ตัวอย่าง คู่มือสร้างสุขฉบับโยคี

คมู่ ือสร้างสุขฉบบั โยคี

E N GIINNNEEERR I N G
A YOGI'S GUIDE TO JOY



E N GIINNNEEERR I N G
A YOGI'S GUIDE TO JOY
คมู่ อื สร้างสขุ ฉบับโยคี
สธั ครุ ุ : เขยี น
กุลธดิ า บณุ ยะกลุ -ดนั นากิน้ : แปล

คInู่มnอื eสrรE้าnงสgขุinฉeบeับriโnยgคี

สธั ครุ ุ : เขยี น กลุ ธิดา บณุ ยะกุล-ดนั นากน้ิ : แปล
พิมพ์ พ.ศ. 2565
จัดท�ำ โดย

ส�ำ นักพิมพ์แอรโ์ รว์
ในเครอื บรษิ ัท แอรโ์ รว์ มลั ตมิ เี ดีย จำ�กัด
เลขท่ี 1 ถนนก�ำ แพงเพชร 6 ซ.5 แยก 6 (โกสมุ นิเวศน์ ซ.2)
แขวงทุง่ สองห้อง เขตหลักส่ี กรงุ เทพฯ 10210
โทรศพั ท์ 02-573-6584
Email : [email protected] Line ID : @arrow11
www.arrowmultimedia.co.th

Original Edition Copyright © 2016 By Sadhguru
Thai Language Translation Copyright © 2022 by Arrow Multimedia Co.,Ltd.
All rights reserved.
© สงวนลขิ สทิ ธโ์ิ ดย บรษิ ทั แอร์โรว์ มัลติมีเดีย จ�ำ กดั
หา้ มนำ�สว่ นหนึ่งสว่ นใดของหนงั สือเล่มน้ไี ปลอกเลียน ทำ�ส�ำ เนา ถา่ ยเอกสาร หรอื น�ำ ไปเผยแพร่ในอินเทอร์เนต็ หรอื ส่อื
ตา่ งๆ ไมว่ า่ ในรปู แบบใด นอกจากได้รบั อนญุ าตเป็นลายลกั ษณอ์ ักษรเท่านน้ั

ขอ้ มูลทางบรรณานกุ รม
สัธคุร.ุ
ค่มู ือสรา้ งสขุ ฉบบั โยค.ี —กรงุ เทพฯ :  แอร์โรว์, 2565.
304 หนา้ .
1. ศาสนา-ปรชั ญา I. กุลธิดา บุณยะกลุ -ดันนากิน้ , แปล II. ชอ่ื เร่อื ง.
ISBN 978-616-434-295-8

บรรณาธกิ าร : นิคม ชาวเรือ
กองบรรณาธิการ : สภุ าภรณ์ สว่างจันทร์, วลยั กร เต็มขนั ท,์ ปวันรัตน์ เกียรตธิ รี ชยั ,
ชญานี ขุนพลิ กึ ออกแบบปก : ชมพนู ุช ขอดค�ำ รปู เล่ม : รจนา นครโสภา
พสิ จู นอ์ กั ษร : อกั ษร สมั พันธ์ ฝ่ายขาย : ณลณิ พรรณ เผ่าพันธุ์ขาว
ผจู้ ดั การท่วั ไป : เดือนนภา สรุ ามิตร
จดั จ�ำ หน่ายทวั่ ประเทศโดย
บริษทั อมรนิ ทร์ บุค๊ เซ็นเตอร์ จ�ำ กัด
108 หมทู่ ี่ 2 ถ.บางกรวย-จงถนอม ต.มหาสวสั ดิ์ อ.บางกรวย จ.นนทบรุ ี 11130
โทรศัพท์ 02-423-9999 โทรสาร 02-449-9561-3
www.naiin.com
พิมพท์ ่ี : บรษิ ัท กดู๊ เฮด พรน้ิ ทต์ ิ้ง แอนด์ แพคเกจจง้ิ กรปุ๊ จำ�กัด
6/1 ซอยเสรีไทย 58 ถนนเสรไี ทย นิคมอุตสาหกรรมบางชัน
แขวงมีนบุรี เขตมีนบรุ ี กรงุ เทพมหานคร 10510
โทรศัพท์ 0-2136-7042 โทรสาร 0-2136-7043

ราคา 320 บาท

เก่ียวกับผู้แตง่

สธั ครุ ุ ชัคคี วาสุเทพ

สธั ครุ ุ ชคั คี วาสเุ ทพ เปน็ ปรมาจารยโ์ ยคะ ผู้น�ำทางจติ วญิ ญาณ และผู้
ก่อต้ังอิชา องค์กรของอาสาสมัครทั้งหมด ซึ่งเข้าร่วมโครงการเพ่ือ
มนุษยธรรมและสภาวะแวดล้อมขนาดใหญ่ ท่านเคยกล่าวสุนทรพจน์ท่ี
World Economic Forum สหประชาชาติ มหาวทิ ยาลยั Stanford, MIT
Harvard, Wharton และอีกหลายสถาบัน

Isha.Sadhguru.org
Facebook.com/Sadhguru
@Sadhgurujv



คำ�น�ำ สำ�นักพมิ พ์

อย่างที่เราทราบกันดีว่าโยคะมีประโยชน์ดีๆ อยู่มาก อาทิ ช่วยลด
ความเครยี ด ชว่ ยเพมิ่ สมาธิ ชว่ ยบรรเทาอาการของโรคตา่ งๆ ปรบั เปลยี่ น
บคุ ลกิ ภาพ ชว่ ยควบคมุ การไหลเวยี นของเลอื ด และท�ำ ใหร้ า่ งกายมคี วาม
สมดุล เป็นต้น โยคะถือเป็นสิ่งที่ผู้ปฏิบัติสามารถควบคุมและกระตุ้น
พลังงานภายในให้มีประสิทธิภาพ จะเป็นการดีหากเราสามารถควบคุม
จติ ใจภายในใหเ้ หมอื นกบั ควบคมุ รา่ งกายจากการโยคะใหส้ มบรู ณโ์ ดยการ
ท�ำ จิตใหเ้ ปน็ สมาธิ
“คมู่ อื สรา้ งสขุ ฉบบั โยคี (Inner Engineering)” เปน็ หนงั สอื
ท่ีเข้าถึงได้ ลึกซึ้ง และน่าดึงดูดใจ โดยได้นำ�เสนอวิธีและทางออกเดียว
ส�ำ หรบั ความเจบ็ ปว่ ยทก่ี อ่ กวนมนษุ ยชาติ ซงึ่ กค็ อื การเปลย่ี นแปลงตนเอง
การเปลย่ี นแปลงตนเองหมายความวา่ ไมม่ สี งิ่ ของเกา่ หลงเหลอื อยู่ เปน็ การ
เปลยี่ นแปลงมติ ใิ นวธิ ที ค่ี ณุ รบั รแู้ ละสมั ผสั ชวี ติ วธิ สี รา้ งสถานการณภ์ ายใน
ตามทค่ี ณุ ตอ้ งการโดยเปลยี่ นคณุ ใหเ้ ปน็ สถาปนกิ แหง่ ความสขุ ของคณุ เอง
หนงั สอื เลม่ นจี้ ะบอกคณุ ในสว่ นของแผนทภ่ี มู ปิ ระเทศ และเสนอวธิ นี �ำ คณุ
เดินไปตามเส้นทางนั้น คุณสามารถฝึกได้ทุกท่ี ทุกเวลา เพียงใช้การ
ควบคุมร่างกายและจิตใจของตัวคุณเอง

ส�ำ นักพิมพ์แอร์โรว์

สารบญั

คำ�ส่ีตวั อักษร 13

บทที่ 1 19
22
หมายเหตุถึงผู้อา่ น 39
เมือ่ ฉนั สูญเสยี ประสาทสมั ผสั 53
ทางออกอยูข่ า้ งใน 61
ออกแบบชะตากรรมของคณุ 83
ไรข้ อบเขต ไร้ภาระยงุ่ ยาก
“…และคราวนี้ โยคะ”

บทท่ี 2 97

หมายเหตุถึงผ้อู า่ น

ร่างกาย

สุดยอดเครือ่ งจักร 99

“บางสิง่ บางอย่างที่มีซึ่งไมร่ ักก�ำ แพง” 101

ความรู้สึกของชวี ติ : รู้จักชวี ติ ที่เกินกวา่ ประสาทสัมผัส 105
ฟังชีวิต 109
บรรจขุ ้อมลู จักรวาล 114
ความเขม้ ข้นของความเฉ่อื ย 117
เศษเส้ยี วของโลก 120
สอดประสานกับดวงอาทิตย์ 126
โยคผี ้เู ป็นต�ำ นาน 130
การสรา้ งปัญหาขนั้ พนื้ ฐาน 132
การวางธาตุไว้ในทบ่ี ูชา 137
เม่ือขช้ี นเพดาน 138
อาหารในฐานะเชื้อเพลิง 141
โดยสงั เขป 145
ครัวของนรก 146
การถกเถยี งกนั เรอ่ื งโปรตีน 150
ดรามาของการย่อยอาหาร 151
รหสั วิวฒั นาการ 154
การตระหนกั รู้ถึงศาสตร์ของการกินอาหาร 156
ความไมส่ งบ และความสงบ 160
กามารมณส์ จู่ ักรวาล 164
การบีบเคน้ ทางฮอรโ์ มน 170
ความตายและความคิดลึกซ้ึง 173

จติ ใจ 175
182
มหัศจรรยห์ รือยงุ่ เหยงิ ? 187
ปล่อยความคิดของคณุ ออกจากชีวติ 189
ขอ้ จำ�กดั ของตรรกะ 195
รอยเป้อื นของอตั ลกั ษณ์ 199
แทรกสติปญั ญาลงสกู่ ารตระหนักรู้ 203
การตระหนกั รคู้ ือการมชี วี ิตอยู่ 206
การรับรู้โดยปราศจากความคิด 211
ระหวา่ งศรทั ธากบั การแสวงหา 215
ต้นไม้อธิษฐาน 218
ตำ�นานทางเลือกระหวา่ งหัวกับหัวใจ 221
รอบรแู้ ละศรัทธา 223
โยคะและความมึนเมา 226
มนตราแห่งรัก 229
ความศรทั ธา: การเปล่ียนแปลงทางมิติ 232
อคั รมหาเทวี
อ้าแขนรับความลึกลบั

พลังงาน 236
239
ตามรอยปราณ 241
ความเจ็บปวดไมใ่ ช่ความทกุ ขท์ รมาน 249
ปริศนากรรม 255
กลศาสตร์ของชีวติ 263
เขาวงกตพลงั งาน 266
เส้นทางทีไ่ ม่ค้นุ เคย 274
ศาสตร์อันศกั ดส์ิ ทิ ธิ์ 277
ภูเขาแห่งความสง่างาม 279
ยอดเขาสีเงนิ 282
วิถขี องผศู้ รัทธา 287
ตันตระ: เทคโนโลยขี องการแปรเปลย่ี น
อ�ำ นาจของงใู หญ่ 290
292
ความเบิกบาน
จุดเริ่มตน้
อภิธานศพั ท์

One man’s “magic”
is another man’s engineering.

— ROBERT A. HEINLEIN

12 Inner Engineering

ค�ำ ส่ตี ัวอกั ษร

เหตกุ ารณค์ รง้ั หนง่ึ …ลกู คา้ คนหนงึ่ เดนิ เขา้ มาในรา้ นขายยาของชนั การนั

ปิลไลเขาเหลือบเห็นชายคนหน่ึงกอดเสาไฟอยู่ข้างนอกกำ�ลังกลอกตา
อย่างคลมุ้ คลัง่
เมือ่ เดนิ เข้ามาถึงเขาก็ถาม “ชายผู้น้ันคือใคร เขาเป็นอะไรหรือ”
ชนั การนั ปลิ ไลตอบอย่างไม่ยหี่ ระ “โอ ชายผนู้ ้นั เขาเป็นลูกคา้
คนหนึ่งของผม”
“แต่เขาเป็นอะไรไป”
“เขาตอ้ งการบางอยา่ งเพอ่ื รกั ษาอาการไอกรน ผมใหย้ าทเ่ี หมาะสม
แกเ่ ขาแล้ว”
“คุณให้อะไรแกเ่ ขา”
“ยาระบายกลอ่ งหนงึ่ ผมใหเ้ ขากินมนั ตรงนีล้ ะ”
“ยาระบายส�ำ หรับอาการไอกรน เหตุใดคุณให้ยานน่ั กับเขา”
“โอ เอาเถดิ คณุ กเ็ ห็นแล้ว คุณคิดวา่ เขายังกลา้ ไออกี หรือ”

ค่มู อื สร้างสขุ ฉบับโยคี 13

กลอ่ งยาระบายของชันการัน ปิลไลเปน็ เพียงสญั ลักษณห์ นงึ่ ของ
ทางแก้ปัญหาที่เร่ขายท่ัวโลกแก่ผู้แสวงหาสุขสภาวะที่ดี น่ันคือเหตุผล
พื้นฐานทค่ี ำ�ว่า “ครุ ”ุ กลายเปน็ ค�ำ สีต่ ัวอกั ษร (มาจากค�ำ ว่า guru)
โชคร้ายที่เราลืมความหมายแท้จริงของคำ�นี้ไปแล้ว “คุรุ” หรือ
กรู ตู ามนยิ ม หมายถงึ “ผขู้ จดั ความมดื มน” หนา้ ทข่ี องครุ ตุ รงขา้ มกบั ความ
เชื่อยอดนิยม คือไม่ใช่เพียงการสอน การปลูกฝังความเช่ือ หรือการ
เปลี่ยนแปลงความเช่ือ คุรุอยู่ที่นี่เพ่ือส่องแสงสว่างลงบนมิติเหนือการ
หย่ังรู้ด้วยประสาทสัมผัสและจิตวิทยา มิติซึ่งปัจจุบันคุณยังไม่อาจ
สำ�เหนียก คุรุอยู่ ณ ท่ีนี้ โดยเบ้ืองต้นเพ่ือส่องแสงสว่างสู่ธรรมชาติ
แหง่ การด�ำ รงอยขู่ องคณุ เอง
โลกเราทุกวันนี้มีคำ�สอนลำ้�สมัยมากมายท่ีหลอกลวงและชวน
หลงผิดอย่างน่ากลัว “คงอยู่ในชั่วขณะนี้” เป็นหนึ่งในคำ�สอนเหล่านั้น
สมมติฐานคือคุณไปอยู่ท่ีอ่ืนได้หากต้องการ แต่นั่นจะเป็นไปได้อย่างไร
ปจั จบุ นั เปน็ เพยี งสถานทเ่ี ดยี วทค่ี ณุ คงอยไู่ ด้ หากคณุ ยงั มชี วี ติ กม็ ชี วี ติ อยู่
ในชัว่ ขณะนี้ หากคณุ ตาย กต็ ายในชว่ั ขณะนี้ ชัว่ ขณะนีค้ อื นิรันดร์ คุณจะ
หนีพ้นได้อยา่ งไรแม้เพียรพยายาม
ปัญหาในตอนนี้คือคุณทุกข์ใจกับสิ่งท่ีเกิดข้ึนเม่ือสิบปีก่อนน้ัน
และคณุ ทกุ ขใ์ จกบั สงิ่ ทอ่ี าจเกดิ ขนึ้ ในวนั มะรนื นี้ ทงั้ สองสง่ิ ลว้ นไมใ่ ชค่ วาม
จรงิ อนั เทยี่ งแท้ เปน็ เพยี งการลอ้ เลน่ ของความทรงจ�ำ และจนิ ตนาการของ
คณุ เท่านนั้ ถ้าอยา่ งน้ันนี่หมายความวา่ เพือ่ ให้ไดพ้ บความสงบคณุ ตอ้ ง
ท�ำ ลายจติ ใจของตนงนั้ หรอื ไมเ่ ลย นน่ั เพยี งหมายความวา่ คณุ ตอ้ งควบคมุ
มันต่างหาก จิตใจของคุณแบกรับความทรงจำ�มหาศาลที่กักเก็บไว้ รวม
ทง้ั ความเปน็ ไปไดอ้ นั เหลอื เชอ่ื ของจนิ ตนาการซง่ึ เปน็ ผลจากกระบวนการ
วิวัฒนาการนับล้านปี ถ้าคุณใช้มันได้ในยามต้องการ แล้วจัดวางไว้ก่อน
เวลาอันควร จิตใจก็จะเป็นเครื่องมือชั้นเย่ียมได้ การหลีกเลี่ยงอดีตและ
ละเลยอนาคตน้ันไม่ให้ความสำ�คัญต่อศักยภาพอันน่าพิศวงของจิตใจ
ดังน้ัน “จงคงอยู่ชั่วขณะนี้” กลับกลายเป็นตัดการควบคุมทางจิตใจ
14 Inner Engineering

ออกไป—มนั ปฏเิ สธความเป็นจรงิ ในการด�ำ รงอยู่ของเรา
“ท�ำ เพยี งสง่ิ เดยี วในชว่ั ขณะหนงึ่ ” กลายเปน็ อกี ค�ำ ขวญั ยอดนยิ ม
เพื่อแก้ปัญหาด้วยตัวเอง เหตุใดคุณจะทำ�เพียงส่ิงเดียวในเม่ือจิตใจเป็น
เคร่ืองจักรมหัศจรรย์หลากหลายมิติ รับกิจกรรมได้หลายระดับพร้อมกัน
แทนที่จะใช้ประโยชน์และเรียนรู้การควบคุมจิตใจ เหตุใดคุณต้องการ
ท�ำ ลายมันเสยี ยามคณุ ร้ไู ดถ้ งึ ความปีติยนิ ดอี ันนา่ ตื่นเตน้ แห่งการกระทำ�
ของจติ ใจ ท�ำ ไมคณุ จงึ เลอื กการผา่ ตดั สมอง…การอยใู่ นสภาวะสมองตาย
อยา่ งเตม็ ใจเล่า?
อีกวลีที่แข็งตัวกลายเป็นสำ�นวนครำ่�ครึซ่ึงใช้กันพรำ่�เพร่ือคือ
“ความคิดเชิงบวก” เม่ือมันถูกทำ�ให้ดูเหมือนเป็นเร่ืองง่ายและใช้เป็น
บทสวดของการแก้ปัญหาบางสิ่งอย่างฉับพลัน ความคิดเชิงบวกก็กลาย
เปน็ วธิ อี �ำ พรางหรอื เคลอื บความจรงิ ของคณุ ดว้ ยน�ำ้ ตาล ยามคณุ ประมวล
ขอ้ มลู และควบคมุ พฤตกิ รรมเกนิ จรงิ ทางจติ ใจไดท้ นั เวลาคณุ กค็ วา้ “ความ
คิดเชงิ บวก” มาเปน็ ยากลอ่ มประสาท ชว่ งแรกคล้ายทำ�ใหช้ ีวติ เป่ยี มดว้ ย
ความมั่นใจและมองอะไรๆ ในแง่ดีเสยี ใหม่ แตโ่ ดยพ้ืนฐานแลว้ มขี อ้ จ�ำ กัด
ในระยะยาวถา้ คุณปฏิเสธหรอื ตดั ความเปน็ จรงิ ส่วนหน่ึงออกไป ก็จะเกดิ
ทัศนคตขิ องชีวิตทีไ่ ม่สมดุล
จากนนั้ กม็ ธี รุ กจิ เกา่ แกข่ องการสง่ ออกสขุ ภาวะทด่ี ขี องมนษุ ยไ์ ป
ยังสวรรค์ และอ้างว่าแก่นแท้ของจักรวาลคือความรัก ความรักคือความ
เป็นไปได้ของมนุษย์ ถ้าคุณต้องการคอร์สร้ือฟื้นวิชาอาจเรียนรู้จากสุนัข
ของคณุ ได้ มนั เปยี่ มดว้ ยความรกั คณุ ไมต่ อ้ งไปถงึ นอกโลกเพอื่ รจู้ กั ความ
รกั ปรัชญาไร้เดยี งสาทง้ั หมดน้ีมาจากสมมตฐิ านวา่ การคงอยูม่ ศี ูนยก์ ลาง
ท่ีมนุษย์ แนวคิดหนึ่งเดียวนี้แย่งชิงความสามารถในการพินิจพิเคราะห์
ทง้ั หมดไปจากเรา และทำ�ใหเ้ รากอ่ คดที ่โี หดร้ายปา่ เถอื่ นและช่วั ร้ายทสี่ ุด
มาตลอดประวตั ิศาสตร์ ทงั้ หมดนี้ยังคงสืบสานตัวตนมาจนทุกวันนี้
ในฐานะคุรุ ผมไม่มีทฤษฎีใดจะสั่งสอน ไม่มีหลักปรัชญาใดจะ
ถ่ายทอด ไม่มีความเช่ือใดจะเผยแพร่ เพราะแนวทางแก้ปัญหาเดียว

คู่มือสร้างสุขฉบับโยคี 15

สำ�หรับความเจ็บป่วยทั้งมวลท่ีรังควานมนุษยชาติก็คือการปฏิรูปตัวเอง
การปฏริ ปู นไี้ มเ่ พยี งปรบั ปรงุ ตวั เองขนึ้ เรอ่ื ยๆ และใชว่ า่ ไดม้ าดว้ ยศลี ธรรม
หรือคณุ ธรรมหรอื การเปลย่ี นแปลงทศั นคตหิ รือพฤติกรรม แต่ดว้ ยความ
ชดั เจนในธรรมชาตอิ นั ไม่จำ�กัดว่าเราคือใคร การปฏริ ูปตัวเองหมายถงึ ไม่
หลงเหลืออะไรในส่ิงเก่าๆ มันคือความเปล่ียนแปลงทางมิติในวิธีที่คุณ
รบั รแู้ ละมีประสบการณ์กับชวี ิต
รใู้ นสง่ิ นค้ี อื โยคะ ผมู้ ตี วั ตนในสงิ่ นค้ี อื โยคี ผชู้ น้ี �ำ คณุ ไปในทศิ ทาง
น้คี ือคุรุ
จดุ มงุ่ หมายของผมในหนงั สอื เลม่ นคี้ อื การน�ำ พาความสขุ มาเปน็
เพอ่ื นรว่ มทางคุณตลอดกาล และเพ่ือให้กอ่ เกิดสิ่งนน้ั หนังสอื เลม่ น้ีไมไ่ ด้
นำ�เสนอการเทศนาแก่คุณ น่ีเป็นเพียงศาสตร์ ไม่ใช่การสั่งสอน แต่เป็น
เทคโนโลยี ไมใ่ ชก่ ฎเกณฑ์ แตค่ อื แนวทาง ตอนนถี้ งึ เวลาเรมิ่ ส�ำ รวจศาสตร์
นัน้ แล้ว เร่มิ ใช้งานเทคโนโลยีนัน้ แล้วเดินไปตามเสน้ ทางนน้ั
ในการเดินทางน้ีคุรุไม่ใช่จุดหมายปลายทาง แต่เป็นแผนที่ มิติ
ภายในเป็นภูมิประเทศท่ีไม่คุ้นเคย ถ้าคุณกำ�ลังสำ�รวจภูมิประเทศท่ีไม่
คุ้นเคย จะไม่ดีกว่าหรือหากมีเครื่องชี้นำ�ทาง คุณอาจหาหนทางของ
ตัวเองได้ แต่ใครจะรู้เล่าว่าอาจใช้เวลาทั้งชีวิต เมื่อคุณไม่คุ้นเคยกับ
ภมู ปิ ระเทศยอ่ มมเี หตผุ ลทจี่ ะยอมรบั การชน้ี �ำ ในระดบั หนง่ึ นน่ั คอื ทงั้ หมด
ท่คี ุรุเป็น—แผนทมี่ ีชวี ิต จีพเี อส: ระบบครุ ผุ ู้น�ำ ทาง!
และน่นั คือสาเหตุวา่ ท�ำ ไมจึงมีค�ำ ส่ตี วั อักษรนา่ อับอายน้ี
เพอื่ ให้สิ่งตา่ งๆ งา่ ยข้นึ อกี สองเท่าส�ำ หรบั คณุ ผมคดิ วา่ จะท�ำ ให้
มนั เปน็ แปด…

…สธั คุรุ

16 Inner Engineering

ค่มู ือสรา้ งสุขฉบบั โยคี 17

บทท่ี 1

18 Inner Engineering

หมายเหตถุ งึ ผ้อู า่ น

มีหลายวิธเี พื่อเขา้ ถึงหนังสอื ประเภทน้ี วิธีหนง่ึ คอื กระโดดเขา้ หาตรงๆ

ในทางปฏิบัติ คือการพุ่งเข้าหาโดยเอาหัวลงก่อนในรูปการกระทำ�ด้วย
ตัวเอง แต่หนังสือเล่มนี้ไม่ได้อวดอ้างว่าเป็นคู่มือช่วยเหลือตัวเอง มันมี
เปา้ หมายชัดเจนในทางปฏิบตั ิ แตก่ ม็ อี ะไรมากกว่านน้ั
อีกวธิ คี ือปรับเปลยี่ นเปน็ ทฤษฎี แตห่ นังสือเลม่ นไี้ ม่ใชว่ ิธีปฏบิ ตั ิ
เชงิ วชิ าการดว้ ยเชน่ กนั ผมไมเ่ คยอา่ นต�ำ ราทางโยคใี ดตง้ั แตต่ น้ จนจบ ผม
ไมเ่ คยท�ำ อยา่ งนนั้ ผมปฏบิ ตั จิ ากประสบการณภ์ ายใน เพยี งชว่ งหลงั ของ
ชวี ติ เมอื่ ผมอา่ นคมั ภรี โ์ ยคสตู ร (Yoga Sutras) บางสว่ นของปตญั ชลี ดว้ ย
เนอื้ หาส�ำ คญั ทางโยคเี หลา่ นนั้ ผมตระหนกั วา่ ไดเ้ ขา้ ถงึ แกน่ ของมนั อยบู่ า้ ง
นนั่ เพราะผมเขา้ ถึงผ่านการเรยี นรู้จากประสบการณ์ แทนทจี่ ะเป็นทฤษฎี
การลดศาสตร์ซับซ้อนอยา่ งโยคะลงเป็นเพียงทฤษฎี นา่ สลดใจพอๆ กบั
เปลย่ี นมันเปน็ การออกกำ�ลงั กายแบบคาร์ดโิ อ
ดังน้ัน ท้ายท่ีสุดหนังสือเล่มน้ีจึงแบ่งเป็นสองส่วน ส่วนแรกคือ
แผนท่ีภมู ิประเทศ ส่วนท่สี องเสนอวธิ นี ำ�คณุ เดินไปตามเสน้ ทางน้ัน

สง่ิ ทคี่ ณุ จะไดอ้ า่ นในสว่ นนไี้ มใ่ ชก่ ารน�ำ เสนอความเชยี่ วชาญทาง
วชิ าการ แตพ่ ยายามเสนอพน้ื ฐานความเขา้ ใจอนั ลกึ ซง้ึ ชดุ หนง่ึ —เปน็ ความ
เข้าใจอันลึกซึ้งท่ีวางพื้นฐานหรือข้อเท็จจริงซึ่งสถาปัตยกรรมท่ีเน้น
แนวทางปฏบิ ตั มิ ากกว่าส่วนท่สี อง
ความเขา้ ใจอันลกึ ซงึ้ นีไ้ ม่ใชข่ ้อบัญญตั ิหรือคำ�สอน แน่นอนที่สดุ
วา่ ไมใ่ ชบ่ ทสรปุ เรามองเหน็ ไดด้ ที สี่ ดุ ในฐานะปา้ ยชบี้ อกทาง ในการเดนิ ทาง
ซึ่งไม่มีใครทำ�ได้นอกจากคุณ มันเป็นแกนทัศนคติที่ปรากฏในฐานะผล
ของสภาวะตระหนักรู้ระดับสูงขึ้น ซ่ึงเป็นของผมมานับแต่ประสบการณ์
เปลีย่ นแปลงชวี ิตเม่ือสามสิบสามปีกอ่ น
ส่วนย่อยนี้เริ่มต้นด้วยบันทึกอัตชีวประวัติ เพื่อให้คุณรู้ข้อมูล
บางอย่างเก่ียวกับผู้เขียนซึ่งจะใช้เวลาร่วมด้วย ถ้าคุณเลือกอ่านส่วนที่
เหลอื ทง้ั หมดของหนงั สอื สว่ นนจ้ี ะแผอ่ อกเปน็ การตรวจสอบแนวคดิ พนื้ ฐาน
บางอย่าง ส�ำ รวจคำ�ศัพทท์ ัว่ ไป (และใชก้ ันผิดๆ) ในระหว่างทาง เชน่ ค�ำ ว่า
ชะตากรรม ความรบั ผดิ ชอบ สุขภาวะที่ดี และแม้แตค่ ำ�พื้นฐานยง่ิ กว่า…
โยคะ
บทหนงึ่ ในสว่ นนปี้ ดิ ทา้ ยดว้ ย สาธนะ (sadhana) ค�ำ วา่ “สาธนะ”
ในภาษาสันสกฤตหมายถงึ อุปกรณ์หรือเคร่อื งมอื เครอ่ื งมอื สำ�รวจเหล่าน้ี
ให้โอกาสคุณผู้อ่านนำ�ความคิดที่ถกกันในหน้าหนังสือมาปฏิบัติ และ
พิจารณาวา่ การเข้าใจอยา่ งถ่องแทจ้ ะได้ผลกับคุณหรือไม่ (สาธนะเหลา่ นี้
จะหวนมาบ่อยคร้งั ในสว่ นทีส่ อง)
มักมีผู้บอกว่าผมดูเหมือนคุรุ “สมัยใหม่” คำ�ตอบต่อข้อสังเกต
นนั้ ของผมกค็ อื ผมไมใ่ ชค่ นสมยั ใหมห่ รอื ดกึ ด�ำ บรรพ์ ไมใ่ ชท่ งั้ ยคุ ใหมห่ รอื
ยคุ เกา่ ผมเปน็ คนรว่ มสมยั และนน่ั คอื สงิ่ ทเี่ หลา่ ครุ มุ กั เปน็ อยเู่ สมอ มเี พยี ง
นักวิชาการ ผู้เช่ียวชาญ และนักศาสนศาสตร์เท่านั้นที่เป็นได้ทั้งเก่าและ
ใหม่ ปรัชญาหรอื ระบบความเช่อื เป็นได้ท้ังเกา่ หรือใหม่ แต่คุรุเป็นคนร่วม
สมยั เสมอ
20 Inner Engineering

คุรุ ดงั ทผี่ มกล่าว เปน็ เพยี งใครคนหนึ่งซึ่งขจัดความมดื มน เป็น
ใครคนหนึ่งซึ่งเปิดประตูให้คุณ ถ้าผมสัญญาว่าจะเปิดประตูให้คุณพรุ่งนี้
หรอื ไดเ้ ปดิ ใหผ้ อู้ นื่ เมอื่ วาน กไ็ มม่ คี วามส�ำ คญั ใดๆ แตท่ วา่ ถา้ ผมเปดิ ประตู
ให้คณุ วันนี้เท่าน้ันทม่ี คี ณุ ค่าอยู่บ้าง
ดงั นนั้ ความจริงจงึ เป็นนริ ันดร์ แตเ่ ทคโนโลยแี ละภาษารว่ มสมยั
อยู่เสมอ ถ้าไม่เป็นเช่นนั้นก็สมควรถูกท้ิงไปเสีย ไม่มีขนบประเพณีใด
ไม่ว่าจะมีประวัติยาวนานอย่างไร ควรค่าแก่การคงอยู่ในฐานะส่ิงท่ีเป็น
มากกวา่ สว่ นหนงึ่ ของพพิ ธิ ภณั ฑ์ ถา้ มนั มชี วี ติ ยาวนานกวา่ ความเหมาะสม
ตามยุคสมัย ดังนั้นขณะที่ผมจะสำ�รวจเทคโนโลยีดึกดำ�บรรพ์ในหนังสือ
เลม่ น้ี มนั ก็เปน็ เทคโนโลยีล้ำ�สมยั อย่างไมม่ ที ่ตี ดิ ้วยเชน่ กนั
โดยสว่ นตวั แลว้ ผมไมส่ นใจเสนอสงิ่ ใหมๆ่ ผมสนใจเพยี งสงิ่ ทเ่ี ปน็
ความจรงิ แตก่ ห็ วงั วา่ สว่ นตอ่ ไปนจี้ ะใหช้ ว่ งเวลาบางขณะทที่ งั้ สองอยา่ งน้ี
มาบรรจบกัน ในเม่ือจุดเช่อื มต่อเหล่าน้ัน เวลาที่เงือ่ นไขถูกต้อง—เวลาท่ี
ความเข้าใจถ่องแท้ส่ือสารชัดเจนจากความกระจ่างภายใน และเวลาที่
มันพบกับผู้อ่านในชั่วขณะของการตอบรับอย่างเหมาะสม ข้อเท็จจริง
เกา่ แกป่ ะทเุ ปน็ ความผนั แปร มนั สดใหม่ มชี วี ติ ชวี า เปน็ สงิ่ ใหมท่ สี่ อ่ งสวา่ ง
ข้ึนทันทีทันใด ราวกับเปล่งเสียงออกมาและได้ยินเป็นคร้ังแรกใน
ประวัติศาสตร์

คู่มอื สร้างสขุ ฉบบั โยคี 21

เมือ่ ฉันสญู เสยี ประสาทสัมผสั

ชว่ั ขณะฉันเปน็ แค่คนคนหนึง่
ฉันเพียงปนี ขึ้นไปบนขุนเขา
ในเมอ่ื ฉันมีเวลาให้ฆ่า
แต่ฉนั ฆา่ ทง้ั หมดทเี่ ปน็
ฉันและของฉนั

เมอื่ ฉันและของฉันหมดไป
สูญเสียความต้ังใจและทักษะทง้ั มวล
น่คี อื ฉัน ภาชนะอนั ว่างเปล่า
เป็นทาสแห่งความประสงคข์ องพระเจ้า
และทักษะอันไม่มที ีส่ ้นิ สดุ

ในเมอื งไมซอรม์ ธี รรมเนยี มหนง่ึ คอื ถา้ คณุ มอี ะไรตอ้ งท�ำ กข็ นึ้ ไป
บนเนนิ เขาจมณุ ฑี และถ้าคุณไม่มอี ะไรทำ� ก็ข้นึ ไปบนเนินเขาจมุณฑี ถา้

22 Inner Engineering

คุณตกหลมุ รัก กข็ ้ึนไปบนเนนิ เขาจมุณฑี และถ้าคุณเลิกรัก กต็ ้องขนึ้ ไป
บนเนินเขาจมณุ ฑี
บา่ ยวนั หนง่ึ ผมไมม่ อี ะไรใหท้ �ำ และไมน่ านมานผี้ มเพงิ่ ตกหลมุ รกั
ดงั นัน้ ผมจงึ ข้ึนไปบนภูเขาจมณุ ฑี
ผมจอดรถมอเตอร์ไซค์แล้วน่ังลงบนหินท่ีโผล่พ้นดินราวสอง
ในสามของทางขึ้นเขา นีเ่ ปน็ “หินใครค่ รวญ” ของผม มันเปน็ เชน่ นน้ั มา
ระยะหนง่ึ แลว้ ตน้ เบอรร์ สี มี ว่ งกบั ตน้ ไทรแคระแทรกรากเหนยี วแนน่ ลกึ ลง
ไปในรอยแตกของผวิ หนา้ หนิ ทศั นยี ภาพมมุ กวา้ งของเมอื งแผต่ วั ตอ่ หนา้
ผม
ชวั่ ขณะนนั้ ในประสบการณข์ องผม รา่ งกายและจติ ใจของผมเปน็
“ผม” และโลกเป็น “ข้างนอกนน่ั ” แต่ในทนั ทีทนั ใดผมไมร่ ูว้ า่ อะไรคือผม
และอะไรไม่ใช่ผม ดวงตาของผมยังคงเปิดกว้าง แต่อากาศท่ีผมกำ�ลัง
หายใจเข้าไป หินทผ่ี มก�ำ ลงั นั่ง บรรยากาศรอบข้าง ทุกส่งิ ทกุ อย่างกลาย
เป็นผม ผมเป็นทุกส่ิงทุกอย่างท่ีเป็น ผมตระหนักรู้ แต่สูญเสียประสาท
สัมผัส ธรรมชาติอันเลือกปฏิบัติของประสาทสัมผัสนี้เพียงแต่ไม่มีอยู่อีก
ตอ่ ไป ยง่ิ ผมพดู มากเทา่ ไรยง่ิ ฟงั ดฟู น่ั เฟอื นมากขน้ึ เทา่ นนั้ เพราะสงิ่ ทกี่ �ำ ลงั
เกิดข้ึนไม่อาจอธิบายได้ สิ่งที่เป็นผมมีอยู่ทุกหนทุกแห่งอย่างแท้จริง
ทุกสง่ิ ทกุ อยา่ งก�ำ ลงั ระเบดิ แผ่ไปไกลจากขอบเขตทจี่ ำ�กัด ทุกสงิ่ ทกุ อยา่ ง
กำ�ลังระเบิดกลายเป็นอย่างอ่ืนทั้งมวล มันเป็นเอกภาพไร้ขอบเขตของ
ความสมบรู ณ์แบบโดยส้นิ เชิง
ชวี ิตของผมเปน็ เพียงชั่วขณะหนงึ่ เท่าน้ัน…คงอยูอ่ ย่างสง่างาม
ตอนท่ีผมคืนสู่อารมณ์ความรู้สึกปกติของตนเอง รู้สึกราวกับว่า
เพงิ่ ผา่ นไปเพยี งสบิ นาที แตเ่ มอื่ ช�ำ เลอื งมองนาฬกิ าของผมกบ็ อกเวลาทมุ่
ครึ่งในตอนเย็น เวลาผ่านไปส่ีช่ัวโมงครงึ่ ดวงตาของผมเบิกกว้างอาทิตย์
ลาลบั และมดื ค่�ำ แลว้ ผมตระหนกั รอู้ ย่างสมบรู ณ์ แต่สง่ิ ทีผ่ มมองว่าเป็น
ตวั ตนจนถึงช่ัวขณะนน้ั ได้สลายไปหมดส้ิน

คู่มือสรา้ งสขุ ฉบับโยคี 23

ผมไมเ่ คยเป็นคนเจ้าน�ำ้ ตา อย่างไรกต็ าม นคี่ อื ผม ตอนอายุยสี่ บิ
หา้ ปี นง่ั บนหนิ กอ้ นหนงึ่ ทเ่ี นนิ เขาจมณุ ฑี คลมุ้ คลงั่ อยา่ งเหลอื ลน้ จนน�ำ้ ตา
หลัง่ ไหล และเส้ือเช้ิตของผมกเ็ ปยี กช้นื ไปท้งั ตัว
การอยู่อยา่ งสงบและมคี วามสขุ ไมเ่ คยเปน็ ปัญหาสำ�หรบั ผม ผม
ใชช้ วี ติ เช่นท่ตี ัวเองตอ้ งการ ผมเตบิ โตมาในยุคทศวรรษทหี่ กสบิ ยุคสมัย
ของเดอะบีเทิลส์และกางเกงยีน อ่านปรัชญาและวรรณคดียุโรปมาอย่าง
เพยี งพอ—ดอสโตเยฟสกี กามู คาฟกา และอะไรท�ำ นองนน้ั แตน่ ผี่ มก�ำ ลงั
ระเบดิ เปน็ มติ ขิ องการด�ำ รงอยทู่ ตี่ า่ งออกไปซง่ึ ผมไมร่ จู้ กั อยา่ งสน้ิ เชงิ เปน็
มิติที่ผมไม่รู้อะไรเลย เปียกโชกอยู่ในความรู้สึกใหม่ๆ—มีชีวิตชีวา เป็น
ความผาสุก—ซ่ึงผมไม่เคยรู้จักหรือจินตนาการว่าเป็นไปได้มาก่อน พอ
ผมน�ำ จติ ของความชา่ งสงสยั มาใช้ สงิ่ เดยี วทจ่ี ติ ใจบอกผมไดก้ ค็ อื บางทสี ติ
ของผมก�ำ ลงั ฟน่ั เฟอื น กระนน้ั กย็ งั งดงามเสยี จนผมรสู้ กึ วา่ ไมอ่ ยากเสยี มนั
ไป
ผมไมเ่ คยอธบิ ายสง่ิ ทเี่ กดิ ขนึ้ ตอนบา่ ยไดก้ ระจา่ งชดั อาจพอระบุ
ไดด้ ีทส่ี ดุ ว่าผมขึ้นไปและไม่ไดล้ งมา ผมไม่เคยลงมาเลย

ผมเกิดที่เมืองไมซอร์ เมืองอันสวยสง่างดงามทางตอนใต้ของ
อินเดีย เป็นเมืองหลวงในอดีต ข้ึนชื่อเรื่องปราสาทราชวังและสวนต่างๆ
พ่อของผมเป็นแพทย์ แม่ของผมเป็นแม่บ้าน ผมเป็นลูกคนสุดท้องใน
บรรดาพ่นี อ้ งส่คี น
โรงเรียนทำ�ให้ผมเบ่ือหน่าย ผมพบว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะน่ังอยู่ใน
ห้องเรียนตลอดชั่วโมง เพราะผมเห็นว่าบรรดาครูพูดถึงบางอย่างท่ีไม่มี
ความหมายใดตอ่ ชีวติ ของพวกเขา ทกุ ๆ วันในฐานะเด็กสขี่ วบ ผมสัง่ แม่
บา้ นผพู้ าไปโรงเรยี นตอนเชา้ ใหส้ ง่ ผมตรงประตู และผมกไ็ มเ่ ขา้ ไปภายใน
อาคาร ทนั ทที ที่ า่ นจากไป ผมจะพงุ่ ไปยงั หบุ เขาลกึ ใกลๆ้ ทเี่ ตม็ ไปดว้ ยสง่ิ
24 Inner Engineering

มชี วี ติ อันน่าอศั จรรย์ ผมเรม่ิ สะสมสวนสัตวส์ ว่ นตวั ซ่งึ ประกอบด้วยแมลง
ลูกอ๊อด และงู โดยบรรจุไว้ในขวดจากตู้ยาของพ่อผม แต่ผ่านไปได้
สองสามเดือน เม่ือพ่อแม่พบว่าผมไม่ได้ไปโรงเรียน ท่านคล้ายไม่ติดใจ
อะไรเป็นพิเศษในการค้นคว้าทางชีววิทยาของผม การเดินทางไปหุบเขา
ของผมถูกมองวา่ เปน็ การเล่นโง่ๆ ในทอ่ ระบายน้ำ�ฝน ผมมักต่อต้านสิง่ ที่
ผมมองวา่ เปน็ โลกนา่ เบอ่ื และไรจ้ นิ ตนาการของผใู้ หญ่ ผมเพยี งหนั เหความ
สนใจไปทอ่ี ่นื และพบอะไรบางอย่างใหท้ ำ�
ช่วงปีหลังๆ ผมชอบใช้เวลาระหว่างวันเตร็ดเตร่ไปตามป่าไม้
จับงู ตกปลา เดนิ ปา่ และปนี ตน้ ไม้ ผมมกั ปนี ข้นึ ไปถงึ กง่ิ สูงสดุ ของตน้ ไม้
ใหญ่ พรอ้ มกับกลอ่ งอาหารกลางวันและขวดน�ำ้ การแกวง่ ไกวของกงิ่ ไม้
นำ�พาผมไปยังสภาวะกึ่งเคลิบเคลิ้ม ที่ซ่ึงผมหลับแต่ตื่นเต็มท่ีในคราว
เดียวกัน บนต้นไม้นี้ผมสูญเสียการรับรู้ถึงเวลา ผมเกาะอยู่บนนั้นตั้งแต่
เกา้ โมงเชา้ จนถงึ สโี่ มงครงึ่ ในตอนเยน็ เมอ่ื เสยี งกระดงิ่ ดงั และโรงเรยี นเลกิ
หลงั จากนนั้ นานมาก ผมตระหนกั วา่ ณ ชว่ งเวลานข้ี องชวี ติ ทเี่ รมิ่ ท�ำ สมาธิ
โดยไม่รู้ตวั ภายหลังตอนทผ่ี มสอนผู้คนท�ำ สมาธิครง้ั แรก มกั เปน็ การท�ำ
สมาธิแบบไม่มนั่ คง แนน่ อน ผมไม่เคยได้ยินแม้แตค่ ำ�ว่า “การท�ำ สมาธิ”
ในตอนนั้น ผมเพียงชอบลักษณะที่ต้นไม้ไกวผมไปสู่สภาวะไกลกว่าการ
หลบั และตื่นตวั
ผมพบวา่ ชน้ั เรยี นนา่ เบอ่ื แตก่ ส็ นใจสงิ่ อนื่ ทกุ อยา่ งไมว่ า่ —สภาวะ
การณ์ท่ีโลกถกู สรา้ งขนึ้ สภาพภมู ิประเทศของแผ่นดิน วถิ ีชวี ติ ของผู้คน
ผมเคยถบี จกั รยานไปตามถนนโคลนในชนบท ถบี เปน็ ระยะทางไมต่ �่ำ กวา่
สามสิบห้ากิโลเมตรต่อวัน เวลากลับบ้านตัวผมเกรอะกรังด้วยโคลนและ
ฝุ่นเป็นช้ันๆ ผมสนุกสนานกับการสร้างแผนผังทางจิตของภูมิประเทศที่
ตนเดินทางผ่าน ผมเพียงหลับตาเวลาอยู่ตามลำ�พัง แล้ววาดภูมิทัศน์ที่
เหน็ ในบา่ ยวนั นนั้ ขนึ้ ใหมท่ งั้ หมด—หนิ ทกุ กอ้ น สง่ิ ทโี่ ผลพ่ น้ พน้ื ดนิ ทง้ั หมด
ต้นไม้ทุกต้น ผมหลงใหลในฤดูกาลที่แตกต่าง ลักษณะผืนดินท่ี
เปลย่ี นแปลงยามถกู ไถ เวลาพชื ผลเรม่ิ แตกหนอ่ นน่ั คอื สง่ิ ดงึ ดดู ผมเขา้ หา

ค่มู อื สรา้ งสุขฉบับโยคี 25

งานของ ทอมัส ฮาร์ดี: ผู้อธิบายภูมิประเทศของอังกฤษหน้าแล้วหน้า
เลา่ ราวกับไมม่ ีที่สิ้นสดุ ผมกำ�ลังท�ำ เชน่ นใี้ นหวั ด้วยโลกรอบๆ ตวั แม้แต่
ทุกวันน้ีมันก็เหมือนวิดีโอภายในหัว ถ้าผมต้องการก็เล่นซ้ำ�ทั้งหมดได้
ปแี ล้วปเี ล่าทผ่ี มเฝา้ ดดู ้วยการเห็นจรงิ อยา่ งชดั แจง้
ผมเป็นคนช่างสงสัยชนิดหัวชนฝา แม้แต่ตอนอายุห้าขวบ เม่ือ
ครอบครัวไปวัดผมก็มีคำ�ถาม—คำ�ถามสารพัดสารพัน พระเจ้าคือใคร
พระองค์อยทู่ ี่ใด บนนัน้ หรือ บนนั้นคือที่ไหน สองสามปหี ลงั จากนั้นผมย่ิง
มีคำ�ถามเพ่ิมมากขึ้น ในโรงเรียนพวกเขาบอกว่าดาวเคราะห์มีทรงกลม
หากดาวเคราะห์กลมแล้วเรารู้ได้อย่างไรว่าตรงไหนคือข้างบน ไม่เคยมี
ใครพยายามตอบค�ำ ถามเหล่านี้ ดังนัน้ ผมจึงไม่เคยเขา้ วดั นห่ี มายความ
ว่าพวกเขาจ�ำ ต้องท้งิ ผมไวใ้ หค้ นเฝ้ารองเทา้ ขา้ งนอกดูแล คนเฝา้ รองเท้า
ยึดแขนผมไว้แน่น ดึงและลากผมไปรอบๆ ขณะเขาทำ�ธุรกิจของตัวเอง
เขารู้วา่ ถ้าหันมองทางอน่ื ผมจะหายตวั ไป ชวี ติ ภายหลังจากนน้ั จงึ ชว่ ยไม่
ได้ท่ีผมจะสังเกตผู้คนท่ีออกจากร้านอาหาร ซ่ึงมักมีใบหน้าเบิกบานกว่า
ผู้ออกจากวัด นั่นทำ�ใหผ้ มเกิดความสนใจ
กระน้ันแม้สงสัย ผมก็ไม่เคยแยกแยะว่าตัวเองเป็นเช่นไร ผมมี
คำ�ถามมากมายเกี่ยวกบั ทุกสง่ิ แตไ่ มเ่ คยรสู้ กึ ถงึ ความจำ�เป็นว่าตอ้ งสรปุ
แต่อย่างใด ผมตระหนักแต่แรกว่าไม่รู้อะไรเลยเก่ียวกับสิ่งใด น่ัน
หมายความว่าผมจบลงที่ความสนใจในทุกสิ่งรอบตัวอย่างมาก ถ้าใคร
สกั คนใหน้ �้ำ ผมหนง่ึ แกว้ ผมจะจอ้ งมองมนั อยา่ งไมจ่ บสน้ิ ถา้ ผมหยบิ ใบไม้
ใบหน่ึงข้นึ มา ผมจะจ้องมนั อยา่ งไมจ่ บสนิ้ เชน่ กัน ผมจอ้ งเข้าไปในความ
มืดตลอดคนื ถ้าผมมองดกู ้อนหิน ภาพของมนั จะหมนุ วนภายในใจอย่าง
ไมร่ จู้ กั จบสน้ิ ด้วยเหตนุ ้นั ผมจึงรจู้ กั ทกุ รายละเอียด ทุกแงม่ ุมของมนั
ผมเห็นด้วยว่าภาษาไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าแผนลับๆ ที่
ประดิษฐ์โดยมนษุ ย์ ถา้ ใครคนหนงึ่ พดู ผมตระหนักว่าพวกเขาเพียงก่อให้
เกดิ เสยี ง และผมกก็ �ำ ลงั สรา้ งความหมายขนึ้ มา ดว้ ยเหตนุ นั้ ผมจงึ เลกิ สรา้ ง
ความหมายและเสียงนั้นกลายเป็นส่ิงน่าขันมาก ผมมองเห็นแบบแผนที่
26 Inner Engineering

พน่ จากปากของพวกเขา ถ้าผมยงั คงจ้องมอง คนคนคนน้ันกแ็ คส่ ลายตวั
ไปและเปล่ียนเป็นกลุ่มก้อนพลังงาน จากน้ันท้ังหมดที่เหลือจะเป็นเพียง
แบบแผน
ในสภาวะความเขลาไร้ขอบเขตอันสมบูรณ์นี้อะไรๆ ก็คงความ
สนใจของผมไว้ได้ พ่อที่รักในฐานะแพทย์จึงเร่ิมคิดว่าผมต้องได้รับการ
ประเมินผลทางจิตใจ ตามคำ�พูดของท่าน “เด็กชายคนนี้จ้องแบบไม่
กะพรบิ ตาไปทบ่ี างสงิ่ บางอยา่ งตลอดเวลา แกสตแิ ตกไปแลว้ ” ส�ำ หรบั ผม
แล้วดูแปลกเสมอที่โลกไมต่ ระหนกั ถงึ ความใหญ่โตของสภาวะ “ผมไม่รู้”
ผคู้ นซง่ึ ท�ำ ลายสภาวะนน้ั ดว้ ยความเชอื่ และสมมตฐิ านพลาดความเปน็ ไป
ไดม้ ากมายมหาศาลอยา่ งสน้ิ เชงิ —ความเปน็ ไปไดข้ องความรอบรู้ พวกเขา
ลืมว่า “ผมไม่รู้” คือประตูทางเข้า—ประตูทางเข้าหนึ่งเดียว—ในการ
แสวงหาและการรับรู้
แมส่ อนใหผ้ มใหค้ วามสนใจครู และผมกท็ �ำ อยา่ งนนั้ ผมใหค้ วาม
สนใจพวกทา่ นเชน่ ทไี่ มไ่ ดร้ บั จากทไี่ หน ผมไมร่ วู้ า่ พวกทา่ นก�ำ ลงั พดู อะไร
แตใ่ นโอกาสเหลา่ นน้ั เวลาเขา้ เรยี นผมจอ้ งมองพวกทา่ นอยา่ งไมว่ อ่ กแวก่
และตงั้ อกตง้ั ใจ ดว้ ยเหตผุ ลบางอยา่ งพวกทา่ นไมพ่ บวา่ อปุ นสิ ยั นน้ี า่ รกั ใคร่
เป็นพิเศษ ครูท่านหนึ่งทำ�ทุกอย่างเท่าที่เป็นไปได้เพ่ือดึงปฏิกิริยา
ตอบสนองจากผม แตเ่ วลาผมคงความเงยี บและเครง่ ขรมึ ทา่ นกค็ วา้ ไหล่
ผมแลว้ เขยา่ อยา่ งแรง “ถา้ เธอไมใ่ ชผ่ วู้ เิ ศษกต็ อ้ งเปน็ ปศี าจ” ทา่ นวา่ “แลว้
ฉันก็คดิ ว่าเธอเป็นอยา่ งหลัง!”
ผมไมร่ สู้ กึ วา่ ถกู ดหู มนิ่ โดยจ�ำ เพาะเจาะจง แมช้ ว่ั ขณะนนั้ ผมเขา้
ถึงทุกส่ิงรอบกาย—นับจากเม็ดทรายไปจนถึงจักรวาล—ด้วยความรู้สึก
พศิ วง แตม่ สี ง่ิ หนงึ่ ทแี่ นน่ อนเสมอในสายใยสลบั ซบั ซอ้ นของค�ำ ถามนี้ และ
นั่นคือ “ผม” แต่การระเบิดอารมณ์ของครูกระตุ้นอีกเส้นสายของการ
สบื คน้ ข้อมูล ผมคือใคร มนษุ ย์ สิ่งศกั ดิส์ ทิ ธิ์ ปศี าจ อะไร ผมพยายามจอ้ ง
มองตัวเองเพื่อหาให้พบ จากนาทีเปลี่ยนเป็นช่ัวโมง และผมยังคงนั่ง
หลับตา

คูม่ ือสร้างสุขฉบับโยคี 27

เมอ่ื ผมลมื ตา ทกุ สง่ิ ลว้ นท�ำ ใหผ้ มสนใจ—มดตวั หนงึ่ ใบไมใ้ บหนง่ึ
หมเู่ มฆ มวลดอกไม้ ความมืด ทุกสิ่งทกุ อยา่ ง แตด่ ้วยความประหลาดใจ
ผมค้นพบขณะหลับตาว่ามีส่ิงดูดดึงความสนใจมากกว่านั้น—ลักษณะท่ี
รา่ งกายสั่นสะเทอื น วธิ ีตา่ งๆ ทอี่ วัยวะทำ�งาน ชอ่ งทางตา่ งๆ ที่พลงั งาน
ภายในของคนคนหน่ึงเคล่ือนท่ีไป ลักษณะท่ีร่างกายมนุษย์จัดเรียงไว้ใน
แนวเดียวกนั ความจริงทวี่ า่ ขอบเขตนัน้ จ�ำ กัดต่อโลกภายนอก การฝึกฝน
นี้เปิดกลไกการเป็นมนุษย์ให้แผ่กว้างต่อหน้าผม แทนที่จะนำ�ผมไปยัง
ค�ำ ตอบงา่ ยๆ วา่ ผมเปน็ “สงิ่ น”ี้ หรือ “สงิ่ น้นั ” มันค่อยๆ พาผมไปหาการ
ตระหนกั รูว้ ่า ถา้ ผมเตม็ ใจกจ็ ะเปน็ ได้ทกุ ส่งิ มันไม่เกี่ยวข้องกบั การมาถงึ
ขอ้ สรปุ ใดๆ แมแ้ ตค่ วามแนน่ อนของ “ผม” ก็พังทลายเมอื่ การตระหนกั ที่
ลึกซึ้งกว่าของเรื่องท่ีว่าอะไรคือความเป็นมนุษย์เร่ิมปรากฏ จากการรู้จัก
ตวั เองในฐานะบุคคลอิสระ การฝกึ ฝนนเ้ี ปล่ยี นตัวตนผม ผมกลายเป็นสิง่
มชี ีวิตทค่ี ลมุ เครือ
แมว้ า่ แนวทางของผมจะสบั สน สง่ิ หนง่ึ ซงึ่ ผมท�ำ ส�ำ เรจ็ ในรปู แบบ
ทมี่ รี ะเบยี บอยา่ งนา่ ประหลาดใจคอื การฝกึ โยคะของผม เรม่ิ จากตอนหยดุ
พักผ่อนช่วงฤดูร้อนคราวหน่ึง ตอนผมอายุสิบสองขวบ บรรดาญาติๆ
ท้งั หมดพบกันทุกปใี นบา้ นบรรพบรุ ษุ ของป่ผู ม ตรงสวนหลงั บา้ นมบี อ่ น�้ำ
เก่าแก่บ่อหน่งึ ลกึ กวา่ 150 ฟตุ ขณะทบ่ี รรดาเดก็ ผูห้ ญิงเล่นซ่อนหากัน
เกมทพี่ วกเราเดก็ ชายเลน่ เปน็ ประจ�ำ คอื กระโดดลงบอ่ จากนนั้ กป็ นี ขนึ้ มา
อีกครั้ง ทง้ั การกระโดดลงไปและปีนขนึ้ มาเปน็ สิ่งทา้ ทาย ถา้ คุณไม่ท�ำ ให้
ถกู ตอ้ งสมองอาจถกู ละเลงบนผนงั ได้ ตอนคณุ ปนี ขนึ้ มาไมม่ ขี น้ั บนั ได คณุ
เพยี งตอ้ งจกิ ผวิ หนา้ หนิ แลว้ ปนี ปา่ ยขนึ้ มา เลบ็ ของคณุ มกั มเี ลอื ดไหลจาก
แรงกดอย่างหนักหน่วง มีเด็กชายเพียงสองสามคนเท่าน้ันท่ีทำ�ได้ ผมก็
เปน็ คนหน่ึง และค่อนขา้ งเก่งในเรื่องนเี้ สยี ด้วย
28 Inner Engineering

วนั หนึง่ มีผชู้ ายอายุเจ็ดสิบกว่าคนหนง่ึ ปรากฏตวั ข้นึ เขามองเรา
ชั่วครู่ แลว้ กระโดดลงบอ่ โดยไม่เอย่ อะไร เราคดิ ว่าเขาตายแลว้ แต่เขาปนี
ข้ึนมาไดเ้ รว็ กวา่ ผมอกี ผมท้งิ ความภาคภูมใิ จของตัวเองไปเสยี แล้วถาม
เขาด้วยค�ำ ถามเดียววา่ : ท�ำ ได้อย่างไร “มาสิ เรียนโยคะ” ชายแก่บอก
ผมตามเขาไปเหมือนลูกหมา และน่ันคือวิธีท่ีผมกลายเป็นศิษย์
ของมัลลาดิฮัลลี สวามี (ตามท่ีชายแกค่ นนเี้ ป็นที่รู้จักกัน) และเข้าสู่โยคะ
ในอดตี การปลกุ ใหผ้ มตนื่ ทกุ เชา้ เปน็ แผนงานของครอบครวั ครอบครวั ของ
ผมจะพยายามท�ำ ใหผ้ มลกุ ขน้ึ นง่ั บนเตยี ง ผมจะลม้ ตวั ลงนอนแลว้ หลบั ไป
อกี แมจ่ ะสง่ แปรงสฟี นั ให้ ผมแยงมนั เขา้ ปากแลว้ ผลอ็ ยหลบั เมอ่ื หมดหวงั
ทา่ นกผ็ ลกั ผมเขา้ หอ้ งน�้ำ ผมจะผลอ็ ยหลบั ไปอกี อยา่ งรวดเรว็ แตส่ ามเดอื น
หลังจากเร่ิมโยคะ ร่างกายของผมเริ่มตื่นข้ึนตอนตีสามสี่สิบนาทีทุกเช้า
โดยไม่มีการกระต้นุ จากภายนอก แมก้ ระทัง่ วนั น้ี หลังจากตื่นการฝกึ ของ
ผมก็เริ่มต้นขึ้น ไม่ว่าผมจะอยู่ที่ไหนและในสถานการณ์เช่นใด โดยไม่มี
การหยดุ พกั แมแ้ ตว่ นั เดยี ว โยคะงา่ ยๆ น—ี้ เรยี กวา่ องั กามารด์ านา (ระบบ
ของโยคะทางกายซงึ่ ท�ำ ใหเ้ สน้ เอน็ และแขนขาแขง็ แรง)—แยกผมออกจาก
กลุ่มคนใดๆ อยา่ งชัดเจน ทง้ั ทางรา่ งกายและจิตใจ แตน่ ั่นคอื ทัง้ หมดโดย
ประมาณ หรือตามทผี่ มเชือ่
ไมน่ านผมกห็ มดศรทั ธาในแบบแผนการศกึ ษา นน่ั ไมใ่ ชก่ ารเยาะ
เย้ยถากถางใดๆ ผมมีความกระตือรือร้นและมีชีวิตชีวาในตัวพอท่ีจะมี
สว่ นรว่ มในทกุ สง่ิ แตค่ ณุ สมบตั โิ ดดเดน่ ของผมแมใ้ นวยั นค้ี อื ความชดั เจน
ผมไม่ได้มองหาความไม่สอดคล้องกันหรือช่องโหว่ในสิ่งใดท่ีถูกสอนมา
ผมเพียงแตเ่ ห็นมนั ผมไมเ่ คยมองหาอะไรในชีวติ ผมเพียงพิจารณา และ
นั่นคือสิ่งท่ีผมพยายามสอนผู้คนในตอนนี้: ถ้าคุณอยากรู้เร่ืองของจิต
วิญญาณจรงิ ๆ อยา่ มองหาอะไรก็ได้ ผูค้ นคิดว่าเรือ่ งของจิตวิญญาณนนั้
เกีย่ วกบั การมองหาพระเจา้ หรอื ความจรงิ หรือจดุ สุดทา้ ย ปญั หากค็ อื คุณ

คู่มอื สรา้ งสุขฉบับโยคี 29

ได้จำ�กัดความสิ่งที่กำ�ลังมองหาเรียบร้อยแล้ว สิ่งสำ�คัญไม่ใช่จุดมุ่งหมาย
ในการมองหา เป็นความสามารถในการมองหาตา่ งหาก ความสามารถที่
เพียงมองหาโดยไม่มีจุดมุ่งหมายน้ันขาดหายไปจากโลกทุกวันน้ี ทุกคน
เป็นส่ิงมีชีวิตท่ีมีจิตใจ ต้องการกำ�หนดความหมายให้กับทุกสิ่ง การ
แสวงหาไมเ่ กย่ี วกบั การมองหาบางสง่ิ มนั เกยี่ วกบั การท�ำ ใหก้ ารหยง่ั รแู้ ละ
ศักยภาพในการเห็นของคณุ ดีข้นึ
หลงั จบชน้ั มธั ยมผมเรม่ิ ตน้ โปรแกรมการศกึ ษาดว้ ยตวั เองทห่ี อ้ ง
สมุดมหาวทิ ยาลัยไมซอร์ ผมมาเปน็ คนแรกของท่ีนน่ั ในตอนเชา้ เวลาเก้า
โมง และเป็นคนสุดท้ายท่ีถูกไล่ออกไปตอนสองทุ่มคร่ึงในเวลากลางคืน
ช่วงอาหารเช้ากับอาหารเย็นมีส่ิงเดียวท่ีค้ำ�จุนผมไว้คือหนังสือ แม้ผม
ตะกละตะกลามอยเู่ สมอ แตผ่ มก็ละเวน้ อาหารกลางวันทง้ั ปี ผมอา่ นอย่าง
ครอบคลมุ ต้ังแตโ่ ฮเมอร์จนถงึ Popular Mechanics คาฟกาถงึ กาลทิ าส
ดนั เตถงึ เดนนิส เดอะ เมเนส ผมหลุดพ้นหนง่ึ ปนี ้ันอย่างรอบรมู้ ากขึ้น แต่
ด้วยคำ�ถามเพ่มิ มากกว่าเดมิ
ดว้ ยน�้ำ ตาของแมบ่ บี บงั คบั ใหผ้ มลงเรยี นมหาวทิ ยาลยั ไมซอรใ์ น
ฐานะนักศึกษาวรรณคดีอังกฤษ แต่ผมยังคงแบกเมฆหมอกของคำ�ถาม
นับล้านๆ ไว้เสมือนรัศมีดำ�มืดรอบตัวตลอดเวลา ไม่ว่าห้องสมุดหรือ
อาจารย์ของผมก็กำ�จัดมันไม่ได้ นับเป็นอีกคร้ังที่ผมใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่
นอกชนั้ เรยี นแทนในหอ้ ง ผมพบวา่ ทง้ั หมดทง้ั มวลทเี่ กดิ ขนึ้ ในชนั้ เรยี นคอื
การจดตามคำ�บอก และผมไม่ได้วางแผนจะเปน็ ผู้จดชวเลขแน่นอน ครง้ั
หนงึ่ ผมขอใหผ้ บู้ รรยายมอบโนต้ ของทา่ นแกผ่ ม เพอ่ื ผมจะไดถ้ า่ ยเอกสาร
น่ันจะช่วยลดความยุ่งยากเม่ือท่านให้เขียนตามคำ�บอก และผมก็ไม่ต้อง
เขา้ เรยี นใหย้ ุ่งยาก ในทีส่ ุดผมต่อรองกบั อาจารยท์ ุกทา่ น (ผ้ยู งิ่ กว่าดใี จที่
จะไมต่ อ้ งมผี มอยใู่ นชนั้ เรยี น) แตล่ ะวนั ของเดอื นพวกทา่ นจะเชก็ วา่ ผมเขา้
เรยี นหรอื ไม่ ในวนั สดุ ทา้ ยของเดอื นจะมกี ารบนั ทกึ ตารางการเขา้ เรยี น ใน
30 Inner Engineering

วนั นนั้ ผมจะเขา้ มาและเพยี งดใู หแ้ น่ใจว่าพวกท่านทำ�ตามข้อตกลง
กลมุ่ ของเราเรมิ่ พบกนั ใตต้ น้ ไทรใหญใ่ นเขตมหาวทิ ยาลยั ใครคน
หนงึ่ เรยี กวา่ สโมสรตน้ ไทรจนชอ่ื นนั้ ตดิ ปาก สโมสรมคี �ำ ขวญั ดงั น:้ี “เราท�ำ
เพื่อความสนุกของมัน” เราจะรวมตัวกันใต้ต้นไม้บนรถมอเตอร์ไซค์ของ
เรา แล้วคุยกันนับชั่วโมงด้วยหัวข้อต่างๆ—จากวิธีทำ�ให้รถมอเตอร์ไซค์
ยห่ี อ้ จาวาวงิ่ เรว็ กวา่ ทเี่ คยเปน็ กระทง่ั วธิ ที �ำ ใหโ้ ลกเปน็ สถานทนี่ า่ อยยู่ ง่ิ ขน้ึ
แน่นอน เราจะไม่ลงจากรถมอเตอร์ไซคไ์ ม่ว่าตอนไหน นน่ั จะถอื เป็นการ
ลบหลู่
เมื่อผมอิ่มตัวกับมหาวิทยาลัยก็ขับรถไปทั่วประเทศ แรกๆ ผม
ท่องไปทางอนิ เดียตอนใตด้ ว้ ยรถมอเตอรไ์ ซคข์ องตัวเอง ตอ่ มาผมขบั รถ
ไปท่ัวประเทศ จากน้ันเป็นเรื่องธรรมดาจะข้ามพรมแดนประเทศ แต่
ตอนผมไปถงึ ชายแดนอนิ เดยี -เนปาล มคี นบอกวา่ ทะเบยี นรถมอเตอรไ์ ซค์
ของผมกับใบขับขี่ไม่เพียงพอ ผมตอ้ งมเี อกสารอืน่ อกี จากน้ันกลายเปน็
ความฝันท่ีจะหาเงินให้พอด้วยวิธีใดก็ตามเพื่อเดินทางท่ัวโลกด้วยรถ
มอเตอรไ์ ซคข์ องผม ไม่ใชเ่ พียงความปรารถนาท่ีจะเดินทาง ความจริงคอื
ผมร้อนใจ ผมตอ้ งการร้บู างอย่าง ผมไม่รู้วา่ อะไร และไม่รู้วา่ ต้องไปท่ใี ด
จงึ จะไดม้ นั มา แตใ่ นส่วนลกึ สุดของชวี ติ ผมรู้ว่าตอ้ งการมากกว่าน้ัน
ผมไมเ่ คยมองวา่ ตวั เองหนุ หนั พลนั แลน่ เกนิ ไป ผมเพยี งใหค้ วาม
สนใจกับชีวิตเป็นพิเศษเท่านั้น ผมวัดผลการกระทำ�ของตัวเอง ทว่ายิ่ง
อนั ตรายเทา่ ไรยง่ิ ดงึ ดดู ความสนใจผมมากขนึ้ เทา่ นนั้ ใครคนหนงึ่ เคยบอก
ว่าเทวดาผู้คุ้มครองของผมต้องวิเศษและขยันทำ�งานล่วงเวลาตลอดกาล
แน่ มักมีความปรารถนาจะทดสอบพรมแดนเพ่ือข้ามขอบเขตภายในตัว
ผมอยเู่ สมอ อะไรและท�ำ ไมไมเ่ คยเปน็ ค�ำ ถามส�ำ หรบั ผม อยา่ งไรเปน็ เพยี ง
คำ�ถามเดียว เมื่อผมมองย้อนกลับไปก็ตระหนักว่า ไม่เคยคิดว่าตัวเอง
อยากเป็นอะไรในชีวิต ผมเพียงคิดว่าต้องการใช้ชีวิตอย่างไร และรู้ว่า

ค่มู อื สร้างสขุ ฉบบั โยคี 31

“อยา่ งไร” น้ันก�ำ หนดได้จากภายในตวั ผมและโดยผมเท่าน้ัน
เกิดการพัฒนาคร้ังใหญ่ในการทำ�ฟาร์มเป็ดไก่ในเวลาน้ัน ผม
ต้องการหาเงินบางส่วนมาเป็นทุนเติมความต้องการเดินทางซึ่งเกิน
ควบคุมและโดยไม่มีจุดมุ่งหมาย ด้วยเหตุน้ีผมจึงเข้าร่วมกิจการน้ัน พ่อ
กล่าวว่า “พ่อจะบอกผู้คนว่าอย่างไร ว่าลูกชายของพ่อเลี้ยงไก่งั้นหรือ”
แต่ผมก็สร้างฟาร์มไก่ด้วยตัวเองจากจุดเร่ิมต้นจนเสร็จสิ้น ธุรกิจเติบโต
ด้วยดีอยา่ งรวดเร็ว ก�ำ ไรเร่มิ หลง่ั ไหลเขา้ มา ผมอทุ ศิ เวลาสี่ชวั่ โมงทกุ เชา้
ใหก้ บั ธรุ กจิ น้ี สว่ นทเี่ หลอื ของวนั ใชไ้ ปกบั การอา่ นหนงั สอื และเขยี นบทกวี
ว่ายน�้ำ ในบ่อ นงั่ สมาธิ ฝนั กลางวันบนตน้ ไทรใหญ่
ความส�ำ เรจ็ ท�ำ ใหผ้ มชอบการผจญภยั พอ่ มกั คร�ำ่ ครวญวา่ ลกู ชาย
คนอืน่ ต่างเป็นวิศวกร นกั อตุ สาหกรรม ขา้ ราชการพลเรอื น หรอื ไม่กไ็ ป
อเมริกา และผู้คนทุกหนแห่งที่ผมพบ—เหล่ามิตรสหาย บรรดาญาติ
อาจารย์สมัยเรียนในโรงเรยี นและมหาวทิ ยาลัย—ต่างบอกวา่ “โอ เราคิด
ว่าเธอทำ�งานหนักและประสบความสำ�เร็จแล้ว แต่เธอกลับปล่อยให้สูญ
เปล่า”
ผมจึงทำ�สิ่งท้าทาย โดยเข้าร่วมกับเพ่ือนวิศวกรคนหนึ่งเพ่ือทำ�
ธุรกิจก่อสร้าง ภายในเวลาห้าปีเรากลายเป็นบริษัทก่อสร้างสำ�คัญ
ท่ามกลางผู้รับเหมาช้ันนำ�ในเมืองไมซอร์ พ่อแทบไม่อยากเช่ือและยินดี
อย่างยงิ่
ผมลงิ โลดและมนั่ อกมน่ั ใจ อดั แนน่ ดว้ ยอะดรนี าลนิ และปรารถนา
ความท้าทาย เม่ือทุกส่ิงท่คี ณุ ทำ�ประสบความสำ�เร็จ คณุ ก็เรม่ิ มแี นวโน้ม
เชอื่ วา่ ดาวเคราะหห์ มนุ รอบตวั คณุ ไม่ใชร่ อบดวงอาทิตย์
และนัน่ คือชายหนุ่มทผี่ มเป็นในบา่ ยเดอื นกนั ยายน ปี 1982 ซ่ึง
พรหมลขิ ติ ก�ำ หนดไวต้ อนผมตดั สนิ ใจขนึ้ รถมอเตอรไ์ ซคย์ ห่ี อ้ จาวาแลว้ ขบั
ขึ้นเนินเขาจมณุ ฑี
32 Inner Engineering

ผมไม่สังหรณใ์ จเลยว่าชีวิตตวั เองจะไมเ่ หมือนเดิมอีกแลว้

ภายหลงั ผมพยายามคยุ กบั เพอื่ นถงึ เรอ่ื งทเี่ กดิ ขนึ้ บนภเู ขาในวนั
นน้ั สิง่ ทีพ่ วกเขาถามคอื “นายดม่ื อะไรหรอื เปล่า นายกินอะไรเข้าไปหรอื
ไม่” พวกเขายิง่ มนึ งงกับมติ ใิ หมซ่ ่งึ พรง่ั พรูสชู่ วี ติ ผมอยา่ งฉับพลนั ยง่ิ กวา่
ตวั ผมเองเสียอีก
แมก้ อ่ นทผี่ มจะประมวลวา่ มนั หมายความวา่ อยา่ งไร ประสบการณ์
นน้ั กห็ วนคนื ในอาทิตย์ต่อมา ผมนง่ั อยบู่ นโต๊ะอาหารกบั ครอบครวั ผม
คิดว่ามันสิน้ สดุ ลงในเวลาสองนาที แต่กลับเปน็ เจด็ ช่วั โมง ผมน่ังอยูท่ ี่นนั่
ตระหนักรู้อย่างสมบูรณ์ นอกจากวา่ “ผม” ที่ผมรใู้ นฐานะตวั เองไม่ได้อยู่
ที่นนั่ อกี แลว้ สิง่ อื่นใดลว้ นอยทู่ ี่นั่น และเวลากพ็ ลิกกลบั อย่างรวดเรว็
ผมจำ�ได้ว่าสมาชิกในครอบครัวต่างตบเบาๆ ท่ีไหล่ ถามผมว่า
เกดิ อะไรขนึ้ คะยนั้ คะยอใหผ้ มกนิ อาหารของตวั เอง ผมเพยี งยกมอื ขนึ้ แลว้
ขอใหพ้ วกเขาออกไปเสยี ตอนนั้นพวกเขาคุน้ เคยกบั วธิ ีการแปลกๆ ของ
ผมดีแล้ว จึงปล่อยผมไว้ตามลำ�พัง เกือบตีส่ีสิบห้านาทีในตอนเช้าที่ผม
กลับสสู่ ภาวะ “ปกต”ิ
ประสบการณ์น้ันเร่ิมเกิดข้ึนบ่อยครั้ง ขณะท่ีเกิดขึ้นผมจะไม่กิน
หรือนอนเป็นชั่วโมง ผมเพียงนั่งรากงอกอยู่ท่ีจุดเดียว คราวหนึ่ง
ประสบการณก์ ินเวลาถึงสิบสามวนั บังเอญิ ผมอยู่ท่หี มบู่ า้ นแห่งหนึ่งตอน
มนั เรมิ่ ตน้ —ดว้ ยสภาวะสงบนง่ิ อยา่ งปตี ยิ นิ ดจี นทว่ มทน้ และยากจะอธบิ าย
ชาวบ้านรวมตัวกนั รอบๆ ตัวผมแลว้ เริ่มกระซิบกระซาบกัน “โอ เขาต้อง
อยู่ในสมาธิแน่ๆ” (เป็นสภาวะสุขสงบเหนือร่างกาย บันทึกไว้อย่างดีใน
ขนบประเพณเี รอื่ งจติ วญิ ญาณของอนิ เดยี ) อนิ เดยี อยใู่ นฐานะประเทศเชน่

คมู่ ือสรา้ งสุขฉบบั โยคี 33

ที่เป็น มีความเข้าใจเร่ืองจิตวิญญาณตามขนบประเพณีท่ีตกทอดกันมา
ผมพร้อมกับสมองท่ีห่อหุ้มด้วยผ้าเดนิมสีฟ้ากลับไม่เข้าใจ ตอนผมหลุด
พน้ จากสภาวะนั้นบางคนต้องการสวมมาลัยรอบคอผม บา้ งตอ้ งการแตะ
เท้าของผม มนั ดบู า้ สน้ิ ดี ผมไม่อยากเชื่อวา่ จะมใี ครต้องการท�ำ เช่นนด้ี ้วย
อีกวนั ขณะกนิ อาหารกลางวนั ผมตักอาหารค�ำ หน่งึ เขา้ ปาก มัน
กร็ ะเบดิ ทนั ที ชวั่ ขณะนน้ั ผมมปี ระสบการณเ์ หลอื เชอ่ื ทางการเปลย่ี นแปลง
ของธาตใุ นการยอ่ ยอาหารของมนษุ ย—์ กระบวนการซง่ึ สสารภายนอก…
ชิ้นส่วนหน่ึงของดาวเคราะห์…กำ�ลังกลายเป็นส่วนหนึ่งของผม เรา
ทง้ั หมดรถู้ งึ สง่ิ นดี้ ว้ ยสตปิ ญั ญา—วา่ สว่ นหนงึ่ ของดาวเคราะหห์ ลอ่ เลย้ี งเรา
และรา่ งกาย ในทางกลบั กัน วนั หนึ่งกย็ อ้ นกลบั ไปหลอ่ เลีย้ งโลกเดียวกัน
ท่คี ร้ังหนึง่ เคยคำ้�จนุ เรา แต่ขณะทค่ี วามร้ปู รากฏขึ้นดว้ ยประสบการณ์มัน
กระตนุ้ เตอื นมมุ มองพนื้ ฐานวา่ ผมเปน็ ใคร ความสมั พนั ธข์ องผมกบั ทกุ สงิ่
รอบตัว…รวมทั้งดาวเคราะห์…ผา่ นการเปลย่ี นแปลงทางมติ ินี้
ผมเร่ิมตระหนักถึงสติปัญญาแสนพิเศษภายในตัวท่ีเปลี่ยนรูป
ขนมปังหรือแอปเปิลผลหนึ่งเป็นร่างกายมนุษย์ในบ่ายวันเดียวกัน ไม่ใช่
ความสำ�เร็จเล็กน้อย ตอนผมต้ังใจสัมผัสกับสติปัญญานั้น ซึ่งเป็นแหล่ง
ก�ำ เนิดการสรา้ งสรรค์ ราวกับเหตกุ ารณท์ ี่อธบิ ายไม่ไดเ้ ร่ิมเกดิ ขนึ้ รอบตัว
ผม สรรพสิง่ ท่ีผมสมั ผัสเปล่ยี นรปู ในทางใดทางหนงึ่ ผคู้ นจะมองผมแลว้
ปลอ่ ยโฮออกมา หลายคนอา้ งวา่ สภาวะความทกุ ขท์ รมานทางรา่ งกายหรอื
จิตใจของพวกเขาบรรเทาลงเพียงมองดูผม ผมพบว่าตัวเองหลุดพ้นจาก
สภาวะเดิมภายในชั่วโมงจากท่ีเคยเป็นเดือน ด้วยวิธีดูแลรักษาทางการ
แพทย์แบบปกติน้ัน อย่างไรก็ตาม ผมให้ความสำ�คัญต่อสิ่งทั้งหมดนี้ไม่
มากนัก
ความสามารถเปลยี่ นแปลงความเปน็ จรงิ ภายนอกและภายในของ
ผมอยา่ งฉบั พลนั คงอยใู่ นตวั และรอบๆ ตวั จนถงึ ทกุ วนั นี้ ไมใ่ ชบ่ างสงิ่ ทผ่ี ม
34 Inner Engineering

ดิ้นรนไขว่คว้า แต่พอคนคนหนึ่งเข้าถึงมิติที่ล้ำ�ลึกกว่าสติปัญญาซ่ึงเป็น
พ้ืนฐานการคงอยขู่ องเรา ชีวิตก็ผนั แปรอยา่ งนา่ อัศจรรย์ใจตามธรรมชาติ
ทเี ดยี ว
ประมาณหกถงึ แปดสัปดาหท์ ี่ประสบการณเ์ หลอื เชื่อนี้กลายเปน็
ชวี ติ จริง ระหวา่ งนีท้ ุกสงิ่ เกย่ี วกบั ผมเปลย่ี นแปลงอยา่ งมาก ลักษณะทาง
กายภาพของผม—ท้ังรูปทรงของดวงตา ท่าเดิน เสียง การจัดตำ�แหน่ง
ทางกายภาพของรา่ งกาย—เรม่ิ เปลยี่ นแปลงอยา่ งมากจนผคู้ นรอบตวั ผม
เร่มิ สังเกตเห็นเช่นกัน
สิ่งที่กำ�ลังเกิดขึ้นภายในตัวผมน่ามหัศจรรย์กว่าเสียอีก ภายใน
หกสปั ดาหค์ วามทรงจำ�ระลอกใหญ่ไหลบ่าลงมา—อย่างแทจ้ ริง ทั้งความ
ทรงจำ�ตลอดชีวิต เวลานีผ้ มตระหนกั ถงึ สรรพสงิ่ ซึ่งแตกต่างกนั นับลา้ นท่ี
กำ�ลังเกิดขึ้นภายในตัวช่ัวขณะเดียว เสมือนกล้องสลับลาย (kaleido-
scope) จิตใจซึ่งมีตรรกะบอกผมว่าไม่มีสิ่งใดเป็นความจริง สิ่งที่ผมเห็น
ภายในตวั ชดั เจนยงิ่ กวา่ กลางวนั แตผ่ มหวงั อยลู่ ึกๆ ว่ามนั ไม่จริง ผมมัก
เหน็ ตวั เองเป็นชายหนมุ่ ผู้เฉลยี วฉลาด ฉับพลนั ก็ดเู หมอื นคนโงเ่ ง่าที่ไม่รู้
ประสีประสา และความฉงนสนเท่ห์นั้นคือบางส่ิงที่ผมทำ�ใจยอมรับไม่ได้
แตผ่ มผิดหวังเม่ือพบว่าทกุ ส่ิงที่ความทรงจ�ำ ก�ำ ลังบอกนน้ั เป็นความจรงิ
กระทั่งตอนน้ีผมไม่ยอมรับสิ่งใดในชีวิตที่ไม่สอดคล้องกับกรอบ
แหง่ เหตผุ ลและตรรกวทิ ยาอยา่ งสนิ้ เชงิ ผมเรมิ่ ตระหนกั ชา้ ๆ วา่ ชวี ติ นนั่ เอง
ท่ีเฉลียวฉลาดที่สุด สติปัญญามนุษย์เป็นเพียงความฉลาดซ่ึงรับประกัน
ความอยรู่ อด แตค่ วามเฉลยี วฉลาดทแ่ี ทจ้ รงิ เปน็ เพยี งชวี ติ และชวี ติ —และ
นน่ั เป็นแหลง่ ก�ำ เนิดของชีวติ ไม่มีสิ่งอื่นใดอีก
โลกกลา่ วขานว่าพระเจ้าคอื ความรัก ว่าพระเจา้ คอื ความเห็นอก
เห็นใจ แต่ถ้าคุณสนใจเร่ืองสร้างโลกจะตระหนักว่าพระเจ้า…หรืออะไรก็
แล้วแต่ซ่ึงเป็นแหล่งกำ�เนิดการสร้างโลก…อยู่เหนือสรรพสิ่ง เป็นสติ

คูม่ ือสร้างสุขฉบับโยคี 35

ปัญญาสูงสุดที่คุณจินตนาการได้ แทนท่ีจะพยายามใช้สติปัญญาอันทรง
พลงั ทเ่ี ตน้ เรา่ อยภู่ ายในตวั แตล่ ะคนใหเ้ ปน็ ประโยชน์ เรามแี นวโนม้ จะเลอื ก
ใช้สติปัญญาเชิงตรรกะของตนซึ่งมีประโยชน์บางสถานการณ์ แต่จำ�กัด
โดยพ้นื ฐาน
ผมเรมิ่ มีประสาทไวต่อความร้สู ึกของผู้อนื่ ด้วย บางครัง้ เพียงพบ
คนไม่รู้จักบนถนนในสภาวะเศร้าโศกก็ทำ�ให้ผมร้องไห้แล้ว ผมไม่อยาก
เชอ่ื ในสภาวะความทกุ ขท์ รมานทม่ี นษุ ยท์ นรบั ไดย้ ามพรง่ั พรดู ว้ ยความปตี ิ
ยนิ ดโี ดยไรส้ าเหตุ
ผา่ นไประยะหนงึ่ กวา่ ผมจะตระหนกั วา่ สง่ิ ทกี่ �ำ ลงั เกดิ ขนึ้ เปน็ บาง
สิ่งทาง “จิตวิญญาณ” ผมเร่ิมเข้าใจว่าส่ิงที่ประเพณีและคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์
เชิดชูว่าเป็นประสบการณ์สูงสุดนั้นกำ�ลังเกิดขึ้นกับตน ว่าแท้จริงแล้วผม
กำ�ลงั ประสบส่ิงงดงามท่ีสุดทเี่ กิดแกม่ นุษย์
แตล่ ะชวั่ ขณะทกุ เซลลใ์ นตวั ผมก�ำ ลงั ระเบดิ ดว้ ยความปตี ยิ นิ ดโี ดย
ไรช้ อื่ ยามนผ้ี คู้ นยกยอ่ งเชดิ ชชู วี ติ วยั เดก็ เพราะเดก็ หวั เราะและมคี วามสขุ
ไดโ้ ดยไม่ต้องมสี าเหตุดว้ ยซ้ำ� แตผ่ มมองวา่ เปน็ ไปได้ทจ่ี ะปลม้ื ปตี ใิ นชีวิต
ผู้ใหญ่ของคนคนหนึ่งได้ด้วยเช่นกัน เป็นไปได้สำ�หรับมนุษย์ทุกคน
เพราะทกุ ส่งิ ทป่ี ระสบเกดิ ขนึ้ จากภายในตวั เราเอง
ผมตระหนักว่าการเปลี่ยนแปลงทางกายในรูปลักษณ์ภายนอก
แทจ้ รงิ เป็นการปรบั สขุ ภาพร่างกายภายในเสยี ใหม่ ผมฝึกฝนทา่ ทางทาง
กายข้ันพื้นฐานหรือหัฐโยคะ ชุดหนึ่งมาตั้งแต่อายุสิบสองขวบ สิบสามปี
ของโยคะเหลา่ นนั้ ไดป้ รากฏผลในยามนี้ โยคะคอื พน้ื ฐานการสรา้ งรา่ งกาย
ขน้ึ ใหมเ่ พอื่ ประโยชนต์ อ่ จดุ มงุ่ หมายทส่ี งู ขนึ้ รา่ งกายมนษุ ยส์ ามารถท�ำ งาน
ได้ในฐานะช้ินส่วนหน่ึงของเลือดและเน้ือ หรือในฐานะแหล่งกำ�เนิดของ
การสรา้ งเอง
36 Inner Engineering

นี่คือเทคโนโลยีท้ังหมดสำ�หรับการเปลี่ยนมนุษย์ให้เป็นส่ิง
ศกั ด์ิสทิ ธ์ิ กระดกู สันหลงั ของมนษุ ย์ไมไ่ ดจ้ ัดเรยี งอยา่ งเลวร้าย มนั ยังเปน็
แกนจกั รวาลอกี ดว้ ย แตข่ นึ้ อยกู่ บั วา่ คณุ จะจดั ระเบยี บใหมอ่ ยา่ งไรเทา่ นน้ั
เชน่ กรณขี องผม จากทเ่ี คยเปน็ คนจรงิ จงั ทางกายภาพ ผมเรยี นรทู้ จี่ ะค�ำ้ จนุ
รา่ งกายประหนงึ่ มนั ไมไ่ ดอ้ ยทู่ น่ี น่ั รา่ งกายผมผอ่ นคลายขน้ึ มาก กอ่ นหนา้
นน้ั มมี วลพลงั งานอดั แนน่ อยใู่ นกายผม ผคู้ นรสู้ กึ ไดว้ า่ ถา้ ผมเขา้ มาในหอ้ ง
มนั หมายถงึ การเคลือ่ นไหว แต่เวลานผ้ี มเรียนรูจ้ ะยดื หยุน่ รา่ งกายให้ตา่ ง
ออกไป
นั่นคือเมื่อผมตระหนักว่าประสบการณ์นี้เป็นโยคะอย่างแท้จริง
ประสบการณข์ องการรวมกนั กบั การด�ำ รงอยู่ ความเปน็ หนงึ่ เดยี วกบั ชวี ติ
ความไร้ขอบเขตน้ีคือโยคะ ด้วยท่าง่ายๆ ชุดหนึ่งของโยคะ หรืออาสนะ
ซง่ึ ผมฝกึ ฝนเป็นประจำ�ทุกวนั เกีย่ วกบั ความแข็งแรงของรา่ งกาย หรอื ผม
คดิ วา่ อยา่ งนนั้ แตห่ ลงั จากประสบการณน์ น้ั ทเี่ นนิ เขาจมณุ ฑี ผมตระหนกั
ว่าสิ่งท่ีตนกระทำ�แท้จริงเป็นกระบวนการนำ�ไปสู่มิติที่ไกลเกินร่างกายได้
นั่นคือสาเหตุท่ีผมบอกผู้คนว่า: แม้คุณเข้าสู่โยคะด้วยเหตุผลผิดๆ มันก็
ยงั คงไดผ้ ล
มีบางอย่างในตัวมนุษย์ทุกคนที่ไม่ยอมรับข้อจำ�กัด นั่นคือ
ปรารถนาที่จะไม่มีขอบเขต ตามธรรมชาติมนุษย์มักอยากเป็นบางส่ิง
มากกวา่ สิ่งท่เี ราเปน็ อยู่ปัจจุบัน ไมว่ า่ เราจะประสบความส�ำ เร็จเทา่ ไร เรา
ยังคงต้องการเป็นบางสิ่งที่มากกว่านั้น ถ้าเราพิจารณาอย่างละเอียดจะ
ตระหนักว่าความต้องการนี้ไม่ใช่สิ่งที่มากเกินไป ความต้องการนี้คือ
ทงั้ หมดทั้งมวล เราลว้ นแสวงหาความเป็นนิรนั ดร์ ปัญหามีเพยี งเรากำ�ลัง
แสวงหามันในลกั ษณะผ่อนสง่
ลองจนิ ตนาการว่าคุณถูกขงั อยูใ่ นหอ้ งเล็กๆ ขนาดหา้ คณู ห้าฟตุ
ไม่ว่าจะสะดวกสบายอย่างไรคุณก็ต้องการเป็นอิสระ วันต่อมาถ้าคุณถูก

คู่มอื สร้างสุขฉบับโยคี 37

ปล่อยไปอยู่ในหอ้ งใหญ่กว่าสบิ คูณสบิ ฟุตคร่หู น่ึง คุณจะรู้สึกดสี กั พัก แต่
ไม่ช้าความปรารถนาจะทำ�ลายขอบเขตนั้นก็คืนกลับมา ไม่สำ�คัญว่า
เขตแดนที่เรากำ�หนดจะกว้างแค่ไหน ทันทีท่ีคุณตระหนักได้ ความ
ปรารถนาท่จี ะท�ำ ลายมนั ก็เป็นเร่อื งของสญั ชาตญาณ ในตะวันออกความ
ปรารถนานยี้ อมรบั กนั ทางวฒั นธรรมในฐานะเปา้ หมายสงู สดุ ของกจิ กรรม
และความอุตสาหะของมนุษย์ อสิ รภาพ—หรอื มุกติ หรอื โมกษะ—มอง
กันว่าเป็นความต้องการทางธรรมชาติในมนุษย์ทุกคน และจุดมุ่งหมาย
สงู สดุ ของเรา เพยี งเพราะเราไมต่ ระหนกั ถงึ มนั เราจงึ แสวงหาการเตมิ มนั
ให้เตม็ แบบผอ่ นสง่ ไมว่ า่ ดว้ ยการไดม้ าซง่ึ อ�ำ นาจ เงนิ ความรัก หรือความรู้
หรอื ด้วยส่ิงบนั เทงิ ฆา่ เวลาอันยิ่งใหญ่อย่างอ่นื เชน่ ---การซือ้ สง่ิ ของ!
ชั่วขณะที่ผมตระหนักว่าความปรารถนาของมนุษย์มิใช่เพื่อบาง
ส่ิงโดยเฉพาะ แต่เพื่อขยายความไร้ขีดจำ�กัด ความแจ่มชัดบางอย่างก่อ
ตวั ขนึ้ ในตัวผม เม่ือตระหนกั วา่ ทกุ คนท�ำ สงิ่ นี้ได้ ก็ร้สู กึ อยากแบ่งปันเปน็
ธรรมดา ตง้ั แตน่ น้ั มาจดุ มงุ่ หมายทงั้ หมดของผมคอื ถา่ ยทอดประสบการณ์
นี้ไปสู่คนอนื่ เพือ่ กระตนุ้ ไปสูค่ วามเป็นจรงิ ทวี่ า่ พวกเขาอาจถูกปฏเิ สธไม่
ใหไ้ ดร้ บั สภาวะสขุ นี้ อสิ รภาพน้ี ความไรข้ อบเขตน้ี ดว้ ยเพราะถกู กดี ขวาง
ความมีชีวติ ชวี าตามกำ�เนดิ ของชีวิต
เงอ่ื นไขสขุ ภาวะทดี่ อี ยา่ งลน้ เหลอื ซงึ่ เปน็ ของผมตง้ั แตบ่ า่ ยวนั นน้ั
บนเนินเขาจมุณฑี มิใช่ทั้งความเป็นไปได้ที่ห่างไกลหรือฝันกลางวัน
มนั เปน็ ความจรงิ ของชวี ติ ส�ำ หรบั ทกุ คนทเี่ ตม็ ใจรบั มนั เปน็ สทิ ธโ์ิ ดยก�ำ เนดิ
ของมนุษยท์ ุกคน
38 Inner Engineering

ทางออกอยูข่ ้างใน

ทุกส่ิงทุกอย่างทคี่ ุณท�ำ ในชีวติ จนบัดนเ้ี ป็นการไล่ตามเพียงสง่ิ เดยี ว ไม่

ว่าคุณจะมองหาวิชาชีพ เร่ิมต้นธุรกิจ ทำ�เงิน หรือสร้างครอบครัว ทั้งน้ี
เพราะคณุ ต้องการสง่ิ เรียบงา่ ยเพียงอย่างเดียวคอื : ความสขุ
เพยี งแต่ทีใ่ ดทีห่ นง่ึ บนเส้นทางนน้ั ชีวิตมกั สลับซบั ซอ้ นขึน้
ถา้ คณุ เกดิ มาเปน็ สงิ่ มชี วี ติ อน่ื บนดาวเคราะหน์ ี้ คณุ คงมชี วี ติ เรยี บ
งา่ ย ความต้องการของคณุ จะมีเพียงทางกาย แค่ทอ้ งอมิ่ ก็เท่ากบั เปน็ วัน
ท่ีดี ลองสังเกตหมาหรือแมวของคุณสิ ช่ัวขณะท่ีท้องอ่ิมมันจะสงบสุข
ทเี ดยี ว
แตเ่ มือ่ คณุ กา้ วเขา้ ส่โู ลกนี้ในฐานะมนุษย์อะไรๆ เปล่ียนไป ยาม
ท้องวา่ งมีเพยี งปญั หาหนงึ่ คอื : หวิ แต่ถา้ ท้องอิ่มละ่ มนี บั รอ้ ยพันปญั หา!
เมอื่ การด�ำ รงชพี มปี ญั หากเ็ ปน็ เรอ่ื งใหญใ่ นชวี ติ เรา แตท่ นั ทที มี่ นั ไดร้ บั การ
ดแู ลกร็ าวกับไรป้ ัญหาอื่นใด ไม่วา่ ดว้ ยเหตผุ ลใด ส�ำ หรับมนษุ ยแ์ ลว้ ชีวิต
ดเู หมอื นไม่ได้จบอยู่ทกี่ ารดำ�รงชีวิต ชีวติ เรม่ิ ต้นทีก่ ารดำ�รงชีวิต

คูม่ ือสร้างสขุ ฉบับโยคี 39