ตัวอย่าง ตำนานผีญี่ปุ่น

Japanese
Ghost
Stories

ผญี ป่ี ุ่น และต�ำนานเร่ืองเล่าสยองขวญั

Lafcadio Hearn

ARROW





ผญี ี่ปุ่น และตำ� นานเรื่องเลา่ สยองขวญั

Japanese Ghost Stories

ลาฟคาดิโอ เฮิรน์ : เขียน ชลลดา ไพบูลยส์ ิน : แปล
พิมพ์ พ.ศ. 2565
จัดทำ�โดย

ส�ำ นกั พิมพแ์ อร์โรว์
ในเครือบรษิ ทั แอร์โรว์ มลั ติมเี ดีย จำ�กัด
เลขที่ 1 ถนนกำ�แพงเพชร 6 ซอย 5 แยก 6 (โกสมุ นเิ วศน์ ซ. 2)
แขวงทุง่ สองหอ้ ง เขตหลกั ส่ี กรงุ เทพฯ 10210
โทรศัพท์ 0-2573-6584 ฝ่ายขาย 0-2573-6572
Email : [email protected] Line ID : @arrow11
Hompage : www.arrowmultimedia.co.th

Copyright © by Lafcadio Hearn.
Thai Language Translation copyright © 2022 by Arrow Multimedia Co.,Ltd.
All rights reserved.
© สงวนลิขสทิ ธิโ์ ดย บรษิ ทั แอรโ์ รว ์ มัลติมีเดีย  จ�ำกดั
ห้ามน�ำสว่ นหนงึ่ ส่วนใดของหนงั สอื เลม่ น้ไี ปลอกเลยี น ท�ำส�ำเนา ถา่ ยเอกสาร หรือน�ำไปเผยแพร่ในอินเทอรเ์ นต็
หรือสื่อตา่ งๆ ไมว่ ่าในรปู แบบใด นอกจากไดร้ ับอนุญาตเปน็ ลายลกั ษณอ์ กั ษรเท่าน้นั

ขอ้ มูลทางบรรณานกุ รม
  เฮิร์น, ลาฟคาดโิ อ.
  ผีญ่ีปุ่น และต�ำนานเรื่องเลา่ สยองขวญั —กรงุ เทพฯ : แอร์โรว์, 2565.
  296 หนา้ .
  1. วรรณกรรมแปล I. ชลลดา ไพบลู ยส์ นิ , แปล II. ชอื่ เรอ่ื ง.
  ISBN 978-616-434-305-4

บรรณาธิการ : นคิ ม ชาวเรอื
กองบรรณาธิการ : สุภาภรณ์ สว่างจันทร,์ วลัยกร เตม็ ขนั ท์, ปวันรตั น์ เกียรตธิ รี ชยั ,
ชญานี ขุนพลิ กึ พิสูจน์อกั ษร : อรรถพร ทองบรรเทิง รปู เล่ม : รจนา นครโสภา
ออกแบบปก : ชมพูนชุ ขอดคำ� ฝา่ ยขาย : ณลณิ พรรณ เผา่ พนั ธุ์ขาว
ผูจ้ ัดการท่ัวไป : เดอื นนภา สรุ ามิตร
จัดจำ�หนา่ ยทัว่ ประเทศโดย
บรษิ ัท อมรินทร์ บคุ๊ เซน็ เตอร์ จ�ำ กดั
108 หมทู่ ี่ 2 ถ.บางกรวย-จงถนอม ต.มหาสวสั ด์ิ อ.บางกรวย จ.นนทบุรี 11130
โทรศัพท์ 0-2423-9999 โทรสาร 0-2449-9222, 0-2449-9500-6
hompage : www.naiin.com
พิมพท์ ่ี : บรษิ ทั ไอดี ออล ดิจิตอลพรนิ้ ท์ จ�ำกัด
52 ซอยเอกชัย 69 ถนนเอกชัย แขวงบางบอน เขตบางบอน กทม. 10150
โทรศพั ท์ 0-2899-5429-35 โทรสาร 0-2416-4097

ราคา 295 บาท

เกย่ี วกับผู้เขยี น

Lafcadio Hearn

ชีวิตทีม่ ีสสี ันของ ลาฟคาดิโอ เฮริ น์ จาก ค.ศ. 1850–1904 (พ.ศ. 2393

-2447) สัมพันธ์กับแนวทางและความหลากหลายของผลงานของเขา
เขาเกดิ ทเ่ี กาะเลฟกาดา ในทะเลไอโอเนยี น บนชายฝง่ั ตะวนั ตกของประเทศ
กรีซ ในวัยเดก็ เขาถูกทงั้ พ่อและแม่ทอดทงิ้ ไปในเวลาใกลๆ้ กนั และอยูใ่ น
ความปกครองของญาติผู้ใหญ่คนหนึ่งในประเทศไอร์แลนด์ และประเทศ
องั กฤษ ในชว่ งเวลาต้ังแต่ปี ค.ศ. 1869 (พ.ศ. 2412) เฮิรน์ ไดย้ ดึ อาชพี เป็น
ผู้สื่อข่าวในประเทศสหรัฐอเมริกา โดยคร้ังแรกประจ�ำอยู่ในรัฐซินซินนาติ
และต่อมาก็ย้ายมาท�ำในรัฐนิวออร์ลีนส์ ก่อนย้ายไปหมู่เกาะอินเดียตะวัน
ตกของประเทศฝรั่งเศสในปี ค.ศ. 1887 (พ.ศ. 2430) และใช้เวลาสิบส่ีปี
สุดท้ายในชีวิตที่ประเทศญ่ีปุ่น ซ่ึงท่ีนี่เขามีความสามารถในการเป็นล่ามที่
ยอดเยย่ี มในยคุ แรกๆ ทว่ี ฒั นธรรมของญป่ี นุ่ ทง้ั ดงึ ดดู ใจและทำ� ใหช้ าวตะวนั
ตกงนุ งง ซงึ่ ผลงานของเฮริ น์ ทที่ ำ� ใหผ้ คู้ นจดจำ� ไดม้ ากทส่ี ดุ กค็ อื การรวบรวม
และแปลนทิ านเรื่องผีฉบับด้ังเดมิ ของญ่ีป่นุ เล่มน้ี
ชวี ประวตั เิ กย่ี วกบั เฮริ น์ ถกู เขยี นขนึ้ โดย พอล เมอรเ์ รย์ บรรณาธกิ าร
ในการจัดทำ� ผลงานชุดตา่ งๆ ของเฮิร์น ทั้งยงั เปน็ อดีตนกั การทูตชาวไอริช
ผู้ไปรับต�ำแหน่งท่ีประเทศญี่ปุ่นในช่วงปลายทศวรรษ 1970 จนท�ำให้เกิด
ความสนใจในตัวเฮิร์นข้ึนมา

คำ� นำ� ส�ำนกั พมิ พ์

ญ่ีปนุ่ เปน็ ประเทศทม่ี ตี ำ� นานความเชอ่ื เรอ่ื งผแี ละเรอื่ งเลา่ เกย่ี วกบั ผชี นดิ

ต่างๆ อย่มู ากมาย มีท้ังอสุรกาย ภตู ผปี ีศาจ วิญญาณ รวมถงึ เทพท่ีมีทัง้ ดี
และไม่ดี เร่ืองผีของญี่ปุ่นก็มีทั้งที่น่ากลัวและไม่น่ากลัว โดยผีแต่ละชนิดก็
จะมเี ร่อื งเล่าความเป็นมาชวนขนหัวลุกแตกต่างกนั ออกไป
“ผีญีป่ ุ่นและต�ำนานเรือ่ งเล่าสยองขวัญ” เลม่ นี้ “ลาฟคาดโิ อ
เฮริ น์ ” ไดใ้ ชเ้ วลาหลายปี เพอ่ื รวบรวมและแปลจากนทิ านเรอื่ งผฉี บบั ดง้ั เดมิ
ของญี่ปุ่น หนังสือเล่มน้ีเต็มไปด้วยเรื่องราวน่าขนลุกมากมาย เป็นที่รู้กัน
ดีว่าญี่ปุ่นน้ันขึ้นชื่อว่าเป็นประเทศที่มีต�ำนานลึกลับอันน่ากลัว ซึ่งหลายๆ
เรอื่ งก็จะพบได้ในเลม่ นี้ อยา่ งเช่น
- อุราชิมะ ทาโร่ (จากเร่ือง ความฝนั ในวนั กลางฤดรู ้อน)
- เมือ่ คราวหา่ ลง
- นิงเงียว โนะ ฮากะ : หลุมฝังศพเดก็
- ข้นึ ศาลสงู
- ซามูไรอุเมต็ สึ ชูเบอิ
- จิกนิ นิ กิ : เปรตกินศพ
- โรกูโร กบู ิ : ผปี อบคอยาว
นอกจากนี้ยังมีเร่ืองราวอีกมากมายท่ีจะท�ำให้คุณขวัญผวา และ
เปน็ สิง่ ท่ีผูต้ อ้ งการประสบการณข์ นหวั ลุก ไมค่ วรพลาด

สำ�นกั พมิ พ์แอรโ์ รว์

คำ� นำ� ผู้แปล

ผู ้ แปลได้รวบรวมค�ำอธิบายเพ่ิมเติมเน้ือหาที่เป็นของทั้งผู้เขียน—

ลาฟคาดโิ อ เฮริ น์ และทเ่ี พมิ่ เตมิ ตอ่ มาภายหลงั ของบรรณาธกิ าร พอล เมอรเ์ รย์
ไว้ด้วยกันในเชงิ อรรถ เพือ่ ความสะดวกและความต่อเนอ่ื งในการอ่าน ผู้แปล
ตระหนักดีว่าผ้เู ขียนพถิ พี ถิ ันกบั การใชข้ อ้ ความ การสะกดคำ� เครื่องหมาย
วรรคตอน และการถอดอกั ษรญ่ปี นุ่ เปน็ อกั ษรโรมนั ตลอดจนการใชต้ ัวเอียง
ผู้แปลจึงพยายามรักษาให้ค�ำแปลมีลักษณะการเขียนเหล่าน้ันไว้ตาม
ตน้ ฉบบั เกือบทง้ั หมด
ท้งั นี้ ผูแ้ ปลไดร้ ับความอนเุ คราะห์ในการถอดคำ� ภาษาญปี่ ุ่น โดย
เฉพาะช่ือเฉพาะต่างๆ หลายๆ ค�ำจากอักษรโรมันเป็นอักษรภาษาไทย
แบบถ่ายเสียง จากบรรดาเพอื่ นๆ ทจี่ บจากคณะอกั ษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์
มหาวทิ ยาลยั 2-3 คน โดยเฉพาะอยา่ งยง่ิ เพอื่ นจมุ๋ คณุ พรเพญ็ เภกะนนั ทน์
ผู้เรียนเอกภาษาญ่ีปุ่น และเคยได้รับทุนไปศึกษาต่อท่ีประเทศญี่ปุ่น ผู้ซ่ึง
ยินดีให้ความช่วยเหลือจนงานลุล่วง หากผู้แปลไม่ได้ความช่วยเหลือใน
สว่ นน้ี งานชน้ิ นคี้ งไมอ่ าจสำ� เรจ็ ไดอ้ ยา่ งสมบรู ณ์ จงึ ตอ้ งขอขอบคณุ เพอื่ นๆ
มา ณ ท่นี ี้

ชลลดา ไพบลู ยส์ นิ

หมายเหตุเก่ยี วกับต้นฉบับ

ในบทประพนั ธฉ์ บบั นี้ ข้อความ การสะกดคำ� เครอ่ื งหมายวรรคตอน และ

การถอดอกั ษรญปี่ นุ่ เปน็ อกั ษรโรมนั แบบถา่ ยเสยี ง โดยทว่ั ไปแลว้ จะเปน็ ไป
ตามหนังสือภาษาญ่ีปุ่นหลายฉบับที่พิมพ์คร้ังแรกของเฮิร์น เฮิร์นใช้ระบบ
เฮปเบริ น์ (Hebon-Shiki) ซง่ึ ถกู พัฒนาขึ้นในช่วงปลายศตวรรษทสี่ ิบเกา้
โดยยึดการออกเสยี งภาษาอังกฤษและภาษาอิตาลเี ป็นหลัก เพือ่ ถอดเสยี ง
ภาษาญี่ปุ่นเป็นอักษรโรมัน แม้ว่าระบบคุนเร (Kunrei-Shiki) ซึ่งเป็น
รูปแบบคู่แข่งของการถอดเสียงภาษาญ่ีปุ่นเป็นอักษรโรมันจะได้รับการ
สง่ เสรมิ โดยนโยบายอยา่ งเปน็ ทางการของญป่ี นุ่ มาหลายปแี ลว้ แตก่ ารถอด
เสยี งระบบเฮปเบริ น์ กย็ งั คงใชก้ นั อยา่ งแพรห่ ลาย อยา่ งไรกต็ าม เครอื่ งหมาย
แสดงการออกเสียงบนตัวอักษรก็ได้ถูกน�ำมาประยุกต์ใช้ในการถอดเป็น
อักษรโรมันที่แตกต่างไป เช่น ‘e’ ไม่มีเครื่องหมายแสดงการเน้นเสียง
ข้างบนตัวอักษร เนื่องจากมันท�ำให้การถอดเสียงเป็นตัวอักษรโรมันแบบ
โบราณนัน้ คลา้ ยกับภาษาฝรั่งเศสมากกวา่ ภาษาอิตาลี
การสะกดคำ� และเครอ่ื งหมายวรรคตอนของเฮริ น์ สว่ นใหญเ่ ปน็ ไป
ตามหลักการใช้ภาษาแบบอเมริกันเช่นเดียวกับแบบอังกฤษ เคร่ืองหมาย
วรรคตอน การสะกดค�ำ ตัวเอียง และอักษรโรมันอาจเป็นลักษณะเฉพาะ
ส่วนบุคคล คือเป็นผลของความพยายามหน่ึงท่ีจะสร้างเสียงของภาษา
ขึ้นใหม่บนหน้ากระดาษ แม้บ่อยคร้ังมันจะเป็นประเด็นท่ีเขารู้สึกอยู่ลึกๆ
วา่ มนั ทำ� ใหเ้ กดิ ความขดั แยง้ อยา่ งมากกบั บรรดาผจู้ ดั พมิ พ์ แตเ่ พราะความ
ใส่ใจในรายละเอียดของภาษาอย่างมากของเขาดังท่ีได้บอกไว้ จึงท�ำให้

สันนิษฐานได้ว่า ความไม่สม�่ำเสมอน้ันเป็นการจงใจท�ำอย่างรอบคอบแล้ว
ของเฮิรน์ และดว้ ยเหตนุ ีม้ นั จึงมกั ถูกให้คงไว้ อย่างไรก็ตาม การทำ� ให้เป็น
ตัวอักษรเอียงมีความสม�่ำเสมอมากกว่า โดยเฉพาะอย่างย่ิงตรงท่ีเฮิร์น
ได้เปลี่ยนไปใช้ตัวเอียงภายในเรื่องเดียวกัน การสอดแทรกค�ำ ข้อความ
ต้นฉบับของเฮิร์นโดยใส่วงเล็บเหลี่ยมท้ังหมด เป็นหมายเหตุอธิบาย
เพิ่มเติมมากกว่าเป็นการแทรกของบรรณาธิการ ยกเว้นเพียงสองครั้ง
ท่ีข้อความต้นฉบับไม่ได้กล่าวไว้ ซึ่งความคิดเห็นและค�ำอธิบายของ
บรรณาธิการจะอยใู่ นรูปแบบของเชงิ อรรถ
ล�ำดบั การแสดงชื่อคนญปี่ นุ่ ในต้นฉบับของเฮริ น์ ยึดรปู แบบญ่ีปนุ่
ที่ให้นามสกุลมาก่อนแล้วตามด้วยชื่อ ในส่วนของบรรณาธิการ การเรียง
ลำ� ดบั นนั้ จะเปน็ ตามจารตี ประเพณมี ากกวา่ ความคงเสน้ คงวา ดงั นนั้ ชอื่ ญป่ี นุ่
ของลาฟคาดโิ อ เฮริ น์ โดยปกตจิ ะใชว้ า่ โคอซิ มู ิ ยาคโู มะ (Koizumi Yakumo)
โดยใช้นามสกุลตามด้วยชื่อตัวของเขาท้ังภาษาญี่ปุ่นและภาษาอังกฤษ
อาจจะเปน็ เพราะชอ่ื ภาษาญ่ีปุ่นของเขาไมค่ ่อยไดใ้ ช้ในภาษาอังกฤษ สว่ น
ชื่อของภรรยาของเขา โดยท่ัวไปจะเขียนว่า เซ็ตซึโกะ (Setsuko) หรือ
เซต็ ซึ โคอซิ ูมิ (Setsu Koizumi) ซงึ่ ใชน้ ามสกลุ ตามหลังชอ่ื ตัวในแบบตะวนั ตก
ช่ือนักประพันธ์ชาวญ่ีปุ่นท่ีมาเป็นอาจารย์สอนแทนเฮิร์นท่ีมหาวิทยาลัย
โตเกยี ว จะใชช้ ่ือว่า โซเซกิ นัตสึเมะ (Soseki Natsume) ในภาษาญป่ี ุ่น
แต่ในภาษาอังกฤษ รวมทั้งในหน้าช่ือเร่ืองของหนังสือเขาใช้ว่า นัตสึเมะ
โซเซกิ (Natsume Soseki)
นิทานเร่ืองต่างๆ ในเล่มน้ีน�ำเสนอโดยเรียงล�ำดับตามการตีพิมพ์
หนังสือที่มีเร่ืองราวเหล่าน้ันปรากฏแต่เดิม เนื่องจากเป็นวิธีท่ีดีท่ีสุดท่ีจะ
แสดงใหเ้ หน็ วา่ เรอ่ื งพวกนน้ั คอ่ ยๆ พฒั นาขนึ้ อยา่ งไรตง้ั แตต่ น้ จนสนิ้ สดุ การ
อาศยั อยูใ่ นประเทศญป่ี นุ่ ของเฮริ น์ การปรากฏตวั ของเฮิร์นในฐานะผู้เลา่ มี

ผีญี่ปุ่น และต�ำนานเรื่องเลา่ สยองขวัญ 9

ความชัดเจนมากในเร่ืองแรกๆ ในขณะที่เร่ืองหลังๆ ดูเหมือนจะเขียนข้ึน
โดยตรงจากต้นก�ำเนิดพื้นบ้านของเรอ่ื งนั้นๆ
ภาพประกอบในเล่มนี้คัดเลือกมาจาก มังงะ สิบห้าเล่มท่ีเขียน
โดย โฮคไู ซ (Hokusai) จติ รกรช่อื ดงั ของศตวรรษท่ี 19 ตพี ิมพ์ระหวา่ งปี
ค.ศ. 1814-1878 (พ.ศ. 2357-2421) เขามีผลงานจากการรวบรวมภาพ-
พิมพ์แกะไม้ที่ขายดีเป็นเทน�้ำเทท่าในประเทศญ่ีปุ่น ภาพสเก็ตช์หลายภาพ
ไดร้ บั แรงบนั ดาลใจจากเรอ่ื งราวทแี่ ปลกประหลาดและบางครงั้ กพ็ สิ ดารของ
ต�ำนานญ่ีปุ่น แม้ว่าภาพพวกน้ีจะไม่ปรากฏในหนังสือของเฮิร์นตั้งแต่แรก
แต่ภาพมังงะของโฮคูไซก็มีความใกล้เคียงกับวิญญาณ และความละเอียด
อ่อนในนิทานผีของเขา นอกจากน้ีก็มีหลายภาพท่ีวาดข้ึนจากแหล่งที่มา
เดยี วกนั ในบรรดารปู ภาพเหล่านน้ั จะมี ภาพยเู รอิ (ผี) ทมี่ ชี ่อื เสียง เทง็ งุ
(ส่ิงมีชีวิตเหนือธรรมชาติที่มีลักษณะคล้ายท้ังมนุษย์และนก) และโรกูโร กูบิ
(ผที ย่ี ดื คอไดห้ รอื ถอดหวั ลอยไปได)้ ซงึ่ สง่ิ เหลา่ นลี้ ว้ นปรากฏอยใู่ นลกั ษณะ
ของเครื่องแต่งกายต่างๆ โดยภาพวาดของโฮคูไซมักจะแสดงการกลุ้มรุม
พระภกิ ษโุ ดยปศี าจเหลา่ น้ี ในขณะทมี่ งุ่ หวงั วา่ ปฏกิ ริ ยิ าระหวา่ งโลกของภตู ผี
ปศี าจกบั ความเลอ่ื มใสทางพทุ ธศาสนา จะเปน็ หนงึ่ ในแกนหลกั ของเรอื่ งใน
นทิ านผีของเฮริ ์น

10 Japanese Ghost Stories

สารบัญ

เก่ียวกับผ้เู ขยี น 5
หมายเหตุเกีย่ วกบั ตน้ ฉบบั 8
บทน�ำ 15
- นทิ านญีป่ นุ่ เรื่องผี 19
- นทิ านเรื่องผแี ละอสุรกาย 23
- ความฝันในวนั กลางฤดูรอ้ น 31
- เมื่อคราวห่าลง 49
- นิงเงียว โนะ ฮากะ : หลมุ ฝังศพเดก็ 55
- คนโดนผหี ลอกตลอด 60
- เศษหวั กะโหลก 66
- วิบากกรรม 70
- องิ วะ–บานะชิ : นิทานแหง่ ชะตากรรม 98
- นทิ านเก่ียวกับเทง็ ง ุ 104
- กลับมาขอคนื ดี 111
- ต�ำนานของฟุเง็ง-โบซัตส ึ 116

- สารถีขี่ศพ 120
- ความกรณุ าปรานขี องเทพธดิ าเบน็ เตง็ 124
- ความกตัญญูของซาเมะบโิ ตะ 134
- ค�ำสัญญาท่ใี ห้ไว ้ 141
- ผิดค�ำสัญญา 147
- ข้ึนศาลสงู สุด 156
- เรอ่ื งของผู้เฒ่าควาชนิ โคจิ 161
- เรอื่ งของซามูไรอุเม็ตสึ ชเู บอิ 170
- ต�ำนานน�้ำตกยเู รอิ ดาค ิ 175
- ในถว้ ยน้ำ� ชา 178
- อิกิเรียว : วิญญาณออกจากร่าง 183
- เรือ่ งของโอ กาเมะ 188
- เรอ่ื งของชโู กโร่ 193
- เรอื่ งของมมิ ินาชิ โฮอิจิ : โฮอิจิผูไ้ ร้หู 199
- จกิ นิ ินกิ : เปรตกนิ ศพ 212
- มูจนิ ะ : ผีไม่มีหน้า 218
- โรกโู ร กูบิ : ผีปอบคอยาว 221
- ยกู –ิ ออนนะ : ปีศาจหิมะ 234
- เรอื่ งของอาโอยากิ : ต้นหลวิ หิมะ 239

- ความฝนั ของอากโิ นะซเึ กะ 251
- ริก-ิ บาก้า : คนปญั ญาอ่อน 259
- สาวในกระจกเงา 262
- เร่ืองของอโิ ต้ โนรสิ เุ กะ 270
- ภาคผนวก 286
- สมั ผสั แห่งฝันร้าย 287

14 Japanese Ghost Stories

บทน�ำ1

ใครก็ตามที่แสร้งท�ำเป็นไม่เชื่อเร่ืองผี ไม่ว่าจะแบบไหน เขาโกหกตัวเอง

เราทุกคนโดนผีหลอกอยู่เสมอ...แม้ว่าพวกเราส่วนใหญ่ (ยกเว้นกวี)
ไม่เตม็ ใจทจ่ี ะสารภาพวา่ เคยถกู หลอกก็ตาม

ลาฟคาดโิ อ เฮิร์น ‘คนโดนผหี ลอกตลอด’2
มีนักเขียนจ�ำนวนน้อยมากท่ีจะซึมซับไปกับความเขย่าขวัญได้
เท่ากบั (แพทรกิ ) ลาฟคาดโิ อ เฮิรน์ การเขียนเร่ืองผีให้ประสบความสำ� เร็จ
อาจต้องใช้ปฏิสัมพันธ์บางอย่าง ระหว่างเนื้อเรื่องกับลักษณะนิสัยของตัว
ผเู้ ขยี นเอง สง่ิ ทท่ี ำ� ใหเ้ ฮริ น์ นา่ สนใจเปน็ พเิ ศษไมใ่ ชเ่ พยี งเพราะเขาโดนความ
หวาดกลัวเล่นงานตั้งแต่อายุยังน้อยในระดับท่ีหาใครเทียบได้ยาก แต่เขา
ยังเปิดโปงรากเหง้าของปรากฏการณ์นี้ด้วยตัวเอง ในงานเขียนเรื่องต่อๆ
มา (ทฤษฎีจิตวิเคราะห์ของฟรอยด์เกินความจ�ำเป็น เม่ือมูลเหตุนั้นเป็น
ความเต็มใจ) ประเทศญี่ปุ่นทเี่ ฮริ ์นใชช้ ีวติ อยใู่ นชว่ งสิบส่ีปีสดุ ท้ายของชีวิต
น้ัน ท�ำให้ความหลงใหลไปกับความสยองขวัญและเรื่องผีแสดงออกมา
ทางศิลปะอย่างเต็มท่ี ในตำ� นานผญี ปี่ ่นุ ที่เฮิรน์ ตพี ิมพ์ตอนปลายศตวรรษท่ี
สบิ เกา้ และตน้ ศตวรรษทยี่ สี่ บิ นน้ั เขาดงึ นทิ านพน้ื บา้ นญป่ี นุ่ โบราณทอ่ี บอวล

1 บทนำ� โดยบรรณาธกิ าร พอล เมอรเ์ รย์
2 อา่ นเรอื่ ง ‘คนโดนผหี ลอกตลอด’ ในเลม่ นี้ท่ีหน้า 60

ไปด้วยความทรงจ�ำวัยเด็กอันสับสนของตัวเอง มาสร้างเป็นเร่ืองเล่าท่ีน่า
ตกตะลงึ และสยองขวญั อย่างเชน่ ไคดัน (Kwaidan) หรอื ต�ำนานผีญี่ป่นุ
ซง่ึ ทกุ วนั นไ้ี ดร้ บั การยกยอ่ งใหเ้ ปน็ นทิ านคลาสสกิ ของประเทศญปี่ นุ่ ในแบบ
ฉบับของตัวเอง

---
ในปี ค.ศ. 1890 (พ.ศ. 2433) เมอื่ ย่างเข้าสู่วยั สีส่ บิ ปี เฮิร์นได้ตงั้
รกรากที่ประเทศญี่ปุ่น ซ่ึงเป็นที่ที่เขาใช้ชีวิตท่ีเหลืออยู่ ไม่นานหลังจากที่
มาถึง เฮิร์นก็เลิกติดต่อกับ Harper & Brothers ผู้จัดพิมพ์ในนิวยอร์ก
ซ่ึงเคยตีพิมพ์ผลงานของเขาในช่วงหลังของทศวรรษ 1880 โดยเน้ือหาท่ี
ตพี มิ พใ์ นตอนนนั้ จะเกย่ี วกบั อนิ เดยี ตะวนั ตกโดยเฉพาะ นบั แตท่ เ่ี ขาพำ� นกั
ชั่วคราวท่ีน่ัน ความหวังใดๆ ท่ีเขาจะหาเล้ียงชีพอยู่ด้วยปากกาเป็นอัน
พับไป เขามุ่งมัน่ กบั การเป็นครู และจากปี ค.ศ. 1896 (พ.ศ. 2439) ก็เปน็
อาจารยท์ มี่ หาวทิ ยาลยั โตเกยี ว ในประเทศญป่ี นุ่ เฮริ น์ เตบิ โตขน้ึ ทงั้ ในฐานะ
คนคนหนงึ่ และในฐานะนกั เขยี น ซงึ่ เฮริ น์ นน้ั จดั ไดว้ า่ เปน็ ผทู้ มี่ คี วามสามารถ
ดเี ย่ยี มในการใชภ้ าษาองั กฤษอย่างเรียบงา่ ย
เฮิร์นมีความตั้งใจท่ีจะผลิตวรรณกรรมที่น่าประทับใจอย่างน้อยปี
ละหนึง่ เล่ม ซึ่งส่วนใหญไ่ ดถ้ กู ตีพมิ พแ์ ละเผยแพร่ในประเทศสหรัฐอเมรกิ า
เฮิร์นใช้เวลาปีแรกที่ญี่ปุ่นในฐานะครูระดับมัธยมศึกษา ในเมือง
มตั สเึ อะ เมอื งเลก็ ๆ บนชายฝง่ั ตะวนั ตกของประเทศ หา่ งไกลจากมหานคร
โตเกยี วไปทางทศิ ตะวนั ออก ทนี่ เ่ี ขาพบขนบประเพณดี งั้ เดมิ ของญป่ี นุ่ และ
เขารักมนั มาก เขาได้รับการแนะนำ� ใหร้ ูจ้ กั กับผู้หญิงญี่ปนุ่ คนหน่ึงในชนช้นั
ซามูไร ช่ือ เซต็ ซึโกะ (เซต็ ซึ) โคอิซมู ิ ซ่งึ ตอ่ มาเขากแ็ ตง่ งานกับเธอ เธอ
ได้มอบไมตรีจิตซ่ึงพลิกชีวิตในวัยผู้ใหญ่ให้แก่เขาจนขึ้นมาถึงจุดนี้ และ
ท้ังคูก่ ็มลี ูกด้วยกนั ถงึ ส่คี น

16 Japanese Ghost Stories

บางครง้ั เฮริ น์ กร็ สู้ กึ ไมเ่ ขา้ ใจญปี่ นุ่ เกย่ี วกบั ความเปน็ สว่ นตวั จนรสู้ กึ
ท้อแท้ถึงขั้นท่ีอยากออกจากประเทศนี้ไป แต่เพราะความเช่ือมั่นในคุณค่า
ของวัฒนธรรมญ่ีปุ่นที่ไม่เคยสั่นคลอน ท�ำให้เขาด�ำรงต�ำแหน่งอาจารย์ท่ี
มหาวทิ ยาลยั โตเกยี วไดเ้ ปน็ ระยะเวลาถงึ แปดปี ในชว่ งเวลาระหวา่ งนน้ั เขา
ได้รับสัญชาติญี่ปุ่นโดยใช้ชื่อ โคอิซูมิ ยาคูโมะ (โคอิซูมิเป็นนามสกุลของ
ภรรยา) เพ่ือรักษาสิทธิ์ในมรดกของครอบครัว อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้ส่งผล
กระทบใหเ้ ขาต้องแยกทางกับมหาวทิ ยาลัยโตเกยี วในปี ค.ศ. 1904 (พ.ศ.
2447) เมอ่ื โดนลดเงนิ ลงเทา่ กบั ทจ่ี า่ ยใหก้ บั คนญปี่ นุ่ และเขากถ็ กู แทนทโ่ี ดย
นตั สเึ มะ โซเซกิ นักเขียนนวนยิ ายชาวญปี่ นุ่ ผมู้ ีชอ่ื เสียง ซ่งึ ในปี ค.ศ. 1914
(พ.ศ. 2457) นตั สึเมะ โซเซกกิ ผ็ ลติ นวนยิ ายเรือ่ ง โคโคโระ ออกมา โดย
ใชช้ ื่อเดยี วกบั เล่มทีเ่ ฮริ น์ เขยี นขึน้ ในปี ค.ศ. 1896 (พ.ศ. 2439) และเฮริ ์น
ก็ได้รับงานอื่นทดแทนทันที แต่หลังจากเข้ารับต�ำแหน่งใหม่เป็นอาจารย์
ที่มหาวิทยาลัยวาเซดะได้ไม่นาน เขาก็เสียชีวิตด้วยโรคหัวใจ ในวันที่ 26
กนั ยายน ค.ศ. 1904 (พ.ศ. 2447)

ผญี ่ีปุ่น และตำ� นานเร่อื งเล่าสยองขวญั 17

18 Japanese Ghost Stories

นทิ านญป่ี ุ่นเรือ่ งผี

ท่ีประเทศญป่ี นุ่ เฮริ น์ ผลติ ผลงานวรรณกรรมเกย่ี วกบั ผมี ากขนึ้ โดยเขยี น

เปน็ ภาษาองั กฤษ และสว่ นใหญถ่ กู ผลติ มาสำ� หรบั ผอู้ า่ นชาวตะวนั ตก เรอื่ ง
ราวของเฮริ น์ แตกตา่ งจากเรอื่ งราวของนกั เขยี นรว่ มสมยั ของเขาในประเทศ
องั กฤษและไอรแ์ ลนด์ กลา่ วคอื ผแี ละเรอ่ื งเลา่ สยองขวญั สมยั วกิ ตอเรยี สว่ น
ใหญ่มกั จะสรา้ งขน้ึ มาจากจินตนาการของผู้เขียน เช่น โจเซฟ เชอริดนั เลอ
ฟานวิ (Joseph Sheridan Le Fanu) บราม สโตเกอร์ (Bram Stoker) และ
เอม็ . อาร.์ เจมส์ (M. R. James) แมว้ า่ เรอ่ื งราวเหลา่ นนั้ อาจจะมรี ากเหงา้ ของ
คตคิ วามเชอื่ อยบู่ า้ ง แตน่ นั่ กเ็ ปน็ เพยี งเพราะมนั คอื ปจั จยั ธรรมชาตทิ ตี่ อ้ งมอี ยู่
ในวรรณกรรม ทว่าเร่ืองของเฮิร์นน้ันมีการสร้างสรรค์อย่างเป็นเอกลักษณ์
เขาได้เช่ือมโยงลักษณะรูปร่างของผีให้สอดคล้องกับเร่ืองเล่า โดยยึดตาม
ต้นฉบับพ้ืนบ้านดั้งเดิม ที่แปลมาเป็นภาษาอังกฤษจากอีกภาษา และอีก
วฒั นธรรมหนึ่ง
เฮริ น์ หลงเสนห่ น์ ทิ านพน้ื บา้ นในทกุ รปู แบบ นบั ตง้ั แตก่ อ๊ บลนิ และ
เทพนิยายของชาวไอริชท่ีเขาเคยได้ยินได้ฟังมาในวัยเด็ก ไปจนถึงบทกวี
(บลั ลาด) ของลอนดอนตะวนั ออก วัฒนธรรมครโี อลและเคจนุ ของนวิ ออร-์
ลีนส์ และเรื่องราวของซอมบี้ในหมู่เกาะอินเดียตะวันตก เม่ือไปถึงญี่ปุ่น

เขาก็หลงไหลในขนบธรรมเนียมประเพณีพื้นบ้านอีกคร้ัง คราวนี้มาใน
รูปแบบของเรื่องผี เฮิร์นโชคดีท่ีเซ็ตซึ ภรรยาของเขากระตือรือร้นที่จะ
หาหนังสือเก่าๆ เก่ียวกับเร่ืองราวของผี ซ่ึงเธอแปลและตีความให้กับเขา
(คนอน่ื ๆ เชน่ นกั ศกึ ษาของเขาจะมสี ว่ นรว่ มดว้ ยหรอื ไม่ กเ็ ปน็ จดุ ทนี่ า่ สงสยั )
ในหนังสือเร่ือง ‘Reminiscences (ความทรงจ�ำ)’ ของเธอ เซ็ตซึได้เปิด
เผยใหเ้ หน็ การผสมผสานระหวา่ งความเชย่ี วชาญทางดา้ นเทคนคิ การเขยี น
และความผกู พนั ทางดา้ นอารมณค์ วามรสู้ กึ กบั วตั ถดุ บิ ซง่ึ วางอยใู่ นใจกลาง
ผลงานของเฮริ ์นเรื่อง ไคดัน (Kwaidan) ดว้ ย :

เขาชอบเรื่องผีมาก และมักจะพูดว่า ‘หนังสือเร่ืองผี
เป็นสมบัติของผม ผมตามหามาจากร้านหนังสือมือสองร้านแล้ว
ร้านเล่า’ ในคืนท่ีเศร้าซึม ฉันจะเล่าเรื่องผีให้เขาฟัง โดยหรี่แสง
ตะเกยี งลงอยา่ งจงใจ เขาฟงั นทิ านของฉนั ดว้ ยลมหายใจรวยรนิ และ
ในบรรยากาศทนี่ า่ สะพรงึ กลวั เมอ่ื เขาถามอะไรบางอยา่ ง เขาจะถาม
ดว้ ยนำ้� เสยี งตำ�่ มากๆ ดรู าวกบั วา่ เขาตกใจจรงิ ๆ เมอ่ื ฟงั ฉนั เลา่ เรอื่ ง
ของฉนั จงึ มชี วี ติ ชวี าเพม่ิ ขน้ึ เรอื่ ยๆ ในบรรยากาศเชน่ นน้ั บา้ นของฉนั
ก็ดูราวกับโดนสิง บางคร้ังฉันก็ฝันน่ากลัวและกลายเป็นถูกฝันร้าย
รมุ เรา้ เมอื่ ฉนั เอย่ เรอ่ื งนกี้ ับเขา เขาจะพูดวา่ ‘ง้นั พักกอ่ น’ จากนั้น
เรากจ็ ะหยดุ และเมอ่ื เรอื่ งทฉี่ นั เลา่ ใหฟ้ งั ทำ� ใหเ้ ขาเกดิ จนิ ตนาการแลว้
เขาจะพอใจอยา่ งสดุ ซึง้
ถ้าเป็นเร่อื งเก่าๆ ฉันมักจะสรปุ เรอ่ื งก่อน จากน้นั ถ้าเขา
เหน็ วา่ น่าสนใจ เขาจะเขียนโครงเรอื่ งลงไป และขอให้ฉันเล่าเรื่องใน
รายละเอียดท้ังหมด เขาท�ำให้ฉันเล่าเรื่องเดิมซ้�ำแล้วซ้�ำอีกหลายๆ
ครั้งติดต่อกัน ถ้าฉันก�ำลังจะเล่าเรื่องโดยอ่านจากหนังสือ เขาจะ
บอกว่า ‘อย่าอ่านจากหนังสือตอนที่คุณเล่าเรื่อง คุณต้องเล่าเรื่อง
ใหเ้ หมอื นกบั วา่ เปน็ เรอ่ื งของคณุ เอง ดว้ ยคำ� พดู ของคณุ เอง และจาก

20 Japanese Ghost Stories

ความคดิ ของคณุ เอง’ ดงั นน้ั ฉนั จงึ ตอ้ งยอ่ ยและซมึ ซบั เรอ่ื งราวกอ่ น
ที่จะเล่า นนั่ คือเหตุผลวา่ ทำ� ไมฉันจึงเกบ็ เอาไปฝนั
เมื่อเขาพบว่าเรื่องใดน่าสนใจ เขาจะเปลี่ยนไปเสมอและ
เรมิ่ จรงิ จงั มาก : ใบหนา้ ของเขาจะซดี และดวงตาแขง็ กรา้ วดนู า่ กลวั
มาก มันเปลี่ยนแปลงไปอย่างผิดธรรมดา ยกตัวอย่างเช่นในกรณี
เรื่องของ โอ-กัตซึ-ซัง ใน ‘ต�ำนานของยูเรอิ-ดาคิ’ ท่ีปรากฏใน
ตอนแรกของหนังสือ Kotto (คอตโตะ) ขณะทฉ่ี นั ก�ำลงั เลา่ เร่อื งนนั้
ใบหนา้ ของเขาเรม่ิ ซดี ลงและตาคา้ ง นน่ั ประหลาดมาก และในโอกาส
เช่นนั้นจู่ๆ ตัวฉันเองก็ตกใจ พอฉันเล่าจบเขาก็หายใจยาวราวกับ
โลง่ อกแลว้ พดู วา่ ‘เปน็ เรอ่ื งทนี่ า่ สนใจมาก’ จากนนั้ เขากข็ อใหฉ้ นั พดู
ว่า ‘วา้ ย! นั่นมันเลือด!’ อีกคร้ัง และพูดซ�้ำแล้วซ้�ำอีก เขาถามฉันว่า
‘คุณคิดยังไงที่เธอพูดอย่างน้ัน? น�้ำเสียงของเธอเป็นอย่างไร? คุณ
จินตนาการว่าเธอท�ำเสียงอึกอักอย่างไร? คืนน้ันมันเป็นอย่างไร?’
เขาปรึกษาฉันหลายส่ิงหลายอย่างที่ต้นฉบับไม่ได้เขียนไว้ แล้วพูด
วา่ ‘ผมคดิ วา่ นา่ จะคลา้ ยแบบนี้ คณุ เองคดิ วา่ อยา่ งไร?’ ถา้ มใี ครแอบ
มองดูเราจากดา้ นนอก เราคงจะดูเหมอื นคนบ้าสองคน

---

ผญี ปี่ นุ่ และตำ� นานเรื่องเล่าสยองขวญั 21



นทิ านเรอ่ื งผีและอสุรกาย3

นานมาแล้ว ณ ดินแดนแห่งนี้ในสมัยที่ยังมีปีศาจจ้ิงจอกและอสุรกาย

สงิ อยู่ มหี ญงิ สาวในตระกลู ซามไู รผหู้ นง่ึ เดนิ ทางมายงั เมอื งหลวง พรอ้ มกบั
พ่อและแม่ของนาง นางมีรูปงามมากจนชายทุกคนท่ีเห็นต้องหลงรัก และ
ซามูไรหนุ่มนับร้อยต่างปรารถนาจะได้นางเป็นคู่ครอง พวกเขาแจ้งความ
ประสงคน์ นั้ ใหพ้ อ่ แมข่ องนางทราบ เปน็ ธรรมเนยี มประเพณขี องคนญป่ี นุ่ มา
ชา้ นานทพี่ อ่ แมจ่ ะเปน็ ผจู้ ดั งานแตง่ งานใหก้ บั บตุ รสาว แตท่ กุ ประเพณยี อ่ มมี
ข้อยกเว้น และกรณีของหญิงสาวนางนี้ก็คือข้อยกเว้น พ่อแม่ของนาง
ประกาศว่าพวกเขาต้ังใจจะยอมให้บุตรสาวเลือกคู่ครองของตนเอง และ
ชายทกุ คนทใี่ คร่จะชนะใจนาง กส็ ามารถเขา้ มาเพอ่ื ขอความรกั จากนางได้
โดยอิสระเสรี ไมม่ ีข้อจ�ำกดั
บรรดาชายหนุ่มผู้มียศศักดแิ์ ละมงั่ ค่งั ร�่ำรวย ลว้ นไดร้ บั อนญุ าตให้
เขา้ มาในบ้านเพ่ือใหน้ างเลือกคู่ พวกเขาตา่ งเก้ียวพาราสนี างด้วยวธิ ีการท่ี

3 เรื่องของผแี ละอสุรกาย (OF GHOSTS AND GOBLINS) : ข้อความตรงนต้ี ัดตอนมาจาก
งานเขียนช่ือ Hearn’s Glimpses of Unfamiliar Japan (เรื่องแปลกประหลาดเก่ียวกับ
ประเทศญ่ีปุ่นของเฮิร์น) ซึ่งผู้เขียนร�ำลึกถึงการชมการแสดงโคมไฟแสนวิเศษในเทศกาล
ตอนกลางคนื กบั คนิ จโู ร่ คนสวนของเขา และเปน็ แรงบนั ดาลใจใหค้ นิ จโู รเ่ ลา่ นทิ านเรอ่ื งตอ่ ๆ ไป

คิดว่าดีทส่ี ดุ ไมว่ ่าจะเปน็ ด้วยการมอบของกำ� นัลและคำ� พูดหวานๆ หรือจะ
ร้อยเรียงเป็นบทกวีเยินยอนาง และสัญญาว่าจะรักนางตราบนิรันดร์ นาง
พดู กบั แตล่ ะคนอยา่ งไพเราะและใหค้ วามหวงั แตม่ เี งอื่ นไขแปลกประหลาด
คือทุกคนท่ีเข้ามาขอความรักจากนางต้องยอมปฏิญาณด้วยเกียรติแห่ง
ความเป็นซามูไรว่าจะยอมท�ำบททดสอบความรักที่เขามีต่อนาง และไม่
เปิดเผยให้ผ้ใู ดรู้ว่าบททดสอบนัน้ คืออะไร ซึ่งท้งั หมดก็ตกลง
ทว่าหลังจากเข้าสู่บททดสอบนั้น ปรากฏว่าแม้แต่ผู้มาเกี้ยวพา-
ราสที มี่ น่ั ใจทส่ี ดุ กย็ งั เลกิ ลม้ ความตง้ั ใจลงอยา่ งกะทนั หนั ดเู หมอื นวา่ พวกเขา
จะหวาดกลวั อะไรบางอยา่ งเปน็ ทส่ี ดุ และมคี นจำ� นวนไมน่ อ้ ยทเ่ี ผน่ หนอี อก
จากเมืองน้ไี ป โดยไมอ่ าจชกั ชวนใหก้ ลับมาได้อกี เลย แตก่ ็ไมม่ ใี ครแย้มได้
วา่ เพราะเหตใุ ด ดงั นนั้ ใครตอ่ ใครทไ่ี มร่ เู้ รอ่ื งราวลกึ ลบั นตี้ า่ งพากนั ซบุ ซบิ ไป
ท่วั วา่ สาวงามนางน้ตี อ้ งเปน็ ปศี าจจ้งิ จอก หรอื ไม่กอ็ สรุ กายเป็นแน่
บัดน้ี เม่ือบรรดาผู้มีต�ำแหน่งสูงส่งสละการเลือกคู่ไป ก็ปรากฏ
ซามูไรผู้หนึ่งซึ่งมิได้มีทรัพย์สมบัติอันใดนอกจากดาบ เขาเป็นคนดีและ
ซ่ือสัตย์ ด้วยการแสดงออกท่ีน่าพอใจ ก็ดูเหมือนว่าหญิงสาวจะมีใจให้
กบั เขา แตน่ างกไ็ ดใ้ หเ้ ขาทำ� บททดสอบเชน่ เดยี วกบั คนอน่ื ๆ โดยทน่ี างบอก
ใหเ้ ขากลบั มาพบนางอกี ครง้ั ในคำ่� คนื หนึ่ง
เมอ่ื ถงึ คนื น้ัน หญิงสาวเป็นผ้ตู ้อนรบั เขาด้วยตวั เองท่บี า้ น นางย่นื
มอื ออกไปเชอ้ื เชญิ และบอกซามไู รวา่ อยากใหเ้ ขาออกไปขา้ งนอกกบั นางใน
ตอนดึก ซ่ึงซามูไรก็ยินยอมด้วยความยินดี และถามว่านางต้องการไปท่ี
แห่งใด แต่นางไม่ตอบค�ำถามของเขา จู่ๆ นางก็เงียบและมีทีท่าแปลกๆ
หลังจากนั้นไมน่ านนางกอ็ อกไปโดยทง้ิ เขาไว้ล�ำพงั
เมอื่ เลยเทยี่ งคนื มาสกั ระยะ นางกก็ ลบั มา โดยนงุ่ หม่ ชดุ สขี าวราวกบั
วญิ ญาณ นางสง่ สญั ญาณใหเ้ ขาตามมาโดยไมพ่ ดู อะไรสกั คำ� ทงั้ สองรบี ออก
จากบา้ นไปในขณะทคี่ นทงั้ เมอื งหลบั สนทิ คนื นน้ั เปน็ คนื ทเ่ี รยี กกนั วา่ โอโบ-

24 Japanese Ghost Stories

โรซึค-ิ โยะ (Oborozuki-yo) ซึง่ หมายถึง “คืนพระจนั ทร์เตม็ ดวง” ผคู้ น
มักจะเล่าขานกันว่าเป็นคืนที่ปีศาจออกเร่ร่อน หญิงสาวเดินน�ำทางซามูไร
ไปอย่างรวดเร็ว ผ่านไปทางไหนสุนัขก็เห่าหอนตามหลัง แล้วนางก็ก้าว
พ้นอาณาเขตของเมอื งน้นั ไปยังสถานทีท่ ่เี ปน็ เนนิ สูง ปกคลมุ ไปด้วยตน้ ไม้
หนาแน่นมืดคร้ึมอันเป็นท่ีต้ังของสุสานโบราณ นางเคล่ือนตัวเข้าไปในน้ัน
เฉกเชน่ เงาสขี าวๆ ลน่ื ไถลเข้าไปในความมืด ซามไู รเดนิ ตามไปดว้ ยความ
สงสัย ก�ำดาบไว้ในมือ แล้วค่อยๆ มองเห็นมากขึ้นเม่ือสายตาคุ้นชินกับ
ความมดื
หญิงสาวหยุดข้างๆ หลุมศพที่เพิ่งขุดใหม่ๆ และส่งสัญญาณให้
เขารอ เคร่ืองมือขุดหลุมยังคงวางอยู่ที่ตรงน้ัน นางคว้าขึ้นมาอันหนึ่งแล้ว
รีบขุดอย่างบ้าคล่ัง ไม่รู้ว่าเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน สุดท้ายจอบก็ฟันโดน
ฝาโลงเสยี งดงั โครม อกี ชั่วขณะหนึง่ กป็ รากฏให้เห็นโลงศพ ท�ำจากไม้สดๆ
สีขาว นางเปิดฝาโลงเผยให้เห็นศพนอนอยู่ภายใน—มันคือศพของเด็ก
นางบิดแขนออกจากร่างนั้นด้วยอาการของปีศาจ แล้วหักเป็นสองท่อน
นางนง่ั ยองๆ แลว้ เรม่ิ กลนื กนิ ครงึ่ ทอ่ นบน จากนน้ั กเ็ หวยี่ งอกี ครงึ่ ทอ่ นไปให้
คนรกั ของนางและรอ้ งตะโกนว่า “กนิ ซะ ถ้ารกั ข้า! ขา้ กินสง่ิ นี้!”
ซามูไรไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย เขาย่อตัวลงน่ังข้างๆ อีกด้านหน่ึง
ของหลุมศพ และกินแขนอีกครึ่งท่อน พร้อมกับกล่าวว่า ‘อร่อยที่สุด! ขอ
อีกหนอ่ ยเถอะนะ’ เพราะวา่ แขนนัน้ ทำ� จาก ควาชิ (Kwashi)4 ทีอ่ รอ่ ยที่สดุ
เท่าทไ่ี ซเคยี ว (รา้ นขายขนม) เคยท�ำเลย
จากนั้นหญิงสาวก็ลุกขึ้นยืนพร้อมกับหัวเราะร่า และส่งเสียงร้อง
ว่า : “ท่านคนเดยี วเทา่ นัน้ ในบรรดาผกู้ ล้าหาญท่ีเข้ามาจบี ขา้ ท่านไม่ว่ิงหน!ี
และข้าต้องการคู่ครองที่ไม่กลัว ข้าจะแต่งงานกับท่าน ข้าคงจะรักท่าน
ทา่ นคือชายผู้นั้น!”

4 Kwashi คอื ลูกอม หรอื ทอฟฟขี่ องญี่ปุ่น

ผีญีป่ ุ่น และตำ� นานเรอ่ื งเลา่ สยองขวญั 25