ตัวอย่าง แอนเดอร์เซ็น รวมเล่ม

Hans Christian Andersen

เทพนิยาย

แอนเดอรเ์ ซน

Andersen’s Fairy Tales

ARROW

Andersen’s Fairy Tales

อมตะเทพนิยายทค่ี นอา่ นประทบั ใจที่สดุ ในโลก

เทพนิยายแอนเดอรเ์ ซน

ฮันส์ ครสิ เตยี น แอนเดอร์เซน : เขยี น นวฝน ลสี ินสวสั ดิ์ : แปล

เทพนิยายแอนเดอร์เซน

Andersen’s Fairy Tales

ฮันส์ ครสิ เตียน แอนเดอรเ์ ซน : เขียน นวฝน ลสี นิ สวสั ด์ิ : แปล
พิมพ์ พ.ศ. 2565
จัดทำ�โดย

ส�ำ นกั พิมพ์แอรโ์ รว์
ในเครอื บริษัท แอรโ์ รว์ มัลตมิ ีเดยี จำ�กดั
เลขท่ี 1 ถนนกำ�แพงเพชร 6 ซอย 5 แยก 6 (โกสมุ นิเวศน์ ซ. 2)
แขวงทงุ่ สองหอ้ ง เขตหลกั ส่ี กรงุ เทพฯ 10210
โทรศพั ท์ 0-2573-6584
Email : [email protected] Line ID : @arrow11
www.arrowmultimedia.co.th

Copyright © Hans Christian Andersen
Thai Language Edition Copyright © 2022 By Arrow Multimedia Co.,Ltd.
All rights reserved.
© สงวนลิขสทิ ธโิ์ ดย บริษัท แอรโ์ รว ์ มลั ติมีเดีย  จำ�กัด
ห้ามน�ำ ส่วนหนึง่ ส่วนใดของหนังสอื เล่มน้ีไปลอกเลียน ท�ำ ส�ำ เนา ถ่ายเอกสาร หรอื นำ�ไปเผยแพรใ่ นอินเทอร์เน็ต
หรอื สือ่ ต่างๆ ไมว่ ่าในรูปแบบใด นอกจากไดร้ ับอนญุ าตเป็นลายลกั ษณ์อกั ษรเทา่ น้นั

ขอ้ มลู ทางบรรณานกุ รม
แอนเดอร์เซน,-ฮันส์ ครสิ เตยี น.
เทพนิยาย แอนเดอร์เซน -  กรงุ เทพฯ  :  แอร์โรว,์   2565
376  หนา้ .
1.  วรรณกรรมแปล  I.  นวฝน ลสี ินสวัสด,์ิ   แปล  II.  ชอื่ เรื่อง.
ISBN  978-616-434-288-0

บรรณาธิการ : นิคม ชาวเรอื
กองบรรณาธกิ าร : สภุ าภรณ์ สวา่ งจนั ทร,์ วลยั กร เตม็ ขันท,์ ปวนั รตั น์ เกยี รติธรี ชัย,
ชญานี ขนุ พลิ ึก พิสูจนอ์ กั ษร : พรกนก กติ ตวิ รวฒุ ิ, อรรถพร ทองบรรเทิง
ศลิ ปกรรม : ชมพนู ุช ขอดคำ� ผู้จดั การทวั่ ไป : เดือนนภา สุรามติ ร
จัดจำ�หน่ายท่ัวประเทศโดย
บริษัท อมรนิ ทร์ บุ๊ค เซ็นเตอร์ จำ�กดั
108 หมู่ท่ี 2 ถ.บางกรวย - จงถนอม ต.มหาสวสั ดิ์ อ.บางกรวย จ.นนทบุรี 11130
โทรศัพท์ 0-2423-9999 โทรสาร 0-2449-9222, 0-2449-9500-6
Homepage : http://www.naiin.com
พมิ พท์ ี่ : บริษัท กดู๊ เฮด พรนิ้ ทต์ ง้ิ แอนด์ แพคเกจจิง้ กรปุ๊ จำ�กัด
6/1 ซอยเสรีไทย 58 ถนนเสรีไทย นคิ มอตุ สาหกรรมบางชนั
แขวงมีนบุรี เขตมนี บุรี กรงุ เทพมหานคร 10510
โทรศัพท์ 0-2136-7042 โทรสาร 0-2136-7043

ราคา 295 บาท

Hans Christian Andersen

เม่อื ฮันส์ คริสเตียน แอนเดอรเ์ ซน ยังเปน็ เดก็ นั้นมีฐานะยากจนแทบ

จะพอๆ กบั เดก็ หญงิ ขายไมข้ ดี ไฟในนทิ านเรอ่ื งหนงึ่ ของเขาเลยทเี ดยี ว ฮนั ส์
เกดิ ในปี ค.ศ. 1805 บดิ าเป็นชา่ งทำ�ทองแดงทสี่ ุขภาพไม่สู้จะดีนัก จนเสีย
ชวี ติ ลงกอ่ นฮันสอ์ ายคุ รบ 12 ปี นับแต่นน้ั มาเขาไม่ไดไ้ ปโรงเรียนอีกเลยสกั
ครง้ั
ทว่าเขาใหค้ วามร่ืนรมย์แก่ตนเองโดยการเล่นสมมุตโิ ดยมโี รง
ละคร มีตุ๊กตาเป็นผู้แสดง ฝันถึงนิทานที่เขาได้เล่าเอาไว้ในโลกน้ี ฮันส์
คริสเตียนได้จากเมืองโอเดนส์อันเป็นบ้านเกิดเมืองนอนไปยังกรุง
โคเปนเฮเกนในขณะท่มี ีอายไุ ด้เพยี ง 14 ปี ท่ีนเี่ องทีเ่ ขาต้องอดอยากแทบ
จะล้มประดาตาย โชคดที ี่ได้พบกับเหล่าสหายซงึ่ โนม้ พระทัยของพระเจ้า
เฟรเดอริกท่ี 6 ให้สง่ เขาเข้าเรยี นในโรงเรยี นสอนอาลกั ษณ์ เขาเป็นเดก็
หัวช้า ใช้เวลาเรียนนานกว่าเด็กวัยเดียวกัน ฮันส์เร่ิมเขียนกลอนตั้งแต่ยัง
เป็นเด็ก งานในช่วงต้นๆ ของเขานั้นคือบทกลอนท่ีช่ือ “The Dying
Child” ท่ีไม่เพียงทำ�ให้เขาได้มีมิตรสหายแต่ทว่าได้เป็นที่รู้จักไปไกลท่ัว
โลกอีกดว้ ย

ฮนั ส์ ครสิ เตียน แอนเดอรเ์ ซน

เทพนยิ ายท่เี ราตา่ งรจู้ กั กนั ดีนัน้ เร่ิมมีขน้ึ ในปี ค.ศ. 1835 ในขณะท่ี
ฮนั สอ์ ายุได้ 30 ปี เรอ่ื งราวอันน่าประทับใจเหลา่ นี้เปน็ เร่ืองเรยี บงา่ ยทผี่ คู้ น
อาจไมส่ ังเกตวา่ เร่อื งเหลา่ นีน้ ั้นดีเพียงใด เป็นเวลายาวนานกว่าที่คนรว่ ม
ชาตินั้นจะได้เห็นว่าฮันส์ผู้อับโชคในวัยเยาว์นั้นคือหน่ึงในนักเล่านิทานผู้
เยยี่ มยอดคนหนงึ่ ของโลก
นอกเหนอื จากนทิ านเหลา่ นแ้ี ลว้ ยงั มเี รอ่ื งปรมั ปรา เทพนยิ ายใหมๆ่
นวนยิ ายโรมานซ์ บทละครเวที และหนงั สอื บนั ทกึ การเดนิ ทางของเขา ทม่ี งุ่
ม่ันในการเอาใจชนช้ันสูงมากกว่าการชูใจคนพื้นๆ ฮันส์เดินทางท่องเท่ียว
ตา่ งแดน ไปยงั สเปนและอิตาลี แลว้ เขียนเรื่องที่เห็นมา ทว่าเขาเองน้ันเป็น
เลิศในการเล่าเรอื่ งดินแดนในฝันท่หี ลบเรน้ อยใู่ นบา้ นคนสามญั ท่วั ไป
เทพนยิ ายเลม่ สดุ ทา้ ยทม่ี อบไวแ้ ดโ่ ลก มขี น้ึ ในปี ค.ศ. 1872 สามปี
ใหห้ ลงั ฮนั สไ์ ดเ้ สียชีวติ ลงเมือ่ อายไุ ด้ 70 ปี ทวั่ ท้ังโลกหวนไห้ต่อลกู ชาย
ชา่ งทองแดงเขญ็ ใจแห่งเมืองโอเดนสผ์ ู้เลศิ ลำ้�เจดิ จำ�รสั

คำ�นำ�ผู้แปล

ทุกครง้ั ทคี่ นเราอา่ นเรอ่ื งราวทเี่ ลา่ ผา่ นเทพนยิ ายนนั้ ผอู้ า่ นแตล่ ะคนจะได้

โอกาสเขา้ สวมรอยทางความรสู้ กึ ไปดว้ ยกนั กบั ตวั ละคร ทค่ี รนุ่ คดิ ออกเดนิ
ทาง สงสยั หวั เราะ และร้องไหไ้ ปดว้ ยกนั การอ่านเทพนิยายสักเรื่องหนง่ึ
จงึ เปน็ การไดป้ ลดปลอ่ ยทางอารมณโ์ ดยไร้ขอบเขตหรือสรา้ งพษิ ภัยใดๆ

เทพนิยายนั้นตอบสนองต่อปมความรู้สึกที่เรียกว่าแอนนิมิซึม
(animism) หรอื ความรสู้ กึ ทเี่ ชอื่ วา่ สงิ่ ไมม่ ชี วี ติ และสตั วท์ ง้ั หลายอาจพดู หรอื
มคี วามรสู้ กึ เชน่ เดยี วกบั คนได้ ปมทว่ี า่ นใี้ นวยั เดก็ จะเดน่ ชดั เปน็ พเิ ศษ ท�ำ ให้
เด็กนอ้ ยมคี วามคดิ ท่กี ว้างไกลไร้ขีดค่ันพรมแดน มองเหน็ ภาพทเ่ี หนอื กว่า
สิ่งที่พึงสัมผัสด้วยตา แต่มองเห็นเป็นภาพท่ีปรากฏในใจหรือที่เรียกว่า
“ความฝัน” และ “จินตนาการ” เราทุกคนต่างเคยเดินทางในความคิด
แบบเทพนิยายมาด้วยกันทั้งหมด

เทพนิยายผลงานของฮนั ส์ ครสิ เตยี น แอนเดอร์เซน นักเขียนชาว
เดนมาร์กในสมยั ศตวรรษที่ 19 นั้น ไดน้ ำ�เอาปมทางความรู้สกึ ออกมาเล่า
ผ่านตวั ละครยอ้ นยุคสมยั ตา่ งๆ ให้คนไดข้ ำ� ได้คดิ และไดต้ ัง้ ค�ำ ถามอยู่ไม่
เสอื่ มคลาย ท�ำ ใหภ้ าพของการมองเหน็ ในจนิ ตนาการของเดก็ ผา่ นเทพนยิ าย
หลายตอ่ หลายเรอื่ งอยา่ งเชน่ เรอื่ งเดก็ หญงิ ขายไมข้ ดี ไฟ ปอ้ นภาพธรรมชาติ
ของยุโรปตอนเหนือลงในการเดินทางของตัวละครอย่างในเร่ือง หงส์น้อย

ในป่าใหญ่ คนที่เคยอ่านเรือ่ ง ฉลองพระองค์ของพระจักรพรรดิ อาจไมเ่ ชื่อ
ตอ่ เนอื้ เรอ่ื งทว่ี า่ คนเราจะยอมเดนิ เปลอื ยกายตอ่ หนา้ ชมุ ชนเพยี งไมต่ อ้ งการ
แสดงตนเป็นคนโง่ที่ไม่อาจมองเหน็ เนอื้ ผ้าแสนสวยน้นั แท้ที่จรงิ แลว้ สิ่งที่
ซ่อนไว้ในเรื่องก็คือการบอกกับผู้อ่านว่า คนท่ัวไปนั้นอาจเออออไปตาม
สังคมท้ังท่ีตนเห็นแย้ง เพียงเพื่อความอยู่รอดทางความคิดและรักษา
สถานภาพของตนเองไวเ้ ทา่ นั้น จึงยอมหลอกได้แม้กระทัง่ ตาของตนเอง

เรื่องใดที่คนยังครุ่นคิดและต้ังคำ�ถาม เร่ืองนั้นย่อมยังอยู่ในสังคม
หนง่ึ ๆ ไดเ้ สมอ เทพนิยายของแอนเดอร์เซนในทุกเร่ืองน้ันไดส้ รา้ งค�ำ ถาม
ตอ่ จิตใจผอู้ ่านไวท้ ัง้ ส้นิ

นวฝน ลีสินสวัสด์ิ



คำ�นำ�สำ�นกั พิมพ์

ผลงานอมตะจากปลายปากกาของราชาแหง่ เทพนยิ ายเลม่ น้ี เตม็ ไปดว้ ย

เร่ืองราวที่สนุกสนาน เปี่ยมความคิดสร้างสรรค์ พร้อมเปิดโลกแห่ง
จินตนาการอันไร้ขีดจำ�กัด

จากต�ำนานนิทานพื้นบา้ นท่เี ล่าขานกนั มายาวนาน ฮันส์ คริสเตยี น
แอนเดอรเ์ ซน ไดน้ �ำเรอ่ื งราวเหลา่ นนั้ มาเลา่ ใหมใ่ นแบบฉบบั ของเขา ซง่ึ แฝง
ไว้ด้วยความเห็นอกเห็นใจเพื่อนมนุษย์และสะท้อนสังคมในหลากหลายมุม
มอง พร้อมรังสรรค์เร่ืองราวใหม่ๆ ที่สะกดใจผอู้ ่านทุกเพศทุกวัย และเข้า
ถงึ ใจนักอ่านทว่ั ทุกมมุ โลก

น้อยคนนักที่จะไม่รู้จักหรือมิเคยได้ยินได้ฟังนิทานเร่ือง นางเงือก
น้อย เดก็ หญิงขายไมข้ ดี ไฟ หรอื ธัมเบลซิ ่า ฯลฯ นิทานเหล่านี้คอื สว่ น
หนง่ึ ของผลงานอมตะเทา่ นน้ั ยงั มอี กี หลากหลายเรอ่ื งราวอมตะทแี่ ฝงดว้ ย
คณุ ธรรมและพลงั แหง่ การจนิ ตนาการรอใหท้ า่ นผอู้ า่ นไดส้ มั ผสั และทอ่ งไป
ในโลกแห่งวรรณกรรมอนั ไรพ้ รมแดน ณ บัดนี้

สำ�นักพิมพ์แอร์โรว์

สารบัญ

1. ¹Ò§à§Í× ¡¹Íé Â...................................................................17
2. ÎÒ¹Êì ¤ÅÍç ´ÎÍç »à»ÍÃ.ì ......................................................41
3. ¡ÃÐà»Òë à´¹Ô ทÒ§àË¹Ô àÇËÒ.........................................................45
4. ÀµÙ ¹Íé Â㹡ËØ ÅÒº................................................................53
5. ˧ʹì Íé Âã¹»Òè ãËญ.è .............................................................59
6. 輯 à¢ÒàÍÅ¿.ì ......................................................................77
7. à¨Òé Ëญ§Ô µÇÑ ¨Ã§Ô ..................................................................87
8. ÀÒ¾¨Ò¡¡ÓᾧàÁÍ× §..........................................................89
9. ÃͧàทÒé ÊáÕ ´§.....................................................................93
10. ¸ÁÑ àºÅ«Ô Òè ...........................................................................99
11. ¡Íç ºÅ¹Ô ¡ºÑ à¨Òé ¢Í§ÃÒé ¹ªÓ....................................................111
12. µê¡Ø µÒทËÒôºÕ ¡Ø ¼éàÙ ´´ç à´ÂÕè Ç................................................117
13. àท¾ºµØ Ã.........................................................................123
14. ¼àÕ Êé×ÍËÒ¤.èÙ ......................................................................127
15. 䫤.Õ ................................................................................131
16. ËÍÂทÒ¡¡ºÑ ¾ÁèØ ¡ËØ ÅÒº.......................................................147
17. à´¡ç ÊÒǼàéÙ ËÂÂÕ ºÂÓè ŧº¹¡Íé ¹¢¹Á»§Ñ .................................151

18. ä¹µ§Ô à¡Å.........................................................................161
19. µÓ¹Ò¹¹¡¡ÃÐÊÒ.................................................................173
20. à´¡ç Ëญ§Ô ¢ÒÂäÁ¢é ´Õ ä¿.........................................................179
21. ¤ÅÒÇÊãì Ëญ¡è ºÑ ¤ÅÒÇÊàì Å¡ç ..................................................183
22. Êǹá˧è ÊÃǧÊÇÃä.ì ......................................................197
23. ˹¹Ù Íé Âท¤Ñ .......................................................................213
24. àÃÍè× §àÅÒè ¢Í§ÊÒÂÅÁ...........................................................219
25. ÃÒª¹Ô ËÕ ÁÔ ÐáÅÐàÃÍè× §ÃÒÇท§éÑ à¨´ç ........................................................231

26. ´Í¡¡ËØ ÅÒºº¹ËÅÁØ È¾¢Í§¡ÇâÕ ÎàÁÍÃ.ì .....................................267

27. ©Åͧ¾ÃÐͧ¤ªì ´Ø ãËÁ.è .................................................................271

28. à´¡ç ªÒ¨ÍÁ«¹................................................................................277

29. âÎÅà¡ÍÃàì ´ÍÐà´¹ÇÃÕ ºÃØ ÉØ à´¹ÁÒáì ................................................281

30. ¡ÅÍè §»ÐทäØ ¿.................................................................................289

31. áÁ.è ..................................................................................................297

32. û٠ËÅÍè ËÁ»Ù Òè ทͧᴧ..................................................................305

33. àÊÂÕ §ÃЦ§Ñ »ÃÈÔ ¹Ò...........................................................................317

34. âÍàÅè š٠ͨ¨ì ¹¡Ñ àÅÒè ¹ทÔ Ò¹............................................................325

35. à¨Òé ªÒÂàÅÂéÕ §ËÁ.Ù .............................................................................339

36. ÊËÒÂà´¹Ô ทÒ§..................................................................................345

37. Å¡Ù à»´ç ¢เéÕ Ëร.è ..................................................................................365



แอนเทเพดนอิยารย์เซน

Andersen’s Fairy Tales



นางเงือ1กน้อย

ไกลโพ้นในมหาสมุทร นำ้�ทะเลเป็นสีฟ้าราวกับดอกคอร์นฟลาวเวอร์1 ท่ี

ออกสจี ดั ทส่ี ดุ สกุ ใสราวกบั อญั มณี แตม่ นั ลกึ มาก ลกึ ลงไปใตล้ า่ งเกนิ กวา่
สายใดๆ จะหยง่ั ถงึ ได้ หากแมน้ �ำ ยอดสูงของโบสถ์มาวางซอ้ นต่อๆ กันก็
ยงั ไมอ่ าจลงไปสกู่ น้ ทะเลจากผวิ น�้ำ ได้ ณ ทแี่ หง่ นน้ั เองเปน็ เมอื งทช่ี าวเงอื ก
ท้งั หลายได้อยอู่ าศัย

อย่าได้คิดไปว่าเมืองแห่งนี้เต็มไปด้วยผืนทรายขาวๆ แต่เพียง
เทา่ นั้น ไม่เลยทีเดยี ว เหลา่ มวลไม้อันตระการตาขึน้ งามท่นี ี่ มีกง่ิ ก้านและ
ใบท่ียืดหยุ่น เพียงน้�ำกระเพ่ือมน้อยนิดก็อาจปลุกให้ต้นไม้เหล่านกี้ ลับดูมี
ชีวิตข้ึน เหล่าปลาน้อยใหญ่แหวกว่ายในหมู่ไม้น้ันดังเช่นที่นกโผร่อนใน
ทอ้ งฟา้ ปราสาทราชวงั ของราชาเงอื กตง้ั อยใู่ นสว่ นทลี่ กึ ทส่ี ดุ ของทอ้ งสมทุ ร
ก�ำแพงปะการัง บานหน้าต่างทอดยาวสีอ�ำพันหลังคาเปลือกหอยแมลงภู่ท่ี
เปิดปิดได้ในน้�ำนั้นมีลูกเล่นตระการตาด้วยในเปลือกหอยแต่ละเปลือกนั้น
บรรจุไข่มุกแพรวพราวเอาไว้และแต่ละเม็ดนั้นควรค่าแก่การประดับลง
บนมงกุฎแห่งราชนิ ี

ราชาเงือกนั้นได้ตกพุ่มหม้ายมานานหลายปี มีมารดาผู้แก่ชราของ
พระองค์ช่วยดูแลราชวังแห่งน้ี นางเป็นสตรีผู้ฉลาดเฉลียวและถือมานะใน
ก�ำเนิดช้ันสูงของตนเอง นางสวมหอยนางรม 12 ตลับลงบนหางเงือกใน
ขณะทน่ี างเงอื กชนั้ สงู ตนอน่ื ๆ ไดร้ บั อนญุ าตไวเ้ พยี ง 6 ตลบั เทา่ นน้ั นอกจาก
น้ีแล้วนางยังควรค่าแก่การสรรเสริญยิ่งนัก โดยเฉพาะนางเป็นท่ีรักของ

1 ดอกไมช้ นดิ หน่งึ สีฟ้าเขม้ จัด คลา้ ยสขี องพลอยไพลิน

เทพนิยายแอนเดอร์เซน 17

เหลา่ เจ้าหญงิ เงือกน้อยๆ ทง้ั หลาย ซงึ่ กค็ ือหลานยา่ นน่ั เอง ซงึ่ มที ั้งหมด 6
นาง องคเ์ ลก็ สดุ ท้องนั้นเลอโฉมเป็นทส่ี ุด มผี วิ เนียนนุ่มละมนุ ละไมราวกบั
กลบี กหุ ลาบ ดวงตาสฟี า้ ดงั มหาสมทุ รอนั ลกึ ลำ�้ ทวา่ เชน่ เดยี วกบั เงอื กอนื่ ที่
ไร้เรียวขาแตก่ ลบั เป็นหางปลาแทนที่

ตลอดทงั้ วนั พวกนางจะเลน่ ในโถงใหญท่ มี่ ดี อกไมส้ ดเตบิ โตออกมาน
อกหนา้ ตา่ ง เมอ่ื ผลกั บานหนา้ ตา่ งออก ปลากไ็ ดเ้ วยี นวา่ ยเขา้ มาขา้ งในคลา้ ย
กบั นกนางนวลบนิ เขา้ มาในยามทีเ่ ราเปดิ หน้าตา่ ง ปลาว่ายแหวกเข้ามาหา
เจ้าหญิงเงือกน้อย กนิ อาหารในมอื และยอมใหล้ ูบหวั เลน่ ได้อยา่ งวา่ ง่าย

ด้านนอกวังยังมีสวนขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยต้นไม้สีแดงเพลิงและ
สนี ำ�้ เงนิ เขม้ ออกผลเปน็ สที องปลงั่ ดอกเปน็ สแี ดงเพลงิ บนกงิ่ กา้ นทเ่ี คลอื่ นไหว
ไปมาไมห่ ยดุ นง่ิ พน้ื เปน็ ทรายละเอยี ดชน้ั เยย่ี มมสี ฟี า้ ของฟอสฟอรสั ทกุ สงิ่ ถกู
อาบไวด้ ว้ ยสฟี า้ ออ่ นอนั แสนวเิ ศษ ลกึ ลงไปนค้ี นเราอาจคดิ ไปวา่ ก�ำลงั ลอยอยู่
ในอากาศ แมว้ า่ ทอ้ งฟา้ นนั้ จะอยเู่ บอื้ งบนและเราก�ำลงั อยใู่ นมหาสมทุ รกต็ ามที
ในความสงัดเงียบนั้นเราอาจจะต้องแสงอาทิตย์ดังเช่นดอกไม้ม่วงกับธารน�้ำ
แห่งรศั มแี สงทสี่ ่งมาจากกลบี เลีย้ งของมัน

เจ้าหญิงแต่ละองค์นั้นได้รับการแบ่งส่วนของสวนพฤกษาให้ปลูก
สงิ่ ใดๆ ตามใจชอบได้ เจา้ หญงิ องคห์ นง่ึ ปลกู แปลงดอกไมเ้ ปน็ ทรงปลาวาฬ
บางองคท์ �ำเปน็ รปู นางเงอื ก องคเ์ ลก็ สดุ นนั้ แตง่ เปน็ ทรงกลมดงั ดวงอาทติ ย์
ปลูกแต่เพียงดอกไม้ที่มีสีแดงราวกับล�ำแสงแห่งดวงอาทิตย์ เธอเป็นเด็ก
น้อยช่างสงสัย พูดน้อยและชอบใช้ความคิด ในขณะที่พี่สาวคนอื่นๆ น้ัน
ชอบน�ำสิ่งประหลาดต่างๆ จากซากเรืออับปางมาแต่งสวน เธอกลับไม่มี
ส่ิงใดนอกจากดอกกุหลาบแดงที่ดูคล้ายกับดวงอาทิตย์เบื้องบน กับรูปปั้น
เด็กชายรูปงามที่สลักข้ึนจากหินอ่อนอันขาวบริสุทธ์ิซ่ึงได้มาจากซากเรือท่ี
ลม่ ลง ขา้ งรปู ปน้ั นนั้ เธอไดป้ ลกู ตน้ วลิ โลวน์ ำ�้ สแี ดงกหุ ลาบทงี่ อกงามอลงั การ
กิ่งก้านอ่อนระย้าห้อยลงมาจนเกือบจะถึงผืนทรายสีฟ้า ทอดเป็นเงาสีม่วง

18 Andersen’s Fairy Tales

ยามใดท่ีพัดไหวไกวโบกจะเห็นเป็นภาพราวกับก่ิงก้านและรากไม้ก�ำลัง
แลกเปล่ยี น จุมพิตกนั อยู่

ไม่มีสิ่งใดเลยท่ีจะท�ำให้เงือกน้อยหรรษาไปกว่าการได้ฟังเรื่องเล่า
ของมนษุ ยโ์ ลก เธอขอใหท้ า่ นยา่ เลา่ เรอื่ งราวในเมอื งมนษุ ย์ เรอื เอยเมอื งเอย
คนและสัตว์ท้ังหลาย ทุกๆ สิ่งดูเป็นเรื่องท่ีสวยงามมากส�ำหรับเธอ ที่
ดอกไม้บนดินนัน้ มีกลนิ่ หอมไม่เหมอื นดอกไมใ้ ตบ้ าดาล พชื มสี ีเขียวมปี ลา
แหวกวา่ ยไปมารอบๆ ต้นไม้น้นั สามารถรอ้ งเพลงไดไ้ พเราะจับใจนา่ ฟังยงิ่
ทา่ นยา่ ของเธอเรยี กนกเปน็ ปลา เพราะเหตทุ เี่ หลา่ นางเงอื กไมอ่ าจเขา้ ใจได้
เพราะไมเ่ คยเหน็ นกมาก่อน

“เมื่อเจา้ อายุครบ 15 ป”ี ท่านย่าเอ่ย “เจา้ จะได้รบั อนญุ าตใหข้ น้ึ ไป
ยังผิวน�้ำ น่ังบนก้อนหินกลางแสงจันทร์ ดูเรือล�ำใหญ่แล่นผ่าน ได้เห็นป่า
และเมอื งอกี ด้วย”

เจ้าหญงิ เงือกผู้พค่ี นแรกมีอายคุ รบ 15 ในปีต่อมา นอ้ งสาวคนต่อๆ
มาอ่อนลงไปคนละปี เหลืออกี 5 ปีเต็มที่จะถงึ คราวของนอ้ งเงือกสดุ ทอ้ งท่ี
จะไดร้ บั อนญุ าตใหข้ น้ึ ไปได้ ทกุ คนตา่ งสญั ญากนั วา่ จะน�ำสง่ิ ทเ่ี หน็ มาเลา่ ให้
น้องๆ ฟังใหห้ มด และเป็นเรอ่ื งวิเศษเหลอื หลายในวนั แรกทีข่ ้นึ ไป ท่านยา่
ของนางไมไ่ ด้เลา่ รายละเอียดได้มากเทา่ ทน่ี างตอ้ งการทราบ

ไม่มีใครเลยท่ีปรารถนาอย่างแรงกล้าเช่นที่เงือกน้องเล็กน้ันใฝ่ฝัน
ผซู้ งึ่ ตอ้ งรอคอยเปน็ เวลายาวนาน ดว้ ยความเปน็ คนทเี่ งยี บขรมึ และชา่ งคดิ
หลายค�่ำคืนที่นางเงือกน้องนั่งอยู่ริมหน้าต่าง เหม่อมองไปยังด้านนอกที่
ด�ำทะมนึ เหน็ ปลาแหวกวา่ ยในนำ้� ขยบั ครบี และหางของตน เธอฝนั ทจ่ี ะเหน็
ดวงจันทร์และดวงดาว ดูซีดจางทว่าเม่ือมองจากใต้น้�ำน้ันดูใหญ่กว่าท่ีคน
บนโลกมองดว้ ยตาเปลา่ มากนกั เมือ่ เธอได้เหน็ เงามดื คืบคลานมาระหวา่ ง
เธอและดาว เธอรู้ว่าน่ันอาจเป็นเงาของปลาวาฬว่ายน้�ำผ่านมา หรือเรือท่ี
น�ำมนุษย์มาด้วย เช่ือว่าคงไม่มีใครคาดคิดว่าจะมีเงือกสาวแสนสวยอยู่ใต้
ท้องมหาสมทุ รก�ำลงั เออื้ มมือไปหา

เทพนยิ ายแอนเดอร์เซน 19

เจ้าหญิงเงือกองค์โตสุดอายุครบ 15 แล้ว และได้ไปยังเหนือผืนน�้ำ
นั้น เมื่อกลับลงมาก็เต็มไปด้วยเรื่องเล่ามากมาย แต่เร่ืองท่ีน่าปล้ืมที่สุด
ส�ำหรับเธอน้ันก็คือการได้ทอดกายลงอาบแสงจันทร์บนชายหาดในท้อง
ทะเลสงบ มองดูเมืองใหญ่อยู่ใกล้ฝั่ง มีดาวระยิบระยับนับร้อยดวง ฟัง
เสียงดนตรี เสียงผู้คนและยวดยานแล่นผ่านไปมา เห็นโบสถห์ อคอยและ
ยอดสูง ได้ยินเสียงระฆังดังกังวาน แต่ทว่าเธอไม่อาจข้ึนไปบนบกซึ่งเป็น
สิ่งทเ่ี ธอปรารถนามากทสี่ ุด

โอ เจ้าหญิงเงือกน้องเล็กนั้นต้ังฟังอย่างต้ังอกตั้งใจ ในยามเย็นวัน
หนึ่งเธอได้เปิดบานหน้าต่างออกแล้วมองไปยังน�้ำทะเลสีครามเข้ม นึกถึง
เมืองใหญ่ท่ีเต็มไปด้วยเสียงดัง ฝันเพ้อว่าจะไดย้ นิ ระฆังโบสถด์ งั แวว่ มา

ในปีถัดมา เจ้าพี่หญิงเงือกคนรองได้รับอนุญาตให้ไปบนผิวน้�ำที่ใด
ก็ตามท่ีต้องการ พระอาทิตย์ก�ำลังจะตกดินเม่ือนางใกล้จะถึง ช่างงดงาม
จนเกินบรรยาย เกินกว่าภาพใดๆ ทเ่ี คยเห็นมาก่อนน้ี ทอ้ งฟา้ ทง้ั หมดเปน็
สีทอง หมู่เมฆล่องลอยวิไลล�้ำเกินค�ำใดจะบรรจงเล่าบนฟ้าสีแดงจรัส ฝูง
หงส์บินผ่านฟ้าไปเร็วรี่ดูราวกับผ้าคลุมสีขาวแถบยาวเล่ือนบนผิวน้�ำไปยัง
ดวงอาทติ ยท์ ก่ี �ำลงั ลาลบั เธอวา่ ยนำ้� ตามไป แตว่ า่ อาทติ ยด์ บั แสงไปเสยี กอ่ น
ทิง้ ไวเ้ พยี งแสงสีกุหลาบบนมวลเมฆาแล้วหายลงไปในน�้ำ

ปถี ดั มานนั้ พสี่ าวองคท์ ส่ี ามไดอ้ อกไปไกลกวา่ คนอนื่ ๆ นางไปจนถงึ
แมน่ ำ�้ ทเ่ี ชอ่ื มกบั มหาสมทุ ร วา่ ยไปยงั สายนำ้� กวา้ ง ไดเ้ หน็ ทวิ ไมเ้ ลอ้ื ยสเี ขยี ว
อนั สวยสด พระราชวงั และชนบททตี่ งั้ ตระหงา่ นอยใู่ นปา่ อนั อดุ ม ไดย้ นิ เสยี ง
นกร้อง พระอาทิตย์แผดแสงแรงเผาใบหน้าจนนางต้องด�ำลงไปในน�้ำบ่อย
ครั้ง ที่ปากอ่าวเล็กๆ นางได้พบกับกลุ่มเด็กน้อยเปลือยกายเล่นน้�ำ นาง
อยากเลน่ ดว้ ย แตเ่ ด็กเหลา่ นนั้ ตกใจวงิ่ หนไี ป มีสตั วส์ ดี �ำวงิ่ มา มนั คือสนุ ขั
แตเ่ ธอไมเ่ คยเหน็ มากอ่ นเลย มนั เหา่ ขรมมาทนี่ างจนนางรสู้ กึ กลวั จงึ รบี กลบั
ลงมายงั ทะเลลกึ นางยงั ตราตรงึ ตอ่ ความงามในปา่ เขาเขยี ว เดก็ นอ้ ยนา่ รกั
ทลี่ งว่ายนำ�้ แมว้ ่าจะไมม่ หี างกต็ ามที

20 Andersen’s Fairy Tales

พี่สาวองค์ท่ีส่ีน้ันไม่ได้กล้าหาญเท่าใดนัก นางอยู่ในส่วนท่ีห่างออก
มาในทะเลแลว้ บอกว่ามนั เปน็ จดุ ท่ีสวยงามทส่ี ดุ นางมองออกมาไกลหลาย
ไมล์ ท้องฟ้าดูเหมือนเป็นหลังคาโค้งกระจกใส นางเห็นเรือจากท่ีไกลๆ
ดเู หมอื นนกนางแอ่น มีโลมาก�ำลงั ตลี ังกาเลน่ วาฬยกั ษ์พน่ นำ�้ ผา่ นด้านบน
หัวเหมอื นน้ำ� พุพงุ่ ขึน้ รอบๆ

คราวน้ีก็มาถึงตาพี่สาวองค์ท่ีห้า วันเกิดของนางมีขึ้นในฤดูหนาว
นางจึงได้เห็นทิวทัศน์ท่ีไม่มีใครได้เห็นมาก่อนในคราวท่ีขึ้นมาเยือนผิวน�้ำ
เป็นคร้ังแรก ทะเลดูเป็นสีออกเขียวและมีก้อนน�้ำแข็งขนาดมหึมาลอยอยู่
ดูคล้ายกับไข่มุก แต่ว่าใหญ่กว่าโบสถ์ท่ีมนุษย์สร้างข้ึน มันมีรูปร่างท่ีแสน
วเิ ศษ เปลง่ ประกายราวกับเพชร นางไดน้ ัง่ ลงบนก้อนนำ�้ แขง็ กอ้ นหน่งึ เรือ
ที่ผ่านไปมาน้ันตื่นตกใจท่ีได้เห็นนางน่ังอยู่บนก้อนน้�ำแข็งปล่อยผมสยาย
ยาวตามสายลม

ในยามเย็นนั้นท้องฟ้าเต็มไปด้วยเมฆด�ำทะมึน มันคะนองรัว
และแลบปลาบ ก้อนน�้ำแข็งยักษ์นั้นพราวแสงจ้า ลอยสูงข้ึนเพราะคล่ืนด�ำ
ลูกโต เรือทุกล�ำลดใบลง เต็มไปด้วยความอึงคะนึงระรัวไปหมดทุกแห่ง
แต่นางกลับน่ังมองอยู่บนก้อนน้�ำแข็ง เห็นสายฟ้าฟาดลงบนท้องทะเลอัน
โชนแสง

คร้ังแรกท่ีข้ึนเหนือน�้ำของพ่ีๆ ทุกองค์นั้นนางทั้งหลายต่างยินดี
ต่อความงามและภาพดุจนิยายท่ีได้เห็น ทว่าเม่ือเติบโตข้ึน มีอิสระท่ีจะ
ไปแห่งใดได้ตามชอบแล้ว ความโหยหาที่จะไปก็น้อยลงตามไปด้วย นาง
ท้ังหลายคิดถึงบ้าน เพียงเดือนเดียวทุกตนต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า
บา้ นน้นั ดที ส่ี ุด ผาสกุ ยิ่งแลว้

หลายเพลาเยน็ ทเี่ หลา่ เจา้ หญงิ เงอื กไดก้ มุ มอื กนั ขน้ึ บนผวิ นำ�้ พวกนาง
มีเสียงอันไพเราะกังวานชัดกว่าสิ่งมีชีวิตใดๆ บนโลก เมื่อเกิดพายุ นาง
หวังที่จะใหเ้ รอื อับปางลงเพอื่ ขับขานเพลงกล่อมเหล่ากะลาสีให้ไม่ต้องกลัว
ทว่าเหล่าลูกเรือไม่อาจเข้าใจในค�ำที่เอ้ือนเอ่ยออกมาได้และคิดไปว่านี่เป็น

เทพนิยายแอนเดอร์เซน 21

เสียงแห่งพายุ ไม่อาจเห็นสวรรค์แห่งโลกใต้บาดาล เพราะเมื่อถึงนคร
ชาวเงือกก็ส้ินชีวิตกันหมดแล้ว เม่ือพ่ีสาวคนโตจับมือเป็นวงกลมเพื่อ
ขึน้ ไปยังผวิ นำ้� นอ้ งเล็กตอ้ งอยู่เพยี งล�ำพัง มองตามหลังไปด้วยตาแดงแต่
มิอาจร่�ำไห้เพราะเงือกน้ันไร้น้�ำตา จึงต้องทนทุกข์ข่ืนขมโดยไร้ทางระบาย
ย่ิงกว่ามนุษย์

“หากเราอายคุ รบ 15 แลว้ ละก”็ เธอกลา่ ว “เราจะรเู้ สยี ทวี า่ จะหลงรกั
โลกเหนือน�้ำนั้นได้มากเพยี งไร แล้วก็เหล่าผูเ้ ปน็ มนษุ ยท์ อ่ี าศยั นัน่ ด้วย”

ในทส่ี ุดวนั เกิดครบ 15 ปีของนางกม็ าถงึ
“เราจะปล่อยให้เจ้าไปแล้วละนะ” ท่านย่าผู้เป็นใหญ่บอก “มาสิ ให้
ยา่ ประดับเจา้ เหมือนกับพ่ๆี ของเจ้า” แล้วนางกบ็ รรจงร้อยดอกลิลลีข่ าวที่
ผม ทุกๆ กลีบน้ันมขี นาดเทา่ กบั ครึง่ ของหอยมุก จากน้ันจึงตดิ หอยนางรม
8 ตลับลงบนหางของนาง เพอื่ แสดงฐานะอนั สูงสง่
“แต่มันเจ็บนะทา่ นย่า” นางเงือกนอ้ ยกล่าว
“เจ้าตอ้ งยอมทนไวบ้ า้ งเพ่ือประดบั แพรพรรณ” ท่านยา่ ตอบ
คราน้ีเองท่ีมาถึงตาของนางท่ีจะได้สลัดเอาเครื่องประดับออกแล้ว
วางพวงมาลยั ลง ดอกไมแ้ ดงในสวนของเธอนนั้ เหมาะกวา่ มากนกั แต่นาง
ไมห่ าญกล้าจะเปล่ียนแปลงใดๆ “ลากอ่ น” นางเอ่ย ว่าแลว้ นางก็พุ่งข้นึ ไป
อย่างแผ่วเบาราวกับฟองอากาศลอยข้ึนพ้นน้ำ�
พระอาทิตย์ก�ำลังตกดินในยามท่ีเจ้าหญิงเงือกน้อยขึ้นมาพ้นผิวน้�ำ
เมฆยงั คงเปน็ สแี ดงทองตระการตา ดาวนอ้ ยในยามอสั ดงกะพรบิ พรายแสง
สชี มพรู ะเรอื่ อากาศสดชน่ื ก�ำลงั ดี ทะเลสงบราบราวกบั บอ่ นำ้� โรงสขี า้ ว เรือที่
มีเสากระโดงสามเสาลอยอยใู่ กล้ๆ มเี พียงล�ำเดยี วท่ลี อ่ งทะเล กะลาสีนั่งลง
ทเี่ ชอื กระโยงระยาง ทไี่ มพ้ าดตรงเสากระโดงนน้ั มเี สยี งดนตรแี ละรอ้ งเพลง
บนเรือ ในยามเย็นย่�ำท่ีเย้ืองกรายเข้ามา โคมหลากสีสดใสนับร้อยดวงได้
ถูกจดุ ข้นึ ดูราวกับธงทุกชาติก�ำลงั โบกสะบดั ในสายลม นางเงอื กน้อยวา่ ย
เขา้ ไปใกล้หน้าต่างหอ้ งในเรือ ทกุ ครงั้ ที่เธอถูกระลอกคล่ืนพัดใหล้ อยสูงน้ัน

22 Andersen’s Fairy Tales

จะไดเ้ หน็ บานโปรง่ ดา้ นในมผี คู้ นแตง่ ตวั กนั อยา่ งสวยงาม ผทู้ หี่ ลอ่ เหลาทสี่ ดุ
ในน้ันคอื เจ้าชายหนุ่มผมู้ ีดวงตาด�ำขลบั ล่มุ ลึก อายรุ าว 16 ชันษา งานเลี้ยง
ฉลองนี้จัดข้ึนเนอ่ื งในวันเกิดของเจา้ ชาย เหล่ากะลาสีเตน้ ร�ำบนดาดฟา้ เรือ
เจ้าชายปรากฏตัวขึ้นในหมู่กะลาสี มีการยิงสลุตพลุไฟสว่างราวกับตอน
กลางวัน ท�ำให้นางเงือกน้อยตกใจจนต้องด�ำหายลงไปในน้�ำ แล้วไม่นาน
นักก็โผล่ข้ึนมาอีก และดูเหมือนว่ารอบกายนั้นดุจมีสายฝนแห่งดวงดาว
โปรยปรายอยู่ เธอไม่เคยพบเหน็ พลไุ ฟมากมายเชน่ น้ีมากอ่ นเลย พลดุ วง
พระอาทิตย์หมุนรอบ พลุไฟรูปปลาลอยบนฟากฟ้า ล้วนส่องสะท้อนมา
ที่ผิวน�้ำอันเป็นเงาพรายกระทบ บนเรือน้ันสว่างไสวจนอาจเห็นเชือกเส้น
น้อยๆ ได้ ผู้คนท้ังหลายต่างมีความสุขกันดี เจ้าชายช่างรูปงามยิ่งนัก ดู
ยามที่พระองค์ทรงสรวลส�ำราญขณะพูดคุยกับผู้คนทั้งหลายสิ เสียงดนตรี
คลอเคลยี ไปในความมดื ของราตรี

จวบจนกลางดึก เจ้าหญิงเงือกน้อยก็ยังไม่อาจละสายตาไปจากเรือ
และเจ้าชายผู้เลอโฉมน้ันได้เลย โคมหลากสีน้ันได้ถูกดับลง ไม่มีพลุไฟยิง
อีกแล้ว สลตุ ปืนใหญ่หยุดยิง ลกึ ลงไปดา้ นลา่ งมเี พียงเสยี งโหยหวนครวญ
ครางแห่งท้องทะเล

ขณะทน่ี างเงอื กนอ้ ยก�ำลงั โยนตวั ขนึ้ ลงไปตามแรงคลน่ื เพอื่ แอบมอง
หอ้ งในเรอื นนั้ เอง เรอื กไ็ ดถ้ กู แรงลมขบั ใหล้ อ่ งหา่ งออกไปไกลขนึ้ ทกุ ที คลนื่
แรงขึ้นเร่ือยๆ มวลเมฆรวมตัวกัน มีสายฟ้าแลบอยู่ไกลๆ พายุอันบ้าคล่ัง
จะเกิดข้ึนในไม่ชา้ นี้ ทนั ใดนั้นเองกะลาสีเรือกล็ ดใบลง เรือโคลงเคลงไปมา
ท้องนทีก�ำลังพิโรธ คลื่นด�ำทะมึนก่อตัวสูงราวกับภูเขา สูงพอที่จะกลืน
เงอื กนอ้ ย ทวา่ นางมดุ ลงไปวา่ ยอยใู่ ตค้ ลน่ื ราวกบั หงสบ์ นิ ในอากาศ แลว้ ลอย
สงู ขน้ึ ครงั้ แลว้ ครง้ั เลา่ ตามขอบคลน่ื ยกั ษ์ นางเงอื กนอ้ ยคดิ วา่ นเี่ ปน็ เรอ่ื งสนกุ
เสยี จรงิ แตไ่ มใ่ ชก่ บั พวกกะลาสี เรอื ลน่ั เอยี ดอาดสง่ เสยี งค�ำรามดงั สนนั่ ดว้ ย
แรงปะทะ ไมใ้ หญบ่ ดิ งอและโคง้ ลงตามแรงพดั นำ�้ ซดั ดาดฟา้ เรอื ใหแ้ ตกออก
ราวกบั ฟาดลงไปในทุง่ กกให้ล้มระเนระนาด นำ้� ทะลกั ทลายเขา้ ส่ลู �ำเรือ

เทพนยิ ายแอนเดอรเ์ ซน 23

ในวนิ าทนี นั้ เองเจา้ หญงิ เงอื กนอ้ ยไดเ้ หน็ ภยั ทเี่ กดิ ขน้ึ ตอ่ เรอื ตรงหนา้
เธอตอ้ งระวงั มใิ หซ้ ากไมแ้ ละทอ่ นซงุ โดนตวั ในขณะนนั้ เองเกดิ ความมดื มดิ
ครอบคลุมจนไม่อาจเห็นสิ่งใด เม่ือสายฟ้าฟาดจึงสว่างจัดและส่องให้เห็น
ทุกสิ่งบนเรือ ผู้คนต่างเอาตัวรอดกันอย่างสุดก�ำลัง แต่เงือกน้อยนั้นมอง
หาแตเ่ พยี งเจา้ ชายหนมุ่ เมอ่ื เรอื ลม่ ลง นางเหน็ เจา้ ชายจมลงในทะเลลกึ ใน
ทแี รกนน้ั นางคอ่ นขา้ งดใี จทเี่ ขาผนู้ น้ั จะไดม้ าอยดู่ ว้ ยกนั กบั เธอ แตเ่ มอื่ นกึ ขน้ึ
ไดว้ า่ มนษุ ยน์ นั้ มอิ าจมชี วี ติ อยใู่ ตบ้ าดาลได้ ชายหนมุ่ ตอ้ งตายไปเสยี กอ่ นจะ
ถึงราชวังของพระบดิ าเงือก โอ้ ไมน่ ะ ทา่ นตอ้ งไมต่ าย ดงั น้นั เงอื กนอ้ ยจึง
แหวกว่ายไปท่ามกลางล�ำซุงและซากแผ่นไม้ท่ีเลื่อนลอยในน้�ำ โดยลืมไป
เสียวา่ อาจพุ่งชนตัวเองได้ เธอด�ำลึกลงไปในน้�ำแลว้ โผลพ่ น้ ขน้ึ มาบนคลื่น
ในทส่ี ดุ กไ็ ดต้ วั เจา้ ชายผสู้ น้ิ เรยี่ วแรงทจ่ี ะวา่ ยนำ้� ตา้ นพายอุ กี ตอ่ ไป แขนขาออ่ น
เปล้ีย ตาปิดสนิท ชายหนุ่มต้องไม่รอดเป็นแน่แท้หากมิได้นางเงือกน้อย
ช่วยชวี ิตเอาไว้ นางพยุงศีรษะเจา้ ชายขน้ึ เหนอื นำ�้ นัน้ ปล่อยใหค้ ล่ืนซดั พัด
พาทงั้ สองเข้าสูฝ่ ัง่

ในยามอรุณรุ่ง พายุได้สงบลงแลว้ ไมม่ รี อ่ งรอยเรอื หลงเหลือให้เหน็
พระอาทติ ยข์ นึ้ จากนำ�้ สอ่ งแสงเรอื งรอง รงั สสี แี ดงกหุ ลาบตอ้ งพระปรางเจา้
ชายระเรอื่ ทง้ั ๆ ทพ่ี ระเนตรยงั คงหลบั อยู่ นางเงอื กนอ้ ยบรรจงจบู ลงทข่ี นง2
อันงอนงามละเอียดนุ่ม สางพระเกศาที่เปียกชุ่มเจ้าชายน้ันดูราวกับรูปปั้นท่ี
อยู่ในสวนนอ้ ยใตน้ �ำ้ ของนางเอง นางจมุ พติ เจ้าชายอกี ครงั้ เพียงหวังให้ชาย
หนุม่ ฟ้นื ข้นึ มา

ในท่ีสุดนางก็เห็นฝั่งตรงหน้า ภูเขาสีฟ้าปกคลุมด้วยหิมะบนยอด
ราวกับฝูงหงสเ์ กาะกุมบนยอดนั้น ใกลฝ้ ง่ั น้ันเป็นป่าเขียวชอ่มุ สวยสด ดา้ น
หนา้ มโี บสถห์ รอื วดั นางกไ็ มอ่ าจแนใ่ จ แตท่ วา่ เปน็ อาคารอะไรสกั อยา่ งหนง่ึ
ต้นมะนาวและส้มข้ึนอยู่ในสวนที่มีต้นปาล์มรอบๆ ประตู จุดน้ันเป็นอ่าว
เล็กๆ ในทะเลอันสงบแต่ลึกมาก ส่วนท่ีลึกน้ันเป็นหน้าผา เม่ือเข้าใกล้จะ

2 คิ้ว

24 Andersen’s Fairy Tales

เป็นทรายขาวละเอียดที่นางว่ายเข้าฝั่งไปพร้อมเจ้าชาย นางวางเขาลงบน
ชายหาด ระวงั ให้พระเศยี รนัน้ ต้องแสงแดดอันอบอุ่น

ระฆังดังขึ้นในหอคอยสขี าว แล้วก็มหี ญงิ สาวออกมาจากสวน เงือก
น้อยว่ายกลับลงทะเลซ่อนตัวท่ีโขดหิน ปกคลุมร่างกายด้วยผมสยายและ
ฟองคล่ืนในทะเลเพื่อไม่ให้มีใครมองเห็นใบหน้า แล้วเฝ้าดูว่าใครจะมาพบ
เจ้าชายผ้นู ่าสงสาร

เป็นเวลานานกว่าที่จะมีหญิงสาวมาพบเจ้าชายท่ีชายฝั่ง ในทีแรก
นางดตู กใจทเี ดยี ว แลว้ นางกไ็ ปเรยี กคนอนื่ ๆ มาชว่ ย นางเงอื กเหน็ เจา้ ชาย
ฟื้นขึ้นแต่มิได้ย้ิมให้นาง ไม่ได้รู้เลยว่านางคือผู้ช่วยชีวิตของเขาผู้นี้ไว้เอง
นางเงือกรู้สึกเสียใจนักท่เี ห็นเจา้ ชายถูกพาเข้าไปในตึกใหญ่ นางจงึ ด�ำลง
ไปในนำ้� กลับบา้ นดว้ ยความโศกาอาดรู

เงอื กนอ้ ยยงิ่ เกบ็ ตวั และเงยี บงนั กวา่ ทเ่ี คยเปน็ พส่ี าวทงั้ หลายไดถ้ าม
ถงึ สิง่ ที่นางเหน็ บนโลกมนุษย์ แต่นางมิได้ปริปากเลา่ ถึงสิ่งใดเลย

หลายทวิ าและสายณั หท์ นี่ างเงอื กนอ้ ยไดเ้ วยี นวา่ ยขนึ้ ไปดตู รงทท่ี ไี่ ด้
พาเจ้าชายไปวางไว้ นางเหน็ ผลไมส้ ุกงอมในสวนถูกเก็บไป หมิ ะบนยอดเขา
ละลาย แตท่ วา่ มไิ ดเ้ หน็ เจา้ ชายอกี เลย เธอจงึ ตอ้ งกลบั บา้ นไปดว้ ยความเศรา้
เสียใจกว่าทกุ ๆ คร้งั ทบ่ี า้ นบาดาลปลอ่ ยนนั้ เธอจะปลกี ตัวไปน่งั เล่นล�ำพงั
ในสวน ถือรูปสลักหินอ่อนย�้ำเตือนให้คิดถึงเจ้าชายหนุ่ม ตอนนี้ท้องทะเล
น้ันหม่นหมอง เธอละเลยสวนนอ้ ยๆ ให้กา้ นไม้ใบยาวระเกะระกะไปหมด

ในท่ีสุดนางก็ไม่อาจเก็บไว้ในใจเพียงล�ำพังอีกต่อไป จึงได้เล่าให้
พี่สาวคนหน่ึงฟัง พี่สาวได้เล่าต่อๆ กันไปให้กับคนที่ตนสนิทได้รับรู้ มี
คนหน่ึงท่ีรู้จักเจ้าชายและได้เห็นงานเลี้ยงของเจ้าชายบนเรือ อีกทั้งยังรู้ว่า
เจ้าชายน้ันมาจากไหน อาณาจักรของพระองคอ์ ยู่ ณ ท่ใี ด

“มาเถดิ นอ้ งเลก็ ” เจา้ หญงิ ผพู้ ที่ งั้ หลายเอย่ พลางเออ้ื มมอื แตะลงบน
ไหลข่ องกนั และกนั แลว้ โผขน้ึ ดา้ นบนเปน็ เสน้ ตรงยาวไปยงั หนา้ พระราชวงั
ของเจา้ ชาย

เทพนยิ ายแอนเดอรเ์ ซน 25