ประวัติหมู่บ้าน

ประวัติและความเป็นมา
หมู่บ้านดอนปอ

นางสาวศิริรัตน์ ธรเสนา ม.5/12 เลขที่ 21

ประวัติหมู่บ้านดอนปอ

หมู่บ้านดอนปอเดิมเป็นที่เนินและมีต้นปอแดงเป็นจำนวนมากกว่าต้นไม้อื่นๆ มีนางนาค
ไม่ทราบนามสกุล เป็นผู้มาอยู่ก่อนจะตั้งเป็นหมู่บ้านเนื่องจากชาวบ้านหนองบัวใต้เชื่อกัน
ว่านางนาคนั้นเป็นปอบ นางนาคจึงได้ถูกชาวบ้านขับไล่ออกจากหมู่บ้าน และนางนาคก็มา
อาศัยอยู่เพียงครอบครัวเดียว ซึ่งชาวบ้านเรียกพื้นที่ตรงนั้นว่า โนนปอแดงสาเหตุที่เรียก
ว่าโนนปอแดงก็เพราะว่าพื้นที่ตรงนั้นจะเป็นที่เนินมีต้นปอแดงขึ้นเต็มไปหมด ซึ่งต่อมาอีก
หลายปีนางนาคก็ได้เสียชีวิตและพื้นที่ตรงนั้นจึงเป็นพื้นที่รกร้าง ประกอบกับดินฟ้าอากาศ
แห้งแล้ง ชาวบ้านหนองบัวใต้จึงประสบกับภัยธรรมชาติ (ไฟป่า) อย่างรุนแรงอีกครั้ง บาง
คนไม่เหลืออะไรเลย อย่างเช่นครอบครัวของนายด่าง ผิวดำ เหลือแค่บมใบเดียว (บม
เป็นภาชนะหนึ่งใช้สำหรับรองรับข้าวเหนียวหนึ่งสุกใหม่ๆชาวพื้นบ้านเรียกว่าบมส่ายข้าว)
หลังจากเหตุการณ์ภัยธรรมชาติครั้งนั้น บุคคลกลุ่มหนึ่งที่เป็นผู้นำของชาวบ้าน พาชาว
บ้านย้ายมาอยู่ที่โนนปอแดง ประมาณปี พ ศ.๒๔๖๕ ซึ่งผู้นำสำคัญในครั้งนั้นมี ๕ คน
คือ พ่อจารย์สีทน ไชยพิมพ์ ผู้อาวุโสสูงสุด นายนาม เภาวิรัตน์ นายด่าง ผิวดำ นาย
เสริม ไชยพิมพ์ และพระอาจารย์จันทร์แดง ไม่ทราบนามฉายา หลังจากนั้นก็มีชาวบ้าน
ย้ายตามมาเรื่อยๆ ทำให้มีจำนวนประชากรมากขึ้น จึงได้ตั้งชื่อขึ้นมาใหม่ว่า บ้านดอนปอ

และที่พักสงฆ์แห่งนี้ก็ได้ชื่อใหม่ว่าวัดบ้านดอนปอ เมื่อปีพ.ศ. ๒๔๖๙ เป็นต้นมา

และมีนายเสริม ไชยพิมพ์เป็นผู้ใหญ่บ้านคนแรก บ้านดอนปอขึ้นตรงกับ ตำบลหัวนา
อำเภอหนองบัวลำภู จังหวัดอุดรธานี ต่อมาได้แบ่งเขตปกครองระดับตำบล ขึ้นตรงกับ
ตำบลหนองเรือ ต่อมาได้แบ่งเขตปกครองอีกครั้ง เป็นตำบลหนองบัวใต้ กิ่งอำเภอ
โนนสัง จังหวัดอุดรธานี และต่อมาเป็นอำเภอโนนสัง จังหวัดหนองบัวลำกู จนกระทั้ง
ย้ายจากอำเภอโนนสัง มาขึ้นกับอำเภอศรีบุญเรือง จังหวัดหนองบัวลำกู ถึงปัจจุบัน

ข้อมูลเบื้องต้น

ที่ตั้ง

บ้านดอนปอ หมู่ที่ 2 ตำบลหนองบัวใต้
อำเภอศรีบุญเรือง จังหวัดหนองบัวลำภู

ประชากร

จำนวน 365 ครัวเรือน ประชากร 1,950 คน

สถานที่สำคัญ

สิมไม้วัดเจริญทรงธรรม ตั้งอยู่ที่บ้านดอนปอ หมู่ที่ ๒ ตำบลหนองบัวใต้
อำเภอศรีบุญเรือง จังหวัดหนองบัวลำภู เป็นสิมทึบแบบพื้นบ้านอีสาน
สร้างด้วยไม้ ก่อสร้างเมื่อปี พ.ศ.๒๔๘๙ เดิมเป็นสิมน้ำตั้งอยู่ในสระน้ำ
ทางทิศตะวันออก ต่อมาราวปี พ.ศ.๒๔๙๘ จึงย้ายไปตั้งบนบก อยู่ทาง

ทิศตะวันตกเฉียงเหนือของวัด โดยก่อสร้างส่วนฐานของสิมเป็นฐาน
ก่อสร้างถือปูนแล้วเสร็จสมบูรณ์ในปี พ.ศ.๒๕๐๒

อ้างอิง : ป้ายประกาศที่ศาลากลางบ้าน