วัตรเช้า

หนังสือท ำวัตรเช้ำ-สวดมนต์ วัดนิโรธรังสี บ ้ ำนก ๊ อด ตำ บลปงสน ุ ก อ ำเภอเวียงสำ จังหวัดน่ำน พ.ศ. ๒๕๖๖

เมื่อศีลเข้าถึงจิต เข้าถึงใจแล้ว เราไม่ต้องรักษาศีล ศีลกลับมารักษา ตัวเราเอง

จัดพิมพ์ถวายโดย นางค าผาย ผลประเสริฐ นายมณฑล ผลประเสริฐ นางสาวเรณู ผลประเสริฐ นายวิทยา ผลประเสริฐ แพทย์หญิง วาสนา ศรีบุรี และครอบครัว

บุญกุศล เป็นของ ควรท าให้มาก ในเมื่อมีชีวิตอยู่ ก็ท าเสีย

ค ำน ำในกำรพิมพ์ครั้ง 8 หนังส ื อสวดมนต ์ แปลของวดัหินหมากเป้ ง พิมพค ์ ร ้ังแรกเม ื่อ พ.ศ.2521 ก ็ไดร ้ับความนิยมจากพุทธศาสนิกชนผูม ้ี ฉนัทะในการท่องบท สวดมนตส ์ ามารถเขา ้ใจในความหมายและพิจารณาธรรมตามบทท ี่สวดน ้ัน ๆ ไดอ ้ ยา่งเขา ้ใจและซาบซ ้ึ ง จ ึ งม ี ผศู้ รัทธาขอพิมพแ ์ จกจ่ายเร ื่อยมาเป็ นลา ดบั จา นวนหลายคร ้ัง ในคร ้ังน ้ ี คุณคา ผาย ผลประเสริฐ พร ้ อม บุตรธิดาและหลานๆ มี ศรัทธาจัดพิมพ์ถวายจ านวน 1000 เล่ม เนื่องในโอกาสครบรอบวัน เส ี ยช ี วิตปี ท ี่7(31 ตุลาคม พ.ศ.2559)ของเต ี่ย นายอยู่ผลประเสริฐ(เฮ ี ยเลง)้ ผเู้ ข ี ยนก ็ ยนิด ี เตม ็ใจและอนุโมทนาดว ้ ยเป็ นอยา่งยงิ่แต่เน ื่องดว ้ ยหนงัส ื อเล่ม น ้ ี จดัพิมพม ์ าหลายคร ้ังเป็ นเวลานานแลว ้ ยอ่มม ี ขอ ้ บกพร่องผดิพลาดบา ้ ง เป็ นธรรมดา ในคร ้ังน ้ ี จ ึ งไดท ้ า การรวบรวมเน ้ ื อหาใหม่ตามความประสงค ์ ของ พระราชนิโรธรังสี และช่วยตรวจชา ระใหถ ู้กตอ ้ งสมบูรณ์ ขออนุโมทนาสาธุการแด่คณะเจา ้ ภาพท ี่ม ี ศรัทธาจดัพิมพห ์ นงัส ื อ เล่มน ้ ี แจกเป็ น ธรรมทาน ตลอดจนท่านท ี่ม ี ส่วนร่วมในการจดัพิมพห ์ นงัส ื อ น ้ ี จนสา เร ็ จเร ี ยบร ้ อยดว ้ ยด ี จงประสบประโยชน ์ อิฏฐวิบูลยม ์ นูญผลในสิ่งท ี่ ตนปรารถนาจงทุกประการ (พระราชนิโรธรังสี) 31 ตุลาคม 2566

.

สำรบัญ ท ำวัตรเช้ำ หน้ำ ค ำบ ู ชำพระร ั ตนตร ั ย 1 ป ุ พพะภำคะนะมะกำร 2 พ ุ ทธำภ ิ ถ ุ ต ิ 2 ธ ั มมำภ ิ ถ ุ ต ิ 4 สังฆำภ ิ ถ ุ ต ิ 5 ระตะนัตตะยัปปะณำมะคำถำ 7 ส ั งเวคะวต ั ถ ุ ปะร ิ ท ีปะกะปำฐะ 9 สัจจะกิริยำคำถำ 14 กำยะคะตำสะติภำวะนำ 15 อะภิณหะปัจจะเวกขะณะ 17 พรหมวิหำระผะระณะ 19 ค ำไหว ้ พระพ ุ ทธเจ ้ ำ ๕ พระองค์ 21 บทพิเศษ 22 บทอธ ิ ษฐำน บ ู ชำค ุ ณ แผ ่ เมตตำ ภำวนำ 23

.

1 อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ พระผู้มีพระภาคเจ้าเป็ นพระอรหันต์ ภะคะวา บริสุทธ ์ิหมดจดจากกิเลสเคร ื่องเศร ้ า หมองท ้ งัหลายไดต ้ รัสรู้ ถูกถว ้ นด ี แลว ้ อิเมหิ สักกาเรหิ ตัง ภะคะวันตัง ขา ้ พเจา ้ บูชาซ่ึ งพระผมู้ี พระภาคเจา ้ น ้ นั อะภิปูชะยามิ ดว ้ ยเคร ื่องสกัการะเหล่าน ้ ี สะวากขาโต ภะคะวะตา ธัมโม พระธรรมคือศาสนา อันพระผู้มี พระภาคเจ้าแสดงไว้ดีแล้ว อิเมหิ สักกาเรหิ ตัง ธัมมัง ขา ้ พเจา ้ บูชาซ่ึ งพระธรรมเจา ้ น ้ นัดว ้ ย อะภิปูชะยามิ เคร ื่องสกัการะเหล่าน ้ ี สุปะฏิปันโน ภะคะวะโต หมู่พระสงฆผ ์ เู้ ช ื่อฟังคา สอนของพระผู้ มี สาวะกะสังโฆ พระภาคเจ้าปฏิบัติดีแล้ว อิเมหิ สักกาเรหิ ตัง สังฆัง ขา ้ พเจา ้ บูชาซ่ึ งหมู่พระสงฆเ ์ จา ้ น ้ นัดว ้ ย อะภิปูชะยามิ เคร ื่องสกัการะเหล่าน ้ ี. ท าวัตรเช้า ค าบูชาพระรัตนตรัย (กราบพร ้ อมกนั๑ คร ้ัง) (กราบพร ้ อมกนั๑ คร ้ัง) (กราบพร ้ อมกนั๑ คร ้ัง)

2 ปุพพะภาคะนะมะการ (กล่าวนา ) หนัทะทานิมะยนัตงัภะคะวนัตงัวาจายะอะภิถุตุง ปุพพะภาคะ นะมะการัง กะโรมะเส นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ (๓ หน) ขอนอบนอ ้ มแด่พระผมู้ี พระภาคอรหนัตสมัมาสมัพุทธเจา ้ พระองคน ์ ้ นั พุทธาภิถุติ โย โส ตะถาคะโต พระตถาคตเจา ้ น ้ นัพระองคใ์ ด อะระหัง เป็ นผไู้ กลจากกิเลส สัมมาสัมพุทโธ เป็ นผู้ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง วิชชาจะระณะสัมปันโน เป็ นผู้ถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ สุคะโต เป็ นผู้ไปแล้วด้วยดี โลกะวิทู เป็ นผรูู้้โลกอยา่งแจ่มแจง ้ อะนุตตะโร ปุริสะทัมมะสาระถิ เป็ นผู้สามารถฝึ กบุรุษที่ควรฝึ กได้ อยา่งไม่ม ี ผอู้ื่นยงิ่กว่า สัตถา เทวะมะนุสสานัง เป็ นครูผู้สอนของเทวดา และมนุษย์ ท ้ งัหลาย พุทโธ เป็ นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานด้วยธรรม ภะคะวา เป็ นผจู้ า แนกธรรม สงั่สอนสตัว ์ ม ี ความเจริญ โยอิมงั โลกงัสะเทวะกงั พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์ใด ทรง

3 สะมาระกงัสะพรัหมะกงั ท าความดับทุกข์ให้แจ้งด้วยพระ ปัญญาอนัยงิ่เองแลว ้ ทรงสอนโลกน ้ ี พร ้ อมท ้ งัเทวดามารพรหม สัสสะมะณะพราหมะณิง ปะชัง และหมู่สตัว ์ พร ้ อมท ้ งัสมณะพราหมณ ์ สะเทวะมะนุสสัง สะยัง อะภิญญา พร ้ อมท ้ งัเทวดาและมนุษย ์ใหร ู้้ ตาม สจัฉิกตัตะวา ปะเวเทสิ โย ธัมมัง เทเสสิ พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์ใด ทรง แสดงซึ่งธรรมแล้ว อาทิกลัละยาณงั ไพเราะในเบ ้ ื องตน ้ มชัเฌกลัละยาณงั ไพเราะในท่ามกลาง ปะริโยสานะกลัละยาณงั ไพเราะในที่สุด สาตถัง สัพพะยัญชะนัง ทรงประกาศพรหมจรรย์ คือแบบ เกวะละปะริปุณณัง ปะริสุทธัง แห่งการปฏิบตัิอนั ประเสริฐบริสุทธ ์ิ พรัหมะจะริยัง ปะกาเสสิ บริบูรณ ์ สิ้ นเชิง ตะมะหัง ภะคะวันตัง อะภิปูชะยามิ ขา ้ พเจา ้ บูชาอยา่งยงิ่ ซึ่งพระผู้มี พระภาคเจา ้ พระองคน ์ ้ นั ตะมะหัง ภะคะวันตัง สิระสานะมามิข้าพเจ้านอบน้อม ซึ่งพระผู้มีพระภาค เจ้าพระองคน ์ ้ นัดว ้ ยเศ ี ยรเกลา ้ (พึง กราบลงหนหนึ่ง)

4 ธัมมาภิถุติ โย โส สะวากขาโต ภะคะวะตา พระธรรมน ้ันใดอนัพระผูม ้ี พระภาค เจ้า ธัมโม ได้ตรัสไว้ดีแล้ว สันทิฏฐิโก เป็ นสิ่งท ี่ผศู้ึ กษาและปฏิบตัิพ ึ งเห ็ นได ้ ด้วยตนเอง อะกาลิโก เป็ นสิ่งท ี่ปฏิบตัิได ้ และใหผ ้ ลได ้โดย ไม่จา กดักาล เอหิปัสสิโก เป็ นสิ่งท ี่ควรกล่าวกบัผอู้ื่นว่าจงมา ดูเถิด โอปะนะยิโก, เป็ นสิ่งท ี่พ ึ งนอ ้ มเขา ้ มาใส่ตวั ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหิ เป็ นสิ่งท ี่ผรูู้้ พ ึ งรู้ไดเ ้ ฉพาะตน ตะมะหัง ธัมมัง อะภิปูชะยามิ ขา ้ พเจา ้ บูชาอยา่งยงิ่ซ่ึ งพระธรรมน ้ นั ตะมะหัง ธัมมัง สิระสา นะมามิ ขา ้ พเจา ้ นอบนอ ้ มซ่ึ งพระธรรมน ้ นั ด้วยเศียรเกล้า (พึงกราบลงหนหนึ่ง)

5 สังฆาภิถุติ โย โส สุปะฏิปันโน ภะคะวะโต พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า น ้ นั สาวะกะสังโฆ หมู่ใดปฏิบตัิด ี แลว ้ อุชุปะฏิปันโน ภะคะวะโต พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า สาวะกะสังโฆ หมู่ใดปฏิบตัิตรงแลว ้ ญายะปะฏิปันโน ภะคะวะโต พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า สาวะกะสังโฆ หมู่ใด ปฏิบตัิเป็ นธรรม (เพ ื่อรู้ ธรรม เป็ นเครื่องออกจากทุกข์) แล้ว สามีจิปะฏิปันโน ภะคะวะโต พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า สาวะกะสังโฆ หมู่ใดปฏิบตัิชอบ (สมควร)แลว ้ ยะทิทัง ไดแ ้ ก่บุคคลเหล่าน ้ ี ค ื อ จัตตาริ ปุริสะยุคานิ คู่แห่งบุรุษ ๔ อัฏฐะ ปุริสะปุคคะลา ตัวบุรุษบุคคล ๘ เอสะ ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ นี่แหละพระสงฆ์สาวกของพระผู้มี พระภาคเจ้า อาหุเนยโย เป็ นผคู้ วรแก่สกัการะท ี่เขานา มาบูชา ปาหุเนยโย เป็ นผคู้ วรแก่สกัการะท ี่เขาจดัไว ้ ต้อนรับ ทักขิเณยโย เป็ นผู้ควรรับทักษิณาทาน

6 อัญชะลิกะระณีโย เป็ นผทู้ี่บุคคลทวั่ ไปควรทา อญัชล ี อะนุตตะรัง ปุญญักเขตตัง เป็ นเน ้ ื อนาบุญของโลกไม่ม ี นาบุญ โลกสัสะ อ ื่นยงิ่กว่า ตะมะหัง สังฆัง อะภิปูชะยามิ ขา ้ พเจา ้ บูชาอยา่งยงิ่ซ่ึ งพระสงฆ ์ หมู่น ้ นั ตะมะหัง สังฆัง สิระสา นะมามิ ขา ้ พเจา ้ นอบนอ ้ ม ซ่ึ งพระสงฆห ์ มู่ น ้ นัดว ้ ยเศ ี ยรเกลา ้ (พ ึ งกราบลงหนหน่ึ งแลว ้ นงั่ราบ)

7 ระตะนัตตะยัปปะณามะคาถา พุทโธ สุสุทโธ พระพุทธเจา ้ ผบู้ ริสุทธ ์ิ กะรุณามะหัณณะโว มีพระกรุณาดุจห้วงมหรรณพ โยจจันตะสุทธัพพะระญาณะโลจะโน พระองค์ใดมีพระเนตร คือ ญาณอัน ประเสริฐหมดจดถึงที่สุด โลกสัสะ ปาปูปะกิเลสะฆาตะโก เป็ นผฆู้ ่าเส ี ยซ่ึ งบาป และอุปกิเลส ของโลก(เป็ นผกู้ า จดัความชวั่อนัเป็ น เครื่องเศร้าหมองของโลก) วันทามิ พุทธัง อะหะมาทะเรนะ ตัง ข้าพเจ้าไหว้พระพุทธเจา ้ พระองคน ์ ้ นั โดยใจเคารพเอ ้ ื อเฟ ้ ื อ ธัมโม ปะทีโป วิยะ ตัสสะ พระธรรมของพระศาสดา สว่างรุ่งสัตถุโน เรือง เปรียบดวงประทีป โย มัคคะปากามะตะเภทะภินนะโก จ าแนกประเภท คือ มรรค, ผล, นิพพาน ส่วนใด โลกุตตะโร โย จะ ตะทัตถะทีปะโน ซ่ึ งเป็ นโลกุตตรธรรม และส่วนใดท ี่ช ้ ี แนวแห่งโลกุตตรธรรมน ้ นั วันทามิธัมมัง อะหะมาทะเรนะ ตัง ขา ้ พเจา ้ไหวพ ้ ระธรรมน ้ นั โดยใจ เคารพเอ ้ ื อเฟ ้ ื อ สังโม สุเขตตาภะยะติเขตตะ พระสงฆเ ์ป็ นนาบุญอนัยงิ่ใหญ่กว่า สัญญิโต นาบุญอันดีท ้ งัหลาย

8 โย ทิฏฐะสันโต เป็ นผู้เห็นพระนิพพาน (เห็นธรรม อันสงบแล้ว) สุคะตานุโพธะโก ตรัสรู้ ตามพระสุคต หมู่ใด โลลัปปะหิโน เป็ นผลู้ ะกิเลสเคร ื่องโลเล อะริโย เป็ นพระอริยเจ้า สุเมธะโส มีปัญญาดี วันทามิ สังฆัง อะหะมาทะเรนะ ตัง ขา ้ พเจา ้ไหวพ ้ ระสงฆน ์ ้ นั โดยใจ เคารพเอ ้ ื อเฟ ้ ื อ อิจเจวะเมกนัตะภิปูชะเนยยะกงับุญใด อนัขา ้ พเจา ้ ผไู้ หวอ ้ ยซู่่ึ งวตัถุ วัตถุตตะยัง วันทะยะตาภิสังขะตัง ท ้ งัสาม ค ื อ พระรัตนตรัยอนัเป็ นท ี่พ่ึ ง ปุญญัง มะยา ยัง มะมะ ควรบูชายงิ่โดยส่วนเด ี ยวไดก ้ ระทา สัพพุปัททะวา แลว ้ เป็ นอยา่งยงิ่เช่นน ้ ี ขออุปัทวะ (ความชวั่) ท ้ งัหลายท ้ งัปวงจงอยา่ ม ี แก่ขา ้ พเจา ้ เลย มา โหนตุ เว ตัสสะ ดว ้ ยอา นาจศกัด ์ิสิทธ ์ิความสา เร ็ จ ปะภาวะสิทธิยา อนัเกิดจากบุญน ้ นั

9 สังเวคะวัตถุปะริทีปะกะปาฐะ อิธะ ตะถาคะโต โลเกอุปปันโน พระตถาคตเจา ้ เกิดข ้ึ นแลว ้ในโลกน ้ ี อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ เป็ นผไู้ กลจากกิเลส ตรัสรู้ชอบได้ โดยพระองค์เอง ธัมโม จะ เทสิโต นิยยานิโก และพระธรรมที่ทรงแสดง เป็ นธรรม เครื่องออกจากทุกข์ อุปะสะมิโก ปะรินิพพานิโก เป็ นเคร ื่องสงบกิเลส เป็ นไปเพื่อ ปรินิพพาน สัมโพธะคามี สุคะตัปปะเวทิโต เป็ นไปเพื่อความรู้พร้อม เป็ นธรรม อันพระสุคตทรงประกาศแล้ว มะยันตัง ธัมมัง สุตตะวา เราท ้ งัหลายเม ื่อไดฟ้ ังธรรมน ้ นัแลว ้ เอวัง ชานามะ จ ึ งไดร ู้้ อยา่งน ้ ี ว่า ชาติปิ ทุกขา ความเกิดก ็ เป็ นทุกข ์ ชะราปิ ทุกขา ความแก่ก ็ เป็ นทุกข ์ มะระณัมปิ ทุกขัง ความตายก ็ เป็ นทุกข ์ โสกะปะริเทวะทุกขะ ความโศกา ความร ่าไร ร าพัน ความ โทมะนัสสุปายาสาปิทุกขา ไม่สบายกายความไม่สบายใจความ คบัแคน ้ ใจก ็ เป็ นทุกข ์ อัปปิ เยหิ สัมปะโยโค ทุกโข ความประสบกบัสิ่งไม่เป็ นท ี่รักท ี่พอใจ ก ็ เป็ นทุกข์ ปิ เยหิ วิปปะโยโค ทุกโข ความพลดัพรากจากสิ่งท ี่เป็ นท ี่รักท ี่ พอใจก ็ เป็ นทุกข ์

10 ยัมปิ จฉัง นะ ละภะติ ตัมปิ ม ี ความปรารถนาสิ่งใด ไม่ไดส้ิ่งน ้ นั ทุกขัง ก ็ เป็ นทุกข ์ สังขิตเตนะ ว่าโดยยอ่ ปัจจุปาทานักขันธา ทุกขา อุปาทานขนัธ ์ ท ้ งั๕ เป็ นตัวทุกข์ เสยยะถีทัง ไดแ ้ ก่สิ่งเหล่าน ้ ี ค ื อ รูปูปาทา นักขันโธ ขนัธ ์ อนัเป็ นท ี่ต ้ งัแห่งความยด ึ มนั่ค ื อ รูป เวทะนูปาทานักขันโธ ขนัธ ์ อนัเป็ นท ี่ต ้ งัแห่งความยด ึ มนั่ค ื อ เวทนา สัญญูปาทานักขันโธ ขนัธ ์ อนัเป็ นท ี่ต ้ งัแห่งความยด ึ มนั่ค ื อ สัญญา สังขารูปาทานักขันโธ ขนัธ ์ อนัเป็ นท ี่ต ้ งัแห่งความยด ึ มนั่ค ื อ สังขาร วิญญาณูปาทานักขันโธ ขนัธ ์ อนัเป็ นท ี่ต ้ งัแห่งความยด ึ มนั่ค ื อ วิญญาณ เยสัง ปะริญญายะ เพ ื่อใหส้ าวกกา หนดรอบรู้ อุปาทาน ขนัธ ์ เหล่าน ้ ี ธะระมาโน โส ภะคะวา จ ึ งพระผมู้ี พระภาคเจา ้ น ้ นัเม ื่อยงัทรง พระชนมอ ์ ยู่ เอวัง พะหุลัง สาวะเก วิเนติ ยอ่มทรงแนะนา สาวกท ้ งัหลายเช่นน ้ ี เป็ นส่วนมาก เอวัง ภาคา จะ ปะนัสสะ อน่ึ งคา สงั่สอนของพระผมู้ี พระภาค ภะคะวะโต สาวะเกสุ อะนุสาสะนี เจา ้ น ้ นัยอ่มเป็ นไปในสาวกท ้ งัหลาย

11 พะหุลา ปะวัตตะติ ส่วนมาก ม ี ส่วนค ื อการจา แนกอยา่ง น ้ ี ว่า รูปัง อะนิจจัง รูปไม่เท ี่ยง เวทะนา อะนิจจา เวทนาไม่เท ี่ยง สัญญา อะนิจจา สญัญาไม่เท ี่ยง สังขารา อะนิจจา สงัขารไม่เท ี่ยง วิญญาณัง อะนิจจัง วิญญาณไม่เท ี่ยง รูปังอะนัตตา รูปไม่ใช่ตวัตน เวทะนา อะนัตตา เวทนาไม่ใช่ตวัตน สัญญา อะนัตตา สญัญาไม่ใช่ตวัตน สังขารา อะนัตตา สงัขารไม่ใช่ตวัตน วิญญาณัง อะนัตตา วิญญาณไม่ใช่ตวัตน สัพเพ สังขารา อะนิจจา สงัขารท ้ งัหลายท ้ งัปวงไม่เท ี่ยง สัพเพ ธัมมา อะนัตตาติ ธรรมท ้ งัหลายท ้ งัปวงไม่ใช่ตวัตนดงัน ้ ี เต ๑ (ตา) มะยัง พวกเราท ้ งัหลาย โอติณณามะหะ ชาติยา เป็ นผอู้ นัความเกิด ความแก่ความ ชะรามะระเณนะ, โสเกหิ ตาย ความโศก ความร ่าไร ร าพัน ปะริเทเวหิ ทุกเขหิ โทมะนัสเสหิ ความทุกข์ ความเสียใจ ความคับ อุปายาเสหิ แค้นใจ ครอบง าแล้ว (เป็ นผู้ถูกครอบ ง า โดย....แล้ว) ทุกโขติณณา เป็ นผู้ถูกความทุกข์ครอบง าแล้ว ทุกขะปะเรตา เป็ นผมู้ี ทุกขเ ์ป็ นไปในเบ ้ ื องหนา ้ แลว ้

12 อัปเปวะ นามิมัสสะ เกวะลัสสะ ทา ไฉน การทา ท ี่สุดแห่งกองทุกข ์ ทุกขกัขนัธสัสะอนัตะกิริยา ท ้ งัสิ้ นน ้ ี จะพ ึ งปรากฏชดัแก่เราได ้ ปัญญาเยถาติ ดงัน ้ ี จิระปะรินิพพุตัมปิตัง ภะคะวันตัง เราท ้ งัหลายขอถ ึ งซ่ึ งพระผมู้ี พระภาค สะระณัง คะตา เจา ้ พระองคน ์ ้ นัแมป้ รินิพพานนานแลว ้ เป็ นสรณะ ธัมมัญจะ ภิกขุสังฆัญจะ พร ้ อมท ้ งัถ ึ งซ่ึ งพระธรรม ถึงซึ่ง พระสงฆ์ด้วย ตัสสะ ภะคะวะโต สาสะนัง จกัทา ในใจอยู่ปฏิบตัิตามอยู่ซ่ึ ง ยะถาสัตติ ยะถาพะลัง มะนะสิกะ คา สอนของพระผมู้ี พระภาคเจา ้ น ้ นั โรมะอะนุปะฏิปัช ชามะ ตามสติกา ลงั สา สา โน ปะฏิปัตติ ขอใหก ้ ารปฏิบตัิน ้ นัๆ ของเราท ้ งัหลาย อิมัสสะ เกวะลัสสะ ทุกขักขนัธสัสะจงเป็ นไปเพ ื่ออนักระทา ท ี่สุดแห่งกอง อันตะกิริยายะสงวัตตะตุ ัทุกขท ์ ้ งัสิ้ นน ้ ี เทอญ จิระปะรินิพพุตัมปิตัง ภะคะวันตัง เราอุทิศเฉพาะพระผู้มีพระภาคอรหันต สัมมา สัมพุทธเจ้า อุททิสสะ อะระหันตัง แม้ปรินิพพาน (ส าหรับภิกษุสามเณรสวดต่อ) ต่อ) (ส าหรับคฤหัสถ์สวดต่อ)

13 สัมมาสัม พุทธัง นานแลว ้ พระองคน ์ ้ นั สัทธา อะคารัสสะมา อะนะคาริยัง มีศรัทธา ออก (บวช) จากเรือนเป็ น ปัพพะชิตา, ตัสสะมิง ภะคะวะติ อนาคาริกะ ประพฤติพรหมจรรย์ พรัหมะจะริยังจะรามะ ในพระผมู้ี พระภาคเจา ้ พระองคน ์ ้ นั ภิกขูนัง สิกขาสาชีวะสะมาปันนา๒ ถึงพร้อมแล้วด้วยสิกขาสาชีพของ ภิกษุท ้ งัหลาย ตัง โน พรัหมะจะริยัง ขอพรหมจรรยข ์ องเราท ้ งัหลายน ้ นั อิมัสสะเกวะลัสสะ ทุกขักขันธัสสะ จงเป็ นไปเพื่ออันกระท าที่สุด อนัตะกิริยายะ สงัวตัตะตุ แห่งกองทุกขท ์ ้ งัมวลน ้ ี เทอญ ๑. คา ว่า เต มะยงัสตร ี พ ึ งสวดว่า ตา มะยงั ๒.สามเณรพ ึ งเวน ้ คา ว่า ภิกขูนัง สิกขาสาชีวะสะมาปันนา

14 นัตถิ เม สะระณัง อัญญัง ที่พึ่งอยา่งอ ื่นของขา ้ พเจา ้ไม่ม ี พุทโธ เม สะระณัง วะรัง พระพุทธเจ้าเป็ นที่พึ่งของ ข้าพเจ้าอันประเสริฐ เอเตนะ สัจจะวัชเชนะ ดว ้ ยการกล่าวคา จริงน ้ ี โสตถิ เม โหตุ สัพพะทา ขอความสวสัด ี จงม ี แก่ขา ้ พเจา ้ ทุกเมื่อ นัตถิ เม สะระณัง อัญญัง ที่พึ่งอยา่งอ ื่นของขา ้ พเจา ้ไม่ม ี ธัมโม เม สะระณัง วะรัง พระธรรมเป็ นที่พึ่งของ ข้าพเจ้าอันประเสริฐ เอเตนะ สัจจะวัชเชนะ ดว ้ ยการกล่าวคา จริงน ้ ี โสตถิ เม โหตุ สัพพะทา ขอความสวสัด ี จงม ี แก่ขา ้ พเจา ้ ทุกเมื่อ นัตถิ เม สะระณัง อัญญัง ท ี่พ่ึ งอยา่งอ ื่นของขา ้ พเจา ้ไม่ม ี สังโฆ เม สะระณัง วะรัง พระสงฆ์เป็ นที่พึ่งของ ข้าพเจ้าอันประเสริฐ เอเตนะ สัจจะวัชเชนะ ดว ้ ยการกล่าวคา จริงน ้ ี โสตถิ เม โหตุ สัพพะทา ขอความสวสัด ี จงม ี แก่ขา ้ พเจา ้ ทุกเมื่อ สจัจะกิริยาคาถา

15 อะยัง โข เม กาโย กายของเราน ้ ี แล อุทธัง ปาทะตะลา เบ ้ ื องบนแต่พ ้ ื นเทา ้ ข ้ึ นมา อะโธ เกสะมัตถะกา เบ ้ ื องต่า แต่ปลายผมลงไป ตะจะปะริยันโต ม ี หนงัหุม ้ อยเู่ป็ นท ี่สุดรอบ ปูโร นานัปปะการัสสะ อะสุจิโน เตม ็ไปดว ้ ยของไม่สะอาดม ี ประการต่างๆ อัตถิ อิมัสสะมิง กาเย ม ี อยใู่นกายน ้ ี เกสา ผมท ้ งัหลาย โลมา ขนท ้ งัหลาย นะขา เลบ ็ ท ้ งัหลาย ทันตา ฟันท ้ งัหลาย ตะโจ หนัง มังสัง เน ้ ื อ นะหารู เอน ็ ท ้ งัหลาย อัฏฐี กระดูกท ้ งัหลาย อัฎฐิมิญชัง เยื่อในกระดูก วกักงั ม้าม หะทะยัง หัวใจ ยะกะนัง ตับ กายะคะตาสะติภาวะนา

16 กิโลมะกงั พังผืด ปิหะกงั ไต ปัปผาสัง ปอด อันตัง ไส้ใหญ่ อันตะคุณัง ไส้น้อย อุทะริยัง อาหารใหม่ กะรีสัง อาหารเก่า มัตถะเก มัตถะลุงคัง เยื่อในสมองศีรษะ ปิ ตตัง น ้ า ด ี เสมหัง น ้ า เสลด ปุพโพ น ้ า เหล ื อง โลหิตัง น ้ า เล ื อด เสโท น ้ า เหง ื่อ เมโท น ้ า มนัขน ้ อัสสุ น ้ า ตา วะสา น ้ า มนัเหลว เขโฬ น ้ า ลาย สิงฆาณิกา น ้ า มูก ละสิกา น ้ า ไขขอ ้ มุตตัง น ้ า มูตร เอวะมะยัง เม กาโย กายของเราน ้ ี อยา่งน ้ ี อุทธัง ปาทะตะลา เบ ้ ื องบนแต่พ ้ ื นเทา ้ ข ้ึ นมา อะโธ เกสะมัตถะกา เบ ้ ื องต่า แต่ปลายผมลงไป

17 ตะจะปะริยันโต ม ี หนงัหุม ้ อยเู่ป็ นท ี่สุดรอบ ปูโร นานัปปะการัสสะ อะสุจิโน เตม ็ไปดว ้ ยของไม่สะอาดม ี ประการ ต่างๆ อยา่งน ้ ี แล ชะราธัมโมมหิ ชะรัง เราม ี ความแก่เป็ นธรรมดาจะล่วง อะนะตีโต พน ้ ความแก่ไปไม่ได ้ พะยาธิธัมโมมหิ พะยาธิง เรามีความเจ็บไข้เป็ นธรรมดาจะ อะนะตีโต ล่วงพน ้ ความเจบ ็ ไขไ้ปไม่ได ้ มะระณะธัมโมมหิ มะระณัง เราม ี ความตายเป็ นธรรมดาจะล่วง อะนะตีโต พน ้ ความตายไปไม่ได ้ สัพเพหิ เม ปิเยหิ มะนาเปหิ เราจะละเวน ้ เป็ นต่างๆ ค ื อว่า นานาภาโว วินาภาโว จะต้องพลัดพรากจากของรักของ เจริญใจท ้ งัสิ้ นไป อะภิณหะปัจจะเวกขะณะ ๒ ๓ ๑. สตร ี พ ึ งสวดว่า ชะราธมัมามหิชะรังอะนะต ี ตา ๒. สตร ี พ ึ งสวดว่า พะยาธิธมัมามหิพะยาธิงอะนะต ี ตา ๓. สตร ี พ ึ งสวดว่า มะระณะธมัมามหิมะระณงัอะนะต ี ตา ๑

18 กมัมสัสะโกมหิกมัมะทายาโท เรามีกรรมเป็ นของของตน มีกรรม กมัมะโยนิกมัมะพนัธุเป็ นผใู้ หผ ้ ล ม ี กรรมเป็ นแดนเกิด กมัมะปะฏิสะระโณ มีกรรมเป็ นผู้ติดตาม มีกรรมเป็ น ที่พึ่งอาศัย ยงักมัมงักะริสสามิ เราจักท ากรรมอันใดไว้ เป็ นบุญ กลัละยาณงัวา ปาปะกงัวา หรือเป็ นบาป เราจักเป็ นทายาท คือ ตัสสะ ทายาโท ภะวิสสามิ ว่าจะตอ ้ งไดร ้ับผลของกรรมน ้ นั สืบไป เอวัง อัมเหหิ อะภิณณะหัง เราท ้ งัหลายควรพิจารณาอยา่งน ้ ี ปัจจะเวกขิตัพพัง ทุกวัน ๆ เถิด

19 พรหมวิหาระผะระณะ อะหัง สุขิโต โหมิ ขอข้าพเจ้าจงมีความสุข นิททุกโข โหมิ จงเป็ นผู้ปราศจากทุกข์ อะเวโร โหมิ จงเป็ นผู้ปราศจากเวร อัพพะยาปัชโม โหมิ จงเป็ นผไู้ ม่เบ ี ยดเบ ี ยนซ่ึ งกนั และกนั อะนีโฆ โหมิ จงเป็ นผไู้ ม่ม ี ทุกขก ์ ายทุกขใ์ จ สุขี อัตตานัง ปะริหะรามิ รักษาตนให้มีความสุขเถิด สัพเพ สัตตา สุขิตา โหนตุ สตัวท ์ ้ งัหลายท ้ งัปวงจงเป็ นผถู้ึ ง ความสุข สัพเพ สัตตา อะเวรา โหนตุ สตัวท ์ ้ งัหลายท ้ งัปวงจงเป็ นผไู้ ม่ มีเวร สัพเพสัตตาอัพพะยาปัชฌา โหนตุ สตัวท ์ ้ งัหลายท ้ งัปวงจงเป็ นผไู้ ม่ เบ ี ยดเบ ี ยนกนั สัพเพ สัตตา อะนีฆา โหนตุ สตัวท ์ ้ งัหลายท ้ งัปวงจงเป็ นผไู้ ม่ มีทุกข์กายทุกข์ใจ สัพเพ สัตตา สุขี อัตตานัง ปะริหะรันตุ สตัวท ์ ้ งัหลายท ้ งัปวงจงรักษาตน ใหอ ้ ยู่เป็ นสุขเถิด สัพเพ สัตตา สตัวท ์ ้ งัหลายท ้ งัปวง สัพพะทุกขา ปะมุจจันตุ จงพนัจากทุกขท ์ ้ งัมวลเถิด สัพเพ สัตตา สตัวท ์ ้ งัหลายท ้ งัปวง

20 ลัทธะสัมปัตติ โตมา วิคัจฉันตุ จงอยา่ ไปปราศจากสมบตัิอนัตน ได้แล้วเถิด สัพเพ สัตตา สตัวท ์ ้ งัหลายท ้ งัปวง กมัมสัสะกา มีกรรมเป็ นของๆ ตน กมัมะทายาทา มีกรรมเป็ นผู้ให้ผล กมัมะโยนิม ี กรรมเป็ นแดนเกิด กมัมะพนัธู มีกรรมเป็ นผู้ติดตาม กมัมะปะฏิสะระณา มีกรรมเป็ นที่พึ่งอาศัย ยงักมัมงักะริสสนัติ จักท ากรรมอันใดไว้ กลัละยาณงัวา ปาปะกงัวา เป็ นบุญหรือเป็ นบาป ตัสสะ ทายาทา ภะวิสสันติ จกัเป็ นทายาท ค ื อว่าจกัตอ ้ ง ไดร ้ับผลของกรรมน ้ นัส ื บไป

21 ค าไหว้พระพุทธเจ้า ๕ พระองค์ อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ นะโม ข้าพเจ้าจะไหว้พระพุทธเจ้า ๕ พระองค์ องค์ที่ ๑ ช ื่อว่า พระกะกุสนั โธ องค์ที่ ๒ ช ื่อว่า พระโกนาคะมะโน องค์ที่ ๓ ช ื่อว่า พระกสัสะโป องค์ที่ ๔ ช ื่อว่า พระโคตะโม องค์ที่ ๕ ช ื่อว่า พระศร ี อริยเมตไตรยโย เม ื่อจิตดบัไปขออย่าไดไ้ หลหลง ต ้ งัจิตจา นงจงใจพระนิพพาน ขอใหพ ้ บดวงแกว ้ ขอใหแ ้ คลว ้ ออกจากบ่วงมาร ขอให้พบพระเมตไตรย์ ขอใหไ้ กลจากมาร พระเกศ พระแกว ้ พระจุฬามณ ี พระศร ี สรรเพชร พระองคเ ์ สดจ ็ เขา ้สู่พระนิพพาน พระพุทธเจา ้ ท่านสงั่ ไวว ้่าใหภ ้ าวนา ทุกขงัอนิจจงัอนตัตาติ ใชส้ วดภาวนาทุกวนัก่อนการนงั่ภาวนา

22 สัพเพ สัตตา สะทา โหนตุ ขอปวงสตัวท ์ ้ งัหลายจงเป็ นผไู้ ม่ม ี อะเวรา สุขะชีวิโน เวรต่อกนัเป็ นผดู้ า รงช ี พอยเู่ป็ นสุขทุก เมื่อเถิด กะตัง ปุญญะผะลัง มัยหัง ขอสตัวท ์ ้ งัสิ้ นน ้ นัจงเป็ นผมู้ี ส่วนได ้ สัพเพ ภาคี ภะวันตุ เต เสวยผลบุญ อันข้าพเจ้าได้บ าเพ็ญแล้ว น ้ นัเทอญ บทพิเศษ

23 บทอธิษฐาน บูชาคุณ แผเ่มตตา ภาวนา สาธุดว ้ ยอานิสงส ์ ท ี่ขา ้ พเจา ้ได ้(นงั่สมาธิ/ภาวนา) เพื่อบูชาคุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์ คุณมารดา บิดา คุณครูบาอาจารย ์ กบัท ้ งัผมู้ี อุปการคุณท ้ งัหลาย ขอให้ข้าพเจ้าจงมีสติ มีใจอันสงบ รู้แจ้ง เห็นจริง ในพระอริยสจัจะธรรมท ้ งัหลายดว ้ ยเทอญ หมายเหตุ ใชส้ วดก่อนและหลงัการประกอบกิจกุศล ต่างๆ ทางพุทธศาสนา เช่น การทา บุญ, การสวดมนต์ , การนงั่สมาธิ , การถวายผ้าป่ า ฯลฯ

24 .

แท้จริงความนึก คิดไม่ใช่ทุกข์ แต่การไปยึดเอา ความนึกคิด ต่างหาก ที่เป็น เรื่องทุกข์

พุทธศาสนา วัฒนาถาวรได้ นานปานนี้ ก็ด้วยมีทั้ง เปลือก กระพี้ และ แก่น ครบบริบูรณ์ และแก่น ครบ