A donkey to market

A donkey to market

พ่อลูกชาวนาและลาของเขา

ILLUSTRATED BY: EMMA LEEPER

A donkey to market

พ่อลูกชาวนาและลาของเขา

ILLUSTRATED BY: EMMA LEEPER

A DONKEY TO MARKET TEAM
นางสาวกัญญารัตน์ เเจ้งอุบล 6314102313
นางสาวกุลภิกา ไหวพริบ 6314102325
นางสาวทิพรัตน์ บำรุงวุฒิ 6314102351
นางสาวธวัลรัตน์ จันทรัตน์ 6314102356
นางสาวธัญญารัตน์ ศรีไพศาล6314102357

ที่ปรึกษา: ผู้ช่วยศาสตราจารย์ หทยา อนันต์สุชาติกุล
ที่มา: https://storiestogrowby.org/story/early-reader-

donkey-market-short-story-kids/

สนับสนุนการจัดพิมพ์โดยคณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่โจ้



ผลงานแปลนเี้ป็นส่วนหนึ่งของรายวิชา ศอ341 การแปลผลงาน
สร้างสรรค์ ปีการศึกษา 2565

สาขาวิชาภาษาอังกฤษคณะศิลปศาสตร์มหาวิทยาลยัแม่โจ้

LONG AGO IN CAMBODIA, there once lived a farmer and
his son. The two of them took good care of all the animals
on the farm. One baby donkey grew up to be the most
handsome and plump donkey they had ever seen. He
stood tall and had brown, smooth fur



นานมาแล้วในกัมพูชา มีชาวนาอาศัยอยู่กับลูกชายของเขา ทั้ง
สองดูแลสัตว์ทุกตัวในฟาร์มเป็นอย่างดี ลูกลาตัวหนึ่ งโตขึ้นมา
เป็นลาที่หล่อเหลาและอ้วนท้วนสมบูรณ์ที่สุดที่พวกเขาเคยเห็น

มันสูงและมีขนสีน้ำตาลนุ่ม

-1-

On seeing the fine grown-up donkey, the farmer said
to his son, “Look at this strong donkey!
If only there was a need in our village to buy a donkey,
we would get a good price for him. But all the farmers I
know already have a donkey. We need to go far away,
where most farmers do not have a donkey,
to get the best price for him..

เมื่อเห็นลาที่โตแล้ว ชาวนาพูดกับลูกชายว่า
“ดูเจ้าลาที่แข็งแรงนี่สิ! ถ้าหมู่บ้านเรามีความจำเป็นที่จะ
ซื้อลา เราจะได้ราคาที่เหมาะกับลา แต่ชาวนาทุกคนที่ฉัน
รู้จักมีลาอยู่แล้ว เราต้องเดินทางไกลไปยังที่ที่ไม่มีลา
เพื่อให้ได้ราคาที่ดีที่สุดสำหรับพวกเรา.

-2-

"How far?" said the boy. “Can I come?”
"ไกลแค่ไหนครับ?" เด็กชายพูด “ผมไปด้วยได้ไหม?”

"It would be good to have you with me for a long trip," said
the father. "So yes, let's go!"

“ถ้ามีลูกไปเป็นเพื่อนก็ดีสิ” พ่อพูด "ได้สิลูก ไปกันเถอะ!"

"Where?" said the son.
"ที่ไหนครับ?" ลูกชายพูด

"The village of Kompang would be good," he said.
Then the farmer stopped. "Wait. There is something we

must think about. If the donkey walks as far as to the
village of Kompang, by the time we get there he might be

too thin. The price for him will go down.”
“หมู่บ้านกำปังน่าจะดี” เขาพูด แล้วเขาก็หยุด “เดี๋ยวก่อน มีบาง
อย่างที่เราต้องคิดนะ ถ้าเราให้ลาเดินไปไกลถึงหมู่บ้านกำปังพอไป

ถึงมันอาจจะผอมเกินไป ทำให้ราคามันตก”



-3-

At last, the father had an idea. He and his son got hold of
the donkey and tied each pair of its feet tight. They
passed a pole between the two pairs of feet. The father
put the front of the pole on his shoulders. The son put the
back of the pole on his shoulders.
In this way, the two of them could lift the donkey.
They would carry the donkey that way. And that is how
they set off to Kompang.

ในที่สุดแล้ว พ่อก็มีความคิดขึ้นมาว่า เขากับลูกชายจะจับลาและมัด
เท้ามันให้แน่น พวกเขามัดขาทั้งคู่หน้าและคู่หลังของมันสอดไว้กับ
ไม้คาน พ่อหามไม้ไว้บนบ่าของเขา โดยที่พ่ออยู่ข้างหน้า ส่วนลูก
หามอยู่ข้างหลังด้วยวิธีนี้จึงสามารถยกลาขึ้นมาได้ พวกเขาจึงแบก
ลาไปทั้งอย่างนั้น และนั้นคือวิธีที่พวกเขาออกเดินทางไปทั้งอย่าง
นั้น

-4-

While going on their way, they were seen by
villagers who could not believe their eyes.
They laughed and laughed. “Look!” they
called out. “Did you ever see such a thing?
Two men are carrying a donkey!” They
called out, “Old man! People do not carry a
horse, or an ox. People do not carry a
donkey! It is they that have to carry us on
their backs!”

ในระหว่างทาง ชาวบ้านที่เห็นพวกเขาแทบไม่
เชื่อสายตาตัวเอง พวกเขาหัวเราะ "ดูนั่นสิ!"
พวกเขาแบกลา “อย่างงี้ก็มีด้วยไม่เคยพบ
เคยเห็น? ชายสองคนกำลังแบกลา!” พวกเขา
หัวเราะไม่หยุด “ลุง! คนปกติคนเราไม่แบกม้า
วัวหรือวัวกันหรอก ! เป็นพวกมันตางหากที่
ต้องแบกเรา!”

-5-

“Oh!” said the father. He and his son took down the
donkey. They untied the feet. Said the father, “We
cannot both ride the donkey, for he is not strong
enough to carry us both. Ride alone on the donkey,
and I will follow you.” And that is what they did.While
passing through another village, the young man was

asked, “Where are you riding to, boy?”

"โอ้!" พ่อพูด เขากับลูกชายวางลาลง พวกเขาแก้เชือกที่เท้า พ่อกล่าว
ว่า “เราทั้งคู่ขี่ลาด้วยกันไม่ได้ เพราะมันไม่มีกำลังพอที่จะแบกเราทั้ง
คู่ เจ้าขี่ลาไปคนเดียว แล้วพ่อจะตามเจ้าไป” และนั่นคือสิ่งที่พวกเขา

ทำขณะเดินผ่านหมู่บ้านอื่น ชายหนุ่มถูกถามว่า
“เจ้าจะขี่ไปไหน เจ้าหนู?”

-6-

“To Kompang,” he said.
“ไปกำปังครับ” เขาพูด

Pointing, they asked, “And who is
this old man behind you?”

พวกเขาชี้ถามว่า “แล้วชายคนนี้ที่อยู่
ข้างหลังเจ้าเป็นใคร”

“My father,” said the boy.
“พ่อของผมครับ” เด็กชายพูด


On hearing these sharp words,
at once the boy got down from
On hearing this, the the donkey. His father took his
villagers became mad. place to ride. And that is how
They said, “What a selfish the two of them kept going. The
son you are! Why are you young man walked behind and
riding the donkey when the father rode on the donkey.
you are strong enough to After some time, they came to a
walk? You had better get village where there was a well. A
down at once! Let your few young women had come to
old father be the one to
ride the donkey.” the well for water.

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชาวบ้านก็ เมื่อได้ยินถ้อยคำที่บาดใจนี้ เด็กชายก็
โกรธจัด พวกเขาพูดว่า “เจ้า ลงจากลาทันที พ่อของเขาขึ้นมา
เป็นลูกชายที่เห็นแก่ตัวจริงๆ! แทนที่เขา และนั่นคือวิธีที่ทั้งสองยัง
ทำไมเจ้าถึงขี่ลาเมื่อเจ้าแข็ง คงดำเนินต่อไป ชายหนุ่มเดินไปข้าง
แรงพอที่จะเดินได้ เจ้าควรลง หลังและพ่อก็ขี่ลา
มาจากลาแล้วให้พ่อแก่ๆของ ไม่นานพวกเขาก็มาถึงหมู่บ้านแห่ง
เจ้าเป็นคนขี่ลาดีกว่า” หนึ่งซึ่งมีบ่อน้ำอยู่ หญิงสาวสองสาม
คนมาที่บ่อน้ำเพื่อตักน้ำ

-7-

"You had better get down at

once!" They called out to the old man,

“ลงมาเดี๋ยวนี้” “It is not for you, old man, to

ride such a fine donkey.

Seeing the handsome young It should be this good-looking
man, the young women felt a young man to ride!”

great caring for him. They พวกเธอร้องเรียกผู้เป็นพ่อว่า “ลาที่
were not happy to see an old ดีเช่นนี้ไม่คู่ควรกับท่านหรอก มัน
ควรจะเป็นชายหนุ่มรู ปงามคนนี้ที่
man riding such a fine
donkey, when such a จะได้ขี่!”
handsome young man had to

walk behind him, tired and
The father and son looked at
hot. each other. “Again, we must be
เมื่อเห็นชายหนุ่มรูปงาม พวกเธอ
doing this wrong!” They
รู้สึกห่วงใยเขามาก พวกเธอไม่ decided to both ride the
พอใจที่เห็นชายผู้เป็นพ่อขี่ลาตัว donkey. “You in front and I
behind you,” said the old man.
เก่ง "That way, no one will be mad."
เมื่อชายหนุ่มรู ปงามต้องเดินตาม And sitting like that, they went

หลังเขาทั้งเหนื่อยและร้อน on their way.

พ่อกับลูกมองหน้ากัน “อีกแล้ว เรา

-8- ทำผิดอีกแล้วหรือนี่!”พวกเขาตัดสิน


ใจที่จะขี่ด้วยกันทั้งคู่ “ลูกอยู่ข้าง
หน้าและพ่ออยู่ข้างหลัง” พ่อกล่าว
“อย่างนี้คงไม่มีใครโกรธ” แล้วก็เดิน

ทางต่อไป

After a bit, the two of them The farmer and his
reached a customhouse. son looked at each
other. They were
The officer of the customhouse doing things wrong
said, “Where are you going, – again! They got off
men?” “To the village of the donkey and led
Kompang,” they said.
it by a rope.
The officer said in a sharp tone, ชาวนาและลูกชายของ
“Your donkey is not strong เขามองหน้ากัน พวกเรา
ทำผิดอีกแล้วหรือนี่!
enough to carry both of you! If พวกเขาลงจากลาแล้วใช้
you keep riding as far as the
village of Kompang, it will get เชือกจูงมันแทน
thin and its price will go down.


How foolish you are! Why don’t
you let the donkey walk?”

ไม่นาน ทั้งสองคน
ก็มาถึงด่าน เจ้า
หน้าที่ของด่านกล่าวว่า
“พวกเจ้าจะไปไหน”

“ไปหมู่บ้านกำปังครับ” พวกเขาพูด
เจ้าหน้าที่พูดด้วยน้ำเสียงดุดันว่า “ลา
ของเจ้าไม่แข็งแรงพอที่จะแบกเจ้าทั้ง
คู่ได้! ถ้าขี่ไปไกลถึงหมู่บ้านกำปังมัน
อาจจะผอมและราคาตก เจ้านี่โง่จริงๆ!

ทำไมไม่ให้ลาเดินล่ะ”


-9-

When they came to a field, the road ended. They had to
cross the field to find the road on the other side. The

owner of the field was working and he called out to them.
“Walk carefully! My field is full of thorns, for it is not yet
cleaned up." The son stepped on a thorn and cried out,
"Ow!" The owner of the field saw their donkey. "What are

you doing?" he called. "You have a donkey, why don’t
you ride it? You are treating that donkey as your ruler!

How foolish you are!”
เมื่อถนนสิ้นสุดพวกเขาก็เจอทุ่ง พวกเขาต้องข้ามทุ่งไปเจอถนน
อีกฝั่ ง เจ้าของทุ่งกำลังทำงานอยู่จึงร้องเตือนพวกเขา “เดินระวัง

หน่อยสิ! ทุ่งของฉันเต็มไปด้วยหนาม เพราะยังไม่ได้จัดการ"
ลูกชายเหยียบหนามแล้วร้องว่า "โอ้ย!" เมื่อเจ้าของทุ่งเห็นลาของ
พวกเขา เขาก็พูดว่า "เจ้าทำอะไรน่ะ" เขาถาม “เจ้ามีลาทำไมไม่ขี่
มันล่ะ?” เจ้ากำลังปฏิบัติกับลาตัวนั้นในฐานะเจ้าของของมันนะ!

เจ้าช่างโง่อะไรอย่างนี้!”




- 10 -

Oh, dear! The father and son did not know
what to do. “Whatever we do, someone has
something to say about it!” They talked and
talked. At last they said, “We will travel as we
see fit, that we will. And just put up with blame

as it comes."
โถ่เอ้ยย! พ่อกับลูกไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว “ไม่ว่าเราจะ
ทำอะไร ก็มีคนพูดอะไรก็มีแต่คนว่า!” พวกเขาคุยกัน
แล้วคุยกันอีก ในที่สุดพวกเขาก็พูดว่า “เราจะเดินทาง
ตามที่เห็นสมควรว่าเราจะไป และใครจะว่าอะไรก็ช่าง"




And so the farmer and his son went on and reached the
village of Kompang. There they sold the donkey for a
very good price, and to a good family, too. And the two
of them went back home without any more loss of time.
ดังนั้นชาวนากับลูกชายจึงเดินทางกันต่อไปถึงหมู่บ้านกำปัง ที่นั่น
พวกเขาขายลาให้กับครอบครัวที่มีฐานะดีได้ในราคาสูงและทั้ง

สองก็กลับบ้านโดยไปไม่เสียเที่ยว




- 11 -

ศัพท์น่ารู้
Donkey = ลา
Villagers = ชาวบ้าน
Village = หมู่บ้าน

Ox = วัวตัวผู้
Selfish = เห็นแก่ตัว
Customhouse = ด่าน

Rope = เชือก
Thorns = หนาม
Foolish = โง่, ทึ่ม

Price = ราคา