10 นิทาน อีส อี ป สอนใจ
คำ นำ หนังสืออิเล็กทรอนิกส์นิทานอีสปเล่มนี้ เป็นนิทานให้ ความรู้ ความเพลิดเพลินและแฝงไปด้วยแง่คิด คติสอนใจ ที่สามารถนำ ไปปรับใช้ในชีวิตประจำ วันได้เป็นอย่างดี ผู้จัดทำ หวังเป็นอย่างยิ่งว่า หนังสืออิเล็กทรอนิกส์เล่มนี้ จะเป็นประโยชน์ต่ น์ ต่อผู้ที่สนใจในนิทานอีสปไม่มากก็น้อ น้ ย หากผิดพลาดประการใดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย ผู้จัดทำ บุษบง โสมสุพิน
สารบับัญ บั ญ บั เรื่อง หน้า น้ สุนัขจิ้งจอกกับพวงองุ่น ห่านกับไข่ทองคำ กระต่ายกับเต่า ลิงกับเมือง หม้อดินกับกระทะเหล็ก กากับเหยือกน้ำ ลากับสิงโต หมากับอาหารเย็นของเจ้านาย วัวกับล้อเกวียน ชายอาหรับกับอูฐ 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
สุสุ สุ นั สุ นั นั ข นั ขจิ้จิ้ จิ้ ง จิ้ งจอก กักั กั บ กั บพวงองุ่งุ่งุ่นงุ่ สุนัขจิ้งจอกผู้หิวโหยตัวหนึ่งเดินผ่านมายังไร่องุ่น มันเห็นพวงองุ่น ที่สุกฉ่ำ อยู่บนกิ่งไม้สูงจึงพูดว่า "พวงองุ่นพวกนั้นคงจะช่วยให้ข้าดับกระหาย ได้บ้างนะ" จากนั้นมันก็กระโดดหวังจะกินองุ่นแต่ก็พลาด มันจึงคิดหาวิธีอื่น ดูบ้าง แต่ไม่ว่าจะทำ อย่างไรก็ไม่สามารถคว้าพวงองุ่นมากินได้เลย ในที่สุด มันก็เลิกล้มความตั้งใจ แล้วพูดว่า "องุ่นนั้นคงจะเปรี้ยวมาก ไม่เห็นน่ากิน สักนิด"แล้วมันก็เดินจากไป นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ผู้ที่ทำ สิ่งใดไม่สำ เร็จ มักโทษว่าสิ่งนั้นไม่ดี 1
ห่าน กับ ชายชราผู้หนึ่งมีฐานะยากจน สมบัติทั้งหมดที่เขามีก็คือบ้านเก่าๆ หลังหนึ่งกับแม่ห่านอีกตัวหนึ่งเท่านั้น แม่ห่านจะออกไข่วันละฟองเพื่อให้เขา นำ ไปขายที่ตลาดทุกวัน อยู่มาวันหนึ่งแม่ห่านนึกสงสารจึงออกไข่ทองคำ ฟองหนึ่งให้แก่ชายชราชายชราดีใจมาก รีบนำ ไข่ทองคำ ไปขายได้เงินมา มากมายและทำ ให้ฐานะดีขึ้น แต่ชายชรายังไม่พอใจ เกิดความโลภอยากจะ ได้ไข่ทองคำ หลายๆ ใบในคราวเดียวกัน ชายชราคิดว่าในท้องห่านต้องมีไข่ทองคำ เหลืออยู่อีกมาก วันหนึ่ง เขาจึงแอบย่องเข้าไปในเล้าห่าน แล้วเอามีดที่เตรียมไว้ผ่าท้องห่านทันที แต่อนิจจา นอกจากจะไม่พบไข่ทองคำ เลยสักใบในท้องห่านแล้ว แม่ห่านก็ ต้องมาตายลงอีกนับแต่นั้นเป็นตันมา ชายชราผู้โลภมากไม่มีทั้งห่าน หรือแม้แต่ไข่ห่านสักใบให้นำ ไปขายอีกต่อไป นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า โลภมาก ลาภหาย 2 ไข่ข่ ข่ ท ข่ ทองคำคำคำคำ
ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำ เร็จอยู่ที่นั่น กระต่ต่ ต่ า ต่ าย กับ วันหนึ่ง กระต่ายป่าป่หัวเราะเต่าว่าขาสั้นและเดินเชื่องช้า เมื่อเต่าได้ยิน จึงท้าทายกลับไปว่า"ถึงเจ้าจะวิ่งเร็ว แต่ข้าคิดว่าถ้าเราลองมาแข่งกัน ข้าจะ ต้องเอาชนะเจ้าได้แน่" แต่กระต่ายป่าป่กลับมั่นใจว่าเต่าไม่มีทางเอาชนะมัน ได้แน่นอน มันจึงตอบตกลง โดยให้สุนัขจิ้งจอกมาเป็นผู้ตัดสิน เมื่อถึงวัน แข่งขัน กระต่ายป่าป่กับเต่าก็มาวิ่งแข่งกัน เต่าค่อย ๆ เดินอย่างเชื่องช้า แต่ สม่ำ เสมอและไม่หยุดพัก ส่วนกระต่ายป่าป่วิ่งนำ เต่าไปมาก ก็ชะล่าใจคิดว่า ถ้างีบหลับสักครู่เต่าก็คงยังตามไม่ทัน จนเวลาผ่านไปกระต่ายป่าป่สะดุ้งตื่น มองซ้าย มองขวาไม่เห็นเต่า จึงรีบวิ่งอย่างสุดแรงแต่ก็ช้าไปเสียแล้ว เต่าได้มาถึงเส้นชัยก่อนและกำ ลังนอนพักผ่อนอย่างสบาย นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า 3 เต่า
อยู่ที่ไหนก็ไม่สุขใจเท่าบ้านเรา ลิง กับ ณ ป่าป่แห่งหนึ่ง ลิงฝูงหนึ่งปรึกษาหารือกันว่าพวกมันจะไปอยู่ที่ไหนกัน ดี ระหว่างในป่าป่กับในเมือง ระหว่างที่รอการตัดสินใจ ลิงอาวุโสที่สุดในฝูงก็ พูดขึ้นมาว่า "ข้าไม่รู้หรอกนะว่าพวกเจ้าจะตัดสินใจกันอย่างไร แต่ที่ข้ารู้แน่ ๆ คือถ้าพวกเจ้าก้าวขาข้ามกำ แพงเมืองไปแล้วล่ะก็มันจะเป็นเรื่องง่ายมากที่ พวกมนุษนุย์จะจับเจ้า" นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า 4 เมือง
ก่อนจะพูดหรือทำ อะไรควรคิดถึงผลที่จะตามมาเสียก่อน หม้ม้ ม้ อ ม้ อดิดิ ดิ น ดิ น กับ ณ ห้องครัวของบ้านหลังหนึ่ง มีหม้อดิน 1 ใบและกระทะเหล็กอีก 1 ใบ ทั้งสองมักจะทะเลาะกันเป็นประจำ วันหนึ่งหม้อดินเกิดโมโหกระทะเหล็ก อย่างมากจึงพูดว่า "เจ้าอยากจะเตะข้างั้นหรอ เชิญเลย แต่ข้าว่าเจ้าอย่าเสี่ยง เลยจะดีกว่า เพราะถ้าเจ้าเตะข้าเจ้าจะต้องแตกเป็นเสี่ยง ๆ แน่นอน ส่วนข้า ก็คงจะไม่เป็นอะไรเลย" หม้อดินได้ยินเช่นนั้นก็เงียบ หลังจากนั้นเป็นต้นมา เวลาที่หม้อดินโกรธหรือจะพูดอะไรก็มักจะระมัดระวังอยู่เสมอ นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า 5 กระทะเหล็ล็ ล็ ก ล็ ก
ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำ เร็จอยู่ที่นั่น กา กับ ในวันที่อากาศร้อนจัด เจ้ากาน้อน้ยตัวหนึ่งกำ ลังกระหายน้ำ อย่างมาก ปีก ของมันเริ่มอ่อนแรงลงทุกที มันจึงหยุดพักใต้ต้นไม้ มันหันไปเห็นเหยือกน้ำ ขนาดใหญ่วางอยู่แต่ในน้ำ นั้นมีอยู่แค่ก้นเหยือก ซึ่งมันไม่สามารถเอาจะงอย ปากของมันลงไปกินน้ำ ได้ ระหว่างที่เจ้ากากำ ลังคิดหาวิธีที่จะกินน้ำ ในเหยือก นั้น สายตาของมันก็เหลือบไปเห็นก้อนกินมากมายบนพื้น มันจึงค่อย ๆ คาบ ก้อนหินใส่ลงไปในเหยือกน้ำ น้ำ ก็ค่อย ๆ สูงขึ้น ๆ จนมาถึงปากเหยือก เจ้ากา น้อน้ยแสนฉลาดจึงได้กินน้ำ อย่างง่ายดาย นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า 6 เหยืยื ยื อ ยื อกน้ำน้ำน้ำน้ำ
อย่าถือเอาอำ นาจของคนที่เรารู้จัก มาใช้ข่มขู่ผู้ที่เสมอเรา ลา กับ ในขณะที่ลากำ ลังเดินไปในป่าป่กับสิงโต ซึ่งสิงโตมีชื่อเสียงในการล่า สัตว์ ทำ ให้สัตว์ทั้งหลายเกรงกลัว ลากับสิงโตเดินด้วยกันได้สักพัก ก็พบกับ ลาอีกตัวที่เคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน ลาจึงกล่าวทักทายไปว่า "สวัสดีพี่ชาย ท่านมองข้าสิ ข้าเป็นเพื่อนกับสิงโต เจ้าป่าป่ที่สัตว์ในป่าป่ แห่งนี้ต้องเกรงกลัว และพวกท่านต้องให้ความเคารพข้าด้วย" ลาอีกตัวกล่าวว่า "แค่เจ้าเดินกับสิงโต เจ้าเลยคิดว่าข้าต้องเคารพเจ้าด้วยอย่างนั้นหรือ เจ้าเองก็ไม่ได้ดีกว่าข้าตรงไหน" นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า 7 สิงโต
หมา กับ หมาตัวหนึ่งเรียนรู้ที่จะคาบอาหารเย็นไปให้เจ้านายของมันทุกวัน มันซื่อสัตย์ต่อหน้าน้ที่อย่างยิ่ง แม้ว่ากลิ่นหอมหวนของอาหารดีๆ ในตะกร้า จะเย้ายวนมันเพียงใดก็ตาม บรรดาหมาในละแวกนั้นเฝ้าฝ้สังเกตเห็นมันคาบตะกร้า และแล้วในไม่ช้าก็พบว่า มีอะไรอยู่ในนั้น พวกมันจึงพยายามแย่งชิงอาหารมาจากเจ้าหมาหลายครั้งหลายหน แต่หมาก็ปกป้อป้งอาหารอย่างซื่อสัตย์เสมอมา จนกระทั่งวันหนึ่ง หมาทุกตัวในละแวกนั้นพากันรวมตัวไปดักเจ้าหมาอยู่กลาง ทางที่มันคาบตะกร้ามา มันพยายามวิ่งหนี ทว่าท้ายที่สุดมันก็หยุดเพื่อลองเจรจา เป็นความผิดของมันแท้ๆ เพราะไม่ช้าไม่ช้าพวกหมาหมู่ก็ทำ ให้เจ้าหมารู้สึกตัว เองช่างน่าขันเสียจนมันต้องยอมวางตะกร้า และจัดการเขมือบเนื้อย่างชิ้นใหญ่ที่ตั้งใจ จะนำ ไปเป็นอาหารเย็นของเจ้านาย “เยี่ยมมาก” เจ้าหมาพูดขึ้น “พวกเจ้าเอาส่วนที่เหลือไปแบ่งกันนะ” 8 อาหารเย็ย็ ย็ น ย็ นของเจ้จ้ จ้ า จ้ านาย นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่ายอมเจรจาหาเหตุผลกับสิ่งเย้ายวนใจ
วัว กับ วัวคู่หนึ่งลากเกวียนหนักมาตลอดทางเป็นหลุมเป็นบ่อในชนบท พวกมันออกแรงทั้งหมดเพื่อดึงเกวียน แต่พวกมันก็หาได้บ่นอิดออดอันใด ไม่ ส่วนล้อเกวียนนั้นแตกต่างออกไป งานของมันแสนจะเบาเมื่อเทียบ กับงานของวัว แต่มันกลับส่งเสียงเอียดอาดทุกรอบที่หมุนไป เจ้าวัวผู้น่า สงสาร นอกจากจะต้องออกแรงสุดกำ ลังเพื่อลากเกวียนลุยหล่มโคลนลึกๆ แล้ว มันยังต้องฟังเสียงบ่นคร่ำ ครวญของล้อจนเต็มสองหูอีก อย่างที่รู้ นี่ทำ ให้งานของพวกมันยากเกินจะทานทนขึ้นอีกหลายเท่า "เงียบซะที" ในที่สุดเจ้าวัวก็ร้องออกมาอย่างเหลืออด "ทำ ไมล้ออย่าง เจ้าถึงได้บ่นเสียงดังนัก เราต่างหากที่ลากน้ำ หนักทั้งหมด ไม่ใช่เจ้าสักหน่อย แถมพวกเรายังไม่ได้ส่งเสียงอะไรเลยสักแอะ" 9 ล้ล้ ล้ อ ล้ อเกวีวี วี ย วี ยน นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คนที่บ่นมากที่สุดคือคนที่ทุกข์น้อน้ยที่สุด
ชายอาหรัรั รั บ รั บ กับ ท่ามกลางทะเลทรายที่ร้อนระอุ มีชายอาหรับขี่อูฐเดินทางท่ามกลาง ความร้อนของทะเลทราย แต่โชคร้ายเขาเกิดหลงทาง อาหารที่ตระเตรียมไว้ หมดลง น้ำ ในกระบอกก็เกลี้ยง เขาจึงเกิดอาการเป็นลมอ่อนแรง แม้แต่ จะนั่งทรงตัวอยู่บนหลังอูฐยังไม่ไหว ทันใดนั้นอูฐจึงพูดว่า "อ้าวท่าน! จะมัวอดอาหารทำ ไมล่ะ ท่านก็เอาทองของท่านมากินซิ กินแทนข้าวแทนน้ำ อย่างไรล่ะ มันเป็นของมีค่าไม่ใช่หรือ ตัวของท่านเอง ก็จะได้มีแรงเดินทางต่อไง" 10 อูฐ นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ของที่คิดว่ามีค่ามหาศาลของตัวเองนั้น บางครั้งมันก็ไร้ค่าถ้าใช้ไม่ถูกที่
ผู้ผู้จัด จั ทำ ผู้ จัด จั ทำ หนังสืออิเล็กทรอนิกส์ 10นิทานอีสปสอนใจ จัดทำ โดย นางสาวบุษบง โสมสุพิน รหัสนักศึกษา 65115270130 นักศึกษาระดับปริญญาตรี ชั้นปีที่ 2 หลักสูตรครุศาตรบัณฑิต สาขาวิชาการประถมศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร เสนอ อาจารย์สุภาวดี ศรีหิรัญ