44104273_1_20110805-154324

นิทาน เร่อื ง มดน้อยแทนคณุ

ณ.ป่ าใหญ่แห่งหนึ่งเป็ นป่ าท่ีอุดมสมบูณย์มาก
มีท้ังผลไม้ท่ีออกผลท้ังปี ลาธารคลอง หนองบึงมคี รบถ้วน
ขณะน้ันเอง มีลงิ แม่ลูกอ่อนกาลงั ห้อยโหนต้นไม้ หากิน

ขณะท่ีลิงแม่ลูกอ่อนกาลงั หากนิ อยู่น้ัน
บังเอิญสายตาได้สะดุดเข้ากับอะไรอย่างหน่ึง

เจ้าส่ิงน้ันกาลังตะเกียกตะกายว่ายนา้ อยู่ในบึงใหญ่
เพื่อพยายามเอาชีวติ รอด..เจ้ามดตัวน้อยๆนั่นเอง

ลงิ แม่ลูกอ่อนรู้สึกสงสารเป็ นย่งิ นัก ที่มดน้อยพยายามว่ายนา้ เข้าฝ่ัง
แต่ไปได้ทีละนิด และเร่ิมอ่อนแรง

จงึ หาวธิ ีช่วยมดน้อยด้วยการ หากิ่งไม้ยาวๆ
ย่ืนลงไปในนา้ เพื่อให้มดน้อยเกาะขนึ้ มา

ในท่ีสุดมดน้อยก็พยายามเกาะขนึ้ มาจนได้ จงึ ได้รอดจากความตาย

เจ้ามดขอบอกขอบใจลิงแม่ลูกอ่อนเป็ นหนักหนา
และสัญญาว่าจะไม่ลืมบุญคุณคร้ังนีเ้ ลย

วนั ต่อมา ลิงแม่ลูกอ่อนก็ออกมาหากินท่ีต้นไม้ต้นเดมิ อกี เพราะมผี ลมากมาย
ในขณะที่กาลงั กนิ ผลไม้อยู่น้ัน...

กเ็ ผอิญมนี ายพรานคนหน่ึงกาลงั มองหาสัตว์ที่กาลังจะล่า ได้เข้ามาถงึ บริเวณน้ัน
ลิงแม่ลูกอ่อนยงั ไม่เห็นนายพราน แต่นายพรานได้เห็นลิงแม่ลูกอ่อนแล้ว

นายพรานจงึ ..

จงึ ซุ่มอยู่หลังพ่มุ ไม้ หวงั จะยงิ แม่ลิงเพ่ือเอาลูกลิงไปขาย

ในขณะท่ีนายพรานกาลงั จะล่นั ไกปื น
มดน้อยท่ีลงิ แม่ลูกอ่อนเคยช่วยไว้ ได้เห็นเหตุการณ์โดยตลอด

จงึ ไต่ขนึ้ ไปกัดตามลาตัวของนายพราน
กดั ตรงโน้น กดั ตรงนี้ กดั ๆๆๆ กัดเท่าท่ีจะทาได้

นายพรานสะดุง้ โหยง และสร้างความเจบ็ ปวดใหย้ งิ่ นกั ท้งั ปวดร้อนปวดแสบ
กระโดดโลดเตน้ ร้องลน่ั จนลิงแม่ลูก ออ่ นรู้ตวั วา่ มีอนั ตราย จึงรีบหนีไป

วนั น้ันนายพรานไม่ได้อะไรกลบั บ้านเลย เขาต้องกลบั ไปบ้านด้วยความผิดหวงั

ส่วนทางด้านเจ้ามดน้อย ก็สามารถหลบหลกี เงื้อมมือนายพรานมาได้
และดใี จมีความสุขมากท่ีได้ช่วยผู้มพี ระคุณ รอดชีวติ ไปได้อย่างหวุดหวดิ

นิทานเร่ืองนีอ้ ยากจะบอกว่า

"บุญคุณต้องทดแทน แค้นไม่จาเป็ นต้องชาระ น้องๆ อย่าลืมนะว่า เวรย่อม
ระงับด้วยการไม่จองเวรนะ"