“พลกิ มุมมอง เข้าใจชวี ิตใหม”่
NEW LIFE
เขา้ ใจชีวิตใหม่ 12 บท
2
3
สารบญั
บทที่ 1 รจู้ ักพระเจ้า 04
บทท่ี 2 เข้าใจเรอื่ งความบาป 08
บทที่ 3 สนิทสนมกับพระเจา้ 12
บทท่ี 4 ม่นั ใจในชีวิตใหม่ 16
บทท่ี 5 รู้จักพระเยซคู ริสต์ 20
บทที่ 6 พ่งึ พาพระวิญญาณบริสทุ ธ.์ิ 25
บทที่ 7 คู่มอื แหง่ ชีวิต 28
บทที่ 8 การด�ำ เนนิ ชีวติ ด้วยความเชอื่ 32
บทที่ 9 ชีวิตท่บี ริสุทธ์ิ 36
บทท่ี 10 ชนะปญั หาชวี ติ 40
บทที่ 11 ผูกพันกบั ชุมชน 44
บทท่ี 12 ชีวติ ที่เปน็ ความสวา่ ง 48
4
บทท่ี 1 รู้จกั พระเจ้า
วตั ถปุ ระสงค์ เพอ่ื ใหผ้ เู้ รยี นไดร้ จู้ กั พระเจา้ เทย่ี งแทว้ า่ พระองคค์ อื ใคร และจะรจู้ กั พระเจา้ ไดอ้ ยา่ งไร
คำ� นำ� มนุษยม์ คี วามเขา้ ใจเรอ่ื งพระเจา้ แตกต่างกนั ไป บา้ งกเ็ ชอ่ื วา่ พระเจา้ มจี รงิ บา้ งกไ็ มเ่ ชอ่ื เลย ดงั นนั้ เราจงึ ควร
เรยี นรเู้ พอ่ื ใหเ้ กดิ ความเขา้ ใจทช่ี ดั เจนวา่ พระเจา้ ทเ่ี ทย่ี งแทค้ อื ใคร
1. พระเจ้าคือใคร
พระเจ้า คือ ผสู้ รา้ งสง่ิ สารพดั รวมทงั้ มนุษยด์ ว้ ย เป็นจอมของสงิ่ สารพดั
พระเจา้ เป็นพระวญิ ญาณ พระองคเ์ ป็นองคบ์ รสิ ทุ ธิ ์ ทรง รม.16:27โดยพระเยซูคริสต์ขอพระสิริจงมแี ด่พระเจ้าผู้ทรง
อยทู่ กุ หนทกุ แหง่ ทรงมฤี ทธานุภาพไมจ่ ำ� กดั และทรงรู้ สพั พญั ญแู ตอ่ งคเ์ ดยี วสบื ๆ ไปเป็นนติ ย์ อาเมน
ทกุ สง่ิ ทกุ อยา่ ง พระองคท์ รงสรา้ งมนุษย์ เพอ่ื ใหม้ นุษย์
มคี วามสมั พนั ธก์ บั พระองคแ์ ละมชี วี ติ ทค่ี รบบรบิ รู ณ์ 2. รู้ได้อย่างไรวา่ พระเจา้ มีอยู่จรงิ
2.1 ความเชื่อว่ามีพระเจ้าเป็นความเชื่อสากล
ปฐก.1:1 ในปฐมกาลพระเจา้ ทรงเนรมติ สรา้ งฟ้าและแผน่ ดนิ
อพย.15:11 ขา้ แตพ่ ระเจา้ ในบรรดาพระทงั้ ปวงองคไ์ หนจะเป็น แทจ้ รงิ มนุษยท์ กุ ชาตทิ กุ ภาษาตา่ งกต็ ระหนกั วา่ มพี ระเจา้
เหมอื นพระองคเ์ ล่าองคไ์ หนจะเหมอื นพระองคผ์ ทู้ รงประกอบดว้ ย เพราะเกอื บทุกชาตมิ นี ิยายปร�ำปราทก่ี ล่าวถงึ การสรา้ งโลก
ความบรสิ ุทธแิ์ ละน่าเกรงขามเนือ่ งดว้ ยพระราชกจิ อนั รงุ่ เรอื งและ ของพระเจ้าซ่ึงเรียกช่ือแตกต่างกนั ไปแสดงว่าความเช่ือ
อศั จรรยท์ พี่ ระองคท์ รงกระทำ� เรอ่ื งพระเจา้ นนั้ มมี าตงั้ แตส่ มยั โบราณ เพราะมนุษยแ์ สวงหา
1 พศด.29:11 ขา้ แตพ่ ระเจา้ ความยงิ่ ใหญ่ ฤทธานุภาพ พระสริ ิ ทพ่ี ง่ึ ทม่ี กี ำ� ลงั หรอื ฤทธอิ์ ำ� นาจ
ชยั ชนะและความโออ่ ่าตระการเป็นของ พระองคแ์ ละบรรดาสงิ่ ทมี่ ี
อยใู่ นฟ้าสวรรค์ และในแผน่ ดนิ โลกเป็นของพระองค์ ขา้ แตพ่ ระเจา้
ราชอาณาจกั รเป็นของพระองค์ และพระองคท์ รงเป็นทยี่ กยอ่ ง
5
2.2 ส่ิงต่างๆ ในธรรมชาติเป็นส่ิงท่ีสำ� แดงใหเ้ หน็ วา่ มพี ระเจา้
แมจ้ ะไมม่ ใี ครบอกมนุษยว์ า่ มพี ระเจา้ ผสู้ รา้ งโลกและจกั รวาลน้ี แตใ่ นใจของมนุษยเ์ องกร็ วู้ า่ มพี ระเจา้ ทม่ี อี ำ� นาจเหนอื
เขาเพยี งแตไ่ มร่ ู้ เหนือกวา่ ตนเองและธรรมชาติ และในยคุ ปัจจบุ นั มนุษยก์ ย็ งั แสวงหาพระเจา้ อยเู่ ชน่ เดยี วกนั วา่
พระเจา้ คอื ใคร อยทู่ ไ่ี หน หากพจิ ารณาดสู งิ่ ต่าง ๆ ทอ่ี ยรู่ อบตวั เรา เชน่ ตน้ ไม้ อากาศ สตั วต์ า่ ง ๆ และระบบตา่ ง ๆ
ในโลกน้ี เราจะพบวา่ โลกนต้ี อ้ งมผี สู้ รา้ งและควบคมุ อยู่ และผนู้ นั้ จะตอ้ งยงิ่ ใหญม่ าก นนั่ แสดงใหเ้ หน็ วา่ จะตอ้ งมพี ระเจา้
เทย่ี งแทอ้ ยา่ งแนน่ อน
รม.1:19-20เหตุว่าเท่าทีจ่ ะรู้จกั พระเจ้าได้ก็แจ้งอยู่กบั ใจเขาทงั้
หลาย เพราะวา่ พระเจา้ ไดท้ รงโปรดสำ� แดงแก่เขาแลว้ ตงั้ แตเ่ รมิ่
สรา้ งโลกมาแลว้ สภาพทไี่ มป่ รากฏของพระเจา้ นนั้ คอื ฤทธานุภาพ
อนั ถาวรและเทวสภาพของพระองค์ก็ได้ปรากฏชดั ในสรรพสงิ่ ที่
พระองคไ์ ดท้ รงสรา้ ง ฉะนนั้ เขาทงั้ หลายจงึ ไมม่ ขี อ้ แกต้ วั เลย
สดด.19:1 ฟ้าสวรรคป์ ระกาศพระสริ ขิ องพระเจา้ และภาคพน้ื ฟ้า
สำ� แดงพระหตั ถกจิ ของพระองค์
2.3 จิตสำ� นึกที่มอี ยใู่ นมนษุ ยท์ กุ คนเป็นสิ่งที่บอกว่ามพี ระเจา้
จติ ส�ำนกึ เป็นสงิ่ ทอ่ี ยใู่ นใจของมนุษย์ ทำ� หนา้ ทค่ี อยเตอื นในใจมนุษยว์ า่ สงิ่ ใดถกู สงิ่ ใดผดิ เป็นเหมอื นไมว้ ดั ทใ่ี ชว้ ดั
มาตรฐานชวี ติ มนุษย์ เมอ่ื มนุษยท์ ำ� สงิ่ ทผ่ี ดิ กจ็ ะเกดิ ความไมส่ บายใจเพราะจติ ส�ำนกึ ฟ้อง การทม่ี นุษยม์ มี าตรฐานแหง่
ความถกู ผดิ ในใจนนั้ แสดงวา่ ตอ้ งมผี ตู้ งั้ มาตรฐานสากล ในใจมนุษยแ์ ละผทู้ ต่ี งั้ มาตรฐานสากลกค็ อื พระเจา้ นนั่ เอง
1 คร.8:12 ฉะนนั้ เมอื่ ทา่ นทำ� ผดิ ตอ่ พวกพนี่ ้อง และทำ� รา้ ยจติ ส�ำนกึ ผดิ ชอบทอี่ อ่ นของเขา ทา่ นกไ็ ดท้ ำ� ผดิ ตอ่ พระครสิ ตด์ ว้ ย
2 คร.5:11 เพราะเหตทุ เี่ราเกรงกลวั องคพ์ ระผเู้ ป็นเจา้ อยา่ งจบั ใจ เราจงึ ชกั ชวนคนทงั้ หลาย เราเป็นอยา่ งไรกเ็ ป็นทปี่ ระจกั ษ์แกพ่ ระเจา้
และขา้ พเจา้ หวงั วา่ เราไดป้ รากฏประจกั ษ์แกจ่ ติ ส�ำนกึ ผดิ และชอบของทา่ นดว้ ย
3. วธิ กี ารรู จ้ กั กบั พระเจ้าเทย่ี งแท้
3.1 เร่ิมต้นจากท่าทีในใจ
เราตอ้ งมที า่ ทใี นใจทย่ี อมรบั วา่ พระเยซเู ป็นพระเจา้ และเป็นผทู้ รงสรา้ งสรรพสง่ิ ทงั้ ปวง และเชอ่ื วางใจในการ
ชว่ ยเหลอื ของพระองคค์ อื การมาสน้ิ พระชนมเ์ พอ่ื ไถ่บาปของเรา และเชอ่ื ในการเป็นขน้ึ มาจากความตายของพระองค์
ซง่ึ แสดงถงึ ความสำ� เรจ็ แหง่ การไถ่ของเรา
ยน.3:16 เพราะวา่ พระเจา้ ทรงรกั โลก จนไดท้ รงประทานพระบตุ ร
องคเ์ ดยี วของพระองค์ เพือ่ ทกุ คนทีว่ างใจในพระบตุ รนนั้ จะไม่
พนิ าศ แต่มชี วี ติ นิรนั ดร์
รม.10:9 คอื วา่ ถา้ ทา่ นจะรบั ดว้ ยปากของทา่ นวา่ พระเยซทู รงเป็น
องคพ์ ระผเู้ ป็นเจา้ และเชอื่ ในจติ ใจวา่ พระเจา้ ไดท้ รงชบุ พระองคใ์ ห้
เป็นขน้ึ มาจากความตาย ทา่ นจะรอด
6
3.2 กลบั ใจใหม่
รม 3:23 เพราะว่าทกุ คนทำ� บาป และเสอื่ มจากพระสริ ขิ องพระเจา้
เราตอ้ งยอมรบั วา่ เราเป็นคนบาป เราทำ� บาปมชี วี ติ ทห่ี า่ งเหนิ จากพระเจา้ และกลบั ใจใหม่ การกลบั ใจใหม่ คอื
การตดั สนิ ใจหนั หลงั ใหบ้ าป กลบั มาหาพระเจา้ และดำ� เนินชวี ติ ตามวถิ ขี องพระเจา้
3.3 ต้อนรบั พระเยซู
เป็นการเปิดใจรบั พระเยซคู รสิ ตเ์ ขา้ มาเป็นพระเจา้ ในชวี ติ ของเรา ยนิ ดที จ่ี ะดำ� เนินชวี ติ ตดิ ตาม พระองคต์ ลอดไป
วว.3:20 นีแ่ น่ะเรายืนเคาะอย่ทู ีป่ ระตู ถา้ ผใู้ ดไดย้ นิ เสยี งของเราและเปิ ดประตู เราจะเข้าไปหาผนู้ ัน้ และจะรบั ประทานอาหาร
รว่ มกบั เขา และเขาจะรบั ประทานอาหารรว่ มกบั เรา
ยน.1:12 แต่สว่ นบรรดาผทู้ ีต่ ้อนรบั พระองคผ์ ทู้ ีเ่ ชือ่ ในพระนามของพระองค์ พระองคก์ ท็ รงประทานสทิ ธใิ หเ้ ป็นบตุ รของ
พระเจา้
เมอ่ื เราตอ้ นรบั พระเยซคู รสิ ตเ์ ขา้ มาเป็นพระเจา้ ของเรา พระองคจ์ ะทรงประทานฐานะใหเ้ ราเป็นบุตรของพระเจา้
ซง่ึ จะไดร้ บั การปกป้องดแู ล การอวยพร และการจดั สรรสงิ่ จำ� เป็นตา่ ง ๆ ในการดำ� เนินชวี ติ จากพระบดิ าในสวรรค์
ของเรา ซง่ึ เราจะสามารถไดร้ บั สงิ่ ต่าง ๆ เหลา่ น้ีไดจ้ ากการอธษิ ฐานทลู ขอจากพระองค์
3.4 ปรารถนาจะสมั พนั ธก์ บั พระองค์
การรเู้ รอ่ื งของพระเจา้ หรอื เชอ่ื เกย่ี วกบั เรอ่ื งพระเจา้ เทา่ นนั้ ยงั ไมเ่ พยี งพอ เพราะผมี ารซาตานกเ็ ชอ่ื วา่ มพี ระเจา้
แต่มนั มไิ ดย้ อมรบั สทิ ธอิ ำ� นาจของพระเจา้
ยก. 2:19 ทา่ นเชอื่ วา่ พระเจา้ ทรงเป็นหนึง่ นัน่ กด็ ีอย่แู ล้ว แมพ้ วกปิ ศาจกเ็ ชือ่ และกลวั จนตวั สนั่
ดงั นนั้ เราจงึ ตอ้ งมคี วามไวว้ างใจ และเขา้ สมั พนั ธส์ นิทสนมกบั พระเจา้ ดำ� เนินชวี ติ อยใู่ นความเชอ่ื ในพระองค์ พง่ึ พา
พระองคใ์ นการทำ� ทกุ สง่ิ
1 คร.1:9 พระเจา้ เป็นผทู้ รงความสตั ย์ พระองคไ์ ด้ทรงเรียกท่านให้สมั พนั ธส์ นิทกบั พระบตุ รของพระองค์ คอื พระเยซคู รสิ ต์
องคพ์ ระผเู้ ป็นเจา้ ของเรา
ยน.15:3-4 ท่านทงั้ หลายได้รบั การชำ� ระให้สะอาดแล้ว ดว้ ยถอ้ ยคำ� ทเี่ ราไดก้ ลา่ วแกท่ า่ น จงเข้าสนิทอย่ใู นเราและเราเข้า
สนิทอย่ใู นท่าน แขนงจะออกผลเองไมไ่ ด้ นอกจากจะตดิ อยกู่ บั เถาฉนั ใด ทา่ นทงั้ หลายกจ็ ะเกดิ ผลไมไ่ ด้ นอกจากจะเขา้ สนิทอยใู่ น
เราฉนั นนั้
เมอ่ื เราเป็นบุตรของพระเจา้ แลว้ เรากค็ วรปรารถนาทจ่ี ะเป็นบตุ รทด่ี ขี องพระเจา้ ดงั เชน่ ทเ่ี ราปรารถนาจะเป็นลกู
ทด่ี ขี องพอ่ แมเ่ รา ยงิ่ กวา่ นนั้ เราควรจะสมั พนั ธส์ นิทกบั พระเจา้ ตลอดเวลาในชวี ติ ของเราดว้ ย
1 ยน.2:28 และบดั น้ีลกู ทงั้ หลายเอ๋ย จงอย่ใู นพระองค์ เพอื่ วา่ เมอื่ พระองคท์ รงปรากฏ เราทงั้ หลายจะไดม้ ใี จกลา้ และไมห่ ลบ
พระพกั ตรพ์ ระองคด์ ว้ ยความละอาย เมอื่ พระองคเ์ สดจ็ มา
พระคมั ภรี ไ์ ดบ้ อกเราวา่ “จงอยใู่ นพระองค”์ แสดงวา่ พระเจา้ ปรารถนาใหเ้ ราดำ� เนินชวี ติ อยใู่ นพระองค.์ .โดยการ
สมั พนั ธส์ นิทกบั พระองคท์ กุ ๆ วนั จนถงึ วนั ทพ่ี ระองคเ์ สดจ็ มา
7
สรุป
แมเ้ ราไดเ้ ชอ่ื วางใจในพระเจา้ เป็นครสิ เตยี นแลว้ เราก็
อาจพลาดพลงั้ กระทำ� บาปได้ เพราะเรากำ� ลงั อยใู่ นการ
ต่อสรู้ ะหวา่ งสภาพชวี ติ เก่าทเ่ี ป็นบาปกบั สภาพชวี ติ ใหม่
ในพระครสิ ต์ หากเราไดพ้ ลาดพลงั้ กระทำ� บาป พระ
คมั ภรี ไ์ ดส้ อนใหเ้ รากลบั ใจใหมจ่ ากบาปนนั้ และสารภาพ
ความผดิ บาปของเรา และตงั้ ใจทจ่ี ะไมก่ ระทำ� บาปอกี
โดยยอมรบั การเปลย่ี นแปลง ทงั้ ความคดิ ทศั นคติ และ
ทกุ ๆ ดา้ น เพอ่ื ใหช้ วี ติ ของเราเป็นทพ่ี อพระทยั พระเจา้
ท่องข้อพระคมั ภีร์
1ยน.1:9 ถ้าเราสารภาพบาปของเรา พระองคท์ รง
สตั ยซ์ อื่ และเทยี่ งธรรม กจ็ ะทรงโปรดยกบาปของเรา
และจะทรงชำ� ระเราใหพ้ น้ จากการอธรรมทงั้ สน้ิ
8
บทที่ 2 เข้าใจเร่ืองความบาป
วตั ถปุ ระสงค์ เพอ่ื ใหผ้ เู้ รยี นเขา้ ใจถงึ สาเหตขุ องบาป ความหมายของบาป ผลของบาป และวธิ กี ารมชี ยั ชนะตอ่ บาป
คำ� นำ� พระธรรม ปฐก.1-2 ไดบ้ รรยายใหเ้ ราทราบวา่ พระเจา้ ทรงสรา้ งโลกอยา่ งดี ทกุ สง่ิ สวยงาม อดุ มสมบรู ณ์ และ
มนุษยไ์ มม่ บี าปเลย แตป่ ัจจบุ นั เรากลบั เหน็ มนุษยเ์ ตม็ ไปดว้ ยความชวั่ รา้ ย อจิ ฉารษิ ยากนั ชงิ ดชี งิ เดน่ กนั ฆา่ ฟันกนั
สภาพธรรมชาตกิ เ็ ปลย่ี นไป มภี ยั ธรรมชาตเิ กดิ ขน้ึ มากมาย มลภาวะเป็นพษิ กม็ มี าก สง่ิ ตา่ ง ๆ เหลา่ น้เี กดิ ขน้ึ ไดอ้ ยา่ งไร
1. บาปเข ้ามาในโลกไดอ้ ยา่ งไร
ดงั ทก่ี ลา่ วมาในตอนตน้ แลว้ วา่ เรม่ิ แรกนนั้ พระเจา้ สรา้ งสรรพสง่ิ ลว้ นแตด่ ี ทงั้ มนุษยก์ ส็ มบรู ณไ์ มม่ บี าป แตเ่ พราะ
มนุษยไ์ มเ่ ชอ่ื ฟังพระเจา้ (ปฐก.3) การไมเ่ ชอ่ื ฟังพระเจา้ คอื ความบาป ดงั นนั้ ทนั ทที ม่ี นุษยไ์ มเ่ ชอ่ื ฟังพระเจา้ ความบาป
กไ็ ดเ้ กดิ ขน้ึ ในชวี ติ มนุษยแ์ ละในโลก
9
2.ความหมายของบาปจากพระคัมภีร์ ยก.1:14-15 แตว่ า่ ทกุ คนกถ็ กู ลอ่ ใหห้ ลง เมือ่ กิเลสของตวั
2.1 การเลือกทำ� ตามใจตนเอง เองล่อและชกั น�ำให้กระทำ� ตาม ครนั้ ตณั หาเกิดข้ึนแล้ว
กท็ ำ� ให้เกิดบาป และเมอื่ บาปเจรญิ เตม็ ทแี่ ลว้ กน็ �ำไปสคู่ วาม
พระเจา้ ไมไ่ ดส้ รา้ งมนุษยใ์ หเ้ หมอื นหนุ่ ยนตท์ ไ่ี มม่ ี ตายของพระเจา้
ความรสู้ กึ ไมส่ ามารถคดิ และตดั สนิ ใจดว้ ยตนเองได้
แต่พระเจา้ สรา้ งมนุษยใ์ หส้ ามารถตดั สนิ ใจได้ โดย 2.2 การพลาดไปจากเปา้ หมายของพระเจา้
พระองค์ให้แนวทางในการตัดสินใจแก่มนุษย์และ พระเจา้ ทรงเป็นพระเจา้ นริ นั ดรท์ รงบรสิ ุทธแิ ์ ละชอบ
พระองค์คาดหวงั ให้มนุษย์เลือกเดินตามทางของ
พระองค์ ธรรม พระองคป์ รารถนาใหเ้ รามชี วี ติ นริ นั ดรม์ คี วาม
สมั พนั ธ์ทด่ี กี บั พระองคม์ ชี วี ติ ทบ่ี รสิ ุทธชิ์ อบธรรมและมี
ปฐก.2:16-17 “พระเจา้ จงึ ทรงบญั ชาแก่มนุษยน์ นั้ วา่ สงา่ ราศเี หมอื นพระองค์ แตม่ นุษยก์ ลบั พลาดไปจาก
“บรรดาผลไมท้ กุ อยา่ งในสวนน้ี เจา้ กนิ ไดท้ งั้ หมด เวน้ แต่ เป้าหมายทพ่ี ระเจา้ กำ� หนดไวส้ �ำหรบั มนุษย์ เพราะ
ตน้ ไมแ้ หง่ ความสำ� นึกในความดแี ละความชวั่ ผลของตน้ ไม้ มนุษยเ์ ลอื กทจ่ี ะทำ� ตามใจตวั เอง มนุษยจ์ งึ เสอ่ื มจาก
นนั้ อยา่ กนิ เพราะในวนั ใดทเี่ จา้ ขนื กนิ เจา้ จะตอ้ งตายแน่” พระสริ ขิ องพระเจา้
แต่มนุษยก์ ลบั เลอื กทจ่ี ะทำ� ตามใจตนเอง รม.3:23 เพราะว่าทุกคนท�ำบาป และเสอื่ มจากพระสิริของ
พระเจา้
ปฐก.3:6 “เมอื่ หญงิ นนั้ เหน็ วา่ ตน้ ไมน้ นั้ น่ากนิ และน่าดู
ดว้ ย ทงั้ เป็นตน้ ไมท้ มี่ งุ่ หมายจะใหเ้ กดิ ปัญญา จงึ เกบ็ ผลไม้
นนั้ มากนิ แลว้ สง่ ใหส้ ามกี นิ ดว้ ย เขากก็ นิ ”
การทม่ี นุษยเ์ อาตนเองเป็นใหญ่และเลอื กท�ำตาม
ใจตนเองนนั้ เป็นความบาป
3. เราท�ำ บาปไดท้ างไหนบา้ ง
3.1 โดยการละเมิดกฎเกณฑข์ องพระเจ้า ลก.10:27 เขาทลู ตอบวา่ จงรกั พระองคผ์ เู้ ป็นพระเจา้ ของ
พระเจา้ ทรงประทานกฎเกณฑใ์ นการด�ำเนินชวี ติ ใน เจา้ ดว้ ยสดุ จติ สดุ ใจของเจา้ ดว้ ยสดุ กำ� ลงั และสน้ิ สดุ ความคดิ ของ
เจา้ และจงรกั เพอื่ นบา้ นเหมอื นรกั ตนเอง
ทางแห่งพระพรใหแ้ ก่ผูเ้ ช่อื ไวใ้ นพระคมั ภรี ซ์ ่งึ เรามกั จะ
พบคำ� สงั่ ของพระเจา้ คำ� วา่ “อยา่ ” อยบู่ อ่ ย ๆ เชน่ มธ.5:23-24 เหตุฉะนนั้ ถา้ ทา่ นน�ำเครอื่ งบชู ามาถงึ แทน่ บชู า
แลว้ และระลกึ ขน้ึ ไดว้ า่ พนี่ ้องมเี หตุขดั เคอื งขอ้ หนึง่ ขอ้ ใดกบั
ปฐก.2:16-17 “พระเจา้ จงึ ทรงบญั ชาแก่มนุษยน์ นั้ วา่ บรรดา ทา่ น จงวางเครือ่ งบชู าไว้ทีห่ น้าแท่นบชู า กลบั ไปคืนดีกบั พี่
ผลไมท้ กุ อยา่ งในสวนน้ี เจา้ กนิ ไดท้ งั้ หมด เวน้ แตต่ น้ ไมแ้ หง่ น้องผนู้ ัน้ เสียก่อน แลว้ จงึ คอ่ ยมาถวายเครอื่ งบชู าของทา่ น
ความสำ� นึกในความดแี ละความชวั่ ผลของตน้ ไมน้ นั้ อย่ากิน
เพราะในวนั ใดทเี่ จา้ ขนื กนิ เจา้ จะตอ้ งตายแน่” การทเ่ี ราละเลยไมท่ ำ� ตามคำ� สงั่ สอน หรอื ตกั เตอื น
แต่เรามกั จะฝ่าฝืนกฎเกณฑข์ องพระเจา้ เสมอ ของพระคมั ภรี ถ์ อื เป็นบาปของการละเลย และถา้ จติ ใจ
สำ� นึกของเราบอกวา่ อะไรดี แต่เราตงั้ ใจทจ่ี ะทำ� ตามใจ
ปฐก.3:6 “เมอื่ หญงิ นนั้ เหน็ วา่ ตน้ ไมน้ นั้ น่ากนิ และน่าดดู ว้ ย ตนเอง ทำ� ตามเน้ือหนงั ละเลยทจ่ี ะทำ� ตามจติ สำ� นึกทด่ี ี
ทงั้ เป็นตน้ ไมท้ มี่ งุ่ หมายจะใหเ้ กดิ ปัญญา จงึ เกบ็ ผลไมน้ นั้ มากนิ เรากท็ ำ� บาปแลว้ นนั่ เป็นสงิ่ ทบ่ี ง่ ชว้ี า่ เราทกุ คนเป็นคน
แลว้ สง่ ใหส้ ามกี นิ ดว้ ย เขากก็ นิ ” บาป
3.2 โดยการละเลยต่อคำ� สงั่ และคำ� เตือนของพระเจ้า ยก.4:17 เหตุฉะนนั้ ผใู้ ดทรี่ วู้ า่ อะไรดี และไมไ่ ดท้ ำ� คนนนั้ จงึ มี
ในพระคมั ภรี ม์ คี �ำสงั่ สอนและค�ำตกั เตอื นใหค้ นของ บาป
พระเจา้ ถอื ปฏบิ ตั มิ ากมายซง่ึ เรามกั จะพบคำ� วา่ “จง” อยู่
บอ่ ย ๆ เชน่
10
4. ผลของบาป
4.1 ทำ� ให้เราถกู แยกจากพระเจ้า 4.3 ทำ� ให้เราเป็นทาสของบาป “
อสย.59:1-2 ดเู ถดิ พระหตั ถข์ องพระเจา้ มไิ ดส้ นั้ ลงทจี่ ะชว่ ย ยน.8:34 พระเยซตู รสั ตอบเขาทงั้ หลายวา่ เราบอกความจรงิ
ใหร้ อดไมไ่ ด้ หรอื พระกรรณตงึ ซงึ่ จะไมท่ รงไดย้ นิ แต่วา่ ความ แกท่ า่ นวา่ ทกุ คนทีท่ ำ� บาปกเ็ ป็นทาสของบาป
บาปชวั่ ของเจ้าทงั้ หลายได้กระทำ� ให้เกิดการแยกระหว่าง
เจ้ากบั พระเจ้าของเจ้า…” มคี นเคยกลา่ วไวว้ า่ การทำ� บาปครงั้ แรกเป็นเหมอื นแขก
แปลกหนา้ และเมอ่ื ทำ� ครงั้ ท่ี 2-3 เรากเ็ รมิ่ คนุ้ เคยกบั บาป
บาปเป็นเหมอื นม่านหรอื เมฆด�ำกนั้ ระหว่างเรากบั มากขน้ึ เป็นเหมอื นเพอ่ื นกนั แตห่ ากเรายงั ทำ� บาปตอ่ ไป
พระเจา้ ทำ� ใหเ้ ราถกู แยกจาก พระเจา้ ตลอดชวั่ นิรนั ดร์
“เรอ่ื ยๆ เรากจ็ ะกลายเป็นทาสของมนั ไปในทส่ี ดุ
รม.6:23 เพราะวา่ คา่ จา้ งของความบาปคอื ความตาย …… ขอ้ คิด
ทา่ นอาจจะคดิ วา่ ทา่ นเป็นคนดคี นหนึง่ แตห่ ากวา่ ทา่ น
ความตายในทน่ี ห้ี มายถงึ การถกู แยกจากพระเจา้ ตลอด ทำ� บาปวนั ละ 3 ครงั้ บาปนนั้ จะพอกพนู สะสม เป็น 21
ชวั่ นิรนั ดรท์ งั้ ดา้ นรา่ งกาย จติ ใจ และจติ วญิ ญาณ ไปอยู่ ครงั้ ใน 1 สปั ดาห์ และมากกวา่ 1 พนั ครงั้ ใน 1 ปี
ในนรกซง่ึ เป็นบงึ ไฟทม่ี แี ต่ความทกุ ขท์ รมาน และมากกวา่ 7 หมนื่ ครงั้ ในชว่ งชวี ติ ของทา่ น ทา่ นลอง
4.2 ทำ� ให้พระเจา้ ไมฟ่ ังเสยี งของเรา คดิ ดวู า่ หากทา่ นตอ้ งขน้ึ ศาลความผดิ ของทา่ นทตี่ ดิ ตวั มา
มากกวา่ 7 หมนื่ ครงั้ จะทำ� ใหท้ า่ นถกู พพิ ากษาอยา่ งไร
อสย.59:1-2 ดเู ถดิ พระหตั ถข์ องพระเจา้ มไิ ดส้ นั้ ลง ทจี่ ะ แตใ่ นความเป็นจรงิ เราทำ� บาปมากกวา่ วนั ละ 3 ครงั้ แน่
ชว่ ยใหร้ อดไมไ่ ด้ หรอื พระกรรณตงึ ซงึ่ จะไมท่ รงไดย้ นิ แตว่ า่
ความบาปชวั่ ของเจา้ ทงั้ หลายไดก้ ระทำ� ใหเ้ กดิ การแยกระหวา่ งเจา้
กบั พระเจา้ ของเจา้ ….
คำ� อธษิ ฐานของเราจะไมไ่ ดร้ บั คำ� ตอบ หากชวี ติ ของ
เราอยใู่ นบาป
11
5. เราจะพ้นจากบาปได้อยา่ งไร
5.1 สว่ นของพระเจา้
พระองคท์ รงมาชว่ ยเรา โดยทรงยอมวายพระชนมบ์ นไมก้ างเขนเพอ่ื ไถบ่ าปของเรา ซง่ึ เป็นพระคณุ พระเจา้ ทท่ี รง
ประทานใหแ้ กเ่ ราเปลา่ ๆ
รม.5:8 แตพ่ ระเจา้ ทรงส�ำแดงความรกั ของพระองคแ์ กเ่ ราทงั้ หลาย คอื ขณะทเี่รายงั เป็นคนบาปอยนู่ นั้ พระครสิ ตไ์ ดท้ รงส้นิ พระชนม์
เพอื่ เรา
อฟ.2:8-9 ดว้ ยวา่ ซงึ่ เราทงั้ หลายรอดนนั้ กร็ อดโดยพระคณุ เพราะความเชอื่ และมใิ ชโ่ ดยตวั เราทงั้ หลายกระทำ� เอง แตพ่ ระเจา้ ทรง
ประทานใหค้ วามรอดนนั้ จะเนอื่ งดว้ ยการกระทำ� กห็ ามไิ ด้ เพอื่ มใิ หค้ นหนึง่ คนใดอวดได้
5.2 สว่ นของเรา
เราตอ้ งกลบั ใจจากบาปหนั หลงั ใหบ้ าป เปิดใจของเราออกเชอ่ื วางใจในพระเยซู และตอ้ นรบั พระองคเ์ ขา้ มาเป็นพระผู้
ชว่ ยใหร้ อดในชวี ติ ของเรา ถอ่ มใจยอมรบั การชว่ ยเหลอื จากพระเจา้
ยน.1:12 แตส่ ่วนบรรดาผทู้ ตี่ อ้ นรบั พระองค์ ผทู้ เี่ชอื่ ในพระนามของพระองค์ พระองคก์ ท็ รงประทานสทิ ธใิ หเ้ ป็นบตุ รของพระเจา้
ยน.3:16 เพราะวา่ พระเจา้ ทรงรกั โลก จนไดป้ ระทานพระบตุ รองคเ์ ดยี วของพระองค์ เพอื่ ทกุ คนทวี่ างใจในพระบตุ รนนั้ จะไมพ่ นิ าศ
แตม่ ชี วี ติ นริ นั ดร์
สรปุ
เราทุกคนเป็นคนบาปและต้องรบั โทษแห่งความบาป
คอื ความตาย (การถกู แยกจากพระเจา้ นิรนั ดร)์ แต่
พระเจ้ามีพระคุณต่อเราทรงช่วยเราให้พ้นจากโทษ
บาปนนั้ ดงั นนั้ เราจงึ ควรถ่อมใจเชอ่ื ฟังพระเจา้ โดย
ตระหนกั ในพระคณุ พระเจา้ อยเู่ สมอ และตงั้ ใจตดิ ตาม
พระเจา้ แมจ้ ะมอี ุปสรรคกต็ าม
ท่องข้อพระคมั ภีร์
ยน.3:16 เพราะวา่ พระเจา้ ทรงรกั โลก จนไดป้ ระทาน
พระบตุ รองคเ์ ดยี วของพระองค์ เพอื่ ทกุ คนทวี่ างใจใน
พระบตุ รนนั้ จะไมพ่ นิ าศแตม่ ชี วี ติ นิรนั ดร์
12
บทที่ 3 สนทิ สนมกับพระเจ้า
วตั ถปุ ระสงค์ เพอ่ื ใหผ้ เู้ รยี นเขา้ ใจและมชี วี ติ ทม่ี คี วามสมั พนั ธอ์ ยา่ งใกลช้ ดิ กบั พระเจา้ และรจู้ กั พระเจา้ เป็นการสว่ น
ตวั
คำ� นำ� ผเู้ ชอ่ื ทกุ คนสามารถทจ่ี ะมชี วี ติ ทใ่ี กลช้ ดิ สนทิ สนมกบั พระเจา้ ซง่ึ เป็นความสมั พนั ธส์ ว่ นตวั ระหวา่ งเรากบั พระเจา้
ทำ� ใหเ้ รา มปี ระสบการณ์สว่ นตวั และรจู้ กั กบั พระเจา้ ลกึ ซง้ึ มากขน้ึ
1. เราจะสนิทสนมกบั พระเจ้าไดอ้ ยา่ งไร
1.1 การอธิษฐาน มธ.7:7 จงขอแลว้ จะได้ จงหาแลว้ จะพบ จงเคาะแลว้ จะเปิดให้
การอธษิ ฐาน หมายถงึ การสนทนากบั พระเจา้ และ แกท่ า่ น
มธ.21:22 สงิ่ สารพดั ซงึ่ ทา่ นอธษิ ฐานขอดว้ ยความเชอื่ ทา่ นจะ
การทลู ขอสงิ่ ต่าง ๆ จากพระเจา้ โดยเราตอ้ งมคี วามเชอ่ื ได้
ในสง่ิ ทเ่ี ราทูลขอว่าพระองค์ทรงฟังค�ำอธษิ ฐานของเรา ฮบ11:6แต่ถา้ ไมม่ คี วามเชอื่ แลว้ จะเป็นทพี่ อพระทยั ของพระเจา้
และทรงตอบเรา พระเจา้ ใชก้ ารอธษิ ฐานเป็นวธิ กี าร กไ็ มไ่ ดเ้ ลย เพราะวา่ ผทู้ จี่ ะมาเฝ้าพระเจา้ ไดน้ นั้ ตอ้ งเชอื่ วพ่ ระองค์
สอ่ื สารกบั พระองค์ เราสามารถมชี วี ติ ทใ่ี กลช้ ดิ ตดิ สนิท ทรงดำ� รงพระชนมอ์ ยู่ และพระองคท์ รงเป็นผปู้ ระทานบำ� เหน็จ
กบั พระเจา้ ได้ เราตอ้ งเขา้ ไปพดู คยุ กบั พระองคท์ กุ วนั ใหแ้ กท่ กุ คนทแี่ สวงหาพระองค์
การอธษิ ฐานเปรยี บเหมอื นกบั การหายใจ การหายใจ เราตอ้ งอธษิ ฐานดว้ ยความเชอ่ื
มคี วามสำ� คญั ต่อชวี ติ ของเราเชน่ ไร การอธษิ ฐานกม็ ี
ความสำ� คญั ต่อการดำ� เนินชวี ติ ครสิ เตยี นเชน่ นนั้ 1 ธส.5:17 จงอธษิ ฐานอยา่ งสมำ�่ เสมอ
13
1.2 การเฝ้าเดี่ยว 1.4 การอ่านพระคมั ภีร์
การเฝ้าเดย่ี ว คอื การใชเ้ วลาสว่ นตวั กบั พระเจา้ ในการ การอ่านพระคมั ภีร์เป็นอีกวธิ ีหน่ึงท่ีจะท�ำให้เรา
สนทนากบั พระเจา้ ผา่ นการอธษิ ฐาน การนมสั การ การ สนิทสนมกบั พระเจา้ ได้ ยงิ่ เราอา่ น พระคมั ภรี ม์ าก
อา่ นและใครค่ รวญพระวจนะของพระเจา้ โดยทเ่ี ราตอ้ งรอ ความคดิ ของเรากจ็ ะถกู เปลย่ี นดว้ ยพระวจนะ ทำ� ให้
คอยทจ่ี ะฟังเสยี งพระเจา้ ทจ่ี ะตรสั กบั เราในจติ ใจซง่ึ เป็นการ เราสามารถคดิ ไดเ้ หมอื นพระเจา้ คดิ พระวจนะของ
สอ่ื สารแบบ2 ทาง พระเจา้ จะปกป้องเราจากความคดิ ทไ่ี มถ่ กู ตอ้ ง เราจงึ
การเฝ้าเดย่ี วเป็นโอกาสทเ่ี ราไดส้ ามคั คธี รรมกบั พระเจา้ สามารถดำ� เนินชวี ติ ไดอ้ ยา่ งถกู ตอ้ ง ยง่ิ เราสะสมพระ
เป็นการสว่ นตวั ทำ� ใหเ้ ราคนุ้ เคยกบั เสยี งของพระเจา้ ใน วจนะไวใ้ นใจมาก ยนิ ดเี ชอ่ื ฟังและประพฤตติ าม ยดึ
แต่ละวนั เราจงึ ตอ้ งฝึกฝนตนเองในการใชเ้ วลาเฝ้าเดย่ี ว มัน่ ในพระวจนะจนกลายเป็ นชีวิตของเราชีวิต
อย่างสม่�ำเสมอเราไม่ควรคดิ ว่าการใชเ้ วลากบั พระเจา้ เป็น ของเราจะไดร้ บั การชำ� ระใหบ้ รสิ ทุ ธจิ์ ากพระเจา้
เรอ่ื งเสยี เวลา ถา้ เราใหค้ วามสำ� คญั ในการใชเ้ วลากบั ยน.17:17 ขอทรงโปรดชำ� ระเขาใหบ้ รสิ ทุ ธด์ิ ว้ ยความจรงิ
พระองค์ พระองคจ์ ะดแู ลทกุ สง่ิ แทนเรา เราจะสามารถทำ� พระวจนะของพระองคเ์ ป็นความจรงิ
สงิ่ ทจ่ี ำ� เป็นหรอื เรง่ ดว่ นใหส้ ำ� เรจ็ ไดด้ ว้ ยดี พระวจนะพระเจา้ ทอ่ี ยใู่ นใจเราจะทำ� ใหเ้ รามคี วาม
มธ.6:33 แตท่ า่ นทงั้ หลายจงแสวงหาแผน่ ดนิ ของพระเจา้ และ ชน่ื ชมยนิ ดี เกดิ ความเชอ่ื เพราะความเชอ่ื เกดิ จากการ
ความชอบธรรมของพระองคก์ ่อน แลว้ พระองคจ์ ะทรงเพมิ่ เตมิ สงิ่ ไดย้ นิ ชวี ติ จะมกี ำ� ลงั ขน้ึ ดว้ ยฤทธเิ ์ ดชของพระวจนะ
ทงั้ ปวงเหลา่ น้ีให้ ฮบ.4:12 เพราะวา่ พระวจนะของพระเจา้ นนั้ ไมต่ ายและ
ดงั นนั้ เราควรเขา้ เฝ้าพระเจา้ ดว้ ยทา่ ทแี หง่ การไวว้ างใจ ทรงพลานุภาพอยเู่ สมอ คมยงิ่ กวา่ ดาบสองคมใด ๆ แทงทะลุ
ดว้ ยใจสงบ ไมเ่ รง่ รบี คาดหวงั สง่ิ ทพ่ี ระเจา้ จะตรสั กบั เรา กระทงั่ จติ และวญิ ญาณตลอดขอ้ กระดกู และไขในกระดกู และ
สามารถวนิ ิจฉยั ความคดิ และความ มงุ่ หมายในใจดว้ ย
1.3 การนมสั การ รม.10:17 ฉะนนั้ ความเชอื่ เกดิ ขน้ึ ไดก้ เ็ พราะการไดย้ นิ
การนมสั การเป็นสว่ นหน่ึงของชวี ติ ครสิ เตยี นทพ่ี ระเจา้ และการไดย้ นิ เกดิ ขน้ึ ไดก้ เ็ พราะการประกาศพระครสิ ต์
ตัง้ ไว้เพ่ือให้มนุษย์สามัคคีธรรมกับพระองค์เป็ นการ 1ธส.2:13 เราขอบพระคณุ พระเจา้ เสมอ เพราะวา่ เมอื่
แสดงออกถงึ ความรสู้ กึ ภายในของผเู้ ชอ่ื ต่อพระเจา้ เพอ่ื บอก ทา่ นทงั้ หลายไดร้ บั พระวจนะของพระเจา้ ซงึ่ ทา่ นไดย้ นิ จาก
ถงึ คณุ คา่ ของพระเจา้ เป็นการยกยอ่ งสรรเสรญิ พระเจา้ พดู เรา ทา่ นไมไ่ ดร้ บั ไวอ้ ยา่ งเป็นคำ� ของมนุษย์ แต่ไดร้ บั ไวต้ าม
ถงึ สงิ่ ทพ่ี ระองคท์ รงเป็น สง่ิ ทพ่ี ระองคท์ รงกระทำ� การ ความเป็นจรงิ คอื เป็นพระวจนะของพระเจา้ ซงึ่ กำ� ลงั ทำ� งาน
นมสั การกระทำ� ไดท้ งั้ สว่ นตวั และสว่ นรวม โดยแสดงออกมา อยภู่ ายในทา่ นทงั้ หลายทเี่ ชอื่
ในลกั ษณะต่าง ๆ กนั เชน่ รอ้ งเพลง การยกมอื นอกจากน้ี
การนมสั การมคี วามหมายครอบคลุมถงึ ทุกอริ ยิ าบถในชวี ติ
ของเราดว้ ย
การนมสั การพระเจา้ ทถ่ี กู ตอ้ งนนั้ ตอ้ งมพี ระเจา้ เป็นศนู ย์
กลางปรารถนาจะมคี วามสมั พนั ธก์ บั พระองค์ ใหพ้ ระเจา้
เขา้ มามสี ว่ นในทกุ ๆ เรอ่ื ง เพอ่ื จะถวายเกยี รตพิ ระองคแ์ ละ
ให้พระองค์ได้รับเกียรติในทุกสิ่งท่ีเรากระท�ำเป็ นการ
นมสั การด้วยจติ วญิ ญาณและความจรงิ ตามหลกั การพระ
คมั ภรี ม์ กี ารแสดงออกอยา่ งมคี วามหมายดว้ ยความเขา้ ใจ
การนมสั การทถ่ี กู ตอ้ งจะน�ำมาซง่ึ พระพร ฤทธเิ ์ดช กำ� ลงั
ฝ่ายวญิ ญาณและชยั ชนะในการดำ� เนินชวี ติ
14
2. ผลของการมชี วี ิตทส่ี นทิ สนมกบั พระเจา้
2.1 มีชีวิตที่เติบโตเป็นผใู้ หญ่ฝ่ ายวิญญาณ
ชวี ติ ทเ่ี ตบิ โตกบั พระเจา้ จะทำ� ใหเ้ รารจู้ กั พระเจา้ มากขน้ึ ผา่ นประสบการณ์ในแงม่ มุ ตา่ งๆ เราตอ้ งเรยี นรวู้ า่ พระเจา้
สอนอะไรเราในเหตุการณ์ตา่ ง ๆ ทเ่ี กดิ ขน้ึ การมชี วี ติ ทใ่ี กลช้ ดิ พระเจา้ จะทำ� ใหเ้ ราตอบสนองตอ่ ปัญหาไดอ้ ยา่ งถกู
ตอ้ ง
คส.1:9-10 เพราะเหตุน้ีนบั ตงั้ แตว่ นั ทเี่ ราไดย้ นิ เรากไ็ มไ่ ดห้ ยดุ ในการทจี่ ะอธษิ ฐานขอเพอื่ ทา่ น ใหท้ า่ นเพยี บพรอ้ มดว้ ย
ความรถู้ งึ พระทยั ของพระองค์ ในสรรพปัญญาและในความเขา้ ใจฝ่ายวญิ ญาณ
การอธษิ ฐานทำ� ใหเ้ รารถู้ งึ น้�ำพระทยั พระเจา้ รถู้ งึ ปัญญาและความเขา้ ใจในฝ่ายวญิ ญาณ จนทำ� ใหเ้ ราจำ� เรญิ ขน้ึ
ในฝ่ายวญิ ญาณ
2.2 มีชีวิตท่ีเกิดผลในการรบั ใช้พระเจ้า
เราตอ้ งตระหนกั วา่ ในการรบั ใชพ้ ระเจา้ นนั้ เรากำ� ลงั ตอ่ สกู้ บั สงิ่ ทเ่ี รามองเหน็ และมองไมเ่ หน็ เชน่ การขม่ เหง
ความไมย่ ตุ ธิ รรม เน้ือหนงั หรอื มารซาตาน การทช่ี วี ติ เราจะเกดิ ผลหรอื ประสบความสำ� เรจ็ เราตอ้ งมคี วามสมั พนั ธ์
ทด่ี กี บั พระเจา้ ตอ้ งพง่ึ พาสตปิ ัญญา กำ� ลงั และการทรงน�ำจากพระเจา้
มธ.4:1-2 ครงั้ นนั้ พระวญิ ญาณทรงน�ำพระเยซเู ขา้ ไปในถนิ่ ทรุ กนั ดาร เพอื่ มารจะไดม้ าผจญ และพระองคท์ รงอดพระกระยาหาร
สสี่ บิ วนั สสี่ บิ คนื ภายหลงั พระองคก์ ท็ รงอยากพระกระยาหาร
2.3 มีชีวิตในการรบั พระพรจากพระเจ้า
พระพรจะมาตามขนาดความเตบิ โตในชวี ติ ของเรา คนทม่ี คี วามสมั พนั ธท์ ด่ี กี บั พระเจา้ จะเหน็ การเปิดเผยการ
สำ� แดงจากพระเจา้ ยงิ่ ใกลช้ ดิ พระเจา้ มากยงิ่ มลี กั ษณะชวี ติ เหมอื นพระเจา้ พระเจา้ จะประทานสง่ิ ทด่ี ี ความชน่ื ชม
ยนิ ดี สนั ตสิ ขุ ใหก้ บั คนทม่ี ชี วี ติ ทเ่ี ขม้ แขง็ และเสถยี รภาพมนั่ คงในการตดิ ตามพระองค์
ยน.16:24 แมจ้ นบดั น้ีทา่ นยงั ไมไ่ ดข้ อสงิ่ ใดในนามของเรา จงขอเถดิ แลว้ จะได้ เพอื่ ความชนื่ ชมยนิ ดขี องทา่ น
จะมเี ตม็ เปีย่ ม
15
3.องค์ประกอบในการใช้เวลาร่วมกบั พระเจ้า
3.1 ตงั้ เวลาชดั เจน
การตงั้ เวลาจะชว่ ยทำ� ใหเ้ ราไมล่ มื หรอื ละเลยในการแสวงหาพระเจา้ โดยเฉพาะในเวลาทเ่ี รายงุ่ มากเวลาทเ่ี หมาะ
สมของแตล่ ะบุคคลจะแตกต่างกนั เราควรเลอื กเวลาทด่ี ที ส่ี ดุ ใหก้ บั พระเจา้
3.2 การเลือกสถานที่เจาะจง
ควรเป็นสถานทท่ี เ่ี งยี บสงบ ไมม่ ใี ครมารบกวน การกำ� หนดสถานทเ่ี จาะจงนนั้ จะชว่ ยเตอื นใจทำ� ใหเ้ ราตอ้ งเขา้ ไป
แสวงหาพระเจา้ จนกลายเป็นนิสยั กไ็ ด้
ตวั อยา่ ง พระเยซทู รงเสดจ็ ไปยงั ทเ่ี ปลย่ี วเพอ่ื ทจ่ี ะอธษิ ฐาน
มก.1:35 ครนั้ เวลาเชา้ มดื พระองคไ์ ดท้ รงลุกขน้ึ เสดจ็ ออกไปยงั ทเี่ ปลยี่ ว และทรงอธษิ ฐานทนี่ นั่
3.3 มีวินัยในชีวิต
แมเ้ ราจะตงั้ เวลาเจาะจงและมสี ถานทเ่ี จาะจง แต่หากชวี ติ เราขาดวนิ ยั หรอื ขาดการเหน็ คณุ คา่ การแสวงหาพระเจา้
เรากไ็ มส่ ามารถมชี วี ติ ทใ่ี กลช้ ดิ สนิทสนิมกบั พระเจา้ ไดอ้ ยา่ งแทจ้ รงิ เราจงึ ตอ้ งควบคมุ ตนเองใหใ้ ชเ้ วลากบั พระเจา้
ตามเวลาทต่ี งั้ ไว้ จนกลายเป็นวถิ ชี วี ติ ของเรา
3.4 มีท่าทีที่ปรารถนาท่ีจะมีชีวิตท่ีใกล้ชิดพระเจ้า
เราตอ้ งมที า่ ทที ป่ี รารถนาอยากจะใกลช้ ดิ อยากจะสมั ผสั ความรกั ของพระเจา้ ปรารถนาทจ่ี ะฟังเสยี งพระองคท์ จ่ี ะ
ตรสั กบั เรา มใี จทน่ี บนอบเชอ่ื ฟัง และประพฤตติ ามสงิ่ ทพ่ี ระเจา้ พดู กบั เรา
16
บทที่ 4 ม่นั ใจในชวี ิตใหม่
วตั ถปุ ระสงค์ เพอ่ื ใหผ้ เู้ รยี นมนั่ ใจในชวี ติ ใหม่ มนั่ ใจในความรอดทพ่ี ระเจา้ ประทานให้ เมอ่ื ไดต้ ดั สนิ ใจเชอ่ื พระเยซู
ครสิ ตแ์ ลว้
คำ� นำ� ความมนั่ ใจในชวี ติ ใหมท่ เ่ี ราไดร้ บั จากพระเจา้ หลงั จากเราไดต้ ดั สนิ ใจเชอ่ื วางใจในพระเยซคู รสิ ตน์ นั้ เป็นสงิ่
สำ� คญั เพราะจะชว่ ยใหเ้ ราดำ� เนินชวี ติ ไดอ้ ยา่ งมนั่ ใจในความรอดทพ่ี ระเจา้ ประทานใหแ้ ละรกั ษาความรอดซง่ึ มาโดย
พระคณุ นนั้ จนวนั สดุ ทา้ ยของชวี ติ
1. เราจะรับความรอดได้อยา่ งไร
ความรอด เป็นของประทานจากพระเจา้ ใหแ้ กท่ กุ คนท่ี 1.2 รบั โดยความเชื่อ
กลบั ใจใหมแ่ ละเชอ่ื วางใจใน พระเยซคู รสิ ต์
1.1 รบั โดยพระคณุ ของพระเจ้า อฟ.2:8-9 ดว้ ยวา่ ซงึ่ เราทงั้ หลายรอดนนั้ กร็ อดโดยพระคณุ
เพราะความเชือ่ และมใิ ชโ่ ดยตวั เราทงั้ หลาย กระทำ� เอง แต่
พระคณุ คอื สงิ่ ทเ่ี ราไดร้ บั มาเปลา่ ๆ มใิ ชเ่ กดิ จาก พระเจา้ ทรงประทานให้ ความรอดนนั้ จะเนือ่ งดว้ ยการกระทำ� ก็
การมคี ณุ สมบตั เิ พยี งพอทจ่ี ะไดร้ บั หรอื มาจากการกระ หามไิ ดเ้ พอื่ มใิ หค้ นหนึง่ คนใดอวดได้
ทำ� ความดขี องเรา พระคณุ จงึ มคี วามหมายตรงขา้ มกบั
คำ� วา่ “คา่ จา้ ง” เพราะคา่ จา้ ง คอื คา่ ตอบแทนทเ่ี ราได้ รม.10:9 คอื วา่ ถา้ ทา่ นจะรบั ดว้ ยปากของทา่ นวา่ พระเยซู
รบั เม่อื เราท�ำงานหรอื ท�ำบางสง่ิ บางอย่างใหแ้ ก่ผูท้ จ่ี ่าย ทรงเป็นองคพ์ ระผเู้ ป็นเจา้ และเชือ่ ในจิตใจวา่ พระเจา้ ไดท้ รง
คา่ จา้ งแกเ่ รา แต่เราเป็นคนบาป เป็นศตั รตู ่อพระเจา้ ชบุ พระองคใ์ หเ้ ป็นขน้ึ มาจากความตาย ทา่ นจะรอด
เราปฏเิ สธพระองค์ ดหู มน่ิ เยาะเยย้ พระองค์ แตพ่ ระองค์
ก็ยงั ทรงส�ำแดงพระคุณแก่เราขณะท่ีเราเป็นคนบาป เราจะเหน็ ว่าพระเจา้ เป็นผเู้ สนอความรอดใหก้ บั เรา
พระเจา้ ไดม้ าตายเพอ่ื เรา ซง่ึ เป็นคนบาป ดงั นนั้ สว่ นทเ่ี ราตอ้ งกระทำ� คอื การตอบ
สนองด้วยการรบั เอาความรอดนัน้ มาเป็นของเราโดย
รม.5:8 แต่พระเจา้ ทรงสำ� แดงความรกั ของพระองคแ์ กเ่ ราทงั้ ความเชอ่ื เราจะรอดไดเ้ มอ่ื เราเปิดใจตอ้ นรบั พระเยซมู า
หลาย คอื ขณะทเี่ รายงั เป็นคนบาปอยนู่ นั้ พระครสิ ตไ์ ดท้ รง เป็ นพระผู้ช่วยให้รอดและวางใจในข่าวประเสริฐนัน้
สน้ิ พระชนมเ์ พอื่ เรา ความเชอ่ื ทแ่ี ทจ้ รงิ ตอ้ งแสดงออกเป็นการประพฤติ เชน่
การละทง้ิ บาปตดิ ตามพระเจา้ ยอมรบั การเปลย่ี นแปลง
รม.6:23 เพราะวา่ คา่ จา้ งของความบาปคอื ความตาย แตข่ อง ชวี ติ จากพระเจา้
ประทานจากพระเจา้ คอื ชวี ติ นิรนั ดรใ์ นพระเยซูครสิ ต์องคพ์ ระผู้
เป็นเจา้ ของเรา
แมว้ า่ เราจะเป็นคนบาป แตพ่ ระเจา้ กย็ งั รกั เรา ซง่ึ
แสดงออกโดยการทพ่ี ระองคท์ รงสน้ิ พระชนมซ์ ง่ึ เป็นการ
รบั โทษทณั ฑข์ องบาปแทนเรา เพอ่ื ใหเ้ ราไดร้ บั ความ
รอด มใิ ชด่ ว้ ยการพยายามทำ� ความดดี ว้ ยตวั ของเราเอง
17
2. เราจะมั่นใจไดอ้ ยา่ งไรวา่ เราได้รับความรอดแล้ว
2.1 มนั่ ใจได้โดยพระสญั ญาของพระเจ้าท่ีให้ไว้กบั ผู้ 2.2 มนั่ ใจด้วยประสบการณ์ของเราเอง
ท่ีเชื่อทกุ คน เราสามารถมนั่ ใจในความรอดทพ่ี ระเจา้ ประทานให้
พระสญั ญาหรอื พนั ธสญั ญาเป็นสงิ่ ทพ่ี ระเจา้ กระทำ� กบั ผู้เช่ือทุกคนได้ด้วยการมีประสบการณ์ส่วนตวั กบั
กบั มนุษย์ พระองคเ์ ป็นผกู้ ำ� หนดเงอ่ื นไขต่าง ๆ และ พระเจา้ โดยการอา่ นพระคมั ภรี ์ อธษิ ฐานตอ่ พระเจา้ ให้
พระองค์เป็ นผู้รับรองพันธสัญญาแต่เพียงฝ่ ายเดียว พระองค์มาช่วยเหลอื เราในเร่อื งทเ่ี ราไม่สามารถท�ำได้
พระเจา้ เป็นผปู้ ระทาน มนุษยเ์ ป็นผรู้ บั แต่ผเู้ ชอ่ื ตอ้ ง ดว้ ยตนเอง หรอื ขอใหพ้ ระองคเ์ ปลย่ี นแปลงลกั ษณะ
ปฏบิ ตั ติ ามเงอ่ื นไขของพระสญั ญา ชวี ติ ทไ่ี มด่ ขี องเรา
1ปต.1:5-6 ซงึ่ เป็นผทู้ ฤี่ ทธเ์ิ ดชของพระเจา้ ไดท้ รงคมุ้ ครอง 1คร.5:17 เหตุฉะนนั้ ถา้ ผใู้ ดอยใู่ นพระครสิ ต์ ผนู้ นั้ กเ็ ป็นคน
ไวด้ ว้ ยความเชอื่ ใหถ้ งึ ความรอด ซงึ่ พรอ้ มแลว้ ทจี่ ะปรากฏใน ทถี่ กู สรา้ งใหมแ่ ลว้ สงิ่ สารพดั ทเี่ กา่ ๆ กล็ ว่ งไป นีแ่ น่ะกลายเป็น
วาระสดุ ทา้ ย ในความรอดนนั้ ทา่ นทงั้ หลายชนื่ ชมยนิ ดี ถงึ แมว้ า่
เดย๋ี วน้ี จำ� เป็นทที่ า่ นจะตอ้ งทนทกุ ขท์ รมานชวั่ ขณะหนึง่ ในการ สงิ่ ใหมท่ งั้ นนั้
ถกู ทดลองต่าง ๆ ในแต่ละวนั ชวี ติ ภายในของเราก�ำลงั ถูกสรา้ งใหม่
เราแน่ใจไดว้ า่ พระเจา้ ไดย้ กบาปของเราแลว้ พระองค์ บางทเี ราอาจจะไม่รูส้ กึ ถงึ ความเปล่ยี นแปลงแต่ถ้าเรา
จะรกั ษาเราไวใ้ นความรอดจนกว่าจะถงึ วาระสุดทา้ ยท่ี สงั เกตดตู วั เอง เราจะพบวา่ เราไดร้ บั การเปลย่ี นแปลง
พระองคจ์ ะรบั เราไปอยกู่ บั พระองค์ เชน่ มสี นั ตสิ ขุ ภายในจติ ใจ มคี วามรกั ต่อพระเจา้ และ
เมอ่ื พระองคป์ ระทานความรอดแกเ่ ราแลว้ พระองคจ์ ะไม่ ต่อพน่ี ้องมากขน้ึ
เอากลบั คนื แต่จะอยกู่ บั เราตลอดไปเป็นสง่ิ ทค่ี งทนถาวร
เวน้ แตเ่ ราจะปฏเิ สธความรอดนนั้ เสยี เอง
18
3. เราจะรักษาความรอดไวไ้ ด้อยา่ งไร
3.1 ต้องเหน็ คณุ ค่าความรอด
การเหน็ คณุ คา่ เป็นทา่ ทที ส่ี ำ� คญั ทจ่ี ะชว่ ยใหเ้ รารกั ษาความรอดทเ่ี ราไดร้ บั ไวจ้ นถงึ วาระสดุ ทา้ ยโดยการตงั้ ใจทจ่ี ะ
ประพฤตติ ามพระวจนะพระเจา้ ใหส้ ำ� เรจ็
1ปต.1:3-9 สาธกุ ารแดพ่ ระเจา้ พระบดิ าแหง่ พระเยซคู รสิ ตเจา้ ของเรา ผไู้ ดท้ รงพระมหากรณุ าแก่เรา ทรงโปรดใหเ้ ราบงั เกดิ
ใหม่ เขา้ สคู่ วามหวงั ใจอนั มชี วี ติ อยู่ โดยการคนื พระชนมข์ องพระเยซคู รสิ ต์ และเพอื่ ใหไ้ ดร้ บั มรดก ซงึ่ ไมร่ เู้ ปือ่ ยเน่า ปราศจากมลทนิ
และไมร่ ว่ งโรยซงึ่ ไดเ้ ตรยี มไวใ้ นสวรรคเ์ พอื่ ทา่ นทงั้ หลาย ซงึ่ เป็นผทู้ ฤี่ ทธเ์ิ ดชของพระเจา้ ไดท้ รงคมุ้ ครองไวด้ ว้ ยความเชอื่ ใหถ้ งึ ความ
รอด ซงึ่ พรอ้ มแลว้ ทจี่ ะปรากฏในวาระสดุ ทา้ ย ในความรอดนัน้ ท่านทงั้ หลายชืน่ ชมยินดี ถึงแม้ว่าเดีย๋ วน้ี จำ� เป็นทีท่ ่านจะ
ต้องทนทกุ ขท์ รมานชวั่ ขณะหนึง่ ในการถกู ทดลองต่าง ๆ เพือ่ การลองดคู วามเชือ่ ของท่าน อนั ประเสริฐยิง่ กว่าทองคำ� ซึง่
แม้เสียไปได้กย็ งั ถกู ลองด้วยไฟ จะได้เป็นเหตใุ ห้เกิดความสรรเสริญเกิดศกั ดิศ์ รีและเกียรติ ในเวลาทีพ่ ระเยซูคริสตจ์ ะ
เสดจ็ มาปรากฏ พระองคผ์ ทู้ ีท่ ่านทงั้ หลายยงั ไมไ่ ด้เหน็ แต่ท่านยงั รกั พระองคอ์ ย่แู มว้ ่าขณะน้ีท่านไม่เหน็ พระองค์ แต่
ท่านยงั เชือ่ และชืน่ ชม ด้วยความปี ติยินดีเป็นล้นพ้นเหลือทีจ่ ะกล่าวได้ แล้ววิญญาณจิตของท่านทงั้ หลายจึงได้รบั ความ
รอดเป็ นผลแห่งความเชือ่
พระคมั ภรี ไ์ ดก้ ลา่ วถงึ ความรอดวา่ เป็นมรดกทไ่ี มร่ เู้ ป่ือยเน่า ปราศจากมลทนิ และไมร่ ว่ งโรย พระเจา้ ประทาน
ความรอดใหก้ บั เรา แตผ่ เู้ ชอ่ื จะตอ้ งเป็นผทู้ ร่ี กั ษาความรอดไวโ้ ดยตระหนกั วา่ เป็นสง่ิ ทม่ี คี ณุ คา่ ทเ่ี ราควรหวงแหน
รกั ษาไวจ้ นกวา่ จะถงึ เวลาทพ่ี ระเยซคู รสิ ตจ์ ะเสดจ็ มาปรากฏ
3.2 ต้องสารภาพบาปอย่างสมำ่� เสมอ
แมเ้ ราเชอ่ื วางใจในพระเยซคู รสิ ตแ์ ลว้ แต่เราทกุ คนก็
ยงั เป็นคนบาป บางครงั้ อาจทำ� ผดิ พลาด แตเ่ รามนั่ ใจได้
วา่ พระเจา้ ทรงรกั เรา และพรอ้ มจะยกโทษใหอ้ ภยั ใน
ความผดิ พลาดของเราอยู่เสมอเม่อื เราสารภาพบาปต่อ
พระองค์
1 ยน.1:9 ถา้ เราสารภาพบาปของเรา พระองคท์ รงสตั ยซ์ อื่
และเทยี่ งธรรม กจ็ ะทรงโปรดยกบาปของเรา และจะทรงชำ� ระ
เราใหพ้ น้ จากการอธรรมทงั้ สน้ิ
ดงั นนั้ ทนั ทที เ่ี ราสารภาพบาปขอพระเจา้ ยกโทษความ
ผดิ บาปของเรา พระองคจ์ ะยกโทษใหเ้ ราเสมอ และเรา
สามารถเรม่ิ ตน้ ใหมก่ บั พระเจา้ ทนั ทโี ดยทเ่ี ราไมต่ อ้ งฟ้อง
ผดิ หรอื ปรกั ปรำ� ตนเอง
3.3 ต้องติดสนิทกบั พระเจ้า
ยน.15:5-7 เราเป็นเถาองนุ่ ทา่ นทงั้ หลายเป็นแขนง ผทู้ เี่ ขา้ สนิทอยใู่ นเราและเราเขา้ สนิทอยใู่ นเขา ผนู้ นั้ กจ็ ะเกดิ ผลมาก เพราะ
ถา้ แยกจากเราแลว้ ทา่ นจะทำ� สงิ่ ใดไมไ่ ดเ้ ลย ถา้ ผใู้ ดมไิ ดเ้ ขา้ สนิทอยใู่ นเรา ผนู้ นั้ กต็ อ้ งถกู ตดั ท้งิ เสยี เหมอื นแขนง แลว้ กเ็ หยี่ วแหง้ ไป
และถกู เกบ็ เอาไปเผาไฟ ถ้าท่านทงั้ หลายเข้าสนิทอย่ใู นเรา และถ้อยคำ� ของเราฝังอย่ใู นท่านแล้ว ท่านจะขอสิง่ ใด ซึง่ ท่าน
ปรารถนากจ็ ะได้สิง่ นัน้
เป็นภาพทเ่ี ปรยี บเทยี บชวี ติ ของเราเป็นแขนงองุ่นทต่ี อ้ งตดิ กบั เถาหรอื ล�ำตน้ จงึ จะมชี วี ติ อย่ไู ด้ ถา้ เราไม่รกั ษา
ชวี ติ ทต่ี ดิ สนิทใกลช้ ดิ กบั พระเจา้ โดยใหพ้ ระวจนะฝังแน่นและเป็นจรงิ ในชวี ติ ของเราในทส่ี ดุ ชวี ติ กจ็ ะเรมิ่ หา่ งจากพระ
ะเจา้ จนกระทงั่ เราปฏเิ สธพระเจา้ โดยทเ่ี ราไมต่ งั้ ใจมากอ่ นได้
19
4. สิง่ ท่ีเราจะไดร้ ับเม่อื เราวางใจในพระเยซูคริสต์
4.1 ชีวิตนิรนั ดร์
ชวี ติ นิรนั ดรม์ ไิ ดห้ มายถงึ การมชี วี ติ ทย่ี นื ยาวไมต่ อ้ งตาย แตห่ มายถงึ การทเ่ี ราไดก้ ลบั มามคี วามสมั พนั ธก์ บั
พระเจา้ พระผสู้ รา้ งเรา ผเู้ ป็นแหลง่ แหง่ ชวี ติ และกำ� ลงั ของเราดงั นนั้ ชวี ติ นิรนั ดรจ์ งึ เรมิ่ ตน้ ตงั้ แต่เราไดก้ ลบั ใจเชอ่ื
วางใจในพระเยซคู รสิ ต์ และตอ้ นรบั พระองคเ์ ขา้ มาในชวี ติ ในฐานะพระผชู้ ว่ ยใหร้ อด และชวี ติ นิรนั ดรด์ ำ� เนินตอ่ ไป
จนเราถกู รบั ไปอยกู่ บั พระเจา้ ในวนั สดุ ทา้ ย พระเจา้ จะประทานชวี ติ นิรนั ดรเ์ ฉพาะคนทก่ี ลบั ใจจากบาป และไดเ้ ชอ่ื
วางใจในพระเยซคู รสิ ตเ์ ทา่ นนั้
ยน.3:16 เพราะวา่ พระเจา้ ทรงรกั โลก จนไดท้ รงประทานพระบตุ รองคเ์ ดยี วของพระองค์ เพอื่ ทกุ คนที่วางใจในพระบตุ รนนั้ จะไม่
พนิ าศ แต่มีชีวิตนิรนั ดร์
ยน.10:28-29 เราให้ชีวิตนิรนั ดรแ์ ก่แกะนัน้ แกะนนั้ จะไมพ่ นิ าศเลย และจะไมม่ ผี ใู้ ดแยง่ ชงิ แกะเหลา่ นนั้ ไปจากมอื ของเราได้
พระบดิ าของเราผปู้ ระทานแกะนนั้ ใหแ้ กเ่ ราเป็นใหญ่กวา่ ทกุ สงิ่ และไมม่ ผี ใู้ ดอาจชงิ แกะนนั้ ไปจากพระหตั ถข์ องพระบดิ าของเราได้
4.2 ได้สิทธิให้เป็นบตุ รของพระเจ้า
คำ� วา่ “สทิ ธใิ หเ้ ป็นบตุ ร” หมายถงึ สทิ ธทิ จ่ี ะรบั มรดกจากพระเจา้ ในฐานะพระองคเ์ ป็นพระบดิ าของเรา และใน
ฐานะบุตรเราจงึ มสี ทิ ธเิ ์ขา้ เฝ้าพระเจา้ ไดท้ กุ เวลา เป็นของประทานทพ่ี ระเจา้ ประทานใหโ้ ดยไมค่ ดิ มลู คา่
ยน.1:12 แตส่ ว่ นบรรดาผทู้ ตี่ อ้ นรบั พระองคผ์ ทู้ เี่ ชอื่ ในพระนามของพระองค์ พระองคก์ ท็ รงประทานสิทธิให้เป็นบตุ รของพระเจา้
4.3 ได้รบั ชีวิตใหม่
ชวี ติ ทไ่ี ดร้ บั การเปลย่ี นแปลงใหมจ่ ากภายใน เป็นชวี ติ ทม่ี ชี ยั ชนะต่อบาป
2 คร.5:17 เหตุฉะนนั้ ถา้ ผใู้ ดอยใู่ นพระครสิ ต์ ผนู้ นั้ กเ็ ป็นคนทถี่ กู สรา้ งใหมแ่ ลว้ สงิ่ สารพดั ทเี่ กา่ ๆ กล็ ว่ งไป นีแ่ น่ะกลายเป็นสงิ่
ใหมท่ งั้ นนั้
4.4 ได้รบั สนั ติสขุ
พระเจา้ ประทานสนั ตสิ ขุ ใหแ้ ก่ผทู้ เ่ี ชอ่ื วางใจในพระเยซคู รสิ ต์ เป็นผลสบื เน่ืองมาจากชยั ชนะของพระเยซคู รสิ ตบ์ น
ไมก้ างเขน ซง่ึ เป็นชยั ชนะเหนือความบาปและมารซาตาน ผเู้ ชอ่ื ทกุ คนจะไดร้ บั สนั ตสิ ขุ อยา่ งแน่นอน เขาจะมคี วาม
เขม้ แขง็ และความสงบสขุ ทา่ มกลางสภาพปัญหาและความวนุ่ วายต่าง ๆ
ยน.14:27 เรามอบสนั ตสิ ขุ ไวใ้ หแ้ ก่ทา่ นทงั้ หลาย สนั ตสิ ขุ ของเราทใี่ หแ้ กท่ า่ นนนั้ เราใหท้ า่ นไมเ่ หมอื นโลกใหอ้ ยา่ ใหใ้ จของทา่ น
วติ ก และอยา่ กลวั เลย
20
บทท่ี 5 รู้จกั พระเยซคู ริสต์
วตั ถปุ ระสงค์ เพอ่ื ใหผ้ เู้ รยี นไดร้ จู้ กั พระเยซคู รสิ ต์ และพระราชกจิ ของพระองคข์ ณะทท่ี รงเสดจ็ เขา้ มาในโลกน้ี
คำ� นำ� พระเยซคู รสิ ตเ์ ป็นหน่ึงในตรเี อกานุภาพของพระเจา้ ทม่ี คี วามเทา่ เทยี มกบั พระบดิ าและ พระวญิ ญาณบรสิ ุทธิ์
พระองคท์ รงเป็นพระเจา้ ผทู้ รงพระชนมอ์ ยตู่ งั้ แตน่ ริ นั ดรก์ าล
ยน.1:1 “ในปฐมกาลพระวาทะดำ� รงอยู่ และพระวาทะทรงสถติ อยกู่ บั พระเจา้ และพระวาทะทรงเป็นพระเจา้ ”
และทรงบงั เกดิ มาเป็นมนุษย์
ยน.1:14 “พระวาทะไดท้ รงบงั เกดิ เป็นมนุษยแ์ ละทรงอยทู่ า่ มกลางเรา บรบิ รู ณ์ดว้ ยพระคณุ และความจรงิ เราทงั้ หลายไดเ้ หน็
พระสริ ขิ องพระองค์ คอื พระสริ อิ นั สมกบั พระบตุ รองคเ์ ดยี วของพระบดิ า”
1 ทธ.3:16 “เราตอ้ งยอมรบั วา่ ขอ้ ล้ำ� ลกึ แหง่ ศาสนาของเรานนั้ ยงิ่ ใหญม่ าก คอื วา่ พระองคท์ รงปรากฏเป็นมนุษย์ พระวญิ ญาณ
ไดท้ รงพสิ จู น์แลว้ หมทู่ ตู สวรรคก์ เ็ หน็ และมผี ปู้ ระกาศพระองคแ์ กป่ ระชาชาติ มชี าวโลกเชอื่ ถอื พระองค์ และพระองคเ์ สดจ็ ขน้ึ รบั พระ
สริ ”ิ
ทรงถกู เรยี กว่าเป็นพระบตุ รของพระเจา้ พระองคท์ รงเป็นมนุษย์ 100% และขณะเดยี วกนั พระองคก์ ท็ รงเป็น
พระเจา้ 100 % ดว้ ย
พระองคไ์ มไ่ ดเ้ ป็นเหมอื นผนู้ �ำศาสนาในโลกน้ี เพราะพระองคไ์ มเ่ พยี งแตม่ าใหค้ ำ� สอนทด่ี ี แตท่ รงเสยี สละพระชนม์
ชพี ของพระองค์ เพอ่ื ชว่ ยมนุษยใ์ หพ้ น้ จากความผดิ บาปดว้ ยความรกั
1. พระเยซคู ือผู้ใด
1.1 ทรงเป็นพระเจ้าในสภาพพระบตุ รซึ่งเป็นหนึ่งในตรีเอกานุภาพของ
พระเจ้า
มธ.1:21 เธอจะประสูตบิ ุตรชาย แลว้ เจา้ จงเรยี กนามท่านว่า เยซูเพราะว่าท่าน
เป็นผทู้ จี่ ะโปรดชว่ ยชนชาตขิ องทา่ นใหร้ อดจากความผดิ บาปของเขา
ก. ทตู สวรรคป์ ระกาศว่าพระเยซูทรงเป็นพระเจ้า
ลก.1:35 ทตู สวรรคจ์ งึ ตอบนางวา่ พระวญิ ญาณบรสิ ทุ ธจ์ิ ะเสดจ็ ลงมาบนเธอ และ
ฤทธเิ์ ดชของผูส้ ูงสุดจะปกเธอ เหตุฉะนัน้ บุตรทจี่ ะเกดิ มานัน้ จะได้เรยี กว่าวสิ ุทธแ์ิ ละ
เรยี กวา่ พระบตุ รของพระเจ้า
ข. พระบิดาทรงประกาศว่าพระเยซูทรงเป็นพระเจ้า
ลก.3:21-22 อยมู่ าเมอื่ คนทงั้ ปวงรบั บพั ตศิ มา และพระเยซทู รงรบั ดว้ ย ขณะเมอื่
ทรงอธษิ ฐานอยู่ ทอ้ งฟ้ากแ็ หวกออก และพระวญิ ญาณบรสิ ทุ ธท์ิ รงรปู สณั ฐานเหมอื น
นกพริ าบไดล้ งมาบนพระองค์ และพระสรุ เสยี งมาจากฟ้าสวรรคว์ า่ ทา่ นเป็นบตุ รทรี่ กั
ของเรา เราชอบใจทา่ นมาก
ค. พวกผีกย็ อมรบั ว่าพระเยซูทรงเป็นพระเจ้า
ลก.4:40-41 ครนั้ เวลาตะวนั ยอแสง ใครมคี นเจบ็ เป็นโรคต่าง ๆ กพ็ ามาหาพระองค์
พระองคก์ ท็ รงวาง พระหตั ถถ์ กู ตอ้ งเขาทกุ คนใหเ้ ขาหายโรค ผีกอ็ อกมาจากคน
หลายคนด้วยรอ้ งว่า ท่านเป็นพระบตุ รของพระเจ้าฝ่ายพระองคก์ ท็ รงขนาบมนั
และไมใ่ หม้ นั พดู เพราะวา่ มนั รแู้ ลว้ วา่ พระองคท์ รงเป็นพระครสิ ต์
ทงั้ ทตู สวรรค์ และผเี องตา่ งกย็ อมรบั วา่ พระเยซทู รงเป็นพระเจา้ ความเป็น
มนุษยแ์ ทข้ องพระเยซคู รสิ ต์ แสดงออกดงั น้ี
21
1) พระองคบ์ งั เกิดจากผหู้ ญิง
พระองคท์ รงเกดิ จากหญงิ พรหมจารี คอื นางมารยี ์ โดยเดชพระวญิ ญาณบรสิ ทุ ธิ ์ แมพ้ ระองคจ์ ะเกดิ จากหญงิ แต่
พระองคก์ ไ็ มม่ บี าป
2 คร.5:21 เพราะวา่ พระเจ้าได้ทรงกระทำ� พระองคผ์ ทู้ รงไมม่ ีบาปให้บาป เพราะเหน็ แก่เรา เพอื่ เราจะไดเ้ ป็นคนชอบธรรม
ของพระเจา้ ทางพระองค์
ฟป. 2:6-8 ผทู้ รงสภาพของพระเจา้ แตม่ ไิ ดท้ รงถอื วา่ การเทา่ เทยี มกบั พระเจา้ นนั้ เป็นสงิ่ ทจี่ ะตอ้ งยดึ ถอื แตไ่ ดก้ ลบั ทรงสละ และ
ทรงรบั สภาพทาส ทรงถือกำ� เนิดเป็นมนุษย์ และเมอื่ ทรงปรากฏพระองคใ์ นสภาพมนุษยแ์ ล้ว พระองคก์ ท็ รงถ่อมพระองคล์ งยอม
เชอื่ ฟังจนถงึ ความมรณา กระทงั่ ความมรณาทกี่ างเขน
ฮบ.7:26 มหาปโุ รหติ เชน่ น้ีแหละทเี่ หมาะสำ� หรบั เรา คอื เป็นผบู้ รสิ ทุ ธิ์ ปราศจากอุบายไรม้ ลทนิ แยกจากคนบาปทงั้ ปวงประทบั
อยสู่ งู กวา่ ฟ้าสวรรค์
2) พระองคเ์ ติบโตอย่างมนุษยท์ วั่ ไป
พระเยซคู รสิ ตท์ รงเตบิ โตอยา่ งเดก็ ทวั่ ไป ไดร้ บั การเลย้ี งดใู นครอบครวั ทม่ี คี วามเชอ่ื ในพระเจา้ ไปนมสั การพระเจา้
ในพระวหิ ารและศกึ ษาพระบญั ญตั ติ ามธรรมเนียมของคนยวิ ในเวลานนั้ พระองคท์ รงใชพ้ ระคมั ภรี ใ์ นการประกาศ
และสงั่ สอนดว้ ย
3) มีความเป็นบคุ คลคือ มีสติปัญญา อารมณ์ ความร้สู ึก และจิตวิญญาณเหมอื นมนุษยท์ กุ ประการ
มก.8:12 พระองคท์ รงถอนพระทยั แล้วตรสั ว่า คนยคุ น้ีแสวงหาหมายสำ� คญั ทำ� ไม เราวา่ แกเ่ จา้ ทงั้ หลายจรงิ ๆ วา่ จะไมโ่ ปรดให้
หมายสำ� คญั แกค่ นยคุ น้ี
ยน.12:27 บดั น้ีจติ ใจของเราเป็นทกุ ขแ์ ละเราจะพดู อยา่ งไร จะวา่ “ขา้ แต่พระบดิ าขอทรงโปรดชว่ ยขา้ พระองคใ์ หพ้ น้ จากการย์
แหง่ กาลน้ีอยา่ งนนั้ หรอื หามไิ ด้ เพราะดว้ ยความประสงคน์ ้ีเอง เราจงึ มาถงึ การยแ์ หง่ กาลน้ี”
4) มีลกั ษณะธรรมชาติของมนุษย์ เช่น หิว เหน่ือย กระหายน�้ำ และถกู ทดลอง เป็นต้น
มธ.4:2 และพระองคท์ รงอดพระกระยาหารสสี่ บิ วนั สสี่ บิ คนื ภายหลงั พระองคก์ ท็ รงอยากพระกระยาหาร
ยน.4:6 บอ่ น้�ำของยาโคบอยทู่ นี่ นั่ พระเยซูทรงดำ� เนินทางมาเหน็ดเหนือ่ ย จงึ ประทบั ลงทขี่ า้ งบอ่ นนั้ เป็นเวลาประมาณเทยี่ ง
ฮบ.4:15 เพราะวา่ เรามไิ ดม้ มี หาปโุ รหติ ทไี่ มส่ ามารถจะเหน็ ใจในความอ่อนแอของเรา แตไ่ ดท้ รงถกู ทดลองใจเหมอื นอยา่ งเรา
ทกุ ประการ ถงึ กระนนั้ พระองคก์ ย็ งั ปราศจากบาป
1.2 ทรงเป็นพระผสู้ รา้ ง
คส.1:16 เพราะวา่ ในพระองคส์ รรพสิง่ ไดถ้ กู สรา้ งข้นึ ทงั้ ในทอ้ ง
ฟ้าและทแี่ ผน่ ดนิ โลก สงิ่ ซงึ่ ประจกั ษแ์ ก่ตาและซงึ่ ไมป่ ระจกั ษแ์ กต่ า ไม่
วา่ จะเป็นเทวบลั ลงั ก์ หรอื เป็นเทพอาณาจกั ร หรอื เป็นเทพผคู้ รองหรอื
ศกั ดเิ ทพ สรรพสงิ่ ทงั้ สน้ิ ถกู สรา้ งขน้ึ โดยพระองคแ์ ละเพอื่ พระองค์
ยน.1:1 ในปฐมกาลพระวาทะดำ� รงอยู่ และพระวาทะทรงสถติ อยู่
กบั พระเจา้ และพระวาทะทรงเป็นพระเจ้า
ยน.1:3 พระเจ้าทรงสร้างสิง่ ทงั้ ปวงข้ึนมาโดยพระวาทะ ใน
บรรดาสงิ่ ทเี่ ป็นมานนั้ ไมม่ สี กั สงิ่ เดยี วทไี่ ดเ้ ป็นมานอกเหนือพระวาทะ
พระวาทะกค็ อื พระเยซคู รสิ ตผ์ ทู้ รงสรา้ งสงิ่ ทงั้ ปวง ไมม่ ี
สกั สงิ่ เดยี วทเ่ี กดิ ขน้ึ โดยบงั เอญิ
22
2. พระราชกจิ สำ�คญั ของพระเยซูครสิ ต์
2.1 การสิ้นพระชนมบ์ นไม้กางเขน
การสน้ิ พระชนมบ์ นไมก้ างเขนของพระเยซูนัน้ เป็นแผนการของพระเจา้ เพ่อื รบั โทษบาปแทนมนุษยแ์ ละท�ำให้
มนุษยเ์ ป็นคนชอบธรรม
กจ.2:23 พระเยซูน้ีทรงถกู มอบไว้ตามทีพ่ ระเจ้าได้ทรงดำ� ริแน่นอนล่วงหน้าไว้ก่อน ท่านทงั้ หลายไดใ้ หค้ นอธรรมจบั
พระองคไ์ ปตรงึ ทกี่ างเขนและประหารชวี ติ เสยี
รม.5:8 แต่พระเจ้าทรงส�ำแดงความรกั ของพระองค์แก่เราทงั้ หลาย คอื ขณะทเี่ รายงั เป็นคนบาปอยู่นัน้ พระคริสต์ได้ทรง
ส้ินพระชนมเ์ พือ่ เรา
รม.6:23 เพราะวา่ คา่ จา้ งของความบาปคอื ความตาย แตข่ องประทานจากพระเจา้ คอื ชวี ติ นิรนั ดรใ์ นพระเยซคู รสิ ตอ์ งคพ์ ระผเู้ ป็น
เจา้ ของเรา
พระเยซมู าสน้ิ พระชนมท์ ก่ี างเขนเพอ่ื ไถ่ความบาปผดิ ของเราทงั้ หลายหมดโลกน้ี
2 คร.5:21 เพราะวา่ พระเจ้าได้ทรงกระทำ� พระองคผ์ ทู้ รงไม่มีบาปให้บาป เพราะเหน็ แก่เรา เพอื่ เราจะไดเ้ ป็นคนชอบธรรม
ของพระเจา้ ทางพระองค์
ขณะทพ่ี ระเยซถู กู ตรงึ กางเขนนนั้ พระองคไ์ ดท้ รงรบั ความผดิ บาปของมนุษยไ์ วท้ ก่ี ายของพระองค์ พระองคท์ รง
สน้ิ พระชนมเ์ พอ่ื เป็นคา่ ไถ่บาปแก่เราทงั้ หลายทำ� ใหเ้ รากลายเป็นคนชอบธรรม เราจงึ สามารถกลบั มาคนื ดกี บั
พระเจา้ ได้ และมคี วามสมั พนั ธก์ บั พระองคใ์ นการดำ� เนินชวี ติ ประจำ� วนั ไมเ่ พยี งในปัจจบุ นั น้ีแต่เมอ่ื เราจากโลกน้ีโดย
ความตายแลว้ เราจะไปอยกู่ บั พระองคใ์ นแผน่ ดนิ สวรรคน์ ิรนั ดรด์ ว้ ย
23
2.2 การฟื้ นคืนพระชนมข์ องพระเยซู
เรอ่ื งการเป็นขน้ึ มาจากความตายของพระเยซนู นั้ ถกู พยากรณ์ไวล้ ว่ งหน้าแลว้ และมหี ลกั ฐานหลายอยา่ งทพ่ี สิ จู น์
วา่ พระองคท์ รงเป็นขน้ึ มาจากความตายจรงิ และยงั ทรงพระชนมอ์ ยู่ ในปัจจบุ นั เชน่ พระองคไ์ ดป้ รากฏแกค่ นทงั้
หลายตลอด 40 วนั หลงั จากเป็นขน้ึ มา และกอ่ นเสดจ็ สสู่ วรรคพ์ ระองคท์ รงปรากฏแก่คนมากกวา่ 500 คน
ไมม่ ใี ครปฎเิ สธไดเ้ ลยวา่ พระเยซมู ไิ ดท้ รงอยใู่ นประวตั ศิ าสตรข์ องโลกน้ีและพระองคไ์ ดฟ้ ้ืนขน้ึ จากความตายจรงิ
เพราะแมแ้ ตน่ กั ศาสนาทต่ี ่อตา้ นพระองคใ์ นสมยั นนั้ กย็ งั ยอมรบั และหากพระองคไ์ มไ่ ดฟ้ ้ืนขน้ึ จากความตายจรงิ คง
ไมม่ ผี เู้ ชอ่ื คนใดในสมยั นนั้ จะยอมตายเพอ่ื ความเชอ่ื ของตนแน่นอน แตเ่ ราไดเ้ หน็ ผเู้ ชอ่ื มากมายยอมตายเพราะความ
เชอ่ื ในพระองค์ ซง่ึ เป็นหลกั ฐานทย่ี นื ยนั วา่ พระองคท์ รงเป็นขน้ึ มาจากความตายจรงิ
ความจรงิ เกย่ี วกบั การฟ้ืนคนื พระชนมข์ องพระเยซู
ก. การทพ่ี ระเยซคู รสิ ตท์ รงมชี ยั ชนะเหนือความตายทำ� ใหพ้ ระองคส์ ามารถชว่ ยเราใหพ้ น้ จากความตายสชู่ วี ติ นิ
รนั ดรไ์ ด้
1 คร.15:20-21 แต่ความจรงิ พระครสิ ตท์ รงถกู ชบุ ใหเ้ ป็นขน้ึ มาจากความตายแลว้ และทรงเป็นผลแรกในพวกคนทงั้ หลายทไี่ ด้
ลว่ งหลบั ไปแลว้ นนั้ เพราะวา่ ความตายไดอ้ ุบตั ขิ น้ึ เพราะมนุษยค์ นหนึง่ เป็นเหตุฉนั ใด การเป็นขน้ึ มาจากความตายกไ็ ดอ้ ุบตั ขิ น้ึ
เพราะมนุษยผ์ หู้ นึง่ เป็นเหตุฉนั นนั้
อาดมั คนเดยี วทำ� บาปเป็นเหตใุ หม้ นุษยท์ กุ คนตอ้ งตายฉนั ใด พระครสิ ตผ์ เู้ ดยี วทย่ี อมตายและไดเ้ ป็นขน้ึ จากความ
ตายกเ็ ป็นเหตุใหค้ นทงั้ ปวงทเ่ี ชอ่ื เป็นขน้ึ จากความตายฉนั นนั้ ดงั นนั้ ทกุ คนทเ่ี ชอ่ื วางใจในพระเยซจู งึ มนั่ ใจไดว้ า่
เราจะฟ้ืนขน้ึ มาจากความตายในวนั สดุ ทา้ ย เชน่ เดยี วกนั เมอ่ื พระเยซคู รสิ ตเ์ ป็นขน้ึ มาจากความตายแลว้ พระองค์
ไดเ้ สดจ็ ไปสวรรคเ์ พอ่ื เตรยี มทไ่ี วส้ ำ� หรบั เราแลว้ จะกลบั มารบั เราทงั้ หลายทเ่ี ชอ่ื วางใจในพระองค์
เมอ่ื พระองคฟ์ ้ืนขน้ึ จากความตายแลว้ พระองคท์ รงอยใู่ นโลกน้ีอกี 40 วนั หลงั จากนนั้ พระองคไ์ ดเ้ สดจ็ ไปสวรรค์
เพอ่ื เตรยี มทไ่ี วส้ ำ� หรบั เรา และจะมวี นั หน่ึงทพ่ี ระองคจ์ ะเสดจ็ กลบั มาเพอ่ื มารบั เราทงั้ หลายทเ่ี ชอ่ื ไปอยกู่ บั พระองคน์ ิ
รนั ดร์ ซง่ึ เวลานนั้ จะเป็นเวลาสน้ิ สดุ ของโลกน้ี
ยน.14:1-3 อยา่ ใหใ้ จทา่ นทงั้ หลายวติ กเลย ทา่ นวางใจในพระเจา้ จงวางใจในเราดว้ ย ในพระนิเวศของ พระบดิ าเรามที อี่ ยู่
เป็นอนั มาก ถา้ ไมม่ เี ราคงไดบ้ อกทา่ นแลว้ เพราะเราไปจดั เตรียมทีไ่ ว้สำ� หรบั ท่านทงั้ หลาย เมอื่ เราไปจดั เตรยี มทไี่ วส้ ำ� หรบั ทา่ น
แลว้ เราจะกลบั มาอีกรบั ท่านไปอย่กู บั เรา เพือ่ ว่าเราอย่ทู ีไ่ หนท่านทงั้ หลายจะได้อย่ทู ีน่ ัน่ ด้วย
ยน.1:3 พระเจ้าทรงสร้างสิง่ ทงั้ ปวงข้ึนมาโดยพระวาทะ ในบรรดาสงิ่ ทเี่ ป็นมานนั้ ไมม่ สี กั สงิ่ เดยี วทไี่ ดเ้ ป็นมานอกเหนือพระ
วาทะ
24
2.3 ทรงเป็นแหล่งชีวิต
ยน.1:4 พระองคท์ รงเป็นแหล่งชีวิต และชวี ติ นนั้ เป็นความสวา่ งของมนุษย์
ยน.10:28 เราใหช้ วี ติ นิรนั ดรแ์ ก่แกะนนั้ แกะนนั้ จะไมพ่ นิ าศเลย และจะไมม่ ผี ใู้ ดแยง่ ชงิ แกะเหลา่ นนั้ ไปจากมอื ของเราได้
2.4 ทรงอย่ทู กุ หนทกุ แห่ง
มธ.28:20 สอนใหเ้ ขาถอื รกั ษาสงิ่ สารพดั ซงึ่ เราไดส้ งั่ พวกเจา้ ไว้ นีแ่ หละเราจะอย่กู บั เจ้าทงั้ หลาย เสมอไปจนกว่าจะส้ินยคุ
ยน.3:13 ไมม่ ผี ใู้ ดไดข้ น้ึ ไปสสู่ วรรค์ นอกจากทา่ นทลี่ งมาจากสวรรคค์ อื บุตรมนุษย์
อฟ.1:23 ซงึ่ เป็นพระกายของพระองค์ คอื ซงึ่ เตม็ บรบิ รู ณ์ดว้ ยพระองค์ ผทู้ รงอย่เู ตม็ ทกุ อย่างทกุ แห่งหน
2.5 ทรงยกโทษความผิดบาปของมนุษยไ์ ด้
ลก.7:48 พระองคจ์ งึ ตรสั แก่นางวา่ ความผดิ บาปของเจา้ โปรดยกเสยี แลว้
2.6 ทรงมีฤทธ์ิอำ� นาจไมจ่ ำ� กดั
มธ.14:25 ครนั้ เวลาสามยามเศษ พระองคจ์ งึ ทรงดำ� เนินบนน้�ำทะเลไปยงั เหลา่ สาวก
มธ.8:25-27 และพวกสาวกไดม้ าปลกุ พระองค์ ทลู วา่ “พระองคเ์ จา้ ขา้ ขอพระองคท์ รงโปรดชว่ ยเถดิ พวกเรากำ� ลงั จะจมอยู่
แลว้ ” พระองคจ์ งึ ตรสั กบั เขาวา่ “เหตุไฉนจงึ ขลาดนกั ชา่ งมศี รทั ธาน้อยเสยี จรงิ ๆ” แลว้ พระองคท์ รงลกุ ข้ึนห้ามลมและทะเล
คลืน่ ลมกส็ งบเงียบทวั่ ไป คนเหลา่ นนั้ กอ็ ศั จรรยใ์ จพดู กนั วา่ “ทา่ นผนู้ ้ีเป็นคนอยา่ งไรหนอ จนชนั้ ลมและทะเลกเ็ ชอื่ ฟังทา่ น”
2.7 ทรงเป็นเหมือนเดิมเสมอพระลกั ษณะของพระองคไ์ ม่เปล่ียนแปลง
ฮบ.1:11-12 สงิ่ เหลา่ น้ีจะพนิ าศ แตพ่ ระองคท์ รงดำ� รงอยู่ สงิ่ เหลา่ น้ีจะเก่าไปเหมอื นเครอื่ งนุ่งหม่ พระองคท์ รงมว้ นสงิ่ เหลา่ น้ีไว้
ดจุ ผา้ คลมุ และสงิ่ เหลา่ นนั้ กจ็ ะเปลยี่ นแปลงไป แต่พระองคย์ งั ทรงเป็นอย่างเดิม และปี เดือนของพระองคไ์ ม่ส้ินสดุ
2.8 ทรงมีสิทธิอำ� นาจเหนือโลกนี้
ยน.16:33 เราไดบ้ อกเรอื่ งน้ีแกท่ า่ น เพอื่ ทา่ นจะไดม้ สี นั ตสิ ขุ ในเรา ในโลกน้ีทา่ นจะประสบความทกุ ขย์ าก แต่ จงชนื่ ใจเถดิ เพราะ
ว่าเราได้ชนะโลกแล้ว
มก.2:10 ...แต่เพอื่ ทา่ นทงั้ หลายจะไดร้ วู้ า่ บตุ รมนุษยม์ ีสิทธิอำ� นาจในโลกทจี่ ะโปรดยกความผดิ บาปได…้
2.9 ทรงเป็นพระเจ้าแห่งการพิพากษา
ยน.5:22 เพราะวา่ พระบดิ ามไิ ดท้ รงพพิ ากษาผใู้ ด แตพ่ ระองคไ์ ด้ทรงมอบการพิพากษาทงั้ ส้ินไว้กบั พระบตุ ร
สรุป
พระเยซทู รงเป็นพระเจา้ ทท่ี รงรกั เราทงั้ หลาย พระองค์
จงึ มารบั สภาพมนุษย์ ทรงสน้ิ พระชนมบ์ นไมก้ างเขน และ
ทรงเป็นขน้ึ จากความตาย เพอ่ื เราทงั้ หลายจะไดร้ บั การ
ไถ่บาป พน้ จากความตายสชู่ วี ติ และรบั ความชอบธรรมโดย
พระคณุ พระองค์ ดงั นนั้ ในทางนิตนิ ยั เราจงึ เป็นคนชอบ
ธรรมแลว้ แต่ในทางพฤตนิ ยั เราตอ้ งต่อสกู้ บั ความบาปและ
ความตอ้ งการของเน้ือหนงั และรบั การเปลย่ี นแปลงชวี ติ ทกุ
วนั จนถงึ ความไพบลู ยใ์ นพระเยซคู รสิ ต์
25
บทที่ 6 พึ่งพาพระวิญญาณบริสุทธ์ิ
วตั ถปุ ระสงค์ เพอ่ื ใหผ้ เู้ รยี นเขา้ ใจบทบาทของพระวญิ ญาณบรสิ ทุ ธิ ์ และรจู้ กั พระเจา้ มากขน้ึ โดยการพง่ึ พาฤทธเิ์ดช
ของพระวญิ ญาณบรสิ ทุ ธใิ์ นการดำ� เนินชวี ติ ครสิ เตยี น
คำ� นำ� โดยสภาพธรรมชาตมิ นุษยท์ กุ คนเป็นคนบาปและมคี วามจำ� กดั ไมส่ ามารถชว่ ยตนเองไดใ้ นทกุ เรอ่ื ง เมอ่ื เราตดั สนิ
ใจเชอ่ื วางใจในพระเยซคู รสิ ต์ พระวญิ ญาณบรสิ ุทธไิ์ ดม้ าสถติ อยกู่ บั ผเู้ ชอ่ื ทนั ที เพอ่ื เป็นพระผชู้ ว่ ยทค่ี อยชว่ ยเหลอื เราใน
การดำ� เนนิ ชวี ติ ครสิ เตยี น ทำ� ใหเ้ รามคี วามเขา้ ใจ และรจู้ กั พระเจา้ มากขน้ึ เราตอ้ งพง่ึ พาพระวญิ ญาณบรสิ ุทธใิ์นการ
ดำ� เนนิ ชวี ติ
1. พระวญิ ญาณบริสุทธิ์คือผใู้ ด
พระวญิ ญาณบรสิ ุทธมิ ์ ชี อ่ื เรยี กอกี อยา่ งวา่ “พระผชู้ ว่ ย” กจ.2:1-4 เมอื่ วนั เทศกาลเพน็ เทคศเตมาถงึ จำ� พวกศษิ ยจ์ งึ รวม
พระวญิ ญาณบรสิ ุทธทิ ์ รงมสี ภาพเป็นบคุ คล แมไ้ มม่ รี ่าง อยใู่ นทแี่ หง่ เดยี วกนั ในทนั ใดนนั้ มเี สยี งมาจากฟ้าเหมอื นเสยี งพายุ
กายเหมอื นมนุษย์ แตพ่ ระองคม์ คี วามรสู้ กึ มคี วามรู้ มสี ติ กลา้ สนั่ กอ้ งทวั่ ตกึ ทเี่ขานงั่ อยนู่ นั้ มเี ปลวไฟสณั ฐานเหมอื นลน้ิ
ปัญญา มคี วามสามารถในการตดั สนิ ใจ พระวญิ ญาณ ปรากฏแกเ่ ขากระจายอยบู่ นเขาส้นิ ทกุ คน เขาเหลา่ นนั้ กป็ ระกอบ
บรสิ ุทธิท์ รงเป็นพระเจา้ โดยสมบูรณ์เป็นสภาพหน่ึงในตรี ดว้ ยพระวญิ ญาณบรสิ ุทธ์ิ จงึ ตงั้ ตน้ พดู ภาษาอนื่ ๆ ตามทพี่ ระ
เอกานุภาพ พระองคไ์ มใ่ ชเ่ ป็นเพยี งสว่ นหน่ึงของพระเจา้ วญิ ญาณทรงโปรดใหค้ อื พระวญิ ญาณแหง่ ความจรงิ ซงึ่ โลกรบั ไว้
ไมไ่ ด้ เพราะแลไมเ่ หน็ และไมร่ ูจ้ กั พระองค์ ทา่ นทงั้ หลายรูจ้ กั
บทบาทของพระวญิ ญาณบรสิ ุทธิ์ เรม่ิ ขน้ึ หลงั จากท่ี พระองค์ เพราะพระองคท์ รงสถติ อยกู่ บั ทา่ น และจะประทบั อยใู่ น
พระเยซูครสิ ต์ทรงส้ินพระชนม์ทไ่ี มก้ างเขนทรงฟ้ืนคนื ทา่ น
พระชนมแ์ ละเสดจ็ ขน้ึ สสู่ วรรคไ์ ปหาพระบดิ า หลงั จากนนั้
พระองคท์ รงสง่ พระวญิ ญาณบรสิ ุทธซิ ์ ง่ึ เป็นพระผชู้ ่วยให้
มาสถติ กบั ผเู้ ชอ่ื ทกุ คนตามทท่ี รงสญั ญาไว้ ซง่ึ พระสญั ญา
นไ้ี ดส้ �ำเรจ็ และเป็นจรงิ ในวนั เพน็ เตคอส
26
2. เราจะมปี ระสบการณ์ในฤทธเิ์ ดชของพระวิญญาณบรสิ ทุ ธ์ิไดอ้ ยา่ งไร
2.1 มใี จปรารถนาอยา่ งแท้จริง
ลก.11:13 เพราะฉะนนั้ ถา้ ทา่ นทงั้ หลายเองผเู้ ป็นคนบาปยงั รูจ้ กั ใหข้ องดแี กบ่ ตุ รของตน ยงิ่ กวา่ นนั้ สกั เทา่ ใด พระบดิ าผทู้ รงสถติ ใน
สวรรค์ จะทรงประทานพระวญิ ญาณบรสิ ุทธแ์ิ กผ่ ทู้ ขี่ อตอ่ พระองค์
ผเู้ ชอ่ื ตอ้ งมใี จปรารถนาอยา่ งแทจ้ รงิ โดยแสดงออกดว้ ยการทลู ขอตอ่ พระเจา้ ดว้ ยความจรงิ ใจ ดว้ ยการเหน็ คณุ คา่
และมคี วามเชอ่ื มนั่ วา่ พระเจา้ จะประทานให้
2.2 สารภาพบาป
กจ.2:38 ฝ่ายเปโตรจงึ กลา่ วแกเ่ ขาวา่ จงกลบั ใจใหมแ่ ละรบั บพั ตศิ มาในพระนามแหง่ พระเยซคู รสิ ตส์ ้นิ ทกุ คนเพอื่ พระเจา้ จะ
ทรงยกความผดิ บาปของทา่ นเสยี แลว้ ทา่ นจะไดร้ บั พระราชทานพระวญิ ญาณบรสิ ุทธ์ิ
ชวี ติ ทอ่ี ยใู่ นบาปทำ� ใหเ้ ราไมส่ ามารถพบพระเจา้ ได้ ดงั นนั้ เราตอ้ งรบั การชำ� ระชวี ติ ใหบ้ รสิ ุทธกิ ์ อ่ นโดยการสารภาพ
บาปตอ่ พระเจา้ ขอการยกโทษความผดิ บาป เพอ่ื ทเ่ี ราจะรบั พระวญิ ญาณบรสิ ุทธไิ ์ ด้
2.3 มคี วามเชอ่ื วา่ จะไดร้ บั
ยน.7:38-39 ผทู้ วี่ างใจในเราตามทมี่ คี ำ� เขยี นไวแ้ ลว้ วา่ แมน่ ้�ำทมี่ นี ้�ำธ�ำรงชวี ติ จะไหลออกมาจากภายในผนู้ นั้ สงิ่ ทพี่ ระเยซตู รสั นนั้
หมายถงึ พระวญิ ญาณ ซงึ่ ผทู้ วี่ างใจในพระองคจ์ ะไดร้ บั เหตวุ า่ ยงั ไมไ่ ดป้ ระทานพระวญิ ญาณให้ เพราะพระเยซยู งั มไิ ดป้ ระสบเกยี รตกิ จิ
ลก.11:13 เพราะฉะนนั้ ถา้ ทา่ นทงั้ หลายเอง ผเู้ ป็นคนบาปยงั รูจ้ กั ใหข้ องดแี กบ่ ตุ รของตน ยงิ่ กวา่ นนั้ สกั เทา่ ใด พระบดิ าผทู้ รงสถติ
ในสวรรคจ์ ะทรงประทานพระวญิ ญาณบรสิ ุทธแ์ิ กผ่ ทู้ ขี่ อตอ่ พระองค์
เราตอ้ งมคี วามเชอ่ื วา่ เราจะไดร้ บั โดยทเ่ี ราไมส่ งสยั หรอื กระวนกระวายใจ
2.4 แสดงออกเป็นการกระทำ� ดว้ ยการเปิ ดปากพดู
กจ.2:4 เขาเหลา่ นนั้ กป็ ระกอบดว้ ยพระวญิ ญาณบรสิ ุทธ์ิ จงึ ตงั้ ตน้ พดู ภาษาอนื่ ๆ ตามที่ พระวญิ ญาณทรงโปรดใหพ้ ดู
การพดู ภาษาแปลก ๆ เป็นหมายส�ำคญั ทย่ี นื ยนั ถงึ การมปี ระสบการณใ์ น พระวญิ ญาณบรสิ ุทธิ ์หรอื ทเ่ี รยี กวา่ บพั
ตศิ มาในพระวญิ ญาณ ภาษาแปลก ๆ น้ี เป็นภาษาทเ่ี ราไมเ่ คยเรยี นรูห้ รอื ไดร้ บั การฝึกฝนมากอ่ น เป็นภาษาทพ่ี ระเจา้
ประทานใหเ้ พอ่ื ใหเ้ ราใชส้ อ่ื สารกบั พระองค์ ผเู้ ชอ่ื จะตอ้ งเปิดปากพรอ้ มทจ่ี ะพดู ภาษาแปลกๆ โดยมคี วามเชอ่ื วา่ จะไดร้ บั
แนน่ อน ไมใ่ ชป่ ิดปากน่ิงรอคอยใหพ้ ระวญิ ญาณบรสิ ุทธมิ ์ าขยบั ปากเรา และไมใ่ ชพ่ ดู คำ� ทอ่ี อกมาในความคดิ ของเรา
3. ผลดีของการพงึ่ พาพระวญิ ญาณบรสิ ทุ ธิ์
3.1 ชีวิตไดร้ บั การเสริมสร้างใหเ้ ติบโตขนึ้
1คร.14:4 ฝ่ายคนทพี่ ดู ภาษาแปลกๆ นนั้ กท็ ำ� ใหต้ นเองเจรญิ
ฝ่ายเดยี ว แตผ่ เู้ ผยพระวจนะนนั้ ยอ่ มทำ� ใหค้ รสิ ตจกั รจำ� เรญิ ขน้ึ
คนทพ่ี ง่ึ พาพระวญิ ญาณบรสิ ทุ ธจิ ์ ะไดร้ บั การเสรมิ สรา้ ง
ชวี ติ ใหจ้ ำ� เรญิ ขน้ึ ไมใ่ ชท่ ำ� ใหเ้ ขามคี วามประพฤตใิ หมท่ นั ที
แตพ่ ระวญิ ญาณฯ จะเป็นผชู้ ว่ ยทค่ี อยควบคมุ ชวี ติ ของผู้
เชอ่ื และน�ำเขาในการพยายามบงั คบั ตน ทำ� ใหอ้ ปุ นสิ ยั
และลกั ษณะชวี ติ ของเขาเปลย่ี นใหมไ่ ด้
27
3.4 เราไดร้ บั การทรงนำ� จากพระเจา้ ไดด้ ยี ่ิงขนึ้
ยน.16:13-15 เมอื่ พระวิญญาณแห่งความจริงจะเสดจ็ มาแลว้
พระองคจ์ ะนำ� ท่านทงั้ หลายไปสคู่ วามจริงทงั้ มวล เพราะพระองค์
จะไมต่ รสั โดยพลการ แตพ่ ระองคจ์ ะตรสั สงิ่ ทพี่ ระองคท์ รงไดย้ นิ และ
พระองค์จะทรงแจ้งให้ท่านทัง้ หลายรู้ถึงสิง่ เหล่านัน้ ทีจ่ ะเกิดข้ึน
พระองคจ์ ะทรงใหเ้ ราไดร้ บั เกยี รติ เพราะวา่ พระองคจ์ ะทรงเอาสงิ่ ที่
เป็นของเรามาส�ำแดงแกท่ า่ นทงั้ หลาย ทกุ สงิ่ ทพี่ ระบดิ าทรงมนี นั้ เป็น
ของเรา เหตฉุ ะนนั้ เราจงึ กลา่ ววา่ พระวญิ ญาณทรงเอาสงิ่ ซงึ่ เป็นของ
เรานนั้ มาส�ำแดงแกท่ า่ นทงั้ หลาย
1 ยน.2:27 และฝ่ายทา่ นทงั้ หลาย การเจมิ ซงึ่ ทา่ นทงั้ หลายไดร้ บั
จากพระองคน์ นั้ ดำ� รงอยกู่ บั ทา่ น และไมจ่ ำ� เป็นตอ้ งมใี ครสอนทา่ นทงั้
3.2 การอธิษฐานมปี ระสิทธิภาพมากขนึ้ หลาย เพราะวา่ การเจิมนนั้ ไดส้ อนท่านให้ร้ทู กุ สิง่ และเป็นความ
รม.8:26-28 ในทำ� นองเดยี วกนั พระวญิ ญาณกท็ รงชว่ ย จริงและไมใ่ ชค่ วามเทจ็ การเจิมนนั้ สอนท่านทงั้ หลายแลว้ อย่างใด
เราเมอื่ เราออ่ นกำ� ลงั ดว้ ยเพราะเราไมร่ ูว้ า่ เราควรจะ อธษิ ฐาน ท่านจงตงั้ มนั่ คงอยกู่ บั พระองคอ์ ย่างนนั้
ขอสงิ่ ใดอยา่ งไร แตพ่ ระวญิ ญาณทรงชว่ ยขอแทนเรา ในเมอื่ 1 คร.2:10-12 พระเจา้ ไดท้ รงส�ำแดงสงิ่ เหลา่ นนั้ แกเ่ ราทางพระ
เราคร�ำ่ ครวญอธษิ ฐานไมเ่ ป็นคำ� และพระองคผ์ ทู้ รงชนั สตู รใจ วญิ ญาณ เพราะวา่ พระวิญญาณทรงหยงั่ ร้ทู กุ สิง่ แมเ้ ป็นความล้ำ�
มนุษย์ กท็ รงทราบความหมายของพระวญิ ญาณเพราะวา่ พระ ลกึ ของพระเจา้ อนั ความคดิ ของมนุษยน์ นั้ ไมม่ ผี ใู้ ดหยงั่ รไู้ ด้ เวน้ แต่
วญิ ญาณทรงอธิษฐานขอเพอื่ ธรรมกิ ชนตามทีช่ อบพระทยั จติ วญิ ญาณของมนุษยผ์ นู้ นั้ เองฉนั ใด พระดำ� รขิ องพระเจา้ กไ็ มม่ ใี คร
พระเจา้ เรารูว้ า่ พระเจา้ ทรงชว่ ยคนทรี่ กั พระองคใ์ หเ้ กดิ ผลอนั ดี หยงั่ รไู้ ด้ เวน้ แตพ่ ระวญิ ญาณของพระเจา้ ฉนั นนั้ เราทงั้ หลายไมไ่ ดร้ บั
ในทุกสงิ่ คอื คนทงั้ ปวงทพี่ ระองคไ์ ดท้ รงเรยี กตามพระประสงค์ วญิ ญาณของโลก แตไ่ ดร้ บั พระวญิ ญาณซงึ่ มาจากพระเจา้ เพอื่ เราทงั้
ของพระองค์ หลายจะไดร้ ูถ้ งึ สงิ่ ตา่ ง ๆ ที่ พระเจา้ ไดท้ รงโปรดประทานแกเ่ รา
อฟ.6:18 จงอธษิ ฐานวงิ วอนทกุ อยา่ ง จงขอโดยพระวญิ ญาณ พระวญิ ญาณบรสิ ุทธเิ ์ทา่ นนั้ ทร่ี นู้ ้�ำพระทยั ของพระเจา้ ถา้
ทกุ เวลา ทงั้ น้จี งระวงั ตวั ดว้ ยความเพยี ร ทกุ อยา่ ง จงอธษิ ฐาน หากเราพง่ึ พาพระองค์ เราจะไดร้ บั การเปิดเผยการส�ำแดงวา่
เพอื่ ธรรมกิ ชนทกุ คน เราควรจะทำ� อยา่ งไร เมอ่ื พระวญิ ญาณฯ ทรงน�ำเรา พระองค์
ในการอธษิ ฐานแมเ้ ราไมร่ วู้ า่ เราจะอธษิ ฐานขออะไร จะทรงสอนเราให้เข้าใจน้�ำพระทยั ของพระเจ้าและรู้จัก
แตถ่ า้ เราพง่ึ พาพระวญิ ญาณบรสิ ุทธิ์ พระวญิ ญาณฯ จะ พระองคม์ ากขน้ึ
ทรงช่วยและทรงน�ำความตอ้ งการทแ่ี ทจ้ รงิ ของเรามา 3.5 เราสามารถดำ� เนินชีวิตอยา่ งมชี ยั ชนะในทกุ ๆ เรอ่ื ง
อธษิ ฐานตอ่ พระเจา้ ทำ� ใหค้ ำ� อธษิ ฐานของเราออกมา 2 คร.10:3-4 เพราะวา่ ถงึ แมว้ า่ เราอยใู่ นโลกกจ็ รงิ แตเ่ รากม็ ไิ ดส้ ู้
จากสว่ นลกึ ภายในทเ่ี ราตอ้ งการใหพ้ ระองคช์ ว่ ย รบตามโลกยี วสิ ยั เพราะวา่ ศาสตราวธุ ของเราไมเ่ ป็นฝ่ายโลกยี วสิ ยั
3.3 เรามฤี ทธ์ิเดชในการดำ� เนินชีวิตและการรบั ใช้ แตม่ ฤี ทธเ์ิ ดชจากพระเจา้ อาจทำ� ลายป้อมได้
กจ.1:8 แตท่ า่ นทงั้ หลายจะไดร้ บั พระราชทานฤทธเ์ิ ดช เมอื่ รม.8:35-37 แลว้ ใครจะใหเ้ ราทงั้ หลายขาดจากความรกั ของพระ
พระวญิ ญาณบรสิ ุทธจ์ิ ะเสดจ็ มาเหนอื ทา่ น และทา่ นทงั้ หลายจะ ครสิ ตไ์ ดเ้ ลา่ จะเป็นความทกุ ข์ หรอื ความยากลำ� บาก หรอื การ
เป็นพยานฝ่ายเราในกรงุ เยรซู าเลม็ ทวั่ แควน้ ยเู ดยี แควน้ สะมา เคยี่ วเขญ็ หรอื การกนั ดารอาหาร หรอื การเปลอื ยกาย หรอื การถกู
เรยี และจนถงึ ทสี่ ดุ ปลายแผน่ ดนิ โลก โพยภยั หรอื การถกู คมดาบหรอื ตามทเี่ขยี นไวใ้ นพระคมั ภรี ว์ า่
ในการดำ� เนนิ ชวี ติ และการรบั ใชพ้ ระเจา้ นนั้ ยอ่ มตอ้ ง เพราะเหน็ แกพ่ ระองค์ ขา้ พระองคจ์ งึ ถกู ประหารวนั ยงั คำ�่ และนบั วา่
เผชญิ กบั อปุ สรรคปัญหา ความยากลำ� บากเป็นเรอ่ื ง เป็นแกะส�ำหรบั จะเอาไปฆา่ แตว่ า่ ในเหตกุ ารณท์ งั้ ปวงเหลา่ น้ี เรามี
ธรรมดา แตห่ ากเราพง่ึ พาฤทธเิ ์ดชของพระวญิ ญาณ ชยั เหลอื ลน้ โดยพระองค์ ผไู้ ดท้ รงรกั เราทงั้ หลาย
บรสิ ุทธิ์ เราจะรบั กำ� ลงั รบั สตปิ ัญญาจากพระเจา้ และ จะเหน็ วา่ ในการดำ� เนนิ ชวี ติ ไมว่ า่ ผเู้ ชอ่ื จะตอ่ สกู้ บั มารซาตาน
มใี จกล้าหาญในการเป็นพยานเร่อื งข่าวประเสรฐิ ของ หรอื ตอ่ สกู้ บั เน้อื หนงั หากเราพง่ึ พาพระวญิ ญาณบรสิ ุทธิ ์ เรา
พระเยซูคริสต์และมสี ่วนท่ีจะท�ำใหพ้ ระราชกิจของ มนั่ ใจไดว้ า่ เรามชี ยั ชนะแลว้ เพราะพระเจา้ จะเป็นผทู้ ต่ี อ่ สู้
พระองคส์ �ำเรจ็ แทนเราและประทานชยั ชนะแกเ่ รา
28
บทท่ี 7 คมู่ ือแหง่ ชวี ติ
วตั ถปุ ระสงคเ์ พอ่ื ใหผ้ เู้ รยี นเหน็ ความสำ� คญั ของการศกึ ษาพระคมั ภรี ท์ ม่ี ผี ลทำ� ใหเ้ รารจู้ กั พระเจา้ มากขน้ึ
คำ� นำ� พระครสิ ตธรรมคมั ภรี เ์ ป็นหนังสอื ทเ่ี ขยี นขน้ึ โดยการดลใจจากพระเจา้ มใิ ชเ่ ขยี นขน้ึ โดยความคดิ ของมนุษย์ แต่
เป็นการส�ำแดงจากพระเจา้ มาสมู่ นุษย์ พระคมั ภรี จ์ งึ เป็นรากฐานแหง่ ความเชอ่ื ของครสิ เตยี น มสี ทิ ธอิ ำ� นาจและอทิ ธพิ ล
ในการเปลย่ี นแปลงชวี ติ ของผอู้ า่ น
พระครสิ ตธรรมคมั ภรี เ์ ป็นคมู่ อื ในการดำ� เนนิ ชวี ติ ครสิ เตยี น เป็นเหมอื นแผนทข่ี องผเู้ ดนิ ทาง เป็นเขม็ ทศิ ทน่ี �ำรอ่ ง
เป็นความสวา่ งน�ำพาชวี ติ ดงั นนั้ ครสิ เตยี นควรอา่ น ควรจดจำ� และน�ำไปปฏบิ ตั เิ พอ่ื จะมสี ตปิ ัญญาในการดำ� เนนิ ชวี ติ
เราจงึ ควรอา่ นพระคมั ภรี ท์ กุ ๆ วนั อา่ นบอ่ ย ๆ และใครค่ รวญดว้ ยใจอธษิ ฐาน
1. ความเขา้ ใจเกย่ี วกบั พระคมั ภีร์ 2. ประโยชนข์ องพระคมั ภรี ์
พระคมั ภรี ถ์ กู แบง่ ออกเป็น 2 ภาค คอื 2.1 เป็นอาหารฝ่ ายจิตวิญญาณ
1.1 พระคมั ภรี ภ์ าคพนั ธสญั ญาเดิม
มธ.4:4 มนุษยจ์ ะบำ� รงุ ชวี ติ ดว้ ยอาหารสงิ่ เดยี วหามไิ ด้ แตบ่ ำ�
เป็นเรอ่ื งราวของพระเจา้ เทย่ี งแทอ้ งคเ์ ดยี ว ความสมั พนั ธ์ รงุ ดว้ ยพระวจนะทกุ คำ� ซงึ่ ออกมาจากพระโอษฐ์ของพระเจา้
ระหวา่ ง พระเจา้ กบั มนุษย์ และการพยากรณ์ถงึ เรอ่ื งราว
ในอนาคตถกู เขยี นในลกั ษณะของประวตั ศิ าสตร์ สว่ นใหญ่ ชวี ติ มนุษยป์ ระกอบไปดว้ ย 3 สว่ น คอื ร่างกาย จติ ใจ
เขยี นเป็นภาษาฮบี รู ประกอบดว้ ยหนงั สอื 39 เลม่ และจติ วญิ ญาณ มนุษยไ์ มส่ ามารถดำ� รงชวี ติ อยไู่ ดด้ ว้ ย
1.2 พระคมั ภรี ภ์ าคพนั ธสญั ญาใหม่ อาหารเพยี งอยา่ งเดยี ว จติ ใจตอ้ งการมคี วามสมั พนั ธก์ บั ผู้
อน่ื ตอ้ งการไดร้ บั ความรกั ความเอาใจใส่ และการยอมรบั
เป็นเรอ่ื งราวของพระเยซคู รสิ ตผ์ มู้ าไถบ่ าปมนุษยด์ ว้ ย ส่วนจติ วญิ ญาณตอ้ งการมคี วามสมั พนั ธ์กบั พระเจ้าและ
การถกู ตรงึ ตายทไ่ี มก้ างเขนเขยี นเป็นภาษากรกี ประกอบ พระวจนะซง่ึ เป็นอาหารฝ่ายวญิ ญาณ ถา้ ร่างกายขาด
ดว้ ยหนงั สอื 27 เลม่ อาหารไมไ่ ด้ จติ วญิ ญาณเรากข็ าดการอา่ นพระคมั ภรี ไ์ ม่
ไดเ้ ชน่ เดยี วกนั เราจงึ ตอ้ งอา่ นพระคมั ภรี ท์ กุ ๆ วนั
29
2.2 นำ� ทิศทางชีวิต
การดำ� เนนิ ชวี ติ ในโลกทเ่ี ตม็ ไปดว้ ยความผดิ บาป สง่ิ ลอ่ ลวงตา่ ง ๆ และคา่ นยิ มความคดิ มากมายทไ่ี มถ่ กู ตอ้ ง หากเรา
ไมม่ คี วามเขา้ ใจหรอื ทศิ ทางทถ่ี กู ตอ้ ง เราอาจตดั สนิ ใจผดิ พลาด ตกอยใู่ นความผดิ บาป และประสบความลม้ เหลวในชวี ติ
ได้ พระคมั ภรี เ์ ป็นเหมอื นเขม็ ทศิ หรอื แสงสวา่ งสอ่ งน�ำทางในชวี ติ ของเรา
สดด.119:105 พระวจนะของพระองคเ์ ป็นโคมส�ำหรบั เทา้ ของขา้ พระองค์ และเป็นความสวา่ งแกม่ รรคาของขา้ พระองค์
สดด.119:24 บรรดาพระโอวาทของพระองค์ เป็นความปีตยิ นิ ดขี องขา้ พระองค์ เป็นทปี่ รกึ ษาของขา้ พระองค์
พระคมั ภรี จ์ ะชใ้ี หเ้ ราเหน็ วา่ ทางใดถกู ทางใดผดิ จะใหแ้ นวทางในการตดั สนิ ใจแกเ่ รา
2.3 ทำ� ให้เราร้จู กั ตวั เองซ่ึงจะนำ� ไปสกู่ ารเปลยี่ นแปลงชีวิตให้เป็นเหมอื นพระเยซู
ยก.1:23-24 เพราะวา่ ถา้ ผใู้ ดฟังพระวจนะ และไมไ่ ดป้ ระพฤตติ าม ผนู้ นั้ กเ็ ป็นเหมอื นคนทดี่ หู นา้ ของตวั ในกระจกเงา เพราะวา่ เมอื่
ดตู วั เองแลว้ กไ็ ป และกล็ มื ในทนั ทนี นั้ วา่ ตวั เองเป็นอยา่ งไร
พระคมั ภรี เ์ ปรยี บเหมอื นกระจกทส่ี ะทอ้ นใหเ้ ราเหน็ ตวั เอง และทราบวา่ เรามจี ดุ บกพรอ่ งตรงไหน และเราตอ้ งเปลย่ี น
แปลงอะไรบา้ ง ดงั นนั้ หากเราไดอ้ า่ นพระคมั ภรี แ์ ละปฏบิ ตั ติ ามคำ� สอนของพระคมั ภรี ์ ชวี ติ ของเรากจ็ ะเปลย่ี นแปลงไปใน
ทางทด่ี ขี น้ึ เรอ่ื ย ๆ
2.4 ช่วยชำ� ระชีวิตของเรา
ยน.17:17 ขอทรงโปรดชำ� ระเขาใหบ้ รสิ ุทธดิ์ ว้ ยความจรงิ พระวจนะของพระองคเ์ ป็นความจรงิ
พระคมั ภรี เ์ ป็นดงั น้�ำทช่ี ำ� ระความสกปรกในความคดิ ของเรา เมอ่ื เราอา่ นพระคมั ภรี ท์ กุ ๆ วนั ความคดิ ของเรากจ็ ะ
ถกู ชำ� ระลา้ งใหบ้ รสิ ุทธิ์ ไมห่ มกมนุ่ กบั สง่ิ ชวั่ รา้ ย ราคะ ตณั หา และเมอ่ื ความคดิ ของเราบรสิ ุทธถิ ์ กู ตอ้ งกจ็ ะสง่ ผลใหเ้ รา
ดำ� เนนิ ชวี ติ ทด่ี งี าม เพราะความคดิ นนั้ มผี ลตอ่ การประพฤตขิ องเรา
มธ.12:33-35 พงึ กลา่ วอยา่ งใดอยา่ งหนึง่ วา่ ตน้ ดผี ลกด็ ี หรอื ตน้ เลวผลกเ็ ลวดว้ ย เราจะรูจ้ กั ตน้ ไมด้ ว้ ยผลของมนั โอ ชาตงิ รู า้ ย เจา้ เป็น
คนชวั่ แลว้ จะพดู ความดไี ดอ้ ยา่ งไร ดว้ ยวา่ ปากนนั้ พดู จากสงิ่ ทมี่ าจากใจ คนดกี เ็ อาของดมี าจากคลงั แหง่ ความดใี นตวั ของเขา คนชวั่ กเ็ อา
ของชวั่ มาจากคลงั แหง่ ความชวั่ ในตวั ของเขา
พระคมั ภรี เ์ ป็นพระวจนะจากพระเจา้ ทส่ี ามารถสอน ตกั เตอื นวา่ กลา่ ว ปรบั ปรงุ และแกไ้ ขชวี ติ เรา
2 ทธ.3:16-17 พระคมั ภรี ์ ทกุ ตอนไดร้ บั การดลใจจากพระเจา้ และ {หรอื ทกุ ตอนทไี่ ดร้ บั การดลใจจากพระเจา้ ก}็ เป็นประโยชนใ์ น
การสอนการตกั เตอื นวา่ กลา่ วการปรบั ปรงุ แกไ้ ขคนใหด้ ี และการอบรมในทางธรรม เพอื่ คนของพระเจา้ จะพรกั พรอ้ มทจี่ ะกระทำ� การดี
ทกุ อยา่ ง
3. ท่าทีทีค่ วรมีต่อพระคมั ภีร์
3.1 นบนอบเชอ่ื ฟัง
2 ทธ.3:16-17 พระคมั ภรี ์ ทกุ ตอนไดร้ บั การดลใจจากพระเจา้ และ {หรอื ทกุ ตอนทไี่ ดร้ บั การดลใจจากพระเจา้ ก}็ เป็นประโยชนใ์ นการ
สอนการตกั เตอื นวา่ กลา่ วการปรบั ปรงุ แกไ้ ขคนใหด้ ี และการอบรมในทางธรรม เพอื่ คนของพระเจา้ จะพรกั พรอ้ มทจี่ ะกระทำ� การดที กุ
อยา่ ง
สดด.119:48 ขา้ พระองคเ์ คารพพระบญั ญตั ิของพระองคซ์ งึ่ ขา้ พระองคร์ กั และขา้ พระองคจ์ ะภาวนากฎเกณฑข์ องพระองค์
การนบนอบเชอ่ื ฟังพระคมั ภรี ์ คอื การยอมรบั สทิ ธอิ ำ� นาจของพระคมั ภรี ว์ า่ เป็น พระวจนะของพระเจา้ ทท่ี รงตรสั
หรอื ส�ำแดงแกม่ นุษย์ จงึ แสดงออกดว้ ยการยอมรบั พระวจนะ ขวนขวายทจ่ี ะอา่ น และฟังพระวจนะ เพอ่ื ใหพ้ ระวจนะเขา้
มาตกั เตอื นแกไ้ ขชวี ติ และน�ำหลกั การคำ� สอนของพระวจนะไปประพฤตปิ ฏบิ ตั ใิ หเ้ กดิ ขน้ึ ในจรงิ ในชวี ติ เรยี นรจู้ กั
ประยกุ ตใ์ ชห้ ลกั การของพระวจนะพระเจา้ ในสถานการณต์ ่าง ๆ
เราตอ้ งมที า่ ทที ต่ี งั้ ใจเชอ่ื ฟังพระคมั ภรี ท์ กุ ขอ้ ทกุ ตอน โดยพง่ึ พาพระคณุ ของพระเจา้ ทจ่ี ะปฏบิ ตั ติ ามใหเ้ ป็นจรงิ ในชวี ติ
ของเรา
30
3.2 ตอบสนองพระวจนะ 4. ขอ้ แนะน�ำ ภาคปฏบิ ตั ิ (การประยกุ ตใ์ ช)้
ทา่ ทกี ารตอบสนอง เป็นทา่ ทที ย่ี นิ ดจี ะเปลย่ี นแปลง 4.1 สร้างนิสยั การอ่านพระคมั ภรี ใ์ หเ้ กิดขนึ้ ในชีวิต
ชีวติ ตามพระวจนะใหพ้ ระวจนะเกดิ ผลในชีวติ ของเรา เราควรสร้างนิสยั การอ่านพระคมั ภรี ใ์ หก้ ลายเป็นวถิ ี
เปรยี บเสมอื นดนิ ดที พ่ี รอ้ มจะเกดิ ผล ดงั นนั้ ทา่ ทที ต่ี อบ ชวี ติ ประจำ� วนั ของเรา
สนองจงึ เป็นทา่ ทที ส่ี �ำคญั มาก 4.2 หาสมดุ บนั ทกึ และบนั ทกึ สิ่งที่เรยี นร้ทู กุ ๆ วนั
มธ.13:23 ส่วนพชื ซงึ่ หวา่ นตกในดนิ ดนี นั้ ไดแ้ กบ่ คุ คลทไี่ ดย้ นิ เพอ่ื จะไดร้ แู้ ละจำ� ไดว้ า่ พระเจา้ สอนเราเรอ่ื งอะไรและน�ำ
พระวจนะนนั้ และเขา้ ใจ คนนนั้ กเ็ กดิ ผลรอ้ ยเทา่ บา้ ง หกสบิ เทา่ บา้ ง ไปอธษิ ฐานและประยกุ ตใ์ ชใ้ นชวี ติ ประจำ� วนั
สามสบิ เทา่ บา้ ง 4.3 พิจารณาใครค่ รวญพระวจนะ
3.3 หิวกระหายพระวจนะ เมอ่ื เราอา่ นพระคมั ภรี ไ์ มเ่ พยี งแคเ่ รารวู้ า่ ใครทำ� อะไร
ทไ่ี หน อยา่ งไรแตเ่ ราตอ้ งใครค่ รวญวา่ พระคมั ภรี ต์ อนนนั้
1 ปต2:2 เชน่ เดยี วกบั ทารกแรกเกดิ จงปรารถนาน้�ำนมฝ่าย เกย่ี วขอ้ งกบั ชวี ติ ของเราอยา่ งไร แลว้ น�ำมาประยกุ ตใ์ ชก้ บั
วญิ ญาณอนั บรสิ ุทธ์ิ เพอื่ โดยน้�ำนมนนั้ จะทำ� ใหท้ า่ นทงั้ หลายเจรญิ ชวี ติ ของเรา
4.4 อธิษฐานควบคกู่ บั การอ่านพระคมั ภรี ์
ขน้ึ สคู่ วามรอด
เราตอ้ งมที า่ ทที ห่ี วิ กระหายอยากรแู้ ละเขา้ ใจพระคมั ภรี ์ พระคมั ภรี ถ์ กู เขยี นขน้ึ ดว้ ยการดลใจจากพระเจา้ ดงั นนั้
เราจงึ ตอ้ งอธิษฐานขอการดลใจจากพระเจ้าในการอ่าน
เหมอื นทารกทห่ี วิ กระหายน้�ำนม ถา้ ปราศจากความหวิ พระคมั ภรี ์ เพอ่ื เราจะเขา้ ใจถงึ สงิ่ ทพ่ี ระเจา้ อยากจะสอ่ื สาร
กระหาย กจ็ ะไมม่ คี วามตน่ื เตน้ ในการอา่ นพระคมั ภรี ์ และ กบั เราผา่ นพระคมั ภรี ท์ เ่ี ราอา่ นอยา่ งแทจ้ รงิ
ไมไ่ ดร้ บั ความเตม็ อม่ิ ในจติ วญิ ญาณ 4.5 ท�ำให้พระวจนะมาประพฤติปฏิบตั ิให้กลายเป็น
3.4 มคี วามเชอ่ื ในพระวจนะ เรอ่ื งส่วนตวั ของเรามากขนึ้
ฮบ.11:6 แตถ่ า้ ไมม่ คี วามเชอื่ แลว้ จะเป็นทพี่ อพระทยั ของ พระเจา้ ตอ้ งการใหเ้ ราอา่ น พระคมั ภรี เ์ พอ่ื ตวั ของเรา
พระเจา้ กไ็ มไ่ ดเ้ ลย เพราะวา่ ผทู้ จี่ ะมาเฝ้าพระเจา้ ไดน้ นั้ ตอ้ งเชอื่ วา่ เอง พระวจนะของพระเจา้ จะบอกเราวา่ เราควรจะเปลย่ี น
พระองคท์ รงดำ� รงพระชนมอ์ ยู่ และพระองคท์ รงเป็นผปู้ ระทาน แปลงชวี ติ ในเรอ่ื งอะไร อย่างไร เราจงึ ควรคดิ ใครค่ รวญ
บำ� เหนจ็ ใหแ้ กท่ กุ คนทแี่ สวงหาพระองค์ และก�ำหนดแนวทางในการน�ำพระวจนะ ตอนนัน้ มา
ปฏบิ ตั ใิ นชวี ติ ดว้ ยการอธิษฐานพง่ึ พาพระคณุ พระเจ้า
เราตอ้ งเชอ่ื วา่ พระคมั ภรี เ์ ป็นพระวจนะอนั ศกั ดสิ ์ ทิ ธขิ์ อง ไมใ่ ชอ่ ่านเพอ่ื คนอ่นื คดิ ว่าพระคมั ภรี ต์ อนน้ีเหมาะกบั
พระเจา้ ทไ่ี มม่ วี นั ผดิ พลาดหรอื ลม้ เหลว เชอ่ื วา่ พระคมั ภรี ์ คนนนั้ คนน้ี เป็นตน้
เป็นมาตรฐานสูงสุดของความจรงิ และมฤี ทธิอ์ �ำนาจท่ี 4.6 ศกึ ษาพระคมั ภรี ส์ ว่ นตวั
เปลย่ี นแปลงชวี ติ ของเราได้
การศกึ ษาพระคมั ภรี น์ นั้ เป็นมากกวา่ การอา่ นพระคมั ภรี ์
เพราะเป็นการคน้ หาความจรงิ ทซ่ี อ่ นอยใู่ นพระคมั ภรี แ์ ตล่ ะ
เลม่ ในรายละเอยี ด โดยใชเ้ ครอ่ื งมอื ต่าง ๆ ชว่ ยซง่ึ จะชว่ ย
ใหเ้ ราเขา้ ใจพระคมั ภรี ด์ ขี น้ึ
31
สรปุ
พระคมั ภรี เ์ ป็นสง่ิ สำ� คญั ทช่ี วี ติ ครสิ เตยี นขาดไมไ่ ด้ เราจงึ
ควรอา่ นพระคมั ภรี ท์ กุ ๆ วนั อยา่ งตงั้ ใจพจิ ารณาใครค่ รวญ
ดว้ ยใจคาดหวงั และมคี วามเชอ่ื วา่ พระคมั ภรี จ์ ะเปลย่ี น
ชวี ติ ของเรา และน�ำหลกั การพระคมั ภรี ม์ าใช้ ในชวี ติ
ประจำ� วนั ของเราใหม้ ากทส่ี ดุ
กิจกรรมท้ายบท
1. ใหผ้ เู้ รยี นอภปิ รายวา่ การอา่ นและใครค่ รวญพระวจนะ
มผี ลดตี ่อชวี ติ ครสิ เตยี นอยา่ งไร
2. ใหผ้ เู้ รยี นบางคนเลา่ ประสบการณ์ทพ่ี ระเจา้ ใหท้ ศิ ทาง
ในการด�ำเนินชวี ติ หรอื การตดั สนิ ใจเม่อื อ่านพระวจนะ
ของพระเจา้
32
บทท่ี 8 การดำ�เนินชีวติ ด้วยความเชอื่
วตั ถปุ ระสงค์ เพอ่ื ใหผ้ เู้ รยี นไดเ้ ขา้ ใจความสำ� คญั ของการดำ� เนินชวี ติ ดว้ ยความเชอ่ื
คำ� นำ� หลกั การดำ� เนนิ ชวี ติ ครสิ เตยี นอยา่ งหน่ึงทข่ี าดไมไ่ ด้ คอื การดำ� เนนิ ชวี ติ ดว้ ยความเชอ่ื เพราะความเชอ่ื เป็นกญุ แจ
ส�ำคญั ในการรบั พระพรจากพระเจา้ ความเชอ่ื เป็นสง่ิ ทพ่ี ระเจา้ ประทานให้ และเป็นสง่ิ ทส่ี ามารถพฒั นาใหม้ มี ากขน้ึ ได้
ความเชอ่ื เป็นฤทธเิ ์ดชของพระเจา้ ทท่ี ำ� ใหเ้ ราสามารถทำ� สง่ิ ตา่ งๆ ไดอ้ ยา่ งเกนิ ความสามารถและความเขา้ ใจของเรา
พระเจา้ ไมพ่ อพระทยั คนทไ่ี มม่ คี วามเชอ่ื ดงั นนั้ ครสิ เตยี นจงึ ตอ้ งรกั ษาความเชอ่ื ไวต้ ลอดชวี ติ คำ� กลา่ วทว่ี า่ “ชวี ติ เราเรมิ่
ตน้ กค็ วามเชอ่ื สดุ ทา้ ยกค็ วามเชอ่ื ”
1. ความหมายของความเชอ่ื
ฮบ.11:1 ความเชอื่ คอื ความแนใ่ จในสงิ่ ทเี่ราหวงั ไว้ เป็นความรสู้ กึ มนั่ ใจวา่ สงิ่ ทยี่ งั ไมไ่ ดเ้ หน็ นนั้ มจี รงิ ”
“ความเชอื่ ” ในทน่ี ไ้ี มไ่ ดห้ มายถงึ อารมณ์ ความรสู้ กึ หรอื ความนกึ คดิ แตห่ มายถงึ การพง่ึ พา ความไวว้ างใจ
การยดึ มนั่ ในความรกั ของพระเจา้ สงิ่ ส�ำคญั ทค่ี วรเชอ่ื คอื เชอ่ื วา่ ความรอดทเ่ี ราพระเจา้ ประทานโดยทางพระเยซนู นั้ เป็น
เรอ่ื งจรงิ ไมใ่ ชเ่ รอ่ื งงมงาย ความเชอ่ื ของครสิ เตยี นเป็นความเชอ่ื อยา่ งมเี หตผุ ล และตอ้ งปฏบิ ตั ติ ามโดยยอมอทุ ศิ ตวั ใหก้ บั
พระเจา้
33
2. สาเหตทุ ท่ี �ำ ใหข้ าดความเชอ่ื 3. สง่ิ ทเ่ี ราควรเชอ่ื
2.1 มคี วามสงสยั กระวนกระวาย 3.1 พระเจา้
สภษ.3:5-6 จงวางใจในพระเจา้ ดว้ ยสดุ ใจของเจา้ และอยา่ เชอ่ื ในพระลกั ษณะของพระองคท์ ท่ี รงสรรพพญั ญู ทรง
พงึ่ พาความรอบรู้ของตนเอง จงยอมรบั รูพ้ ระองคใ์ นทกุ ทางของ สตั ยซ์ อ่ื ทรงไมเ่ ปลย่ี นแปลง สง่ิ ทใ่ี ดทพ่ี ระองคส์ ญั ญาไว้
เจา้ และพระองคจ์ ะทรงกระทำ� ใหว้ ถิ ขี องเจา้ ราบรนื่ พระองคจ์ ะทำ� ใหส้ �ำเรจ็ ดงั นนั้ ผเู้ ชอ่ื จงึ สามารถมอบความ
1 ปต.5:7 จงละความกระวนกระวายของทา่ นไวก้ บั พระองค์ ไวว้ างใจในพระเจา้ ไดโ้ ดยไมต่ อ้ งสงสยั
เพราะวา่ พระองคท์ รงหว่ งใยทา่ นทงั้ หลาย ยน.14:1 อยา่ ใหใ้ จทา่ นทงั้ หลายวติ กเลย ทา่ นวางใจในพระเจา้
ความสงสยั ความกระวนกระวายไมไ่ ดม้ าจากพระเจา้ {หรอื จงวางใจในพระเจา้ } จงวางใจในเราดว้ ย”
แตม่ าจากมารทม่ี าหลอกความคดิ เรา เป็นอาการทแ่ี สดง 1 ธส.5:24 “พระองคผ์ ทู้ รงเรยี กทา่ นนนั้ สตั ยซ์ อื่ และพระองค์
ออกถงึ การขาดความวางใจในพระเจา้ ดงั นนั้ เราตอ้ งหมนั ่ จะทรงทำ� ใหส้ �ำเรจ็ ”
ส�ำรวจตนเองเสมอในการดำ� เนนิ ชวี ติ ประจำ� วนั
3.2 พระเยซคู ริสต์
2.2 ขาดความสมั พนั ธก์ บั พระเจา้ เชอ่ื ในการไถ่บาปของพระองคท์ พ่ี ระองคท์ รงกระท�ำ
ยน.15:5 “เราเป็นเถาองนุ่ ทา่ นทงั้ หลายเป็นแขนง ผทู้ เี่ขา้ โดยการสน้ิ พระชนมท์ ไ่ี มก้ างเขน และทรงฟ้ืนคนื พระชนม์
สนทิ อยใู่ นเราและเราเขา้ สนทิ อยใู่ นเขา ผนู้ นั้ กจ็ ะเกดิ ผลมากเพราะ เพอ่ื เราทงั้ หลายรูว้ า่ พระองคท์ รงมชี ยั ชนะเหนอื ความตาย
ถา้ แยกจากเราแลว้ ทา่ นจะทำ� สงิ่ ใดไมไ่ ดเ้ ลย” เมอ่ื เราเชอ่ื วางใจในพระเยซคู รสิ ต์ เรากม็ ชี ยั ชนะร่วมกบั
การขาดความสมั พนั ธก์ บั พระเจา้ ทำ� ใหเ้ ราขาดความ พระองคด์ ว้ ย
เขา้ ใจในพระลกั ษะณะของ พระเจา้ ไมม่ นั ่ ใจในฤทธิ ์ ยน.11:25-26 “พระเยซตู รสั กบั เธอวา่ “เราเป็นเหตใุ หค้ นทงั้
อ�ำนาจของพระเจา้ ว่าพระองคส์ ามารถกระท�ำในสงิ่ ทเ่ี รา ปวงเป็นขน้ึ และมชี วี ติ ผทู้ วี่ างใจในเรานนั้ ถงึ แมว้ ่าเขาตาย
ทลู ขอได้ แลว้ กย็ งั จะมชี วี ติ อกี และทกุ คนทมี่ ชี วี ติ และวางใจในเราจะไมต่ าย
เลย เจา้ เชอื่ อยา่ งนไ้ี หม”
2.3 ขาดความรคู้ วามเข้าใจในพระวจนะของพระเจา้
รม.10:17 ฉะนนั้ ความเชอื่ เกดิ ขน้ึ ไดก้ เ็ พราะการไดย้ นิ และการ 3.3 พระวจนะ
ไดย้ นิ เกดิ ขน้ึ ไดก้ เ็ พราะการประกาศพระครสิ ต์ ฮบ.4:12 เพราะวา่ พระวจนะของพระเจา้ นนั้ ไมต่ ายและทรง
พลานุภาพอยเู่ สมอ คมยงิ่ กวา่ ดาบสองคมใด ๆ แทงทะลกุ ระทงั่
2.4 ขาดการสามคั คธี รรมกบั พน่ี ้อง จติ และวญิ ญาณ ตลอดขอ้ กระดกู และไขในกระดกู และสามารถ
ฮบ.10:25 อยา่ ขาดการประชมุ เหมอื นอยา่ งบางคนทขี่ าด วนิ จิ ฉยั ความคดิ และความมงุ่ หมายในใจดว้ ย
อยนู่ นั้ แตจ่ งพดู หนุนใจกนั ใหม้ ากยงิ่ ขน้ึ เพราะทา่ นทงั้ หลายกร็ ู้ ยน.8:51 เราบอกความจรงิ แกท่ า่ นวา่ ถา้ ผใู้ ดประพฤตติ ามคำ�
อยวู่ า่ วนั นนั้ ใกลเ้ ขา้ มาแลว้ ของเรา ผนู้ นั้ จะไมป่ ระสบความตายเลย
พระเจา้ ปรารถนาใหเ้ ราสามคั คธี รรมกนั ผกู พนั กบั พ่ี พระวจนะพระเจา้ มชี วี ติ มฤี ทธอิ ์ ำ� นาจสามารถทำ� งาน
น้องเพอ่ื จะหนนุ ใจ และเสรมิ สรา้ งความเชอ่ื ของกนั และกนั ในจติ ใจ และในชวี ติ ของคนทไ่ี ดย้ นิ ทำ� ใหเ้ กดิ ความเชอ่ื วา่
พระองคจ์ ะทรงกระทำ� ใหส้ งิ่ ทพ่ี ระองคส์ ญั ญานนั้ ส�ำเรจ็
34
4. วธิ พี ฒั นาความเชอ่ื
4.1 อธิษฐานพงึ่ พาพระเจา้
การอธฐิ านพง่ึ พาพระเจา้ เสมอจะชว่ ยใหเ้ รามปี ระสบการณใ์ นฤทธเิ์ดชของพระเจา้ ซง่ึ ทำ� ใหเ้ รามคี วามเชอ่ื เพม่ิ มากขน้ึ
สภษ.3:5-6 จงวางใจในพระเจา้ ดว้ ยสดุ ใจของเจา้ และอยา่ พงึ่ พาความรอบรู้ของตนเอง จงยอมรบั รูพ้ ระองคใ์ นทกุ ทางของเจา้ และ
พระองคจ์ ะทรงกระทำ� ใหว้ ถิ ขี องเจา้ ราบรนื่
ชวี ติ ทใ่ี กลช้ ดิ พระเจา้ จะทำ� ใหเ้ รามนั่ ใจในพระเจา้ วา่ พระเจา้ ชว่ ยเราไดใ้ นทกุ ๆ ปัญหาทเ่ี กนิ ความสามารถของเรา
4.2 สะสมพระวจนะ
รม.10:17 ฉะนนั้ ความเชอื่ เกดิ ขน้ึ ไดก้ เ็ พราะการไดย้ นิ และการไดย้ นิ เกดิ ขน้ึ ไดก้ เ็ พราะการประกาศพระครสิ ต์
สดด.119:11 ขา้ พระองคไ์ ดส้ ะสมพระดำ� รสั ของพระองคไ์ วใ้ นใจของขา้ พระองค์ เพอื่ ขา้ พระองคจ์ ะไมท่ ำ� บาปตอ่ พระองค์
เราตอ้ งสะสมพระวจนะทกุ วนั ยง่ิ เราสะสมมากเทา่ ไรความเชอ่ื ของเราจะถกู เรามมี ากขน้ึ เทา่ นนั้
4.3 การเชอ่ื ฟัง
ยก.2:14 “ดกู อ่ นพนี่ ้องของขา้ พเจา้ แมผ้ ใู้ ดจะวา่ ตนมคี วามเชอื่ แตไ่ มป่ ระพฤตติ ามจะไดป้ ระโยชน์อะไร ความเชอื่ ของเขาจะชว่ ย
เขาใหร้ อดไดห้ รอื ”
ยก.2:17 “ความเชอื่ กเ็ ชน่ เดยี วกนั ถา้ ไมป่ ระพฤตติ ามกไ็ รผ้ ล”
หากเรามคี วามเชอ่ื เราตอ้ งแสดงออกเป็นการประพฤตดิ ว้ ยการเชอ่ื ฟัง และกระทำ� ตาม เราจงึ จะเหน็ ผลในสง่ิ ทเ่ี รา
ประพฤตนิ นั้ ซง่ึ เป็นการแสดงออกถงึ การเชอ่ื ฟัง
35
5. ผลดขี องการมคี วามเชอ่ื
5.1 ทำ� ให้เราร้จู กั พระเจา้ มากขนึ้
รม.1:8 “เพราะวา่ ในขา่ วประเสรฐิ นนั้ ความชอบธรรมของพระเจา้ กไ็ ดส้ �ำแดงออกโดย เรมิ่ ตน้ กค็ วามเชอื่ สดุ ทา้ ยความเชอื่ ตาม
ทพี่ ระคมั ภรี ม์ เี ขยี นไวว้ า่ คนชอบธรรมจะมชี วี ติ ดำ� รงอยโู่ ดยความเชอื่ ”
จะเหน็ วา่ ตลอดการดำ� เนนิ ชวี ติ ครสิ เตยี น ความเชอ่ื เป็นจดุ เรม่ิ ตน้ ทท่ี ำ� ใหร้ จู้ กั พระเจา้ มปี ระสบการณใ์ นแงม่ มุ ตา่ งๆ
ในพระลกั ษณะของพระองคจ์ นทำ� ใหเ้ กดิ ความมนั่ ใจวา่ พระเจา้ เป็นความจรงิ และการตอบสนองอยา่ งถกู ตอ้ งจะทำ� ใหเ้ รา
รจู้ กั พระเจา้ มากขน้ึ
5.2 ทำ� ให้มชี ีวิตที่เติบโตเป็นผใู้ หญม่ ากขนึ้
อฟ.4:13 จนกวา่ เราทกุ คนจะบรรลถุ งึ ความเป็นน้�ำหนึง่ ใจเดยี วกนั ในความเชอื่ และในความรูถ้ งึ พระบตุ รของพระเจา้ จนกวา่ เรา
จะโตเป็นผใู้ หญเ่ ตม็ ที่คอื เตม็ ถงึ ขนาดความไพบลู ยข์ องพระครสิ ต์
เมอ่ื เราเชอ่ื เรากอ็ ยใู่ นฐานะบตุ ร พระเจา้ ปรารถนาใหเ้ ราเตบิ โตถงึ ความไพบลู ยข์ องพระครสิ ต์ เตบิ โตเป็นผใู้ หญม่ าก
ขน้ึ ผา่ นสถานการณ์และการตดั สนิ ใจดว้ ยความเชอ่ื ความเชอ่ื จะทำ� ใหเ้ ราเรยี นรจู้ กั พระเจา้ ในสงิ่ ทเ่ี กนิ ความสามารถของ
เรา โดยการพง่ึ พาไวว้ างใจซง่ึ จะทำ� ใหเ้ รามคี วามเชอ่ื ทเ่ี ขม้ แขง็ มากขน้ึ
5.3 ทำ� ให้เรามปี ระสบการณใ์ นฤทธ์ิเดชพระวิญญาณบริสทุ ธ์ิ
ยน.11:40 พระเยซตู รสั กบั เธอวา่ “เราบอกเจา้ แลว้ มใิ ชห่ รอื วา่ ถา้ เจา้ เชอื่ เจา้ กจ็ ะไดเ้ หน็ ความยงิ่ ใหญ่ของพระเจา้ ”
ความเชอ่ื นำ� ไปสกู่ ารดำ� เนนิ ชวี ติ ดว้ ยหมายสำ� คญั และการอศั จรรย์ เขาจะเหน็ ฤทธเิ ์ดชของพระเจา้ กระทำ� ผา่ นสง่ิ ตา่ ง ๆ
ทเ่ี กนิ ความสามารถของมนุษย์ ดงั นนั้ เราจงึ สามารถกระทำ� ทกุ สงิ่ ไดเ้ มอ่ื เรามคี วามเชอ่ื
5.4 ไดร้ บั พระสญั ญาพระเจา้ เป็นมรดก
ฮบ.6:12 เราไมอ่ ยากใหท้ า่ นเป็นคนเฉอื่ ยชา้ แตใ่ หต้ ามเยยี่ งอยา่ งแหง่ คนเหลา่ นนั้ ทอี่ าศยั ความเชอื่ และความเพยี ร จงึ ไดร้ บั ตามพ
ระสญั ญาเป็นมรดก
กท.3:22 แตพ่ ระคมั ภรี ไ์ ดบ้ ง่ วา่ ทกุ คนอยใู่ นความบาป เพอื่ จะประทานตามพระสญั ญาแกค่ นทงั้ ปวงทเี่ชอื่ โดยอาศยั ความเชอื่ ในพระ
เยซคู รสิ ตเ์ ป็นหลกั
ผทู้ ม่ี คี วามเชอ่ื เขาจะไดร้ บั สงิ่ ทพ่ี ระเจา้ สญั ญาไว้ เขาจะเป็นทโ่ี ปรดปรานของพระเจา้ ดำ� เนนิ ชวี ติ ดว้ ยความชอบธรรม
และไดร้ บั การอวยพรจากพระเจา้
36
วบตั ทถปุ ทระสี่ 9งค์ เชพอ่ีวื ใหติ เ้ ขทา้ ใจี่บพรระลสิ กั ษทุ ณธะขิ์ องพระเจา้ และใหด้ ำ� เนินชวี ติ ใหบ้ รสิ ทุ ธอิ์ ยเู่ สมอ
คำ� นำ� พระคมั ภรี บ์ นั ทกึ วา่ พระเจา้ ทรงสรา้ งมนุษยม์ าในพระฉายของพระองคใ์ หม้ คี วามบรสิ ุทธิ ์ แตเ่ มอ่ื มนุษยห์ นั ไปเชอ่ื
ฟังการลอ่ ลวงของมารและทำ� ตามใจตวั เอง มนุษยก์ ก็ ลายเป็นคนบาปตกอยใู่ ตอ้ ำ� นาจของมารซาตาน และรบั อทิ ธพิ ล
ดำ� เนนิ ชวี ติ ภายใตอ้ ทิ ธพิ ลของบาป แตพ่ ระเจา้ ทรงรกั เราทงั้ หลายจงึ ไดม้ ารบั สภาพมนุษยแ์ ละยอมวายพระชนมท์ ไ่ี ม้
กางเขนเพอ่ื ไถโ่ ทษบาปของเราทงั้ หลาย เมอ่ื เรากลบั มาหาพระเจา้ โดยการเชอ่ื วางใจในพระเยซคู รสิ ต์ เรากไ็ ดร้ บั การยก
โทษบาปและไดร้ บั การชำ� ระชวี ติ ใหบ้ รสิ ุทธใิ ์นสภาพนติ นิ ยั คอื พระเจา้ ทรงประกาศวา่ เราเป็นคนชอบธรรมไมม่ บี าป
แตใ่ นทางปฏบิ ตั เิ ราจำ� เป็นตอ้ งตอ่ สกู้ บั บาปและรบั การเปลย่ี นแปลงชวี ติ ใหบ้ รสิ ุทธมิ ์ ากขน้ึ เรอ่ื ย ๆ ใหส้ มกบั ฐานะใหม่
หรอื สภาพใหมท่ ไ่ี ดร้ บั จากพระเจา้
1. ความหมายของค�ำ วา่ “ บรสิ ทุ ธ์ิ ”
ความบรสิ ุทธิ ์คอื สภาพทป่ี ราศจากตำ� หนิ ไมม่ คี วามผดิ ในพระคมั ภรี เ์ ดมิ คำ� วา่ “บรสิ ุทธ”ิ ์ จะใชก้ บั คนหรอื สง่ิ ของ
ทถ่ี กู แยกออกเพอ่ื พระเจา้ เป็นการถวายพระเกยี รตแิ ดพ่ ระองค์
37
2. เราจะด�ำ เนนิ ชวี ติ ทบ่ี รสิ ทุ ธไ์ิ ดอ้ ยา่ งไร 2.3 โดยการพงึ่ พาพระวิญญาณบริสทุ ธ์ิ
2.1 ดว้ ยการอ่านและสะสมพระวจนะไวใ้ นใจ
รม.15:16 เพอื่ ใหข้ า้ พเจา้ เป็นผรู้ บั ใชข้ องพระเยซคู รสิ ตไ์ ปยงั
สดด.119:11 ขา้ พระองคไ์ ดส้ ะสมพระด�ำรสั ของพระองคไ์ ว้ คนต่างชาตแิ ละเป็นปโุ รหติ ฝ่ายขา่ วประเสรฐิ ของพระเจา้ เพอื่ การ
ในใจของขา้ พระองค์ เพอื่ ขา้ พระองคจ์ ะไมท่ ำ� บาปตอ่ พระองค์ ถวายพวกตา่ งชาตทิ งั้ หลายนนั้ จะไดเ้ ป็นทชี่ อบพระทยั คอื เป็นที่
ชำ� ระไวโ้ ดยพระวิญญาณบริสทุ ธิ์
ถา้ เรามพี ระวจนะของพระเจา้ ในชวี ติ พระวจนะจะชว่ ย
เตอื นใจของเราและชว่ ยทำ� ใหเ้ รามชี ยั ชนะเหนอื ความบาป 1 คร.14:4 ฝ่ายคนทพี่ ดู ภาษาแปลก ๆ นนั้ กท็ ำ� ใหต้ นเองเจรญิ
การทดลอง และการลอ่ ลวงต่าง ๆ ได้ ฝ่ายเดยี ว แตผ่ เู้ ผยพระวจนะนนั้ ยอ่ มทำ� ใหค้ รสิ ตจกั รจำ� เรญิ ขน้ึ
2.2 ดว้ ยการระมดั ระวงั ทำ� ตามพระวจนะของพระเจา้
อฟ.6:18 จงอธษิ ฐานวงิ วอนทกุ อยา่ ง จงขอโดยพระวญิ ญาณ
สดด.119:9 หนุ่ม ๆ จะรกั ษาทางของตนใหบ้ รสิ ุทธไ์ิ ดอ้ ยา่ งไร ทกุ เวลา ทงั้ น้จี งระวงั ดว้ ยความเพยี รทกุ อยา่ ง จงอธษิ ฐานเพอื่
โดยระแวดระวงั ตามพระวจนะของพระองค์ ธรรมกิ ชนทกุ คน
หากเราด�ำเนินชีวติ ตามหลกั การหรือค�ำสอนจากพระ แมเ้ ราไดส้ ะสมพระวจนะไวใ้ นชวี ติ และระมดั ระวงั ทจ่ี ะ
วจนะเราจะไมพ่ ลาดพลงั้ ทำ� บาป เปรยี บเหมอื นการเดนิ ทำ� ตามแลว้ เรายงั ตอ้ งพง่ึ พาพระวญิ ญาณบรสิ ุทธดิ ์ ว้ ย
ตามความสวา่ งทส่ี อ่ งน�ำหนา้ เราทำ� ใหเ้ ราไมส่ ะดดุ เพราะในความเป็นมนุษยน์ นั้ เรามกี ำ� ลงั จำ� กดั หลายครงั้
เรากอ็ อ่ นกำ� ลงั เราไมส่ ามารถเอาชนะเน้อื หนงั หรอื ตวั เก่า
ของเราได้ เราจงึ ตอ้ งพง่ึ พากำ� ลงั จาก พระวญิ ญาณบรสิ ุทธิ ์
พระวญิ ญาณ ฯ จะทรงชว่ ยใหเ้ ราสามารถมชี ยั ชนะและ
ดำ� เนนิ ชวี ติ ในความบรสิ ุทธไิ์ ด้
2.4 ดว้ ยความยำ� เกรงพระเจา้
2 คร.7:1 ดกู อ่ นทา่ นทรี่ กั เมอื่ เรามพี ระสญั ญาเชน่ น้แี ลว้ ให้
เราช�ำระตัวเราใหป้ ราศจากมลทินทุกอย่างของเน้ือหนังและ
วญิ ญาณจติ และจงทำ� ใหม้ คี วามบรสิ ุทธคิ์ รบถว้ นโดยความเกรง
กลวั พระเจา้
ไมเ่ พยี งแตส่ ะสมพระวจนะไวใ้ นใจ และระมดั ระวงั ทจ่ี ะ
ประพฤตติ ามพระวจนะ และพง่ึ พาพระวญิ ญาณบรสิ ุทธิ ์
เทา่ นนั้ เรายงั ตอ้ งมคี วามยำ� เกรงพระเจา้ เพราะความ
ย�ำเกรงพระเจ้าจะท�ำใหเ้ ราไม่กล้าทจ่ี ะด�ำเนนิ ชวี ติ อยใู่ น
บาป หากเรามคี วามยำ� เกรงพระเจา้ เราจะรกั ษาชวี ติ ให้
บรสิ ุทธเิ ์สมอ ไมว่ า่ สถานการณจ์ ะเป็นอยา่ งไร
38
3. ผลทจ่ี ะไดร้ บั เมอ่ื เราด�ำ เนนิ ชวี ติ ทบ่ี รสิ ทุ ธ์ิ 2) ตดี ว้ ยการป่วยไข้ บางครงั้ พระเจา้ ทรงใหค้ วามป่วยเกดิ
ลกั ษณะชวี ติ จะไดร้ บั การเปลย่ี นแปลงเหมอื นพระเยซู ไขเ้ กดิ ขน้ึ กบั เราเพอ่ื ทำ� ใหเ้ ราส�ำนกึ และกลบั ใจใหม่
ครสิ ตม์ ากขน้ึ มคี วามเตบิ โตเป็นผใู้ หญฝ่ ่ายวญิ ญาณมาก โยบ33:19 มนุษย์ยังถูกตีสอนด้วยความเจ็บปวดบน
ขน้ึ และค�ำอธิษฐานของเราจะได้รบั ค�ำตอบจากพระเจ้า ทนี่ อนของเขาดว้ ย และดว้ ยการขดั แยง้ เสมอในกระดกู ของเขา
(อสย.59:2) เพราะเมอ่ื ชวี ติ ของเราบรสิ ุทธิ ์ พระเจา้ กท็ รง
ฟังและทรงตอบคำ� อธษิ ฐานของเรา 3) ตดี ว้ ยการทำ� ลายสงิ่ ทเ่ี ขารกั เชน่ ถา้ เรารกั เงนิ ทองหรอื
4. ผลของการด�ำ เนนิ ชวี ติ ไมบ่ รสิ ทุ ธ์ิ วตั ถมุ ากกวา่ พระเจา้ พระองคอ์ าจอนุญาตใหเ้ ราถกู ขโมย
4.1 ถกู พระเจา้ ตีสอน เงนิ ทองหรอื ถกู คดโกง เป็นตน้
เมอ่ื เรากระทำ� บาปและไมย่ อมกลบั ใจเปลย่ี นแปลงทา่ ที สดด.39:11 เมอื่ พระองคท์ รงตสี อนมนุษยด์ ว้ ยการขนาบ
และพฤตกิ รรมใหถ้ กู ตอ้ ง เราจะถกู พระเจา้ ตสี อน การตี เพราะเรอื่ งบาป พระองคท์ รงเผาผลาญสงิ่ ทเี่ขารกั เสยี อยา่ งแมลง
สอนเป็นวธิ ที พ่ี ระเจา้ กระทำ� ตอ่ ผเู้ ชอ่ื ในฐานะพระองคเ์ ป็น เมา่ มนุษยท์ กุ คนเป็นแตล่ มหายใจแน่ทเี ดยี ว
บดิ า โดยมจี ดุ ประสงคใ์ หเ้ รากลบั ใจใหมห่ นั มาดำ� เนนิ ชวี ติ
ในทางทบ่ี รสิ ุทธเิ ์พอ่ื จะไมต่ อ้ งถกู พพิ ากษาลงโทษเหมอื น 4) ตดี ว้ ยความรกั เพราะพระเจา้ ทรงรกั จงึ ทรงตเี พอ่ื จะ
อยา่ งคนในโลกน้ี สอนเรา ชว่ ยเราใหอ้ ยใู่ นทางทด่ี ี
ฮบ.12:5-7 และทา่ นไดล้ มื คำ� เตอื นทพี่ ระองคไ์ ดท้ รงเตอื นใน สภษ.13:24บคุ คลทสี่ งวนไมเ้ รยี วกเ็ กลยี ดบตุ รชายของตน แตผ่ ู้
ฐานะทเี่ ป็นบตุ รวา่ บตุ รชายของเราเอย๋ อยา่ ละเลยตอ่ การตสี อน ทรี่ กั เขาพยายามตสี อนเขา
ขององคพ์ ระผเู้ ป็นเจา้ และอยา่ ทอ้ ถอยในเมอื่ พระองคท์ รงตสี อน
นนั้ เพราะองคพ์ ระผเู้ ป็นเจา้ ทรงตสี อนผทู้ พี่ ระองคท์ รงรกั และ ข. ผลดที ่ีเกิดขนึ้ เมอื่ เราตอบสนองตอ่ การตีสอนอยา่ ง
เมอื่ พระองคท์ รงรบั ผใู้ ดเป็นบตุ ร พระองคก์ ท็ รงตสี อนผนู้ นั้ ถกู ตอ้ ง
1) ทำ� ใหเ้ รามคี วามเขา้ ใจหรอื สตปิ ัญญามากขน้ึ
1 คร.11:32 เมือ่ องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงท�ำโทษเรานัน้
พระองคท์ รงตสี อนเรา เพอื่ มใิ หเ้ ราถกู ทรงพพิ ากษาลงโทษดว้ ยกนั สภษ.22:15ความโงม่ กั อยใู่ นใจของเดก็ แตไ่ มเ้ รยี วทตี่ สี อนกข็ บั
กบั โลก มนั ใหห้ า่ งไปจากเขา เราไดเ้ ขา้ ส่วนในวสิ ุทธสิ ภาพของพระองค์
ก. ลกั ษณะการตีสอนของพระเจา้ ทกุ ครงั้ ทเ่ี ราผา่ นการตสี อน เราจะเหน็ วา่ เรามคี วามเขา้
1) ตดี ว้ ยไมเ้ รยี วของมนุษย์ เชน่ เมอ่ื อสิ ราเอลทำ� บาปไม่ ใจเพม่ิ ขน้ึ
กลบั ใจ พระเจา้ ทรงอนุญาตใหช้ นชาตอิ น่ื มารุกรานเขา 2) ลกั ษณะชวี ติ ของเรารบั การเปลย่ี นแปลงใหเ้ ตบิ โตขน้ึ
เมอ่ื เราตอบสนองการตสี อนอยา่ งถกู ตอ้ ง
2 ซมอ.7:14เราจะเป็นบดิ าของเขา และเขาจะเป็นบตุ รของเรา 3) ไดร้ บั การยนื ยนั ความรกั และการอวยพรจากพระเจา้
ถา้ เขากระทำ� ผิดเราจะตีสอนเขาดว้ ยไมเ้ รยี วของมนษุ ย์ ดว้ ย ตวั อยา่ ง :เม่อื อสิ ราเอลกลบั ใจพระเจ้ากย็ นื ยนั ความรัก
การเฆยี่ นแหง่ บตุ รมนุษยท์ งั้ หลาย และกลบั มาอวยพรเขา
4.2 พระเจา้ ไมต่ อบคำ� อธิษฐาน
อสย.59:2 แต่ว่าความบาปชวั่ ของเจา้ ทงั้ หลายไดก้ ระท�ำให้
เกดิ การแยก ระหวา่ งเจา้ กบั พระเจา้ ของเจา้ และบาปของเจา้ ทงั้
หลายไดบ้ งั พระพกั ตร์ของพระองคเ์ สยี จากเจา้ พระองคจ์ งึ มไิ ดย้ นิ
4.3 ลกั ษณะชีวิตไมเ่ ปลย่ี นแปลงเป็นเดก็ ฝ่ ายวิญญาณ
ตลอดเวลา
1 คร.3:2 ข้าพเจ้าเล้ยี งท่านด้วยน้�ำนมมใิ ช่ด้วยอาหารแขง็
เพราะวา่ เมอื่ กอ่ นนนั้ ทา่ นยงั ไมส่ ามารถรบั และถงึ แมเ้ ดย๋ี วน้ี ทา่ น
กย็ งั ไมส่ ามารถ
39
สรุป
ครสิ เตยี นเป็นคนชอบธรรมได้ โดยพระคณุ ความรกั ของพระเยซคู รสิ ตท์ ไ่ี ดต้ ายไถ่บาปของเราบนกางเขนเทา่ นนั้
เมอ่ื เราเป็นคนชอบธรรมแลว้ เราควรมคี วามตงั้ ใจทจ่ี ะดำ� เนินชวี ติ ใหบ้ รสิ ทุ ธอิ์ ยเู่ สมอดว้ ย
40
วบตั ทถปุ ทระสี่ 1งค0์ เพอ่ื ชใหนเ้ ขา้ ะใจปถงึัญทม่ี าหขอางปชัญวี หติา และสามารถมชี ยั ชนะตอ่ ปัญหาตา่ ง ๆ ได้
คำ� นำ� มนุษยท์ กุ คนลว้ นเผชญิ ปัญหาดว้ ยกนั ทงั้ สน้ิ ไมม่ ใี ครสามารถกลา่ วไดว้ า่ “ผม/ฉนั /หนู ไมม่ ปี ัญหา” เพราะทกุ คน
ลว้ นเผชญิ ปัญหาเพยี งแตจ่ ะยอมรบั หรอื ไมเ่ ทา่ นนั้ หากเรามคี วามเขา้ ใจทถ่ี กู ตอ้ งเกย่ี วกบั ปัญหา และวธิ กี ารเผชญิ ปัญหา
เรากส็ ามารถทจ่ี ะเผชญิ ปัญหาไดอ้ ยา่ งมชี ยั ชนะ
1. ทม่ี าของปญั หา แต่ปัญหาบางอย่างกเ็ ป็นผลมาจากบาปทบ่ี ุคคลอ่นื
1.1 ความบาป กระทำ� ดงั นนั้ ตราบใดทเ่ี รายงั ตอ้ งอยใู่ นโลกน้ี เรายอ่ มตอ้ ง
ความบาปเป็นรากของปัญหาทงั้ ปวง ความบาปเขา้ มาใน เผชญิ กบั ปัญหาอยา่ งแนน่ อน แมเ้ ราไดร้ บั การไถจ่ ากบาป
โลกเพราะมนุษยค์ แู่ รกไมเ่ ชอ่ื ฟังพระเจา้ เมอ่ื มนุษย์ แลว้ แตห่ ลายครงั้ เราหนั กลบั ไปทำ� บาปอกี พระเจา้ จงึ
ทำ� บาปสภาพทส่ี มบรู ณไ์ ดส้ ญู เสยี ไป ความเสอ่ื มโทรมเขา้ อนุญาตใหป้ ัญหาเกดิ ข้นึ เพ่อื ตสี อนเรา ถา้ เรากลบั ใจ
มาแทนท่ี ดงั นนั้ มนุษยท์ กุ คนจงึ มคี วามทกุ ขแ์ ละปัญหา พระเจา้ ก็พรอ้ มทจ่ี ะใหอ้ ภยั และน�ำเรากลบั สสู่ ภาพดี
โดยแตล่ ะคนเผชญิ ปัญหาแตกตา่ งกนั ไป หลายครงั้ ปัญหา 1.2 การทดลองและการทดสอบ
ทเ่ี กดิ ขน้ึ ในชวี ติ ของเราเป็นผลมาจากความบาปทต่ี วั เรา
กระทำ� เอง เชน่ โกหก ฆา่ คน ไมส่ ตั ยซ์ อ่ื การยงุ่ กบั ธุระ ครสิ เตยี นเป็นผทู้ ด่ี ำ� เนนิ ชวี ติ ตดิ ตามพระเจา้ โดยความ
คนอน่ื ทำ� ใหข้ าดสนั ตสิ ุข เชอ่ื มใิ ชต่ ามสง่ิ ทม่ี องเหน็ ไดด้ ว้ ยตา การดำ� เนนิ ชวี ติ ดว้ ย
ความเชอ่ื น้ีเองเป็นเหตุทพ่ี ระเจา้ อนุญาตใหม้ กี ารทดลอง
กท.5:19-21 “การงานของเน้อื หนงั นนั้ เหน็ ไดช้ ดั คอื การลว่ ง และทดสอบเกดิ ขน้ึ ในชวี ติ ของเรา
ประเวณี การโสโครก การลามก การนบั ถอื รปู เคารพ การถอื
วทิ ยาคม การเป็นศตั รกู นั การววิ าทกนั การรษิ ยากนั การโกรธกนั การทดสอบนนั้ มาจากพระเจา้ เพอ่ื ทดสอบความเชอ่ื
การใฝ่สงู การทมุ่ เถยี งกนั การแตกกก๊ กนั การอจิ ฉากนั การเมา การเชอ่ื ฟัง ความรกั ความจรงิ ใจและความไวว้ างใจทเ่ี รามี
เหลา้ การเลน่ เป็นพาลเกเร และการอนื่ ๆ ในทำ� นองน้อี กี เหมอื นที่ ตอ่ พระองคว์ า่ มมี ากนอ้ ยเพยี งไร
ขา้ พเจา้ ไดเ้ ตอื นทา่ นมากอ่ น บดั น้ขี า้ พเจา้ ขอเตอื นทา่ นเหมอื นกบั
ทเี่คยเตอื นมาแลว้ วา่ คนทปี่ ระพฤติ เชน่ นนั้ จะไมม่ สี ่วนในแผน่ ดนิ สว่ นการทดลองนนั้ มาจากมาร มจี ดุ ประสงคท์ จ่ี ะทำ� ให้
ของพระเจา้ ” เราพา่ ยแพ้ ทำ� ใหเ้ ราตอบสนองผดิ และทำ� บาปตอ่ พระเจา้
และละทง้ิ ความเชอ่ื
ยก.1:12 คนทอี่ ดทนตอ่ การทดลองใจกเ็ ป็นสุขเพราะเมอื่
ปรากฏวา่ ผนู้ นั้ ทนไดแ้ ลว้ เขาจะไดร้ บั มงกฏุ แหง่ ชวี ติ
41
ความจริงเรอ่ื งการทดลอง 2. จดุ ประสงคท์ พ่ี ระเจา้ อนญุ าตใหเ้ ผชญิ
1 คร.10:13 ไมม่ กี ารทดลองใด ๆ เกดิ ขน้ึ กบั ทา่ น นอก ปญั หา
เหนอื จากการทดลองซงึ่ เคยเกดิ กบั มนุษยท์ งั้ หลาย พระเจา้ ทรง
สตั ยธ์ รรม พระองคจ์ ะไมท่ รงใหท้ า่ นตอ้ งถกู ทดลองเกนิ กวา่ ทที่ า่ น 2.1 เพอ่ื จะสำ� แดงความยิ่งใหญข่ องพระเจา้
จะทนได้ และเมอื่ ทา่ นถกู ทดลองนนั้ พระองคจ์ ะทรงโปรดใหท้ า่ น ยน.9:1-5 เมอ่ื พระองคเ์ สดจ็ ดำ� เนนิ ไปนนั้ ทรงเหน็ ชายคน
มที างทจี่ ะหลกี เลยี่ งไดด้ ว้ ย เพอื่ ทา่ นจะมกี ำ� ลงั ทนได้ หน่ึงตาบอดแตก่ ำ� เนดิ และพวกสาวกของพระองคท์ ลู ถาม
พระองคว์ า่ พระอาจารยเ์ จา้ ขา้ ใครไดท้ ำ� ผดิ บาป ชายคนนห้ี รอื
1) การทดลองเป็นเรอื่ งปกติในชีวิตคริสเตียน บดิ ามารดาของเขา เขาจงึ เกดิ มาตาบอด พระเยซตู รสั ตอบวา่
เราจงึ ไมค่ วรกลวั การทดลอง แตค่ วรจะตดั สนิ ใจวา่ เรา มใิ ชว่ า่ ชายคนนห้ี รอื บดิ ามารดาของเขาไดท้ ำ� บาป แตเ่ ขาเกดิ มาตา
บอดเพอ่ื ใหพ้ ระราชกจิ ของพระเจา้ ปรากฏในตวั เขา เราตอ้ งกระทำ�
จะยนื หยดั และมชี ยั ชนะเหนอื การทดลองทกุ รปู แบบทเ่ี ขา้ พระราชกจิ ของพระองค์ ผทู้ รงใชเ้ รามาเมอ่ื ยงั วนั อยู่ เมอ่ื ถงึ กลาง
มาในชวี ติ ของเรา คนื ไมม่ ผี ใู้ ดทำ� งานได้ ตราบใดทเ่ี รายงั อยใู่ นโลก เราเป็นความสวา่ ง
2) การทดลองที่เกิดขึน้ ไมเ่ กินความสามารถที่เราจะ ของโลก
ทนได้ เมอ่ื มนุษยเ์ ผชญิ ปัญหามกั จะทอ้ ทอยและยอมแพ้ แต่
หากครสิ เตยี นตดั สนิ ใจตอ่ สู้กบั ปัญหาโดยพง่ึ พาพระคณุ
พระเจา้ ทรงรวู้ า่ ชวี ติ ของเราสามารถรบั การทดลองหรอื พระเจ้ากจ็ ะพบว่าพระเจ้ายง่ิ ใหญ่กว่าปัญหาทเ่ี ราเผชญิ
แรงกดดนั ไดม้ ากน้อยเพยี งใด พระองคจ์ ะไมใ่ หเ้ ราเผชญิ และเราจะมปี ระสบการณ์ในความยง่ิ ใหญ่ของพระเจ้า
การทดลองเกนิ กำ� ลงั ความสามารถของเรา และไมม่ ที ใ่ี ด เหนอื ปัญหานนั้ ๆ
หรอื เหตกุ ารณใ์ ดทพ่ี ระคณุ ของ พระเจา้ ไปไมถ่ งึ เราจงึ
ควรมนั่ ใจวา่ พระเจา้ อยกู่ บั เราเสมอ และจะทรงชว่ ยเราให้ 2.2 การทนทกุ ขเ์ พอื่ พระคริสต์
สามารถเผชญิ ไดอ้ ยา่ งมชี ยั ชนะ
3) การทดลองทกุ อยา่ งมที างหลกี เลย่ี งไดไ้ มม่ ที างตนั 1 ปต.2:21 เพราะพระเจ้าทรงใช้ท่านส�ำหรับเหตุการณ์
สำ� หรบั ผทู้ ่ีมคี วามเชอื่ ในพระเจา้ เชน่ น้ี เพราะวา่ พระครสิ ตก์ ไ็ ดท้ รงทนทกุ ขท์ รมานเพอ่ื ทา่ นทงั้
หลายใหเ้ ป็นแบบอยา่ งแกท่ า่ น เพอ่ื ทา่ นจะไดด้ ำ� เนนิ ตามรอย
เชน่ เราสามารถหลกี เลย่ี งการลว่ งประเวณี โดยไมอ่ า่ น พระบาทของพระองค์
หนงั สอื ลามก ไมอ่ ยตู่ ามลำ� พงั กบั เพศตรงขา้ มในทล่ี บั ตา
คน เป็นตน้ บางครงั้ พระเจา้ อนุญาตใหเ้ ราถกู ตำ� หนิ ถกู เขา้ ใจผดิ
4) เมอื่ เราผา่ นการทดลองชีวิตของเราจะเติบโตขนึ้ ถกู ขม่ เหงหรอื ตอ่ ตา้ น เพราะความเชอ่ื ในพระเยซคู รสิ ตซ์ ง่ึ
เราควรถอื เป็นสทิ ธพิ เิ ศษทเ่ี ราไดร้ ่วมทนทกุ ขก์ บั พระองค์
ขณะทเ่ี ราเผชญิ การทดลอง ความเชอ่ื ของเราจะถกู ขยาย เพอ่ื เราจะเขา้ ใจถงึ ประสบการณ์การทนทกุ ขข์ องพระเยซู
และลกั ษณะชวี ติ ของเราในบางดา้ นถกู กระทบท�ำใหเ้ กดิ บนไมก้ างเขน พระเจา้ จะทรงประทานพระคณุ แกเ่ ราขณะ
การเปลย่ี นแปลง เชน่ จากความหยงิ่ เปลย่ี นเป็นความ ทเ่ี ราเผชญิ ความทกุ ข์ และผทู้ ท่ี นทกุ ขร์ ่วมกบั พระองคก์ ็
ถอ่ มใจ จากความวติ กกงั วลเปลย่ี นเป็นความวางใจพระเจา้ จะไดร้ บั ศกั ดศิ์ รรี ่วมกบั พระองคด์ ว้ ย
ครสิ เตยี นสามารถมชี ยั ชนะต่อการทดลองและการ 2.3 เพอ่ื ขดั เกลาและเปลย่ี นแปลงชีวิตของเรา
ทดสอบไดโ้ ดยการพง่ึ พาก�ำลงั จากพระเจ้าตระหนักว่า บางครงั้ พระเจา้ อนุญาตใหเ้ กดิ ปัญหาบางอย่าง หรอื
พระเจา้ ทรงรกั เราเสมอ การทดลองและการทดสอบจะมา
สู่ชวี ติ ของเราจนกวา่ เราจะชนะและยอมเปลย่ี นแปลงชวี ติ เกดิ ความขดั แยง้ กบั บางคนเพอ่ื ขดั เกลาลกั ษณะชวี ติ ของ
ในสงิ่ ทพ่ี ระเจา้ อยากใหเ้ ปลย่ี น เรา ใหม้ คี วามถอ่ มใจ หรอื มที า่ ทที เ่ี ขา้ ใจและเหน็ อกเหน็ ใจ
คนอน่ื มากขน้ึ เป็นตน้
42
3. วธิ ชี นะปญั หาชวี ติ
3.1 มที ่าทีท่ีถกู ตอ้ งตอ่ ปัญหา
สงิ่ ทส่ี �ำคญั ทส่ี ดุ ในการชนะปัญหา คอื ทา่ ทขี องเราตอ่ ปัญหา
เราจะแพห้ รอื ชนะอยทู่ ท่ี า่ ทขี องเรา
สภษ.4:23 จงรกั ษาใจของเจา้ ดว้ ยความระวงั ระไวรอบดา้ น เพราะชวี ติ
เรมิ่ ตน้ ออกมาจากใจ
ฟป.4:13 ขา้ พเจา้ เผชญิ ทกุ สงิ่ ไดโ้ ดยพระองค์ ผทู้ รงเสรมิ กำ� ลงั ขา้ พเจา้
ถ้าเรามองปัญหาแง่ลบ : ปัญหาก็จะกลายเป็นสง่ิ เลวร้าย
เราจะรสู้ กึ กลวั ทจ่ี ะเผชญิ ปัญหาและเกดิ ความขมขน่ื ไดง้ า่ ยถา้ เรา
มองปัญหาแงบ่ วก : ปัญหาจะเป็นสง่ิ ทท่ี า้ ทายเรา เป็นเหมอื น
ขนั้ บนั ไดทท่ี ำ� ใหเ้ ราเตบิ โตกบั พระเจา้ และเราจะชนะปัญหาได้
ดงั นนั้ เราตอ้ งปรบั ทา่ ทใี นใจใหถ้ กู ตอ้ งเพอ่ื เราจะสามารถเผชญิ
ปัญหาไดอ้ ยา่ งมชี ยั ชนะ
3.2 ใช้พระวจนะในการแกป้ ัญหา
การจะแกไ้ ขปัญหาอยา่ งถกู ตอ้ งนนั้ ตอ้ งใชห้ ลกั การพระคมั ภรี ์
ตวั อยา่ ง : พระเยซถู กู มารทดลองในภาวะทพ่ี ระองคอ์ อ่ นกำ� ลงั
ทส่ี ดุ แตพ่ ระเยซูทรงใชพ้ ระวจนะในการเผชญิ การทดลอง ในทส่ี ดุ
พระองคม์ ชี ยั ชนะอยา่ งแทจ้ รงิ (มธ.4:1-11)
ดงั นนั้ เราจงึ ควรจะทอ่ งจำ� พระวจนะของพระเจา้ เพอ่ื เวลาท่ี
เราเผชญิ การทดลองใด ๆ เราจะสามารถใชพ้ ระวจนะตอ่ สเู้ หมอื น
อยา่ งพระเยซไู ด้ แลว้ เราจะเหน็ วา่ เรามชี ยั ชนะเสมอ
สดด.119:11 ขา้ พระองคไ์ ดส้ ะสมพระดำ� รสั ของพระองคไ์ วใ้ นใจของ
ขา้ พระองค์ เพอื่ ขา้ พระองคจ์ ะไมท่ ำ� บาปตอ่ พระองค์
3.3 พง่ึ พระเจา้
ชวี ติ ทใ่ี กลช้ ดิ พระเจา้ จะทำ� ใหเ้ รา มกี ำ� ลงั มสี ตปิ ัญญา ไดร้ บั การ
ส�ำแดง และการชว่ ยเหลอื จากพระเจา้ ทำ� ใหเ้ รามชี ยั ชนะเสมอ
มก.14:38 ทา่ นทงั้ หลายจงเฝ้าระวงั และอธษิ ฐาน เพอื่ ทา่ นจะไมต่ อ้ ง
ถกู การทดลอง จติ ใจพรอ้ มแลว้ กจ็ รงิ แตก่ ายยงั ออ่ นกำ� ลงั
เราตอ้ งตระหนกั วา่ การอธษิ ฐานพง่ึ พาพระเจา้ เป็นสงิ่ ทส่ี �ำคญั
มาก ไมเ่ ชน่ นนั้ พระเยซคู งไมเ่ ตอื นสาวกของพระองคต์ ลอดเวลา
ทพ่ี ระองคอ์ ยวู่ า่ ใหเ้ ฝ้าระวงั อธษิ ฐาน และพระองคเ์ ป็นแบบแกเ่ รา
ในการอธษิ ฐานดว้ ย ถา้ เรามชี วี ติ ใกลช้ ดิ พระเจา้ เราจะมชี ยั ชนะ
เพราะ พระเจา้ จะทรงปกป้องเราชว่ ยเราใหม้ ชี ยั ชนะแน่
สดด.46:1 พระเจา้ ทรงเป็นทลี่ ภ้ี ยั และเป็นกำ� ลงั ของขา้ พระองคท์ งั้ หลาย
เป็นความชว่ ยเหลอื ทพี่ รอ้ มอยใู่ นยามยากลำ� บาก
สดด.46:10 จงนิง่ เสยี และรเู้ ถดิ วา่ เราคอื พระเจา้
43
4. ผลดขี องการเผชญิ ปญั หา
รม.8.28 เรารูว้ า่ พระเจา้ ทรงชว่ ยคนทรี่ กั พระองคใ์ หเ้ กดิ ผล
อนั ดใี นทกุ สงิ่ คอื คนทงั้ ปวงทพี่ ระองคไ์ ดท้ รงเรยี กตามพระประสงค์
ของพระองค์
ยรม.29.11 พระเจ้าตรัสว่าเพราะเรารู้แผนงานทเี่ รามไี ว้
ส�ำหรบั เจา้ เป็นแผนงานเพอื่ สวสั ดภิ าพ ไมใ่ ชเ่ พอื่ ทกุ ขภาพ เพอื่ จะ
ใหอ้ นาคตและความหวงั ใจแกเ่ จา้
พระเจา้ อนุญาตใหป้ ัญหาความทกุ ขย์ ากและการทดลอง
เกดิ ขน้ึ ในชวี ติ เพราะพระองคท์ รงเหน็ วา่ จะเกดิ ผลดตี อ่ ชวี ติ
ของเรา เพอ่ื ทเ่ี ราจะมปี ระสบการณ์กบั พระเจา้ มากขน้ึ และ
เตบิ โตขน้ึ ผา่ นปัญหานนั้ ๆ
สรปุ
ในการดำ� เนินชวี ติ ในโลกน้ี เรายอ่ มตอ้ งเผชญิ การทดลอง ปัญหาและ ความยากลำ� บากอยา่ งไมส่ ามารถหลกี เลย่ี ง
ไดแ้ ต่เราตอ้ งตระหนกั วา่ ในพระเจา้ เรามที างออกเสมอและทกุ ครงั้ ทเ่ี ผชญิ สถานการณ์ตา่ งๆ ในชวี ติ ใหเ้ ราตระหนกั
วา่ เราจะเผชญิ ความทกุ ขย์ ากเพยี งชว่ งสนั้ ๆ เฉพาะในโลกน้ีเทา่ นนั้ (1คร.4:15) หากเราเลอื กความชอบธรรม
เลอื กอาณาจกั รพระเจา้ เลอื กน้�ำพระทยั สงู สดุ ของพระเจา้ กอ่ นเสมอ สดุ ทา้ ยเราจะมชี ยั ชนะ เราจะมศี กั ดศิ ์ รี และมี
ความชน่ื ชมยนิ ดตี ลอดไป
44
บวตั ทถปุ ทระสี่ 1งค1์ เพอ่ืผใหกู เ้ ขาพ้ ใจคนั วากมหับมาชยแมุ ละชควนามสำ� คญั ของการผกู พนั ตวั กบั ชมุ ชนครสิ เตยี น หรอื ครสิ ตจกั รอยา่ ง
แทจ้ รงิ
คำ� นำ� ในสภาพธรรมชาตพิ ระเจา้ ไดใ้ หเ้ ราเกดิ ในครอบครวั ทม่ี พี อ่ แมเ่ ป็นผดู้ แู ลใหเ้ จรญิ เตบิ โต เมอ่ื เรามากลบั ใจบงั เกดิ
ใหมพ่ ระเจา้ กไ็ ดท้ รงจดั เตรยี มครสิ ตจกั รซง่ึ เป็นครอบครวั ฝ่ายวญิ ญาณไวร้ องรบั เรา เพอ่ื ชว่ ยดแู ลเราซง่ึ เป็นเสมอื นทารก
ฝ่ายวญิ ญาณใหเ้ ตบิ โตขน้ึ ดงั นนั้ ครสิ เตยี นจงึ ควรผกู พนั ตวั กบั ครสิ ตจกั รแหง่ ใดแหง่ หน่ึง เพอ่ื จะไดร้ บั การปกคลมุ ฝ่าย
วญิ ญาณ รบั การดแู ลเอาใจใสใ่ นการดำ� เนนิ ชวี ติ และรบั การสรา้ งชวี ติ ใหม้ สี ว่ นในการปรนนบิ ตั ริ บั ใชพ้ ระเจา้ ตามน้�ำ
พระทยั ของพระองคแ์ ละเตบิ โตขน้ึ ถงึ ความไพบลู ยข์ องพระครสิ ต์
1. ความหมายของการผกู พนั กบั ครสิ ตจักร
หากเราศกึ ษารากศพั ทข์ องคำ� 2 คำ� คอื “การผกู พนั ” 1.2 คริสตจกั ร หมายถงึ
และคำ� วา่ “คริสตจกั ร” เราจะพบความหมาย กลมุ่ คนทเ่ี ชอ่ื วางใจในพระเยซคู รสิ ตแ์ ละยอมรบั พระองค์
1.1 การผกู พนั ตวั หมายถงึ ในฐานะองคพ์ ระผเู้ ป็นเจา้ พระผชู้ ว่ ยใหร้ อด ดงั นนั้ ครสิ ต
จกั รจงึ ไมใ่ ชต่ วั ตกึ หรอื ตวั อาคาร แตห่ มายถงึ กลมุ่ ผเู้ ชอ่ื ใน
“ดเี ลศิ หรอื เตม็ ” เป็นการเต็มใจยนิ ดีท่ีจะผูกพนั กบั พระเยซคู รสิ ต์ พระเจา้ ทรงส�ำแดงน้�ำพระทยั และความล้ำ�
“ฝากไว”้ พระเจา้ ลกึ ของพระองคผ์ า่ นทางครสิ ตจกั ร
เป็นการเอาชวี ติ ของเราไปไวฝ้ ากไว้ อฟ.3:8-10 ทรงโปรดประทานพระคณุ น้แี กข่ า้ พเจา้ ผเู้ ป็น
กบั สงิ่ ทเ่ี ราจะผกู พนั คอื พระเจา้ ดว้ ย คนเลก็ น้อยกวา่ คนเลก็ น้อยทสี่ ดุ ในพวกธรรมกิ ชนทงั้ หมด ทรงให้
ความไวว้ างใจ ขา้ พเจา้ ประกาศแกค่ นต่างชาติ ถงึ ความไพบลู ยข์ องพระครสิ ตอ์ นั
หาทสี่ ดุ มไิ ด้ และทำ� ใหค้ นทงั้ ปวงเหน็ แผนงานแหง่ ความล้ำ� ลกึ ซงึ่
“แยกออก เป็นการแยกตวั ของเราออกจากสง่ิ ตงั้ แต่แรกสร้างโลกทรงปิดบงั ไวท้ พี่ ระเจ้าผทู้ รงสร้างสารพดั ทงั้
หรอื ทำ� ใหบ้ รสิ ทุ ธ”ิ ์ เกา่ ใหม้ ชี วี ติ บรสิ ทุ ธิ ์แลว้ เขา้ ไปผกู พนั ปวง ประสงคจ์ ะใหเ้ ทพผปู้ กครองและศกั ดเิ ทพในสวรรคสถานรูจ้ กั
กบั สง่ิ ใหมค่ อื พระเจา้ ปัญญาอนั ซบั ซอ้ นของพระเจา้ ทางครสิ ตจกั ร ณ บดั น้ี
“ถวายตวั ” คอื การทเ่ี ราถวายตวั ผกู พนั ทงั้ ชวี ติ ดงั นนั้ การผกู พนั กบั ครสิ ตจกั ร จงึ หมายถงึ การทเ่ี รา
กบั พระเจา้ ยนิ ดพี าตวั ของเราเขา้ มาผกู พนั กบั พระเจา้ ผนู้ �ำ และพ่ี
น้องในครสิ ตจกั ร ดว้ ยความรกั ความไวว้ างใจ และ
ปรารถนาจะเสรมิ สร้างชวี ติ ของกนั และกนั ใหเ้ ตบิ โตมาก
ขน้ึ ทกุ วนั
45
3. วธิ กี ารผกู พนั ตวั กบั ครสิ ตจกั ร
2. เงอ่ื นไขของการผกู พนั ตวั กบั ครสิ ตจกั ร 3.1 เข้าร่วมประชมุ อยา่ งสมำ่� เสมอโดยไมข่ าด
2.1 ตอ้ งกลบั ใจบงั เกิดใหมแ่ ลว้ เวน้ แตเ่ หตสุ ดุ วสิ ยั เชน่ ตอ้ งนอนพกั รกั ษาตวั ทโ่ี รง
การกลบั ใจบงั เกดิ ใหม่ หมายถงึ การหนั หลงั ใหบ้ าปหรอื พยาบาล เป็นตน้
วถิ ชี วี ติ เดมิ โดยตอ้ นรบั พระเยซคู รสิ ตเ์ ขา้ มาเป็นพระเจา้
ในชวี ติ กจ.20:7 ในวนั อาทติ ยเ์ มอื่ เราทงั้ หลายประชมุ กนั ทำ� พธิ ี
หกั ขนมปัง เปาโลกก็ ลา่ วสงั่ สอนเขา เพราะวา่ วนั รงุ่ ขน้ึ จะลาไปจาก
กจ.2:38 ฝ่ายเปโตรจงึ กลา่ วแกเ่ ขาวา่ “จงกลบั ใจใหมแ่ ละรบั เขาแลว้ ทา่ นไดก้ ลา่ วยดื ยาวไปจนเทยี่ งคนื
บพั ตศิ มาในพระนามแห่งพระเยซูครสิ ตส์ ้นิ ทุกคนเพอื่ พระเจา้ จะ
ทรงยกความผดิ บาปของทา่ นเสยี แลว้ ทา่ นจะไดร้ บั พระราชทาน ฮบ.10:25 อยา่ ขาดการประชมุ เหมอื นอยา่ งบางคนทขี่ าด
พระวญิ ญาณบรสิ ุทธ”์ิ อยนู่ นั้ แตจ่ งพดู หนุนใจกนั ใหม้ ากยงิ่ ขน้ึ เพราะทา่ นทงั้ หลายกร็ ู้
อยวู่ า่ วนั นนั้ ใกลเ้ ขา้ มาแลว้
ยน.1:12 “แต่ส่วนบรรดาผูท้ ตี่ อ้ นรับพระองค์ผูท้ เี่ ชอื่ ใน
พระนามของพระองค์ พระองคก์ ท็ รงประทานสทิ ธใิ หเ้ ป็นบตุ รของ 3.2 ร่วมนิมิตกบั คริสตจกั ร นบนอบเชอื่ ฟัง ใหเ้ กยี รติ
พระเจา้ ” และสนบั สนนุ ผนู้ ำ�
2.2 ยินดตี ิดตามพระเยซคู ริสตต์ ลอดชีวิต 1 ทธ.5:17 จงถอื ว่าผูป้ กครองทปี่ กครองดนี นั้ สมควรได้
หมายถึง การตดั สินใจอย่างแน่วแน่ท่ีจะตดิ ตาม รบั เกยี รตสิ องเทา่ โดยเฉพาะอยา่ งยงิ่ ผปู้ กครองทเี่ทศนาและสงั่
สอน
พระเยซคู รสิ ตไ์ ม่ว่าสถานการณ์จะเป็นเช่นใดกจ็ ะยงั เชอ่ื
มนั่ คงในพระองคแ์ ละจะตดิ ตามตลอดไป 1 ธส.5:12-13 พนี่ ้องทงั้ หลาย เราขอวงิ วอนทา่ นใหน้ บั ถอื คน
ทที่ ำ� งานอยใู่ นพวกทา่ น ซงึ่ ปกครองทา่ นในองคพ์ ระผเู้ ป็นเจา้
มก.8:34 พระองค์จงึ ทรงร้องเรยี กประชาชนกบั เหล่า และตกั เตอื นทา่ น จงเคารพและรกั เขาใหม้ ากเพราะงานทเี่ขาได้
สาวกใหเ้ ขา้ มา แลว้ ตรสั แกเ่ ขาวา่ “ถา้ ผใู้ ดจะใครต่ ามเรามา ใหผ้ ู้ กระทำ� จงอยอู่ ยา่ งสงบสุขดว้ ยกนั
นนั้ เอาชนะตวั เอง และรบั กางเขนของตนแบก และตามเรามา”
3.3 ร่วมรบั ใชใ้ นคริสตจกั ร
1 ปต.4:10 ตามซึ่งทุกคนได้รับของประทานทีท่ รง
ประทานใหแ้ ลว้ กใ็ หใ้ ชข้ องประทานนนั้ เพอื่ ประโยชน์แกก่ นั และ
กนั เป็นผรู้ บั มอบฉนั ทะทดี่ ี ทแี่ จกและส�ำแดงพระคณุ นานา
ประการของพระเจา้
รม.12:3-8 ข้าพเจ้าขอกล่าวแก่ท่านทงั้ หลายทุกคนโดย
พระคณุ ซงึ่ ทรงประทานแกข่ า้ พเจา้ แลว้ วา่ อยา่ คดิ ถอื ตวั เกนิ ทตี่ น
ควรจะคดิ นนั้ แตจ่ งคดิ ใหถ้ อ่ มสุขมุ สมกบั ขนาดความเชอื่ ทพี่ ระเจา้
ไดท้ รงโปรดประทานแกท่ า่ น เพราะวา่ ในร่างกายอนั เดยี วนนั้ เรามี
อวยั วะหลายอยา่ ง และอวยั วะนนั้ ๆ มไิ ดม้ หี นา้ ทเี่หมอื นกนั ฉนั ใด
พวกเราผเู้ ป็นหลายคนยงั เป็นกายอนั เดยี วในพระครสิ ต์ และเป็น
อวยั วะแกก่ นั และกนั ฉนั นนั้ และเราทกุ คนมขี องประทานทตี่ ่างกนั
ตามพระคณุ ทไี่ ดป้ ระทานใหแ้ กเ่ รา คอื ถา้ เป็นการเผยพระวจนะ ก็
จงเผยตามกำ� ลงั ของความเชอื่ ถา้ เป็นการปรนนบิ ตั กิ จ็ งปรนนบิ ตั ิ
ถา้ เป็นการสงั่ สอนกจ็ งสงั่ สอน ถา้ เป็นการเตอื นสตกิ จ็ งเตอื นสติ ถา้
เป็นการบรจิ าคกจ็ งใหด้ ว้ ยใจกวา้ งขวาง ผทู้ คี่ รอบครองกจ็ งครอบ
ครองดว้ ยเอาใจใส่ ผทู้ แี่ สดงความเมตตากจ็ งแสดงดว้ ยใจยนิ ดี
1 ธส.5:14 และพนี่ ้องทงั้ หลาย เราขอวงิ วอนพวกทา่ นให้
ตกั เตอื นคนทเี่กยี จครา้ น หนุนน้�ำใจผทู้ ที่ อ้ ใจ ชกู ำ� ลงั คนทอี่ อ่ นกำ� ลงั
และมใี จอดเอาเบาสตู้ อ่ คนทงั้ ปวง
46
4. ผลของการผกู พนั ตวั กบั ครสิ ตจกั ร (พระพรทไ่ี ดร้ บั )
4.1 ไดร้ บั การปกคลมุ ดแู ลชีวิตฝ่ ายวิญญาณ 4.2ได้รบั การสอนอย่างถกู ต้องตามหลกั การพระ
คมั ภรี ์
ยน.21:15-19 เมอื่ รบั ประทานอาหารเสรจ็ แลว้ พระเยซตู รสั
กบั ซโี มนเปโตรวา่ ซโี มนบตุ รยอหน์ เอย๋ เจา้ รกั เรามากกวา่ เหลา่ น้ี เมอ่ื เราร่วมผกู พนั ตวั อยใู่ นครสิ ตจกั ร เราจะไดร้ บั การ
หรอื เขาทลู พระองคว์ า่ เป็นความจรงิ พระเจา้ ขา้ พระองคท์ รง สอนอย่างถกู ตอ้ งตามหลกั การพระคมั ภรี อ์ ย่างครบถว้ น
ทราบวา่ ขา้ พระองคร์ กั พระองค์ พระองคต์ รสั สงั่ เขาวา่ จง สมดลุ ทำ� ใหเ้ ราสามารถแยกแยะไดว้ า่ คำ� สอนใดถกู ตอ้ ง
เลย้ี งลกู แกะของเราเถดิ พระองคต์ รสั กบั เขาครงั้ ทสี่ องวา่ ซ-ี โม คำ� สอนใดไมถ่ กู ตอ้ ง การไมผ่ กู พนั ตวั กบั ครสิ ตจกั รอาจ
นบตุ รยอหน์ เอย๋ เจา้ รกั เราหรอื เขาทลู ตอบพระองคว์ า่ เป็นความ เป็ นเหตุให้เร าถูกล่อลวงให้หลงไปจ ากคว ามจริงของ
จรงิ พระเจา้ ขา้ พระองคท์ รงทราบวา่ ขา้ พระองคร์ กั พระองค์ พระเจา้ ไดง้ า่ ย
พระองคต์ รสั กบั เขาวา่ จงดแู ลแกะของเราเถดิ พระองคต์ รสั กบั
เขาครงั้ ทสี่ ามวา่ ซโี มนบตุ รยอหน์ เอย๋ เจา้ รกั เราหรอื เปโตรกเ็ ป็น กจ.20:29 ขา้ พเจา้ ทราบอย่วู ่า เมอื่ ขา้ พเจา้ ไปแลว้ จะมสี ุนขั
ทกุ ขใ์ จทพี่ ระองคต์ รสั ถามเขาครงั้ ทสี่ ามวา่ เจา้ รกั เราหรอื เขา ป่าอนั ร้ายเขา้ มาในหมพู่ วกทา่ น และจะไมล่ ะเวน้ ฝงู แกะไวเ้ ลย
จงึ ทลู พระองคว์ า่ พระองคเ์ จา้ ขา้ พระองคท์ รงทราบทกุ สงิ่
พระองคท์ รงทราบวา่ ขา้ พระองคร์ กั พระองค์ พระเยซตู รสั กบั เขา อฟ.4:4เพอื่ เราจะไมเ่ ป็นเดก็ อกี ตอ่ ไป ถกู ซดั ไปซดั มาและหนั
วา่ จงเลย้ี งแกะของเราเถดิ เราบอกความจรงิ แกเ่ จา้ วา่ เมอื่ เจา้ ยงั ไปเหมาดว้ ยลมปากแหง่ คำ� สงั่ สอนทกุ อยา่ ง และดว้ ยเลห่ ก์ ลของ
หนุ่มเจา้ คาดเอวของเจา้ เอง และเดนิ ไปไหน ๆ ตามทเี่จา้ ปรารถนา มนุษยต์ ามอบุ ายฉลาดอนั เป็นการลอ่ ลวง
แตเ่ มอื่ เจา้ แกแ่ ลว้ เจา้ จะเหยยี ดมอื ของเจา้ ออก และคนอนื่ จะคาด
เอวเจา้ และพาเจา้ ไปทที่ เี่จา้ ไมป่ รารถนาจะไป {ทพี่ ระ-องคต์ รสั อคั รทตู เปาโลไดเ้ ตอื นไวล้ ่วงหน้าแลว้ ว่า ใหเ้ ราระมดั
อยา่ งนนั้ เพอื่ แสดงวา่ เปโตรจะถวายเกยี รตแิ ดพ่ ระเจา้ ดว้ ยการ ระวงั ในการด�ำเนินชวี ติ เพราะว่าจะมคี �ำสอนผดิ เกดิ ขน้ึ
ตายอยา่ งไร} ครนั้ พระองคต์ รสั อยา่ งนนั้ แลว้ จงึ สงั่ เปโตรวา่ จงตาม หากเราไมผ่ กู พนั ตวั กบั ครสิ ตจกั ร เราอาจจะเผชญิ กบั คำ�
เรามาเถดิ สอนทผ่ี ดิ มากมายโดยทเ่ี ราไมร่ ู้
พระเจ้าเปรยี บผเู้ ช่อื เหมอื นลูกแกะซ่งึ เป็นสตั วท์ ไ่ี ม่ ตวั อยา่ ง : หากเราไมค่ นุ้ เคยกบั เงนิ ธนบตั รของจรงิ
สามารถอยตู่ ามลำ� พงั ได้ เพราะไมส่ ามารถชว่ ยเหลอื หรอื เมอ่ื เราเจอธนบตั รปลอม เราไม่สามารถจะแยกแยะได้
ปกป้องตวั เองจากสตั วร์ า้ ยได้ จำ� เป็นตอ้ งมผี เู้ ลย้ี งคอยดแู ล แตผ่ ทู้ ค่ี นุ้ เคยกบั ธนบตั รจรงิ เมอ่ื ไดส้ มั ผสั ธนบตั รปลอมก็
เราจะมผี เู้ ลย้ี งไดก้ ต็ อ่ เมอ่ื เราผกู พนั ตวั อยใู่ นครสิ ตจกั ร ผู้ สามารถรไู้ ดท้ นั ที
เลย้ี งจะคอยดแู ลเอาใจใสแ่ นะน�ำเราใหร้ จู้ กั พระเจา้ มากขน้ึ
พระเจา้ มนี ้�ำพระทยั ใหเ้ รารกั กนั และอยรู่ ่วมกนั เพราะ
พระเจา้ ทรงแตง่ ตงั้ ผนู้ �ำใหเ้ ป็นตวั แทนของพระองคเ์ พอ่ื การดำ� เนนิ ชวี ติ ในโลกน้ีมสี งิ่ ลอ่ ลวงและแรงเสยี ดทานมาก
จะดแู ลชวี ติ ของเรา ชว่ ยทำ� ใหช้ วี ติ ของเราไดร้ บั การพฒั นา เราสามารถพลาดพลงั้ ไดง้ า่ ย แตห่ ากเรามพี น่ี ้องรอบขา้ ง
ใหด้ ขี น้ึ ไมว่ า่ จะโดยการสอน การแนะน�ำ ตกั เตอื น ใหค้ ำ� ทช่ี ว่ ยหนนุ ใจเรา และเป็นแบบอยา่ งทด่ี แี กเ่ รา เรากจ็ ะ
ปรกึ ษา หนนุ ใจ แกไ้ ขชวี ติ ของเราเพอ่ื ใหเ้ รามชี วี ติ เหมอื น สามารถดำ� เนนิ ชวี ติ อยใู่ นน้�ำพระทยั พระเจา้ ไดอ้ ยา่ งดี
พระเยซคู รสิ ตม์ ากขน้ึ รวมถงึ การอธษิ ฐานเผอ่ื เราซง่ึ เป็น
เสมอื นการลอ้ มรวั้ ฝ่ ายวญิ ญาณใหเ้ ราปลอดภยั จากการ
โจมตขี องมารดว้ ย
47
4.3 ไดร้ บั การพฒั นาลกั ษณะชีวิต 4.4 ไดม้ สี ามคั คธี รรมกบั พนี่ ้อง
อฟ.4:13-14 จนกว่าเราทกุ คนจะบรรลถุ งึ ความเป็นน้�ำหนึง่ 1 ยน.1:7 แตถ่ า้ เราดำ� เนนิ อยใู่ นความสวา่ ง เหมอื นอยา่ ง
ใจเดยี วกนั ในความเชอื่ และในความรูถ้ งึ พระบตุ รของพระเจา้ พระองคท์ รงสถติ ในความสวา่ ง เรากร็ ่วมสามคั คธี รรมซงึ่ กนั และ
จนกวา่ เราจะโตเป็นผใู้ หญเ่ ตม็ ที่ คอื เตม็ ถงึ ขนาดความไพบลู ยข์ อง กนั และพระโลหติ ของพระเยซคู รสิ ตพ์ ระบตุ รของพระองค์
พระครสิ ต์ เพอื่ เราจะไมเ่ ป็นเดก็ อกี ตอ่ ไป ถกู ซดั ไปซดั มาและหนั
ไปเหมาดว้ ยลมปากแหง่ คำ� สงั่ สอนทกุ อยา่ ง และดว้ ยเลห่ ก์ ลของ พระเจา้ มนี ้�ำพระทยั ใหเ้ ราอยรู่ ่วมกนั สามคั คธี รรมกนั
มนุษยต์ ามอบุ ายฉลาดอนั เป็นการลอ่ ลวง อยา่ งลกึ ซง้ึ เพอ่ื จะชว่ ยเสรมิ สรา้ งความเชอ่ื ของกนั และกนั
และร่วมกนั ถวายเกยี รตแิ ดพ่ ระเจา้ ดว้ ย
ลกั ษณะชวี ติ ของเราจะได้รบั การพฒั นาขน้ึ กต็ ่อเมอ่ื
เราร่วมผกู พนั ตวั อยใู่ นครสิ ตจกั ร พระเจา้ ทรงใชพ้ น่ี ้องใน
ครสิ ตจกั รเป็นอุปกรณ์ในการแกไ้ ขปรบั ปรุงชวี ติ ของกนั
และกนั ใหเ้ ปลย่ี นแปลงลกั ษณะชวี ติ และเตบิ โตเป็นผใู้ หญ่
ในพระครสิ ต์
สรปุ
พระเจา้ ปรารถนาใหเ้ ราอยรู่ ่วมกนั สามคั คธี รรมกนั
หากเราไมต่ อ้ งการจะผกู พนั ตวั กบั ใครแสดงวา่ มบี างอย่าง
ผดิ ปกติ เราตอ้ งขอพระเจา้ ชว่ ยเราใหม้ คี วามคดิ ทา่ ทที ่ี
ถกู ตอ้ ง และใหเ้ ราสามารถสามคั คธี รรมกบั พน่ี ้องไดอ้ ยา่ ง
เป็นปกติ
48
บวตั ทถปุ ทระส่ี 1งค2์ เพอ่ืชใหวี ผ้ ติเู้ รยี ทนต่ีเรปะหน็ นกั ควา่ วผาทู้ เ่ี มชอ่ื สวางวใจา่ ในงพระเยซคู รสิ ตจ์ ะไดร้ บั การเปลย่ี นแปลงชวี ติ ใหม่ และมี
ชวี ติ ทม่ี ผี ลต่อสงั คมและประเทศชาติ โดยการเป็นเกลอื และแสงสวา่ ง
คำ� นำ� พระเจา้ ปรารถนาใหท้ กุ คนทร่ี จู้ กั และไดส้ มั ผสั พระคณุ ความรกั พระเจา้ ดำ� เนนิ ชวี ติ อยา่ งถกู ตอ้ ง เป็นแบบอยา่ งแก่
สงั คม มสี ว่ นชว่ ยเหลอื สงั คมใหไ้ ดร้ บั การพฒั นาทงั้ ดา้ นจรยิ ธรรม และมคี ณุ ภาพชวี ติ ทด่ี โี ดยการมชี วี ติ ทเ่ี ป็นแบบอยา่ ง
1. ความหมายของความสว่าง 2. ลกั ษณะของผทู้ ม่ี ชี วี ติ เปน็ ความสวา่ ง
ความสวา่ งเป็นสญั ลกั ษณ์เลง็ ถงึ ความบรสิ ุทธิ์ ซง่ึ เป็น 2.1 ชีวิตท่ีเป็นแบบอยา่ งที่ดี
สงิ่ ทพ่ี ระเจา้ ปรารถนาใหเ้ กดิ ขน้ึ จนเป็นลกั ษณะชวี ติ ของผู้
เชอ่ื เมอ่ื ตดั สนิ ใจเชอ่ื วางใจในพระเยซคู รสิ ต์ ความสวา่ งไม่ สภษ.27:17 เหลก็ ลบั เหลก็ ได้ คนหนึง่ กล็ บั เพอื่ นของตนได้
สามารถอยรู่ ่วมกบั ความมดื ไดฉ้ นั ใด ครสิ เตยี นควรจะแยก 1ทธ.4:12 อยา่ ใหผ้ ใู้ ดหมนิ่ ประมาทความหนุ่มแน่นของทา่ น
ตวั ออกจากความบาปฉนั นนั้ แตจ่ งเป็นแบบอยา่ งแกค่ นทเี่ชอื่ ทงั้ ปวง ทงั้ ในทางวาจาและการ
ประพฤติ ในความรกั ในความเชอื่ และในความบรสิ ุทธ์ิ
มธ.5 :13-16 ทา่ นทงั้ หลายเป็นเกลอื แหง่ โลก ถา้ เกลอื นนั้
หมดรสเคม็ ไปแลว้ จะทำ� ใหก้ ลบั เคม็ อกี อยา่ งไรได้ แตน่ นั้ ไปกไ็ ม่ พระเจา้ ปรารถนาใหค้ รสิ เตยี นมชี วี ติ ทเ่ี ป็นแบบอยา่ งทด่ี ี
เป็นประโยชน์อะไร มแี ตจ่ ะทง้ิ เสยี ส�ำหรบั คนเหยยี บยำ�่ ทา่ นทงั้ แก่คนทงั้ ปวงในทุกด้านบุคคลทจ่ี ะมอี ทิ ธิพลต่อสงั คมจะ
หลายเป็นความสวา่ งของโลก นครซงึ่ อยบู่ นภเู ขาจะปิดบงั ไวไ้ มไ่ ด้ ตอ้ งมรี ากฐานลกั ษณะชวี ติ ทด่ี ี มคี วามน่าเชอ่ื ถอื เป็นท่ี
เมอื่ จดุ ตะเกยี งแลว้ ไมม่ ผี ใู้ ดเอาถงั ครอบไว้ ยอ่ มตงั้ ไวบ้ นเชงิ ยอมรบั สตั ยซ์ อ่ื ไวว้ างใจได้ มชี วี ติ ทเ่ี ป็นแบบอยา่ งจนคน
ตะเกยี ง จะไดส้ อ่ งสวา่ งแกท่ กุ คนทอี่ ยใู่ นเรอื นนนั้ ทา่ นทงั้ หลายก็ สมั ผสั และสามารถเลยี นแบบได้ ลกั ษณะชวี ติ ทด่ี เี ป็นปัจจยั
เหมอื นกบั ตะเกยี ง จงสอ่ งสวา่ งแกค่ นทงั้ ปวง เพอื่ วา่ เมอื่ เขาได้ ทน่ี �ำมาซง่ึ ความส�ำเรจ็ ในทกุ สงิ่
เหน็ ความดที ที่ า่ นทำ� เขาจะไดส้ รรเสรญิ พระบดิ าของทา่ น ผทู้ รง
อยใู่ นสวรรค์
พระเจา้ ปรารถนาใหค้ รสิ เตยี นมชี วี ติ ทเ่ี ป็นแบบอย่าง
ดำ� เนนิ ชวี ติ อยา่ งไมม่ ที ต่ี ไิ ด้ มผี ลตอ่ การพฒั นาและชว่ ย
เหลอื สงั คมในทกุ ๆ ดา้ น
49
2.2 ทำ� ทกุ อยา่ งอยา่ งดเี ลิศ 2.5 มวี ิสยั ทศั น์ เรยี นรแู้ ละพฒั นาตนเองอยเู่ สมอ
อสย.12:5 จงรอ้ งเพลงสรรเสรญิ พระเจา้ เพราะพระองค์ สภษ.1:5 ทงั้ ปราชญจ์ ะไดย้ นิ และเพมิ่ พนู การเรยี นรู้ และคน
ทรงกระทำ� กจิ อนั ดเี ลศิ ใหเ้ รอื่ งน้รี ูก้ นั ทวั่ ไปในแผน่ ดนิ โลก ทมี่ คี วามเขา้ ใจจะไดค้ วามชำ�่ ชอง
พระเจา้ ทรงเป็นเลศิ ในทกุ สง่ิ พระองคป์ รารถนาใหผ้ เู้ ชอ่ื สภษ.9:9 จงใหค้ ำ� สงั่ สอนแกป่ ราชญแ์ ละเขาจะฉลาดยงิ่
ทกุ คนทำ� ทกุ อยา่ งดเี ลศิ เพอ่ื คนทงั้ หลายทจ่ี ะไดร้ จู้ กั ขน้ึ จงสอนคนชอบธรรมและเขาจะเพมิ่ การเรยี นรมู้ ากขน้ึ
พระองค์
พระเจา้ ปรารถนาใหค้ รสิ เตยี นเป็นผทู้ เ่ี พมิ่ พนู การเรยี น
ความดเี ลศิ คอื สภาพทก่ี ระทำ� อยา่ งดที ส่ี ดุ ในความจำ� กดั รตู้ ลอดชวี ติ ศกึ ษาคน้ ควา้ และพฒั นาตนเองในทกุ ๆ ดา้ น
การด�ำเนินชวี ติ ในสงั คมปัจจุบนั ซ่งึ มสี ภาพความหลาก ปรบั ปรงุ ตนเองอยเู่ สมอ เป็นคนมสี ตปิ ัญญา
หลายซบั ซอ้ น เราอาจมบี ทบาทหนา้ ทห่ี ลายอยา่ ง แตน่ นั่
ไมไ่ ดเ้ ป็นเหตใุ หเ้ ราไมส่ ามารถทำ� อยา่ งดเี ลศิ ได้ เพราะน้�ำ ครสิ เตยี นตอ้ งเป็นคนทม่ี วี สิ ยั ทศั น์ มองการณไ์ กล ใน
พระทยั สงู สดุ ของพระเจา้ คอื ปรารถนาใหค้ นของพระองค์ สถานการณท์ ด่ี เู หมอื นจำ� กดั แตจ่ ะไมจ่ ำ� กดั
ทำ� ทกุ อยา่ งอยา่ งดเี ลศิ เพอ่ื เป็นการถวายเกยี รตแิ ดพ่ ระองค์
2.3 มเี ป้าหมายและแรงจงู ใจเพอ่ื สงั คม ส�ำหรบั ครสิ เตยี น หากเราจำ� กดั ความคดิ ของเราอยู่
ภายใตก้ รอบแคบ ๆ เราจะมองปัญหาเป็นเรอ่ื งใหญ่
1 คร.9:26 ส่วนขา้ พเจา้ วงิ่ แขง่ โดยมเี ป้าหมาย ขา้ พเจา้ มไิ ด้
ตอ่ สอู้ ยา่ งนกั มวยทชี่ กลม ดงั นนั้ เราตอ้ งฝึกฝนในการใชค้ วามคดิ อยา่ งถกู ตอ้ ง
เหมาะสมบนพน้ื ฐานของพระคมั ภรี ์
พระเจา้ ปรารถนาใหค้ รสิ เตยี นด�ำเนนิ ชวี ติ อย่างมเี ป้า
หมายเพอ่ื อาณาจกั ร ไมใ่ ชอ่ ยเู่ พอ่ื ตวั เองอกี ตอ่ ไป แตม่ ี
สว่ นชว่ ยเหลอื และน�ำคนมารจู้ กั พระองค์ เพราะพระ
โลหติ ของพระเยซคู รสิ ตไ์ ดช้ ำ� ระเราแลว้ และพระเยซู
ครสิ ต์เป็นแบบอย่างของการใหแ้ ละเสยี สละเพ่อื เราทงั้
หลาย ดงั นนั้ เราจงึ ไมค่ วรเหน็ แกต่ วั อกี ตอ่ ไป แตเ่ ราควร
มคี วามรกั ของพระเจา้ ในชวี ติ เราและสง่ ตอ่ ความรกั นใ้ี หค้ น
เป็นอนั มากทย่ี งั อยใู่ นโลกน้ี
2.4 มคี วามรกั ความห่วงใยผอู้ น่ื
1 ยน.3:11 นเี่ ป็นคำ� สงั่ สอนทที่ า่ นทงั้ หลายไดย้ นิ ไดฟ้ ังมา
ตงั้ แตเ่ รมิ่ แรก คอื ใหเ้ ราทงั้ หลายรกั ซงึ่ กนั และกนั
น้�ำพระทยั ตงั้ แตเ่ รม่ิ แรกทส่ี รา้ งโลกนนั้ คอื ความรกั
พ ร ะ เจ้ า ท ร ง ส ร้ า งโ ล ก ส ร้ า ง ม นุ ษ ย์ม า ด้ ว ย ค ว า ม รัก
พระองคจ์ งึ ปรารถนาใหเ้ รารกั กนั และกนั ดว้ ย ผทู้ ไ่ี มม่ ี
ความรกั กไ็ มร่ จู้ กั พระเจา้ เพราะพระเจา้ ทรงเป็นความรกั
(1ยน.4:8) พระเจา้ สอนใหเ้ รารกั เพอ่ื นบา้ นเหมอื นรกั ตนเอง
ความรกั มพี ลงั ทจ่ี ะทำ� ใหเ้ ราทำ� สง่ิ ทด่ี ที เ่ี ป็นประโยชน์เพอ่ื ผู้
อน่ื
50
3. ผ้เู ช่อื สามารถมีอทิ ธพิ ลชวี ติ ท่ดี ตี ่อสงั คมในด้านใดบ้าง
3.1 ด้านความคิด
มธ.7:28-29 องคเ์ พราะวา่ พระองคไ์ ดท้ รงสงั่ สอนเขาดว้ ยสทิ ธิ
อำ� นาจ หาเหมอื นพวกธรรมาจารยข์ องเขาไม่
พระเยซสู อนดว้ ยความเขา้ ใจและดว้ ยสทิ ธอิ ำ� นาจ แมค้ ำ�
สอนนนั้ จะขดั แยง้ กบั คา่ นิยมของคนสมยั นนั้ แต่คำ� สอนนนั้
มีอิทธิพลในการเปล่ียนแปลงทัศนคติของคนสมัยนัน้
บคุ คลทจ่ี ะมอี ทิ ธพิ ลชวี ติ เปลย่ี นแปลงความคดิ ผอู้ น่ื ตอ้ งมี
ลกั ษณะชวี ติ ทด่ี ี เป็นทน่ี ่าเชอ่ื ถอื สตั ยซ์ ่อื ไวว้ างใจ ไม่
แสวงหาผลประโยชน์
3.2 ด้านพฤติกรรม
ลก.19:1-10 กลา่ วถงึ ศกั เคยี ส
พระเยซูมอี ทิ ธพิ ลชวี ติ ทท่ี �ำใหศ้ กั เคยี สกลบั ใจใหม่ และ
ยนิ ดเี ปลย่ี นแปลงพฤตกิ รรมของตนทเ่ี คยคดโกงประชาชน
โดยคนื เงนิ ทโ่ี กงมานนั้ ใหป้ ระชาชน
3.3 ด้านจริยธรรม
มธ.21:12 พระเยซจู งึ เสดจ็ เขา้ ไปในบรเิ วณพระวหิ ารของพระเจา้
ทรงขบั ไลบ่ รรดาผซู้ ้อื ขายในบรเิ วณพระวหิ ารนนั้ และควำ�่ โต๊ะผรู้ บั
แลกเงนิ กบั ทงั้ ควำ�่ มา้ นงั่ ผขู้ ายนกพริ าบเสยี
นกั ศาสนาและพอ่ คา้ รว่ มกนั เอาเปรยี บประชา โดยบงั คบั
ให้ต้องซ้ือสตั ว์และเคร่อื งบูชาท่พี วกเขาจดั ไว้ขายในพระ
วหิ ารเทา่ นนั้ พระเยซทู รงจดั การแกไ้ ขสง่ิ ทไ่ี มถ่ กู ตอ้ งเหลา่
น้ี
ดงั นัน้ ครสิ เตียนควรหาโอกาสท่จี ะส�ำแดงชวี ติ ท่เี ป็น
ความสวา่ งมสี ว่ นรว่ มกบั องคก์ รต่างๆ ทช่ี ว่ ยแกไ้ ขจรยิ ธรรม
ของสงั คมใหด้ ขี น้ึ ในรปู แบบต่าง เชน่ การรณรงคใ์ หร้ กั ษา
ความสะอาดหรอื เลกิ สบู บหุ ร่ี การใหก้ ารศกึ ษา ใหค้ วามรู้
ในเรอ่ื งต่าง ๆ เพอ่ื สรา้ งจติ สำ� นึกทถ่ี กู ตอ้ ง เป็นตน้
The words you are searching are inside this book. To get more targeted content, please make full-text search by clicking here.
e book วิชาเข้าใจชีวิตใหม่ 12 บท
Discover the best professional documents and content resources in AnyFlip Document Base.
Search