รำมาตรฐาน เชิดฉิ่งออกเชิดจีน

เชดิ ฉงิ่ ออรกํามเาชตดริ ฐจานนี

ระบาํ เชิดจีนเปนระบาํ ทีปรมาจารย์ทางนาฎศิลปได้
ประดิษฐ์ ขึนในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์เพลงทีใช้
ประกอบการรําคือ เพลงหน้าพาทย์ เชิดจีน ซึงเปน
เพลงทีใช้ประกอบการแสดงโขนละครมาแต่โบราณ
และเพลงเชิดจีนตัวทีสามซึงหลวงประดิษฐ์ไพเราะ
(ครูมีแขก) ได้แต่งขึนไว้สาํ หรับการบรรเลงของวง
ปพาทย์ ถวายพระบาทสมเด็จพระปนเกล้าเจ้าอยู่หัว
ซึงทรงพอพระราชหฤทัยและโปรดเกล้าโปรด
กระหม่อมพระราชทานเลือนยศเปน “พระประดิษฐ์
ไพเราะ”

เพลงเชิดจีนทางดนตรีทีพระประดิษฐ์
ไพเราะแต่งขึนนี ต่อมาปรมาจารย์ทาง
นาฏศิลปได้นาํ เอาทํานองเพลงท่อนที 3
ซึงเรียกว่า เชิดจีนตัวที 3 มาประดิษฐ์
ท่าราํ ประกอบทาํ นองเพลงให้ต่อเนืองกับ
เพลงเชิดฉิง จัดแสดงเปนระบําชุด
เบ็ดเตล็ด ผู้แสดงเปนตัวนางล้วนแต่ง
กายนุ่งผ้ายกจีบหน้านาง ห่มสไบตาด
สวมกระบังหน้า แสดงครังแรกในงาน
ฉลองรัฐธรรมนูฐ ป พ.ศ. 2479

ผู้ประดิษฐ์ท่าราํ ระบําเชิดจีน คือ หม่อมครูต่วน
(ศุภลักษณ์) ภัทรนาวิก คุณครูลมุล ยมะคุปต์
ต่อมาคุณครูทัง 2 ท่าน ได้ปรับปรุงรูปแบบการ
แสดงชุดนี แตกต่างจากทีประดิษฐ์ในครังแรก
กล่าวคือ
1. ให้ผู้แสดงแต่งกายยืนเครืองพระ – นาง
2. เพิ มเติมท่ารําในเพลงเชิดฉิง
3. จัดรูปแบบในการแปรแถวใหม่

แล้วเรียกชือระบาํ ชุดปรับปรุงนีว่า “ระบาํ เชิดจีน
(พระ – นาง )” จัดแสดงในงานรับรองแขก ผู้มี
เกียรติของรัฐบาลสมัย จอมพล ป. พิ บูลสงคราม
และงานรืนเริงของหน่วยราชการและเอกชน
นับเปนระบําไทยมาตรฐานทีมีลีลาท่ารําประณีต
งดงามและท่วงทาํ นองก็ไพเราะสอดคล้องสัมพั นธ์
กับท่ารําอย่างสวยงามชุดหนึง ระบาํ เชิดจีนนี
เปนการแสดงระบาํ ทีรําเข้ากับทํานองเพลงไม่มี
บทร้อง

การแสดงทีนาํ รําเชิดฉิง – เชิดจีน (พระ-นาง)
เพลงเชิดฉิง รําเชิดฉิง – เชิดจีน (นางล้วน)
เชิดจีน มาใช้ รําเบิกโรงดอกไม้เงินดอกไม้ทอง
รําเมขลา – รามสูร
รําพระลอตามไก่
ราํ ย่าหรันตามนกยูง
ราํ ขุนแผนพานางวันทองหนี ฯลฯ

จัดทําโดย

นางสาวฐิติรัตน์ รุณหิวาห์
นักศึกษาฝกประสบการณ์ในสถานศึกษา