ใบไม้ในกำมือเดียว

47

48

49

50

เสือส3ูท0กุ ทา ลาเม่ือ4ก0อ นไก กลบั50มาไทปอนดาหุย เดินทา7ง0บ ตรง
20 ป เปาขล6ุย0 บ ดงั
เกย้ี วสาว บเบ่ือ
ลงกนิ 80บ ได
อายุ 10 ป ขี้ไห9ล0บ ฮู
บอาหบนนา้ำว

100 ป ไขกต็ าย
บ ไขก ็ตาย

แกมนั สามญั ชน

แกคน กค็ นปา ชาวนากต็ ่ำตน

ขานี่สิคน

เจา กท็ รามตำ่ ชา
เองกด็ อ ยกวาขา

เจา มันสัตวน อ ย
กระตาย

51

อะระหงั สัมมาสัมพทุ โธ ภะคะวา,

พระผูม้ ีพระภาคเจ้า, เปน็ พระอรหนั ต์

ดบั เพลงิ กเิ ลสเพลงิ ทกุ ขส์ น้ิ เชงิ

ตรัสรชู้ อบได้โดยพระองค์เอง

พุทธัง ภะคะวนั ตงั อภวิ าเทมฯิ

ข้าพเจา้ อภิวาทพระผู้มีพระภาคเจ้า

ผ้รู ู้, ผตู้ ่ืน, ผ้เู บิกบาน (กราบ)

สวากขาโต ภะคะวะตา ธมั โม

พระธรรม, เปน็ ธรรมทพ่ี ระผ้มู พี ระภาคเจา้

ตรสั ไว้ดแี ล้ว

ธัมมงั นะมัสสามิฯ

ข้าพเจ้านมัสการพระธรรม (กราบ)

สปุ ะฏปิ นั โน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ,

พระสงฆ์สาวกของพระผู้มพี ระภาคเจา้

ปฏิบตั ดิ แี ลว้

สงั ฆงั นะมามฯิ

ขา้ พเจ้านอบน้อมพระสงฆ์ (กราบ)

52

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต
ขอนอบน้อมแด่พระผ้มู พี ระภาคเจา้
พระองค์นน้ั
อะระหะโต, ซงึ่ เปน็ ผ้ไู กลจากกเิ ลส
สมั มาสมั พทุ ธัสสะฯ
ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง (๓ เท่ยี ว)

พทุ ธัง สะระณงั คัจฉาม,ิ
ขา้ พเจ้าถงึ พระพุทธเจา้ เปน็ ทพี่ ึ่ง
ธมั มัง สะระณงั คัจฉามฯิ
ข้าพเจ้าถึงพระธรรมเปน็ ทีพ่ งึ่
สงั ฆัง สะระณงั คัจฉามฯิ
ข้าพเจา้ ถงึ พระสงฆเ์ ปน็ ทพี่ งึ่
ทตุ ยิ ัมปิ...,(ซาํ้ ), แมค้ รง้ั ทส่ี อง (ซา้ํ )
ตะตยิ มั ป.ิ ..,(ซาํ้ ), แมค้ รัง้ ทสี่ าม (ซา้ํ )

53

อิติปิ โส ภะคะวา, เพราะเหตุอย่างนีๆ้
พระผู้มพี ระภาคเจา้ น้ัน
อะระหัง, เป็นผู้ไกลจากกเิ ลส
สัมมาสมั พุทโธ,
เปน็ ผู้ตรัสรูช้ อบไดโ้ ดยพระองคเ์ อง
วิชชาจะระณะสัมปนั โน,
เป็นผู้ถงึ พรอ้ มดว้ ยวิชชาและจรณะ
สุคะโต, เปน็ ผูไ้ ปแลว้ ด้วยดี
โลกะวทิ ู, เปน็ ผ้รู ู้โลกอย่างแจ่มแจ้ง
อนตุ ตะโร ปุริสทมั มะสาระถิ,
เป็นผสู้ ามารถฝึกบุรุษทส่ี มควรฝึกได้
อยา่ งไม่มีใครยงิ่ กวา่
สัตถา เทวะมะนสุ สานงั
เปน็ ครสู อนเทวดาและมนุษยท์ ัง้ หลาย
พทุ โธ,
เป็นผูร้ ,ู้ ผู้ตน่ื , ผเู้ บิกบานด้วยธรรม
ภะคะวาตฯิ เปน็ ผมู้ คี วามจ�ำ เรญิ
จำ�แนกธรรมสัง่ สอนสัตว,์ ดงั น้ีฯ

54

สวากขาโต ภะคะวาตา ธมั โม,
พระธรรม, เปน็ ส่ิงทีพ่ ระผูม้ ีพระภาคเจ้า
ได้ตรัสไวด้ ีแล้ว
สันทฏิ ฐโิ ก, เปน็ สิ่งท่ผี ู้ศกึ ษาและปฏิบัติ
พงึ เห็นไดด้ ้วยตนเอง
อะกาลิโก,
เป็นสง่ิ ทส่ี ามารถปฏบิ ตั ิจนถงึ มรรคผลได้
ไม่จ�ำ กัดกาล
เอหปิ ัสสิโก, เปน็ ส่ิงทผี่ ู้แจ้งเอง
ทา้ ทายใหม้ าพิสูจน์กนั ได้
โอปะนะยโิ ก, เปน็ สง่ิ ทค่ี วรใหม้ ี
ใหเ้ กิดขึน้ ในตน
ปัจจตั ตัง เวทติ พั โพ วญิ ญหู ตี ฯิ (อ่านฮตี )ิ
เป็นสงิ่ ทีว่ ิญญชู นแจม่ แจ้งอยูใ่ นตน, ดังนี้ฯ

55

สงั ฆานุสสติ
สปุ ะฏิปนโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ,
สงฆส าวกของพระผมู พี ระภาคเจา
เปนผูป ฏิบัตดิ ี
อุชุปะฏปิ น โน คะวะโต สาวะกะสังโฆ,
สงฆส าวกของพระผมู พี ระภาคเจา
เปน ผปู ฏิบตั ิตรง
ญายะปฏปิ นโน ภะวะโต สาวะกะสังโฆ,
สงฆสาวกของพระผมู พี ระภาคเจา
เปน ผปู ฏบิ ัตถิ งึ ความรูธ รรม
เปน เคร่ืองออกจากทกุ ข
สามีจิปะฏปิ น โน ภะคะวะโต สาวะกะสงั โฆ,
สงฆส าวกของพระผมู ีพระภาคเจา
เปนผเู ขาถงึ สัมมาปฏบิ ตั ิ
ยะททิ ัง, ไดแกบุคคลเหลา น้ี คอื
จัตตาริ ปรุ ิสะยคุ าน,ิ คแู หงบรุ ษุ ๔
อฏั ฐะ ปรุ สิ ะปคุ คะลา,
นับเปน บุรุษบุคคล ๘
เอสะ ภะคะวะโต สาวะกะสงั โฆ,
นค้ี อื , สงฆส าวกของพระผมู ีพระภาคเจา
อาหเุ นยโย, ผคู วรแกของทเี่ ขานำมา
ถวายบชู า
ปาหเุ ณยโย, ผคู วรตอ นรบั
ทักขิเณยโย, ผูค วรแกทานเพื่อผลอนั เจรญิ
อญั ชะลีกะระณีโย, ผคู วรกระทำอญั ชลี
อะนุตตะรัง ปุญญักเขตตงั โลกัสสาติฯ
เปนเนื้อนาบญุ ของโลก
ไมมนี าบุญอ่ืนยงิ่ กวา , ดงั นฯี้

56

บทปฏิญาณตน

วนั นข้ี าพเจา ไดมีโอกาสอานพระธรรมทอ่ี งค
พระสัมมาสัมพุทธเจาไดตรัสสอนชี้ทางเดินสูการ
พนทุกข ใหเขาใจในหลักธรรม เพื่อนำมาปฏิบัติ
ในชีวิตประจำวัน ในบทโอวาทปาฏโิ มกข :

การไมทำบาปทง้ั ปวง (ละช่วั )
การทำความดีใหถ งึ พรอ ม (ทำด)ี
การชำระจิตของตนใหข าวรอบ (ทำจิตใหผ องแผว)
นี้เปน คำสอนของพระพุทธเจาทั้งหลาย

และในบทปจ ฉิมโอวาท :
เราขอเตอื นเธอท้งั หลายใหจำมน่ั ไวว า
สิง่ ทั้งปวงมีความเส่ือมและส้ินไปเปนธรรมดา
เธอท้ังหลายจงอยูดว ยความไมป ระมาทเถิด

พระวาจาสุดทา ยของพระพทุ ธเจา

ขาพเจา ...(ช่อื ).........................................................................
(นามสกลุ )................................................................

บัดนี้ขา พเจาไดรับความรู ความเขา ใจหลกั ธรรมคำสอน,
ทีส่ ามารถนำมาปฏิบัติ อยางไดผ ลจงึ ขอปฏิญาณตนวา
• จะขอมุงมั่นกระทำแตความดีถวายเปนพุทธบูชาดวยความ
เคารพเปนอยางยิ่ง และ จะดำรงตนกระทำหนาที่เปน
พลเมืองที่ดี ตอบแทนคุณแผนดินเกิด
ทำคุณประโยชนแกสังคมประเทศชาติดวยจิตอาสา
ในทุกโอกาสตลอดไป

บทขอขมาและขออโหสกิ รรม

ในชวี ิตท่ีผานมาตั้งแตอ ดีตจนถงึ ปจจบุ นั หากขา พเจา ไดเคยทำผดิ
คิดพลั้งเผลอ ลว งเกนิ ดวย กาย วาจา ใจ ตอ พอ-แม ปยู า ตายาย
ครูบาอาจารย และเพอื่ นๆท้งั หลาย

ขอไดโปรดเมตตา อโหสกิ รรมใหขาพเจา ดวยหากบญุ กศุ ลใดๆ
ทีข่ า พเจาไดบำเพ็ญและปฏบิ ัติ ขอนอ มบญุ ใหก ับทกุ ๆทาน สาธุ สาธุ สาธุ

57