Geri Dönüş…
1.BÖLÜM: Birliktelik
Aslı’nın sesiyle irkildim. ‘’Miray abla kahvaltı hazır.’’ Müzik dinlerken uyuduğum belliydi
çünkü kulağımda kulaklık vardı. Aslı’nın sesini bile zor duyabilmiştim. Ne zaman uyuduğumu
bilmiyorum. Tuvalete gidip elimi yüzümü yukadıktan sonra, gardorabıma gittim. Her günkü
gibi üstüme siyah bir tişört, siyah bir pantalon ve belime kırmızı çizgili gömlek bağladıktan
sonra şapkamı ters takıp aşağı indim. Yumurta yapmıştı ve önüme koyudu.
‘’Elini yakabilirdin Aslı. Bunu yapmak zorunda değildin’’ daha sadece on yaşındaydı ve ben
evde yokken ev işlerini o yapardı. Babamı kaybettim, annem vardı ama yurtdışındaydılar.
Kahvaltımı bitirdikten sonra evden çıktım.
Okula gelince gözüm nedensiz bir şekilde Görkem’i aradı, niye? Onu hiç tanımıyorsunuz
ve emin olun tanımak istemezsiniz. Asya’nın yanına gittiğimde Yiğitle birlikte oturuyorlardı.
Yanlarına gittim ve kendime hiç yakışmayan bir cümle söyledim. ‘’Görkem nerede?’’ ikiside
bana imalı bakışlarla bakıyordu.
‘’Ee… yani şeyden dolayı sordum… şeyden…’’ diyerek kaldım, bahane bulamamıştım.
‘’Gelmek üzere sanırım.’’ dedi Yiğit. Yanlarından ayrılıp sınıfa doğru çıkıcaktım ki biri bana
seslenince arkamı döndüm ve baktığımda Görkem’i gördüm.
‘’Naber?’’
‘’İyidir sen?’’
‘’İyi. Baksana bir şey söylemem gerekiyor. Bodruma inelim mi?’’ kafamı tamam anlamında
salladım. Aşağı indiğimizde burda olduğundan fazla güzeldi.
‘’Burayı sen mi süsledin?’’
‘’Yiğitten yardım aldım diyebiliriz.’’
‘’Ne konuşucaksın?’’
‘’Nasıl başlasam… Aşka inanmadığını biliyorum, ama bilmiyorum. Sevdim işte. 2 yıldır
tanışıyoruz.. 2 yılımız daha var beraber. Ailemden çok seni görüyorum. Birlikte güzel, kötü
anılar geçirdik, anılarımız senin kadar güzel değil ama güzeldi.. Ders notlarım düştü farkında
mısın? Hepsi senin suçun. Beni buraya kitledin Miray.’’ diyerek elini kalbime koydu.
Gerçekten fazla vıcık vıcık.
‘’Evet, şuan fazla saçmalıyorum. Böyle konuşmaları hiç beceremem. Herneyse ben o kilidin
açılmasını istemiyorum. Sende, hani herkesin kalbinde bir melek vardır ya? Heh sen benim
için osun. Benim meleğimin farkına varırlarsa, onu kaybederim diye korkuyorum. Sana
sarıldığım zaman bütün kötü duygularım gidiyor. Evet belki, aşka inanmıyorsun ama yinede
sormak istiyorum. Miray, benimle çıkar mısın?’’ benim bildiğim Görkem, öldürseler böyle
konuşmazdı.
‘’Eevet.’’ gözlerinde hayal kırıklığı vardı, cevabımı öğrenince gözlerinde çiçekler açtı
diyebilirim. Kahverengi gözleri parlıyordu.
Sınıfa çıktım ve Pera dinlemeye başladım. Kafamı dağıtmama yarıyordu. Kafamı
dağıtmama yarıyordu. Başımı sıraya koydum ve sonsuz bir uykuya dalıyormuşçasına
gözlerimi kapadım...
1.