กัญญาภัทร อมราภรณ์

บันทึกรักการอ่าน

ด.ญ กัญญาภัทร อมราภรณ์ เลขที่ 20
เลขประจำตัวนักเรียน 36685

ปีการศึกษา 2564
โรงเรียนสารวิทยา

ชื่อหนังสือ หมูป่ากับหมาจิ้งจอก
ผู้เเต่ง นิทานอีสป สำนักพิมพ์ กัลยานมิตร
อ่านวันที่ 20 ธันวาคม พ.ศ 2564
เรื่องย่อ หมูป่าตัวหนึ่งกำลังง่วนอยู่กับการลับเขี้ยวของมันกับตอไม้ในขณะที่หมาจิ้งจอก
บังเอิญผ่านมาพบเข้า หมาจิ้งจอกจ้องหาโอกาสล้อเลียนเพื่อนของมันตัวนี้อยู่เสมอ มัน
จึงเสแสร้งทำเป็นทุกข์ร้อนใจราวกับกำลังหวั่นเกรงศัตรูที่หลบซ่อนอยู่ แต่เจ้าหมูป่าก็ยัง

ก้มหน้าก้มตาลับเขี้ยวต่อไป

"เจ้าจะทำเช่นนั้นไปทำไม" ในที่สุดหมาจิ้งจอกก็ถามขึ้นด้วยรอยยิ้ม "ข้ายังไม่เห็นว่า
จะมีอันตรายอะไรเลยนะ"

"ก็จริงอยู่" เจ้าหมูป่าตอบ "แต่เมื่ออันตรายมาถึง ข้าคงไม่มีเวลามาทำเรื่องแบบนี้
แล้วละ อาวุธของข้าจะต้องพร้อมใช้งานเสมอ ไม่เช่นนั้นข้าคงต้องเสียใจเพราะมันแน่"

ข้อคิดที่ได้จากการอ่าน
แม้หวังตั้งสงบจงเตรียมรบให้พร้อมสรรพ

เเหล่งข้อมูล ห้องสมุดโรงเรียน

หมูป่า boar หมาจิ้งจอก fox ศัตรู enemy

กัญญาภัทร อมราภรณ์ ม.1/2

ชื่อหนังสือ เด็กชาวไร่กับหอยทาก
ผู้เเต่ง นิทานอีสป สำนักพิมพ์ กัลยานมิตร
อ่านวันที่ 21 ธันวาคม พ.ศ 2564

เรื่องย่อ เด็กชาวไร่คนหนึ่งเดินหาหอยทากตามป่า เพื่อนำมาย่างกิน
เป็นอาหาร เขาจับหอยทากได้ตัวหนึ่ง เขาจึงก่อไฟเพื่อย่างมัน หลังจาก
ที่ย่างไปได้ไม่นานเขาก็ได้ยินเสียงล้อเลียนเปลวไฟจากเปลือกหอยที่

กำลังถูกย่างอยู่ "เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ" เด็กชายจึงพูดว่า "เจ้านี่มัน

แย่จริงๆ เปลือกที่เปรียบเสมือนบ้านของเจ้ากำลังถูกเผาอยู่แท้ๆ

แต่เจ้ากลับมาเล่นสนุกอยู่ได้"

ข้อคิดที่ได้จากการอ่าน
การจะทำสิ่งใดควรคำนึงถึงกาลเทศะด้วย

เเหล่งข้อมูล ห้องสมุดโรงเรียน

ชาวไร่ farmer หอยทาก snail เปลวไฟ flame

กัญญาภัทร อมราภรณ์ ม.1/2

ชื่อหนังสือ ตัวไหมกับเเมงมุม
ผู้เเต่ง นิทานอีสป สำนักพิมพ์ กัลยารมิตร
อ่านวันที่ 22 ธันวาคม พ.ศ 2564

เรื่องย่อ หนอนไหมได้รับคำสั่งจากเจ้าหญิงให้ทอผ้าไหมเพื่อนำไปตัดชุดถวายพระ
ราชา มันเริ่มถักทอเส้นไหมของมันอย่างพิถีพิถัน สักพักมีแมงมุมตัวหนึ่งเดินผ่านมา

แล้วพูดว่า "ข้าขอชักใยใกล้ ๆ เจ้าได้ไหม" ตัวไหมอนุญาต แมงมุมเริ่มชักใยของตัวเอง
อย่างรวดเร็ว ใช้เวลาไม่นานก็เสร็จ "ดูใยของข้าสิ มันละเอียดอ่อนและใหญ่กว่าของเจ้า
เสียอีก" ตัวไหมมองอย่างไม่สนใจและตอบกลับไปว่า "ก็จริงอยู่ แต่ใยของเจ้าก็มีไว้แค่

ดักจับแมลงตัวเล็ก ๆ เท่านั้น หากมนุษย์เห็นเข้าก็มีแต่จะเขี่ยมันทิ้งไป แต่ดูใยข้าสิมัน

จะถูกเก็บรักษาอย่างดี เพื่อนำไปถวายเครื่องทรงของพระราชา"

ข้อคิดที่ได้จากการอ่าน
งานที่ทำด้วยความปราณีตอดทน ย่อมมีคุณค่ากว่างานที่ทำแบบลวก ๆ

เเหล่งข้อมูล ห้องสมุดโรงเรียน

หนอน worm เจ้าหญิง princess เเมงมุม spider

กัญญาภัทร อมราภรณ์ม.1/2

ชื่อหนังสือ เเกะกับหมู
ผู้เเต่ง นิทานอีสป สำนักพิมพ์ กัลยานมิตร
อ่านวันที่ 23 ธันวาคม พ.ศ 2564

เรื่องย่อ คนเลี้ยงแกะเจอหมูตัวหนึ่งอยู่ในท้องทุ่งซึ่งแกะของเขากำลังเล็มหญ้าอยู่ เขาจึงวิ่งแจ้นเข้าไป
จับตัวเจ้าหมูตอนตัวนั้นอย่างรวดเร็ว เจ้าหมูหวีดร้องเสียงหลงทันทีที่คนเลี้ยงแกะแตะมือบนตัวมัน
ใครได้ยินเสียงดังขนาดนั้น ก็คงคิดว่าเจ้าหมูจะต้องเจ็บปวดทรมานมาก แต่ขณะที่มันกำลังหวีดร้อง
และดิ้นรนเพื่อหนีให้พ้น คนเลี้ยงแกะก็หนีบมันไว้ใต้แขนพลางมุ่งไปยังร้านขายเนื้อในตลาด
พวกแกะในทุ่งเลี้ยงสัตว์ต่างประหลาดใจและขำกับพฤติกรรมของเจ้าหมูมาก จึงพากันตามคนเลี้ยง
แกะและเหยื่อของเขาไปจนถึงประตูรั้ว

"อะไรทำให้เจ้าร้องครวญครางขนาดนั้น" แกะตัวหนึ่งถาม "คนเลี้ยงแกะจับและอุ้มพวกเราออกจะ
บ่อย พวกเราคงรู้สึกอับอายขายหน้าเหลือเกินหากร้องโวยวายจะเป็นจะตายอย่างที่เจ้าทำนี่น่ะ"

"อะไรต่ออะไรมันคงดีหรอก" หมูตอบขณะที่ยังคงกรีดร้องและตะกุยตะกาย "เขาจับพวกเจ้า ก็
เพียงเพราะต้องการขนของเจ้าเท่านั้น แต่เขาต้องการเนื้อของข้า อู๊ดดดดด!"

ข้อคิดที่ได้จากการอ่าน
เป็นเรื่องง่ายที่จะแสดงความกล้าหาญยามที่ไม่มีอันตราย

เเหล่งข้อมูล ห้องสมุดโรงเรียน

เเกะ sheep หมู pig พฤติกรรม behavior

กัญญาภัทร อมราภรณ์ ม.1/2

ชื่อหนังสือ คนมือเติบกับนกนางเเอ่น
ผู้เเต่ง นิทานอีสป สำนักพิมพ์ กัลยานมิตร
อ่านวันที่ 24 ธันวาคม พ.ศ 2564

เรื่องย่อ ชายหนุ่มคนหนึ่งเป็นที่ชื่นชมในหมู่เพื่อนกินว่าเป็นคนมือเติบ เขาใช้จ่ายเงินทองที่ได้มาอย่าง
สิ้นเปลืองเพื่อรักษาหน้าตาชื่อเสียง จนวันหนึ่งต้นฤดูใบไม้ร่วง เขาก็พบว่าตนเองไม่เหลือเงินเลยแม้แต่

แดงเดียว รวมถึงไม่มีทรัพย์สินอื่นใดเว้นแต่เสื้อผ้าที่เขาสวมใส่อยู่
เขาต้องออกไปหาเพื่อนเจ้าสำราญบางคนในเช้านั้น และเขาก็คิดจนหมดปัญญาว่าควรจะทำอย่างไร
จึงจะมีเงินทองพอที่จะแต่งตัวให้ดูดีได้ ทันใดนั้นก็มีนกนางแอ่นบินผ่านมา มันร้องเพลงอย่างรื่นเริง
เสียจนชายหนุ่มเข้าใจว่าฤดูร้อนมาถึงแล้ว เขาจึงรีบรุดไปหาพ่อค้าขายเสื้อผ้า จัดแจงถอดเสื้อผ้า

ทั้งหมดที่ใส่อยู่เพื่อเปลี่ยนเป็นชุดในหน้าร้อน
อีกไม่กี่วันถัดมา สภาพอากาศก็กลับกลายเป็นเหน็บหนาวแสนสาหัส ทั้งเจ้านกนางแอ่นผู้น่าสงสาร
และชายหนุ่มผู้โง่เขลาในชุดอันบางเบาเปลือยท่อนแขน จึงไม่อาจเอาชีวิตรอดได้ด้วยร่างกายที่หนาวสั่น

งันงก

ข้อคิดที่ได้จากการอ่าน
นกนางแอ่นเพียงตัวเดียวไม่อาจบันดาลฤดูร้อนได้

เเหล่งข้อมูล ห้องสมุดโรงเรียน

เงิน money ร่างกาย sketch หนาว cold

กัญญาภัทร อมราภรณ์ ม.1/2

ชื่อหนังสือ หมาป่ากับสิงโต

ผู้เเต่ง นิทานอีสป สำนักพิมพ์ กัลยานมิตร
อ่านวันที่ 25 ธันวาคม พ.ศ 2564

เรื่องย่อ หมาป่าตัวหนึ่งขโมยลูกแกะมาได้ตัวหนึ่ง และแบกไปยังถ้ำเพื่อจัดการเป็นอาหาร แต่
แผนการของมันต้องเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เมื่อมันเผชิญกับหน้าสิงโต ซึ่งชิงลูกแกะไปโดยไม่

เอ่ยขอโทษสักคำ
หมาป่าถอยห่างไปอยู่ในระยะปลอดภัย และกล่าวด้วยน้ำเสียงเจ็บปวดว่า

"ท่านไม่มีสิทธิมาแย่งชิงของๆ ข้าไปอย่างนั้นนะ"

สิงโตหันหลับมา แต่เจ้าหมาป่าอยู่ไกลเกินกว่าสิงโตจะสอนบทเรียนให้โดยไม่ต้องเปลือง
แรง มันจึงกล่าวว่า

"ของๆ เจ้างั้นหรือ เจ้าซื้อมา หรือคนเลี้ยงแกะให้เจ้ามาเป็นของขวัญล่ะ เจ้าได้มันมาอย่างไร
หรือ ไหนช่วยบอกข้าทีสิ"

ข้อคิดที่ได้จากการอ่าน
โกงเขามาอย่างไร ก็โดนโกงกลับไปอย่างนั้น

เเหล่งข้อมูล ห้องสมุดโรงเรียน

สิงโต lion ขอโทษ sorry ของขวัญ gift

กัญญาภัทร อมราภรณ์ มม.1/2

ชื่อหนังสือ หมากับหนังสัตว์
ผู้เเต่ง นิทานอีสป สำนักพิมพ์ กัลยานมิตร
อ่านวันที่ 26 ธันวาคม พ.ศ 2564

เรื่องย่อ หมาหิวโซฝูงหนึ่งเห็นหนังสัตว์จำนวนหนึ่งจมอยู่ ณ ก้นแม่น้ำซึ่งคน
ฟอกหนังนำมาแช่ทิ้งไว้ หนังสัตว์ดีๆ นับเป็นอาหารชั้นเลิศสำหรับหมาหิวโซ ทว่า
น้ำบริเวณนั้นลึกเสียจนพวกหมาไม่อาจเอื้ อมลงไปถึงหนังสัตว์จากริมตลิ่งได้
พวกมันจึงปรึกษาหารือกัน และตัดสินใจว่าวิธีที่ดีที่สุดคือดื่มน้ำในแม่น้ำให้หมด

ว่าแล้วทั้งหมดก็รีบก้มลงไปเลียน้ำอย่างรวดเร็วเท่าที่จะทำได้ แต่ไม่ว่าจะดื่ม
แล้วดื่มเล่าสักเพียงใด จนพวกมันทยอยท้องแตกตายไปทีละตัวๆ น้ำในแม่น้ำก็

ยังคงสูงเท่าเดิมอยู่ดี

ข้อคิดที่ได้จ
ากการอ่าน

จงอย่าพยายามทำในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้

เเหล่งข้อมูล ห้องสมุดโรงเรียน

หมา dog เเม่น้ำ river น้ำ water

กัญญาภัทร อมราภรณ์ ม.1/2

ชื่อหนังสือ ลากับเงา
ผู้เเต่ง นิทานอีสป สำนักพิมพ์ กัลยานมิตร
อ่านวันที่ 27 ธันวาคม พ.ศ 2564

เรื่องย่อ นักเดินทางจ้างลาตัวหนึ่งให้แบกตัวเขาไปยังชนบทอันห่างไกล เจ้าของลาติดตามนักเดิน
ทางไปด้วยโดยเดินอยู่ข้างๆ นักเดินทางเพื่อจูงลาแบะนำทาง

ถนนสายนั้นทอดข้ามที่ราบซึ่งไม่มีต้นไม้เลยสักต้น แสงแดดจัดจ้าสาดส่องลงมาอย่างร้อนแรง
ความร้อนทวีขึ้นจนในที่สุดนักเดินทางตัดสินใจที่จะหยุดพัก และเนื่องจากแถวนั้นไม่มีร่มเงาอื่นเลย

นักเดินทางจึงนั่งหลบอยู่ใต้เงาของเจ้าลา
ความร้อนก็มีผลกับคนจูงลาไม่แพ้นักเดินทางเช่นกัน อีกทั้งยังย่ำแย่กว่าเนื่องจากเขาเดินด้วย
เท้ามาตลอดทาง เขาเองก็อยากจะพักใต้เงาของลา เขาจึงเริ่มเถียงกับนักเดินทาง โดยบอกว่านัก

เดินทางจ่ายค่าจ้างเฉพาะลาเท่านั้น ไม่ได้รวมถึงเงาของมัน
ไม่ช้าทั้งสองก็แลกหมัดกัน และในระหว่างที่พวกเขากำลังต่อสู้กันอยู่นั้น เจ้าลาก็เดินหนีไป

ข้อคิดที่ได้จากการอ่าน
การถกเถียงกันเรื่องเงา ก็มักสูญเสียสิ่งที่จับต้องได้ไปในที่สุด

เเหล่งข้อมูล ห้องสมุดโรงเรียน

ติดตาม follow เดินทาง travel เดิน walk

กัญญาภัทร อมราภรณ์ ม.1/2

ชื่อหนังสือ การเเบ่งของสิงโต
ผู้เเต่ง นิทานอีสป สำนักพิมพ์ กัลยานมิตร
อ่านวันที่ 28 ธันวาคม พ.ศ 2564

เรื่องย่อ สิงโต หมาจิ้งจอก อีกา และหมาป่า ตกลงกันว่าจะล่าเหยื่อร่วมกันและแบ่งปั นของที่ล่ามาได้ให้แก่ตัวอื่นๆ
ไม่ว่าพวกมันจะพบอะไรก็ตาม

วันหนึ่งหมาป่าจัดล้มกวางตัวหนึ่งได้ มันจึงเรียกสหายของมันมาเพิ่งแบ่งปั นเหยื่อในทันที
เจ้าสิงโตเข้าไปยืนอยู่ด้านหัวของเหยื่อทั้งๆ ที่ไม่มีใครขอให้มันเป็นผู้จัดการฉีกแบ่ง มันเริ่มนับจำนวนหัวเพื่อ

แสดงให้เห็นถึงความยุติธรรมอันยิ่งใหญ่
"ตัวแรก ก็คือข้า สิงโต สองคือเจ้าหมาป่า สามคือเจ้ากา ส่วนเจ้าจิ้งจอกเป็นตัวที่" มันเอ่ยพลางนับกรงเล็บของ

มัน
จากนั้น มันก็แบ่งกวางออกเป็นสี่ส่วนเท่าๆ กัน อย่างรอบคอบ
"ข้าคือราชาสิงโต ดังนั้นแน่นอนว่าข้าจะต้องได้ส่วนแรก ส่วนต่อไปก็ต้องเป็นของข้าเพราะข้าคือผู้ที่แข็งแรง
ที่สุด และส่วนนี้ก็ต้องเป็นของข้าเพราะข้ากล้าหาญที่สุด" มันเอ่ยหลังจากที่แบ่งสรรปั นส่วนเรียบร้อย
แล้วมันก็เริ่มกวาดมองตัวอื่นๆ ด้วยสายตาดุร้าย "ทีนี้ถ้าพวกเจ้าตัวไหนอยากจะอ้างสิทธิในส่วนที่เหลือละก็ พูด
ออกมาตอนนี้ได้เลย" สิงโตคำรามพร้อมกับกางกรงเล็บอย่างมีความหมาย

ข้อคิดที่ได้จากการอ่าน
พลังอำนาจคือความถูกต้อง

เเหล่งข้อมูล ห้องสมุดโรงเรียน

อีกา crow สิทธิ right กรงเล็บ claw

กัญญาภัทร อมราภรณ์ ม.1/2

ชื่อกนังสือ ราชสีห์กับหนู ผู้เเต่ง นิทานอีสป สำนักพิมพ์ กัลยานมิตร
อ่านวันที่ 29 ธันวาคม พ.ศ 2564

เรื่องย่อ ราชสีห์ตัวหนึ่งเอนกายหลับใหลอยู่ในป่าทึบ หัวอันใหญ่โตของมันวางอยู่บนหัวอุ้งเท้า หนูน้อยขี้กลัวบังเอิญวิ่ง
มาบนตัวของมันโดยไม่ได้ตั้งใจ ด้วยความกลัวและร้อนรนที่จะรีบหนีไปให้พ้น เจ้าหนูกลับแล่นปรูดไปบนจมูกราชสีห์

ราชสีห์งีบหลับอยู่ดีๆ ครั้นถูกรบกวนมันจึงตะปบอุ้งเท้าอันใหญ่โตลงไปบนเจ้าสัตว์ตัวน้อยด้วยความฉุนโกรธหวังจะฆ่า
หนูให้ตาย

"ปล่อยข้าไปเถิด" เจ้าหนูผู้น่าสงสารขอร้อง "กรุณาปล่อยข้าไป แล้วสักวันหนึ่งข้าจะตอบแทนเจ้าอย่างแน่นอน"

ราชสีห์รู้สึกขบขันยิ่งนักเมื่อคิดว่าเจ้าหนูจะมาช่วยอะไรมันได้ แต่มันเป็นสัตว์ที่มีเมตตาจึงปล่อยเจ้าหนูไปในที่สุด
อีกไม่กี่วันต่อมา ขณะกำลังซุ่มล่าเหยื่ออยู่ในป่า ราชสีห์ก็ติดบ่วงของนายพราน มันไม่อาจหลุดเป็นอิสระบ่วงของนาย
พรานได้จึงคำรามเสียงดังก้องป่าด้วยความโกรธแค้น เจ้าหนูจำเสียงนั้นได้จึงรีบวิ่งมาเจ้าป่ากำลังดิ้นรนอยู่ในตาข่าย
มันรีบวิ่งตรงไปที่เชือกเส้นใหญ่เส้นหนึ่งซึ่งรัดราชสีห์เอาไว้ก่อนจะกัดแทะเชือกจนขาด ในที่สุดราชสีห์ก็เป็นอิสระ

"ท่านหัวเราะตอนที่ข้าบอกว่าจะตอบแทนท่าน" เจ้าหนูกล่าว "บัดนี้ท่านคงเห็นแล้วว่าแม้แต่หนูก็ช่วยราชสีห์ได้"

ข้อคิดที่ได้จากการอ่าน
ความเมตตาไม่เคยสูญเปล่า
เเหล่งข้อมูล ห้องสมุดโรงเรียน

ฆ่า kill หนี escape เมตตา merciful

กัญญาภัทร อมราภรณ์ม.1/2

จบ

ทำโดย ด.ญกัญญาภัทร อมราภรณ์
ม.1/2 เลขที่ 20