นิทาน

เจา้ กระตา่ ยตวั หนึ่งเป็ นกระตา่ ยทอี่ ารมณด์ ี วนั นี้
เจา้ กระตา่ ยกาลงั เดนิ ทางไปทสี่ วนแครอท

ชว่ ยดว้ ย!!

ระหวา่ งทางเจา้ กระตา่ ยก็เจอลกู หมู
ทขี่ าตดิ หลมุ โคลนอยู่

เมอื่ เจา้ กระตา่ ยไดย้ นิ เสยี งรอ้ งขอความชว่ ยเหลอื ของ
ลกู หมกู ็เขา้ ไปชว่ ยทนั ที “ขอบใจเจา้ มากนะเจา้ กระตา่ ย”

เจา้ กระตา่ ยเดนิ ตอ่ ไปพบเจา้ กระรอกทตี่ วั ตดิ
ตาขา่ ยอยู่ “เราจะชว่ ยเจา้ เองนะเจา้ กระรอก”

เจา้ กระตา่ ยชว่ ยเจา้ กระรอกทตี่ วั ตดิ ตาขา่ ย

เมอื่ ชว่ ยเสรจ็ เจา้ กระรอกก็แบ่งผลไมใ้ ห ้
เจา้ กระตา่ ยทมี่ นี า้ ใจ

เจา้ กระตา่ ยเดนิ ตอ่ ไปพบแม่ววั กาลงั ขา้ มลาธาร

“โอ!้ ขอบใจเจา้ มากนะ
เจา้ กระตา่ ย ”

เลยชว่ ยเอาขอนไมม้ าวางให ้

เกบ็ ไม้

ฮบึ !ฮบึ !

เจา้ กระตา่ ยใกลถ้ งึ สวนแครอทแลว้
“โอ!้ อกี สองทอ่ น” เจา้ กระตา่ ยไดย้ นิ เสยี งลงุ ชา้ ง

เจา้ กระตา่ ยเลยเขา้ ไปชว่ ยลงุ ชา้ งยกขอนไม้
“ขอบคณุ นะเจา้ กระตา่ ย”

เจา้ กระตา่ ยมาถงึ สวนแครอทแลว้
“โอ!้ ทาไมแครอทเราถงึ เฉาอย่างนี”้

สตั วท์ ง้ั 4 ลกู หมู เจา้ กระรอก แม่ววั ลงุ ชา้ ง ไดย้ นิ
เสยี งเจา้ กระตา่ ย เลยพากนั ไปหาเจา้ กระตา่ ย

สตั วท์ กุ ตวั เห็นความดที เี่ จา้ กระตา่ ยเคยชว่ ยเหลอื ไว ้
จงึ ชว่ ยกนั ปลกู แครอทใหเ้ จา้ กระตา่ ย

เมอื่ เวลาผ่านไปแครอทก็โตขนึ้

“เราขอบคณุ ทกุ คนมากครบั ”
ลงุ ชา้ ง “เมอื่ เจา้ มนี า้ ใจกบั ผูอ้ นื่ เจา้ ก็จะไดร้ บั มติ รภาพทดี่ นี ะเจา้ กระตา่ ยนอ้ ย”

หลงั จากน้ันสตั วท์ กุ ตวั ก็อยดู่ ว้ ยกนั อย่างมคี วามสขุ
และชว่ ยเหลอื กนั ตลอด

ขอ้ คดิ : เมอื่ เรามนี า้ ใจตอ่ ผูอ้ นื่ เราก็จะไดร้ บั มติ รภาพทดี่ ี