บทที่ 1

ใบหนา้ หวานค่อนขา้ งออกไปทางผหู้ ญิงเลก็ นอ้ ย เปลือกตาเลก็ ค่อย ๆ เปิ ดรับแสงท่ีลอดผา่ นม่านสีฟ้ าอ่อนภายในหอ้ งเขา้

มา ผมสีฟ้ าอ่อนดูคลา้ ยจะกลมกลืนเขา้ กบั สีม่านไดอ้ ยา่ ลงตวั ริมฝีปากของเจา้ ตวั เผลอเบห้ นา้ พลางขมวดคิ้วเลก็ นอ้ ยเพราะถกู รบกวน
จากแสงแดด มือของเขานึกจะหยบิ ผา้ ห่มอนั โปรดคลุมตวั อีกคร้ังกด็ นั ถกู เสียงริงโทนจากโทรศพั ทม์ ือถือขดั ข้ึนมาก่อน เหมือนแอบรู้
วา่ เขากำลงั อยากจะลม้ ตวั ลงนอนต่อมากแค่ไหน แค่สายตาของเขาเหลือบมองเจา้ ของชื่อที่โทรมารบกวนเวลานอนของเขา

ทำเอาเขาอยากปามือถือทิ้งเอาเสียตอนน้ีเลย
'กฤต'
เขาเล่ือนมือรับสายของอีกฝ่ ายอยา่ งไม่สบอารมณ์นกั

"มนั สายแลว้ ทำไมยงั ไม่มา"
เพิ่งต่ืน ข้ีเกียจไป
"มนั ไดท้ ี่ไหนวะทิว ตื่นแลว้ กเ็ อาหนา้ มึงมา"ใช่ครับ ผมชื่อทิวหรือเรียกกนั เตม็ ๆ วา่ ทิวเขา ถา้ ถามวา่ จุดเร่ิมตน้ ของความ
สมั พนั ธ์ระหวา่ งผมกบั มนั กเ็ ป็นเพราะปากกาดา้ มเดียว จากการใหย้ มื ปากกาดา้ มเดียวกนั ตอนสอบดนั กลายมาเป็นมิตรภาพของเรามา

ต้งั แต่เขา้ มหาลยั พอลองนึกดูกอ็ ดตลกตวั เองไม่ได้
ทิวเขาจุดยมิ้ บริเวณมุมปากเลก็ นอ้ ยกบั เรื่องราวเก่า ๆ ท่ีผา่ นมานานของตวั เองกบั เพ่ือสนิทอยา่ งขบขนั
จะไปอาบน้ำแลว้ วางไป

"ใหไ้ ว จะแกลง้ เชค็ ช่ือให"้
ขอบคุณ
ถึงจะข้ีบ่นแต่มนั กน็ ่ารักในแบบของมนั เสียงตดั สายโทรศพั ทข์ องอีกฝ่ ายดงั ข้ึนพร้อมกบั มืองของเขาท่ีโยนโทรศพั ทเ์ คร่ือง
โปรดลงบนเตียงแลว้ เลือกที่จะจดั การธุระส่วนตวั ใหเ้ สร็จก่อนท่ีปลายสายจะโทรมากลบั มาอีกคร้ัง ถา้ เป็นง้นั เขาคงตอ้ งฟังมนั บ่นไป
ท้งั วนั แน่
.

.

.

ประตูหอ้ งเรียนถกู เปิ ดข้ึนอยา่ งเบามือ ใบหนา้ ของเพื่อนสนิทตวั ดีของเขาท่ีแอบยอ่ งเขา้ มา ทำเอากฤตส่ายหวั ดว้ ยความ
เหน่ือยใจ จะกี่ปี ทิวกย็ งั คงเหมือนเดิม เป็นทิวเขาที่สายเหมือนเดิม

"โทษวะ่ ใหอ้ าหารเจรัลเพลิน"

เห็นสีหนา้ ของกฤตท่ีอยากจะตบหวั เขาใหแ้ ตกกท็ ำเอาเขาหลุดขำอยา่ งง่ายดาย ตื่นสายไม่พอยงั มวั แต่กกอยกู่ บั แมวตวั

โปรดคงทำใหอ้ ีกฝ่ ายอารมณ์ไม่ดี แต่มนั กเ็ ป็นสีสนั อีกแบบตอนท่ีไดเ้ ห็นสีหนา้ เวลาอารมณ์เสียของเพื่อนสนิทตวั ดี

"เจรัลอว้ นตาย"

"อยา่ วา่ ลกู ก"ู
ลกู ขา้ ใครอยา่ แตะ
ทิวเขาจดั เป็นผชู้ ายที่ข้ึนชื่อเรื่องหวงแมวมากกวา่ ใครเลย คนท่ีกลา้ แตะตอ้ งเจรัลแมแ้ ต่ปลายเลบ็ เจา้ ตวั กจ็ ะพานอารมณ์ไม่ดี
คงมีแต่เดก็ ที่ตามตอ้ ย ๆ เพื่อนตวั ดีของเขาอยา่ ง นบั อนนั ต ์ ถา้ เป็นคนอื่นคงไม่รอดจริง ๆ 
ติ้ง ติ้ง
"แจง้ เตือนมึงดงั "

"นบั ทกั มา.. ชวนไปกินขา้ วเหมือนเดิม"ทิวเขายกยมิ้ ใหก้ บั ประโยคเดิม ๆ ในทุกวนั ของเจา้ ตวั มีหลายคนบอกวา่ นบั อนนั ต์
ติดเขา ถา้ ถามเขากค็ งตอบไปวา่ เขากค็ ิดแบบน้นั แต่กไ็ ม่ไดต้ ิดใจอะไรเป็นพิเศษเห็นกนั มาต้งั แต่ตีนยงั เท่าฝาหอย เรียนดว้ ยกนั มา
ตลอด พอ่ แม่กด็ นั สนิทกนั กค็ งไม่ใช่เรื่องแปลกแถมเจา้ เดก็ นี่น่ารักไม่นอ้ ยเลย ตอนเดก็ วา่ น่ารักยงั ไงตอนน้ีกย็ งั น่ารักเหมือนเดิม

ถา้ ถามหาอายผุ มกบั นบั อนนั ตห์ ่างกนั แค่สองปี เองครับ

"ไปดิ กนู ดั พวกเจยไ์ ปทำงาน"

"งานไรวะ"ผมติดใจสงสยั เลก็ นอ้ ยแต่ไม่ลืมพิมพต์ อบขอ้ ความเดก็ แสบกลบั ไป

"พรีงานจารยแ์ ป้ ง"

หวั ของทิวเขาผงกเป็นเชิงวา่ เขาเขา้ ใจ งานชิ้นน้ีเขาพรีเสร็จไปต้งั แต่อาทิตยก์ ่อน กไ็ ม่ค่อยอยากจะอวดหรอกแต่เห็นหนา้ ตา
แบบน้ีบอกเลยนะ ลกู รักอาจารยส์ ุด ๆ อยากเรียนกเ็ รียนไม่อยากกห็ ลบั แต่เกรดผมไม่เคยแตะเอฟนะ อยา่ มองผมแบบน้นั

มือเรียวของทิวเขาเลื่อนไถหนา้ ฟี ดจอโทรศพั ทต์ วั เองไปมาจนเผลอสะดุดกบั เพจเร่ืองวนุ่ ประเดน็ ร้อนในมหาลยั นยั นต์ า

ของทิวเขาไหววบู ไปเลก็ นอ้ ยทนั ทีท่ีสายตาของผมเหลือบเห็นช่ือท่ีแสดงอยเู่ ป็นช่ือของเดก็ ขา้ งบา้ น นบั อนนั ตก์ บั นอ้ งยห่ี วาคู่จิ้นท้งั
ในร้ัวมหาลยั และนอกมหาลยั กำลงั จะมีงานแสดงประจำปี ของมหาลยั ร่วมกนั

งานแสดงของมหาลยั จะมีพร้อมกบั งานประกวดดาวเดือนท่ีถกู จดั ในแต่ละปี เป็นเร่ืองท่ีทุกคนตอ้ งทำใจอยา่ งนอ้ ย เพราะ

คนมากมายจะหลง่ั ไหลเขา้ มากนั ไม่เขา้ ใจวา่ มอเป็นท่ีรู้จกั มากหรืออะไรแต่นบั วา่ วนั น้นั เหมือนเขากำลงั เท่ียวเยาวราชตอนกลางคืนอยู่
เลย เอาตามจริง วนั น้นั เขาอยากหนีกลบั ไปนอนอยคู่ อนโดคนเดียวใหส้ บายใจแต่กลบั โดนเพื่อนตวั ดีร้ังไวท้ ุกปี

ร่างเลก็ เลือกกดเขา้ ลิงกท์ ่ีเขาแชร์กนั ต่อ ๆ มา ดว้ ยความที่มวั แต่ใหค้ วามสนใจเน้ือหาของงานการแสดงที่จะถกู จดั ข้ึนจน
ไม่ทนั สงั เกตวา่ ใบหนา้ ของกฤตเลื่อนเขา้ มาใกลจ้ นแทบจะสิงเขาตอนไหนจนเจา้ ตวั เป็นคนเอ่ยปากพดู ออกมา

"นบั อนนั ตค์ ู่จิ้นกบั นอ้ งยหี่ วา?"
สีหนา้ เหลอหลาของทิวเขาพร้อมกบั มือเรียวสวยเผลอคว่ำหนา้ จอโทรศพั ทท์ นั ทีที่กฤตพดู ออกมา แน่นอนวา่ ผมตกใจตวั

เองอยเู่ หมือนกนั ไม่เขา้ ใจวา่ ทำไมตอ้ งลนลานขนาดน้ีก่อน
"มึงสนใจอะไรอยา่ งง้ีดว้ ยเหรอ"ใบหนา้ ของกฤตเหมือนมีเครื่องหมายคำถามเด่นออกมาใหเ้ ห็น ขนาดท่ีวา่ มองจากนอก

โลกยงั รู้

"เปล่า มนั ข้ึนมากเู ลยกด"ผมเห็นมนั กำลงั กล้นั ขำผมอยู่
"เพราะมีชื่อนบั อนนั ตป์ ่ ะ มึงถึงกด"

"ก.ู . เอ่อ.. กใ็ ช่กน็ อ้ งคนสนิทไง!"

"ถามมาก มึงเรียนไปไดล้ ะ"

กฤตพยายามกล้นั ขำจนใบหนา้ ข้ึนสี แน่นอนวา่ ตวั เขาบอกไม่ถกู เหมือนกนั รู้แค่วา่ ตอนน้ีอยากจะเอาหนา้ มุดแผน่ ดินหนี
เลยเลือกท่ีซบหนา้ ลงกบั โตะ๊ ไม่อยากสาวความกบั เพื่อนสนิทต่อ

"เออกไู ม่กวนแลว้ แต่น่ีเลิกคลาสแลว้ วะ่ "

"....."

"แลว้ นอ้ งกม็ ารอมึงแลว้ "

ผมสะดุง้ เอาหนา้ เงยจากโตะ๊ แทบจะทนั ที เพ่ิงบอกเจา้ ตวั เม่ือไม่ก่ีนาทีเองวา่ จะเลิกคลาส ไหงใบหนา้ เดก็ แสบท่ีเขาเพ่ิงกดดู
ข่าวของเจา้ ตวั ถึงไดม้ าโผล่ใหเ้ ห็นกนั แบบน้ี

"ลีลาวะ่ ทิว อยา่ เขิน"

"พดู มากไอส้ สั "ผมแยกเข้ียวใส่มนั ก่อนจะเดินตรงไปหาเดก็ แสบท่ียนื ไขวข้ าพิงผนงั หูขา้ งนึงใส่หูฟังบลทู ูธไร้สาย สีหนา้
ท่ีมองนาฬิกาแลว้ กก็ ลบั มาขมวดคิ้วเหมือนเดิมทำใหเ้ ขานึกถึงฟิ ลที่พระเอกในนิยายมารอนางเอกแบบที่เขาเคยไดย้ นิ ผา่ นหูจากเพ่ือน
สนิทอีกคน มนั จะฮอตเกินไปไหม

อดยอมรับไม่ไดว้ า่ นบั อนนั ตเ์ ป็นผชู้ ายน่ามองคนหน่ึง ตอนเดก็ ที่เขาพร่ำบอกวา่ อีกฝ่ ายน่ารักตอนน้ีเขากย็ งั คิดเหมือนเมื่อ
ก่อน นบั อนนั ตเ์ บนสายตามองเขาที่กำลงั เดินมาหาเจา้ ตวั อีกฝ่ ายส่งยมิ้ ดีใจเหมือนลกู หมาตวั นอ้ ยเวลาท่ีเจา้ ของเอาของชอบมาให้

"พี่ทิว ชา้ จงั เลย"
ออ้ นเหมือนลกู หมาซะไม่มี

"กฤตชวนพ่ีคุยเพลิน หิวยงั "

เดก็ แสบส่ายหนา้ เลก็ นอ้ ย เขาหนั ไปเห็นกฤตกำลงั เดินมาเดก็ ดีของเขากท็ ำท่าจะไหว้ ผมเลยถือวสิ าสะดึงมือนอ้ งเดินออก

มา ไม่วายโดยกฤตตามแซวจนน่ารำคาญ

"เฮ่ย นอ้ งจะไหวก้ มู ึงยงั ไม่ให้ จำไวเ้ ลยนะเช้ียทิว"
นบั อนนั ตม์ องหนา้ เจา้ ของมือท่ีดึงเขาออกมา แต่เม่ือลองคิดทบทวนดี ๆ กน็ ึกตลกเจา้ ตวั อยเู่ ลก็ นอ้ ย ดูเหมือนเขาจะขำเสียง

ดงั ไปหน่อยใบหนา้ แมวของคนพ่ีถึงไดเ้ ลื่อนมามองมาท่ีเขา นบั อนนั ตเ์ ห็นคนพี่เบะปากเลก็ นอ้ ยจนคนเห็นตอ้ งอดรู้สึกมนั เข้ียวไม่ได้
รู้ไหมวา่ มนั น่ามนั เข้ียว
"ขำอะไร"

"กท็ ่ีพ่ีลากผมออกมาไง"

"ไม่อยากใหย้ งุ่ กบั กฤต มนั น่ารำคาญ"ปากของทิวเขาเวลาเจา้ ตวั พึมพำถึงเพ่ือนสนิทตวั เองเป็นภาพท่ีร่างสูงโปร่งเคยชินมา

ตลอดแต่กลบั กนั ... เขาไม่เคยชินเวลาท่ีริมฝีปากสีสวยน่ามอง กำลงั ทำใหเ้ ขามนั เข้ียวจนอยากฟัดอีกฝ่ ายใหห้ นำใจ
"ไม่เบะนะครับ ผมจะเล้ียงของหวานพี่ดีไหม"
"เคก้ สม้ นะ"

"แน่นอนครับ ผมจำของโปรดพี่ไดอ้ ยแู่ ลว้ "

ใบหนา้ บูดบ้ึงในคราแรกของทิวเขากลบั ระบายยมิ้ กวา้ งออกมาชวนใหใ้ ครบางคนอยา่ งเขาไม่ทนั ไดต้ ้งั ตวั ใหต้ ายสิ น่ารัก
ต้งั แต่ท่ีเขาเจออีกฝ่ ายคร้ังแรกเลย