Echoes of Kindness

“Echoes of Kindness”

Phichamol Ngamsriphongsai

Translated by
Mumtaz Tesan
Roymee Hajidaoh
Aishah Saniwa
Benjasit Samaebako
Nurya Basor
Amarena Wanman

เสียงน้ำใจ

เสียงน้ำใจ
พิชามลช์ งามศรีผ่องใส

สายลมที่มองไม่เห็น สัมผัสไม่ได้ ใช่ว่าจะไม่มีอยู่จริง เปรียบดั่งเสียงสวดมนต์ที่ดังก้อง
ไปทั่ว นั่นคือ เสียง ของความศรัทธาของชาวบ้านที่ต้นเสียงนั้นส่งมาจากวัดเป็นสถานที่สงบ
ของชาวไทยพุทธ เมื่อสิ้นเสียงสวดมนต์ เวลาผ่านไปประมาณ ๔ – ๕ ชั่วโมงจากเวลา ๖
โมงเช้าที่ผ่านมา เสียงการกล่าวดุอาอก็เริ่มต้นขึ้นดังก้องไปทั่ว ชุมชน นั่นคือ การแสดงให้
เห็นถึงความศรัทธาในพระเจ้าของชาวไทยมุสลิม ต้นเสียงส่งมาจากมัสยิด สถานที่อันงดงาม
เต็มเปี่ยมไปด้วยความบริสุทธิ์ของชาวไทยมุสลิม

ชุมชนแดนใต้แห่งนี้มีความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ชุมชนที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มและ
ความสุขอันมาก วัดและมัสยิด คือ จุดที่แสดงถึงการอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุข เมื่อลองให้
หัวใจได้สัมผัสกับความรู้สึกนี้คงจะรู้สึกได้ว่าสัมผัสกับสิ่งพิเศษอยู่นั่นเอง เด็กชายคนหนึ่งสวม
เสื้อสีขาวบริสุทธิ์ ผิวพรรณที่ดูเรียบเนียน นามว่า นาดีม นาดีมมักวิ่งเล่นอยู่ในสวนยางของ
พ่อเป็นประจําทุกวันและแล้วดวงตาของนาดีมก็ต้องหยุดชะงักลงเมื่อได้เห็นเพื่อนของเขาใน
ชุดผ้าเหลือง เขาถึงกับคิดไม่ถึงว่าเพื่อนจะบวชเป็นเณรน้อยจริง ๆ

“เณรกร ได้บวชตามที่ใจต้องการแล้ว ดีใจด้วย” สิ้นเสียงของนาดีมที่ชื่นชมยินดีเณรกร
“เราขอบใจมากนาดีม ที่คอยช่วยเหลือเณรเสมอ ” เณรกล่าวด้วยความขอบคุณ
“เราก็รู้สึกดีใจที่เณรได้ทําหน้าที่ของลูกที่ดีนะ” นาดีมปลาบปลื้มยินดีในสิ่งที่เพื่อนทํา

เณรกรเด็กน้อยที่สํานึกในพระคุณของพ่อและแม่ที่เลี้ยงดูเณรมา การบวชทดแทน
พระคุณให้ทั้งพ่อและแม่คงเป็นทางเดียวที่เด็กจะทําได้ ท่านทั้งสองคงมองลงมาจากสรวง
สวรรค์มองเห็นเณรได้บวช คงทําให้ท่านทั้งสองหมดห่วงและภูมิใจในตัวเณร

พิชามลช์ งามศรีผ่องใส

ความคิดของเณรกรนั้นเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก เณรเลือกที่จะศึกษาต่อในพระธรรมคําสอน
ของพระพุทธเจ้าเพราะอยากจะเป็นส่วนหนึ่งของการรักษาศาสนาไว้ให้คนต่อๆ ไป ส่วนนาดีม
ก็เลือกที่จะศึกษาเกี่ยวกับศาสนาด้วยความตั้งใจ เพื่อรักษาศาสนาเอาไว้ให้คนต่อๆ ไปได้
ศึกษาในสิ่งที่ถูกต้อง เณรกรและนาดีมนั้นเป็นเพื่อนกันมานานจิตใจอันขาวบริสุทธิ์ของเด็กทั้ง
สองคน
เปรียบดั่งดวงแก้วอัญมณีที่สําคัญที่สุดมีความคิดที่จะไปในทางเดียวกัน ถึงแม้ว่าจะนับถือต่าง
กันก็ตาม ช่างหาสิ่งนี้ยากมากในหมู่เด็กอายุน้อยๆ ใครจะเชื่อว่าจะมีอยู่จริง

เมฆหมอกที่ปกคลุมไม่ทั่วท้องฟ้าราวกับว่าอยู่ใต้ลึกมหาสมุทร ช่างน่ากลัวเหลือเกิน
ไม่นานนักเม็ดฝนก็ตกโปรยปรายลงมาตกกระทบลงบนพื้นดิน แม้กลิ่นของดินทั้งหอมและรู้สึก
ถึงความอุดมสมบูรณ์ในชุมชนอีกทั้งยังทําให้นาข้าวของชาวบ้านนั้นมีความเขียวขจี แต่ในทาง
กลับกันแม้จะมีสิ่งที่สวยงามมาให้น่าดีใจแต่หารู้ไม่ว่าสิ่งนั้นอาจแฝงมาด้วยสิ่งเลวร้ายที่
พลัดพรากชีวิตของใครหลายๆ คนไป นั่นก็คือ พายุที่เคยคร่าชีวิตทั้งพ่อและแม่ของเณรไป
กําลังมุ่งตรงมายังชุมชนของพวกเรา สิ่งที่ทุกคนกลัวกําลังจะกลับมาอีกครั้งพายุก็เหมือนฝัน
ร้ายของเณร มาพร้อมลมที่แรง ไม่อาจต่อสู้และต้านทานได้ ยิ่งต้องสูญเสียทั้งพ่อและแม่ไปทํา
ให้เณรต้องอยู่ตัวคนเดียวมาตั้งแต่เล็ก ได้ครอบครัวของนาดีมและชาวบ้านที่ให้การดูแลช่วย
เหลือ แต่ก็ไม่เท่าความรักและความอบอุ่นจากการที่มีครอบครัวที่สมบูรณ์

เช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากที่ชุมชนของเราผ่านพ้นพายุอันน่ากลัวมานั้น บ้านของนาดีมโดน
พายุลมพัดแรงเกิดความเสียหายมาก เมื่อข่าวนี้ได้ยินถึงเณรกร เณรกรจึงตัดสินใจอย่างไม่
ลังเลรีบเข้าไปช่วยซ่อมแซมบ้านให้กับนาดีม เมื่อเวลาผ่านไปไม่นาน บ้านของนาดีมก็เสร็จ
ทุกคนในชุมชนต่างช่วยกันคนละไม้คนละมือ นาดีมเห็นว่าเณรกรเหนื่อยมากเลยให้เณรเดินมา
ที่ปั๊มโยกน้ําบาดาลของชุมชน

เสียงน้ำใจ

ณ ปั้มโยกน้ําบาดาล คําพูดสั้นๆ ที่ทําให้คนฟังได้ยินก็รู้สึกดี
“ขอบใจมากเณร” สิ้นเสียงของนาดีม เสียงสายน้ําที่ตกกระทบลงบนอุ้งมือทั้งสองของ
เณร เณรกรก็ดื่มน้ําจากในอุ้งมือของตัวเอง สายน้ําที่ไหลมาจากก๊อกน้ําบาดาลที่นาดีมเป็นคน
ปั้มโยกให้
“เณรต้องช่วยนาดีมเพราะครั้งก่อนที่บ้านเณรถูกพายุนาดีมก็มาช่วย” ถึงแม้ว่าจะต่าง
ศาสนาแต่เราก็มีน้ําใจช่วยเหลือกันได้ เพราะเราก็คือเพื่อนกัน

ชุมชนเล็กๆ ที่ไม่เด่น ไม่ดัง ไม่ได้เป็นจุดสนใจแต่เต็มไปด้วยสองศาสนาที่อยู่ด้วยกัน
อย่างสงบ สันติสุข และพร้อมไปด้วยความมีน้ําใจให้กันและกัน ช่วยเหลือกันเสมอ นี่แหละ
คือ เสน่ห์ของชาวบ้านถิ่นแดนใต้ ชุมชนแห่งนี้ดีที่สุดในสายตาของฉัน บ้านเกิดของฉันอาจไม่
ดีในสายตาของคนภายนอกที่มองแค่ผิวเผินก็ตัดสินใจไปแล้วว่าน่ากลัว ถ้าคุณได้ลองมาสัมผัส
และใช้ชีวิตดู คุณจะเห็นในสิ่งที่สวยงามอย่างที่ฉันได้เห็น แล้วคุณก็จะรักในถิ่นแดนใต้โดยไม่รู้
ตัว

เสียงของความศรัทธา คือ เสียงของความสันติสุข
เสียงของความสงบสุข คือ เสียงน้ําใจถิ่นแดนใต้

Echoes of kindness

“Echoes of Kindness”
Phichamol Ngamsriphongsai

One early morning in a small village of the deep south of Thailand,
there was a psalm of the devotees, resonating from the temple, a peaceful
place for Thai Buddhists. Soon after, the sound of Adhan (a noon prayer
call) calling from the beautiful mosque began to louden as it was the
symbol to call all faithful Muslims to perform their prayers. In this village,
the temple and mosque represent a peaceful co-existence of Buddhists and
Muslims because they can live together harmoniously and peacefully.

Here, there was a boy named Nadeem. He had clear skin with an
Islamic pristine white Thobe. He always romped around his father’s rubber
plantation. One day, while Nadeem was romping, he felt surprised to see
his friend, Korn, become a novice in a yellow robe.

“Wow, congrats! you have completed your intention.” Nadeem
congratulated Novice.

“Thank you so much for your kind support as always!” Thank Novice
gratefully.

“I’m so glad for you and happy that you have done a good job as a
child." Nadeem felt proud of his friend.

Phichamol Ngamsriphongsai

Being grateful to his parents, Korn was ordained as a novice to repay
their late parents' kindness. This is because ordination is a way of showing
respect and love to the late parents. Of course, this good action will make the
parents feel proud of their son.

Novice and Nadeem had been friends for a long time. Now, they were
mature enough to pursue their dreams. While Korn chose to study the
Dhamma, Nadeem was interested in learning more about Islam. Even though
they were from different faiths and beliefs, they had the same thought which
was rare to find in young people of the same ages in preserving their religions
for the upcoming generations.

One day, the gloomy clouds did not cover the sky causing the rainstorm
to reappear and approach rapidly. The disaster of the irresistible strong wind
was like Novice’s nightmare that reminded him of the loss of his parents.
Although the rain could cause the rice fields becoming more verdant, it once
led to a tragic event that brought dread to the villagers. Since the loss of his
parents, Nadeem had to live alone since his childhood. Fortunately, he got help
from Nadeem's family and villagers. However, he felt those supports were
irreplaceable to the true love from his parents.

Echoes of kindness
The next morning after the village went through a terrible storm, this

disaster resulted in serious damage to Nadeem’s house. Hearing the news of
the damage, Novice unhesitatingly helped Nadeem to repair his house. Not long
after, Nadeem's house was finished since all villagers helped him to repair the
house. Seeing Novice exhausted from mending the house, Nadeem asked him to
go to a village's groundwater pump to quench his thirst.

At a groundwater pump

“Thanks, Novice,” Nadeem said pleasantly to his friend.

Novice drank the water flowing on his two palms that was pumped by
Nadeem. Feeling grateful for Nadeem's help last time, Novice was willing to
support him back. Although they are from different religions, they were
generous to help each other since they are friends.

The diversity is the charm of their peaceful homeland that has different
faiths and religions, Buddhism and Islam. The villagers are very pleasant and
happy with their unique village. However, some people outside may not
understand how beautiful these diversities are, but if they oncevisit there, they
will see the fascinating multicultural village which can make them fall in love
with it.

Faiths bring peace.
Peace echoes kindnesses.