ภาษาพาที ป.2

๔ กลัวทําไม

รู้จกั ค�า น�าเร่ือง

ทาง ฟนื ยุง พดั

กลวั เตน็ ท์ ผา้ มา่ น ก่อไฟ
สุมไฟ ก้อนหิน ไฟฉาย ตะเกียง

52 หน้าห้าสบิ สอง

ทเุ รียน หินงอก หินย้อย
ที่พัก อมยิม้ แม่มด

ลอ้ มวง พนมมอื เพชร

หนา้ ห้าสบิ สาม 53

ชือ่ กาง ร้าย ลมื
มดื มุม จุด สดุ
โน้น คอ่ ย เดย๋ี ว ทนั
มวั อาจ สาป เรง่
เอน เล็ก ลม คร้มึ
หนี หนาม หนาว หนอ่ ย
เหน่ือย ทา� ไม หายใจ คอ่ นข้าง
ก�าลงั กลางวัน สบตา แมลง

(มะ-แลง)

เพลดิ เพลิน ตะไครห้ อม อธษิ ฐาน
(อะ-ทิด-ถาน)

54 หนา้ หา้ สิบส่ี

กลัวทา� ไม

วันนี้ลมพัดแรง ฟ้ามืดครึ้มอีกแล้ว ฝน
อาจจะตกในไม่ช้า คงกางเต็นท์นอนในป่าไม่ได้
เหมอื นทกุ วนั ควาญโพหนั ไปตะโกนบอกควาญชา้ ง
คนอน่ื ๆ “คนื นี้ เราจะพักกันท่ีถา้� ศิลาเพชร เร่ง
ชา้ งหน่อย เดยี๋ วหนีฝนไมท่ นั ”

ภผู า น้�าใส หันมามอง
ใบโบก ใบบัว ท่วี ิ่งตาม
พลายมะปนิ มาอย่างนา่ สงสาร
ท้ังสองคนได้แต่ส่งเสียงเรียกชื่อเพ่ือนรักเพ่ือเป็น
ก�าลังใจ ลกู ช้างกว็ ่ิงสุดกา� ลังเชน่ กัน

เด็กๆ มัวแต่ให้ก�าลังใจเพ่ือนช้างจึงไม่ได้
มองดูทาง จู่ๆ ฟ้าก็มดื ลงทันที มองอะไรไมเ่ ห็น
พลายมะปินยืนนิ่งอยู่กับท่ี น้�าใสตกใจร้องกร๊ีด
จบั แขนภูผาไวแ้ น่น

ศลิ า แปลวา่ หนิ

หนา้ ห้าสิบหา้ 55

“น�า้ ใสไมต่ อ้ งกลัว” เสียงควาญโพบอก
“ตอนน้ีเราอยู่ในถ้�าแล้ว ให้ลุงจุดไฟก่อน
คอ่ ยลงไป”
อะไรนะ อยใู่ นถ�้าแลว้ หรือ มืดจนมองอะไร
ไม่เห็น เสียงฝนตกหนักดังก้องเข้ามาในถ้�า
ภผู าตกใจจนตวั แขง็ แทบจะลมื หายใจ กลวั ! นา่ กลวั
จงั เลย

เม่ือควาญโพจุดตะเกียง ในถ้�าจึงสว่างขึ้น
ภูผาและน้�าใสลงจากหลังช้าง ควาญม่ิงพาเด็ก
ท้ังสองไปนั่งรอบนก้อนหินใหญ่ ส่งไฟฉายให้
แล้วพดู วา่ “รู้นะวา่ กลัวอะไรอยู่ เอา้ ! ดใู ห้ทวั่ ว่า
มีอะไรน่ากลัว” แล้วควาญม่ิงก็ไปเตรียมท่ีพักต่อ

56 หน้าห้าสิบหก

ภผู าฉายไฟไปทว่ั ถา�้ ศลิ าเพชรนด้ี กู วา้ งใหญ่
มมุ โนน้ เปน็ ทพ่ี กั ชา้ ง ใบโบก ใบบวั กา� ลงั กนิ นา�้ จาก
แอง่ เลก็ ๆ ลกู ชา้ งทงั้ สองคงเหน่ือยมาก

น้�าใสบอกภูผาให้ฉายไฟขึ้นไปข้างบน
เพดานถา้� “โอโ้ ฮ! สวยจัง เพชรเตม็ ไปหมดเลย”

“ดูหินย้อยตรงนนั้ สิ ยังกบั หนามทุเรยี น”
“ดูน่ัน! ดูน่ัน!

หนิ เหมอื นผา้ มา่ นด้วย”
“แน่ะๆ! หัวเป็น

นกแต่ตัวเป็นหิน คง
ถูกแมม่ ดสาปนะน”ี่

“อ้าว คุณหินงอก
ถูกใครจุดไฟหรือ มี
น้�าตาเทยี นดว้ ย” ท้งั
สองคนเคยเห็นแต่
ภาพหนิ งอก หนิ ยอ้ ย

หนา้ หา้ สบิ เจ็ด 57

เมอื่ มาพบของจรงิ เขา้ กท็ า� ใหเ้ พลดิ เพลนิ ไมเ่ หน็ มี
อะไรนา่ กลวั มแี ตธ่ รรมชาตสิ วยงามทง้ั นนั้

แล้วภูผาก็นึกข้ึนได้ “เม่ือกี้เรากลัวอะไร
กันนะ”

น�้าใสหัวเราะ “ไม่รู้ซิ เห็นมืดๆ ก็กลัวไว้
ก่อนละ”

“เปน็ ไงเด็กๆ หายกลวั กนั แล้วใช่ไหม” พ่อ
ของภูผาเข้ามาหา “จริงๆ แล้วคิดไปเองท้ังนั้น
ก็เลยกลัวไปเอง” ท้งั สองพยกั หนา้ รับทนั ที

ในถ้�าศิลาเพชรอากาศค่อนข้างเยน็
โชคดที ี่มฟี นื เตรยี มมา พอกอ่ ไฟ
อากาศกอ็ ุ่นข้ึน ทุกคนเริ่ม
หายหนาว พากันนั่งล้อมวง
กินอาหารที่เหลือมาจาก
กลางวัน อ่ิมแล้วจะได้
นอนพัก

58 หน้าห้าสิบแปด

ก่อนนอน ผู้ใหญ่ช่วยกันก่อไฟเพิ่ม
ที่ปากถ้�าอีก เพ่ือป้องกันสัตว์ร้ายเข้ามา ตรง
ซอกหนิ ใกลท้ ่นี อนกว็ างใบตะไคร้หอมสมุ ไฟ เพ่อื
ไลย่ งุ และแมลง

ก่อนเอนตัวลงนอนทุกคนพนมมือไหว้
อธิษฐานขอให้ปลอดภัย ภผู าและน้�าใสสบตากนั
อมยมิ้ คดิ ในใจวา่ นเี่ รากลัวอะไร กลัวท�าไม

หนา้ ห้าสิบเก้า 59

อธิบายเพิม่ เติมความรู้

อา่ นสระ

_ือ _ื อา่ นวา่ ออื

สระอือทีไ่ มม่ ตี วั สะกด จะมีตวั อ เคียง
สระออื ทม่ี ีตัวสะกด จะไม่มตี ัว อ เคียง

อา่ นแจกลกู กอื
ดอื
ก ตอื
ด ถือ
ต _ือ สอื
ถ หือ
ส คอื
ห ชือ
ค มอื
ช
ม

60 หน้าหกสิบ

_นื _มื
ป ปืน ด ดืม
ข ขืน ล ลมื
ค คนื ย ยืม
ย ยนื อ อืม

อ่านสะกดค�า _ดื
อ อืด
ห หดื
ช ชืด
ย ยืด

มืด สระ ตัวสะกด สะกดวา่ อ่านวา่

พยญั ชนะ _ื ด มอ-ออื -ดอ มดื

ม

หนา้ หกสบิ เอด็ 61

ฟืน สระ ตัวสะกด สะกดวา่ อ่านวา่

พยัญชนะ _ื น ฟอ-ออื -นอ ฟนื

ฟ

ยน่ื

พยญั ชนะ สระ ตวั สะกด วรรณยกุ ต์ สะกดวา่ อ่านวา่

ย _ื น ่ ยอ-ออื -นอ-ยนื -ไมเ้ อก ย่ืน

กลนื สระ ตวั สะกด สะกดว่า อ่านว่า

พยัญชนะ _ื น กอ-ลอ-อือ-นอ กลืน

กล

ปลื้ม

พยัญชนะ สระ ตวั สะกด วรรณยกุ ต์ สะกดวา่ อา่ นวา่

ปล _ื ม ้ ปอ-ลอ-ออื -มอ-ปลมื -ไมโ้ ท ปลม้ื

62 หนา้ หกสบิ สอง

อ่านคา� และสงั เกตพยัญชนะต้น

ควาญ กวา่ กว้าง แกว่ง ขวาน
ความสุข แตงกวา กวกั มอื ขา้ งขวา
ขวญั ใจ ควายป่า กวาดบา้ น ควานหา

อา่ นคา� และสังเกตตัวสะกด

กด รถ พษิ โกรธ เขต บาท
ต้นพืช มดื มิด จิตใจ ไฟมอด
กอดคอ ขอโทษ โกรธจัด ขัดขา
อากาศ อาจกลา้ ปรากฏ รสเผด็
เจด็ จุด หยุดพัก ผกั สด กฎหมาย

ค�าท่มี ี จ ช ฎ ฏ ด ต ถ ท ธ ศ ษ ส เปน็ ตัวสะกด
เป็นคา� แม่ กด

หนา้ หกสิบสาม 63

เด๋ียว แลว้ อา้ ว หนาว เหว
ผ้าขาว กา้ วไป ใส่แก้ว แจวเรือ
เสอื หวิ ปลวิ ลม ชมดาว สาวสวย

ค�าที่มี ว เป็นตวั สะกด เปน็ ค�าแม่ เกอว

ฝกึ อ่านประโยค

วนั นีท้ อ้ งฟา้ มืดครมึ้
ลกู ชา้ งพากนั ว่ิงสุดกา� ลงั
ในถา�้ อากาศคอ่ นขา้ งเยน็
ภผู าฉายไฟไปทวั่ เพดานถา้�
ทกุ คนลอ้ มวงกินอาหารจนอมิ่
ผใู้ หญ่กอ่ ไฟท่ีปากถ�้าเพอ่ื ปอ้ งกนั สตั วร์ า้ ย
ก่อนนอนทุกคนพนมมือไหว้อธิษฐานขอ
ให้ปลอดภัย

64 หนา้ หกสิบส่ี

อา่ นคลอ่ ง รอ้ งเลน่

กลวั ท�าไม 65

ฝนตกแล้วชวนกนั วิง่
รวดเร็วจรงิ ลมื ดทู าง
ทนั ใดฟา้ ท่สี ว่าง
กลบั มืดมดิ เหมอื นปิดตา

มองทางไหนก็ไม่เหน็
มอื เทา้ เย็นกลัวนักหนา
ไฟส่องถ้า� งามจับตา
หวั เราะร่ากลวั ทา� ไม

หน้าหกสิบห้า