ภาษาพาที ป.2

๑ นำ้ �ใส



รูจ้ ักค�า นา� เรื่อง

โบ ไข่ เล้า ราด

บิน ปีก ยม้ิ มอง

ไหว้ รปู แคร่ ถว้ ย

2 หนา้ สอง

ตะกรา้ พบ่ึ พบ่ั สแี ดง สเี ขียว
ผหู้ ญงิ หลังคา น�้าหวาน

นา้� แขง็ น�า้ แข็งกด นา�้ แขง็ ไส

ไม้เสยี บ ย่า� เท้า กระตกิ

หนา้ สาม 3

น่งั ยองๆ เตน้ ระบ�า ผมทรงน้า� พุ

ขา� อา้ ถา้ พอ วาง

บา้ ง ถาม หา้ ม ฝาก จึง

แนน่ กอ่ น กอ้ น รอบ ฟัก

เกบ็ คง อด ใคร พร้อม

พรวด ใกล้ เหลอื หวาน หยิบ

โอโ้ ฮ เจ้าของ นา่ กนิ สา� หรับ

ช่ืนใจ ขอโทษ ต้งั ท่า สลับ
เสยี สละ รสชาติ
(สะ-หลฺ ับ)
(เสยี -สะ-หลฺ ะ) (รด-ชาด)

4 หนา้ ส่ี

นา้� ใส

“ภูผา ภผู า อย่ไู หน”
เสียงเดก็ ผ้หู ญิงเรียกหา

“อยู่นี่ อยู่ทางนี้”
เสียงภผู าดงั มาจากเลา้ ไก่
น้�าใสเจ้าของผมทรงน�้าพุผูกโบ
สชี มพเู ดนิ ยม้ิ เขา้ มา ในมอื หวิ้ กระตกิ นา้� แขง็ มาดว้ ย
ปที ่แี ลว้ นา้� ใสไปอยู่กับตายาย แตป่ ีนี้กลบั
มาอยูก่ บั พ่อแม่ พ่อของนา้� ใส คือควาญมง่ิ เจ้าของ
พลายทะแนะ ชา้ งทีช่ อบคนพดู เพราะนน่ั เอง
“มอี ะไรหรอื นา�้ ใส” ภผู าถาม
“ขอนา้� ใสเก็บไขบ่ า้ งนะ น้�าใสชอบ” น้�าใส
วางกระติกน้�าแข็งบนแคร่ เปิดประตูเล้าพรวด
เข้าไป ไก่ทั้งเล้ากระพือปีกพึ่บพั่บ บางตัวบิน
ชนหลงั คา บางตัวส่งเสยี งร้อง

หนา้ หา้ 5

“อยุ๊ ! ไกต่ กใจ
ขอโทษนะจ๊ะไก่จ๋า
น้�าใสขอโทษจ้ะ”
นา�้ ใสนง่ั ยองๆ ยกมือ
ไหว้ไปรอบเล้า ใคร
เห็นคงอดขา� ไม่ได้
ภผู าสง่ ตะกรา้ ใหน้ า้� ใส ทง้ั สองคนชว่ ยกนั เกบ็
ไขอ่ ยา่ งเงยี บๆ ตา่ งรวู้ า่ ถา้ ไกต่ กใจ มนั จะไมอ่ อกไข่
ภูผาเกบ็ ไขไ่ ม่หมด เหลือไว้ใหแ้ ม่ไกฟ่ ักไข่บ้าง
น�า้ ใสยนื รอจนภูผาน�าไข่ไปให้แม่ แลว้ จงึ ชู
กระตกิ น้�าแขง็ ในมอื ให้ภผู าดู

6 หน้าหก

“มีของมาฝากภูผาและใบโบก ใบบวั ด้วย”
พูดจบ นา�้ ใสวิ่งนา� หน้าภผู าไปหาเพือ่ นชา้ งทนั ที

ใบโบก ใบบวั ชงู วง โบกหู แกว่งหาง ตอ้ นรับ
เพ่ือนใหม่ เสยี งกระดึงดงั โป๊กเป๊ก กระพรวนดงั
กร๋งุ กรง๋ิ

น�้าใสเปิดกระติกน�้าแข็งให้ภูผาดู “โอ้โฮ!
น�้าแขง็ กด” ภูผาร้องอยา่ งดีใจทเ่ี ห็นของชอบ

นา้� แขง็ ไสถกู กดจนแนน่ ตามรปู ถว้ ย
๔ แทง่ มีไม้เสยี บส�าหรบั ถือ ราดน�้าหวาน
สีเขยี วสแี ดงสลับสดี นู า่ กนิ

“ดึงไม้ออกก่อนนะภูผา แล้วป้อนใบบัว
น�า้ ใสจะป้อนใบโบกเอง”

พอนา้� แขง็ เขา้ ปาก รสชาตหิ วานเยน็ ใบโบก
ใบบวั ส่ายงวง โบกหู แกวง่ หาง และย่�าเท้า
เหมอื นเต้นระบา� เสยี งโปก๊ เปก๊ กรุง๋ กร๋งิ ดงั เป็น
จงั หวะ เฮอ้ ! ชืน่ ใจ อร่อยจัง

หน้าเจ็ด 7

ภผู าและนา้� ใส หยบิ นา�้ แขง็ กดขนึ้ มาดดู บา้ ง
“เฮอ้ ! ชน่ื ใจ อรอ่ ยจงั ทงั้ หวาน ทง้ั เยน็ ” ภผู าพดู

“โอะ๊ ! โอ๊ะ! ใบโบก อย่าแยง่ นข่ี องน้�าใส”
เสียงน�้าใสเอะอะ ภูผาหันไปดู ใบโบกใช้งวง
ดึงแขนน�้าใสให้เข้าไปใกล้ พร้อมทั้งอ้าปาก
รอนา้� แข็งกดอกี

8 หน้าแปด

“อยา่ ! อย่า! ใบโบก” เสียงภูผารอ้ งห้าม
ต้ังท่าจะว่งิ เข้าไปช่วย แต่ไปไมไ่ ด้ เพราะถกู ใบบวั
ดึงแขนไวเ้ หมือนกัน

นา้� ใสและภูผา หันมามองหน้ากนั หวั เราะ
ดงั ลนั่ แลว้ ทง้ั สองกเ็ สยี สละของอรอ่ ยใหเ้ พอื่ นชา้ ง
ที่นา่ รักไป

หนา้ เก้า 9

อธิบายเพมิ่ เติมความรู้

อ่านค�าและสังเกตพยัญชนะต้น

ไกด่ ำ จำดี ปีจอ กอบัว ตวั โต
ของเขา เสาผุ สขุ า หาถงุ หุงข้าว
แมน่ ำ้ คำพดู รูดม่าน งานวัด นัดแนะ

อ่านค�าและสังเกตสระ

มานะ ปะผุ จุใจ ไปเกาะ
เงาะดี สเี ทา เสาไฟ ไฝดำ
คำขอ งอมือ ถือสา มาเถอะ
เลอะเทอะ เฉอะแฉะ แคะหู ชูฝา
ตายาย พายเรอื เส่ือสาด คาดเอว

10 หน้าสิบ

อา่ นคา� และสังเกตตัวสะกด

เสียงดัง ทงั้ สอง รอ้ งหา้ ม ถามตอบ
รอบดึก นึกถงึ ดงึ แขน แนน่ เหนียว
เลี้ยวซา้ ย ย้ายของ มองกัน หนั ตาม
สามเดอื น เพ่อื นช้าง หางแกวง่ แย่งชงิ
ว่ิงแข่ง แสงแดด แปดศอก บอกกล่าว

อา่ นผนั วรรณยุกต์

อกั ษรกลาง

ไก ไก่ ไก้ ไก๊ ไก๋
จา จ่า จา้ จา๊ จา๋
ดา� ดา่� ดา�้ ดา�๊ ด๋า�
บาง บ่าง บ้าง บ๊าง บา๋ ง
แตน แต่น แตน้ แตน๊ แต๋น

หน้าสบิ เอ็ด 11

อกั ษรสูง อักษรต่�า

ไข ไข่ ไข้ ไค ไค่ ไค้
ผา ผา่ ผ้า มา ม่า ม้า
ถา� ถ�า่ ถา�้ นา� น่า� น้า�
หาง หา่ ง หา้ ง ชาง ชา่ ง ชา้ ง
แขน แข่น แขน้ แคน แค่น แค้น

ฝึกอ่านค�า

พ่อแม่ แก้ไข ให้ช่วย ด้วยกัน
วนั พระ จะ๊ จา๋ น่ารกั ฟกั ไข่
ไกต่ ืน่ ช่ืนใจ ใชด้ ี ปีกอ่ น
ต้อนรบั กลับแลว้ แก้วนา�้ ย�่าเท้า
เขา้ ไป ไมย่ ุ่ง กร๋งุ กริง๋ ฉิง่ ฉับ
รบั น้อง รอ้ งเรยี ก เปียกโชก โปก๊ เป๊ก

12 หนา้ สิบสอง

ฝึกอา่ นประโยค

แมไ่ กอ่ อกไข่
นา�้ ใสวงิ่ น�าหนา้ ภูผา
ภผู าและน้�าใสหัวเราะดังลั่น
น�้าใสปอ้ นนา�้ แขง็ กดใหใ้ บโบก
ใบโบกชูงวง แต่ใบบวั แกวง่ หาง

อ่านคล่อง ร้องเลน่

เย็นเยน็

โปก๊ เป๊ก กรุ๋งกริ๋ง กรุง๋ กริง๋
นา�้ แข็งอรอ่ ยจรงิ ขอกินอกี หนอ่ ย

ลกู ช้างชอบกินนา�้ แขง็ กด
ราดน�า้ แดงสีสด ชน่ื ใจไม่นอ้ ย

ขออกี ขออีก ชา้ งชอบ
เย็นเยน็ กรอบกรอบ อร่อย อร่อย

หนา้ สิบสาม 13