ภาษาพาที ป.2

๙ รกั พอ่ รกั แม่

รูจ้ กั คา� นา� เรอ่ื ง

ฝ่ิน จกุ ทอ นงั่

หนู ชาวนา ชาวเขา ชาวไร่

แผนที่ ผ้าไหม ทหาร ตา� รวจ

138 หนา้ หน่งึ รอ้ ยสามสบิ แปด

เจ็บป่วย งานฝมี อื รับประทาน

กะ น่ิม ลกึ แพง ยอม

โถม เรื่อง ฟงั ตง้ั เลกิ

หลมุ หมด ราคา ละเอยี ด

ล�าบาก แนะน�า ชายแดน สดุ เสยี ง

เดอื ดรอ้ น ประเทศ หมดแรง

หน่วยงาน เสมอ ความทุกข์

หนา้ หนึง่ ร้อยสามสบิ เก้า 139

พระเจ้าอยู่หัว พระราชนิ ี ในหลวง

พระราชทาน ถวายพระพร ทรงพระเจริญ
ตามเสด็จ
(พรฺ ะ-ราด-ชะ-ทาน) (ซง-พรฺ ะ-จะ-เรนิ )
(ตาม-สะ-เด็ด)
ทรงงาน

ฝนเทยี ม ฝนหลวง โครงการหลวง
ทท่ี า� กิน ประชาชน
ราษฎร พลงั งาน ราชการ

(ราด-สะ-ดอน) (พะ-ลงั -งาน) (ราด-ชะ-กาน)

สตั วแพทย์

(สดั -ตะ-วะ-แพด)

140 หน้าหนึง่ รอ้ ยสส่ี ิบ

รกั พ่อ  รักแม่

โรงเรียนเลิกแล้ว ภูผารีบกลับบ้าน เม่ือ
เดินเข้าบ้านเห็นใครคนหนง่ึ น่ังรออยู่

“พ่อ” ภูผาตะโกน
สดุ เสียง โถมเข้ากอดพอ่

“พอ่ กลบั มาแลว้ คดิ ถงึ
พอ่ คดิ ถงึ พอ่ จงั เลย” แม่นั่ง
ยิ้มดูพ่อลูกกอดกัน คุยกัน
อย่างมคี วามสุข
สักพักหนึ่ง แม่จึงบอกภูผาให้ไปอาบน�้า
แล้วมาช่วยแม่จัดกับข้าว เพราะครอบครัวของ
นา้� ใสจะมารบั ประทานอาหารเย็นด้วย
ภูผาและน�้าใสนั่งติดกับพ่อของตัวเอง ฟัง
ผใู้ หญค่ ยุ ไป รับประทานไป ตอนหนึง่ พอ่ ของภผู า
เลา่ ว่า

หน้าหนึ่งรอ้ ยสีส่ ิบเอ็ด 141

“พลายขอนเกิดพลาดตกหลุมลึก ต้องใช้
ท้ังคน ท้งั ชา้ ง และรถมาชว่ ยกันดงึ กว่าจะชว่ ยได้
ก็ค�า่ จนหมดแรงหงุ ข้าวกนั เลย”

“ใช่ ใช”่ พ่อของน้า� ใสพดู “มีขา้ วหลาม
เหลืออยู่กระบอกเดียว พ่อกะจะแบ่งกันกินกับ
ลงุ โพ เอ๊ะ! ทา� ไมจุกข้าวหลามนิม่ ๆ มันมดื มอง
อะไรไม่เห็น พอดึงออกมา กลายเปน็ หนเู สียน”่ี
ทุกคนหวั เราะดงั ลน่ั ทั้งพอ่ และลุงโพเกือบได้กิน
หนแู ทนขา้ ว

142 หน้าหนง่ึ รอ้ ยส่สี ิบสอง

ภูผาและน�้าใสหันไปกอดพ่อด้วยความ
รู้สึกสงสาร พ่อท�างานหนักและเหนอ่ื ยจรงิ ๆ

“พอ่ ทา� งานแคน่ ้ี ยงั ไมห่ นกั หรอกลกู ” พอ่
ของภผู าพดู “แตพ่ ระเจา้ อยหู่ วั หรอื ในหลวงของเรา
ทรงงานหนักยง่ิ กว่า”

“ทรงงานหนกั อย่างไรคะ” น�้าใสถาม ภูผา
รอฟังคา� ตอบ

พอ่ ของภผู าและน้�าใส ต่างผลดั กันเล่าเรื่อง
ให้ลกู ๆ ฟงั

“พระเจ้าอยู่หัวทรงยอมล�าบาก เพ่ือให้
ประชาชนมีความสุข”

“ลูกรู้ไหม ในหลวงของเราเสด็จตามป่า
ตามเขาเพื่อช่วยราษฎรให้มีอาชีพ มีท่ีท�ากิน
อยดู่ ีกนิ ด”ี

“ในหลวงทรงมีโครงการหลวง เพื่อหาพืช
เมอื งหนาวใหช้ าวเขาปลกู แทนฝน่ิ ”

หนา้ หนงึ่ ร้อยสีส่ ิบสาม 143

“พระองคท์ รงคดิ วธิ ที า� ฝนเทยี ม ทเ่ี ราเรยี กวา่
ฝนหลวง ใหช้ าวนา ชาวไร่ มนี า�้ ใชท้ า� การเกษตร”

“ไม่ว่าในหลวงจะเสด็จที่ไหนจะทรงน�า
แพทย์ไปรักษาประชาชนดว้ ยนะ”

“พระองค์ทรงมขี องไปพระราชทาน ต�ารวจ
ทหาร ที่อย่ตู ามชายแดนเสมอ”

“ในหลวงทรงศึกษาแผนที่อย่างละเอียด
เพื่อแนะนา� ให้หน่วยงานราชการสรา้ งถนน สร้าง
เขอื่ นให้ประชาชนได้ใชป้ ระโยชน์”

144 หนา้ หนงึ่ รอ้ ยสี่สบิ สี่

“คนไทยโชคดีท่ีมีพระมหากษัตริย์ที่เก่ง
พระองค์ทรงคิดค้นพลังงานก๊าซจากพืช เพ่ือใช้
แทนน�้ามนั ที่มรี าคาแพงขนึ้ ทกุ วนั ด้วยนะ”

แม่ของภูผาพูดขึ้นบ้าง “แล้วลูกรู้ไหม
ในหลวงเสด็จท่ีไหน พระราชินีจะตามเสด็จด้วย
ทุกท่”ี

แมข่ องภูผาและน้า� ใส ต่างผลัดกนั เล่าเร่อื ง
ให้ลกู ฟงั

หน้าหนง่ึ ร้อยส่สี บิ ห้า 145

“พระราชินเี สด็จทไ่ี หน จะไปชว่ ยราษฎรท่ี
เดอื ดรอ้ น ตอ่ ให้ล�าบากอย่างไร พระองคพ์ ร้อมท่ี
จะเสดจ็ ”

“พระองค์ทรงดูแลเร่ืองป่า ถ้าไม่มีป่าก็จะ
ไม่มีน�้า ทา� ให้ผู้คนเดือดรอ้ น”

“พระราชินีของเราทรงต้ังศูนย์เรียนรู้สอน
งานฝีมือตา่ งๆ การทอผา้ ไหม เพ่อื ให้ราษฎรมี
อาชีพเล้ยี งตัวเองได”้

“พระราชนิ ีทรงรักช้างมาก พระองคจ์ ะสง่
สัตวแพทย์ไปรักษาช้างทีเ่ จ็บปว่ ย”

เมื่อฟังถึงตอนน้ี ภูผาและน้�าใสยิ้มอย่างมี
ความสุข คิดตรงกัน “ใบโบก ใบบัว สบายแลว้ ”

เด็กทั้งสองคนต่างคิดว่า พ่อและแม่ของ
ตนท�างานหนกั แล้ว แตก่ ท็ �าเพ่ือคนในครอบครัว
ส่วนในหลวงและพระราชินีทรงท�าเพื่อคนทั้ง
ประเทศ

146 หน้าหน่งึ ร้อยสส่ี ิบหก

ขอถวายพระพรใหพ้ ระบาทสมเดจ็ พระเจา้ อยหู่ วั
และสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ
ทรงพระเจรญิ ยงิ่ ยืนนาน

หน้าหน่ึงร้อยส่ีสิบเจด็ 147

อธบิ ายเพิม่ เติมความรู้

อา่ นสระ อ่านวา่ ออ

_อ

อ่านแจกลูก

ข ขอ

ก กอ ถ _อ ถอ
ต ตอ ส สอ
ป _อ ปอ ค คอ

พ _อ พอ
ร รอ

148 หน้าหนึ่งรอ้ ยสี่สบิ แปด

จ _อ ง จอง ต _อ น ตอน
ส สอง ส สอน
ม มอง น นอน
ดอย
ต _อ ม ตอม ด _อ ย ถอย
ผ ผอม ถ คอย
ย ยอม ค กอด
ถอด
บ บอก ก ยอด

ห _อ ก หอก ถ _อ ด

ค คอก ย

ต _อ บ ตอบ
ส สอบ
ช ชอบ

สระ _อ มี ร สะกด จะลดรปู ไมม่ รี ปู สระปรากฏ

จ จร

ศ _อ ร ศร

พ พร

หนา้ หน่งึ รอ้ ยสส่ี บิ เก้า 149

อา่ นและสังเกตค�าท่ีมี ฤ ฤๅ

ฤทธ์ิ อ่านว่า รดิ
ฤดู อ่านวา่ ร-ึ ดู
พฤษภาคม อา่ นว่า พฺรดึ -สะ-พา-คม
พฤหัสบดี อา่ นวา่ พรฺ -ึ หดั -สะ-บอ-ดี

หรอื พะ-รึ-หัด-สะ-บอ-ดี
ฤๅษี อา่ นวา่ รือ-สี

อา่ นและสงั เกตคา� ทม่ี คี วามหมายตรงกนั ขา้ ม

ด�า - ขาว มืด - สว่าง
สุข - ทกุ ข์ หนกั - เบา
มาก - น้อย ใหม่ - เก่า
รอ้ น - หนาว หอม - เหม็น
ปดิ - เปิด กลางวัน - กลางคนื
ดใี จ - เสียใจ เสียงดงั - เสียงคอ่ ย
หวั เราะ - ร้องไห้ ความดี - ความช่วั

150 หน้าหนงึ่ ร้อยหา้ สบิ

ฝึกอา่ นประโยค

พ่อลูกกอดกันอย่างมคี วามสขุ
พอ่ ทา� งานหนกั และเหนื่อยมาก
เราเรยี กพระเจา้ อยู่หวั วา่ ในหลวง
พ่อบอกวา่ พระเจ้าอยหู่ ัวทรงงานหนัก
พระเจา้ อยหู่ วั และพระราชนิ เี สดจ็ เยยี่ มราษฎรเสมอ

อา่ นคล่อง ร้องเล่น

รกั แท้

รกั พอ่ และรักแม่ รกั แน่แท้ปานดวงใจ

พ่อแมม่ แี ตใ่ ห้ ลกู สดใสทกุ เวลา

พอ่ แม่งานหนักหนว่ ง แต่ในหลวงหนกั ย่ิงกวา่

ถวายพระพรพระราชา พระราชนิ ี “ทรงพระเจรญิ ”

หนา้ หนง่ึ รอ้ ยหา้ สิบเอด็ 151