พุทธศาสนสุภาษิต

พุทธศาสนสุภาษิต

ยํ ปูรํ สนฺตเมว ตํ

อ่านว่า
ยัง-ปู-รัง-สัน-ตะ-เม-วะ ตัง

แปลว่า
สิ่งใดเต็ม สิ่งนั้นเงียบ

ทุลฺลโภ องฺคสมฺปนฺโน

อ่านว่า
ทุน-ละ-โภ-อัง-คะ-สัม-ปัน-โน

แปลว่า
คนที่มีคุณสมบัติพร้อมทุกอย่าง


หาได้ยาก

สํวเร วิวรานิ จ

อ่านว่า
สัง-วะ-เร-วิ-วะ-รา-นิ-จะ

แปลว่า
พึงระวังตน ไม่ให้เสื่อมเสีย

กาตุ มนุสฺเสน ตถา มนุสฺสา

อ่านว่า
กา-ตุง-มะ-นุส-เส-นะ -ตะ-ถา-


มะ-นุส-สา

แปลว่า

จะทำให้ทุกคนเหมือนกันหมด

ไม่ได้

โสปิ ตาทิสโก โหติ

อ่านว่า

โส-ปิ-ตา-ทิ-สะ-โก-โห-ติ

แปลว่า



คบคนเช่นใด ก็เป็นคนเช่นนั้น

ทุกฺโข พาเลหิ สํวาโส

อ่านว่า
ทุก-โข-พา-เล-หิ-สัง-วา-โส

แปลว่า
การอยู่ร่วมกับคนพาล เป็นทุกข์

อตฺตานํ ทมยนฺติ ปณฺฑิตา

อ่านว่า
อัด-ตา-นัง-ทะ-มะ-ยัน-ติ -ปัณ-ฑิ-ตา

แปลว่า
บัณฑิต ย่อมฝึ กฝนตน

อตฺถํ คณฺหาติ ปณฺฑิโต

อ่านว่า
อัต-ถัง-คัน-หา-ติ-ปัน-ฑิ-โต

แปลว่า
บัณฑิต ย่อมถือเอาแต่สิ่งที่


เป็นประโยชน์

ปิโย จ ครุ ภาวนีโย

อ่านว่า



ปิ-โย-จะ-คะ-รุ-ภา-วะ-นี-โย



แปลว่า



ครู เป็นที่รักและเคารพของศิษย์

อตฺตา สุทนฺโต ปุริสสฺส โชติ

อ่านว่า
อัด-ตา-สุ-ทัน-โต-ปุ-ริ-สัด-สะ-โช-ติ

แปลว่า
ผู้ฝึ กตนดีแล้ว ย่อมเป็นแสงสว่าง


ของคน

สาธุ โข สิปฺปกํ นาม

อ่านว่า
สา-ธุ-โข-สิบ-ปะ-กัง-นา-มะ

แปลว่า
ขึ้นชื่อว่าศิลปวิทยา ดีทั้งนั้น

ทหโร เจปิ ปญฺญวา

อ่านว่า
ทะ-หะ-โร-เจ-ปิ-ปัญ-ญะ-วา

แปลว่า
เด็ก ถ้ามีปัญญาก็เป็นผู้ใหญ่ได้

กิจฺฉา วุตฺติ อสิปฺปสฺส

อ่านว่า
กิด-ฉา-วุด-ติ-อะ-สิบ-ปัด-สะ

แปลว่า
คนไม่มีความรู้ เป็นอยู่ลำบาก

นตฺถิ สนฺติปรํ สุขํ

อ่านว่า
นัต-ถิ-สัน-ติ-ปะ-รัง-สุ-ขัง

แปลว่า
สุขอื่นที่ยิ่งกว่าความสงบ ไม่มี

สติ สพฺพตฺถ ปตฺถิยา

อ่านว่า
สะ-ติ-สัพ-พัต-ถะ-ปัด-ถิ-ยา

แปลว่า
สติ จำเป็นต้องใช้ในทุกๆ ที่

อปฺเปน พหุเกน วา

อ่านว่า



อัป-เป-นะ-พะ-หุ-เก-นะ-วา



แปลว่า

พึงทำงานให้ได้อะไรบ้าง

ไม่มากก็น้อย

ขนฺติ หิตสุขาวหา

อ่านว่า
ขัน-ติ-หิ-ตะ-สุ-ขา-วะ-หา

แปลว่า
ความอดทน นำมาซึ่งประโยชน์สุข

ยถาวาที ตถาการี

อ่านว่า
ยะ-ถา-วา-ที-ตะ-ถา-กา-รี

แปลว่า
พูดอย่างใด ทำให้ได้อย่างนั้น

น ปเรสํ วิโลมานิ

อ่านว่า
นะ-ปะ-เร-สัง-วิ-โล-มา-นิ

แปลว่า
ไม่ควรใส่ใจคำแสลงหูของผู้อื่น

ปิยานํ อทสฺสนํ ทุกฺขํ

อ่านว่า
ปิ-ยา-นัง-อะ-ทัส-สะ-นัง -ทุก-ขัง

แปลว่า
การไม่พบคนที่รัก เป็นทุกข์

จัดทำโดย

ด.ญ.กัญญารัตน์ เสมอวงษ์ เลขท