โคลงสี่สุภาพ

โคลงสี่สุภาพ นายนราธิป แก้วปีลา ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๓

โคลงสี่สุภาพ เป็น ป็ โคลงชนิดหนึ่งที่ก ที่ วีนิ วี นิ ยมแต่งมากที่สุ ที่ สุ ด ด้วยเสน่ห์ของการบัง บั คับวรรณยุกต์เอกโทที่ล ที่ งตัว ไพเราะ สวยงาม คำ ว่า ว่ สุภาพ มาจากคำ ว่า ว่ เสาวภาพ หมายถึงคำ ที่มิ ที่ มิได้มี รูปวรรณยุกต์

โคลงสี่สุภาพ มีมาตั้งแต่สมัยต้นอยุธยาในมหาชาติคำ หลวง โคลงนิราศหริภุ ริ ญชัย โคลงมังทราตีเชียงใหม่ และลิลิตพระลอ โคลงนิราศพระบาท กาพย์ห่อโคลงพระราชนิพนธ์เ ธ์ จ้าฟ้าธรรมาธิเ ธิ บศร

สมัยธนบุรี ได้แก่ โคลงยอพระเกียรติพระเจ้ากรุงธนบุรี และลิลิตเพชรมงกุฎกุ

สมัยรัต รั นโกสินทร์ วรรณกรรมที่ใช้โช้ คลงสี่สุภาพที่เ ที่ ด่น ๆ ได้แก่ ลิลิตตะเลงพ่าย โคลงนิราศนริน ริ ทร์ โคลงนิราศสุพ สุ รรณ โคลงโลกนิติ สามกรุง

เสียงลือเสีย สี งเล่าอ้าง อันใด พี่เอย เสียงย่อมยอยศใคร ทั่ว ทั่ หล้า สองเขือ ขื พี่ห พี่ ลับใหล ลืมตื่น ฤๅพี่ สองพี่คิ พี่ คิ ดเองอ้า อย่าได้ถามเผือ ผื

ลักษณะบัง บั คับของโคลงสี่สุสี่ ภ สุ าพ ๑. คณะ ๒. คำ สร้อ ร้ ย ๓. คำ สัม สั ผัส ผั เอก โท และคำ ตาย

ลักษณะบัง บั คับของโคลงสี่สุสี่ สุ ภาพ ๑. คณะ โคลงสี่สุภาพ ๑ บทมี๔ บาท โดย ๑ บรรทัด ทั คือ ๑ บาท แต่ละบาทมี๒ วรรค บาทที่ ๑ บาทที่ ๒ และบาทที่ ๓ มี จำ นวนคำ เท่า ท่ กัน คือ วรรคหน้ามี๕ คำ ส่วนวรรคหลังมี๒ คำ บาทที่ ๔ วรรค หน้ามี๕ คำ เช่น ช่ กัน แต่วรรคหลังจะมี๔ คำ รวมทั้ง ทั้สิ้น สิ้ ๑ บทจะมี๓๐ คำ

๒. คำ สร้อ ร้ ย คำ สร้อ ร้ ย คือคำ ที่แ ที่ ต่งท้ายบาทของ โคลงตามข้อ ข้ บัง บั คับ เพื่อ พื่ ทำ ให้ได้ใจความ ครบถ้วน ถ้าโคลงบาทใดได้ความครบ ถ้วนแล้ว ก็ไม่ต้องเติมคำ สร้อ ร้ ย ตำ แหน่งที่กำ ที่ กำ หนดให้เติมคำ สร้อ ร้ ยคือ ท้า ท้ ยบาทที่ ๑ และท้า ท้ ยบาทที่ ๓

คำ สร้อ ร้ ยต้องมีแห่งละ 2 คำ เสมอ โดยคำ แรกเป็น ป็ คำ สุภ สุ าพที่ต้ ที่ ต้ องการ เสริม ริ ความให้สมบูรณ์ ส่ว ส่ นคำ หลังมัก มั ลงท้า ท้ ยด้วยคำ ต่อไปนี้ “พ่อ พ่ แม่ พี่ รา แล เลย เอย นา นอ เนอ ฤๅ ฮา แฮ เฮย” และมีอีกคำ หนึ่งที่พ ที่ บในโคลงโบราณ คือคำ ว่า ว่ “บารนี” ซึ่ง ซึ่ ใช้คำ ช้ คำ สร้อ ร้ ยได้ครบพยางค์โดยไม่ต้ ม่ ต้ องเติมคำ อื่น

๓. คำ สัม สั ผัส ผั เอก โท และ คำ ตาย โคลงสี่สุภาพบัง บั คับรูปวรรณยุกต์ เอก โท คือ บัง บั คับรูปวรรณยุกต์เอก 7 ตำ แหน่ง รูปวรรณยุกต์โท 4 ตำ แหน่ง (ตามแผนผัง ผั)

ในการแต่งโคลงสี่สุ สี่ ภ สุ าพ บางครั้ง รั้ เมื่อไม่สามารถหาคำ ที่มี ที่ รูป วรรณยุกต์เอก หรือ รื รูปวรรณยุกต์โทมาใช้ใช้ นที่บั ที่ ง บั คับวรรณยุกต์ตามแผนผัง ผั ได้ จำ เป็น ป็ ต้องใช้คำ ช้ คำ เอกโทษ และโทโทษ เอกโทษ” และ “โทโทษ” คือ การนำ คำ ที่ต้ ที่ ต้ องการใช้ไช้ปเปลี่ยนให้เป็น ป็ รูปวรรณยุกต์เอก หรือ รื โท แต่ถ้าไม่จำ เป็น ป็ อย่า ย่ งยิ่ง ยิ่ แล้วก็ไม่ค ม่ วรใช้ เพราะทำ ให้รูปคำ เสีย สี และความหมายอาจเปลี่ยนไป

เช่น ช่ ใช้คำ ช้ คำ ว่า ว่ “ข้า ข้” แทนคำ ว่า ว่ “ฆ่า ฆ่ ” เป็น ป็ ต้น และในอีกกรณีหนึ่งคือ คำ เอกและคำ โทที่อ ที่ ยู่ติ ยู่ ติ ดกัน บางครั้ง รั้ อาจสลับที่กั ที่ กั นก็ได้ ข้า ฆ่า

ในโคลงสี่สุภาพนั้น มีการใช้เ ช้ สีย สี ง “คำ ตาย” แทนวรรณยุกต์เอกได้ทุก ทุ แห่งที่ บังคับรูปวรรณยุกต์เอก ไม่ว่ ม่ า ว่ คำ ตายนั้นๆ จะมี เสียงวรรณยุกต์ใด อาจเป็น ป็ คำ ตายเสีย สี งเอก เช่น ช่ บาด จิต หรือ รื คำ ตายเสีย สี งโท เช่น ช่ วาด ภาพ หรือ รื คำ ตายเสีย สี งตรี เช่น ช่ พบ รัก รั เป็น ป็ ต้น

ไขความลับ โคลงสี่สุภาพ

ไขความลับ โคลงสี่สุภาพ โคลงสี่สุสี่ ภ สุ าพ ๑ บท มีทั้ มี ง ทั้ หมดกี่คำ

ไขความลับ โคลงสี่สุภาพ โคลงสี่สุสี่ ภ สุ าพ ๑ บท มีทั้ มี ง ทั้ หมดกี่คำ เฉลย ๓๐ คำ

ไขความลับ โคลงสี่สุภาพ โคลงสี่สุสี่ ภ สุ าพบัง บั คับวรรณยุกต์เอก กี่ตำ แหน่ง

ไขความลับ โคลงสี่สุภาพ โคลงสี่สุสี่ ภ สุ าพบัง บั คับวรรณยุกต์เอก กี่ตำ แหน่ง เฉลย ๗ ตำ แหน่ง

ไขความลับ โคลงสี่สุภาพ โคลงสี่สุสี่ ภ สุ าพบัง บั คับวรรณยุกต์โท กี่ตำ แหน่ง

ไขความลับ โคลงสี่สุภาพ โคลงสี่สุสี่ ภ สุ าพบัง บั คับวรรณยุกต์โท กี่ตำ แหน่ง เฉลย ๔ ตำ แหน่ง

ไขความลับ โคลงสี่สุภาพ คำ ตายใช้ไช้ ด้ในกรณีใด เฉลย หาคำ ที่มี ที่ ว มี รรณยุกต์เอกไม่ไม่ ด้

ไขความลับ โคลงสี่สุภาพ คำ สร้อ ร้ ยจะปราปกฏในโคลงสี่สุสี่ ภ สุ าพ บาทใดบ้า บ้ ง

ไขความลับ โคลงสี่สุภาพ คำ สร้อ ร้ ยจะปราปกฏในโคลงสี่สุสี่ ภ สุ าพ บาทใดบ้า บ้ ง เฉลย บาทที่ ๑ และบาทที่ ๓

ยามดึกเยียบเย็นหนาว หาอุ่น ใจเอย