ETIKA DAN PERADABAN efolio

ETIKA DAN PERADABAN
MPU 21032

E-MAJALAH PAKAIAN TRADISIONAL
NAMA PENSYARAH : NORHAFIZAH BINTI MOHD GHAZALI

ASYRAFF AHMAD AHMAD NABIL BIN ZULHAIRI BIN ZAIDI
IRSYAD BIN AMIR MOHD TAIB 18DDV21F2041
NODIN
18DDV21F2056
18DDV21F2045

MOHAMAD ABDUL FATTAH FARITH HAIKAL BIN FAIZAL
BIN YUSOF HAMDI

18DDV21F2054 18DDV21F2051

ISI KANDUNGAN

1. Definisi
2. Pengenalan
3. Pakaian Kaum Melayu
4. Pakaian Kaum India
5. Pakaian Kaum Cina
6. Isu-isu
7. Temu ramah
8. Kesimpulan
9. Penutup
10. Rujukan

DEFINISI PAKAIAN TRADISIONAL

Konsep Pakaian Tradisional Masyarakat Melayu boleh diklasifikasikan seperti berikut:
Menurut Kamus Dewan Pelajar Edisi Kedua Pakaian membawa makna apa-apa sahaja yang
dipakai di badan seperti baju dan seluar. Manakala Tradisional bermaksud bersifat atau
bercorak tradisi; dan Masyarakatmerangkumi umat manusia, kelompok manusia, komuniti,
bangsa, kaum, suku, puak, kumpulan etnik, ras, orang ramai, khalayak ramai, penduduk dan
mujtamak

PENGENALAN PAKAIAN TRADISIONAL MALAYSIA

Malaysia mempunyai jenis-jenis kain dan pakaian tradisional yang berbagai bentuk dan
warna, dari tengkolok bulu burung dan baju kulit kayu, hinggalah kain songket di Raja yang
antik.

Pada zaman dahulu, penduduk peribumi memakai pakaian yang diperbuat daripada kulit kayu
dan hiasan manik. Dengan ketibaan tamadun lama, kain tenunan dan batik Melayu dipakai
oleh orang kenamaan dan kerabat diraja. Dengan ketibaan pedagang asing, pakaian serta kain
seperti sutera Cina, pelikat dan jubah Arab diperkenalkan di negara ini.

Kini, pakaian tradisional seperti baju kebaya Melayu, sari India dan cheongsam Cina masih
digunakan dengan meluas malahan etnik-etnik yang terdapat di Malaysia turut mempunyai
pakaian mereka sendiri.Ikuti kupasan selanjutnya mengenai jenis pakaian yang terdapat di
Malaysia.

Bermula dengan masyarakat Melayu di Malaysia.Masyarakat Melayu mempunyai pelbagai
pakaian yang menjadi tradisi mereka sehingga ke hari ini.Antara pakaian yang masih di
gunakan hingga ke hari ini oleh masyarakat melayu di Malaysia ini ialah baju melayu bagi
kaum lelaki,baju kebaya dan baju kurung,pula bagi kaum perempuan.

PAKAIAN TRADISIONAL MELAYU

Baju tradisional Melayu merujuk kepada baju tradisional orang Melayu,
terutamanya Baju Melayu dan Baju Kurung. Selain itu, ia juga termasuk baju

kebaya,dr Cfyutjenrhr celana, kain sarung, samping dan selendang.

Pakaian orang Melayu kini lahir daripada pertumbuhan dan perkembangan pakaian orang
dahulukala melalui proses ubah ansur. Proses ini bukan sahaja berlaku akibat peradaban awal
masyarakat ditempat itu sendiri, malahan yang lebih penting akibat daripada pengaruh
daripada pedagang India, Cina, Arab dan Eropah. Unsur-unsur tamadun dari timur dan barat
ini diolah dan digabungkan menjadi satu budaya yang beraneka rupa serta indah dan unik
Pakaian kaum lelaki yang masih popular hingga kini ialah Baju Melayu manakala pakaian
wanita yang masih popular termasuklah Baju Kurung,Baju Kebaya Panjang, Baju Kebaya
Pendek, Baju Kurung Kedah dan Baju Pahang. Selain itu terdapat juga pakaian yang
dianggap klasik seperti pakaian Puteri Perak, Cik Siti Wan Kembang, Baju Menora dan Baju
Minangkabau.

SEJARAH

Pemakaian Baju Melayu telah berkuat kuasa sewaktu pemerintahan Sultan

Muhammad Shah, Melaka (1424-1444) sultan ketiga dari empayar Kesultanan Melayu

Melaka. Beliau telah mengeluarkan satu

bentuk titah yang melarang orang-orang

Melayu memakai cara atas angin (Arab,

India & Eropah) serta cara bawah angin

(China & Khmer).[perlu rujukan]

Pada hari jumaat juga semua lelaki

Melayu dikehendaki pergi ke

masjid dengan memakai sepersalinan

bersih dan cantik lengkap bertanjak

dengan wangian kasturi. Pemakaian

serban Arab bagi lelaki Melayu hanya

dibenarkan di dalam masjid sahaja.

Baju Melayu, baju Sikap atau baju Layang

adalah berlengan pendek (3 suku). Ada

juga baju Melayu yang dibuat tidak

berlengan. Baju Melayu asalnya semua

dicipta dengan gaya leher ‘teluk belanga’ dan

gaya leher ‘cekak musang’ hanya boleh dipakai oleh Raja atau Sultan sahaja.[perlu rujukan]

Seluar juga adalah pendek paras betis kaki semasa zaman Bendahara Paduka Raja Abdul Jalil

atau Sultan Abdul Jalil IV diangkat menjadi Sultan Johor. Setelah mangkatnya Sultan

Mahmud Shah II (mangkat dijulang) pada tahun 1699, beliau telah mengubah pemakaian

baju dan seluar dengan memanjangkan kain sehingga ke pangkal lengan (baju) dan ke

pangkal buku lali (seluar). [perlu rujukan] Semua buatan baju Melayu dan seluar adalah

berkekek dan berpesak. Kebiasaannya, baju Melayu dijahit menggunakan fabrik kapas atau

campuran yang selesa dipakai.

Baju kurung

(Jawi: ‫ )باجو کوروڠ‬ialah pakaian tradisional untuk wanita Melayu. Baju Kurung terbahagi
kepada dua iaitu Baju Kurung Lelaki dan Baju Kurung Perempuan. Baju Kurung lelaki juga
dikenali juga sebagai Baju Melayu. Ia menjadi pakaian rasmi untuk
negara Brunei, Indonesia, Malaysia , Singapura dan Thailand. Terdapat dua jenis baju kurung
iaitu Baju Kurung Teluk Belanga dan Baju Kurung Cekak Musang. Baju ini sesuai dipakai
oleh semua golongan masyarakat tidak mengira usia. Baju Kurung juga digunakan untuk
menghadiri majlis perkahwinan, majlis agama, dan majlis rasmi. Di Malaysia, secara amnya
seluruh wanita melayu memakai baju kurung sebagai pakaian tradisi ini termasuk pakaian
rasmi pelajar sekolah rendah dan menengah. Cuma reka bentuk dan potongan baju kurung
agak berbeza-beza mengikut negeri.

Selaras dengan peredaran zaman, kini pelbagai busana rekaan moden telah muncul dan
diterima oleh masyarakat Melayu. Sungguhpun pada umumnya kita telah menerima pengaruh
moden dalam pakaian harian, namun baju kurung tetap menjadi pilihan kaum wanita untuk
digayakan. Bezanya, rekaan baju kurung sekarang lebih kontemporari tetapi masih
mengekalkan ciri-ciri keasliannya.

Selain terdapat perubahan pada potongan dan bentuknya, untuk menghasilkan rekaan yang
lebih moden dan kreatif, baju kurung juga dihiasi dengan sulaman, kerawang, manik
mahupun labuci. Material untuk menghasilkan baju kurung juga turut berubah. Kini, terdapat
pelbagai pilihan material antaranya satin, organza, chiffon, sutera, batik, linen dan banyak
lagi. Perubahan ini dilakukan untuk disesuaikan dengan keadaan semasa atau majlis yang
hendak dihadiri selain cuba meniru gaya potongan asing yang mungkin bertujuan untuk
kelihatan lebih anggun. Kini terdapat pelbagai variasi baju kurung dan ia dikenali sebagai
Baju Kurung Moden.

Walaupun baju kurung telah mengalami evolusi selaras dengan perubahan masa dan citarasa
pemakai, namun rekaannya masih sama. Ia tetap selesa dan manis dipakai selain
menampakkan kesopanan gadis Timur dan keunggulan budaya Melayu

SEJARAH

Baju kurung dikatakan mula muncul kira-kira

enam abad yang lalu semasa zaman keemasan
Kesultanan Melaka. Menurut Sejarah Melayu,
Sultan Mansur Shah, pemerintah Melaka keenam,
melarang wanita Melayu memakai kain kemban
kerana ia bertentangan dengan ajaran Islam asas
tentang kesopanan peribadi. Garis panduan
selanjutnya yang dibentuk berikutan titah diraja itu
secara beransur-ansur dimasukkan ke dalam cara
berpakaian wanita Melayu di khalayak ramai. Malah
pada masa itu, pemangkasan diri, dari perspektif
Melayu, sebahagian besarnya dianggap sinonim
dengan ajaran Islam yang melarang sebarang pamer
bahagian tubuh intim, terutamanya apabila seorang
wanita berada jauh dari lingkungan rumahnya yang
selamat. Beberapa tahun kemudian, Temenggung
Hassan, yang hidup pada zaman pemerintahan
Sultan Mahmud Shah, membuat penambahbaikan
penting pada gaya berpakaian sedia ada ketika itu.
Dia membesarkan saiz korset baju Melayu untuk
memberi elaun bentuk longgar dan memanjangkan
lengan baju sehingga paras pergelangan tangan
selepas mendapat inspirasi daripada jubah yang
dipakai oleh pedagang Arab di Melaka.

Dikatakan bahawa istilah baju kurung kemudiannya dicipta untuk ciptaan itu kerana ia
berjaya melindungi sebahagian besar badan wanita daripada pandangan umum, menyebabkan
hanya muka dan tangan terdedah. Gaya itu kemudiannya kekal sebahagian besarnya tidak
berubah dalam tempoh tiga setengah abad akan datang sehingga ia diketengahkan pada
penghujung abad ke-19 dan dipopularkan sekali lagi oleh Sultan Abu Bakar, bapa Johor
moden. Sambil memberi perubahan kepada baju kurung untuk membezakannya daripada
pakaian Melayu yang lain dan menjadikannya istimewa untuk rakyat di negerinya, raja
dikatakan telah mempertimbangkan dua faktor utama - mematuhi peraturan agama dan
membuat gaya secantik mungkin dari segi estetika. The result was the hugely popular baju
kurung Teluk Belanga. Beberapa gambar Johor vintaj dalam buku yang memaparkan wanita
berpakaian baju kurung Teluk Belanga menarik perhatian saya. Selain memberikan

penampilan yang anggun, versi baju kurung Johor kelihatan begitu bergaya sehingga tidak
hairanlah gaya pakaian ini berjaya diminati wanita sehingga kini.

Pada permulaan abad ke-20, panjang blaus diukur sebagai sejengkal (hujung telunjuk hingga
hujung ibu jari) dari tanah. Panjangnya perlahan-lahan memendekkan ke paras pertengahan
betis dan kekal di bawah lutut sehingga awal 1940-an. Pada masa yang sama, kain kelubung
kekal relevan kerana ia digunakan sebagai sebahagian daripada pakaian untuk majlis rasmi
sehingga tahun 1930-an.

PAKAIAN TRADISIONAL KAUM INDIA

PENGENALAN
Pakaian tradisional
merupakan pakaian
yang dipakai mengikut
sesuatu kaum di
Malaysia yang
mempunyai ciri-ciri dan
stail tersendiri.Pakaian
ini biasanya dipakai
untuk menghadiri majlis
formal atau menjadi
pakaian harian dan
perayaan DEEPAVALI.

JENIS-JENIS PAKAIAN INDIA

SARI

Sari diperbuat daripada jenis,corak dan
warna kain yang pelbagai.
Pemakaian Sari merupakan pakaian
Perempuan.
Merupakan pakaian seharian dan
turut dipakai dimusim perayaan.
Dari pemilihan warna,kebanyakan sari dipakai berwarna gelap
Seperti merah,biru,hijau dan ungu dan dipakai ketika musim
Perayaan Deepavali.
Sari terdiri daripada lembaran kain berukuran semester hingga dua
Meter lebar.

DHOTI

Dhoti merupakan pakaian kaum lelaki.
Pakaian ini diperbuat daripada kain yang berwarna putih.
Kebanyakkan Dhoti hanya boleh dilihat di hari perkahwinan.
Kain tersebut dililit di bahagian pinggan dan diikat pada celah
paha dan kemudian disangkuhkan pada bahu.
Terdapat juga Dhoti yang berwarna kuning pudar atau kuning
susu yang dipakai oleh golongan ceti.

ISU-ISU

DHOTI
Pakaian dan tradisi masyarakat india telah banyak dipengaruhi oleh budaya barat.Hal
ini menjadikan pakaian DHOTI tidak lagi digunakan sebagai pakaian harian mereka.

SARI
Pada hari ini , Sari dipakai tanpa menggunakan anak baju
(choli atau ravukai) yang mendedahkan keseluruhan bahagian
belakang.

LANGKAH – LANGKAH MENGATASI :

Selepas kedatangan british ke india cara pemakaian Sari yang
dilengkapi dengan anak baju mula digunakan sesuai dengan gagasan
zaman Victoria yang menitikberatkan cara pemakaian lebih sopan.

Pakaian tradisional ini juga boleh menjadi trend dalam industri
hiburan kerana bukan sahaja kaum india yang suka menggayakan
malahan kaum lain juga turut sama menggayakan pakaian ini.

Dengan adanya kurta generasi sekarang sering menggunakan
pakaian tersebut.Kurta kebiasaannya dipakai bersama salwar longgar,
bagi tidak melupakan pakaian asal tradisional kaum lelaki india.

KESIMPULAN

Konklusinya,pakaian tradisional melambangkan identiti dan juga budaya warisan sejak
zaman berzaman.Pakaian ini tradisional terbukti penting bagi sesebuah kaum untuk

memperkenal asal usul dan budaya mereka kepada kaum lain . Begitu juga SARI dan DHOTI
, yang melambangkan identity kaum india di Malaysia .Akhir sekali Malaysia adalah negara
yang unik kerana hidup dalam pelbagai kaum yang melahirkan kepelbagaian budaya yang

menyerikan keharmonian negara.

SUMBER RUJUKAN

https://www.studocu.com/my/document/universiti-teknologi-mara/islamic-asian-
civilisation/ctu553-kaum-india/8322163
https://www.researchgate.net/publication/341685405_Perbezaan_Budaya_
Pakaian
https://sites.google.com/site/1132702581v1/traditional-costumes-of-different-races/india
https://en.wikipedia.org/wiki/Dhoti

https://en.wikipedia.org/wiki/Sari

PAKAIAN TRADISIONAL KAUM CINA

Klasik pemakaian untuk kaum lelaki bagi bangsa cina di Malaysia ialah baju lengan pendek
di pakai di luar seluar , ringan seluar dan secara tidak rasmi , sandal untuk keselesaan.
Pakaian tersebut dipanggil Baju Tang Lengan Pendek

Wanita cina memakai Cheongsam , sehelai pakaian dengan leher yang tinggi dan mneyerong
dan ditutup dengan klip kecil atau bertukar-tukar (kain kancing). Ia lembut seperti sutera.
Cheongsam adalah sangat popular disekitar waktu Tahun Baru Cina dan majlis-majlis formal.
Wanita yang lebih tua dihormati akan memakai Samfoo , yang kelihatan seperti pijama
dengan memisahkan longgar atas sesuai diikat dengan pin dan pergelangan kaki Panjang ,
atau di atas pergelanga kaki dan celana

Bagaimanakah rupa baju Tang lengan pendek ?

Selain itu , ada juga pakaian lain yang dipakai oleh kaum cina bagi lelaki. Pakaian tersebut
diperkenalkan sewaktu zaman Dinasti Ching

Samfoo membawa maksud baju dan seluar dalam Bahasa dialag cantonis. Ia juga dipakai
oleh lelaki berketurunan cina. Pakaian ini terdiri daripada baju yang longgar dan terbelah
didepan dan berkolar tinggi serta dipakai Bersama seluar yang longgar. Pakaian tradisional
ini bukan pakaian tradisional kaum cina malah ia diperkenalkan sewaktu Dinasti Ching.
Pakaian ini juga pakaian tradisional kepada orang Manchur.

Baju Cheongsam yang dikenal juga sebagai pakaian Qipao adalah baju khas bangsa Tionghao
yang menjadi symbol akan kedudukan sosial kaum perempuan . Baju yang dibuat pada tahun
1920 ini , menjadi salah satu pakaian yang sering dikenakan oleh bangsa Tionghoa khususnya
kaum wanita yang memiliki kedudukan sosial yang tinggi .

Dulunya baju ini hanya dikenakan untuk kalangan atas saja , namun seiring perkembangan
zaman. Ternyata baju ini justru banyak digunakan oleh mereka berasal dari berbagai
kalangan. Bahkan yang lebih uniknya lagi , baju ini juga sering digunakanuntuk menyambut
hari-hari besar dalam penaggalan China. Misalnya saja seperti perayaan tahun baru imlek,

Tambahan pula Cheongsam , baju Changshan juga menjadi salah satu baju imlek yang sangat
identic dengan perayaan tahun baru bagi warga ethnis Tionghoa. Dimana Changshan
merupakan baju khas traditional orang China yang khusus digunakan oleh kaum laki laki.
Jika baju Cheongsam digunakan oleh kaum wanita , maka untuk baju ini digunakan oleh
kaum lelaki.

Kata Changshan yang berasal dari Piyin Changsan yang diartikan sebagai baju Panjang.
Membuat baju ini sangat identik dengan orang China zaman dulu. Dimana dulunya baju ini
menjadi salah satu pakaian rasmi yang banyak digunakan oleh kaum lelaki untuk menghadiri
beberapa acara. Bahkan penggunaan baju ini juga menunjukkan kasta seseorang. Yang mana
baju Changshan menjadi salah satu pakaian yang digunakan oleh kalangan kelas atas .

TEMU RAMAH

KAUM MELAYU
-Apakah pakaian tradisi orang melayu dahulu bagi wanita?

Banyak… Antaranya Baju Riau, Kebaya dan Baju Kurung.
Baju Riau adalah baju berbelah seakan-akan kebaya pendek. Baju Riau ini juga dikenali
sebagai Engku Puteri atau Raja Hamidah iaitu baju yang dipakai oleh Dipertuan Muda Riau
yang kelima dari keturunan Bugis.
Manakala Baju Kebaya pula dikenali sebagai ‘Kebaya Panjang’. Baju Kebaya ini adalah
warisan daripada Kerajaan Johor-Riau. Pola baju ini dibelah Panjang sehingga paras buku lali,
berpesak di bahagian hadapan baju dan bersifat ‘mengurungkan’ anggota badan. Budaya
memakai baju Kebaya Panjang ini terkenal di Melaka, Perak, Selangor dan Kedah-Perlis.
Baju Kurung, ini adalah baju yang sering dipakai oleh orang-orang dahulu. ‘Kurung’ berarti
mengurung dan menutup anggota tubuh. Konsep ini tercetus apabila Kedatangan Islam di
Tanah Melayu.

-Pada waktu bila kita dapat melihat masyarakat Melayu memakai pakaian-pakaian tradisi
mereka?

Kita dapat melihat mereka memakai baju ini pada hari perayaan Aidil fitri, majlis-majlis rasmi,
dan sewaktu mereka beribadah.

NAMA : Amir Nodin Bin MD Derus
UMUR : 57 Tahun
BANGSA : Melayu
TEMPAT TINGGAL : Negeri Sembilan
LOKASI INTERVIEW : Rumah Kediaman

KAUM CINA
-Apakah simbol dan maksud disebalik pakaian-pakaian bagi kaum Cina?

Seperti yang kita tahu Cheongsam dipakai apabila adanya urusan rasmi ataupun formal.
Cheongsam juga dipakai oleh golongan tertentu sahaja.
Antara symbol-simbol yang membawa arti dalam tradisi pakaian masyarakat Cina ialah :
i)PEONY
sejenis bunga antarabangsa masyarakat Cina dari 5000 tahun yang lalu. Ia membawa maksud
kekayaan dan kesejahteraan yang dikenakan kepada Wanita Cina.

ii)TERATAI
membawa maksud pengorbanan dan kecantikan yang suci.

iii)BURUNG PHOENIX
hanya kerajaan atau mereka yang kena mengena dengan kerajaan sahaja yang dibolehkan
mengguunakan burung phoenix ini.

-Adakah terdapat pakaian tradisi orang Cina selain Cheongsam yang dahulunya dipakai tetapi
sekarang kurang dilihat.

Ada, contohnya seperti Samfoo, Jubah Labuh, Hanfu yang dikenakan oleh Wanita sahaja dan
Changsan yang dikenakan oleh lelaki.

NAMA : Eun Wook
UMUR : 34 Tahun
BANGSA : Cina
TEMPAT TINGGAL : Negeri Sembilan
LOKASI INTERVIEW : Uptown Senawang
Seremban 2

KAUM INDIA

-Apakah pakaian rasmi yang wajib dipakai oleh masyarakat India pada hari Perayaan
mereka?

Pakaian rasmi yang dikenakan oleh kaum india bagi lelaki ialah Dhoti, manakala bagi Wanita
pula ialah Sari. Kurta juga boleh dipakai semasa hari perayaan tersebut.

-Bagaimana pula dengan aksesori-aksesori yang dipakai oleh kaum Wanita sewaktu
perayaan? Adakah ia mempunyai simbolik ataupun maksud tertentu.

Ia tidak melambangkan apa-apa pon Cuma ia memang tradisi yang diamalkan oleh orang-
orang dahulu supaya Wanita tersebut kelihatan seperti puteri.

NAMA : Suruthi anak perempuan Thandapuram
UMUR : 45 Tahun
BANGSA : India
TEMPAT TINGGAL : Negeri Sembilan
LOKASI INTERVIEW : Terminal One Seremban 2

PENUTUP

KESIMPULAN

Sebenarnya, pakaian tradisional mempunyai makna tersirat positif yang ingin disampaikan
oleh nenek moyang kita. Namun begitu, jajahan budaya barat telah mengancam tradisi-tradisi

ini. Budaya melambangkan identiti sesebuah negara. Amalan budaya tradisional kita
melambangkan sifat majmuk masyarakat kita. Budaya tradisional juga dapat memupuk
perpaduan negara. Rakyat majmuk kita kaya dengan nilai tradisional yang murni. Rakyat kita
tidak kira keturunan, agama dan amalan adat resam turut merayakan bersama-sama. Oleh
sedemikian, generasi muda zaman ini haruslah sedar terhadap kepentingan budaya dan adat.

Bagaikan kacang jangan lupakan kulit.