กากับนกยูง

กาลคร้ังหน่ึงนานมาแล้ว…
มนี กกาสีดาตัวหนึ่ง มนั ไม่เคยชอบขนสีดาของตัวเองเลย นกกาเฝ้ามองดู
นกยูงราแพนหาง อวดขนสวยงามอยู่ในป่ าอยู่ทุกวนั มนั นึกด้วยความอจิ ฉาว่า
ทายงั ไงหนอมนั ถึงจะมขี นสวยๆแบบนกยูงบ้าง

แล้ววนั หนึ่งขณะทมี่ นั กาลงั น่ังเศร้าน้อยใจใจความขเี้ หร่ของตัวเอง มนั เหลือบ
เห็นขนหางของนกยูงร่วงอยู่ทพ่ี ืน้ จงึ เกดิ ความคดิ ขนึ้ มาทนั ทวี ่า มนั น่าจะสวย
ขนึ้ ได้ ถ้าคอยเกบ็ ขนหางทน่ี กยูงสลดั ทงิ้ มาแซมกบั ขนของตน วนั ละเส้นสอง
เส้นจนทว่ั ตัว

มนั บนิ อวดพวกนกกาด้วยกนั และประกาศร้องไปทั่วป่ า “ข้าคือนกทม่ี ขี นทสี่ วย
ทสี่ ุดในป่ า” ซึ่งสร้างความไม่พอใจให้กบั นกตัวอื่นๆ เป็ นอนั มากมนั บินอวด
พวกนกกาด้วยกนั และประกาศร้องไปทัว่ ป่ า “ข้าคือนกทมี่ ขี นทส่ี วยทส่ี ุดในป่ า”
ซึ่งสร้างความไม่พอใจให้กบั นกตวั อ่ืนๆ เป็ นอนั มาก

จากน้ันนกกากผ็ ละจากฝูงกาเข้าไปอาศัยอยู่กบั ฝูงนกยูง พวกนกยูงเห็นกา ไม่
เจียมตวั กร็ ุมจิกตีจนขนหลุดร่วงพร้อมกบั ไล่ตะเพดิ ว่า “คดิ อยากจะเป็ นนกยูง
อย่างพวกเราช่างไม่เจยี มตวั จริงๆไปให้พ้นนะ”

นกกาจงึ ต้องบนิ ซมซานกลบั ไปหาพวกพ้อง แต่ฝูงกากไ็ ม่ยอมให้อยู่ด้วย
นกการู้สึกอบั อายเป็ นอนั มาก มนั จึงบนิ หนีออกจากป่ าแห่งน้ันไปในทันที
และไม่หวนกลบั มาอกี เลย