นักสืบเทพนิยาย เล่มที่ 6 ตอน หมาป่าใจร้ายกับเทพนิยายลวงโลก

The Sisters Grimm 6: Tales from the Hood 

นกั สบื เทพนยิ าย เลม่ 6 หมาป่าใจรา้ ยกบั เทพนิยายลวงโลก

PMeitcehra FelerBguucskolne yภ าเขพยี ปนระกอบ

รุง่ อรณุ  สมั ปัชชลติ   แปล
ธติ ิมา สมั ปัชชลิต  บรรณาธกิ ารตน้ ฉบบั
พิมพ์ครั้งท ี่ 1  กรกฎาคม 2555
ราคา 158 บาท
ฉบับ e-book ราคา 124 บาท
Original Title: The Sisters Grimm: Tales from the Hood

CIFlliuorssptty rpraiugtibohlnti s©sh  Ce2d0o 0pin8y  rtiMghheict h E©an e2gl0 liB0shu8 c lPkalenetgyeura Fgeer ginu s2o0n08
By Amulet Books, an imprint of ABRAMS
All rights reserved in all countries by Harry N. Abrams, Inc.
This book is published through an arrangement with Bridge Communications Co., Ltd.
Tel. 0-2645-4424 to 26, e-mail: [email protected]
© ลขิ สิทธภ์ิ าษาไทย 2555: ส�ำ นักพมิ พน์ านมบี ุ๊คสพ์ บั ลเิ คชั่นส์

ข้อมูลทางบรรณานุกรมของส�ำ นกั หอสมุดแหง่ ชาติ
บักลีย,์  ไมเคลิ .
หมาปา่ ใจรา้ ยกบั เทพนิยายลวงโลก. -- กรุงเทพฯ: นานมีบุค๊ สพ์ บั ลิเคช่ันส์, 2555.

ตวั อยา่ ง 200 หน้า.

1. นวนยิ ายอเมรกิ ัน.  I. รุ่งอรณุ  สัมปัชชลิต, ผู้แปล.  II. ชื่อเรอ่ื ง.
813.54
ISBN 978-616-04-0963-1
ISBN 978-616-04-1095-8 (ฉบบั e-book)

กรรมการผจู้ ดั การ สุวดี จงสถิตย์วัฒนา  ผชู้ ว่ ยกรรมการผจู้ ดั การ ราตรี สังสกฤษ  ผจู้ ดั การส�ำ นกั พมิ พ์
สุชาดา  งามวัฒนจินดา  บรรณาธกิ ารเลม่  อาจารีย์  สุทธิโรจน์  ธิติมา  สัมปัชชลิต  ลินดา  มนุพงศ์  ณัฐชา 

กฤตนริ ตั ศิ ยั พสิ จู นอ์ กั ษรและตรวจสอบ  พรรณราย ส  ตุ วฒั นคณุ   ผจู้ ดั การฝา่ ยศลิ ปกรรม เ บญจสงิ ห ์ ส  มบญุ
ผจู้ ดั การกองศลิ ปกรรม กฤษดา เสง่ สงค ์ ผชู้ ว่ ยผจู้ ดั การกองศลิ ปกรรม สนุ นั ท ์ เ พชรวาว  ศลิ ปกรรม สภุ าวดี  
แพวขนุ ทด  คอมพวิ เตอรก์ ราฟกิ  ส  ปุ ราณ ี อ  ภยั แสน  หวั หนา้ กองประสานงานการผลติ  จ  รสั ศร ี พรหมเทพ 

ปโเทลรขระ.ท ส0 ่ี า1-น216ง ซ7านอ0-ยก9สา8รุข0ผุม0ลว, ติทิ0- ฉ32ตั16ร6 (ท2ส-พิ ว3ยสั 0 ์ด0ก)ี0ส   ถสิ นโทิ ทนธรส ์ิสขุ อามุ รน วสุ0ทิ -ร 2าแ 6ขต6วา2งธ-คเ0นล9ศอ1ง 9เสต�ำยนเหกั นงอืาน เ ข บตรวษิฒั ทั น น า าก นรมงุ เบี ทคุ๊ พสฯพ์  1บั 0ล1เิ ค10ช น่ั ส ์ จ�ำ กดั  

e-mail: [email protected] 

เพลตท่ ี โอเชี่ยนฟลิ ์ม  โทร. 0-2215-4760  พมิ พท์  ่ี  อกั ษรสมั พันธ ์ โทร. 0-2428-7500 
จดั จ�ำ หน่ายท่ัวประเทศ บริษทั  นานมีบคุ๊ ส์ จ�ำ กดั   เลขท่ี 11 ซอยสขุ มุ วทิ  31 (สวสั ด)ี  ถนนสขุ ุมวทิ
แขวงคลองเตยเหนือ เขตวฒั นา กรงุ เทพฯ 10110  www.nanmeebooks.com

กระดาษท่ใี ชพ้ ิมพห์ นังสอื เล่มนี้ชว่ ยในการถนอมสายตา เนือ่ งจากสะท้อนแสงเพียงเลก็ นอ้ ย
และใช้หมกึ ธรรมชาติจากน้ำ�มันถ่ัวเหลือง จึงปลอดภยั ต่อมนุษยแ์ ละเปน็ มิตรตอ่ สง่ิ แวดล้อม
หากหนงั สือเลม่ นผ้ี ลติ ไม่ไดม้ าตรฐาน อาทิ หน้ากระดาษสลับกนั หน้าซ�้ำ หน้าขาดหาย
สำ�นักพมิ พย์ นิ ดรี ับผดิ ชอบเปล่ยี นใหมใ่ ห้ โปรดสง่ ไปเปลี่ยนตามที่อยดู่ า้ นบน
หรอื ตดิ ตอ่  Nanmeebooks Call Center โทร. 0-2662-3000 กด 1

ค�ำ นำ�ส�ำ นกั พมิ พ์

เดก็ หญงิ ตวั นอ้ ย คณุ ยาย หมาปา่ ใจรา้ ย และคนตดั ไม ้ คอื ตวั ละครหลกั ของ
เทพนิยายที่โด่งดังข้ามศตวรรษเรื่องหนึ่ง แต่ความจริงบางส่วนของเร่ืองน้ีอาจถูก
ปิดบังไวเ้ พือ่ รอวนั เปิดเผย

เมอื่ เทพนยิ ายกลายเปน็ คด ี ตวั ละครส�ำคญั ทยี่ งั มชี วี ติ อยจู่ ากเทพนยิ ายกอ้ ง
โลกเร่ืองน้ีจึงต้องบอกเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยปากของตัวเอง  อาชญากรรม
สะเทือนขวัญที่หมาป่าใจร้ายก่อเอาไว้ได้ถูกขุดคุ้ยอีกครั้ง และกลายเป็นคดีดัง
แห่งศตวรรษ

ร้อนถึงตระกูลกริมม์ เม่ือคุณเคนิสที่มีหมาป่าใจร้ายอยู่ในร่างต้องขึ้น
ศาลเถื่อนของควีนโพแดง  กริมม์ทั้งหลายจึงต้องว่ิงเต้นเพ่ือหาทนายความและ
หลักฐานแกต้ ่าง

ตวั อยา่ งขณะเดียวกัน หญิงสาวผู้ลึกลับเพียงหน่ึงเดียวท่ีอาจคลายคาถาหลับใหล

ให้พอ่ แมข่ องซาบรีนาและดาฟเนได้ กก็ �ำลงั ถูกมอื สีเลอื ดคุกคามหมายเอาชวี ติ
ซาบรีนาและดาฟเนจะสามารถช่วยเพ่ือนผู้แสนดีและหญิงสาวที่เป็น

ความหวังเดียวของตระกูลกริมม์ได้หรือไม่ ติดตามต่อได้ใน นักสืบเทพนิยาย 
เลม่  6 ตอน หมาปา่ ใจรา้ ยกบั เทพนยิ ายลวงโลก

นานมบี คุ๊ สพ์ บั ลเิ คชน่ั ส์

ซาบรีนาไม่เคยรู้สึกม่ันใจเท่ากับท่ีรู้สึกอยู่ในขณะน้ี  นานมาแล้ว น่ีเป็นครั้ง

แรกทเี่ ธอไมก่ งั วลเรอ่ื งสตั วป์ ระหลาด ผรู้ า้ ย หรอื คนบา้   เธอไมก่ ลวั วา่ จะมใี ครโผล่
มาท�ำ รา้ ยโดยไมท่ นั ตง้ั ตวั  หรอื ถกู ทรยศจากคนทเี่ ธอเชอ่ื ใจ  อนั ทจี่ รงิ เธอกระหาย
ท่ีจะได้เผชิญหน้า  พวกวายร้ายมือสีเลือดหน้าไหนคิดลองดีละก็ เธอจะขย้ีมันให้
เป็นผุยผง!  ร่างกายของเธอแข็งแกร่ง  เลือดของเธอกระหาย  เธอคือเคร่ืองจักร
ท�ำ ลายลา้ งดๆี  นีเ่ อง
ซาบรนี าอยากบอกความรสู้ กึ นกี้ บั นอ้ งสาว  ถา้ เพยี งแตเ่ ธอจะท�ำ ใหด้ าฟเน
เข้าใจได้ว่าส่ิงที่เกิดข้ึนอยู่นี้เป็นเร่ืองดี แต่เธอนึกคำ�พูดไม่ออก  ความคิดของเธอ
เลอื นรางและซบั ซอ้ น  แถมทกุ คนยงั ตะโกนโหวกเหวกและลมพดั แรงไปทวั่ หอ้ งซง่ึ
ไม่ได้ชว่ ยใหอ้ ะไรดขี ึน้

ตวั อยา่ ง ซาบรนี าหนั ไปหาดาฟเน เดก็ หญงิ ตวั นอ้ ยก�ำ ลงั เผชญิ กบั การแปลงรา่ งของ

ตัวเอง  หมอกสีดำ�หมุนวนล้อมรอบตัวเธอ บังหน้าบังตาของเธอ  เท่าที่ซาบรีนา
มองเหน็ คอื ตาของเดก็ หญงิ ตวั นอ้ ย เหมอื นกบั ดวงอาทติ ยเ์ จดิ จา้ สองดวงทส่ี อ่ งให้
มมุ มืดสวา่ งไสวและขับไลเ่ งามืดให้หายไป 
“ซาบรนี า หลานต้องหยดุ มนั นะ!”  ยา่ รอ้ ง
ซาบรีนางุนงง  ยา่ พดู เรอื่ งอะไร  เธอไม่ได้ทำ�อะไรผิดเสียหน่อย
“พต่ี อ้ งขดั ขนื มนั นะ!”  ดาฟเนพดู จากหลงั หมอกสดี �ำ   “หนรู วู้ า่ พย่ี งั อยใู่ นนน้ั  
อย่าใหม้ ันควบคมุ พี่!”
“ท�ำ ไมถงึ พดู กบั พแี่ บบนลี้ ะ่ ”  ซาบรนี าถาม  เมอื่ ไมม่ ใี ครตอบ เธอกร็ ตู้ วั วา่
คำ�พดู ของเธออย่ใู นหัวเธอเทา่ นนั้

“สู้กับมัน แม่หนู”  เสียงหนึ่งพูดจากเบื้องล่าง  ซาบรีนาเหลือบมองลงไป 
คุณเคนิสนอนอยู่แทบเท้าเธอ -- สภาพแก่ชราและร่วงโรย ร่างของเขาติดอยู่ใน
อุ้งเท้าใหญ่ท่ีปกคลุมไปด้วยขน  มันกำ�ลังเค้นชีวิตจากหน้าอกของชายชรา  เธอ
ร้องออกมา หวังว่าจะมีใครช่วยดึงเพื่อนของเธอจากเงื้อมมืออันน่ากลัวของสัตว์
ร้าย แต่เสียงวิงวอนของเธอสะดุดลง เมื่อรู้ตัวว่ากรงเล็บที่กำ�ลังฆ่าคุณเคนิสคือ
กรงเล็บของเธอเอง

ตัวอยา่ ง

1
ËŒ�Çนั ก‹Íน

    าบรีนา กริมม์ตื่นข้ึนพร้อมกับความฝันบ้าๆ ที่ยังค้างเต่ิงอยู่ในหัว 
    ในฝันเธอเดินไปตามทางเดินปูด้วยหิน และนึกข้นึ ได้ว่ากำาลังเปลือย

ตัวอย่าง    กายลอ่ นจอ้ นอยู่  เธอร้องเสียงหลงและรีบไปหลบหลังพุ่มไม้ พลาง

สงสัยว่าเธอออกจากบ้านโดยลืมแต่งตัวได้อย่างไร  ครู่ต่อมา คนที่ไม่อยากให้
โผล่มามากท่ีสุดก็ผ่านมา -- พักนั่นเอง  เน่ืองจากไม่มีทางเลือก เธอจึงขอร้อง
ใหเ้ ขาเอาเสอื้ ผา้ มาให ้ เขาบนิ ออกไปและกลบั มาอยา่ งรวดเรว็ พรอ้ มกบั กางเกงยนี
เสื้อเชิ้ต และรองเท้าผ้าใบ ซึ่งเขาเอาวางไว้ข้างพุ่มไม้เพ่ือให้เธอได้แต่งตัวเป็นการ
ส่วนตัว  น่าประหลาดใจที่หลังจากน้ันเขาก็เดินจากไปโดยไม่วิจารณ์แสบๆ คันๆ
สักคำา  เธอสวมเสือ้ ผา้ และเดินไปตามทางของตัวเองต่อดว้ ยความโลง่ อก แต่กลบั
พบวา่ ผคู้ นพากนั จอ้ งมองและชมี้ าทเี่ ธอ  ซาบรนี ากม้ ลงเหน็ วา่ ตวั เองเปลอื ยเปลา่
อกี ครง้ั   พกั โผลม่ าอกี   เขาบอกเธอวา่ เสอ้ื ผา้ ปดิ บงั ตวั ตนจรงิ ๆ ของเธอไมไ่ ดห้ รอก 
เธอต่ืนขึ้นตอนนั้นเอง ท้ังโกรธทั้งอาย  ขนาดในฝัน พักยังตามไปกวนประสาท
จนได้
  เธอนอนบนเตยี ง เพลดิ เพลนิ กบั สายลมเยน็ ๆ ทโ่ี ชยเขา้ มาทางหนา้ ตา่ งหอ้ ง

MICHAEL BUCKLEY

นอน  เครื่องบินจำ�ลองที่แขวนอยู่บนเพดานแกว่งไปมา  เธอมองดูมันอยู่ครู่หนึ่ง
พลางนึกภาพพ่อกำ�ลังต่อมันตอนอายุเท่าเธอ  พ่อทุ่มเทกับแบบจำ�ลองมาก
พวกมันถูกทาสี ติดกาว และประกอบกันอย่างสมบูรณ์แบบ  พ่อของเธอเป็นคน
พิถีพถิ นั มาก
ดาฟเน น้องสาวของเธอนอนหลับเอาหน้าซุกหมอนหายใจเบาๆ อย่ขู ้างๆ
ซาบรีนาเหลือบมองนาฬิกาปลุกท่ีตั้งอยู่บนโต๊ะหัวเตียง ตีสามแล้ว  เป็นเวลาท่ี
เหมาะเลย เธอคดิ   ไมม่ เี รอ่ื งฉกุ เฉนิ ใหจ้ ดั การ ไมม่ เี รอ่ื งโกลาหลทใี่ กลจ้ ะเกดิ  ไมม่ ี
เรื่องต้องรับผิดชอบ และท่ีดีท่ีสุด ไม่มีสายตาสอดรู้สอดเห็น  ซาบรีนาปีนลงจาก
เตยี ง รบี ไปทโี่ ตะ๊ มมุ หอ้ งและเปดิ ลน้ิ ชกั   มกี ระเปา๋ สดี �ำ ใบเลก็ ซกุ อยกู่ น้ ลน้ิ ชกั   เธอ
ฉวยมนั ข้ึนมาและย่องเข้าไปในโถงทางเดิน 
เม่ือเข้าไปในห้องน้ำ� เธอก็เปิดไฟและปิดประตู  รู้สึกดีที่ได้ครองห้องนำ้�
คนเดียวบ้าง  ในบ้านใหญ่หลังเก่าแก่นี้มีคนอาศัยอยู่รวมกันหลายคน นอกเหนือ
จากซาบรนี ากบั ดาฟเนแลว้  ยงั มอี าเจก ยา่ เรลดา พกั  และแนน่ อนเอลวสิ  หมาของ
ครอบครวั ทใี่ ชโ้ ถสว้ มเปน็ กอ๊ กนำ้�ดม่ื บอ่ ยๆ  และทกุ คนใชห้ อ้ งน�้ำ เลก็ ๆ ทม่ี อี ยหู่ อ้ ง

ตวั อยา่ งเดยี วร่วมกัน ตอ้ งตอ่ แถวยาวและขาดความเป็นส่วนตัว

ซาบรีนาเปิดซิปกระเป๋าสีดำ�ใบเล็ก เผยให้เห็นเคร่ืองสำ�อางในกรุสมบัติ
ส่วนตัว ไม่ว่าจะเป็นลิปสติกและลิปกลอสหลายแท่ง อายแชโดว์ มาสคารา บลัช
ออน และครีมรองพ้ืน รวมถึงกิ๊บติดผมหลายแบบท่ีเธอซ้ือด้วยเงินค่าขนมที่ร้าน
ขายยาในละแวกบ้าน  เธอคยุ้ กระเปา๋ และเรม่ิ ลงมือ
อยา่ งแรก เธอพยายามทาครมี รองพน้ื  แตม่ นั ท�ำ ใหเ้ ธอดเู หมอื นผ ี จากนนั้
เธอเผลอปัดแก้มเยอะเกินไป เลยดูเหมือนเขินอายอยู่ตลอดเวลา  มาสคาราหนา
เตอะและจับเป็นก้อน บวกกับอายไลเนอร์ ทำ�ให้เธอดูเหมือนแร็กคูนท่ีกำ�ลังโกรธ 
ลปิ สติกกแ็ ดงแปรด๊ เหมือนรถดับเพลงิ
พอแต่งหน้าเสร็จ เธอก็มองดูตัวเองในกระจกและแทบจะร้องไห้โฮ  เธอ
ดเู หมอื นโจก๊ เกอรท์ หี่ ลดุ ออกมาจากส�ำ รบั ไพ ่ เธอนา่ เกลยี ดมาก และทแี่ ยก่ วา่ นน้ั
คือหมดหวัง  เธอคงไม่มีวันใช้ของเหล่าน้ีเป็น  เธอล้างเคร่ืองสำ�อางท้ังหมดออก

8

หมาป่าใจรา้ ยกับเทพนยิ ายลวงโลก

ดว้ ยความฉุนเฉียว  เวลาแบบนีเ้ องท่ีซาบรนี าคิดถึงแม่เปน็ พเิ ศษ 
ช่วงหลังมาน้ ี รูปร่างหน้าตาเป็นเร่อื งสำ�คัญมากข้นึ เร่อื ยๆ สำ�หรับซาบรีนา
แมจ้ ะไมเ่ ขา้ ใจการเปลย่ี นแปลงทเ่ี กดิ ขน้ึ กบั ตวั เองสกั เทา่ ไหร ่ แตเ่ ธอรวู้ า่ มนั เกย่ี วขอ้ ง
กบั การโตเปน็ ผใู้ หญ ่ มนั เหมอื นกบั เมอื่ วานนเ้ี ธอยงั ไมส่ นใจเลยวา่ ตวั เองจะดเู ปน็
อย่างไร แต่ตอนนี้เธอกลับใช้เวลาพิจารณาทรงผมอยู่หลายช่ัวโมง  เธอครุ่นคิด
อย่างหนักว่ารองเท้าเข้ากับเสื้อหรือเปล่า  ดูเหมือนเธอจะเอาแต่คิดว่าคนอ่ืนจะ
มองเธออย่างไร และเธอเกลียดที่ตัวเองเป็นแบบนี้  เธอรังเกียจเด็กผู้หญิงหวาน
แหววผกู โบสวมชดุ กระโปรงสน้ั ๆ มาตลอด  พวกเธอชา่ งงเ่ี งา่ และฉาบฉวย  โชครา้ ย
ที่ซาบรีนารู้สึกว่าตัวเองกำ�ลังกลายเป็นพวกเดียวกับเด็กผู้หญิงเหล่าน้ัน  ทุกคร้ัง
ที่เธอทาลปิ กลอส เธอจะนึกภาพเซลล์สมองอีกกอ้ นกำ�ลังตายอยา่ งน่าสยดสยอง
โชคดีที่ไม่มีใครในบ้านสังเกตเห็นความหมกมุ่นในเรื่องรูปร่างหน้าตาของ
เธอ -- ทสี่ �ำ คญั ทส่ี ดุ คอื พกั   ถา้ เขารวู้ า่ เธอมาเขา้ หอ้ งน้ำ�กลางดกึ เพอื่ แตง่ องคท์ รง
เครอ่ื งและพจิ ารณาขอ้ บกพรอ่ งของตวั เองละก ็ เขาตอ้ งลอ้ เธอไปจนแกห่ งอ่ มแนๆ่
หยดุ เรอ่ื งสวยๆ งามๆ ไวก้ อ่ นส�ำ หรบั คนื น ี้ ซาบรนี าลา้ งหนา้ และก�ำ ลงั จะปดิ

ตวั อย่างไฟกลับเข้านอน ก็พลันได้ยินเสียงอะไรบางอย่างพ่นฟองบุ๋งๆ อยู่ในโถส้วม  ฝา

ชักโครกปิดอยู่ เธอเลยมองไม่เห็นว่าเสียงนั่นเกิดจากอะไร แต่ก็พอจะเดาออก 
กอ่ นทพ่ี กั จะยา้ ยเขา้ มาอยใู่ นบา้ น เขาอาศยั อยใู่ นปา่ มาหนง่ึ ทศวรรษ  เครอ่ื งอ�ำ นวย
ความสะดวกสมยั ใหมจ่ งึ ดงึ ดดู ใจเขา -- โดยเฉพาะโถสว้ ม  เขาชอบชกั โครกซ�้ำ แลว้
ซำ้�เล่าและมองดูน้ำ�หมุนวนหายลงไปในคอห่าน  เขาเช่ือว่าโถส้วมเป็นของวิเศษ
อย่างหน่งึ อยหู่ ลายเดือน จนกระทงั่ อาเจกอธิบายใหฟ้ ังว่าระบบทอ่ ประปาในบ้าน
ทำ�งานอย่างไร  โชคร้ายท่ีความรู้นี้มีแต่จะเพิ่มความสนใจของพักข้ึนไปอีก และ
ไมน่ านเขากล็ งมอื ปฏบิ ตั กิ ารสง่ิ ทเ่ี ขาเรยี กวา่  “งานวจิ ยั ทางวทิ ยาศาสตร”์  เพอ่ื คน้ หา
วา่ อะไรสามารถกดลงชกั โครกไดบ้ า้ ง  เรม่ิ จากเศษสตางคเ์ ลก็ ๆ นอ้ ยๆ แลว้ เพม่ิ ขนาด
ขึ้นอย่างรวดเร็ว ตั้งแต่ลูกแก้ว นาฬิกาข้อมือ ลูกบิดประตู ก้อนไหมพรม แม้แต่
ไอศกรมี รสเนยถว่ั พแี คนเปน็ ลกู ๆ กห็ มนุ วนหายไป  ในทสี่ ดุ ยา่ กห็ ยดุ เรอ่ื งทงั้ หมดน ้ี
เมอ่ื จบั ไดว้ า่ พกั ก�ำ ลงั พยายามชกั โครกตวั บเี วอรท์ เี่ ขาดกั ไดร้ มิ แมน่ �ำ้   นบั แตน่ นั้ มา 

9

MICHAEL BUCKLEY

โถส้วมก็คาย “งานทดลอง” ของพักข้ึนมาตลอด  อาทิตย์ก่อน ซาบรีนาเจอถุงมือ
กันหนาวข้างหนึ่งของเธอในน้ัน  ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าอะไรอย่างอื่นกำ�ลังหาทางข้ึน
มาที่ผิวนำ้�  เธอก้มลงเปิดฝา หวังว่าจะเป็นรีโมตคอนโทรลโทรทัศน์ที่อันตรธาน
หายไปเม่อื หลายเดือนก่อน 
แต่มันไม่ใช่รีโมตคอนโทรล  มันเป็นอะไรที่น่าตกใจจนเธอคงฝันร้ายถึงมัน
ไปตลอดชีวิตและเป็นโรคจิตกลัวโถส้วมไปโดยปริยาย  ใครจะไปคาดคิดว่าเปิดฝา
โถส้วมแล้วจะเจอชายตวั เลก็ น่ังอยใู่ นน้นั
“นนั่ ใครนะ่ ”  เขาพดู เสยี งแหลม  เขาตวั สงู ไมเ่ กนิ หนงึ่ ฟตุ และสวมชดุ สเี ขยี ว
ตวั จว๋ิ  หมวกทรงกลมขอบแขง็ สเี ขยี ว และรองเทา้ สดี �ำ เงาวบั ทม่ี หี วั เขม็ ขดั ทองเหลอื ง
สว่าง  เครายาวสแี ดงของเขาจุ่มอย่ใู นน�้ำ โถส้วม
ซาบรีนาร้องเสียงหลงและปิดฝาชักโครกใส่หัวของตัวประหลาดตัวน้ัน
ดงั โครม  ชายรา่ งเลก็ ครางและตะโกนดา่ สองสามค�ำ ดว้ ยความโกรธ แตซ่ าบรนี าไม่
อยฟู่ งั เขา  เธอวง่ิ ไปตามโถงทางเดนิ เปน็ ทเ่ี รยี บรอ้ ยพรอ้ มกบั รอ้ งหายา่ เสยี งดงั ลนั่
ยา่ เรลดาเดนิ โซเซออกจากหอ้ ง  ยา่ สวมชดุ นอนยาวกรอมขอ้ เทา้ กบั หมวก

ตัวอยา่ งนอนที่ซ่อนผมหงอกไว้  ย่าดูเหมือนคุณย่าท่ีสมบูรณ์แบบในภาพถ่าย แน่นอนว่า

ยกเวน้ ขวานรบดา้ มคมท่ถี ืออยูใ่ นมอื
“ลบี ลงิ !”  ยา่ รอ้ งดว้ ยส�ำ เนยี งเยอรมนั นดิ ๆ  ลบี ลงิ  เปน็ ภาษาเยอรมนั แปลวา่
ท่ีรกั   “เกิดอะไรขนึ้ ”
“มีคนอยู่ในโถส้วมคะ่ !”  ซาบรีนาบอก
“มีอะไรนะ” 
เธอยงั ไมท่ นั ตอบ อาเจกกอ็ อกมาจากหอ้ งหนง่ึ ตรงสดุ หอ้ งโถง  เขาแตง่ ตวั
เต็มยศในชุดกางเกงยีน รองเท้าบู๊ตหนัง และเส้ือโค้ตตัวยาวท่ีมีกระเป๋าเล็กๆ เป็น
รอ้ ยใบเยบ็ ติดอย ู่ เขาดเู หน่อื ยออ่ นและต้องโกนหนวดไดแ้ ลว้   “เอะอะอะไรกนั ”
“ซาบรีนาบอกว่าเห็นอะไรบางอยา่ งในโถส้วมแน่ะ”  ย่าเรลดาอธบิ าย
“สาบานไดว้ ่าผมกดชักโครกแล้วนะ”  อาเจกพูดพรอ้ มกับชมู อื ข้นึ
“ไม่ใช!่   คนค่ะ!”  ซาบรนี าตะโกน  “เขาพดู กับหนดู ว้ ย”

10

MICHAEL BUCKLEY

“แมต่ อ้ งเลกิ ท�ำ อาหารเผด็ ๆ ใหเ้ ดก็ ๆ กนิ ซะท”ี   อาเจกบอก  “มนั ท�ำ ใหเ้ ดก็ ๆ 
ฝนั รา้ ย”
“มนั ไม่ใช่ความฝันนะคะ!”  ซาบรีนาร้อง
ดาฟเนเขา้ มาในโถงทางเดนิ  ลากผา้ หม่ ตามหลงั มาดว้ ย  เธอใชม้ อื ขา้ งทวี่ า่ ง
ขยต้ี าใหห้ ายงว่ ง และมองไปรอบๆ อยา่ งบดู บงึ้   “ขอหลบั สบายๆ บา้ งไมไ่ ดห้ รอื ไง”
“ซาบรีนาฝันร้ายนะ่ จะ้ ”  ย่าเรลดาอธิบาย
“หนูเปลา่ นะคะ!”
“เธอบอกว่าเห็นอะไรบางอย่างในโถสว้ มแน่ะ”  อาเจกบอก
“สาบานได้ว่าหนกู ดชกั โครกแล้วนะ”  ดาฟเนวา่
“โธเ่ อย๊ !  หนจู ะพาไปด!ู ”  ซาบรนี าพดู พรอ้ มกบั ดงึ ยา่ เขา้ ไปในหอ้ งน�้ำ   เธอ
ชี้ไปทโ่ี ถสว้ ม จากนั้นกถ็ อยหลงั หนึง่ ก้าว  “มนั อยูใ่ นน้ันคะ่ !”
ยา่ วางขวานรบไวบ้ นพนื้ แลว้ ยม้ิ   “บอกตามตรงนะ ซาบรนี า หลานกโ็ ตออก
ขนาดน้ีแลว้  ไม่นา่ จะกลัวผแี ล้วนะ” 
หญิงชรายกฝาชักโครกขึ้น  มีชายร่างเล็กกำ�ลังถูรอยปูดสีแดงบนหัวของ

ตวั อย่างตัวเองและจอ้ งเขม็งมาที่ทกุ คน

“ท�ำ อะไรของเจา้ น่ะ”  เขาบ่นพมึ พำ�
ดว้ ยความตกใจ ยา่ กระแทกฝาลงโครมเหมอื นทซ่ี าบรนี าเพง่ิ ท�ำ ไป  ซาบรนี า 
ดาฟเน และแมแ้ ตอ่ าเจกยังร้องออกมาดว้ ยความตกใจและถอยออกจากห้องน�ำ้
“ทีนเ้ี ชอื่ หรือยงั ล่ะคะ”  ซาบรีนาพดู
“ตายจริง!”  ยา่ รอ้ ง  “ยา่ จะไม่สงสัยในตัวหลานอีกแลว้ !”
“เราจะทำ�ยังไงกันดคี รับ แม่”  อาเจกถามหญงิ ชรา
“เอลวสิ !”  ยา่ เรลดาตะโกน
อดึ ใจตอ่ มา กอ้ นขนสนี �ำ้ ตาลรางๆ ขนาดมหมึ ากว็ ง่ิ พรวดขน้ึ บนั ไดมา ชนรปู
สองสามรูปหล่นจากกำ�แพงขณะท่ีมันว่ิงหน้าตาตื่นเข้าไปในห้องน้ำ�และหยุดกึก
ซาบรนี าเหน็ มนั ชดั ๆ ตอนนน้ั เอง มนั คอื เอลวสิ  หมาเกรตเดนหนกั สองรอ้ ยปอนด์
ของครอบครัว  มนั เห่าใสโ่ ถสว้ มอย่างดุดนั พรอ้ มกับแยกเข้ียวและงับฝา

12

หมาป่าใจร้ายกบั เทพนิยายลวงโลก

“จัดการมนั เลย เจ้าหนู!”  ดาฟเนสัง่
“ยอมแพ้ซะเถอะ!”  อาเจกตะโกนใส่โถส้วม  “หมาของเราหวิ มากนะ!”
ขณะน้ันเอง ประตูอีกบานในห้องโถงก็เปิดออก แล้วเด็กผู้ชายผมรุงรังใน
ชดุ นอนรปู กอ้ นเมฆกก็ า้ วเขา้ มาในโถงทางเดนิ   เขาเการกั แรแ้ ละเรอดงั ลนั่   “มาสง่
เสยี งหนวกหูอะไรตรงน”้ี
“มีอะไรนา่ กลัวในโถส้วมกไ็ ม่ร้!ู ”  ดาฟเนตะโกน
“งน้ั หรือ สงสยั ฉนั จะลมื กดชกั โครก”  พกั พูด
“ไม่ใช่!  คนตวั เล็กนะ่ ”  ย่าเรลดาบอก
“อ้อ”  พักวา่   “กแ็ ค่ซมี ัส”
“แล้วซีมสั เปน็ ใครกันล่ะ”  ซาบรนี าซกั
“เขาเปน็ สว่ นหนงึ่ ของหนว่ ยรกั ษาความปลอดภยั ใหมข่ องเธอไงละ่   ตอนน้ี
คณุ เคนสิ กอ็ ยใู่ นคกุ  บา้ นนต้ี อ้ งมคี นดแู ล และบอกตามตรง ฉนั ยงุ่  ไมม่ เี วลาท�ำ เอง
หรอก  ฉันเลยจา้ งทีมคุม้ กันใหท้ กุ คน”
“ทำ�ไมเขาถึงอยูใ่ นโถส้วมละ่ ”  อาเจกเน้น

ตวั อย่าง “ถามอะไรโง่ๆ! เขาก็เฝ้าระวงั มันน่ะสิ”

“เพื่ออะไรกนั ละ่ ”  ยา่ ถาม
“โถสว้ มเปน็ ทางเขา้ ทเ่ี ปน็ จดุ ออ่ นของบา้ น”  พกั อธบิ าย  “ไมว่ า่ อะไรกส็ ามารถ
คลานข้นึ มาตามทอ่ และกัด -- ”
“เราพอจะนกึ ออก”  ยา่ เรลดาขดั จังหวะ  “เกดิ ตอ้ งใช้ขน้ึ มาจะท�ำ ยังไง”
“ซมี ัสมีช่วงพกั ตามปกตแิ ละกนิ มอื้ กลางวันตอนเทย่ี งทกุ วนั ”  พักบอก
“นม่ี นั ตลกสนิ้ ด”ี   ซาบรนี าพดู   “เราไมต่ อ้ งการคนคมุ้ กนั  และเราไมต่ อ้ งการ
ใหเ้ ธอเอาตัวประหลาดมาไวใ้ นโถสว้ มดว้ ย!”
พักทำ�หน้านิ่ว  “จะเรียกใครว่าตัวประหลาดก็ช่วยดูให้ดีซะก่อน  เขาเป็น
เลปเพรอคอนต่างหาก” 
ซีมัสยกฝาขึ้นและปีนออกจากโถส้วม  ตอนนี้เขามีรอยหัวโนเขียวป้ัดสอง
รอยและแววตาโกรธเกรย้ี ว  “ขา้ ไมไ่ ดเ้ ตม็ ใจมาใหถ้ กู ทารณุ นะ พกั   ขา้ ขอลาออก!”

13

MICHAEL BUCKLEY

“ลาออกงน้ั หรอื   เจา้ ลาออกไมไ่ ดน้ ะ”  พกั พดู   “ฉนั จะหาใครมาท�ำ แทนเจา้
กนั ละ่ ” 
  “ไปหาเอลฟ์เฝ้าห้องน้ำ�โน่น  ข้าไม่สนหรอก”  เลปเพรอคอนตะโกนพร้อม
กบั เดนิ ปงึ ปงั ไปตามหอ้ งโถงลอดหวา่ งขาของอาเจก ทง้ิ รอยเทา้ เปยี กรอยเลก็ ๆ ไว้
ด้านหลัง
พักหน้าบึ้งและหันกลับมาหาซาบรีนา  “ดูซิว่าเธอทำ�อะไรลงไป -- เธอทำ�
ให้ซมี สั ลาออก!  รู้ไหมวา่ มันยากแคไ่ หนกว่าจะหาคนมานั่งในโถส้วมท้ังคืนไดน้ ะ่ ”
“มเี ลปเพรอคอนอกี กต่ี วั ในบา้ นงนั้ หรอื ”  ดาฟเนถาม ชะเงอ้ มองดหู ลงั มา่ น
อาบน้ำ�
“มีตัวนน้ั ตวั เดียว”  พักตอบ
“ดแี ลว้ !”  ซาบรีนาพดู อยา่ งโล่งอก
“แตม่ โี ทรลลอ์ กี ประมาณสบิ กวา่ ตวั  กอ๊ บลนิ หลายตวั  เอลฟก์ บั บราวนสี อง
สามตัว และชูปากาบรา1 ประจำ�การอยู่ตามบรเิ วณทเี่ ป็นจุดอ่อนอน่ื ๆ ของบ้าน” 
ซาบรนี าอ้าปากคา้ ง  “มตี วั ประหลาดอยู่เต็มบา้ นเลยหรอื ”

ตัวอยา่ ง “อีกแล้ว ตัวประหลาด เป็นคำ�ท่ีน่าเกลียดมาก  มันตอกยำ้�ว่าเธอช่างไม่รู้

อะไรซะเลย  น่ีมนั ศตวรรษท่ียส่ี ิบเอด็ แลว้  รู้ไหม”  พกั ตอบ
ซาบรนี ากำ�หมัดแน่น  “ฉนั จะตอกปากเธอให ้ เพื่อน”
“ขอแบบเตม็ เหนยี่ วเลยนะ!”  พกั ตะโกน  “รอเดย๋ี ว  มอี ะไรตดิ ทปี่ ากเธอนะ่ ”
ซาบรีนารีบเอาแขนเสื้อเช็ดปาก ทิ้งรอยลิปสติกไว้บนเสื้อ  เธอด่าตัวเอง
เบาๆ ที่ไมล่ า้ งออกใหห้ มด  “ไม่มีอะไรน”ี่   เธอพูดอยา่ งเหนียมอาย
“พัก เราขอบใจมากที่เธอคอยดูแลเรา”  ย่าพูดพลางก้าวมาขวางระหว่าง
ซาบรีนากับพัก  “ฉันรู้ว่าคุณเคนิสคงรู้สึกดีข้ึนถ้ารู้ว่าเธอรับหน้าที่แทนเขา  คงไม่
เสยี หายอะไรทจ่ี ะม ี ‘หนว่ ยรกั ษาความปลอดภยั ’ รอบบา้ น แตห่ อ้ งน�ำ้ อาจเปน็ ทท่ี เ่ี รา

1 สัตว์ลึกลับในตำ�นาน ช่ือเป็นภาษาสเปนแปลว่าตัวดูดเลือดแพะ พบในอเมริกาและลาติน
อเมริกา มีเง่ียงเป็นแถวจากหัวไปถึงหาง ตัวเป็นสีฟ้าปนเทา  ไม่มีขน สูงประมาณหน่ึงเมตร
และมที ่ายืนและกระโดดคล้ายจงิ โจ้

14

หมาปา่ ใจรา้ ยกบั เทพนยิ ายลวงโลก

ไมอ่ ยากให้มใี ครมาเฝ้านะ่ ” 
“ตามใจ แต่ถ้ามีมังกรคลานขึ้นมาจากท่อและย่างบ้ันท้ายเข้าให้ละก็ อย่า
มาร้องไห้หาฉนั กแ็ ลว้ กนั ”  พักฮดึ ฮัดและมุ่งหน้ากลบั ไปท่ีหอ้ งของตัวเอง
ดาฟเนชะเง้อมองในโถส้วม  “มงั กรขน้ึ มาไดจ้ ริงๆ หรอื คะ”
ย่าเรลดายืนยันกับเด็กหญิงตัวน้อยว่าบ้ันท้ายของเธอปลอดภัยจากการ
จู่โจมของมังกรแน่นอน  ย่าชมเอลวิสในความกล้าหาญและเกาหลังหูใหญ่ๆ ของ
มัน แล้วเร่งให้ทุกคนกลับเข้านอน  “พรุ่งนี้เราต้องไปเย่ียมคุณเคนิสกันแต่เช้าตรู่” 
ย่าเตือนความจำ�ทุกคน
ไปเย่ียมให้เสียเที่ยวอีกแล้ว ซาบรีนานึกในใจ
ยา่ กลบั ไปทหี่ อ้ งของตวั เองโดยมเี อลวสิ เหยาะยา่ งตามหลงั  ทง้ิ ซาบรนี ากบั
ดาฟเนให้อยกู่ ับอาตามลำ�พงั
“อาตน่ื อยู่ทงั้ คืนเลยหรือคะ”  ดาฟเนถามเขา
อาเจกขย้ตี าทแี่ ดงช้ำ�  “อยากเห็นไหมวา่ เธออยทู่ ีไ่ หน”
“แน่นอนคะ่ ”  ซาบรีนาตอบ

ตวั อย่าง เดก็ หญงิ ทง้ั สองตามเขากลบั ไปทป่ี ระตหู อ้ งนอนแขกตรงสดุ หอ้ งโถง หอ้ งนน้ั

ไม่ได้ตกแต่งอะไรมาก มีแต่กระจกเต็มตัวติดกำ�แพงอีกฟากกับเตียงขนาดห้าฟุต
ตรงกลางห้อง  ที่นอนอยู่บนเตียงคือเฮนรีกับเวโรนิกา กริมม์ พ่อแม่ของซาบรีนา
กบั ดาฟเน ซง่ึ ตอนนต้ี กเปน็ เหยอ่ื ของเวทมนตรท์ ท่ี �ำ ใหพ้ วกเขาหลบั ใหล  ซาบรนี ากบั
ครอบครวั ของเธอลองมาทกุ วธิ แี ลว้ กป็ ลกุ พวกเขาไมไ่ ด ้ พวกเขาเปน็ เหมอื นเจา้ หญงิ
นทิ ราสองคน เพยี งแตห่ นงึ่ ในนน้ั ถงึ เวลาตอ้ งโกนหนวดแลว้   เมอื่ ไมน่ านมาน ี้ เรมิ่ มี
ความหวังรางๆ สำ�หรับกริมม์ผู้หลับใหล -- ผู้หญิงคนหน่ึงจากอดีตของเฮนรีอาจ
ชว่ ยปัดเปา่ เรื่องเศร้าของครอบครวั ใหห้ มดไป  อาเจกคอยเฝ้าดเู ธอจากของวเิ ศษ
ท่ีมคี า่ ทสี่ ดุ ในครอบครองของตระกลู กริมม์ -- กระจกวิเศษน่นั เอง
กระจก ไมใ่ ชค่ �ำ ทบ่ี รรยายถงึ ตวั มนั ไดถ้ กู ตอ้ งสกั เทา่ ไหร ่ กระจกตอ้ งสะทอ้ น
ภาพที่อยู่ตรงหน้า แต่กระจกบานนี้สะท้อนอย่างอ่ืน -- หรือจะให้ถูกคือที่ อ่ืน
ซาบรนี าจอ้ งมองพน้ื ผวิ ทคี่ ลา้ ยเงนิ และเหน็ หญงิ งามผมเปน็ ลอนคนหนงึ่ ทมี่ ใี บหนา้

15

MICHAEL BUCKLEY

กลมและตาสีเขียว  เธอมีกระบนจมูกนูนกลม และผมสีทองของเธอดูเหมือน
ทองคำ�เลอค่าตัดกับท้องฟ้าสีครามสดใส  เธอสวมชุดกระโปรงพองๆ สีขาวและ
ก�ำ ลงั นง่ั อยบู่ นอูฐ  มคี นอน่ื อยกู่ ับเธอด้วย แต่ละคนอยบู่ นอูฐเหมือนกัน และพวก
เขาก�ำ ลงั ถา่ ยรปู พรี ะมดิ โบราณซงึ่ ตงั้ ตระหงา่ นอยบู่ นทะเลทรายทเี่ ตม็ ไปดว้ ยโขดหนิ
“โกลดลิ ็อกส์”  ซาบรีนากระซิบ
“ท่าทางจะรอ้ นนา่ ด”ู   ดาฟเนพดู ขณะเพ่งมองกระจก
“ฉนั คดิ วา่ เธออยทู่ ไ่ี หนสกั แหง่ ในอยี ปิ ตน์ แี่ หละ  แตบ่ อกยากวา่ ตรงไหนแน ่
ทนี่ น่ั มพี รี ะมดิ เตม็ ไปหมด”  อาเจกบอกพลางเคาะขอบกระจก  “ถา้ เจา้ นมี่ เี สยี ง ฉนั
อาจพอฟงั ภาษาถิน่ ของไกด์นำ�เที่ยวออก”
“อาทิตย์ที่แล้วเธออยู่ในเซเรนเกตี2 อาทิตย์ก่อนโน้นก็แอฟริกาใต้  ทำ�ไม
เธอชอบยา้ ยไปเร่อื ย”  ดาฟเนพูด
“ใครจะไปรู้”  ซาบรีนาบ่น  “เธอไม่เคยอยู่ที่ไหนเกินสองสามวัน แล้วเธอก็
บินไปที่ไหนสักแห่งท่ีต่างสุดขั้ว!  เราจะส่งข้อความถึงเธอได้ยังไงกันล่ะ  เธอต้อง
กลับมาทน่ี ี่  เธอตอ้ งชว่ ยเราปลุกพอ่ กับแม่!”

ตัวอย่าง ดาฟเนกบั อาเจกดเู หมอื นจะตะลงึ กบั อารมณท์ พี่ ลงุ่ พลา่ นของซาบรนี า แต่

เธอรสู้ กึ วา่ เธอมสี ทิ ธโิ์ กรธ  ชว่ งเวลาหนงึ่  การคน้ หาวธิ แี กค้ าถาใหพ้ อ่ กบั แมเ่ คยดู
สน้ิ หวงั   ตอนนเ้ี มอ่ื พวกเธอรแู้ ลว้ วา่ ผหู้ ญงิ คนนม้ี ที างออก มนั กลบั ยากยงิ่ กวา่ เดมิ  
เนอื่ งจากตอ้ งคอยเฝา้ ดเู ธอตะลอนไปรอบโลกในวนั หยดุ พกั ผ่อนโงๆ่  
“ใจเยน็ ๆ บรนี า”  อาเจกปลอบให้เธอสงบลง  “เราตอ้ งตามตัวเธอไดแ้ น”่
ราวกบั นดั กนั ไว ้ ภาพในกระจกเลอื นหายไป ปรากฏเปน็ ภาพศรี ษะกลมมน
ของคนหน้าตาดุดันลอยอยู่ในพื้นผิวสีเงิน  เขามีรูปหน้าเป็นเหลี่ยมเป็นสัน ริม
ฝีปากหนาอิ่ม และดวงตาสีดำ�สนิท
“สวัสดีค่ะ กระจก”  ซาบรีนากลา่ วทัก
“สวัสดี เด็กๆ”  กระจกกล่าว  “พวกเจ้าช่วยลากอาของเจ้าออกไปจากท่นี ่ี

2 ท่ีราบทางตอนเหนือของสหสาธารณรัฐแทนซาเนีย ประเทศท่ีอยู่บนชายฝ่ังตะวันออกของ
แอฟริกา

16

หมาปา่ ใจรา้ ยกับเทพนิยายลวงโลก

ทีได้ไหม  เขาเอาแต่ซุ่มอยู่แถวน้ีมาสองอาทิตย์แล้ว  เขาต้องกินอะไรบ้าง และถ้า
ถามขา้  เขาเลยเวลาอาบน้ำ�มานานแล้ว”
“กระจกพูดถูกค่ะ”  ดาฟเนพูดกับอาของเธอ  “ไม่ได้ว่านะคะ แต่อาเร่ิมจะ
เหม็นตๆุ  แล้ว”
อาเจกยกั ไหลแ่ ละชูมือยอมแพ้  “กไ็ ด ้ ไว้ฉนั คอ่ ยเรมิ่ ใหมต่ อนเชา้ ก็ได้”
“หลงั อาบน้ำ�แล้วนะ”  กระจกยำ�้
อาเจกหนั ไปทเี่ ดก็ หญงิ ทงั้ สอง  “พวกเธอควรรบี ไปนอนเหมอื นกนั   พรงุ่ น้ี
พวกเธอมีเร่ืองสำ�คัญต้องทำ�”
“นง่ั อยนู่ อกคกุ  หวงั วา่ เขาจะใหเ้ ราเขา้ ไปเยย่ี มคณุ เคนสิ ซะมากกวา่ ”  ซาบรนี า
พมึ พ�ำ   “เสยี เวลาชะมดั   นายอ�ำ เภอนอตทงิ แฮมไมย่ อมใหเ้ ราเขา้ ไปหรอก  เรานา่
จะเอาเวลาไปตามหาโกลดลิ อ็ กสด์ กี วา่ ”
“เธออาจไม่ได้เจอเคนิส แต่ฉันแน่ใจว่าเขาซาบซ้ึงในความพยายามนะ
ซาบรนี า  เกิดเธอล้มเลกิ เอาวนั ทนี่ อตทงิ แฮมเปล่ียนใจข้ึนมาละ่ ”
“จะเปลยี่ นใจได้มนั ตอ้ งมหี ัวใจซะก่อน”  ซาบรนี าบ่นพึมพำ�

ตวั อย่าง “อาจะไปกบั เราหรือเปล่าคะ” ดาฟเนถามอา

“คราวน้ีคงไม่ละ แม่หนพู ีนตั   ฉนั มอี ะไรตอ้ งทำ�กับไบรอาร์ โรส”
“จบั มอื หนุงหนิงกันอกี วนั สินะคะ”  ดาฟเนถาม
อาเจกย้ิม  “ถ้าฉนั เดินหมากถกู นะ”

•   •   •

ม้ือเช้าไม่ใช่ประสบการณ์ท่ีน่าเพลิดเพลินสำ�หรับซาบรีนา  อาหารที่ย่าเรลดาทำ�
ไม่น่าพิสมัยเอาเสียเลย  อาหารข้ึนชื่อทั้งหลายของย่าประกอบด้วยรากไม้และ
ตอไม้ ดอกไม้และวัชพืช นมจากสัตว์แปลกๆ และเปลือกไม้ รวมอย่ใู นซอสเข้มข้น
เป็นฟองปุดๆ  แต่เช้าวันนั้น ความอยากอาหารของเธอไม่ได้ถูกทำ�ลายเพราะ
หายนะด้านการทำ�ครัวของย่า แต่เป็นเพราะสัตว์ประหลาดปากเหมือนหมูท่ีนั่ง

17