รสวรรณคดี

1. นายสหพัฒน์ บัวสมบรู ณ์ เลขท่ี 1

2. นายเลศิ วุฒิ นวลจรติ เลขท่ี 6

3. นายปารมี ชลสวสั ด์ิ เลขที่ 8

4. นางสาวพมิ พม์ าดา วุฒิพงศช์ ัยสกุล เลขที่ 26

5. นางสาวสพุ ชั ชา เกิดสมบูรณ์ เลขที่ 27

ชั้นมธั ยมศกึ ษาปีที่ 6/2

โรงเรยี นกาญจนาภิเษกวทิ ยาลยั สุพรรณบุรี

(\_(\ รสวรรณคดี

(=’ :’) ไทย
•(,(”)(”)

เสาวรจนยี ์ การเล่าชมความงามของมนุษย์
(บทชมโฉม) อมนุษย์ หรือสัตว์

องค์กษตั รยิ ท์ ัศนานางเงือกน้อย ดแู ชม่ ชอ้ ยโฉมเฉลาทั้งเผา้ ผม

ประไพพกั ตรล์ ักษณล์ า้ ล้วนข้าคม ท้งั เนอื้ นมนวลปรางออกเต่งทรวง

ขนงเนตรเกศกรอ่อนสะอาด ดงั สุรางคน์ างนาฏในวังหลวง

พระเพลนิ พิศคดิ หมายเสยี ดายดวง แล้วหนักหน่วงนึกทจ่ี ะหนไี ป

(พระอภัยมณี : สนุ ทรภ)ู่

การกล่าวแสดงความรกั ในการ
โอโ้ ลมปฏโิ ลมกอ่ นจะถึงบทสงั วาส

ถงึ ม้วยดนิ สิ้นฟ้ามหาสมุทร ไมส่ ้นิ สุดความรกั สมคั รสมาน

แมน้ เกดิ ในใต้ฟา้ สธุ าธาร ขอพบพานพิศวาสไม่คลาดคลา

แมน้ เนอ้ื เยน็ เปน็ หว้ งมหรรณพ พข่ี อพบศรีสวสั ด์ิเป็นมจั ฉา

แมน้ เปน็ บวั ตวั พ่เี ปน็ ภุมรา เชยผกาโกสมุ ปทมุ ทอง

เจา้ เปน็ ถ้าไพขอให้พี่ เปน็ ราชสีห์สมส่เู ป็นคูค่ รอง

จะติดตามทรามสงวนนวลละออง เป็นคคู่ รองพศิ วาสทุกชาติไป

(สนุ ทรภ)ู่

การกล่าวแสดงอารมณไ์ ม่พอใจ

เมอ่ื รักกันไม่ไดก้ ็ไมร่ ัก ไมเ่ หน็ จกั เกรงการสถานไหน

ไมร่ ักเราเราจักไมร่ กั ใคร เอะ๊ น้าตาเราไหลทา้ ไมฤา

(สจุ ิตต์ วงษเ์ ทศ)

การกลา่ วแสดง
อารมณ์โศกเศรา้ อาลัยรกั

เคยหมอบใกล้ได้กลน่ิ สคุ นธต์ ลบ ละอองอบรสรนื่ ชน่ื นาสา

ส้ินแผ่นดินสน้ิ รสสคุ นธา วาสนาเรากส็ น้ิ เหมอื นกลน่ิ สคุ นธ์

(สนุ ทรภู่ : จากนิราศภูเขาทอง)

รสวรรณคดี ( \_/ )
สันสกฤต
(>.<=)
( U)

ถึงไปกไ็ ม่อยนู่ าน เยาวมาลย์อย่าโศกเศรา้ หมอง
พระจุมพติ ชดิ เชยปรางทอง กรประคองนฤมลขนึ้ บนเพลาฯ

หาสยรส
(รสแห่งความขบขนั )

บ้างบา่ วเข้าคนละบ่าพานายวง่ิ ประเจยี ดเครอ่ื งเปลือ้ งท้ิงไว้เกล่อื นกลน่
บ้างหนามเกี่ยวหวั หไู ม่รู้ตน ซกุ ซนด้นไปแตล่ า้ พัง
ร้อื ต่ืนเสยี งเพื่อนกนั ข้างหลัง
บา้ งเททิง้ ไถข้ ้าวเขนงปืน อุตส่าห์คลานเซซังซกุ ไปฯ
ทถี่ กู ปืนปว่ ยขาละล้าละลัง

แต่การศกึ ครั้งนไ้ี มค่ วรเป็น เกดิ เข็ญเพราะลูกอปั ลกั ษณ์
จะมคี ่ผู ชู้ ายก็ไมร่ ัก จึงหักให้สาสมใจ

เมื่อน้นั ท้าวกะหมังกหุ นิงนเรนทร์สรู
ได้ฟงั ทัง้ สองทูตทูล ใหอ้ าดูรเดือดใจดัง่ ไฟฟ้า
ดูดู๋เจ้าเมอื งดาหา
จงึ บญั ชาตรสั ดว้ ยขดั เคือง แต่จะว่ารบั ไว้กไ็ มม่ ี
เราอ่อนงอ้ ขอไปในสารา

วีรรส

(รสแหง่ ความกลา้ หาญ)

จะต้ังหน้าอาสาชิงชัย มไิ ดย้ อ่ ท้อถอยหลงั
สู้ตายไมเ่ สยี ดายชีวัง กว่าจะส้ินชวี งั ของขา้ น้ฯี

ภยานกรส

(รสแหง่ ความกลวั ตนื่ เตน้ ตกใจ)

เห็นระตถู อยเทา้ ก้าวผิด พระกรายกริชแทงอกตลอดหลงั
ล้มลงดา่ วด้ินสิ้นก้าลงั มอดมว้ ยชวี งั ปลดปลงฯ

พีภัตสรส

(รสแห่งความชัง ความรงั เกียจ)

มาอยไู่ ยกับอา้ ยหนิ ชาติ แสนอุบาทว์ใจจติ รษิ ยา
ดงั ทองค้าท้าเลี่ยมปากกะลา หน้าตาด้าเหมอื นมนิ หม้อมอม

พอวายวรวากย์อา้ ง โอษฐ์พระ
ดาลมหาวาตะ ตื่นฟ้า
พานพัด
ทรหึงทรหวงพะ- จรสั ด้าวแดนสมร
หาวแฮ หอบธมุ างคจ์ างจา้

ศานติรส

(รสแห่งความสงบ)

มาถึงเนนิ ผาทา่ ต้นไทร น้าเปยี่ มสระใสสะอาดนัก
ทธี่ ารแกง่ แรงไหลมาคึกคกั เป็นชะงักชะงอ่ นผา่ นา่ ส้าราญ
เผยออกกลนิ่ ชวยหว้ ยละหาน
บวั ไสวใบบงั ระบุดอก ท่ีดอกบานแลว้ ก็หลน่ ละอองลง
ต้นไมส้ ูงสะพรงั่ บงั ริมธาร