หนูน้อยหมวกแดง

นิทานอีสป
เรื่อง

หนูน้อยหมวกแดง

กาลครั้งหนึ่ง ณ หมู่บ้านที่แสนอบอุ่น มีเด็ก
หญิงหน้าตาน่ารักนั่งเล่นดูคุณแม่ทำอาหารอยู่
ในครัว เพื่อนบ้านทุกคนต่างพากันเรียกเธอว่า

"หนูน้อยหมวกแดง"

ตามสีของหมวกที่เธอใส่เป็นประจำ และวันนี้เธอ

ก็ได้รับคำสั่งจากคุณแม่ ให้นำอาหารและขนมไป
เยี่ยมคุณยายซึ่งอาศัยอยู่ในหมู่บ้านข้าง ๆ

"เอาตะกร้านี้ไปส่งให้ถึงมือคุณยายนะจ๊ะ แล้วก็รีบไปรีบกลับ อย่า
ไปเที่ยวเล่น เถลไถลที่ไหนไกล อย่าพูดคุยกับคนแปลกหน้าด้วยล่ะ

เข้าใจไหม ?"
คุณแม่คนสวยกำชับด้วยความเป็นห่วง ลูกสาวตัวน้อยก็ตอบรับ

และสัญญา แล้วออกจากบ้านไปอย่างร่าเริง



ระหว่างทางไปบ้านคุณยาย บังเอิญมีหมาป่าเจ้าเล่ห์เดินมา
พบกับหนูน้อยหมวกแดง จึงเข้าไปทักทายหวังจับเด็กหญิงทำเป็น

อาหารมื้อเย็น
"สวัสดีจ้ะสาวน้อย มาทำอะไรในป่าตรงนี้คนเดียวเหรอจ๊ะ ?"

"หนูกำลังไปเยี่ยมคุณยายที่หมู่บ้านใกล้ ๆ นี้เองค่ะ" หนูน้อยหมวก

แดงตอบอย่างเป็นมิตร แต่กลับทำให้เจ้าหมาป่าคิดอุบายหลอกล่อ

หวังจับคุณยายของเธอมาเป็นเหยื่อด้วยอีกคน



"แต่ว่าสาวน้อย.. เอาตะกร้าเล็ก ๆ ไปแค่นี้ คุณยายเสียใจแย่
เลย ฉันว่าเราไปเก็บดอกไม้สวย ๆ มาเป็นของขวัญเพิ่มกันเถอะ"
หมาป่าชักชวนให้หนูน้อยหมวกแดงออกนอกเส้นทาง มันจะได้รีบ

ตรงไปจับคุณยายกินก่อน แล้วดักรอหนูน้อยหมวกแดงที่บ้านนั้น
เลย

โชคไม่ดีที่หนูน้อยหมวกแดงหลงเชื่อคำชวน แล้วหันไปเก็บดอกไม้
และเดินเล่นอย่างเพลิดเพลินจนลืมทั้งเวลา ทั้งคำตักเตือนของ

คุณแม่ไปหมดสิ้น
กระทั่งเจ้าหมาป่าเดินทางไปถึงหมู่บ้านข้าง ๆ แล้วจับตัวคุณยาย
ซ่อนเอาไว้ในตู้ ก่อนนำเสื้อผ้ามาใส่ เพื่อปลอมตัวเป็นคุณยายนอน

ป่วยอยู่บนเตียง
รอให้หนูน้อยหมวกแดงมาถึงแล้วจับกินทั้งยายทั้งหลานพร้อมกัน

ทีเดียว

เมื่อหนูน้อยหมวกแดงรู้ตัวว่าทำผิด

คำสั่งของคุณแม่ ก็รีบวิ่งไปหาคุณ
ยายที่บ้านทันที แต่กลับพบว่าคุณ

ยายของเธอนั้นมีท่าทางและหน้าตา
แปลกประหลาดไปจากเดิม

"คุณยายคะ ทำไมคุณยายต้องนอนคลุมโปงด้วยล่ะคะ ?" หนูน้อยถามด้วยความสงสัย






"ยายเป็นไข้ไม่สบาย ยายเลยหนาวจ้ะหลาน" หมาป่าดัดเสียงตอบ






"คุณยายคะ ทำไมเสียงของคุณยายแปลกจังเลยคะ ?" หนูน้อยถามอีกครั้ง



"ยายเจ็บคอ ไอหนักมาก เสียงเลยเพี้ยนไปหน่อยจ้ะหลาน" หมาป่าตอบพร้อมแกล้งทำเป็นไอค่อกแค่ก
ทำให้หนูน้อยหมวกแดงสังเกตเห็นเขี้ยวแหลมในปาก



"คุณยายคะ ทำไมคุณยายถึงมีเขี้ยวยาวขนาดนั้นล่ะคะ ?" หนูน้อยหมวกแดงถาม แล้วค่อย ๆ เดินถอย
ออกมา เพราะเริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัย

"ก็เพราะยายมีเขี้ยวไว้จับหลานกินไงล่ะ เจ้าหนูน้อย !!" คราวนี้หมาป่าไม่
แสร้งทำตัวใจดีอีกต่อไป พร้อมกระโจนมาตะครุบตัวหนูน้อยหมวกแดง

อย่างเกรี้ยวกราด
แต่โชคดีที่เสียงกรี๊ดของหนูน้อยดังไปถึงนายพรานหนุ่มสองคนที่ผ่าน

มาพอดี



ปัง ปัง ปัง !!! เสียงปืนดังขึ้นสามนัด พร้อมกับร่างของหมาป่า
ดิ้นรนอย่างเจ็บปวด นายพรานหนุ่มบุกเข้ามาช่วยชีวิตหนูน้อยหมวก

แดง และพาคุณยายออกจากตู้เสื้อผ้าได้อย่างปลอดภัย
หนูน้อยหมวกแดง

ปัง ปัง ปัง !!! เสียงปืนดังขึ้นสามนัด พร้อมกับ
ร่างของหมาป่าดิ้นรนอย่างเจ็บปวด นายพราน
หนุ่มบุกเข้ามาช่วยชีวิตหนูน้อยหมวกแดง และ
พาคุณยายออกจากตู้เสื้อผ้าได้อย่างปลอดภัย

หนูน้อยหมวกแดงสารภาพความผิด และ
ขอโทษคุณยายที่ตัวเองเถลไถลจนได้รับ

อันตรายกันทั้งคู่

"ยายไม่โกรธอะไรหรอกจ้ะ แค่หนูไม่เป็นอะไรก็พอแล้ว
แต่ต้องสัญญากับยายก่อนนะว่าจะไม่เชื่อฟังคนแปลก
หน้า ไม่เล่นซนจนลืมเวลาแบบคราวนี้อีก" หนูน้อยห
มวกแดงพยักหน้ารับคำ พอคุณยายเห็นดังนั้นก็ยิ้มรับ
แล้วเลี้ยงอาหารมื้ออร่อยให้นายพรานแทนคำขอบคุณ
ก่อนทั้งสองจะพาหนูน้อยหมวกแดงกลับสู่อ้อมกอด

ของคุณแม่ที่บ้านโดยสวัสดิภาพ..





นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :



เด็ก ๆ ควรมีวินัยในตนเอง และเชื่อฟังคำสั่งสอน รวมถึงคำ
แนะนำของคุณพ่อคุณแม่ ถ้าได้รับอนุญาตให้ออกไปข้างนอกแล้ว ก็ไม่
ควรเถลไถลไปไหนไกลจนมืดค่ำ และควรกลับบ้านให้ตรงเวลาที่กำหนด
ที่สำคัญต้องพยายามหลีกเลี่ยง ไม่พูดคุย หรือรับของจากคนแปลกหน้ า
โดยเด็ดขาด เพราะพวกเขาอาจเป็นคนไม่ดีที่หวังขโมยทรัพย์สินเงินทอง
หรือทำร้ายร่างกายแล้วเป็นอันตรายต่อชีวิต เหมือนกับหมาป่าจอมเจ้า
เล่ห์ ที่คิดวางแผนกินหนูน้ อยหมวกแดงเป็นอาหาร แต่ถ้าเผลอทำตัวผิด
ไป ก็ต้องรู้จักขอโทษขอโพย เอาความผิดพลาดมาเป็นบทเรียน แล้วอย่า

กลับไปทำผิดซ้ำสองอีกนะคะ

HAPPY ENDING

ผู้จัดทำ
Chayaporn Kaseem
Wilawan. Junsri