อรัญญา ยีสัน บันทึกเรื่องราว วาดรอยยิ้มลงไป ยินดีกับความทรงจำ ในเล่มนี้ “ อรัญ
อรัญ บันทึกเรื่องราว วาดรอยยิ้มลงไป ยินดีกับความทรงจำ ในเล่มนี้ “
คำ นำ หนังสือเล่มนี้จัดทำ ขึ้นเพื่อเป็นส่วนหนึ่งของรายวิชา “กวีนิพนธ์” หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่ได้รวบรวมบท ประพันธ์ตลอดระยะเวลาในการเรียน ภาคเรียนที่๒ ชั้นปี ที่๒ ประจำ ปีพุทธศักราช ๒๕๖๗ ของนางสาวอรัญญา ยีสัน ภายใต้นามปากกา “อรัญ” งานประพันธ์ดังกล่าว ได้ศึกษาหาความรู้ ได้แต่งขึ้น ผ่านประสบการณ์ การเรียนรู้เรียงร้อย และเล่าเรื่องราวผ่าน รูปแบบบทประพันธ์ต่าง ๆ เช่น กลอน กาพย์ โคลง ฉันท์ และร่าย งานประพันธ์นี้ ผู้จัดทำ หวังเป็นอย่างยิ่งว่าสมุดทำ มือเล่มนี้จะเป็นประโยชน์ต่อผู้ที่สนใจ สมุดทำ มือเล่มนี้ได้ ผ่านคัดกรอง ตรวจสอบจากผู้มีความรู้ความสามรถใน รายวิชากวีนิพนธ์ คือ ผศ. ดร. รุ่งรัตน์ ทองสกุล ที่คอยให้ คำ ปรึกษา คอยชี้แนะการทำ งานให้มีประสิทธิภาพสูงสุด ขอ ขอบพระคุณอย่างสูง
สารบัญ เรื่อง หน้าคำ นำสารบัญกลอนแนะนำ ตัวเองกลอนเปล่ากาพย์ยานี ๑๑กาพย์ฉบัง ๑๖กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘กลอนนิทานโคลงสี่สุภาพร่ายอินทรวิเชียรฉันท์เพลงตันหยงเพลงสอนน้องบทครูในดวงใจผู้เรียบเรียงกข๑๒๓๔๕๖๑๓๑๕๑๖๑๗๒๓๗๑๐๑๑
กลอน แนะนำ ตัวเอง
เรื่องราว “อรัญญา” ในเมืองมีผู้คนที่หลากลาย เดินเข้าหาเพื่อทำ ความรู้จักกัน ตัวฉันนี้มีนามอันไพเราะ เพราะตัวฉันนั้นชื่ออรัญญา มีเป้าหมายเหมือนกันคือตามฝัน ในสักวันเราต่างพึ่งพา แสนเสนาะฟังแล้วน่าค้นหา ชื่อเล่นต้านั่นหน่อสาวสตูล อรัญ ๒๘ ๐๒ ๒๕๖๖
กลอน เปล่า
พ่อแ ม่ ลู ก ญาติ ลู กพี่ลู ก น้อง ค รอบ ค รัว ” “ครอบครัว “ อรัญ ๒๘ ๐๒ ๒๕๖๖
กลอน กลุ่ม
ฉันนั่งเหม่อมองฟ้าคราใจเหงา หวนนึกถึงคนรักที่ไกลบ้าน ตัวของฉันจากบ้านมานานเนิ่น ความรู้สึกที่เหมือนดั่งสายลม แสนโศกเศร้าแลดูน่าสงสาร ในวันวานหวานชื่นรื่นเริงรมณ์ เวลาเกินความรู้สึกแสนขื่นขม สุดระทมหม่นหมองหัวใจเอย "ไกลบ้าน" บุญรอด ๒๖ มกราคม ๒๕๖๖
กาพย์ยานี 11 ๑๑
"ย่อมใจ กับทะเล" ทะเลช่วยผ่อนคลาย น้ำ สีครามรื่นรมณ์ นภาฟ้าเหลืองส้ม ก่อเกิดผาสุกใจ นอนพักกายฟังคลื่นลม นั่งกินลมด้วยสุขใจ สวยน่าชมอย่างหลงใหล ด้วยทะเลอันสวยงาม อรัญ ๒๘ ๐๒ ๒๕๖๖
กาพย์ฉบัง ๑๖
"นภา" นภาอันไกลตา งดงามยามราตรี แหงนมองบนท้องฟ้า อยากจับสักคราเอย มีหมู่ดาวและเมฆา มีจันทราที่เต็มปรี่ อรัญ ๒๘ ๐๒ ๒๕๖๖
กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘
เชียงใหม่ เชียงใจ หันมองท้องฟ้า ล้วนแล้วเพลิดเพลิน แสงแรกผุดผ่อง มาเยือนมาชม ภูเขางามตา กับเพื่อนคู่ใจ แมลงดังก้อง เห็นแล้วเบิกบาน ท้องฟ้าสดใส ได้เที่ยวเชียงใหม่ อย่างสุขสำ ราญ มิใช่กันดาร ที่กิ่วแม่ปาน สถานที่นี้เอย อรัญ ๒๘ ๐๒ ๒๕๖๖
กลอน นิทาน
"เรื่องกวางน้อย กับเถาวัลย์" ก วางโง่ ยื น กิ น หญ้า น า ย พ รา น ไ ด้ เ ดิ น ผ่ า น มื อ ซ้า ย ถื อ ธ นู สั ต ว์เล็ ก ใหญ่ที่ ต า ม หา น า ย พ รา น ไ ด้ น อ น ฝั น ส ม หวัง ดั่ งใจป อ ง ต ก ใจสะ ดุ้ ง ตื่ น มี ชื่ อ เสี ย ง ที่ เล่าขา น พ รา น นั้ น มี น า ม ว่า มี นิ สั ย ที่ โ อ หัง บ รร ย า ก า ศ ภ า ย ใ น ป่า ใ ค ร ผ่ า น ม าจั ก ต้ อ งไป ที่ชายป่าข้างลำ ธาร พร้อมกับขวานที่นำ มา พร้อมยิงสู้เหล่าสัตว์ป่า อยากได้มาไว้ครอบครอง มือของฉันได้ถือทอง มีสิ่งของที่ต้องการ เพราะเสียงปืนของนายพราน เป็นตำ นานที่โด่งดัง ชื่อภูผาดูน่าฟัง อยู่ลำ พังไร้ที่ไป สิ่งล้ำ ค่าน่าหลงใหล เข้ามาในที่แห่งนี้
เสียงนกร้องเจื้อยแจ้ว ฟังแล้วหน้าสุขขรี พิศดูหมูมัจฉา มันถูกจับน่าสงสาร เต่าน้อยสัตว์สี่ขา มันเชื่องช้าเป็นอาจิน พรานคนนี้ที่ชอบล่า ต้องยากลำ บากไป เจ้ากวางได้เผื่อใจ เดินเตร่แวะเล็มหญ้า นายพรานก็เดินมา จึงคิดไม่นิ่งเฉย นกแต้วแล้วสีสวยดี เพลินฤดีจิตเบิกบาน แหวกว่ายมาในลำ ธาร ด้วยชาวบ้านที่หากิน คืบคลานมาอยู่บนดิน แถวโขดหินลำ เนาไพร ออกตามหาที่แดนไกล จึงจะได้เนื้อสัตว์มา และเดินไปท่องพนา ช่างหรรษาสุขจริงเอย ดูหน้าตาช่างคุ้นเคย ก็ยิงเลย ณ ตอนนั้น
กวางน้อยเกิดตกใจ รีบซ่อนโดยเร็วพลัน วิ่งจนหมดเรี่ยวแรง ต้องยอมรับความจริง กวางน้อยน่าสงสาร บรรลัยอุบัติมา เตลิดไปในเถาวัลย์ ไม่อย่างนั้นจะโดนยิง จนอับแสงให้พึ่งพิง รับกับสิ่งที่พรานล่า จบกับการที่ฝันฝ่า หมดเวลากันแล้วเอย (สอนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ ๒ ) คณะรุ่งเรือง ๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๖
โคลงสี่สุภาพ
คนเคยรักชิดใกล้ ยามเมื่อปล่อยเดียวดาย รักมากแต่กลับกลาย ทุกค่ำ คืนต้องสู้ ใจอยากกลับแต่ช้ำ พูดเรื่องรักสับสน เจ้าแปรเปลี่ยนอีกคน ทุกค่ำ คืนรอเฝ้า ''ความรักคือ'' ห่างหาย ไม่รู้ เป็นอื่น ผ่านพ้นก้าวไป เกินทน จึ่งเศร้า เจ็บยิ่ง เพื่อได้สุขใจ อรัญ ๒๘ ๐๒ ๒๕๖๖
ร่ายสุภาพ
"นครสโตย" หาญลีนานนท์นี้ ภาคสี่คือแม่ทัพ ท่านคอยจังผู้ร้าย มิห่างหายก่อนเก่า เราควรที่เปี่ยมรู้ ว่าท่านนั้นเป็นผู้เก่งกล้า สตูล อรัญ ๒๘ ๐๒ ๒๕๖๖
ร่ายยาว
พระยาภูมินารถภักดีท่านนี้ได้คิดสร้าง แนวทางสร้างเรือนจำ ให้เห็น เป็นสถานที่เรายังคงไว้มองดู อยู่ในปัจจุบันนานมาไม่เลือนหาย มิวางวายสิ่งนี้ควรรู้ไว้แล "นครสโตย" อรัญ ๒๘ ๐๒ ๒๕๖๖
อินทรวิเชียรฉันท์
องค์ศาสดาเจ้า แดนพุทธพระธรรมไซร้ ขอน้อมถวายสัตย์ เรื่องดีมีมิผิด ศิริเกล้าประนมไหว้ นฤชนเจริญจิต ปฏิบัติกระทำ คิด วทะเอ่ยประสงค์มั่น "ผู้กล้า" อรัญ ๒๘ ๐๒ ๒๕๖๖
มาณวกฉันท์
กราบศิริกราน เปี่ยมฐิติรู้ สอนละกิเลส เพื่อหฤทัย ท่านบริสุทธิ์ ทำ นิธิชัด ควรอุชุน้อม ตามปิติมี ท่านมหะผู้ องค์กิวะไกล เหตุมิเหมาะได้ ได้พิเคราะห์ดี หยุดปฏิบัติ เด่นสตินี้ พร้อมมหะที่ องค์ศิริเจ้า "ผู้กล้า" อรัญ ๒๘ ๐๒ ๒๕๖๖
เพลงตันหยง
"ดอกชบา" ตันหยงตันหยง พี่บ่าวนั้นอยู่บารา น้องเลยไมรัก เทโย้บังสาไม่เอาไหร่ หยงไหรละน้องหยงดอกชบา เทโย้บังสาไม่เอาไหร่ พี่บ่าวยึกยักทำ ตัวหม้ายใจ เลยไม่มีใครหันมาแล อรัญ ๒๘ ๐๒ ๒๕๖๖
เพลงสอนน้อง
ไก๊ไก่ ไก๊ไก่ ไกไก๊ไกไกไกไกไก่ ไก๊ไก่ ไก๊ไก่ ไกไก๊ไกไกไกไกไก่ ไก๊ไก่ ไก๊ไก่ ( ซ้ำ ) คำ เป็นคำ ตายนั้นมีมากหลาย กก กบ กด ไง นั้นคือคำ ตาย อีกทั้งยังมี นมยวง คำ เป็น เรานั้นจะเน้นเป็นเสียงที่ยาว ไก๊ไก่ ไก๊ไก่ ไกไก๊ไกไกไกไกไก่ ไก๊ไก่ ไก๊ไก่ ไกไก๊ไกไกไกไกไก่ ไก๊ไก่ ไก๊ไก่ (ซ้ำ ) มีแม่ ก กา ที่ใช้สระ ถ้าเป็นเสียงยาว นั้นคือคำ เป็น ถ้าหาก เสียงสั้น ก็คงต้องเน้นเป็นเสียงคำ ตาย ทำ นองเสียง: เพลงไก๊ไก่ นักร้อง :โหน่ง ชะชะช่า (สอนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ ๒ ) คณะรุ่งเรือง ๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๖
บทครูในดวงใจ
เป็นมนุษย์เป็นได้เพราะใจสูง ถ้าใจต่ำ เป็นได้ แต่เพียง ใจสะอาด ใจสว่าง ใจสงบ เพราะทำ ถูก พูดถูก ทุกเวลา เหมือนหนึ่งยูง มีดี ที่แววขน ย่อมเสียที ที่ตน ได้เกิดมา ถ้ามีครบ ควรเรียก มนุสสา เปรมปรีดา คืนวัน สุขสันต์จริง ผู้แต่ง : พระธรรมโกศาจารย์ (พุทธทาสภิกขุ) กลอนสุภาพ
กาพย์ยานี ๑๑ รอนรอนอ่อนอัสดง ช่วงดังน้ำ ครั่งแดง ลิงค่างครางโครกครอก ชะนีวิเวกวอน พระสุริยงเย็นยอแสง แฝงเมฆเขาเงาเมรุธร ฝูงจิ้งจอกออกเห่าหอน นกหกร่อนนอนรังเรียง ผู้แต่ง : สุนทรภู่ "เรื่องพระไชยสุริยา"
โคลงสี่สุภาพ "เรื่องลิลิตพระลอ" เสียงลือเสียงเล่าอ้าง เสียงย่อมยอยศใคร สองเขือพี่หลับใหล สองพี่คิดเองอ้า อันใด พี่เอย ทั่วหล้า ลืมตื่น ฤๅพี่ อย่าได้ถามเผือ ไม่ปรากฏผู้แต่ง
อินทรวิเชียรฉันท์๑๑ ภาคพื้นพนารัญ เนินราบสลับสม โขดเขินศิขรเขา สูงลิ่วละลานไน จรแสนสราญรมย์ พิศเพลินเจริญใจ ณลำ เนาพนาไลย ยนพ้นประมาณหมาย ผู้แต่ง : พระยาศรีสุนทรโวหาร (ผัน สาลักษณ์)
ร่ายสุภาพ "เรื่องลิลตตะเลงพ่าย" ศรีสวัสดิเดชะ ชนะราชอรินทร์ ยินพระยศเกริกเกรียง เพียงพกแผ่นฟากฟ้า หล้าล่มเลื่องชัยเชวง เกรงพระเกียรติระย่อ ฝ่อใจห้าวบมิหาญ ลาญใจแกล้วบมิกล้า บค้าอาตม์ออกรงค์ ผู้แต่ง : สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส
ผู้เรียบเรียง นางสาวอรัญญา ยีสัน รหัสนักศึกษา ๖๕๑๐๗๘๙๑๐๑ รหัสนักศึกษา ๖๕๑๐๗๘๙๑๐๗ รหัสนักศึกษา ๖๕๑๐๗๘๙๑๒๗ รหัสนักศึกษา ๖๕๑๐๗๘๙๑๒๙ รหัสนักศึกษา ๖๕๑๐๗๘๙๑๓๖ รหัสนักศึกษา ๖๕๑๐๗๘๙๑๓๗ รหัสนักศึกษา ๖๕๑๐๗๘๙๑๓๗ คณะบุญรอด นางสาวจุฑารัตน์ อ่อนสุวรรณ นางสาวซาวีณา สาและ นางสาวณัฏฐณิชา เอกวิลัย นางสาวฟาตีฮ๊ะยูโซ๊ะ นางสาวรุ่งฤดี รอดแข็ง นางสาวศิริลักษณ์ คำ มีผล นางสาวศิวพร ทองมณี นางสาวสิรินยา กัญญา นางสาวอรพรรณ พูลทองเสน นางสาวอรัญญา ยีสัน นางสาวจุฑารัตน์ อ่อนสุวรรณ นางสาวณัฏฐณิชา เอกวิลัย นางสาวศิริลักษณ์ คำ มีผล นางสาวสิรินยา กัญญา นางสาวอรพรรณ พูลทองเสน นางสาวอรัญญา ยีสัน อรัญ คณะรุ่งเรื่อง รหัสนักศึกษา ๖๕๑๐๗๘๙๑๐๑ รหัสนักศึกษา ๖๕๑๐๗๘๙๑๐๕ รหัสนักศึกษา ๖๕๑๐๗๘๙๑๐๗ รหัสนักศึกษา ๖๕๑๐๗๘๙๑๑๓ รหัสนักศึกษา ๖๕๑๐๗๘๙๑๒๒ รหัสนักศึกษา ๖๕๑๐๗๘๙๑๒๗ รหัสนักศึกษา ๖๕๑๐๗๘๙๑๓๘ รหัสนักศึกษา ๖๕๑๐๗๘๙๑๒๙ รหัสนักศึกษา ๖๕๑๐๗๘๙๑๓๖ รหัสนักศึกษา ๖๕๑๐๗๘๙๑๓๗
“ ชีวิตคือ การผจญภัย ที่กล้าหาญ “