ช้างกับมดดำ

หนังสือส่งเสริมการอ่าน ชุดนิทานคุณธรรม
เล่มที่ ๒ เร่ือง ช้างกบั มดดา

เร่ือง : นางสาวสร้อยนรินทร์ คุมคา ภาพ : นายพรดุสิต พลู เขตรวทิ ย์

๑

ชา้ งตวั หน่ึงมีความพอใจท่ีจะเลือกคบเพอ่ื นเฉพาะสัตวท์ ี่ตนเห็นว่ามีอานาจเสมอตน หรือพอท่ีจะทาประโยชน์
ให้แก่ตนเองไดเ้ ท่าน้ัน ส่วนสัตวเ์ ลก็ ๆ ที่มีกาลงั น้อยหรือดอ้ ยกว่าท่ีมาตีสนิท ชา้ งเห็นว่ามีแต่จะทาให้เปลืองตวั
จึงปฏิเสธที่จะคบหาสมาคมดว้ ย

๒

ฉะน้ันสัตวท์ ี่ไดม้ าเป็ นเพ่ือนกบั ชา้ งจึงไดแ้ ก่ ราชสีห์ เสือ หมี ควาย ววั การท่ีชา้ งคบสัตวต์ ่าง ๆ เหล่าน้ี
กเ็ พราะเห็นวา่ เป็นสตั วท์ ่ีมีเข้ียว เลบ็ เขา เป็นอาวธุ เป็นท่ีน่าเกรงกลวั แก่สัตวอ์ ่ืน ๆ นน่ั เอง

๓

อยู่มาวนั หน่ึง มีมดตวั หน่ึงเดินทางมาพบชา้ ง และไดพ้ ูดกบั ชา้ งว่า “ท่านชา้ งผูย้ ิ่งใหญ่ ขา้ เดินทางมาพบท่าน
ในคร้ังน้ี กเ็ พ่ือจะขอมาสมคั รเป็นเพอ่ื นของท่าน ท่านกรุณารับขา้ ไวเ้ ป็นมิตรดว้ ยไดห้ รือไม่”

๔

ชา้ งหัวเราะเสียงดงั แลว้ พูดว่า “เจา้ มดดาผูน้ ่าสงสาร เจา้ ไม่รู้หรืออย่างไรว่าสัตวท์ ี่เราคบเป็ นเพ่ือนดว้ ยน้ัน
จะตอ้ งมีพละกาลงั เป็นท่ีเกรงกลวั แก่สัตวท์ ้งั ปวง และเราตอ้ งพ่ึงพาอาศยั ได้ เจา้ น่าจะรู้ตวั เองดีว่าสมควรจะมาเป็น
เพื่อนกบั เราหรือไม่” มดดาพูดขอร้องกบั ชา้ งว่า “ถึงแมว้ ่าขา้ จะตวั เลก็ กระจอ้ ยร่อยอย่างน้ี แต่ขา้ ก็ปรารถนาจะเป็ น
มิตรกบั ท่าน และคิดวา่ ในบางคร้ังขา้ อาจจะทาประโยชนแ์ ก่ท่านได้ ขอท่านอยา่ รังเกียจสตั วผ์ ตู้ ่าตอ้ ยอยา่ งขา้ เลย”

๕

“เจา้ มดดาเอ๋ย เราคงรับเจา้ ไวเ้ ป็นเพื่อนไม่ไดห้ รอก ถา้ เราคบเจา้ เป็นเพ่ือน ใครรู้เขา้ คงคิดวา่ เราน้ีสิ้นคิด แมแ้ ต่
มดกย็ งั รับไวเ้ ป็นเพ่ือน ขอเจา้ จงกลบั ไปเถิด” ชา้ งปฏิเสธมดดาอยา่ งไม่ใยดี “เม่ือท่านรังเกียจท่ีจะรับขา้ ไวเ้ ป็นเพื่อน
ก็ไม่เป็ นไร แต่ขา้ น้ันเต็มใจที่จะเป็ นมิตรกบั ท่านเสมอ ขา้ ขอลาท่านไปก่อน และหวงั ว่าคงจะไดพ้ บกบั ท่านอีก”
มดดาพดู พร้อมกบั เดินจากไปดว้ ยความผดิ หวงั

๖

อยู่มาวนั หน่ึงหลงั จากตื่นนอน ชา้ งรู้สึกคนั ในหู และเพิ่มความเจ็บปวดข้ึนเร่ือย ๆ จนไม่สามารถออกไปหา
อาหารได้ ชา้ งจึงนอนร้องครวญครางดว้ ยความเจบ็ ปวดเป็นเวลาหลายวนั

๗

บรรดาสัตวท์ ้งั หลายที่เห็นชา้ งหายไป จึงชวนกนั มาหา พบชา้ งนอนซมอยดู่ ว้ ยความเจ็บปวดภายในหู ต่างก็
ช่วยกนั เป็นธุระจดั หาอาหารมาให้ แต่กไ็ ม่มีใครสามารถช่วยรักษาหูของชา้ งใหห้ ายเจบ็ ปวดลงไดเ้ ลย ไดแ้ ต่นงั่ มองดู
ดว้ ยความสงสาร

๘

ฝ่ ายมดดาเมื่อทราบข่าววา่ ชา้ งป่ วยกเ็ ดินทางมาเยยี่ ม เห็นชา้ งนอนดิ้นทุรนทุรายร้องครวญครางอยู่ กร็ ู้สึกสงสาร
จึงเอ่ยปากถามว่า “ท่านชา้ งผูย้ ่ิงใหญ่ ท่านมีอะไรจะให้ขา้ ช่วยบา้ งหรือไม่ ถา้ ขา้ ช่วยท่านได้ ขา้ ก็ยินดีรับใชท้ ่าน”
ชา้ งพดู ดว้ ยความเจบ็ ปวดวา่ “เราไม่รู้เป็นอะไร รู้สึกปวดในรูหูอยา่ งที่สุด เพ่ือนขา้ ลว้ นตวั ใหญ่ ๆ ไม่สามารถเขา้ ไปดู
ได้ เจา้ ตวั เลก็ ๆ ช่วยเขา้ ไปดูในรูหูของเราหน่อยวา่ เกิดอะไรข้ึน เราทนไม่ไหวแลว้ นึกวา่ สงสารเรากแ็ ลว้ กนั

๙

มดดาเมื่อไดฟ้ ังคาขอร้องจากชา้ งจึงตอบกลบั ไปทนั ทีวา่ “ไดส้ ิจ๊ะ ขา้ จะไต่เขา้ ไปในรูหูของท่านเด๋ียวน้ีแหละ
ไปดูวา่ มีอะไรอยภู่ ายในรูหูของท่าน” วา่ แลว้ มดดากไ็ ต่เขา้ ไปในรูหูของชา้ งทนั ที

๑๐

เม่ือมดดาเขา้ ไปในหูของช้างก็พบเห็บตวั หน่ึง กาลงั ดูดเลือดของช้างจนตวั อว้ นกลม มดดาเห็นดงั น้ันจึง
ออกมาแลว้ บอกกับช้างว่า “ข้าเห็นตัวเห็บอยู่ในรูหูของท่าน ตวั มันใหญ่มาก ขา้ จะไปบอกให้เพื่อน ๆ ของข้า
มาช่วยกนั ลากเอาตวั มนั ออกมา”

๑๑

มดดาจึงรีบไปบอกเพื่อน ๆ ใหม้ าช่วยกนั ดึงตวั เห็บออกจากรูหูของชา้ ง ดว้ ยกาลงั ของมดดาหลาย ๆ ตวั
จึงสามารถนาเอาตวั เห็บมาใหช้ า้ งดูไดส้ าเร็จ

๑๒

ชา้ งหายปวดหูทนั ที และดีใจมาก จึงกลา่ วกบั มดดาวา่ “เราขอขอบใจเจา้ มากที่ช่วยเหลือเราในคร้ังน้ี และเรา
ตอ้ งขอโทษเจา้ ดว้ ยท่ีไดก้ ล่าวหมิ่นประมาทเจา้ ไปในคร้ังก่อน ต้งั แต่น้ีต่อไปเราขอรับเจา้ ไวเ้ ป็นเพือ่ น และเราจะเป็น
เพือ่ นที่ดีต่อกนั ตลอดไป

๑๓

นบั แต่น้นั เป็นตน้ มา ชา้ งกไ็ ม่รังเกียจสัตวเ์ ลก็ ๆ อยา่ งมดดาอีกเลย และคบหาสมาคมกบั สัตวอ์ ื่น ๆ ดว้ ย
ความเตม็ ใจ

๑๔

คาศัพท์ คาศัพท์น่ารู้
ปฏิเสธ
อาวธุ ความหมาย
มิตร ไม่รับ, ไม่ยอมรับ
เกรงกลวั เคร่ืองมือที่ใชใ้ นการทาร้าย ทาลาย ป้องกนั ต่อสู้
กระจอ้ ยร่อย เพอ่ื นรักใคร่คุน้ เคย
ปรารถนา กลวั
รังเกียจ จอ้ ย, นอ้ ย ๆ, เลก็ นิด
ครวญคราง มุ่งหมาย, อยากได้
ทุรนทุราย เกลียดเพราะรู้สึกขยะแขยงหรือไม่ชอบใจ
หม่ินประมาท ครางเร่ือย ๆ ไป
ดิ้นรนจะใหพ้ น้ จากทรมาน
แสดงกิริยาวาจาดูถูกเหยยี ดหยามผอู้ ่ืน

๓๓

บรรณานุกรม

กระทรวงศึกษาธิการ. (๒๕๕๓). หลกั สูตรแกนกลางการศึกษาข้ันพืน้ ฐาน พทุ ธศักราช ๒๕๕๑. (พมิ พค์ ร้ังท่ี ๓)
กรุงเทพฯ : ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
. (๒๕๕๑). คู่มือการจัดการเรียนรู้ กล่มุ สาระการเรียนรู้ภาษาไทย. กรุงเทพฯ : คุรุสภาลาดพร้าว.

กฤชกร เพชรนอก. (๒๕๕๒). นิทานพืน้ บ้าน (ภาคเหนือ). ปทุมธานี : สกายบุ๊กส์.
แมวไทย. (๒๕๕๒). รวมนิทานคุณธรรมคาสอนปราชญ์. กรุงเทพฯ : ไทยควอลิตี่บุ๊ค.

. (๒๕๕๒). อมตะนิทานหรรษาก่อนนอน. กรุงเทพฯ : ไทยควอลิต่ีบุค๊ .
รังสิมนั ตุ์ ฉิมรักษ.์ (๒๕๕๐). การเขยี นหนังสือส่งเสริมการอ่าน. กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาส์น.
ราชบณั ฑิตยสถาน. (๒๕๕๖). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔. กรุงเทพฯ : นานมีบุคส์พบั ลิเคชน่ั .