บทนำอิเหนา

อเิ หนา

ความเป็ นมา

ได้รับเค้าโครงมาจากนิทานปันหยี
นิทานทแ่ี พร่หลายในแถบชวา มลายู

ความเป็ นมา

1. ฉบับเจ้าฟ้ าหญิงมงกฎุ (ธิดาในพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ)

ทรงนิพนธ์อเิ หนาขนึ้ จากการฟังเรื่องเล่าของนางข้าหลวงชาวปัตตานี

2. ฉบับพระบาทสมเด็จพระพทุ ธยอดฟ้ าจุฬาโลกมหาราช (ร.1)
รวบรวมต้นฉบับท่หี ลงเหลอื จากการเสียกรุงศรีอยุธยา
มาแต่งซ่อมให้สมบูรณ์

3.ฉบบั พระบาทสมเดจ็ พระพทุ ธเลศิ หล้านภาลยั (ร.2)

ปรับปรุงจากฉบับ ร.1 ให้เป็ นบทละครรา เพอ่ื ใช้เล่นละครใน
ได้รับการยกย่องให้เป็ นยอดวรรณคดปี ระเภท กลอนบทละคร

ผู้แต่ง

ตอนศึกกะหมังกหุ นิง

พระบาทสมเดจ็
พระพุทธเลศิ หล้านภาลยั

(รัชกาลที่ 2)

ผู้แต่ง แต่งบทละครรา

มกี ารประชุมศิลปิ น การบรรเลงเพลง
หน้าพาทย์
กวี
นักดนตรี ประดษิ ฐ์ท่ารา
นาฏศิลป์

ลกั ษณะคาประพนั ธ์

กลอนบทละคร

ฉันทลกั ษณ์นิยมใช้เหมอื นกลอนสุภาพ
ไม่เคร่งจานวนคา ขึน้ อยู่กบั จงั หวะร้อง
เปลยี่ นคาขนึ้ ต้นตามบทบาท และสถานการณ์

เมือ่ น้ัน ใช้กบั พระเอก หรือตัวนาเรื่อง
บัดน้ัน ใช้กบั เสนา หรือตัวรอง
มาจะกล่าวบทไป ใช้ขนึ้ ต้นเม่อื เร่ิมตอนใหม่