การคายนํ้า

ด.ช.ณัฏฐ​พัฒน์​​หาญ​ณรงค์​ม.3/1​เลขที่24

การคายนํ้าของพืช

การค้นหาเเละค้นคว้าเกือบทั้งหมดมาจากGoogle

ส่งงานชุมนุมวิชาMagic Lap
สำหรับข้อมูลเพิ่มเติม เยี่ยมชม ได้ที่Google

การคายนํ้า
ของพื ชคือ?

ก​ ารคายน้ำ เป็นการแพร่ของน้ำออกจากใบของพืชโดย
ผ่านทางปากใบ ลำต้นและดอก โดยทั่วไปปากใบปิดเวลา
กลางคืนและเปิดในเวลากลางวัน การคายน้ำมีความ
สำคัญต่อพืชในด้านการควบคุมการเคลื่อนที่ของน้ำใน
พืช ทำให้น้ำเคลื่อนที่จากด้านล่างขึ้นไปด้านบนมากขึ้น
เรื่อยๆ ควบคุมการดูดซึมธาตุอาหารของพืช เพราะธาตุ
อาหารที่พืชนำไปใช้ได้ต้องอยู่ในรูปที่ละลายน้ำ ทำให้
อุณหภูมิของใบลดลง โดยลดความร้อนที่เกิดจาก
แสงแดดที่ใบ ในกรณีที่ในอากาศอิ่มตัวด้วยน้ำ มี
ความชื้นสูง การคายน้ำเกิดขึ้นได้น้อย แต่การดูดน้ำของ
รากยังเป็นปกติ พืชจะเสียน้ำในรูปของหยดน้ำเรียกว่ากัต
เตชัน (guttation)พืชไม่สามารถคายน้ำในสภาพที่แดด
จัดเพราะอาจเสียน้ำมากเกินไปและเหี่ยวก่อนที่รากจะ
ลำเลียงน้ำได้ทัน

สำหรับข้อมูลเพิ่มเติม โปรดพิมพ์ใ​นGOOGLEว่า​วิกิพีเดียการคายนํ้า

ประเภทการคาย

​น้ำของปากใบ







-การคายน้ำปากใบแบบธรรมดา

ซึ่งเป็นปากใบแบบปกติของพืชทั่วไป โดยมีเซลล์คุมอยู่ใน
ระดับเดียวกับเซลล์เอพิเดอร์มิส พืชที่มีปากใบชนิดนี้จะเป็น

พืชที่อยู่ในที่ที่มีความอุดมสมบูรณ์ของน้ำพอสมควร​

-การคายน้ำปากใบแบบจม​

เป็นปากใบที่อยู่ลึกเข้าไปใบเนื้อใบของเซลล์ โดยอยู่ลึกกว่า
หรือต่ำกว่าชั้นเซลล์แบบ

ธรรมดา โดยพืชที่มีปากใบชนิดนี้มักจะอยู่ในพื้นที่ที่มีความ
แห้งแล้งเป็นอย่างมา​ก

-การคายน้ำปากใบแบบยกสูง​

ปากใบชนิดนี้จะเป็นปากใบที่เซลล์จะอยู่สูงกว่าระดับทั่วไป
เพราะจะช่วยให้การ

ระเหยของน้ำนั้นออกจากปากใบได้เร็วขึ้น โดยลักษณะของ
ปากใบชนิดนี้จะสามารถพบได้กับพืชที่อยู่ในน้ำ หรือพืชที่ชอบ

ความชื้นแฉ​ะ

การปิด-เปิดปากใบ
ของพืช

-การปิด-เปิดของปากใบขึ้นกับเซลล์คุมที่อยู่ข้างปากใบ เมื่อมีแสงสว่าง โพแทสเซียมไอออน
ในเซลล์คุมมากขึ้น ทำให้มีความเข้มข้นของสารละลายมากขึ้น น้ำจากเซลล์ที่อยู่ติดกันจึงออส
โมซิส (OSMOSIS) เข้าสู่เซลล์คุม ทำให้เกิดแรงดันเต่งในเซลล์คุมไปดันผนังเซลล์ทำให้เกิด
ช่องว่างขึ้น เรียกว่า ปากใบเปิด ยิ่งเซลล์คุมมีแรงดันเต่งมาก ปากใบยิ่งเปิดกว้าง นอกจากนี้

การปิด-เปิดของปากใบนั้นยังขึ้นอยู่กับแสงสว่าง และปัจจัยอื่นๆ อีกมากมาย ดังนี้​

–แสงสว่าง​

เนื่องจากเซลล์คุมมีคลอโรพลาสต์ ทำให้เกิดการสังเคราะห์ด้วยแสง​

–ปริมาณคาร์บอนไดออกไซด์​

พบว่าปากใบจะปิดเมื่อปริมาณคาร์บอนไดออกไซด์เพิ่มขึ้น เช่น ในอากาศปกติมีปริมาณ
คาร์บอนไดออกไซด์ 300 ส่วนในล้านส่วน ปากใบจะเปิด แต่ถ้าปริมาณคาร์บอนไดออกไซด์ เพิ่ม
เป็น1,000 ส่วนในล้านส่วน ปากใบจะปิด อาจอธิบายการปิดปากใบตอนกลางคืนได้ว่าเนื่องจาก

ปริมาณการสะสมคาร์บอนไดออกไซด์ที่เกิดจากการหายใจของเซลล์ในใบมาก​

–อุณหภูมิที่เหมาะสม​

อุณหภูมิไม่ต่ำและไม่สูงจนเกินไป (25-30 องศาเซลเซียส) ทำให้ปากใบเปิด ถ้า
อุณหภูมิสูงกว่านี้ปากใบจะปิดแคบลง​

–ปริมาณน้ำภายในใบ​

หากใบคายน้ำออกมาก เช่น ในเวลาบ่ายทำให้เซลล์ในใบขาดน้ำ​

–ฮอร์โมนบางชนิด​

ฮอร์โมนบางชนิดของพืชช่วยให้ปากใบปิดได้ เช่น กรดแอบไซซิก (ABSCISIC ACID) ซึ่ง
พบว่ามีมากในใบแก่ หรือในใบที่ขาดแคลนน้ำ จึงทำให้การคายน้ำลดลง พืชทะเลทราย

ประเภทกระบองเพชร ปากใบจะอยู่บริเวณลำต้น ​

–ความกดดันของบรรยากาศ​

ในที่ที่มีความกดดันของบรรยากาศต่ำ อากาศจะบางลง และความแน่นน้อย
เป็นโอกาสให้ไอน้ำแพร่ออกไปจากใบได้ง่าย อัตราของการคายน้ำก็สูง​

คำคศำั พศั พท์ ต​ท่์ าต​่งาๆง ๆเเ กกเีี่่กยีย่ ยวววกกัักบบั บกกกาาารรรคคคาาายยยนนํํ้้นาํา้ า

เ กี่ ย ว กั บ ก า ร ค า ย นํ้ า

hhhyyydddrrrooollyylysssiissis กกกาาารรรสสสลลลาาายยยขขขออองงงโโโมมมเเ ลลเ ลกกุุกลุลลดด้้ดว้ววยยยนนํํ้้นําา้ า
eeennnddhdooyoccdcyyryttotooloysssiisssiiss ก า รกกสกาาลารรารลลยลำำำขเเ ลลเอีีลยยีงยงงโงมนนํํ้้นํเาา้ลา กุ ล ด้ ว ย นํ้ า

eeexxxooeoccncyydyttotoocoxxyxiitccicosis กกกาาารรรลลลำำำเเ ลลเกีีลยยีายงรงงสสลสำาาาเรรลรีออยออองอกกนกํ้ า
exocytoxic
gggllyylycccoooppprrrooottteeeiinnin ก า ร ลำ เ ลี ย ง ส า ร อ อ ก
นนํํ้้นําา้ าตตตาาาลลลตต่่ตอ่ออกกัักบับบโโโปปปรรรตตีีตนีนน

eeeuuukkgkaalyarrrcyyyoooopttteereotein สสิิ่่สิงง่ งมมีีมชีชีีนชํวีว้ิิาวตติตตททีีา่่ทีมม่ลีีมนีนติิน่วิวอวเเกคคเัคบลลีีลโยยีปยสสรสเเ ตเเเีททเ้้นท้
ppprrrooeokkukaakarraryyryooyottoteetee
สิ่ ง มี ชี วิต ที่ มี นิ ว เ ค ลี ย ส เ เ ท้
สสิิ่่สิงง่ งมมีีมชีชีีชวีวิิวตติตททีี่่ทีไไ่ ไมม่่มม่มีีมนีนิินวิววเเ คคเ คลลีีลยยี ยสสส

prokaryote สิ่ ง มี ชี วิต ที่ ไ ม่ มี นิ ว เ ค ลี ย ส

ผู้จัดทำโดย

ด.ช.ณัฏฐพ​ัฒน์​หาญ​ณรงค์​ม.3/1​เลขที่24
ด .ช.ธนกฤษ​กล่อมยง​ค์ ม.3/1​เลขที่7

เสนอครูผู้สอน

อาจารย์:​ ณัฐวราภรณ์ วงศ์จันทร์ทอง​
อาจารย์:​ ศันศนีย์ กนกเเสง