The words you are searching are inside this book. To get more targeted content, please make full-text search by clicking here.

เนื้อเรื่องบทเต็ม นิราศภูเขาทอง

Discover the best professional documents and content resources in AnyFlip Document Base.
Search
Published by kaidang.dangzz, 2021-09-05 08:32:58

เนื้อเรื่องบทเต็ม นิราศภูเขาทอง

เนื้อเรื่องบทเต็ม นิราศภูเขาทอง

แบบเรยี นสาเรจ็ รปู วชิ าภาษาไทย
เรือ่ ง นริ าศภูเขาทอง
ช้ันมัธยมศึกษาปที ่ี ๑

คุณครรู ะพีพงศ์ ฉว้ นต้นั



รับกฐินภญิ โญโมทนา เดือนสิบเอ็ดเสรจ็ ธุระพระวสา
ออกจากวดั ทศั นาดูอาวาส ชุลลี าลงเรือเหลืออาลยั
สามฤดอู ยู่ดีไมม่ ภี ยั เม่ือตรษุ สารทพระวสาไดอ้ าศยั
โอ้อาวาสราชบุรณะพระวิหาร มาจําไกลอารามเม่ือยามเย็น
เหลือราํ ลึกนึกน่านาํ้ ตากระเดน็ แตน่ ้นี านนบั ทวิ าจะมาเหน็
จะยกหยิบธิบดเี ป็นทีต่ ั้ง เพราะขกุ เข็ญคนพาลมารานทาง
จึง่ จาํ ลาอาวาสนริ าศร้าง กใ็ ช้ถงั แทนสัดเหน็ ขัดขวาง
มาอ้างว้างวญิ ญาณ์ในสาคร ฯ
ถงึ หน้าวังดงั หนง่ึ ใจจะขาด
โอ้ผา่ นเกล้าเจ้าประคุณของสุนทร คิดถึงบาทบพิตรอดิศร
พระนพิ พานปานประหนงึ่ ศีรษะขาด แตป่ างกอ่ นเคยเฝา้ ทกุ เชา้ เยน็
ทั้งโรคซาํ้ กรรมซัดวิบตั ิเป็น ด้วยไรญ้ าตยิ ากแค้นถึงแสนเขญ็
จะสรา้ งพรตอตสา่ หส์ ่งส่วนบุญถวาย ไมเ่ ลง็ เหน็ ทซี่ ง่ึ จะพึ่งพา
เป็นสิ่งของฉลองคณุ มุลกิ า ประพฤตฝิ า่ ยสมถะทัง้ วสา
ขอเป็นขา้ เคยี งพระบาททกุ ชาติไป ฯ



ถึงหนา้ แพแลเหน็ เรอื ทน่ี ่งั คดิ ถงึ ครัง้ กอ่ นมาน้าํ ตาไหล
เคยหมอบรบั กับพระจมน่ื ไวย แลว้ ลงในเรอื ทนี่ ง่ั บลั ลงั กท์ อง
เคยทรงแต่งแปลงบทพจนารถ เคยรับราชโองการอา่ นฉลอง
จนกฐินส้นิ แม่นาํ้ แลลาํ คลอง มิได้ขอ้ งเคอื งขัดหัทยา
เคยหมอบใกล้ไดก้ ล่นิ สคุ นธ์ตลบ ละอองอบรสรืน่ ช่ืนนาสา
สน้ิ แผน่ ดนิ สิน้ รสสุคนธา วาสนาเราก็สน้ิ เหมอื นกล่นิ สุคนธ์ฯ

ดูในวงั ยังเห็นหอพระอฐั ิ ต้งั สตเิ ติมถวายฝ่ายกุศล
ทงั้ ปนิ่ เกล้าเจ้าพภิ พจบสกล ให้ผ่องพน้ ภยั สําราญผา่ นบรุ ินทรฯ์
ถงึ อารามนามวัดประโคนปัก ไม่เหน็ หลกั ลอื เล่าว่าเสาหนิ
เปน็ สําคัญปนั แดนในแผ่นดนิ มริ ้สู น้ิ สุดช่ือที่ลอื ชา
ขอเดชะพระพุทธคุณช่วย แม้นมอดมว้ ยกลับชาติวาสนา
อายุยืนหม่นื เทา่ เสาศิลา อยคู่ ฟู่ า้ ดนิ ไดด้ ังใจปอง
ไปพ้นวัดทศั นารมิ ทา่ นํ้า แพประจําจอดรายเขาขายของ
มีแพรผา้ สารพดั สมี ่วงตอง ท้งั ส่งิ ของขาวเหลืองเครื่องสําเภาฯ



ถึงโรงเหลา้ เตากลั่นควันโขมง มคี ันโพงผูกสายไว้ปลายเสา
โอ้บาปกรรมนา้ํ นรกเจยี วอกเรา ใหม้ ัวเมาเหมือนหนึ่งบา้ เปน็ น่าอาย
ทําบุญบวชกรวดน้าํ ขอสาํ เรจ็ สรรเพชญโพธญิ าณประมาณหมาย
ถงึ สรุ าพารอดไม่วอดวาย ไมใ่ กลก้ รายแกล้งเมนิ กเ็ กนิ ไป
ไม่เมาเหลา้ แล้วแตเ่ รายังเมารกั สุดจะหกั ห้ามจติ คดิ ไฉน
ถึงเมาเหลา้ เช้าสายก็หายไป แต่เมาใจนป้ี ระจําทกุ ค่าํ คืนฯ

ถึงบางจากจากวัดพลัดพ่นี อ้ ง มามวั หมองม้วนหนา้ ไมฝ่ า่ ฝนื
เพราะรกั ใครใ่ จจดื ไมย่ ดื ยนื จึงตอ้ งขนื ในพรากมาจากเมอื ง
ถงึ บางพลูคิดถงึ ค่เู ม่ืออยู่ครอง เคยใสซ่ องส่งให้ลว้ นใบเหลอื ง
ถึงบางพลดั เหมือนพี่พลดั มาขดั เคอื ง ทัง้ พลดั เมืองพลดั สมรมารอ้ นรน
ถึงบางโพธิโ์ อพ้ ระศรีมหาโพธิ์ รม่ รโิ รธรุกขมลู ใหพ้ นู ผล
ขอเดชะอานภุ าพพระทศพล ให้ผอ่ งพ้นภยั พาลสาํ ราญกายฯ



ถึงบ้านญวนล้วนแตโ่ รงแลสะพรั่ง มีขอ้ งขังกุ้งปลาไวค้ ้าขาย

ตรงหน้าโรงโพงพางเขาวางราย พวกหญงิ ชายพร้อมเพรียงมาเมยี งมอง

จะเหลยี วกลบั ลับเขตประเทศสถาน ทรมานหม่นไหมฤ้ ทัยหมอง

ถึงเขมาอารามอรา่ มทอง พงึ่ ฉลองเลิกงานเม่อื วานซนื ฯ

โอป้ างหลังครง้ั สมเด็จพระบรมโกศ มาผูกโบสถ์ก็ไดม้ าบูชาชนื่

ชมพระพิมพ์ริมผนังยงั ยงั่ ยนื ทงั้ แปดหมน่ื สี่พันไดว้ ันทา

โอค้ ร้ังนีม้ ไิ ดเ้ หน็ เล่นฉลอง เพราะตัวต้องตกประดาษวาสนา

เปน็ บญุ น้อยพลอยนึกโมทนา พอนาวาติดชลเขา้ วนเวยี น

ดูน้ําว่งิ กลิ้งเช่ียวเป็นเกลียวกลอก กลบั กระฉอกฉาดฉนั ฉวัดเฉวียน

บ้างพลงุ่ พลงุ่ วุง้ วงเหมอื นกงเกวียน ดเู ปล่ียนเปลีย่ นควา้ งควา้ งเปน็ หว่างวน

ทง้ั หวั ท้ายกรายแจวกระชากจว้ ง ครรไลล่วงเลยทางมากลางหน

โอ้เรือพ้นวนมาในสาชล ใจยงั วนหวังสวาทไม่คลาดคลาฯ



ตลาดแกว้ แลว้ ไมเ่ หน็ ตลาดต้งั สองฟากฝั่งกแ็ ตล่ ว้ นสวนพฤกษา
โอร้ ินรนิ กลิน่ ดอกไม้ใกล้คงคง เหมอื นกลนิ่ ผา้ แพรดํารํา่ มะเกลือ
เห็นโศกใหญ่ใกล้น้ําระกาํ แฝง ทง้ั รกั แซงแซมสวาทประหลาดเหลอื
เหมอื นโศกพท่ี ีร่ ะกํากซ็ ํา้ เจอื เพราะรักเรอ้ื แรมสวาทมาคลาดคลาย
ถงึ แขวงนนท์ชลมารคตลาดขวญั มพี ว่ งแพแพรพรรณเขาค้าขาย
ทัง้ ของสวนล้วนแตเ่ รือเรยี งราย พวกหญงิ ชายชมุ กนั ทกุ วันคืนฯ

มาถึงบางธรณีทวโี ศก ยามวิโยคยากใจให้สะอ้ืน
โอส้ ธุ าหนาแนน่ เป็นแผ่นพน้ื ถึงสี่หม่นื สองแสนทั้งแดนไตร
เมื่อเคราะห์ร้ายกายเราก็เทา่ น้ี ไมม่ ีที่พสธุ าจะอาศัย
ล้วนหนามเหน็บเจบ็ แสบคับแคบใจ เหมอื นนกไรร้ ังเร่อยู่เอกาฯ

ถึงเกรด็ ย่านบา้ นมอญแต่กอ่ นเก่า ผู้หญงิ เกล้ามวยงามตามภาษา

เดย๋ี วน้ีมอญถอนไรจุกเหมอื นตุก๊ ตา ทั้งผัดหนา้ จับเขมา่ เหมอื นชาวไทย

โอส้ ามญั ผนั แปรไมแ่ ทเ้ ทยี่ ง เหมือนอยา่ งเย่ยี งชายหญิงทงิ้ วิสัย

นี่หรือจติ คดิ หมายมหี ลายใจ ท่ีจิตใครจะเป็นหน่งึ อยา่ พงึ คิดฯ



ถึงบางพดู พูดดเี ป็นศรศี ักดิ์ มีคนรักรสถอ้ ยอรอ่ ยจิต
แมน้ พดู ชว่ั ตวั ตายทําลายมิตร จะชอบผิดในมนุษยเ์ พราะพดู จาฯ

ถงึ บา้ นใหมใ่ จจติ ก็คิดอ่าน จะหาบา้ นใหมม่ าดเหมอื นปรารถนา
ขอใหส้ มคะเนเถดิ เทวา จะไดผ้ าสุกสวัสดิจ์ าํ กดั ภยั
ถึงบางเด่ือโอม้ ะเดือ่ เหลอื ประหลาด บังเกิดชาตแิ มลงหว่มี ีในไส้
เหมือนคนพาลหวานนอกยอ่ มขมใน อุปไมยเหมอื นมะเดอ่ื เหลือระอา
ถึงบางหลวงเชิงรากเหมือนจากรัก สู้เสยี ศักด์ิสังวาสพระศาสนา
เป็นล่วงพน้ รนราคราคา ถึงนางฟ้าจะมาให้ไม่ไยดฯี

ถึงสามโคกโศกถวิลถงึ ปน่ิ เกลา้ พระพทุ ธเจ้าหลวงบาํ รุงซ่ึงกรุงศรี
ประทานนามสามโคกเปน็ เมอื งตรี ช่อื ปทมุ ธานเี พราะมบี ัว
โอ้พระคณุ สูญลบั ไม่กลับหลัง แตช่ ื่อตงั้ ก็ยงั อยเู่ ขารูท้ ั่ว
โอเ้ ราน้ีที่สุนทรประทานตวั ไมร่ อดช่วั เชน่ สามโคกย่ิงโศกใจ
สนิ้ แผน่ ดินสนิ้ นามตามเสดจ็ ต้องเทยี่ วเตร็ดเตร่หาท่ีอาศยั
แมน้ กําเนิดเกิดชาตใิ ดใด ขอให้ได้เป็นข้าฝา่ ธุลี
ส้นิ แผน่ ดินขอให้ส้นิ ชีวติ บา้ ง อย่าร้รู า้ งบงกชบทศรี

เหลืออาลัยใจตรมระทมทวี ทุกวนั นี้ก็ซงั ตายทรงกายมาฯ



ถงึ บา้ นงิ้วเห็นแตง่ ิ้วละลิว่ สงู ไมม่ ฝี งู สตั ว์สงิ กง่ิ พฤกษา
ดว้ ยหนามดกรกดาษระดะตา นึกกน็ ่ากลัวหนามขามขามใจ
งวิ้ นรกสิบหกองคลุ ีแหลม ดงั ขวากแซมเส้ยี มแซกแตกไสว
ใครทาํ ช้คู ู่ทา่ นครน้ั บรรลัย กต็ ้องไปปนี ต้นน่าขนพอง
เราเกิดมาอายุเพยี งนี้แล้ว ยงั คลาดแคล้วครองตวั ไมม่ วั หมอง
ทุกวันนว้ี ิปรติ ผิดทาํ นอง เจียนจะต้องปีนบ้างหรอื อย่างไรฯ

โอค้ ดิ มาสารพัดจะตดั ขาด ตัดสวาทตัดรักมิยักไหว
ถวลิ หวังนง่ั นึกอนาถใจ ถึงเกาะใหญ่ราชครามพอยามเยน็
ดูห่างย่านบ้านช่องทงั้ สองฝั่ง ระวังทง้ั สัตวน์ ้าํ จะทาํ เขญ็
เป็นท่ีอยผู่ ูร้ า้ ยไม่วายเว้น เทย่ี วซอ่ นเร้นตเี รือเหลอื ระอาฯ



พระสรุ ยิ งลงลับพยบั ฝน ดูมวั มนมดื มดิ ทกุ ทศิ า
ถึงทางลัดตัดทางมากลางนา ทั้งแฝกคาแขมกกขน้ึ รกเรย้ี ว
เปน็ เงางาํ้ นํา้ เจ่ิงดเู วิง้ ว้าง ทัง้ กวา้ งขวางขวัญหายไม่วายเหลยี ว
เหน็ ดุ่มดุ่มหน่มุ สาวเสียงกราวเกรียว ลว้ นเรอื เพรยี วพรอ้ มหน้าพวกปลาเลย
เขาถ่อคลอ่ งว่องไวไปเป็นยืด เรือเราฝดื เฝือมานิจจาเอย๋
ตอ้ งถ่อคาํ้ รา่ํ ไปทง้ั ไมเ่ คย ประเด๋ียวเสยสวบตรงเขา้ พงรก
กลบั ถอยหลงั ร้ังรอเฝา้ ถอ่ ถอน เรือขย่อนโยกโยนกระโถนหก
เงยี บสงดั สัตว์ป่าคณานก นํ้าคา้ งตกพร่างพรายพระพายพัด
ไม่เห็นคลองตอ้ งค้างอยู่กลางท่งุ พอหยดุ ยุงฉู่ชุมมารุมกัด

เปน็ กลุ่มกลุ่มกลุ้มกายเหมอื นทรายซัด ต้องนง่ั ปัดแปะไปมไิ ดน้ อนฯ



แสนวติ กอกเอ๋ยมาอ้างวา้ ง ในทุ่งกว้างเห็นแตแ่ ขมแซมสลอน
จนดึกดาวพราวพร่างกลางอัมพร กาเรียนร่อนร้องกอ้ งเมอื่ สองยาม
ทง้ั กบเขยี ดเกรียดกรีดจงั หรีดเรื่อย พระพายเฉ่ือยฉวิ ฉวิ วะหวิวหวาม
วงั เวงจิตคดิ คะนงึ รําพงึ ความ ถึงเมอื่ ยามยังอุดมโสมนสั
สํารวลกับเพอื่ นรักสะพรกั พรอ้ ม อย่แู วดล้อมหลายคนปรนนิบตั ิ
โอ้ยามเขญ็ เหน็ อยู่แตห่ นพู ดั ชว่ ยนั่งปัดยุงใหไ้ ม่ไกลกาย
จนเดอื นเดน่ เหน็ กอกระจบั จอก ระดะดอกบวั เผ่ือนเมอ่ื เดือนหงาย
เหน็ ร่องนํา้ ลําคลองทง้ั สองฝา่ ย ขา้ งหน้าทา้ ยถ่อมาในสาคร
จนแจม่ แจ้งแสงตะวันเหน็ พันธผ์ุ ัก ดนู ่ารักบรรจงสง่ เกสร
เหลา่ บวั เผือ่ นแลสล้างรมิ ทางจร ก้ามกุ้งซอ้ นเสยี ดสาหร่ายใต้คงคา
สายตง่ิ แกมแซมสลบั ตน้ ตับเตา่ เปน็ เหล่าเหลา่ แลรายทัง้ ซา้ ยขวา
กระจบั จอกดอกบวั บานผกา ดาษดาดขู าวดง่ั ดาวพราย
โอ้เชน่ นี้สกี าได้มาเห็น จะลงเล่นกลางท่งุ เหมือนมงุ่ หมาย
ที่มเี รอื นอ้ ยนอ้ ยจะลอยพาย เท่ียวถอนสายบัวผันสันตวา
ถงึ ตวั เราเลา่ ถา้ ยังมโี ยมหญิง ไหนจะนง่ิ ดูดายอายบุปผา
คงจะใช้ให้ศิษย์ทตี่ ดิ มา อุตส่าห์หาเอาไปฝากตามยากจน
นีจ่ นใจไมม่ เี ท่าข้เี ลบ็ ข้เี กียจเกบ็ เลยทางมากลางหน
พอรอนรอนออ่ นแสงพระสุรยิ น ถึงตําบลกรุงเก่ายงิ่ เศร้าใจฯ

๑๐

มาทางท่าหนา้ จวนจอมผรู้ ง้ั คดิ ถงึ ครงั้ ก่อนมาน้ําตาไหล
จะแวะหาถา้ ทา่ นเหมอื นเม่ือเปน็ ไวย ก็จะได้รับนิมนต์ขนึ้ บนจวน
แต่ยามยากหากว่าถ้าทา่ นแปลก อกมิแตกเสยี หรือเราเขาจะสรวล
เหมือนเขญ็ ใจใฝ่สงู ไม่สมควร จะต้องมว้ นหน้ากลบั อปั ประมาณฯ

มาจอดทา่ หนา้ วดั พระเมรุขา้ ม รมิ อารามเรือเรยี งเคยี งขนาน
บ้างข้นึ ลอ่ งรอ้ งลําเลน่ สาํ ราญ ทัง้ เพลงการเกี้ยวแกก้ ันแซ่เซง็
บ้างฉลองผ้าป่าเสภาขับ ระนาดรบั รัวคล้ายกับนายเสง็
มโี คมรายแลอรา่ มเหมอื นสาํ เพง็ เมื่อคราวเครง่ กม็ ใิ ครจ่ ะได้ดู
อา้ ยลาํ หนึง่ ครึง่ ทอ่ นกลอนมันมาก ช่างยาวลากเลือ้ ยเจือ้ ยจนเหนอ่ื ยหู
ไมจ่ บบทลดเล้ียวเหมือนเงีย้ วงู จนลกู คขู่ อทุเลาวา่ หาวนอนฯ

ไดฟ้ งั เลน่ ต่างตา่ งทข่ี ้างวัด จนสงดั เงยี บหลับลงกับหมอน
ประมาณสามยามคลาํ้ ในอมั พร อ้ายโจรจรจู่จ้วงเขา้ ลว้ งเรอื
นาวาเอยี งเสยี งกุกลกุ ขึ้นรอ้ ง มันดําลอ่ งนํา้ ไปชา่ งไวเหลอื
ไมเ่ หน็ หนา้ สานศุ ิษย์ทชี่ ดิ เชอ้ื เหมอื นเนอื้ เบอื้ บ้าเคอะดูเซอะซะ
แต่หนูพัดจดั แจงจดุ เทยี นสอ่ ง ไม่เสยี ของขาวเหลอื งเคร่อื งอัฏฐะ

ดว้ ยเดชะตบะบญุ กับคุณพระ ชัยชนะมารไดด้ ังใจปองฯ

๑๑

คร้ันรุ่งเชา้ เข้าเป็นวันอโุ บสถ เจริญรสธรรมาบชู าฉลอง
ไปเจดีย์ทช่ี ื่อภูเขาทอง ดสู งู ลอ่ งลอยฟา้ นภาลัย
อย่กู ลางทงุ่ รงุ่ โรจนส์ ันโดษเดน่ เปน็ ท่ีเล่นนาวาคงคาใส
ทีพ่ นื้ ลานฐานบัทม์ถดั บนั ได คงคงลัยลอ้ มรอบเป็นขอบคนั
มีเจดียว์ ิหารเปน็ ลานวัด ในจังหวัดวงแขวงกาํ แพงกั้น
ท่อี งคก์ อ่ ยอ่ เหลีย่ มสลับกัน เป็นสามชนั้ เชิงชานตระหง่านงาม
บันไดมสี ่ดี า้ นสาํ ราญร่นื ต่างชมชนื่ ชวนกนั ขึน้ ช้นั สาม
ประทกั ษณิ จนิ ตนาพยายาม ไดเ้ สรจ็ สามรอบคํานับอภิวนั ท์
มีห้องถาํ้ สําหรบั จุดเทยี นถวาย ดว้ ยพระพายพัดเวียนอย่เู หียนหัน
เป็นลมทักขณิ าวฏั น่าอัศจรรย์ แต่ทุกวนั น้ชี ราหนักหนานกั
ทง้ั องค์ฐานราญรา้ วถึงเก้าแสก เผลอแยกยอดสุดก็หลุดหัก
โอ้เจดยี ์ท่ีสร้างยังรา้ งรกั เสียดายนักนกึ น่านํา้ ตากระเด็น
กระน้หี รอื ชอ่ื เสียงเกียรตยิ ศ จะมิหมดลว่ งหน้าทนั ตาเห็น
เปน็ ผู้ดีมมี ากแล้วยากเย็น คดิ กเ็ ป็นอนจิ จงั เสียท้งั นั้นฯ

๑๒

ขอเดชะพระเจดยี ค์ ีรีมาศ บรรจุธาตทุ ่ีตงั้ นรงั สรรค์
ข้าอตุ สา่ หม์ าเคารพอภวิ นั ท์ เปน็ อนันตอ์ านสิ งสด์ าํ รงกาย
จะเกดิ ชาติใดใดในมนษุ ย์ ให้บรสิ ุทธส์ิ มจิตท่คี ิดหมาย
ทงั้ ทกุ ขโ์ ศกโรคภยั อยา่ ใกลก้ ราย แสนสบายบริบูรณ์ประยรู วงศ์
ทั้งโลโภโทโสแลโมหะ ใหช้ นะใจได้อย่าใหลหลง
ขอฟุ้งเฟอ่ื งเรอื งวชิ าปญั ญายง ทง้ั ให้ทรงศลี ขันธ์ในสันดาน
อกี สองสงิ่ หญิงร้ายแลชายชว่ั อย่าเมามัวหมายรักสมัครสมาน
ขอสมหวงั ต้งั ประโยชน์โพธิญาณ ตราบนิพพานภาคหน้าใหถ้ าวรฯ

พอกราบพระปะดอกปทมุ ชาติ พบพระธาตุสถิตในเกสร
สมถวลิ ยนิ ดีชลุ กี ร ประคองซอ้ นเชิญองคล์ งนาวา
กบั หนูพดั มัสการสาํ เร็จแลว้ ใส่ขวดแก้ววางไวใ้ กลเ้ กศา
มานอนกรุงร่งุ ขึ้นจะบูชา ไม่ปะตาตนั อกยง่ิ ตกใจ
แสนเสยี ดายหมายจะชมบรมธาตุ ใจจะขาดคดิ มานํา้ ตาไหล
โอบ้ ุญน้อยลอยลบั ครรไลไกล เสียนา้ํ ใจเจยี นจะดิน้ สน้ิ ชวี นั
สดุ จะอยูด่ อู นื่ ไมฝ่ ืนโศก กาํ เรบิ โรครอ้ นฤทยั เฝ้าใฝฝ่ ัน
พอตร่ตู รู่สุรยิ ์ฉายขนึ้ พรายพรรณ ใหล้ อ่ งวนั หนงึ่ มาถงึ ธานีฯ

๑๓

ประทับท่าหนา้ อรณุ อารามหลวง คอ่ ยสรา่ งทรวงทรงศีลพระชนิ สีห์
นริ าศเร่ืองเมอื งเก่าของเราน้ี ไว้เป็นที่โสมนัสทัศนา
ด้วยได้ไปเคารพพระพุทธรูป ทง้ั สถปู บรมธาตุพระศาสนา
เปน็ นสิ ยั ไว้เหมือนเตือนศรัทธา ตามภาษาไม่สบายพอคลายใจ
ใช่จะมที ร่ี กั สมคั รมาด แรมนริ าศร้างมิตรพิสมยั
ซ่ึงครวญคร่าํ ทาํ ทีพริ พ้ี ิไร ตามนสิ ัยกาพย์กลอนแตก่ ่อนมา
เหมอื นแมค่ รวั ค่วั แกงแพนงผดั สารพดั เพียญชนงั เครอ่ื งมงั สา
อนั พรกิ ไทยใบผักชเี หมือนสกี า ตอ้ งโรยนา่ เสยี สักหน่อยอรอ่ ยใจฯ
จงทราบความตามจรงิ ทุกสิ่งสนิ้ อยา่ นึกนินทาแกลง้ แหนงไฉน
นักเลงกลอนนอนเปล่าก็เศร้าใจ จึงราํ่ ไรเร่อื งรา้ งเล่นบ้างเอยฯ


Click to View FlipBook Version