นิทานพื้นบ้าน คนแจวเรือจ้างกับนักศึกษา

นิทานพืน้ บ้าน คนแจวเรือจ้างกบั นักศึกษา

คาคม : การเล่าเรียน เพยี รศึกษา มีคณุ ค่าเป็ นอนั ดี
บทเปิ ด : การศึกเป็ นเรื่องท่ีดี หากเราพร้อมทจี่ ะต้งั ใจค้นคว้าศึกษา แล้วนามาบอกกล่าว
ให้ผ้อู ่ืนฟัง เป็ นการเพมิ่ พนู ความรู้ให้กบั ผ้อู ื่น

บทนา : มีนักศึกษาผ้คู งแก่เรียนคนหนึ่ง ได้ทาการว่าจ้างเรือแจวให้พาข้ามฟาก
ในขณะทที่ ้องฟ้าเต็มไปด้วยเมฆดมู ืดครึ้ม และลมเริ่มพดั จนนา้ เกดิ เป็ นระลอกคลื่นเลก็ ๆ
เรือแจวได้แล่นไปอย่างช้าๆ จนเม่ือเรือได้เข้าสู่กระแสน้าอนั เชี่ยวกราด คนแจวเรือจงึ ต้อง
ใช้ความระมดั ระวงั เป็ นอย่างมาก ส่วนฝ่ ายนักศึกษาน้นั กาลงั น่ังก้มหน้าหนังสือเล่มใหญ่
อยู่ จนในท่สี ุดนกั ศึกษากไ็ ด้เงยหน้าขึน้ มาจากตาราแล้วมองไปยังคนแจวเรือและพดู คุย

“ลงุ ๆ เคยอ่านหนงั สือประวตั ศิ าสตร์บ้างไหม?” นกั ศึกษาเอ่ยถามขนึ้
“ไม่เคยเลยครับ” คนแจวเรือจ้างตอบด้วยนา้ เสียงที่แผ่วเบา
นักศึกษาจึงพดู ขนึ้ ว่า “ถ้าง้นั ลงุ กพ็ ลาดโอกาสเสียแล้วหละ ในหนังสือ
ประวตั ศิ าสตร์นะลุง เตม็

ไปด้วยเร่ืองราวทน่ี ่าอ่าน มีเร่ืองของกษตั ริย์และพระราชินีในสมยั อดตี รวมถึงเร่ืองของ
สงคราม การต่อสู้ ทาให้เราสามารถรู้ว่าคนในสมยั โบราณ ใช้ชีวติ กนั แบบไหน แต่งกายกนั
อย่างไร ประวตั ิศาสตร์จะบอกให้ได้รู้ถงึ ความเจริญและความเสื่อมลงของชนชาตติ ่างๆ

ทาไมลุงไม่อ่านประวตั ศิ าสตร์บ้างเล่า?”
“ผมไม่เคยเรียนหนงั สือครับ” คนแจวเรือตอบ

ในเวลาน้นั คนแจวเรือกย็ งั คงแจวเรือต่อไป ส่วนนกั ศึกษากก็ ้มหน้าอ่านตาราต่อไป
คงมีแต่เสียงใบแจวกระทบพืน้ น้าเท่าน้นั เมื่อผ่านไปสักครู่หน่ึง นักศึกษากเ็ อ่ยถามคนแจว
เรือขนึ้ อกี

”ภูมิศาสตร์เล่าลงุ เคยอ่านบ้างไหม?” นกั ศึกษาเอ่ยถาม
“ไม่เคยเลยครับ” คนแจวเรือตอบ

นักศึกษาจงึ กล่าวว่า “ภูมิศาสตร์ เป็ นวชิ าท่สี อนให้เราได้รู้จักกบั โลกและประเทศ
ต่างๆ และยังรวมถงึ กระทั่งภูเขา แม่น้า ลม พายุ ฝน นะลงุ วชิ าภูมศิ าสตร์เป็ นวชิ าท่ี
น่าสนใจมาก ลงุ ไม่รู้จักวชิ านีเ้ ลยรึ?”

“ไม่เคยเลยครับ” คนแจวเรือตอบ
นักศึกษาส่ายหน้า “ถ้าไม่รู้จักวชิ านี้ ชีวติ ลุงกเ็ หมือนไม่มคี ่าอะไรเลย”
“วทิ ยาศาสตร์ละลุง เคยอ่านบ้างรึเปล่า”
“ไม่เคยอกี แหละคุณ” คนแจวเรือตอบ
“ลงุ เนี่ยนะเป็ นคนยังไงกนั แน่? วทิ ยาศาสตร์ท่ีช่วยอธิบายถงึ เหตุและผลต่างๆ ลงุ
รู้ม้ัยความก้าวหน้าของคนเราในทกุ วนั นขี้ นึ้ อย่กู บั วทิ ยาศาสตร์โดยตรงเลยนะ
นักวทิ ยาศาสตร์เป็ นคนท่ีสาคญั อย่างมากในโลกนเี้ ลยกว็ ่าได้ แต่นอี่ ะไรลงุ กลบั ไม่รู้เรื่อง
พวกนีเ้ อาเสียเลย ชีวติ ของลงุ ช่างมีค่าน้อยเสียเหลือเกนิ ”

นกั ศึกษาปิ ดตาราของเขาและน่ังเงยี บไม่พดู อะไรขนึ้ อกี
ในช่วงเวลาน้ันก้อนเมฆสีดาได้แผ่ขยายและปกคลุมเต็มไปทั่วท้งั ท้องฟ้า ลมเริ่มพดั
แรงขนึ้ มฟี ้าแลบแปลบปลาบ เป็ นเหตบุ อกว่าพายุกาลงั จะมา และเรือกย็ งั เหลือระยะทาง
อกี กว่าคร่ึงซ่ึงไกลมากกว่าจะถงึ ฝั่ง
คนแจวเรือแหงนขนึ้ มองท้องฟ้าด้วยสีหน้าทห่ี วาดหวน่ั ”ดูเมฆนนั่ ซิคุณ พายุคง
จะมาถึงเราในไม่ช้า คุณว่ายน้าเป็ นไหมครับ?”

นักศึกษาพดู ขนึ้ อย่างต่ืนตกใจกลวั “ว่ายน้า ผมว่ายไม่เป็ นหรอกลงุ ”
บัดนคี้ นแจวเรือเป็ นฝ่ ายเลกิ ควิ้ มองนักศึกษาอย่างประหลาดใจบ้างแล้ว และพดู ว่า
“อะไรกนั น่คี ุณว่ายน้าไม่เป็ นหรอกรึ คุณมคี วามรอบรู้มากมายออกขนาดนี้
ประวตั ิศาสตร์เอย ภูมศิ าสตร์เอย และวชิ าวทิ ยาศาสตร์เอยคุณกร็ ู้ แต่ทาไมคุณถงึ ไม่ไป
เรียนการว่ายนา้ ด้วยเล่า อกี สักประเด๋ียวเถอะ คณุ กจ็ ะได้รู้ว่าชีวติ ของคุณไม่มคี ่าเลย”

ลมพายุพดั แรงขนึ้ เร่ือยๆ เรือแจวลาน้อยถูกคล่ืนและลมโหมซัดพดั กระหนา่ ใส่เข้า
มา ในไม่ช้าไม่นานเรือแจวกถ็ ูกคล่ืนและพายุซัดจนเรือพลกิ ควา่ คนแจวเรือจ้างสามารถ
ว่ายน้าขึน้ ฝ่ังมาได้อย่างปลอดภยั แต่ทว่านกั ศึกษาผู้น่าสงสารได้จมหายไปในกระแสนา้
อนั เชี่ยวกราดน้นั แล้ว

แง่คดิ ดๆี จากนิทานเรื่องนี:้ อย่าได้เท่ียวไปมองคนอื่นว่าเป็ นอย่างน้ันอย่างนี้และคดิ
ดถู ูกดแู คลนว่าเขาตา่ ต้อยกว่าเรา…แต่เราควรหันมามองตัวเองว่าจติ ใจเราน้ันต่าต้อยกว่า
คนอ่ืนบ้างหรือเปล่า และพฒั นาฝึ กจติ ใจเราให้ดยี ง่ิ ๆขึน้ ไป ความรู้ท่วมหวั …แต่เอาตัวไม่
รอด ชัยชนะใดๆ ในโลกนี้ ไม่ยง่ิ ใหญ่เท่า…ชนะใจตนเอง

บทปิ ด : ทกุ คนมโี อกาสไม่เท่าเทยี มกนั แต่เราสามารถสร้างโอกาสได้ตนเองเสมอ

สภท.๑๑๐๓ เสาวลกั ษณ์ ทบั ไชย
คติชนวทิ ยา ภาษาไทย มรภ.ภูเกต็
วนั ท่ี ๑๓ ตลุ าคม ๒๕๖๔
Fabook เครือข่าย
Saowaluk Mai
เสาวลกั ษณ์คลงั ผลงานคตชิ นวทิ ยา