นิทานภาพเรื่อง กระต่ายกับเต่า

กระต่ายตัวหนึ่งดูถูกในความคลานได้ช้าต้วมเตี้ยมของเต่า จึงได้
ท้าทายให้เต่าวิ่งแข่งกับตน

เต่า “ข้าจะชนะการแข่งขัน แม้ว่าเจ้าจะวิ่งได้เร็วกว่าข้าก็ตาม”
เต่ากล่าวกับกระต่าย



แล้วกระต่ายก็ตอบว่า
กระต่าย “ข้ารู้…เจ้าดีแต่พูด แล้วเราจะได้รู้ว่าใครเร็วกว่ากัน”

เจ้าเต่าถาม…
เต่า “ใครจะเป็นผู้ตัดสินและเป็นผู้ให้รางวัลแก่คนชนะล่ะ?”

เจ้ากระต่ายตอบ…
กระต่าย “เจ้าสุนัขจิ้งจอกมีความยุติธรรมและฉลาด ขอให้เขาเป็นผู้

ตัดสินให้เถอะ”
เมื่อเจ้าจิ้งจอกให้สัญญาณออกตัว เจ้ากระต่ายและเต่าก็พากันวิ่ง



เจ้ากระต่ายวิ่งห่างจากเจ้าเต่าไปไกลแล้ว แต่เจ้าเต่ายังคงพยายามเดินต่อ
ไปโดยไม่ยอมแพ้ เพื่อที่จะเอาชนะเจ้ากระต่ายให้ได้ เจ้ากระต่ายนั้นมั่นใจ
ในตนเองว่าฝีเท้าดีกว่าเจ้าเต่า ระหว่างทางเมื่อเขาเจอต้นไม้ใหญ่ เขาจึง
นอนพักลงที่ใต้ต้นไม้



เมื่อเวลาผ่านไป เจ้ากระต่ายก็ได้ตื่นขึ้นมา
กระต่าย “โอ้ ข้าเผลอหลับไปสักพักหรือนี่ แต่ไม่เป็นไร ข้ารู้ว่าเจ้าเต่า

น่าจะยังไม่ถึงไหนแน่ๆ”



หลังจากเจ้ากระต่ายได้หาวออกมาและยืดเส้นยืดสาย เขาก็เริ่มต้นวิ่งไปยัง
จุดเส้นชัยอีกครั้ง

“โอเค ใกล้ถึงเส้นชัยแล้ว…”

“โอ้ไม่นะ! ไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม!”



เจ้ากระต่ายคิดว่าเขาจะชนะการแข่งขันนี้ แต่ความเป็นจริงแล้วเจ้าเต่าได้
ไปถึงเส้นชัยก่อน จึงชนะเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า แม้ว่าคนๆหนึ่งจะมีความสามารถ แต่หาก
ไม่มีความกระตือรือร้นก็อาจเป็นผลเสียต่อตนเอง
ได้ ในทางกลับกัน แม้คนๆหนึ่งจะไม่มีความ
สามารถ แต่ความจริงจังและความอดทนอาจ
เอาชนะคนเก่งได้