ไขปริศนา อัญมณีที่หายไป

ไขปรศิ นา...
อญั มณที หี่ ายไป

ศุภวิชญ สุขเยาว



คำนำ

เรอื่ งรำวทง้ั หมดต่อไปนี้ผเู้ รยี บเรียงไม่ไดแ้ ตง่ เอง แตผ่ เู้ รยี บเรยี งไดน้ ำเรื่องรำวทผ่ี ้เู รียบเรยี งสนใจในเว็บไซค์
ธัญวลยั ในช่ือเรอื่ ง แมงกะพรุน โดยผเู้ รยี บเรียงได้นำเร่อื งรำวทง้ั หมดมำเรยี บเรยี งใหม่ ในรปู แบบของผเู้ รยี บเรียง
เอง

หวังเป็นอยำ่ งยง่ิ วำ่ ทกุ ท่ำนจะชอบนยิ ำยเรอ่ื งนี้นะครับ

ขอบคุณครับ

สำรบญั

เรือ่ ง หนำ้
บทเรมิ่ ต้น 1
การพบกนั 4
ตามรอย 7
ตอนจบ 12

1

บทเริ่มตน้

ในวนั ทีอ่ ากาศเเจม่ ใส่ เปน็ เชา้ ทส่ี ดใสในขณะนนั้ อาม ทกี่ ำลงั นั่งเก้าอี้พร้อมกับจบิ กาเเฟอย่างสบายอารมณ์พรอ้ ม
กบั อ่านหนงั สอื พิมพไ์ ปดว้ ยในยามเชา้ ทา่ มกลางเเสงอาทิตยท์ สี่ อ่ งผา่ นทางหน้าต่าง ในขณะทอ่ี ามนัน้ กำลงั สบาย
อารมณใ์ นยามเชา้ ทเ่ี เสนสดใสอย่นู ั้นเองในทันใดนนั้ กไ็ ด้มีใครน้ันกระเเทกประตเู ขา้ มา

"บ้าเอ้ย นายเอาเงินสว่ นกลางไปใช้ส่วนตัวอีกเเล้วนะอาม" กติ ไดพ้ ดู ข้นึ ในลกั ษณะทโ่ี พงพางดว้ ยอารมณท์ ่ีหงดุ หงดิ
ถงึ เเมจ้ ะเกิดเหตกุ าณเ์ ชน่ นนั้ เเต่ตวั ของอามกลบั ไมส่ ะทกสะทา้ นอะไรต่อเหตกุ ารทเี่ กิดข้นึ เลย

"ใจเย็นก่อนสหายเงนิ ส่วนกลางนี้เปน็ เงนิ ทีท่ ำงานหามาได้ไม่นานกห็ าใหม่ได้ ฉันจะเอาสว่ นฉนั มาใช้ก่อนจะเป็น
อะไรไป" อามไดพ้ ดู ด้วยเหตผุ ลเเถข้ึนอา้ งเมอ่ื กิตได้ยนิ ดงั นั้นย่ิงทำใหเ้ กิดอารมณโ์ กรธมากขึ้นไปอีก

"อามถ้านายยงั ขโมยเงนิ ส่วนกลางไปใช้สำหรับตัวเองอีกล่ะก็ เราไดเ้ หน็ ดีกนั เเนเ่ เละนถ่ี ือว่านี่เปน็ การเตอื นครงั้
สดุ ทา้ ย"เมือ่ อามไดย้ นิ กติ พดู เช่นนนั้ อามรไู้ ดท้ นั ทีว่าการทกี่ ติ พูดเช่นนัน้ ทางด้านตวั ของกิตเองคงจะเอาจรงิ กบั เร่อื ง
นเ้ี ปน็ เเน่ดังน้ัน

" ไดก้ ิต ถ้านายวา่ ฉนั มันทำตวั ไม่ดี คราวหนา้ ถ้าได้งานมาฉนั จะใหน้ ายรับผดิ ชอบเงนิ ในงานนน้ั ทง้ั หมดเลยโอเค นะ"
เมื่อกติ ได้ยนิ ดังนั้นเเล้วจึงได้พูดตัดเพ้อไปว่า

"ถึงนายจะพดู อยา่ งนนั้ เพอ่ื ทำให้ฉนั สงบใจกเ็ ถอะอาม ในคราวตอ่ ไปยงั ไมร่ ู้เลยว่างานสืบสวนจะมาตอนไหน นีก่ ็
หลายวนั เเลว้ ทไ่ี มม่ งี านมาซกั ทีนอ่ี าจถงึ เวลาเเล็วก็ไดท้ เ่ี ราสองคนอาจตอ้ งเเยกทางกนั เเละจบอาชพี น"้ี กิตได้พดู เรอ่ื ง
น้ีอยา่ งจรงิ จงั เมอ่ื พออามไดย้ ินสง่ิ ทีก่ ิตพดู ออกมาเเล้วนั้น ในขณะทีอ่ ามกก็ ำลังทจี่ ะพดู ออกไปน้ันเอง

ในทันใดน้นั กไ็ ด้มเี สยี งจากบคุ คลทส่ี ามพูดขึน้ " ขอโทษนะครับ ทีน่ ี้ใช้สำนักงานนักสบื เอกชนหรอื เปลา่ ครบั " เสียงนี้
ดงั ออกมาจากหนา้ ประตูทางเขา้ ของห้อง เมือ่ ทั้งอามเเละกติ ทง้ั สองได้ยนิ ประโยคคำพดู จากบุคคลภายนอกทพ่ี ูด
เขา้ มาก็รูไ้ ด้ทนั ทีข้นึ ว่า น่ันคอื ลูกค้า ทพ่ี วกเขากำลงั เฝา้ รอ

2

เมื่อมลี กู คา้ มาทั้งกิตเเละอามกไ็ ด้จัดเตรยี มรับรองเเขกทจี่ ะมามอบหมายงานใหเ้ เกพ่ วกเขา "เชิญนง่ั กอ่ นครบั "อาม
เป็นคนพูดรบั รองเเขก ลกู ค้าไดน้ ั่งลงทีเ่ ก้าอ้ีตามคำเชิญของอาม โดยลกู คา้ ทมี่ าในครัง้ นดี้ เู ป็นชายทมี่ ีช่วงอายุที่ 40
ต้นๆเปน็ คนดูมฐี านะราํ่ รวยโดยดจู ากนาฬกิ าเเละสรอ้ ยพระกรอบทอง "เหตทุ ่คี ณุ มาทีน่ ้ี ใหเ้ ราช่วยเรอ่ื งอะไรครับ"
อามไดพ้ ดู เปดิ ประเดน็ ข้ึน "คือผมอยากใหค้ ณุ นักสืบช่วยจับคนร้ายที่ขโมยเครอ่ื งเพรชนะครบั "

"งานจบั คนรา้ ยทค่ี ณุ ว่า เร่ืองมันเป็นยังไงครับชว่ ยอธบิ ายเพมิ่ เติมจะได้ไมครบั "

"คอื ว่าผมอยากใหค้ ณุ นกั สบื ช่วยจบั คนร้ายที่ไปขโมยเครื่องเพรชของผมนะครบั เครื่องเพชรชน้ิ น้ีผมจะเก็บไวน้ ะ
ห้องเฉพาะทม่ี กี ารใสร่ หสั เปน็ ป่มุ ตวั เลขหอ้ งลอ็ กเอาไวเ้ เละภายในภายหอ้ งทเ่ี ก็บเคร่อื งเพชรนก้ี ็ยังมกี ลอ้ งวงจรปดิ ที่
อยภู่ ายในห้องเพ่ือจบั ตาดไู ม่ให้เครื่องเพรชชน้ิ นพ้ี ้นจากสายตาไปได้ ถงึ เเม้จะปอ้ งกนั ดเี เคไ่ หนสดุ ทา้ ยเคร่ืองเพชร
ชน้ิ น้ันกไ็ ดห้ ายไปในเม่ือวานก่อนนะครับ เครือ่ งเพชรชิ้นนน้ั มมี ลู คา่ เเละมีความงมงามมาก สำหรบั ผมคือตอ้ งดเู เล
เคร่อื ง เพรชช้นิ อย่างดรี หสั การเข้าหอ้ งเครื่องเพชรชน้ิ ดังกลา่ วต้องมีเเตเ่ พียงผมคนเดียวเทา่ น้นั ทร่ี ู้ ซ่งึ เปน็ ไปไดย้ าก
มากที่คนภายนอกทจี่ ะนำเคร่ืองเพชรชน้ิ นัน้ เอามาจากห้องได้"

" คุณบอกวา่ ในหอ้ งทีค่ ณุ เกบ็ เคร่ืองเพชรช้นิ นเี้ อาไวม้ กี ลอ้ งวงจรปิดอยู่ มันไดฉ้ ายตัวคนร้ายให้คุณเหน็ หรือเปล่า
ครบั "อามได้พดู ขึน้ ถามเพ่มิ เติม

" เหน็ อย่คู รบั กล้องวงจรปิดไดฉ้ ายถงึ ตวั คนร้ายไวอ้ ยคู่ รับเเต่ คนร้ายพลางตัวได้อย่างมิดชิดจงึ ไมอ่ าจร้ไู ด้ว่าเป็นใคร
เเต่พอดจู ากการกระทำของคนร้ายมลี ักษณะทค่ี ุน้ เคยคุ้นชินคงพอท่ีจะสันนิษฐานไดว้ ่าน่าจะเป็นคนใกล้ตัวของผม
ครบั "

"เเลว้ คุณสงสัยใครในบา้ นเปน็ พเิ ศษละ่ ครบั "

"คนทน่ี ่าสงสยั ทสี่ ุดในตอนน้สี ำหรบั ผมคงจะเปน็ นอ้ งชายของผมสองคนครับ เเต่ถึงเเมง้ านน้ที ่ีผมมอบหมายใหก้ บั
พวกคุณมนั ควรทจี่ ะเปน็ หนา้ ท่ขี องทางตำตรวจเเต่ถงึ เเมจ้ ะรตู้ วั คนร้ายวา่ เปน็ ใครเเตต่ ัวผมกไ็ มต่ อ้ งการทจ่ี ะให้คนที่
ทำนั้นตอ้ งรบั โทษในส่งิ ทเ่ี ขากระทำผดิ ตอ่ ผม เลยคิดว่างานน้ี น่าจะเหมาะกบั พวกคุณมากกวา่ ครบั ซึ่งผมมีความ
เชือ่ ไดอ้ ย่างเเน่นอนครบั ว่างานนเ้ี มอื่ ถงึ มอื พวกคุณเเลว้ จะประสบณ์ความสำเรจ็ ครบั "

เมอ่ื อามได้ยนิ เชน่ นน้ั จึงได้พดู ขน้ึ ไปวา่ "พวกผมยินดีทีไ่ ดร้ บั งานของคุณครบั เเละจะนำความสำเร็จมาถงึ คณุ เเน่นอน
ครบั ขอฝากตัวด้วยครับ ผมมชี อ่ื ว่านาย อาม ส่วนนีค้ ู่หผู่ มมชี ื่อวา่ กติ ครบั "

3

"ยินดคี รบั คณุ อาม คุณกติ ยนิ ดที ไ่ี ดร้ ู้จกั ครบั สว่ นผมมีช่ือว่า ภาคนิ ครับ คอื ผมได้ใหข้ ้อมูลคณุ สำหรบั งานในครง้ั น้ี
ทกุ อย่างเเล้วถ้าง้ันผมขอตวั กลับก่อนนะครบั "

"เชิญครบั คุณภาคนิ ด้วยผมไปสง่ คุณครบั เเลว้ คอ่ ยเจอกันในวนั พรุง่ นค้ี รบั "

เมือ่ ทกุ อย่างเสรจ็ ส้นิ สำหรบั งานของลกู ค้าทง้ั อามเเละกิตจงึ ได้พดู คุยกนั ตอ่ วา่ "เฮ้อเปน็ งานทเี่ เกป้ ัญหาเรอื่ ง
ครอบครัวอกี เเล้วซิน่า"อามไดพ้ ูดขึ้น

"ยงั ดีที่มงี านเข้ามานะ อยา่ คดิ เลือกงานสิ เออเเลว้ กอ็ ย่าลืมทต่ี กลงกันไวล้ ่ะว่าในงานนน้ี ายไม่มสี ทิ ธริ บั เงนิ นะอาม"
เมื่อได้ยินสง่ิ ท่ีกติ พูดอยา่ งน้นั อามกไ็ ดต้ กลงเงือ่ นไขในขอ้ นี้ ท่ีจะไมร่ ับเงนิ ในงานของคุณภาคิน

4

การพบกนั

ในวันต่อมาอามเเละกิตกไ็ ด้เดินทางมาถงึ บ้านหลงั ใหญ่ท่ีสวยงามซ่งึ เปน็ ที่เเน่นอนวา่ บา้ นหลังนี้คือบ้านของคุณ
ภาคนิ นายอามเเละนายกิตได้เดนิ เข้าไป ไปยังบา้ นหลังดงั กล่าวเมอ่ื นายอามเเละนายกิตได้เดนิ มาถงึ ทหี่ นา้ ประตู
ของบา้ นหลงั นเ้ี เล้วนัน้ นายอามกไ็ ด้ทำการกด ออด เรยี กใหค้ นภายในบ้านหลังนเี้ ปดิ ประตเู พอ่ื ให้พวกเขาทง้ั สองได้
เขา้ ไปเมือ่ เสียงออดได้ดังข้ึนมา ในทันทนี นั้ ประตกู ็ได้เปดิ ยินดีต้อนรบั คนทง้ั สองใหเ้ ขา้ ไป คู่หคู่ นทัง้ สองก็ไดเ้ ดินเข้า
ไปยงั บ้านหลงั ใหญโ่ ต เเละเมือ่ อามเเละกติ ไดเ้ ดินไปเพื่อเขา้ ไปในบ้าน คณุ ภาคินกไ็ ดอ้ อกมารอต้อนรบั คนทงั้ สองท่ี
เขานั้นไดจ้ า้ งมา

"ผมกำลังรอพวกคณุ ทง้ั สองอยูค่ รบั คณุ อามคณุ กติ เชิญเข้ามาข้างในกอ่ นครับ" ไมร่ อช้าพวกเขาทง้ั สองเดนิ เขา้ ไปที่
บ้านหลังนน้ั ตามคำเชญิ ของคุณภาคนิ เเละเม่อื อามเเละกิตไดเ้ ข้ามาถึงภายในตัวบ้านเเลว้ กไ็ ด้มีสาวเเม่ลกู อ่อนท่ี
กำลังอมุ้ เดก็ นอ้ ยทารกในเเขนเดินเข้ามาหาคนทั้งสอง "ยนิ ดที ี่ไดร้ ู้ คะ่ คุณอามคุณกิต สามดี ฉิ นั ได้เลา่ ถงึ เรอ่ื งของ
พวกคุณเเล้ว ตามสบายเลยนะคะ"

"ออ่ ครบั ยนิ ดี ท่ีไดร้ จู้ ักเชน่ กนั ครบั คณุ คงเป็น" " ครบั เธอเป็นภรรยาผมเเละเดก็ นอ้ ยทน่ี ่ารกั เปน็ ลกู สาวผมเองครับ"
คณุ ภาคินเเนะนำภรรยาเเละลูกสาวทารกท่ีนา่ รักของเขา ซึ่งในขณะนัน้ เองกไ็ ดม้ เี สียงหนึ่งไดพ้ ดู เเทรกขึน้ มาด้วย
ประโยคทว่ี า่ " ทำถึงจา้ งพวกท่ดี ไู ม่มสี มองมาทำงานน้ี ละ่ เนยี่ " เสยี งทไ่ี ด้พดู เเทรกขึ้นมาน้นั เป็นนา้ํ เสยี งทเี่ เหบๆเป็น
เสยี งของคนท่มี ีความเเก่ชราไดพ้ ดู ขน้ึ มา "เเมท่ ำไมพดู ออกมาอยา่ งนนั้ ละ่ พดู ใหเ้ กยี รตพิ วกเขาหนอ่ ยสิ" คณุ ภาคนิ
ไดพ้ ดู เถยี งกับเเมข่ องเขา"ฉันไมค่ ดิ เลยนะตงั้ เเตเ่ เกมียยั นเ้ี ขา้ มาในชวี ิตของเเก เเกยง่ิ โง่เขา้ ไปทกุ ทเี ลยนะถกู คนพวก
นหี้ ลอกเอาซะได้ " คำพดู ของหญงิ ผเู้ เก่ชรากล่าวด่าโทษทุกคนที่อยู่ ที่น้ี

ซงึ่ ในตอนน้นั อามก็ได้เดินเขา้ ไปหาคณุ เเม่คณุ ภาคนิ เล้วไดพ้ ูดออกไปว่า "คณุ อาจจะพดู ถูกเมอ่ื เหน็ ภายนอกของ
พวกผมเเต่ พวกผมผ่านงานเเบบนมี้ าหลายรปู แบบเเล้วครบั รับประกันได้วา่ พวกผมไมใ่ ชพ่ วกหลอกลวงเเนน่ อน
ครบั "อามได้พดู เเกต้ ่างใหก้ บั ตนเเละทำให้ดมู คี วามนา่ เชอ่ื ถือ " ฉันจะรอดูพวกเเกไว้นะเเละหวงั วา่ สงิ่ ทีพ่ ดู ไปคง
ไมใ่ ช่ดีเเตป่ าก" คณุ เเม่ของคุณภาคินไดพ้ ูดสง่ ทา้ ยเเละไดเ้ ดนิ จากพวกเราไปอามไดม้ องไปหาหญิงเเก่น้ันในขณะท่ี
นางเดนิ จากไป

5

"ต้องขอโทษจรงิ ๆนะครบั ท่ีคณุ เเมผ่ มทำเรอ่ื งทเ่ี สยี มารยาทกบั พวกคุณไป คณุ เเม่ท่านเดียวน้ีด้วยความชราทำให้เเก่
มอี ารมณท์ เี่ เปรปรวนบ่อยๆ ทางครอบครวั เราก็เร่ิมทจี่ ะเออื มระอากบั นสิ ยั เเกเเลว้ เหมอื นกนั เเละคดิ วา่ สกั วนั ถ้าไม่
ไหวจริงๆอาจจะให้เเกไปอยทู่ ่ีบา้ นพกั คนชราครบั " คุณภาคนิ ไดก้ ลา่ วขอโทษไปยงั พวกเราพร้อมกบั ระบายความใน
ใจออกมา เพราะเหตุนอี้ ามจงึ ได้พูดปลอบใจไปวา่ " ไมเ่ ปน็ ไรครับผมไม่ไดค้ ิดมากกับเร่อื งพวกน้อี ยเู่ เล้วถึงจะยงั ไงก็
อยากให้พวกคณุ เขา้ ใจกนั ทงั้ สองฝา่ ยนะครับ"

"ครบั ผมเข้าใจในสิง่ ทีค่ ณุ อามจะส่ือเเล้วครบั ขอบคณุ ครบั ในสว่ นของเรอื่ งงานผมจะใหพ้ วกคณุ ทสี่ องรอไปก่อนนะ
ครบั คือพอดวี า่ น้องชายทง้ั สองของผมพวกนั้นยงั ไม่กลบั มาท่ีบ้านในตอนนี้คงอีกซักพกั ถงึ จะมากนั ครบ ผมขอให้
พวกคุณรอไปก่อนนะครบั " เมอ่ื ทัง้ อามเเละกติ ไดย้ ินไปเช่นนั้นอามก็ไดก้ ล่าวข้ึนวา่ "อ่อผมเข้าใจครบั เดยี วผมขอไป
ตรวจสอบสถานทีเ่ กิดเหตเุ เลว้ กันนะครบั "

"ไดเ้ ลยครบั ตามสบาย" เมอ่ื พูดจบคณุ ภาคนิ กไ็ ด้บอกทางไปยงั สถานทเี่ กิดเหตเุ เละรวมไปถึงสถานท่ีทจี่ ะดกู ลอ้ ง
วงจรปิด อามไดไ้ ปยงั สถานท่ีเกิดเหตเุ เละตรวจสอบในสง่ิ ต่างๆทเ่ี กดิ ข้ึนสว่ นทางดา้ นกิตน้นั ก็ไปตรวจดูทีก่ ล้องวงจร
ปดิ ท้ังสองใชเ้ วลาตรวจสอบไมน่ าน ในทางด้านกิตพอได้ตรวจสอบกลอ้ งวงจรปิดเสรจ็ เรียบร้อยเเล้วนัน้ กไ็ ด้เดินมา
หาอามทกี่ ำลงั ตรวจสถานท่ี เกิดเหตุ "เป็นไงบ้างเจอหลักฐานอะไรหรอื ป่าว" "ไมเ่ ลยไมเ่ จอหลักฐานอะไรเลย
ผู้กระทำผิด เก็บงานได้เนยี บมากเเลว้ นายล่ะมคี นอืน่ ทต่ี อ้ งสงสัยนอกจากน้องชายสองคนของคณุ ภาคินหรือปา่ ว"
"ฉนั ไดเ้ ห็นผรู้ ้ายจากในกล้องวงจรปดิ เเลว้ คนร้ายทีอ่ ยใู่ นภาพดูไม่มีรปู ร่างท่าทางไปทางผหู้ ญงิ หรอื คนเเกช่ ราเเมเ้ เต่
น้อยอาจจะสามารถตดั ประเดน็ ผ้ตู ้องสงสยั ไปไดส้ องคนได้เเล้วล่ะ"

"สรปุ เเสดงวา่ ในตอนน้พี วกเรากม็ ขี อ้ สงสัยอกี มกมายที่ยงั รอการเฉลยอยสู่ นิ ะ" ซ่ึงในระหวา่ งทีอ่ ามเเละกติ กำลัง
พูดคยุ กันอยูน่ น้ั ภรรยาของคณุ ภาคินไดเ้ ดนิ เขา้ มาหาคนทัง้ สองพรอ้ มพูดขึน้ วา่ "ขอโทษท่รี บกวนนะคะ คือนอ้ งชาย
ทั้งสองคนของสามดี ฉิ นั พวกเขาไดม้ าถงึ เเลว้ คะ"

เมอ่ื ทงั้ อามเเละกิตไดย้ นิ ดงั นัน้ เเลว้ กไ็ ด้พากนั ไปหาผูต้ อ้ งสงสยั เเละเม่ือมาถงึ กติ เป็นคนสัมภาษณค์ นเเรกมชี ่อื ว่านาย
สน "สวสั ดีครบั ผมชอื่ กติ นะครบั ไดม้ อบหมายมาทำงานในเรอ่ื งครับ" "อืม เขา้ ใจเเลว้ พผ่ี มบอกเรอ่ื งคณุ อยู่" "ผมขอ
เข้าเรอื่ งเลยนะครบั ช่วงเวลาที่เครือ่ งเพชรหายไปคุณอยู่ที่ไหนครับ" " ผมก็อย่ทู บี่ ้านนีเ่ เหละทำอะไรทผ่ี อ่ นคลายใน
ตอนชว่ งเวลาวา่ งในตอนทเี่ ครื่องเพชรหายไปผมเองกพ็ งึ่ มารใู้ นตอนเชา้ ของวนั อ่ืนเหมือนกัน" เม่ือกติ ได้ฟังอย่างนน้ั
เเล้วจึงถามไปอกี วา่ "ผมเชอื่ นะครบั ในตอนนั้นคุณไดอ้ ยูต่ ามท่ีคุณพดู จรงิ ๆนะครบั ซงึ่ ตอนผมได้เปดิ ดกู ล้องวงจรปิด
ในเวลาขณะน้นั เเล้วพบวา่ มชี ว่ งเวลาหนงึ่ ทคี่ ณุ ออกไปจากบา้ นหลงั นี้ คุณทำไปอะไรหรอครบั " เมอ่ื นายสนได้ยนิ

6

อย่างน้นั เเลว้ ก็ไดพ้ ดู ออกไปว่า " กไ็ ปเทีย่ วไง อยา่ มาถามเซ้าซ้สี ิ ผมไม่คยุ ด้วยเเล้วขอตัวกอ่ น" พอนายสนพดู จบตัว
เขาก็ได้ลุกเดนิ ออกไปเลยปลอ่ ยไวใ้ หก้ ติ น่งั งงว่าเขาทำผดิ อะไร

ต่อมากติ ไดเ้ ปน็ คนมานงั่ สมั ภาษณ์ตามเคยสว่ นน้องชายคนทสี่ องนั้นมชี ่อื วา่ ติ กิตไดถ้ ามตามเดมิ ว่าช่วงเวลานัน้
นายติไดท้ ำอะไรท่ไี หน นายตไิ ด้ใหค้ ำถามที่ครงึ่ ๆกลางๆไม่ไดม้ ีสาระเนื้อหาเเต่อย่างใดเเละเหมือนจะเลีย่ งปัด
ประเด็นสำคญั ๆทีถ่ ามอยตู่ ลอดเวลาก็ตาม

เเต่ว่า ตัวของกิตนน้ั กลบั ไดพ้ บกบั ลกั ษณะบุคลกิ ทสี่ ำคญั ของนายตกิ ค็ อื ลักษณะการพดู จาที่ดอู ่อนเรงเเละตรงฝา่ มอื
ท่ีดูเหมือนวา่ มีสำลีติดอยทู่ ปี่ ลายนวิ้ การเดนิ ท่ีโซเซเเละทส่ี ำคญั บรเิ วณของเเขนมีร่องรอยของเขด็ ฉดี ยาอยู่ทบี่ รเิ วณ
เเขนซา้ ยอกี ดว้ ย โดยการสมั ภาษณ์ระหว่างกิตกับน้องชายทง้ั สองคนของคุณภาคนิ จบด้วยความไม่ประสบณ์
ความสำเรจ็ ในการหามลู คดจี ากปากเเตอ่ ย่างใดเเตจ่ ากการสงั เกตกก็ ลบั ได้พบกบั สงิ่ ทเี่ ป็นมลู คดีเเละ เมอ่ื การ
สนทนาไดจ้ บลงกติ ได้ไปหาอามเเละได้พดู ขน้ึ ว่า " เราไดผ้ ตู้ ้องสงสยั เเลว้ " "เเล้วนายคดิ วา่ ใครที่นายคดิ วา่ เป็นผู้ต้อง
สงสัยละ่ "

"นายตินอ้ งชายคนเลก็ ของคณุ ภาคนิ นะ่ เขาน้นั มีลกั ษณะท่เี ปน็ ไปได้ว่านายติจะติดยาเสพติดซงึ่ บคุ คลท่ีดูยงุ่ เก่ยี วกับ
ยาเสพติดดมู มี ูลวา่ เป็นผู้ตอ้ งสงสยั มากทส่ี ุด" "ถ้านายคดิ วา่ นายตเิ ปน็ ผู้ตอ้ งสงสัยฉันจะเชอ่ื ตามทน่ี ายเชื่อก็เเลว้ กัน
นะไปหาคณุ ภาคินเเละไปบอกความคืบหนา้ กัน เราจะไปสะกดรอยตามนายติ"

7

ตามรอย

การดำเนินเร่ืองราวยงั ไมจ่ บการสบื สวนหาหลักฐานในมูลคดี เเทบไมไ่ ดท้ จ่ี ะได้รบั หลักฐานที่เป็นตน้ ตอไปสู่เร่ืองราว
ท่เี เท้จรงิ ดงั นนั้ การท่ี กติ เเละอามจะทำการสะกดรอยตามตดิ บุคคลทีต่ กเป็นผ้ตู อ้ งสงสัยน่าจะเปน็ การดที ่ีสุด
ในตอนนก้ี ติ เเละอามไดพ้ ากนั ไปหาคุณภาคินเพอ่ื ทจ่ี ะไปบอกความคืบหนา้ ตา่ งๆ เเละเมื่อเดนิ ทางมาถงึ ในขณะนั้น
คณุ ภาคินทอ่ี ย่กู บั ภรรยาเเละลกู สาวของเขากำลงั เล่นหยอกลอ้ เลน่ กันอย่างมีความสุขกบั ลกู สาวตัวนอ้ ยของเขาตาม
ประสาคณุ พอ่ มือใหม่ทเ่ี หอ่ ลูกสาว เเละคุณภาคินเมอื่ ไดเ้ จอกับนายกติ เเละนายอามทเี่ ขา้ มาหาตนกไ็ ดข้ อตัวออก
จากครอบครัวสขุ สันต์เเละไดอ้ อกมาหานายกติ นายอาม "เปน็ ไงบ้างครบั มีความคืบหนา้ อย่างไรบา้ งหรอื เปลา่ ครบั "
คณุ ภาคินได้พูดข้ึนเมือ่ พบเจอ

"ใน ณ ตอนน้พี วกผมยงั ไมพ่ บกบั อะไรทเ่ี ปน็ หลกั ฐานชิ้นใหญท่ ่สี ามารถบง่ ชี้ไดว้ ่าใครทีเ่ ปน็ คนขโมยเครื่องเพชรไป
เเตใ่ นตอนนเี้ ราได้พบคนท่ีนา่ สงสัยทส่ี ุดในตอนน้ีเเละคดิ ว่าพวกผมอยากท่จี ะสะกดรอยตามนอ้ งของคุณคนหนงึ่ ดู
นะครบั "อามไดอ้ ธบิ ายใหก้ บั คุณภาคินฟัง

"การสะกดรอยตามท่พี วกคุณว่ามนั จะชว่ ยให้พบตวั คนรา้ ยเเละเคร่อื งเพชรทห่ี ายไดใ้ ช่ไหมครบั "คุณภาคินได้ถาม
เพื่อความมั่นใจในงานนน้ี เมื่ออามไดย้ นิ อยา่ งน้นั เลว้ ทงั้ อามเเละกติ ไมส่ ามารถทจ่ี ะเเน่ใจไดว้ า่ งานในคร้ังนจี้ ะสำเร็จ
จึงได้ตอบกลบั ไปประมาณวา่ "ผมขอพดู ตามตรงนะครบั วา่ พวกผมไมส่ ามารถทจ่ี ะรบั ประกันได้ว่างานท่ีคุณ
มอบหมายในการตามหาคนร้ายเเละเครื่องเพชรในครั้งนจ้ี ะสำเร็จส่ิงทพี่ วกผมตัดสนิ ใจที่จะทำในตอนน้ี ผมคดิ ว่า
นา่ จะเปน็ การดที สี่ ุดในตอนนี้ พวกเราจงึ เลือกท่ีจะทำสะกดรอยตาม นะครบั "

"นนั่ สินะครบั เเตถ่ ึงอย่างนั้นผมยงั คงมนั่ ใจในตวั ของพวกคณุ อยนู่ ะครับว่าคุณจะสามารถจบั ตวั คนทำผิดเเละ
อาจจะนำเคร่ืองเพชรกลับคืนมาได้ " "ขอบคุณในความม่นั ใจทีใ่ หก้ ับพวกเราเสมอมาครับ รบั รองไดเ้ ลยครบั งานน้ี
ไม่มีผดิ หวงั เเนน่ อนครบั " เมือ่ คุณภาคนิ ไดย้ นิ ดงั นน้ั เเล้วคุณภาคินได้สง่ เพียงรอยย้มิ ทีด่ อู บอุ่นตอบกลับมาเเละได้
เดินจากไปทัง้ กิตเเละอามรดู้ วี ่าถงึ เเมว้ ่าคำพดู ของคุณภาคินจะดูเป็นการให้กำลงั ใจเเตภ่ ายในใจลกึ ๆเเล้วนน้ั ก็ไมพ่ ้น
ทจี่ ะมีความทุกขก์ บั เรอื่ งนี้เเต่ถงึ อย่างน้ันคุณภาคินก็ไม่ไดท้ ่จี ะพดู จาทจ่ี ะทำให้ดผู ิดหวังเเตอ่ ยา่ งใด

ใน ณ ตอนนี้ทัง้ อามเเละกติ คงทีจ่ ะทำอะไรไมไ่ ดม้ ากนกั ในชว่ งเวลาน้ีคงตอ้ งรอถึงในช่วงเวลาค่าํ คืนเพอ่ื ท่ีจะได้
สะกดรอยตามนายตเิ เละหวังว่าความน่าจะเป็นในครง้ั นข้ี อใหเ้ ป็นตามท่ตี ้องการ โดยทงั้ นายกิตเเละนายอามโดยใน

8

ระหวา่ งนกี้ ็ได้กำลงั เตรยี มตวั เตรียมอปุ กรณต์ ่างๆในการทำงานในค่าํ คืนน้ี ซงึ่ ในขณะทกี่ ำลงั เตรียมตวั อยู่นนั้ คุณ
ดาว(เเมข่ องคณุ ภาคนิ )ก็ไดเ้ ดินเขา้ มาเเละพูดขึ้นว่า " รู้สึกว่างานท่ีพวกคณุ ทำให้กบั ลกู ชายฉัน ดเู หมอื นว่าจะทำ
ไมไ่ ดอ้ ยา่ งเคยพูดเอาไว้เลยนะ"คณุ ดาวได้เดนิ เข้ามาพูดประชดใสท่ ้งั สองคน

ซ่งึ ทำใหก้ ติ ทีด่ จู ะทนไมไ่ หวกบั นิสยั ของหญิงเเกช่ ราคนนนีก้ ็ได้ตะคอกออกไปว่า" คอื ขอโทษนะพวกผมกำลงั ทำงาน
อยู่ ทำไมต้องเขา้ มาทำตวั ยงุ่ วนุ่ วายกันดว้ ย" เมอื่ อามได้ยนิ กติ ทีพ่ ดู ไปอย่างนน้ั ก็ไดส้ ะกิดไปทตี่ ัวของกติ เพอ่ื ให้กติ
น้นั สงบสตสิ งบอารมณ์เอาไว้ เเละเมอื่ กติ ได้พูดอย่างน้ันออกไป

คณุ ดาว กไ็ ดพ้ ูดตอบกลบั ไปวา่ "ลกู ชายของฉันเป็นคนทีไ่ ม่ไดเ้ รอ่ื งจรงิ ๆในการเลือกคนใหม้ าทำงานนไ้ี มม่ คี วามมือ
อาชีพเลยเเมเ้ เต่น้อยเพราะอยา่ งน้ไี ง ฉันทีเ่ ป็นเเม่ของภาคินเลยต้องปกป้องลกู ชายจากพวกท่ไี มม่ นี ้ํายาหลอกลวง
หากินกบั คนไปวันๆ" เมื่อคุณดาวได้พดู อยา่ งนัน้ ออกไปก็ทำใหก้ ิตน้นั เกิดความโมโหเเตใ่ นครัง้ นอ้ี ามไดห้ ้ามกติ ให้
เก็บอารมณ์ไว้ไดท้ ันเเละในทางดา้ นอามกไ็ ดพ้ ดู ขึ้นว่า

" ในตอนน้ียงั ไมเ่ ป็นทส่ี รปุ นะครบั ว่า พวกผมทำงานนี้ไมส่ ำเรจ็ การตดั สนิ อะไรไปกอ่ น ผมว่าไมค่ วร เเตถ่ า้ งานนี้จบ
ลงเเล้วพวกผมทำงานนไ้ี มส่ ำเรจ็ พอถึงเวลาตอนน้นั จะวา่ อะไรกเ็ ชญิ เลยครบั เเตว่ า่ ในตอนนี้ผมอยากใหค้ ุณไมต่ อ้ ง
เข้ามาว่นุ วายในงานของเราตอนนีจ้ ะได้ไหมครบั "เมอ่ื คุณเเมด่ าวไดย้ ินอย่างนนั้ ก็ถึงกบั มอี าการหงุดหงดิ เลก็ นอ้ ยซึ่งก็
ได้พูดตอบกลบั สนั้ ๆเพียงวา่ " น่นั สนิ ะ งัน้ ขอตวั ก่อนไม่อยากที่จะยงุ่ กบั พวกทเ่ี ลวหลอกลวง เหมือนตเิ เละสน"พอ
คณุ ดาว พูดจบกไ็ ดเ้ ดนิ จากไป

เเละเเล้วช่วงเวลาคา่ํ คนื น้ีกม็ าถงึ นายอามเเละนายกิตไดม้ าดกั รอทห่ี น้าบ้านเเละหวังภาวนาว่าใหน้ ายติเคล่ือนไหว
ในคนื น้ใี นระหว่างทร่ี ออยูน่ น้ั กิตกไ็ ด้พดู ขน้ึ ว่า " อามตอนทน่ี ายตรวจสอบสถานท่ี ทีม่ ูลคดเี กิดไม่พบรอ่ งรอยอะไรที่
เกดิ ข้ึน เลยซักอย่างหรอ" " ไม่พบอะไรเลยพวกเรามาชา้ เกินไปเเละการตรวจสอบเเบบของพวกเรากไ็ มส่ ามารถหา
หลกั ฐานท่ีเปน็ ชิน้ เป็นอันได้ดีมากหรอกเเตกต่างกับในสายตำรวจทีม่ กี ารพสิ จู นห์ ลักฐานทเี่ เมน่ ยำกว่าในตอนนสี้ ่ิงท่ี
เราทำได้ดกี ว่า คือการทเี่ ราตอ้ งกระโจนเขา้ สู่คดี "

"น่อี ามทำไมนายถึงคิดว่านายตจิ ะออกมาในค่าํ คืนนี้ กนั ล่ะ" " กน็ ายบอกว่านายติเปน็ ผูท้ ่ีน่าสงสัยเพราะดเู ป็นบคุ คล
ท่นี ่าจะติดสารเสพติดเเละดเู หมือนวา่ นายตจิ ะปกปดิ ในการทเ่ี ขาเล่นยาซึ่งในช่วงเวลากลางคืนน่าจะเปน็ โอกาสดีที่
เหมาะสมไปซ้อื ยามาเสพนะ" " มนั กจ็ รงิ อย่างท่ีนายพูดนะอามเเตถ่ งึ อย่างนัน้ ในการสมั ภาษณ์ในคร้งั นั้นมนั ทำใหฉ้ นั
ก็รู้สกึ วา่ นายสนก็ดนู ่าสงสัยไม่เเพก้ นั นะ ขอพูดไว้กอ่ น" " ฉนั วา่ ไมเ่ เปลกหรอกท่ีนายจะสงสยั ปฏิเสธทจี่ ะสารภาพไป
อยา่ งน้นั " " เเลว้ อามนายคิดไมว่าเคร่อื งเพชรน้นั จะถกู ขายไปเเล้ว" "ฉนั คดิ วา่ น่าจะยังไมไ่ ดม้ กี ารขายหรอกนะ

9

เพราะว่าของที่ขโมยมานั้นการทจ่ี ะขายออกไปนนั้ ต้องใช้เวลานานอยพู่ อสมควรเพื่อไม่ใหข้ องชิ้นนน้ั เป็นวัตถุของท่ี
ผดิ กฏหมาย" ในระหว่างทกี่ ติ เเละอามรอไปได้ซักพกั นึง สุดทา้ ยเหตกุ ารณ์ที่ทง้ั สองคนหวังกไ็ ด้เกดิ นายตไิ ด้ออกมา
จากบา้ นในเวลากลางคนื ตามท่คี าดหมายไว้

เมอื่ เป็นดงั นน้ั ทง้ั อามเเละกติ กไ็ ด้ทำการสะกดรอยตามนายตไิ ป ซงึ่ ในการสะกดรอยตามนายตไิ ปนั้น นายตไิ ด้
เดนิ ทางไปหาชายทใ่ี สเ่ สื้อดำคนหนึ่งทน่ี า่ จะเป็นนายหนา้ ค้ายานายตไิ ด้ทำการขอซอ้ื ยากบั ชายคนนัน้ ซึง่ อามนัน้ ก็
ไดบ้ อกให้กติ บันทึกภาพการซอื้ ขายยาเเละใบหนา้ ของชายเสื้อดำทีข่ ายยา เมอ่ื นายติไดท้ ำการซอ้ื ยามาเสพเสร็จส้นิ
กไ็ ดเ้ ดนิ ทางไปตอ่ เพ่อื ไปทไี่ หนซกั ไหนทซ่ี ่ึงดเู ปน็ สถานที่ ทด่ี ูเปล่ียวๆเเละหา่ งไกลจากผู้คนนายตไิ ด้เดนิ ทางเพือ่ ไป
พบกบั ใครบางคนทีเ่ หมอื นกบั ว่าได้มารอให้นายตมิ าหาตน

โดยอามเเละกิตทเ่ี เอบสะกดรอยตามมาตดิ ๆโดยบคุ คลทีไ่ ดร้ อนายตินัน้ เป็นชายรปู รา่ งอ้วนสวมเเวน่ ใสเ่ ส้ือขาวเเละ
กางเกงสีขาวเหมอื นชายคนนน้ี า่ จะมีอาชีพเปน็ หมอ นายติได้เข้าไปหาชายคนนั้นเเละเหมอื นกับว่าสองคนนเ้ี หมือน
จะทะเลาะเรอื่ งอะไรกันบางเร่อื ง กิตที่คอยเเอบสังเกตการอยู่นั้นกไ็ ดพ้ ดู กบั อามออกไปว่า " อามสองคนนน้ั เขา
ทะเลาะเรอื่ งอะไรกัน อะ่ "

" ให้นายสันนิษฐานนะน่าจะเป็นเรอื่ งทพ่ี วกเราเขา้ มาทำงานนเี้ เหละนา่ จะมีสว่ นในตรงนั้นดว้ ย" ท้งั นายตเิ เละหมอ
คนดงั กลา่ วทะเลาะกนั อยา่ งรุนเเรงเหมอื นกบั ว่าพวกเขาทง้ั สองได้มเี รือ่ งทบ่ี าดหมางกนั หนกั หนาเเต่ถึงอย่างนั้นผล
สดุ ทั้งนายตเิ เละหมอคนนน้ั กเ็ หมอื นจะสงบสตลิ งไดเ้ เลว้ เเละไดพ้ ดู ถงึ อะไรต่อบางอย่าง ก่อนจะจากกนั ไป

" เหมอื นพวกเขาจะพูดคยุ กันเสรจ็ เเลว้ นะ จะเอาไงตอ่ กนั ดอี าม " เมอื่ อามได้ยินอยา่ งนัน้ จึงได้ตอบกลบั ไปวา่ ฉนั
คิดว่านะนายตคิ งคิดจะหาสถานทไ่ี ปเสพยาเเลว้ ล่ะ ในตอนน้เี ราน่าควรทจี่ ะเปล่ยี นเป้าหมายมาเป็นคณุ หมอคนน้ัน
ดกี วา่ " " ไดถ้ ้านายคิดอย่างน้ันเปลย่ี นเปา้ หมายไปสะกดรอยตามหมอน้ันเเลว้ กัน" เมอ่ื เปน็ ดงั นนั้ อามเเละกติ ได้
เปลี่ยนเปา้ หมายการสะกดรอยตามเป็นตวั หมอที่ไดพ้ ดู คุยกบั นายติ

นายกิตเเละนายอามไดส้ ะกดรอยตามหมอคนดงั กล่าวไปในระหวา่ งทสี่ ะกดรอยตาม หมอคนน้นั ไม่ไดเ้ ดินทาง
กลับไปท่ี สถานที่ ทไ่ี ม่ใชเ่ ปล่ยี วๆเเละดหู นา้ กลัวเเต่กลบั ไปยงั สถานท่ี ท่ีกลบั เปน็ บา้ นหลงั เก่าๆหลงั หนง่ึ หมอคน
ดงั กล่าวไดเ้ ดนิ เข้าไปในบา้ นหลังนน้ั สำหรบั กติ เเละอามเเล้วการเลอื กสะกดรอยตามหมอคนนถ้ี อื เปน็ โชคดที ่ี
ตัดสนิ ใจไป เเบบนั้น

10

หมอคนดังกล่าวเดนิ เข้าไปที่บ้านหลงั เเกๆ่ หลังนน้ั ซึ่งกติ ไดน้ าํ กล้องซูมเขา้ ไปเพือ่ ผ่านหนา้ ต่างทเี่ ปิดออกสงั เกตวา่
คณุ หมอคนนัน้ เขา้ ไปทบ่ี า้ นหลงั น้นั ทำไม หมอไดเ้ ข้าไปบา้ นหลงั ดงั กลา่ วเข้าไปน่งั ทีโ่ ต๊ะในบ้านหยบิ เหลา้ ท่ีอยใู่ น
บ้านมาดมื่ โดยเปน็ การด่มื ที่ยอ้ มใจรำพงึ รำพัน ซงึ่ บนโต๊ะนน้ั มกี ระจกที่ตงั้ อย่โู ต๊ะอยู่บานหนงึ่ คุณหมอไดส้ งั เกตไปที่
กระจกบานน้นั กิตเเละอามได้ก้มหลบลงเพอื่ ไมให้กระจกสอ่ งตวั เห็นพวกเขาได้ เวลาผ่านไปได้ สามสบิ นาที หมอ
คนดงั กลา่ วดเู หมอื นการดื่มจะทำใหเ้ ร่ิมเมาเเลว้ จงึ หยดุ ดม่ื เเละเดนิ ออกไปจากบ้านหลงั น้ีไป เมอ่ื หมอคนดังกลา่ ว
ออกจากบ้านเก่าหลงั น้ันออกไปเเล้วเเละไดล้ ็อกบ้านไว้ เมื่อเห็นว่าหมอได้เดนิ ออกจากบ้านนีไ้ ปเปน็ ระยะที่
ปลอดภยั เเลว้ ทง้ั อามเเละกติ ก็ได้ทำการนำกญุ เเจผสี ะเดาะเขา้ ไปในบ้านหลงั นั้น

"รีบหาเครอ่ื งเพชรเร็วมนั อยู่ในบ้านหลังนเ้ี เนน่ อน" กิตไดพ้ ูดข้นึ เเละพยายามคน้ หาเคร่อื งเพชรดงั กลา่ วในขณะนน้ั
อามกก็ ำลังสังเกตตวั บ้านรอบๆ อามไดพ้ บกบั โทรศัพทเ์ ครอ่ื งหนงึ่ ที่ หมอ ลมื เอาไวเ้ เละขวดเหล้าท่ีอยบู่ นโตะ๊ กติ
พยายามหาเครือ่ งเพชรเเตห่ าเท่าไหร่กห็ าไม่เจอเครอ่ื งเพชรซกั ที ล่ือหารอบบา้ นก็ไมพ่ บเเตต่ รงกนั ข้ามกลับอาม
กลบั เพยี งสังเกตไปรอบๆไม่ได้ช่วยกิตตามหาเครอื่ งเพชรเลย

" อามนายมัวทำอะไรอยูช่ ่วยกนั หากนั บ้างสิ " "ฉนั กก็ ำลงั หาอยนู่ ีไ้ งใชต่ าหา" อามไดท้ ำการนำค้อนทเ่ี ตรียมมาทบุ ไป
ทพ่ี นื้ เพ่อื ฟังเสยี งกระทบุ ท่เี เตกตา่ งกนั เเตเ่ สยี งท่ีนำค้อนทบุ กลับไม่มีความเปลยี่ นเเปลงในระดับของเสยี งทเี่ เตกตา่ ง
กนั เลย

เมื่อเห็นเปน็ ดังนน้ั อามก็ไดพ้ ดู ข้ึนวา่ " เดีย๋ วนะกิตนายล่อื ของหาบรเิ วณโดยรอบของบ้านครบ รึยัง " "ฉนั หาซํ้าไปซ้ํา
มาหลายรอบเเลว้ สหาย" " ที่พน้ื ของบา้ นก็ไม่พบว่ามีอะไรทซ่ี ่อนไวท้ ใี่ ตพ้ น้ื งนั้ เเสดงวา่ เครือ่ งเพชรซ่อนเอาไวท้ ี่
ด้านบนเทา่ น้นั " กติ ได้มองเเหงอนหน้ามองไปท่ีเพดารด้านบนเเต่เพดารดา้ นบนนน้ั มดื มาก ทำใหม้ องไม่ไดอ้ ะไร
เลย

" ฉนั มองไม่เห็นอะไรเลย " กิตไดพ้ ดู ข้ึนเเละในทนั ใดนัน้ เอง อามก็ได้สงั เกตเข้าไปทีก่ ระจกบานน้ันทอี่ ยู่บนโตะ๊
กระจกบานน้นั เอียงองศาไปดา้ นบนเพดารอามไดส้ งั เกตบนเพดารตามองตามองศาทก่ี ระจกบานน้นั ช้ไี ปเเละเมือ่
สังเกตดีๆ " เเจค็ พอตเราเจอเเล้ว" อามได้อทุ านขน้ึ

" อยู่ตรงไหนทบี่ อกว่าเจอเเลว้ อาม" เมอื่ ได้ยินคำพดู ทีก่ ิตพดู ขน้ึ อามก็ไดช้ น้ี ้วิ บอกให้กบั กติ ทราบ " อ้อน่ันไงฉนั กเ็ หน็
เเลว้ " กติ ไดพ้ ูดขน้ึ ทง้ั กิตเเละอามกพ็ ยายามทำทกุ วิถีทางที่จะนำเครอื่ งเพชรท่ถี กู เก็บไว้ในถงุ ดำลงมาจนสำเร็จ "ใน
ท่ีสุดเราก็ได้สงิ่ ทเ่ี ราตามหาซักท"ี กิตได้พดู ขนึ้ "งานเสรจ็ ลลุ่ ว่ งซะที"

11

ในความดีใจของทั้งคู่อย่ไู ดไ้ มน่ านก็ได้มเี สยี งดังพูดขึ้นวา่ หยดุ อย่าขยบั วางเครื่องเพชรลงเเละยกมือขึ้น เสยี งนัน้ มา
พร้อมกับปนื ที่ชก้ี ระบอกมาทางคนทัง้ สองซึง่ คนทถี่ อื ปนื ขอู่ ามเเละกติ นั้นก็คือ คณุ หมอ นัน่ เอง ทั้งอามเเละกิตได้
ยกมือขนึ้ ตามทบี่ อกอามได้เเอบเดนิ ถอยหลงั เพื่อไปอยู่ดา้ นหลงั กติ "ใครสง่ พวกเเกมา" คณุ หมอได้พูดข้ึนเเละค่อยๆ
เดินเขา้ ไปหาเคร่ืองเพชรทลี ะก้าว

โดยอามกไ็ ดต้ อบกลบั ไปเพียงสัน้ ว่า " จะบอกทำไม ไมจ่ ำเปน็ ตอ้ งรหู้ รอก " เมื่ออามพูดจบอามก็ได้ยกเท้าทบี กิ
ตจากด้านหลงั กติ สะดุดลม้ ไปขา้ งหน้าลม้ ทบั คุณหมอ ทงั้ หมอเเละกิตหกล้มคะมำลงที่พื้นอามได้ฉวยโอกาศทีห่ มอ
เสียหลกั เขา้ ไปเเย่งปืนอยู่ในมือของหมอซงึ่ กติ กไ็ ดม้ าช่วยด้วยเมอื่ ทง้ั กิตเเละอามเเยง่ ปืนจากหมอมาไดส้ ำเรจ็ เเลว้ ก็
ได้ทำการกระทบหมอจนสลบไป

เเละเเล้วเรื่องในคํ่าคนื นท้ี กุ อย่างได้จบลงโดยทง้ั อามเเละกติ ไมไ่ ด้รบั บาดเจบ็ อะไรมากเเต่อย่างใด ในขณะท่จี ะกลบั
นนั้ อามก็ได้สังเกตเห็นใบกระดาษใบหนง่ึ ทีอ่ ยใู่ นตัวของหมอ อามได้หยบิ ใบดงั กล่างน้นั ข้นึ มาดู " มนั คอื อะไรหรอท่ี
นายหยิบข้ึนมาด"ู กิตไดพ้ ดู ขึ้น " เปล่าไมม่ อี ะไรสำคญั หรอกเเคใ่ บกระดาษน้ีเเพทย์นะ" อามได้พดู ตอบกลับเเละนำ
ใบกระดาษดงั กล่าวเอาไว้กับตัว

" อามหน้านายมอี ะไรตดิ อยู่หน้านาย น่ะ "กติ ไดพ้ ดู ขน้ึ "มอี ะไรตดิ ทีห่ นา้ ฉนั หรอตรงไหนหรอตรงนห้ี รือเปล่า"
"ไมใ่ ชๆ่ ยนื่ หนา้ มานเ่ี ดยี วปดั ให้" เมอื่ อามได้ยืน่ หนา้ มาหากิตใกล้ๆ กิตกไ็ ด้ซดั หนา้ อามอย่างรุนเเรงอามลม้ ลงกบั พนื้
เเละพดู ตบท้ายออกมาว่า " ถอื ว่าเสอมกันกบั ที่นายทบื ฉนั กเ็ เล้วกนั นะ"

12

ตอนจบ

ในเช้าวันต่อมาทั้งอามเเละกิตได้ไปยงั บ้านคุณภาคนิ พรอ้ มกบั ผลงานทพ่ี รอ้ มนำเสนอในการค้นหาเครอื่ งเพรชได้
สำเรจ็ เเละนำคนื มาเมอ่ื มาถึงท่หี มายคนเเรกทอี่ ามเเละกติ ไดพ้ บเป็นคนเเรกน้นั กค็ อื คณุ ดาวซึ่งไดม้ ารอทห่ี นา้ บ้าน
เเลว้ พอเหน็ ดังนนั้ เเล้วอามนั้นไดเ้ ดนิ ตรงเข้าไปหาคณุ ดาวซึ่งกติ ก็เดินตามไปติดๆเเละอามไดก้ ล่าวทกั ทายไปว่า"
สวัสดใี นตอนเชา้ ครบั คุณดาว" เม่ืออามไดก้ ลา่ วทกั ทายข้นึ คณุ ดาวกไ็ ดพ้ ูดขึน้ ว่า "คุณสามารถนำเครือ่ งเพรชกลบั คนื
มาไดเ้ เลว้ งนั้ หรอ" " ผลงานทพ่ี วกผมไดร้ บั มอบหมายสำเรจ็ ตามความต้องการเเล้วครบั คณุ นายเเล้วเเถมเจอเรอื่ ง
หน่ึงทผ่ี มว่าคุณคงสนใจ" เมือ่ อามไดพ้ ดู เชน่ นน้ั ออกไป คณุ ดาวก็เกดิ กรยิ าที่ดูประหลาดใจข้นึ เเละพูดได้พดู ตอบไป
ว่า "นี่นายรู้ความลบั น้ันงนั้ หรอ" "ใชค่ รบั ความลับนม้ี าพรอ้ มเครอ่ื งเพรชทตี่ ามหา" ซงึ่ ในระหวา่ งทอี่ ามเเละคณุ นาย
ดาวกำลงั พูดคยุ ข้อตกลงอะไรกันอยู่นั้นกติ ทไ่ี ด้ยกนาฬกิ าข้อมือข้ึนดเู วลาเหมอื นกับวา่ กติ นั้นรบี ร้อนเหมือนว่ามงี าน
นัดท่อี ื่นที่รออยจู่ งึ ไดพ้ ูดขน้ึ เเทรกออกมาว่า " เราเข้าไปในบา้ นกันเถอะเดยี วทกุ คนเขารอนาน เมือ่ ทง้ั อามเเละคุณ
ดาวได้ยนิ ตามทน่ี ายกิต ท้งั อามเเละคณุ ดาวกไ็ ด้จบบทสนทนาลงเเละทงั้ สามคนกไ็ ดเ้ ดนิ เขา้ ไปในบ้าน เมื่อทง้ั อาม
กติ คุณดาวไดเ้ ข้ามาภายบ้านเเล้วนน้ั ก็ไดพ้ บกบั

คณุ ภาคิน ภรรยาคณุ ภาคิน นายติ เเละนายสนซงึ่ ได้มารอเเล้วทกุ คนในน้ันตา่ งพากนั เงยี บไมไ่ ด้พดู จากนั
บรรยากาศในบ้านหลงั นชี้ ั่ง อมึ ครมึ พอ ทง้ั อาม กติ เเละคณุ ดาวไดเ้ ขา้ มาเเลว้ เมื่อคุณภาคินเห็นคนท้ังสามได้เดนิ
เขา้ มา จงึ ไดพ้ ูดขึ้นว่า "เปน็ ไงบา้ งครบั งานสำเร็จหรือเปล่า" คณุ คาภินไดพ้ ดู ข้ึนอยา่ งไม่รอช้า นายกิตได้นำเครือ่ ง
เพรชทหี่ ายไปมาเเสดงเเละสง่ มอบคืนคณุ ภาคินผเู้ ปน็ เจา้ ของ เม่ือคุณภาคินได้ของรักของตนคืนมาก็ไดเ้ กดิ ความดี
ใจมากจนไดก้ ลา่ วคำขอบคณุ ดใี จซะยกใหญเ่ เก่ทง้ั กิตเเละอาม ในผลงานท่ปี ระสบความสำเรจ็ เเตค่ วามดีใจน้นั อยู่
ได้ไมน่ านนกั

คุณภาคนิ ก็ได้พดู ขึน้ ว่า "เอาละ่ ครบั คุณอามคุณกิตคุณได้นำเครื่องเพรชช้นิ น้ีมาใหเ้ เก่ผมเเล้ว เเล้วพวกคณุ พอจะรู้
ไมครบั วา่ ใครในครอบครวั ผมเปน็ คนขโมยไป " เมอ่ื ยนิ ดงั นนั้ อามกไ็ ดพ้ ดู ขนึ้ วา่ " เร่อื งนนั้ เป็นเร่อื งทเ่ี เน่นอนอยเู่ เล้ว
ครับวา่ พวกผมต้องรถู้ งึ เเม้วา่ คนรา้ ยจะทำรา้ ยหลกั ฐานจนไม่มีร่องรอ่ ย สะอาดจนผมเกอื บหกลม้ ลน่ื หวั ฟาดพืน้ ก็
ตามเเต่ เเตเ่ รากไ็ ดร้ ู้ตวั คนร้ายครบั " เม่ืออามพูดจบอามไดส้ ะกดิ ไปท่ีกิตเหมอื นเปน็ สญั ญาณบางอย่างเมื่อกิตรสู้ ึก
ถึงการสะกิดในครงั้ น้นั กิตก็ไดพ้ ดู ขนึ้ วา่ " เอ่อ ครบั สรุปคนทขี่ โมยเครื่องเพรชดงั กลา่ วไป ก็คอื คณุ ตเิ เละคณุ สน
นอ้ งชายคุณท้ังสองคนครบั เพราะว่าตอนที่ตัวของผมนนั้ สมั ภาษณค์ นทั้งสองนคี้ นทงั้ สองคนมีเจตนาทจ่ี ะปดั ปอ้ งใน
สาระสำคญั ในการตามหาเคร่อื เพรชเเละมลี กั ษณะกรยิ าทเ่ี ปน็ การโกหกปกปดิ ความลบั ตา่ งๆ ต่อผมซึ่งนายตนิ ัน้ ได้

13

มคี วามลบั บางอยา่ งเป็นเหตผุ ลพวกผมได้ตดั สินใจสะกดรอยตามนายตไิ ปเปน็ เพราะวา่ นายตนิ ้ันมลี ักษณะของคน
ท่เี สพยาเสพติดมเี หตผุ ลสูงในเจตนาทจ่ี ะขโมยเคร่อื งเพรชไป

ซึง่ กเ็ ป็นไปตามที่คาดเราพบวา่ นายติได้นำเครือ่ งเพรชช้ินดังกลา่ วนำไปใหเ้ เก่ใครบ้างคนซงึ่ โชคดีท่เี ครอ่ื งเรชชน้ิ นี้ยงั
ไม่ได้นำไปขายพวกผมจงึ สามารถนำกลบั คนื มาได้ครบั " เม่ือคุณภาคินไดฟ้ ังสิ่งทีก่ ติ ไดอ้ ธิบายมาเเล้วนั้นคณุ ภาคนิ ก็
ได้หนั หนา้ มาหาทาง นายติ เเละนายสนวา่ เเล้วพดู ขน้ึ วา่ " พวกนายนำเคร่อื งเพรชของฉันไปขายทำไม" เมอื่ คุณ
ภาคนิ ได้พดู ขนึ้ อยา่ งนน้ั โดยนายติกไ็ ดพ้ ดู โตข้ ้ึนมาวา่ " คอื พวกเราขอโทษพ่นี ะครับพผี่ มตอ้ งการเงินไปเสพยาผม
เลย"

"เหตผุ ลในการขโมยเครอ่ื งเพรชชน้ิ นีไ้ ม่ใช้เหตผุ ลเรอื่ งยาเสพตดิ หรอกครบั " อามได้พดู ขนึ้ เมอื่ คณุ ภาคนิ ไดย้ นิ ดงั นนั้
กไ็ ดพ้ ดู ออกมาว่า " ไมใ่ ช่เหตผุ ลนีห้ รอครบั เเล้วเหตจุ ริงๆคอื อะไรกนั ละ่ ครบั " คณุ ภาคินไดพ้ ดู ตอบกลบั มา

ทัง้ นายสนนายติไดม้ องหาอาม อามได้ย่ืนใบเเพทย์ใบหนง่ึ ใหก้ ับคณุ ภาคินพร้อมพดู ขึ้นว่า " ทารกทเี่ กิดมาไม่ไดเ้ ป็น
ลกู สาวคณุ ครบั ในใบเเพทยบ์ อกวา่ เดก็ ทารกเปน็ ลูกของนายสนครบั " เมือ่ คุณภาคนิ ไดย้ ินอยา่ งน้ันเเลว้ ถงึ กบั ลม้ ทั้ง
ยนื่ เมอื่ ทราบความจรงิ หวั ใจได้เเตกสลายทันทีเมื่อได้ทราบเชน่ นั้น คณุ ภาคินเม่อื ไดร้ คู้ วามจรงิ เช่นนั้นกไ็ ด้หันมองไป
ทีภ่ รรยาของตนกพ็ บกับภาพท่ีตอกย้าํ หวั ใจใหเ้ เตกสลาย คอื ภาพทภ่ี รรยาของตนน้นั ไดห้ ล่ังน้าํ ตาเเหง่ ความเสยี ใจ
ออกมาเป็นนัยตเ์ เหง่ การยอมรับความผดิ เมื่อสามีภรรยาท้ังคู่ไดส้ บตากนั คำพูดท่ีภรรยาไดพ้ ูดกบั สามีของตนนั้น
คือคำวา่ "ฉันขอโทษ"

เม่ือคณุ ภาคนิ ได้ยนิ ดังน้นั กไ็ ดเ้ ดนิ เขา้ ไปหาภรรยาของตนจบั ไหลท่ ง้ั สองข้างบบี รัดเเน่นพร้อมกบั ตงั้ คำถามออกมาว่า
"ทำไมคณุ ถึงทำกบั ผมอย่างนี้ ทำไมถงึ ทรยศกนั เเล้วมาทำร้ายหวั ใจของผมผมมันไมด่ หี รอถงึ ตอ้ งไปเอากับนอ้ งชาย
ของผม " ทางดา้ น ภรรยาไม่ไดต้ อบอะไรกลบั มาหนั หนี หนกี ับความจริงท่ไี ด้เปดิ เผยออกมาสว่ นทางดา้ นนายสนก้ม
หน้ายอมรบั ความผดิ ปาบของตนที่ได้เผลอใจกระทำเรอ่ื งผดิ ชั่วทีไ่ ม่อาจยอมใหอ้ ภัยได้

"เรื่องน้ีมนั ไดเ้ กดิ ขน้ึ มานานหลายปเี เลว้ ลูก" คุณดาวไดพ้ ูดขน้ึ เม่อื คุณภาคินได้ยินดงั นั้นจึงได้พดู ข้ึนมาวา่ "เเลว้
ทำไมเเม่ถึงไม่บอกผมเรอ่ื งนก้ี บั ผมละ่ " " ฉนั ไม่สามารถบอกเรื่องนี้ใหเ้ เกฟังไดเ้ พราะในตอนน้นั เเกยงั ตาบอดเพราะ
ความรกั หากฉันไมม่ ีหลกั ฐานในเรื่องน้ีเเกกไ็ มเ่ ช่ือฉันอยดู่ ี เเละเเกกจ็ ะส่งฉันไปทบี่ ้านพักคนชราเเล้วอีกอย่างหนง่ึ ท่ี
ฉันก็ไม่อาจทจ่ี ะบอกเร่ืองที่นอ้ งเเกทำอย่างนน้ั ใหเ้ เกฟงั หรอก"

14

ในเร่อื งนอี้ ามได้คดิ วา่ เรื่องทเ่ี กิดขน้ึ เกดิ จากความไม่เเนใ่ จของฝา่ ยหญิงที่ไมร่ ู้ว่าเดก็ ท่ีเกดิ มาเป็นลกู ใครกันเเนจ่ ึงได้
ทำการพสิ ูจน์ เเตผ่ ลที่ไดม้ าคอื ความผดิ ปาบทเ่ี กดิ ข้ึนดงั นน้ั จงึ ตอ้ งการลบความผิด ซึง่ หมอที่ได้รผู้ ลดงั กลา่ วเเละไดร้ ู้
เรอื่ งท่ีเกิดขึน้ เช่นนนั้ จงึ ทำการเเบลค็ เมล์

คุณภาคินหัวใจสลายเมอื่ ทราบความจริงที่เดก็ ทารกทเี่ ขาเลยี้ งดดู ้วยความรักไมใ่ ช่ลกู ของเขา เมอื่ กติ ไดเ้ ห็นสภาพท่ี
น่าสงสารนนั้ กิตได้เดนิ เข้าไปหาคณุ ภาคนิ เเละขอพดู คุยกับคุณภาคนิ เเค่สองต่อสองเเละเมอื่ การพูดคยุ นน้ั ไดเ้ สรจ็
ลง ทั้งกติ เเละคณุ ภาคินได้ออกมาเเละคณุ ภาคินได้กล่าวคำขอบคณุ ใหก้ ติ

เมื่อเรอ่ื งทุกอย่างได้จบลงอามเเละกติ ได้ออกไปจากบา้ นหลงั นั้นมาอยู่ท่ีหนา้ บ้าน โดยอามนน้ั ไดถ้ ามกิตขน้ึ ว่า"นาย
ได้พูดอะไรกบั คุณภาคนิ ไปงน้ั หรอคุณภาคินถึงได้กลา่ วขอบคณุ ใหน้ ายไป" เมอ่ื ไดย้ ินดงั นน้ั กิตก็ไดพ้ ูดข้นึ ว่า " ฉนั ได้
พูดกบั คุณภาคินประมาณวา่ เดก็ ทเ่ี กดิ มาน้นั เขาไร้ความผิด เดก็ คนนั้นไมค่ วรทีต่ อ้ งมารบั ความผดิ ทเี่ กดิ ขน้ึ จาก
ผ้ใู หญ่ อยากให้เดก็ หญงิ คนนน้ั เกดิ ในสภาพทพ่ี รอ้ มกเ็ พียงเทา่ นนั้ เเหละ"