ดวงจันทร์กับสายน้ำ แห่งความรัก T h e m o o n a n d t h e r i v e r o f l o v e
กาลครั้งหนึ่ง.. ณ ดินแดนอันไกลโพ้นของจักรวาล มีดาวน้อยใหญ่เต็มผืนฟ้า แต่มีอยู่หนึ่งดวง ดาวที่น่าอัศจัยรรย์ที่สุดในหมู่ดาวทั้งปวง มีชื่อว่าโลกซึ่งถือกำ เนิดได้ไม่นาน และโลกยังมีดวงจันทร์อัน เป็นที่รักและประสานเป็นหนึ่งเดียวด้วยความรัก มีเพื่อนเป็น หมู่ดาวรายล้อม และเป็นเช่นนั้นมาแสนนาน
แต่แล้ววันหนึ่ง มฤตยูมืดจากจักรวาลอันไกลโพ้นและมืดมิด มีชื่อว่า “อุกาบาต” เกิดอิจฉาในความรักของท้งสอง รอเวลาจน ได้อากาสเหมาะเข้าโถมกระหน่ำ ทำ ร้ายโลกและดวงจันทร์อย่าง รุนแรง ทำ ให้ร่างของดวงจันทร์ต้องแตกออกเป็นเสี่ยงๆ หลุด ลอยออกจากอ้อมกอดของโลกที่ปกป้องเธอไว้ไปไกลแสนไกล
ดวงจันทร์ต้องเจ็บปวดด้วยความคิดถึงด้วยพลังแห่งความรัก ที่ดวงจันทร์มีต่อโลก เธอจึงยื้อยุดฝืนร่างของเธอเอาไว้ไม่ยอม ให้หลุดไปสู่ห้วงลึกของจักรวาล ซึ่งถ้าหากเป็นเช่นนั้นเธอจะ ไม่มีวันได้พบกับโลกอีกเลย เธอรวบรวมพลังที่มีเหลืออยู่ ทั้งหมดเพื่อรวมร่างที่กระจัดกระจายเต็มฟากฟ้าให้เป็นหนึ่ง เดียวในที่สุดเธอก็ทำ สำ เร็จ และพยายามวนเวียนอยู่ข้างๆ โลกมิให้ห่าง
แม้นานแสนนาน ดวงจันทร์ยังคลอเคล้าโลกอยู่เช่นนั้นเรื่อย มา ไม่มีวันไหนเลยที่เธอหันหน้าหนีไปจากโลกอันเป็นที่รัก เธอเฝ้ามองอยู่อย่างนั้นตลอดมาไม่เคยเหลียวหน้าไปทิศทางใด แต่ตอนกลางวันแสงจากดวงอาทิตย์ร้อนแรงเกินกว่า ทujพระจันทร์จะมาให้โลกเห็นได้ เธอรอคอยให้แสงทองแห่ง พระอาทิตย์ลับลาไป หลังจากนั้นเธอก็จะรีบออกมาสู่อ้อมกอด ของโลกอีกครั้ง แม้มันจะห่างไกลแต่อย่างน้อยเธอก็ได้เห็นว่า คนรักของเธอยังไม่จากไปไหน
ทุกครั้งที่มาเธอก็จะส่องแสงนวลอันน้อยนิดมายังโลก เพื่อ บอกให้โลกรับรู้ว่าเธอยังรักโลกอยู่เสมอมิเปลี่ยนแปลง ซึ่งมี หมู่ดาวน้อยใหญ่เรียงรายเต็มฟากฟ้าแป็นประจักษ์พยานแห่ง ความรัก
และด้วยรักและอาลัยทุกครั้งที่เธอมาสายน้ำ แห่งความรักจาก โลกจะหนุนขึ้นมาเพื่อโอบกอดเธอไว้เพื่อให้รู้เช่นกันว่าโลกก็ ยังรักดวงจันทร์ดวงนี้เสมอ และจะโอบกอดเธอไว้อีกครั้งยาม ดวงจันทร์ต้องจากไปในรุ่งสางของทุกวัน หากเรามองขึ้นไปบน ท้องฟ้ายามค่ำ คืนคุณจะได้เห็นเสมอว่าดวงจันทร์ไม่เคยหันหน้า ไปทางไหนนอกจากมองมายังโลกอันเป็นที่รัก และยามรุ่งสาง หากคุณมองไปสู่ทะเล สายน้ำ แห่งความรักก็จะเอ่อล้นเพื่อ โอบกอดดวงจันทร์ไปเช่นนั้นตลอดกาล
แต่ ณ เวลานี้ จะมีใครล่วงรู้หรือไม่ว่า ดวงจันทร์อันเป็นที่รัก ของโลกกำ ลังค่อยๆ ห่างออกไปทุกที ทั้งสองอ่อนล้าขึ้นทุกวัน ในวัยที่สูงขึ้น ดวงจันทร์มิอาจต้านทานห้วงลึกของจักรวาลได้ นานนัก มฤตยูมืดแห่งจักรวาลยังคงพยามยามดึงดวงจันทร์ให้ ถอยห่างออกไปทุกทีๆ หากวันที่ดวงจันทร์และโลกต้องจากกันชั่วนิรันดร์มาถึง แสงนวลจากดวงจันท์อันแสนงามคงจางหาย สายน้ำ แห่งความรักคงราบนิ่งไม่วิ่งไหล แล้ววันนั้น โลกจะอยู่อย่างไรหากไร้ซึ่งพระจันทร์อันเป็นที่รัก เหล่าสรรพสัตว์ทั้งหลายบนโลกคงสับสนวุ่นวาย ให้อาดูลย์ หรือโลกจะดับสลายหากไม่มีดวงจันทร์เคียงคู่กาย หากคืนนี้ แหงนมองมองท้องฟ้าแล้วพบแต่ความว่างเปล่า ลอง ถามโลกดูสิว่า.... เธอจะอยู่อย่างไรหากไร้ซึ่งดวงจันทร์
“I love you right up to the moon” CR: https://board.postjung.com/633625