καλικατζαροι

Ο μύθος των καλικάντζαρων

Επιμέλεια
Έλενα Φωτεινού

Ένας μύθος που υπάρχει είναι αυτός για τους καλικάντζαρους. Οι καλικάντζαροι σύμφωνα με την παράδοση
είναι παράξενα όντα, κοντά, μαυριδερά, τριχωτά και κακομούτσουνα. Έχουν μυτερά αφτιά, μακριά χέρια και
ουρά. Τα πόδια τους είναι άσχημα και στραβά, με νύχια γαμψά και βρόμικα. Αν και αποκρουστικοί στην όψη,
οι καλικάντζαροι δεν είναι κακοί. Δεν επιθυμούν να βλάψουν τους ανθρώπους, αλλά να τους πειράξουν. Είναι
πολύ σκανταλιάρηδες και τους αρέσει να κλέβουν τις λιχουδιές και να αναστατώνουν τα σπίτια των
ανθρώπων.

Όλο το χρόνο, οι καλικάντζαροι ζουν στα έγκατα της γης και με ένα μεγάλο πριόνι προσπαθούν να κόψουν
το δέντρο που κρατάει τη γη. Το δέντρο όμως είναι πολύ μεγάλο και ο κορμός του πολύ χοντρός και
χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και πολύς χρόνος για να το πριονίσουν. Την παραμονή των Χριστουγέννων,
όταν σχεδόν τα έχουν καταφέρει, παρατάνε το πριόνι τους και βγαίνουν στην επιφάνεια της γης για να
κάνουν τις σκανταλιές τους.

Μπαίνουν στις κουζίνες και πλατσουρίζουν μέσα στα δοχεία που έχουν οι νοικοκυρές το λάδι, σκορπούν το
αλεύρι, πηδούν μέσα στα τηγάνια και στα τσουκάλια, τρώνε τις γιορτινές λιχουδιές που βρίσκουν και να
λερώνουν τα πάντα με τα βρώμικα νύχια τους.

Αυτό επαναλαμβάνεται κάθε βράδυ για δώδεκα μέρες από την ημέρα των Χριστουγέννων μέχρι τη γιορτή
των Φώτων. Την ημέρα των Φώτων, που ο παπάς αγιάζει τα νερά, οι καλικάντζαροι φεύγουν τρέχοντας και
γυρίζουν πάλι στα βάθη της γης. Όταν γυρίζουν όμως, βρίσκουν το δέντρο ολόκληρο και πάλι, να στηρίζει
γερά τη Γη, και έτσι ξαναρχίζουν το πριόνισμα μέχρι τα επόμενα Χριστούγεννα.

https://www.youtube.com/watch?v=NaoGK3FnA48