เล่มนิทานดอกไม้ของปอนปอน1-ผสาน

ณ หมบู่ า้ นอนั เงียบสงบแห่งหนึ4ง มีเด็กหญิง
นอ้ ยน่ารกั มีรอยย;มิ ท4ีสดใส ชื4อปอนปอน

เด็กหญิงปอนปอนมกั ชอบช่วยคณุ พ่อและ
คณุ แมด่ แู ลสวนดอกไมห้ ลงั บา้ นเป็ นประจํา

ทกุ ๆเชา้ ปอนปอนจะนําตะกรา้ ท4ีบรรจดุ อกไม้
นานาชนิดไปสง่ ใหก้ บั คณุ ยายรา้ นขายดอกไม้
ในตลาดซ4ึงอยอู่ ีกฟากฝ4ังของเมือง

ปอนปอนมกั จะเลือกใชเ้ สน้ ทางที4ตอ้ งเดินผา่ นท่งุ หญา้ อนั
แสนแหง้ แลง้ เพ4ือพบกบั เด็กชายเตเตแ้ ละสนุ ขั ค่ใู จของเขา

เด็กชายเตเตช้ อบมาว4ิงไลจ่ บั แมลงในท่งุ
หญา้ แห่งน;ี ในทกุ ๆวนั ปอนปอนจะมอบ
ดอกไมข้ องเธอใหก้ บั เตเตห้ น4ึงดอกเพื4อให้
เขาใชล้ อ่ แมลง แต่เตเตไ้ มเ่ คยนําดอกไมท้ 4ี
ปอนปอนใหไ้ ปใชล้ อ่ แมลงเลย

เขาเพียงแต่รบั มนั มาดว้ ยรอยย;มิ และเก็บ
ใสไ่ วใ้ นกระเป๋ า แมเ้ ธอจะรสู้ ึกสงสยั กบั
การกระทําของเขา แต่ปอนปอนก็ยงั คง
ใหด้ อกไมก้ บั เตเตท้ กุ วนั เสมอ

ไมเ่ พียงแต่เตเตเ้ ท่านนั; บางวนั ท4ีเธอเจอคณุ ลงุ
คณุ ป้ าที4เธอรจู้ กั เด็กหญิงปอนปอนก็จะมอบ
ดอกไมใ้ หพ้ วกเขาดว้ ยความรสู้ ึกเป็ นมิตรเช่นกนั
ทกุ อยา่ งดําเนินไปแบบเดิมเช่นน;ีทกุ วนั

จนกระทง/ั วนั หน/ึงเกิดพายอุ ยา่ งหนกั
ทําใหบ้ า้ นเรอื นเสียหายหลายหลงั รวมถึงบา้ นของปอนปอน

และสวนดอกไมท้ ี/เธอและครอบครวั เฝ้ าดแู ล ฟมู ฟักดว้ ยความรกั มาอยา่ งดี
บรรดาดอกไมน้ านาชนิดต่างลม้ ตายเสียหายจากแรงพดั ของพาย ุ

หลงั จากพายเุ งียบสงบลง ปอนปอนและครอบครวั จึงพากนั ช่วยเก็บ
กวาดขา้ วของต่างๆรวมถึงเศษซากดอกไมด้ ว้ ยความรสู้ ึกโศกเศรา้
ปอนปอนรสู้ ึกเสียใจมาก เพราะการปลกู ดอกไมค้ ือความสขุ ของเธอ

ผา่ นไปหลายอาทิตยท์ /ีปอนปอนไมไ่ ดไ้ ปสง่ ดอกไม้ เตเตแ้ ละทกุ คนในตลาด
ต่างพากนั สงสยั และถามหาถึงปอนปอน พวกเขาสงสยั ว่าเป็ นเพราะพายทุ /ี
เพ/ิงเกิดขTึนแน่ๆ ดว้ ยความเป็ นห่วงพวกเขาจึงตดั สินใจว่าควรตอ้ งทําอะไร
สกั อยา่ ง

โดยเตเตอ้ าสาที/จะไปตามปอนปอนที/บา้ นของเธอ เตเตบ้ อกกบั เธอว่า
เขาตอ้ งการพาเธอไปดอู ะไรบางอยา่ งที/ท่งุ หญา้ อนั แสนแหง้ แลง้

เม/ือมาถึงเธอก็พบเตเตแ้ ละทกุ คนที/เธอคนุ้ เคยหนา้ ตา
หลายคนถือขวดโหลท/ีบรรจชุ ่อดอกไมไ้ วใ้ นมือ และบางคนก็ถือเมล็ดดอกไมเ้ อาไว้

พวกเขาต่างนํามนั มามอบใหก้ บั ปอนปอนเพ/ือเป็ นการตอบแทนในนTําใจและความ
เป็ นมิตรของปอนปอนท/ีมอบใหพ้ วกเขาเสมอในตลอดระยะเวลาท/ีผา่ นมา
และเพื/อใหป้ อนปอนนําเมล็ดพนั ธเ์ุ หลา่ นTีมาสรา้ งสวนดอกไมข้ องเธอใหม่

และเมื/อไดม้ องไปรอบๆเธอก็ตอ้ งรสู้ ึกประหลาดใจเพราะพบว่าท่งุ หญา้ อนั แสนแหง้ แลง้ ในตอนนTีกลบั เต็มไป
ดว้ ยดอกไมต้ น้ นอ้ ยๆที/กําลงั เจริญเติบโตโผล่พน้ ขTึนมาจากพTืนดิน เตเตบ้ อกกบั เธอว่าดอกไมเ้ หล่านTีเกิดจากการ
แบ่งปันท/ีปอนปอนมอบใหก้ บั เขาทกุ วนั เขานําเมล็ดพนั ธท์ุ /ีไดจ้ ากดอกไมท้ ี/ปอนปอนใหแ้ กเ่ ขามาเพาะพนั ธเ์ุ มล็ด
และนํามาปลกู ในดินของท่งุ หญา้ แห่งนTีทกุ วนั ๆ

จนกระทง/ั เกิดพาย ุ นํTาฝนไดช้ ่วยใหเ้ มล็ดพนั ธเ์ุ หลา่ นTีเจรญิ เติบโตผลิดอกออกใบ จากท่งุ หญา้ ที/เคยแหง้ แลง้
ก็กลายเป็ นท่งุ ดอกไมอ้ นั สวยงามท/ีหลายลอ้ มไปดว้ ยผีเสTือสีสนั สวยงาม
ปอนปอนรสู้ ึกซTึงใจในนํTาใจที/ทกุ คนมีใหแ้ กเ่ ธอมาก เธอขอบคณุ ทกุ คนที/ช่วยเหลือเธอในวนั นTี ปอนปอนไมเ่ คยคิดมากอ่ น
ว่าการกระทําเล็กๆท/ีเธอทําเป็ นประจําในทกุ ๆวนั เช่นการมอบดอกไมข้ องเธอใหค้ นอื/น
จะผลิดอกออกผลคืนกลบั เธอดง/ั เช่นวนั นTี หลงั จากวนั นนัT ทกุ คนคอยหมน/ั มาช่วยปอนปอนสรา้ งสวนดอกไมข้ องเธอขTึน
ใหม่ เม/ือดอกไมผ้ ลิบานในสวนหลงั บา้ นของเธออีกครงTั นนTั จึงหมายถึงความสขุ ท/ีคืนกลบั มาของปอนปอนเช่นเดียวกนั