Music Book 1 ป.6

ชือ่ ...................................................นามสกุล...................................................
ชัน้ ป.6/.............เลขที่.............

ตัวโนต้ กค็ ือ สัญลกั ษณ์ที่ใช้บันทึกแทนเสียงรอ้ งหรือดนตรี ซ่งึ แสดงถงึ
ความสัน้ -ยาวและความสูง-ตำ่ ของเสียง

ลกั ษณะและค่าของตัวโนต้

ลกั ษณะตัวโนต้ ชอื่ ตัวโน้ต อัตราจังหวะ

โน้ตตัวกลม ( Whole Note) มีค่า 4 จังหวะ

โน้ตตัวขาว ( Half Note) มีคา่ 2 จังหวะ

โน้ตตัวดำ ( Quarter Note) มีค่า 1 จังหวะ

โน้ตตัวเขบ็ต1ชัน้ (Eighth Note) มีค่า คร่ึงจังหวะ

เครื่องหมายหยุดเสียง คือ สัญลกั ษณ์ทีใ่ ช้ในการทำใหเ้ สียงดนตรี
หรือเสียงร้องเงียบหรือเสียงขาดหายไปชัว่ คราว แต่อัตราจังหวะยังคง
ดำเนนิ ตอ่ ไปตลอด ตัวหยุดจะนับจังหวะเช่นเดียวกับตัวโน้ตและเขียนลง
บนบรรทดั 5 เส้น เหมือนกับตัวโนต้

วิชาดนตรี ใบงาน เร่ืองอัตราจังหวะตวั โน้ต
ภาคเรยี นที่ 1 หน่วยที่ 2 ชือ่ หน่วยหลากหลาย ปีการศกึ ษา 2565

บรรทัด 5 เสน้ (Staff)

คือ เสน้ ตรง 5 เส้น ท่ขี นานกันในแนวนอนสำหรับบันทกึ ตัวโนต้ และกำหนด
ระดับเสียงสูงหรือต่ำของตัวโน้ต

การนับบรรทดั 5 เส้น ดังนี้

การบันทกึ โน้ตลงในบรรทดั 5 เส้น ทำได้ 2 วธิ ี คือ

1. การบันทึกโน้ตคาบเสน้

2. การบันทึกโนต้ ระหวา่ งชอ่ ง

กุญแจประจำหลกั (Clef)

คือ เครื่องหมายท่ีใช้กำหนดชื่อและระดับเสียงของตัวโนต้ บรรทดั 5 เสน้

กุญแจประจำหลกั ซอล (Treble clef หรือ G clef)

เรียกสัน้ ๆว่า “กุญแจซอล” เป็นกุญแจประจำหลักท่ีใชก้ ันมาก

เสน้ กนั้ หอ้ ง (Bar line)

คือ เส้นตรงท่ขี ีดขวางบรรทดั 5 เสน้ เพื่อ
แบง่ ออกเปน็ สว่ น ๆ แต่ละสว่ นเรียกวา่
“ห้องเพลง” ดังนี้

หอ้ งเพลง

เสน้ กนั้ หอ้ ง

Do Re Mi Fa Sol La Ti Do

ระดับเสียงดนตรีสามารถใชอ้ ักษร
ภาษาไทยและภาษาอังกฤษ
ได้ดว้ ยนะ

เครอื่ งหมายกำหนดจังหวะ

เครอื่ งหมายกำหนดจงั หวะ (time signature)

หมายถึง ตัวเลขสองตัวเขียนซ้อนกันคล้ายเศษส่วน บันทึกอยู่ที่
จุดเริ่มต้นของโน้ตเพลงถัดจากกุญแจประจำหลักและเครื่องหมายตั้ง
บันไดเสียง เพื่อบอกให้ทราบว่าในบทเพลงนี้แต่ละห้องจะนับกี่จังหวะ
และแตล่ ะจงั หวะจะใชโ้ น้ตลกั ษณะใดเป็นเกณฑ์ในการนับ นอกจากนี้ยัง
บอกให้ทราบว่าเปน็ บทเพลงประเภทใด มีอัตราจงั หวะช้าหรือเร็ว เชน่

(1) เลขตัวบน หมายถึง จำนวนจังหวะในแต่ละห้อง
จะต้องมีจำนวนจังหวะเทา่ กับค่าของตัวเลขตัวบนที่ใช้
เขียนเครื่องหมายกำหนดจังหวะ
(2) เลขตัวล่าง หมายถึง ลักษณะของตัวโน้ตหนึ่งตัว
ใชน้ ับเปน็ เกณฑ์ 1 จังหวะ เช่น

จำนวนจังหวะในแต่ละห้อง

ลกั ษณะตัวโนต้ ท่ีนับเปน็ เกณฑ์ 1 จงั หวะ

เครอื่ งหมายแปลงเสียง

เครอื่ งหมายแปลงเสียง (Accidental)

เป็นสัญลกั ษณ์ทางดนตรีที่ใช้เขียนกำกับหนา้ ตัวโน้ตหรือหลัง
กุญแจประจำหลักเมื่อต้องการแปลงเสียงให้สูงข้ึน ต่ำลง หรือกลับมาเปน็
เสียงปกตเิ หมือนเดิม ได้แก่

วิชาดนตรี ใบงาน เร่ืองระดับเสียงตัวโนต้
ภาคเรยี นที่ 1 หน่วยที่ 2 ชือ่ หน่วยหลากหลายตวั โนต้ ปกี ารศึกษา 2565

วิชาดนตรี ใบงาน เร่อื ง time signature
ภาคเรยี นที่ 1 หน่วยท่ี 2 ชื่อหนว่ ยหลากหลายตัวโน้ต ปกี ารศกึ ษา 2565

คำช้ีแจง ให้นักเรยี นเขยี นเคร่ืองหมายกำหนดจังหวะ 42 ,34 , 44 ลงในชอ่ งว่างใหส้ ัมพันธก์ บั ตวั โน้ต

วชิ าดนตรี ใบงาน เร่อื งระดับเสยี งตวั โนต้
ภาคเรยี นท่ี 1 หน่วยที่ 2 ช่อื หนว่ ยหลากหลายตัวโนต้ ปีการศึกษา 2565

คำชแี้ จง ให้นกั เรยี นเตมิ ชื่อตัวโนต้ โดยใชพ้ ยัญชนะภาษาอังกฤษ ลงในชอ่ งวา่ งให้ถกู ตอ้ ง

Hand Signs หรือการทำสัญญาณมือระหว่างฝึกร้องโน้ต หากเราทำ
สัญญาณมือระหว่างฝกึ ร้องโนต้ ไปดว้ ยจะชว่ ยทำใหส้ ามารถแยกระยะสูงต่ำ
ของตัวโน้ตได้ง่ายขึ้นโดยสัญญาณมือเหลา่ นีจ้ ะถูกใช้ในระดับความสูงต่าง ๆ
เพื่อแยกระดับความสูงตำ่ ของโน้ตดังนี้

Do = หน้าสะดือ Re = หนา้ อก Mi = ระดับไหล่ Fa = ระดับปาก

Sol = ระดับสายตา La = ระดับหนา้ ผาก Ti = ระดับศีรษะ High Do = เหนือระดับศีรษะ





ประวัตขิ องขลยุ่ รีคอร์เดอร์

ขลยุ่ รคี อร์เดอร์ (Recorder) เป็นเครื่องดนตรีสากล ประเภทเครอ่ื งเปา่ ลมไม้ รีคอร์เดอร์
สรา้ งขน้ึ ในปลายศตวรรษท่ี 14 ถือกำเนิดในประเทศอังกฤษ นิยมเลน่ ในสมยั ยุคกลาง และมีความ
เจริญสูงสุดในยุคบาโรค เป็นเครื่องเป่าทีม่ ีลักษณะการเป่าแบบดา้ นตรง มีรูปแบบการเกิดเสยี ง
แบบเดยี วกันกับนกหวดี คือ บริเวณปากเปา่ นัน้ จะทำเป็นช่องลม (Wind Way) เพอ่ื ทีจ่ ะพ่งุ เขา้ ไป
กระทบกับปากนกแกว้ ทำให้อากาศเกิดการสัน่ สะเทือน เกิดเป็นคลื่นเสียงภายในท่อ เกิดเป็น
ระดับเสียงต่างๆ ท่อของรีคอร์เดอร์มีรูปทรงกรวย คือ จากส่วนปลายของปากเป่าลงมายังสว่ น
ปลายท่อจะค่อย ๆ สอบลง และแคบสดุ บริเวณปลายของรคี อร์เดอร์

สว่ นประกอบของขลยุ่ รีคอร์

เดอร์

ขลุ่ยรีคอร์เดอร์ แบ่งสว่ นประกอบออกเปน็ 3 สว่ นด้วยกัน คอื

1. สว่ นบน หรือส่วนหวั ( Head Joint ) ใชล้ มบังคับทศิ ทางเดนิ ภายในทอ่ ลมไปกระทบ

กับปากนกแก้ว(window) และรูนิ้วบังคับเสียงเพื่อให้เกิดเสียงสูงต่ำ ดังเบา ยาวสั้น ได้ตาม

ตอ้ งการ ช่องปากเปา่

ปากนกแก้ว

2. สว่ นกลาง หรือส่วนลำตัว ( Body Joint ) คอื รูน้ิว รนู ว้ิ คู่ และ ส่วนลำตวั ขล่ยุ
รูนว้ิ และรนู ้ิวคู่ รเู หลา่ นี้จะเจาะอยูห่ า่ งด้านบนของลำตวั ขลุ่ย (ตรงกันขา้ มกบั รคู ำ้ ) ซง่ึ มอี ย่ทู ั้งหมด

10 รูดว้ ยกนั มไี วส้ ำหรับ ปดิ – เปิด เสียงให้เกิดเป็นเสียงสูงต่ำต่างๆ

รูนิว้ รูค้ำ

รนู ้ิวคู่

3. ส่วนล่าง หรือ ส่วนลำโพง (Bell joint) อยู่ตรงปลายสุดของขลุ่ยรีคอร์เดอร์ ด้านปลายมี
ลักษณะบานออกมาคล้ายดอกลำโพง ท้ังน้ีก็เพอ่ื ให้เสียงออกมามคี วามดังกังวาน

การดูแลรักษาขลยุ่ รีคอร์เดอร์

วธิ ีการดูแลรกั ษาขล่ยุ รีคอร์เดอร์
1. ตอ้ งทำความสะอาดทกุ ครั้งดว้ ยนำ้ สบู่ ออ่ น ๆแล้วลา้ งดว้ ยน้ำอุ่น
2. ใช้ผ้าเชด็ ให้สะอาดและแหง้
3. ถอดส่วนต่าง ๆ ของขลุ่ยออกมาทำ ความสะอาดด้วยการใช้ไม้สอดผ้าเช็ดทำความ
สะอาด
4. ควรเก็บใส่ ่ถงุ เมือ่ ใชเ้ สรจ็ แลว้ เพ่ือไมใ่ หฝ้ นุ่ เกาะ

การเปา่ ขลยุ่ รีคอร์เดอร์

เม้มริมฝีปากเบา ๆ อมปากขลุย่ รคี อร์เดอร์เล็กน้อย เป่าลมเข้าเบา ๆ ก็จะเกิดเสียงตาม
ต้องการซงึ่ พอจะสรุปเป็นข้อ ๆ ได้ดังนี้

1. วางตำแหนง่ น้วิ ให้ถูกต้อง ประคองขลุ่ยใหท้ ำมมุ กับลำตวั เปน็ มมุ 45 องศา
2. ใช้มือซา้ ยวางนว้ิ อยสู่ ว่ นบนของขล่ยุ และมือขวาวางนิว้ อยสู่ ว่ นล่างของขลุย่
3. วางปากขลุย่ ระหวา่ งรมิ ฝีปากบนและลา่ ง เมม้ ริมฝปี ากอมปากขลุ่ยเลก็ น้อย
4. ขณะที่เป่าโน้ตพยายามปิด “ รู ” ให้สนิท ยกนิ้วขึ้นลงอย่างรวดเร็วตามการ
เปล่ียนแปลงของระดับเสียง
5. ไม่กัดปากขลยุ่ ( Mouth piece ) ขณะทเี่ ปา่
6. ควบคมุ ลมหายใจ เปา่ ลมไม่แรงเกนิ ไป
7. การนัง่ ควรนง่ั ให้หลังตรง







WWW.Lertlah.com