SANG MONYET
DAN POKOK
RAMBUTAN
Pokok rambutan hidup di sebidang tanah. Pokok rambutan berasa sangat sunyi.
Pada suatu hari, Sang Monyet datang ke situ. Pokok rambutan berasa sangat
gembira.
“Sang Monyet, marilah tinggal di sini,” pelawa pokok rambutan. “Terima kasih.
Aku pun suka tinggal di sini,” kata Sang Monyet. Sang Monyet bergayut dengan
riang. Pokok rambutan berasa terhibur. Pokok rambutan tidak berasa sunyi lagi
kerana pokok rambutan sudah mempunyai kawan.
Musim buah akan tiba. Pokok rambutan telah berputik dengan banyak. Sang
Monyet berasa sangat gembira.
Sejak pokok rambutan berputik, Sang Monyet tidak bergayut lagi. Sang Monyet
takut putik-putik yang baru keluar itu akan gugur ke tanah. Sang Monyet hanya
duduk-duduk di atas pokok.
‘Aku tidak sabar menunggu buah-buah ini masak,” kata Sang Monyet.
“Sabarlah. Tidak lama buah-buah ini akan masak. Pasti, kamu suka rasanya
manis,” pujuk pokok rambutan.
‘Lambat benar buah-buah ini masak. Aku nak pulang ke hutan dulu. Sudah lama
aku tidak bertemu dengan kawan-kawanku. Nanti aku akan ke sini semula,” kata
Sang Monyet.
“Nanti ajaklah kawan-kawan kamu ke sini,” pelawa pokok rambutan. “Baiklah.
Kawan-kawan aku tentu gembira bertemu dengan kamu nanti,” balas Sang
Monyet.
Sang Monyet pun pergi dari situ. Kini, Pokok rambutan tinggal bersendirian lagi.
Kini buah-buah rambutan itu mula membesar. Buah-buah itu berwarna hijau dan
masih muda. Tidak lama kemudian, Sang Monyet pun datang bersama dengan
kawan-kawannya. Ada yang membawa anak kecil.
‘Hai, pokok rambutan! Apa khabar? sapa Sang Monyet. “Sihat. Buah-buahku
belum masak lagi. Warnanya masih hijau. Kamu kena tunggu buah-buah ini masak
ranum dulu. Barulah sedap dimakan.,” kata pokok rambutan.
Sang Monyet dan kawan-kawannya tidak mengendahkan kata-kata pokok
rambutan. Mereka tetap makan buah yang muda itu.
“Buah ini kelatlah. Kamu tipu aku,” kata Sang Monyet. “Memanglah rasanya
kelat kerana masih muda lagi,” balas pokok rambutan.
Sang Monyet dan kawan-kawannya tidak berpuas hati kerana buah-buah ini
rasanya kelat. Mereka mengutip buah rambutan yang muda itu lalu bermain baling-
baling.
Setelah puas bermain-main, Sang Monyet dan kawan-kawannya pun masuk ke
dalam hutan semula.
Pokok rambutan berasa sangat sedih akan sikap Sang Monyet dan kawan-
kawannya itu. Buah-buahnya habis musnah. Pokok rambutan berasa menyesal
kerana memilih Sang Monyet sebagai kawan.
AKTIVITI NILAM.
Ceritakan semula apa yang telah kamu baca bersama guru, rakan-rakan dan ibu
bapa.
Lakonkan watak di atas berdasarkan cerita yang telah kamu baca.
Beri pendapat kamu, mengapa pokok rambutan berasa sedih………………..