เปิดอกพูด เปิดใจฟัง

My�Friend�is�Struggling�With...

Conflicts�with�Others�

เปด อกพดู
เปด ใจฟง

เขยี นโดย�จอช�แมค็ ดาวล� และ�เอด็ �สจว ต



เปดิ อกพดู
เปดิ ใจฟงั

My Friend is Struggling With...

Conflicts with Others

เขยี นโดย จอช แมค็ ดาวล์ และ เอด็ สจว๊ ต

1

2

เปดิ อกพดู เปดิ ใจฟงั

My Friend is Struggling With... Conflicts with Others

สงวนลขิ สทิ ธ์ิ 2019 จอช แมค็ ดาวล์ และ เอด็ สจว๊ ต
ใชโ้ ดยไดร้ บั อนญุ าต
ขอ้ อา้ งองิ พระคมั ภรี น์ �ำ มาจาก
พระครสิ ตธรรมคมั ภรี ์ ฉบบั มาตรฐาน
โดยสมาคมพระครสิ ตธรรมไทย
Copyright Thai version © 2019 Thailand Bible Society
© 2000 Josh McDowell and Ed Stewart
All rights reserved.
เขยี นโดย : จอช แมค็ ดาวล์ และ เอด็ สจว๊ ต
แปลโดย : คณุ วราภรณ์ ปรยี ากร
เรยี บเรยี งโดย : สมาคมพระครสิ ตธรรมไทย
ISBN : 978-616-497-498-2
พมิ พค์ รง้ั ท่ี 1 : สงิ หาคม 2019
จ�ำ นวนพมิ พ ์ : 3,000 เลม่

จดั พมิ พแ์ ละเผยแพรโ่ ดย
สมาคมพระครสิ ตธรรมไทย
319/52-55 ถนนวภิ าวดรี งั สติ แขวงสามเสนใน
เขตพญาไท กรงุ เทพฯ 10400
Tel.(66) 0-2279-8341 Fax.(66)0-2616-0517
http://www.thaibible.or.th, www.thaibible.net
e-mail:[email protected]

3

4

คำ�นำ�

เราขอแสดงความขอบคณุ บคุ คลตอ่ ไปน้ี คอื
เดวดิ เฟอรก์ สู นั ผอู้ �ำ นวยการ Intimate Life Ministries
แหง่ เมอื งออสตนิ เทก็ ซสั ผมู้ สี ว่ นส�ำ คญั ยง่ิ ตอ่ งานเขยี นชดุ
น้ี (Project 911) ความคดิ เหน็ สาระ และหลกั การของ
Intimate Life สอดแทรกอยใู่ นหนงั สอื ทกุ เลม่ ของงานเขยี น
ชดุ น้ี เดวดิ ไดแ้ สดงแบบอยา่ งใหเ้ ราเหน็ ถงึ ความเปน็ ผชู้ ว่ ย
เหลือ ผู้สนับสนุน และผู้ให้กำ�ลังใจท่ีดีตามวิถีทางของ
พระเจา้ หากเปน็ ไดเ้ ราสนบั สนนุ ใหผ้ อู้ า่ นฉวยโอกาสเขา้ รว่ ม
สมั มนาทจ่ี ดั โดย Intimate Life Ministries (ดรู ายละเอยี ด
การสมั มนาในภาคผนวก)
เดฟ เบลลสิ ผรู้ ว่ มงานของผม (จอช) อยา่ งยาวนานมา
ถงึ 23 ปี โดยทา่ นไดร้ ว่ มแกไ้ ขหนงั สอื แตล่ ะเลม่ ในชดุ น้ี และ
ยงั เปน็ ผเู้ ขยี นบทละครจากชวี ติ จรงิ ในหนงั สอื ทง้ั แปดเลม่ น้ี
ดว้ ย โดยใชเ้ คา้ โครงเรอ่ื งจากเทปบนั ทกึ เสยี งบทละครของ
“Youth in Crisis Resource” (ศนู ยช์ ว่ ยเหลอื เยาวชนประสบ
วิกฤตชีวิต) นอกจากน้นั เขายังเป็นผ้ปู ระสานงาน และ
ออกแบบ Project 911 ในชดุ ส�ำ หรบั ครอบครวั ดว้ ย เราจงึ
รสู้ กึ ขอบคณุ พระเจา้ อยา่ งยง่ิ ส�ำ หรบั ของประทานของเดฟ

5

และการมสี ว่ นรว่ มของทา่ น
โจอ้ี พอล แหง่ ส�ำ นกั พมิ พ์ World Publishing ผไู้ มเ่ พยี ง

แตเ่ ชอ่ื มน่ั ในการท�ำ โครงการนเ้ี ทา่ นน้ั แตย่ งั ไดร้ ว่ มตอ่ สกู้ บั
เราจนถงึ ทส่ี ดุ ดว้ ย

จอช แมค็ ดาวล์
เอด็ สจว๊ ต

6

เปิดอกพูด เปดิ ใจฟงั

เร่ืองของเคน

ตอนทพ่ี อ่ กา้ วเขา้ มาในหอ้ งของเขา เคน ไมเยอรส์ วยั
15 ปกี ร็ ทู้ นั ทวี า่ พอ่ จะพดู อะไร บทสนทนานเ้ี กดิ ขน้ึ ระหวา่ ง
ปกี ารศกึ ษาอยา่ งนอ้ ยอาทติ ยล์ ะครง้ั หรอื บางทกี ส็ องครง้ั

“พอ่ คดิ วา่ ลกู มกี ารบา้ นตอ้ งท�ำ นะ” พอ่ พดู พรอ้ มกบั ยก
หฟู งั ออกจากหขู องเคนแลว้ วางลงบนโตะ๊ ขา้ งเตยี ง เคนรสู้ กึ
หงดุ หงดิ อยู่ในใจ เขารสู้ กึ เหมอื นเปน็ เดก็ เลก็ ๆ เวลาทพ่ี อ่
แยง่ ของไปจากเขาแบบนน้ั

เคนซง่ึ ก�ำ ลังนอนฟงั เพลงอยบู่ นเตียงจึงลกุ ข้นึ นง่ั “ใช่
ครับ ผมมีการบ้านต้องทำ�” เคนพูดพลางชูการบ้านวิชา
ภาษาองั กฤษในมอื ใหพ้ อ่ ดู “และผมกก็ �ำ ลงั ท�ำ อย”ู่ เขาท�ำ
แบบฝกึ หดั การเชอ่ื มประโยคเสรจ็ ครง่ึ หนง่ึ แลว้

“ลกู กร็ นู้ ว่ี า่ ลกู จะมสี มาธจิ ดจอ่ ไดด้ กี วา่ นถ้ี า้ ไมม่ เี สยี งนน่ั
รบกวนสมองของลูก” พ่อช้ีไปท่ีหูฟังซ่ึงเสียบต่อเข้ากับ
เครอ่ื งเลน่ ซดี พี กพาของเคน เพลงยงั คงเลน่ อยู่ แตเ่ สยี งท่ี
ออกมาจากล�ำ โพงหฟู งั บนโตะ๊ นน้ั เบาและออู้ ้ี

“มันไม่ใช่เสียงดังรบกวนหรอกพ่อ มันเป็นเสียงเพลง
เพลงครสิ เตยี น” เคนพดู อยา่ งสภุ าพ เขาเกลยี ดค�ำ สอนซ�ำ้ ซาก
ของพอ่ แตเ่ รอ่ื งจะแยก่ วา่ นถ้ี า้ เขาแสดงอาการออกมา

7

เปิดอกพูด เปิดใจฟงั
มอื ของพอ่ ขยบั ไปทส่ี ะโพก ทา่ เทา้ เอวคอื ทา่ ประจ�ำ ของ
พอ่ ในการเทศนส์ ง่ั สอน “นน่ั ไมใ่ ชเ่ พลง เคนเนธ็ ฟงั แลว้
เหมอื นเสยี งชอ้ นหลายคนั ตกี นั อยใู่ นถงั ขยะมากกวา่ แคม่ ี
คนบอกว่าวงน้เี ป็นวงคริสเตียนก็ไม่ได้หมายความว่าเน้อื
รอ้ งจะมาจากพระเจา้ หรอกนะ”
เคนอยากจะโตก้ ลบั ประเดน็ นว้ี า่ ฟงั เนอ้ื เพลงดๆี สพิ อ่
มนั กเ็ ปน็ ถอ้ ยค�ำ ในพระคมั ภรี เ์ หมอื นๆ กบั เพลงนมสั การท่ี
พอ่ กบั แมฟ่ งั จากเทปเพลงนน่ั แหละ สว่ นเรอ่ื งดนตรี มนั ก็
เปน็ “เพลงมนั สๆ์ ” เทา่ นน้ั เอง พอ่ ระแวงมากไปเองวา่ ผม
อาจฟงั เพลงของพวกซาตาน แตเ่ ขาเคยลองเถยี งแบบนแ้ี ลว้
มนั ท�ำ ใหพ้ อ่ ยง่ิ เทศนส์ ง่ั สอนนานขน้ึ ไปอกี เคนจงึ ไดแ้ ตเ่ กบ็
ความคดิ นไ้ี วก้ บั ตวั
“นอกจากนน้ี ะ พอ่ กไ็ มเ่ คยท�ำ การบา้ นพรอ้ มกบั เปดิ ทวี ี
หรอื วทิ ยไุ ดเ้ ลย” พอ่ ยงั พดู ตอ่ “มนั ท�ำ ใหล้ กู เสยี สมาธ”ิ
มนั อาจท�ำ ใหพ้ อ่ เสยี สมาธนิ ะแตผ่ มไมเ่ สยี ทจ่ี รงิ ดนตรี
ชว่ ยใหผ้ มผอ่ นคลายและมสี มาธมิ ากขน้ึ ดว้ ยซ�ำ้ พอ่ ยอมรบั
ไมไ่ ดห้ รอื วา่ วธิ กี ารอา่ นหนงั สอื ของผมอาจไมเ่ หมอื นกบั ของ
พอ่ ? เคนรสู้ กึ วา่ ความโกรธพลงุ่ พลา่ นขน้ึ ภายในใจ แตเ่ ขา
ยงั คงเงยี บไมพ่ ดู อะไร
“ลกู ไมม่ เี วลาจะใหเ้ สยี แลว้ นะ เคนเนธ็ คะแนนของลกู
ตกลงเรอ่ื ยๆ นไ่ี ม่ใชม่ ธั ยมตน้ นะ ลกู ตอ้ งทมุ่ สดุ ตวั ถา้ ลกู
อยากท�ำ คะแนนใหส้ งู พอทจ่ี ะเขา้ มหาวทิ ยาลยั รฐั ได”้

8

เปิดอกพูด เปดิ ใจฟงั
ผมพยายามบอกพอ่ มาโดยตลอดวา่ ผมไมอ่ ยากเรยี นใน
มหาวทิ ยาลยั รฐั เคนเถยี งในใจ ทจ่ี รงิ แลว้ ผมยงั ไมอ่ ยากเขา้
มหาวทิ ยาลยั ทนั ทหี ลงั เรยี นจบมธั ยมปลายดว้ ยซ�ำ้ ผมอยาก
จะหยดุ อยา่ งนอ้ ยสกั ปเี พอ่ื เดนิ ทางทอ่ งเทย่ี วไปกบั วงดนตรี
ครสิ เตยี นหรอื ไมก่ ไ็ ปคา่ ยพนั ธกจิ ถงึ ตอนนน้ั ผมอาจรแู้ ลว้
กไ็ ดว้ า่ ผมอยากท�ำ อะไรกบั ชวี ติ ถา้ เพยี งแคพ่ อ่ จะรบั ฟงั ผม
บา้ ง พอ่ กจ็ ะพอเขา้ ใจวา่ ก�ำ ลงั เกดิ อะไรขน้ึ กบั ชวี ติ ผม แต่
พอ่ มวั คดิ ถงึ เรอ่ื งคะแนนอยเู่ รอ่ื งเดยี ว
“แลว้ นอ่ี ะไร?” พอ่ ถามอยา่ งกดดนั พลางละมอื ออกจาก
สะโพกขา้ งซา้ ยเปน็ เวลายาวนานพอทจ่ี ะชไ้ี ปทก่ี ลอ่ งรองเทา้
บนเตยี งขา้ งๆ เคน
“การด์ เบสบอลของผมครบั ”
“พอ่ เหน็ แลว้ วา่ มนั คอื การด์ เบสบอล เคนเนธ็ ” พอ่ พดู
อยา่ งเหลอื อด “พอ่ หมายถงึ วา่ ท�ำ ไมมนั ถงึ อยตู่ รงน้ใี นเวลา
ทล่ี กู ก�ำ ลงั ท�ำ การบา้ น?”
“ผมไมไ่ ดท้ �ำ การบา้ นตลอดเวลานพ่ี อ่ ” เคนสวนกลบั บา้ ง
“ผมวางมนั ไวต้ รงน้ี เอาไวด้ ตู อนทผ่ี มอยากพกั ”
“แตม่ นั เปน็ สง่ิ ลอ่ ใจใหเ้ สยี เวลา” พอ่ พดู ดว้ ยเสยี งทเ่ี ขม้
งวดแลว้ เออ้ื มมอื ไปเหมอื นจะหยบิ กลอ่ งออก
เคนฉวยกล่องไว้และพร้อมจะดึงกลับ “มันเป็นงาน
อดเิ รกของผมนะพอ่ ” เขาเถยี ง “ไมต่ อ้ งหว่ งหรอก ผมจะไม่
ตกวชิ าภาษาองั กฤษเพยี งเพราะมวั แตค่ อยดกู ารด์ สองสาม

9

เปิดอกพูด เปิดใจฟัง
ใบน่หี รอก” เคนหลุดคำ�พูดท่ฟี ังดูประชดประชันมากไป
หนอ่ ยและเขากน็ กึ ในใจวา่ ไมน่ า่ พดู ออกไปเลย

เป็นเวลาคร่หู น่งึ ท่เี คนกับพ่อจ้องตากันโดยไม่มีคำ�พูด
ใดๆ ตา่ งคนตา่ งจบั กลอ่ งการด์ เบสบอลไวค้ นละขา้ ง “พอ่ จะ
เอาการด์ นไ่ี ป มนั จะไดไ้ มท่ �ำ ใหล้ กู วอ่ กแวก่ ” พอ่ พดู พลาง
เรม่ิ ดงึ กลอ่ งจากปลายดา้ นของพอ่

สามัญสำ�นึกบอกกับเคนว่าให้ปล่อยกล่องและหยุดโต้
เถยี งไดแ้ ลว้ แตเ่ ขาโกรธมากเกนิ กวา่ จะท�ำ ในสง่ิ ทค่ี วรท�ำ
“มนั ไมท่ �ำ ใหผ้ มวอ่ กแวก่ นะพอ่ ผมท�ำ การบา้ นไดโ้ ดยทม่ี .ี ..”

การชกั คะเยอ่ เลก็ ๆ นท้ี �ำ ใหป้ ลายกลอ่ งดา้ นของเคนฉกี
ขาดออก แลว้ การด์ สามรอ้ ยกวา่ ใบกห็ ลน่ กระจายเตม็ ทน่ี อน
และพน้ื หอ้ ง เหลอื แตเ่ พยี งกลอ่ งรองเทา้ ทข่ี าดและวา่ งเปลา่
ในมอื ของพ่อ เคนนกึ ในใจว่าเขาไม่นา่ ดอ้ื ร้นั เลย แตเ่ ขา
เหนอ่ื ยหนา่ ยกบั การตอ้ งคอยยอมใหพ้ อ่ แมพ่ ยายามปน้ั แตง่
เขาใหเ้ ปน็ นกั เรยี นแบบทพ่ี อ่ แมอ่ ยากใหเ้ ปน็ เขาไมเ่ คยแขง็
ขนื กบั พอ่ แบบนม้ี ากอ่ น และเขากร็ สู้ กึ กลวั นดิ ๆ ถงึ ผลทอ่ี าจ
ตามมา

พอ่ จอ้ งมองกองการด์ ทย่ี งุ่ เหยงิ อยสู่ กั พกั แลว้ หนั ไปจอ้ ง
ลูกชาย เคนนึกกลัวว่าพ่อคงไม่ให้เขายุ่งเก่ียวกับการ์ด
เบสบอลท่เี ขาสะสมมาอีกต่อไป แต่แทนท่จี ะเป็นเช่นน้นั
พ่อของเขาท้งิ กล่องลงบนพ้นื แล้วรวบเคร่อื งเล่นซีดีและ
กระเปา๋ ใสซ่ ดี จี ากโตะ๊ ขา้ งเตยี ง “พอ่ ไมอ่ ยากเหน็ ของพวกน้ี

10

เปิดอกพดู เปิดใจฟงั
อกี เคนเนธ็ ” พอ่ ประกาศกรา้ วพรอ้ มสา่ ยนว้ิ ไปทก่ี องการด์
“และลูกก็จะไม่ได้ฟังเจ้าส่งิ ท่ลี ูกเรียกว่าเพลงน่อี ีกจนกว่า
คะแนนเฉลย่ี ของลกู จะกลบั มาเตม็ ” แลว้ พอ่ กอ็ อกจากหอ้ ง
ปดิ ประตตู ามหลงั ไป

เคนโกรธมากจนเกอื บรอ้ งไห้ ถา้ ไมใ่ ชเ่ รอ่ื งคะแนนหรอื
ดนตรที พ่ี อ่ แมไ่ มเ่ หน็ ดว้ ย กจ็ ะเปน็ เรอ่ื งเสอ้ื ผา้ ทรงผม หรอื
ไมก่ เ็ พอ่ื นของเขา การสะสมการด์ เบสบอลของเขาเปน็ เรอ่ื ง
“ไรส้ าระ” พอ่ แมว่ า่ อยา่ งนน้ั (เขาควรจะไปขจ่ี กั รยานหรอื
ปนี เขา หรอื ท�ำ อะไรกไ็ ดท้ ไ่ี ดอ้ อกก�ำ ลงั กายมากกวา่ ) เวลา
ท่ีเคนพยายามจะอธิบายว่าเขาชอบอะไร พ่อกับแม่ก็ดู
เหมอื นจะไมฟ่ งั เอาเสยี เลย แลว้ เวลาทเ่ี ขาอยากจะอวดการด์
หรอื ซดี เี พลงครสิ เตยี นใหมล่ า่ สดุ พอ่ กบั แมก่ ไ็ มส่ นใจ เคน
ไมร่ วู้ า่ อนั ไหนท�ำ ใหเ้ ขาหงดุ หงดิ ใจมากกวา่ กนั ระหวา่ งการ
ไม่เห็นด้วยไปเสียทุกส่งิ ของพ่อแม่ หรือความเฉยชาไม่
สนใจของพวกเขา

การถกู รบิ เครอ่ื งเลน่ ซดี แี ละ “เสยี งเพลง” เปน็ เรอ่ื งคอ่ น
ขา้ งแย่ แตเ่ คนกร็ สู้ กึ โลง่ อกทพ่ี อ่ ไมไ่ ดย้ ดึ หรอื สง่ั ใหท้ �ำ ลาย
ชดุ สะสมการด์ เบสบอล พอ่ แคไ่ มอ่ ยากเหน็ มนั อกี เคนหยบิ
กลอ่ งรองเทา้ กฬี าอกี ใบออกมาจากตู้ เขาเรม่ิ เกบ็ การด์ ขน้ึ
มาเรยี งในกลอ่ งดว้ ยความโมโห เขาจะเกบ็ ซอ่ นการด์ ไวเ้ วลา
พอ่ อยบู่ า้ นและจะเอาออกมาเฉพาะเวลาทพ่ี อ่ ไมอ่ ยเู่ ทา่ นน้ั
มนั ท�ำ ใหเ้ ขารสู้ กึ เหมอื นเปน็ สายลบั ทถ่ี กู สะกดรอยในบา้ น

11

เปิดอกพูด เปิดใจฟงั
ตวั เอง และการทพ่ี อ่ รบิ เสยี งเพลงไปจากเขากย็ ง่ิ ท�ำ ใหเ้ ขา
รสู้ กึ เหมอื นเปน็ นกั โทษ

เกอื บสท่ี มุ่ แลว้ เมอ่ื เคนเขา้ นอนในคนื นน้ั เขายงั ท�ำ การ
บา้ นไมเ่ สรจ็ การปะทะกบั พอ่ ในคนื นท้ี �ำ ใหแ้ รงจงู ใจซง่ึ มอี ยู่
นอ้ ยนดิ ในการท�ำ การบา้ นนน้ั หมดลง เขารดู้ วี า่ คะแนนจะยง่ิ
ตกลงอกี หากเขาท�ำ การบา้ นชน้ิ นไ้ี มเ่ สรจ็ แตจ่ ะตา่ งอะไรกนั
เลา่ ? เพราะแมเ้ ขาจะใชค้ วามพยายามมากแคไ่ หน มนั กด็ ู
เหมอื นวา่ ไมเ่ คยดพี อส�ำ หรบั พอ่ แมเ่ ลย แลว้ เขาจะพยายาม
ไปท�ำ ไมกนั ?

พอ่ กบั แมอ่ ย่ใู นหอ้ งนง่ั เลน่ ดทู วี ตี ามเคย เคนจงึ รวู้ า่ พวก
เขาคงไมส่ งั เกตวา่ ไฟในหอ้ งเขาดบั แลว้ พวกเขาแทบจะไม่
ไดเ้ ขา้ มาพดู คยุ กบั เคนกอ่ นนอนอกี ตอ่ ไป ใชว่ า่ เคนอยากจะ
กลับไปอย่ใู นวัยเด็กสมัยท่พี ่อกับแม่เข้ามาห่มผ้าให้ อ่าน
หนงั สอื ใหฟ้ งั อธษิ ฐาน และพร�ำ่ หอมเขาทกุ คนื กอ่ นนอน
นน่ั เปน็ เรอ่ื งธรรมดาส�ำ หรบั ฮลิ ลาร่ี นอ้ งสาวของเขา ส�ำ หรบั
เขาแลว้ มนั มากเกนิ ไป แตก่ ารไมไ่ ดพ้ ดู คยุ กนั กอ่ นนอนเลย
กใ็ ชว่ า่ จะดี เขารสู้ กึ เหมอื นกบั วา่ พอ่ แมจ่ ะพดู กบั เขาเฉพาะ
เม่อื มีอะไรท่จี ะวิพากษ์วิจารณ์หรือต�ำ หนิติเตียนเขา และ
เวลาเดยี วทพ่ี อ่ แมจ่ ะสมั ผสั แตะตอ้ งตวั เขากค็ อื ตอนทผ่ี ลกั
เทา้ ของเขาออกจากโซฟาเทา่ นน้ั

ขณะทน่ี อนในความมดื เคนกลา่ วค�ำ อธษิ ฐานตอ่ พระเจา้
อยใู่ นใจ พระเจา้ ผมรวู้ า่ พระองคร์ กั ผม แตผ่ มไมแ่ นใ่ จวา่

12

เปิดอกพดู เปดิ ใจฟัง
พอ่ กบั แมร่ กั ผมหรอื เปลา่ ท�ำ ไมพวกเขาดเู หมอื นจะไมเ่ หน็
ด้วยกับทกุ ส่งิ ท่ผี มท�ำ ? ทำ�ไมพวกเขาถงึ ไม่สนใจชีวิตผม
ความรสู้ กึ ความคดิ และความสนใจของผมเลย? ผมรวู้ า่
บางอยา่ งทผ่ี มท�ำ กท็ �ำ ใหพ้ วกเขาโกรธจรงิ ๆ แตพ่ วกเขาดู
เหมอื นจะไมเ่ หน็ ดว้ ยไปเสยี ทกุ อยา่ งเลย เหมอื นวา่ พวกเขา
เบอ่ื หนา่ ยกบั การเปน็ พอ่ แมข่ องผม ท�ำ ไมผมถงึ เขา้ กบั พวก
เขาไมไ่ ดเ้ ลย พระเจา้ ?

ขณะท่เี ขาอธิษฐาน เคนก็นึกข้นึ ได้ว่าไม่ใช่แค่ในบ้าน
เทา่ นน้ั ทค่ี วามสมั พนั ธข์ องเขาก�ำ ลงั แยล่ ง ใบหนา้ ของทอ็ ดด์
วอลเลซ เพอ่ื นทโ่ี บสถโ์ ผลเ่ ขา้ มาในความคดิ เขา เฮอะ คน
ทเ่ี รยี กวา่ เพอ่ื นนะ่ เหรอ เคนประชดในใจ ทอ็ ดดเ์ ปน็ เพอ่ื นท่ี
อยดู่ ว้ ยแลว้ กส็ นกุ ดหี รอกถา้ เราท�ำ ในสง่ิ ทเ่ี ขาอยากท�ำ แต่
พอผมขอให้เขาไปท่รี ้านการ์ดกีฬากับผมหรือเวลาท่ีผม
ตอ้ งการใหเ้ ขาชว่ ยเรอ่ื งงานประกาศของกลมุ่ ยวุ ชน จๆู่ เขา
ก็ “ยงุ่ มาก” ขน้ึ มาซะอยา่ งนน้ั เหมอื นกบั วา่ เขาจะเปน็ เพอ่ื น
ของผมกเ็ ฉพาะเวลาทผ่ี มเขา้ กบั แผนของเขาไดห้ รอื เฉพาะ
เวลาท่เี ขาต้องการอะไรบางอย่าง ถ้าไม่อย่างน้นั เขาก็ไม่
สนใจใยดผี มเลย

เคนตอ่ ทา้ ยค�ำ อธษิ ฐานของเขาอยา่ งรวดเรว็ พระเจา้
ท�ำ ไมทอ็ ดดก์ บั ผมถงึ เปน็ เพอ่ื นแทต้ อ่ กนั ไมไ่ ด?้

กอ่ นทจ่ี ะหลบั ไป เคนนกึ ถงึ ดก๊ั ชอว์ ดก๊ั กบั เจนนภ่ี รรยา
ของเขาเปน็ อาสาสมคั รผนู้ �ำ กลมุ่ ยวุ ชนในโบสถท์ ค่ี รอบครวั

13

เปดิ อกพดู เปดิ ใจฟงั
ของเขาไป เมอ่ื สองสามปกี อ่ น ดก๊ั ชว่ ยใหเ้ คนเปลย่ี นจาก
การเช่อื พระเจ้าแบบตามพ่อแม่มาเป็นการวางใจในพระ
ครสิ ตด์ ว้ ยตวั เอง เคนรกั กลมุ่ ยวุ ชนทโ่ี บสถแ์ ละเขานบั ถอื ดก๊ั
เปน็ พช่ี ายฝา่ ยวญิ ญาณของเขา ดก๊ั ชอว์ มกั บอกเดก็ ๆ ใน
กลมุ่ วา่ เขากบั เจนนม่ี เี วลาพดู คยุ กบั พวกเขาเสมอไมว่ า่ จะ
เรอ่ื งอะไรกต็ าม ตง้ั แตไ่ ดร้ จู้ กั ดก๊ั มา นเ่ี ปน็ ครง้ั แรกทเ่ี คนคดิ
ไดว้ า่ เขามบี างอยา่ งทอ่ี ยากจะคยุ กบั ดก๊ั

หลงั เลกิ เรยี นวนั ตอ่ มา เคนเดนิ ไปทร่ี า้ นรบั พมิ พง์ านดว่ น
ซง่ึ เปน็ รา้ นเลก็ ๆ ในตวั เมอื งทด่ี ก๊ั และเจนนเ่ี ปน็ เจา้ ของและ
ผจู้ ดั การ ทางไปรา้ นไม่ใชท่ างผา่ นกลบั บา้ นของเคนเลย แต่
เขายอมเดนิ ไกลขน้ึ ประมาณหกชว่ งตกึ ดว้ ยความหวงั วา่
ดก๊ั จะอยทู่ น่ี น่ั และจะมเี วลาพอพดู คยุ กบั เขาสกั ครกู่ ย็ งั ดี

ขณะทเ่ี ดนิ เขา้ ไปในรา้ น เคนรสู้ กึ แปลกๆ เขาไมเ่ คยท�ำ
แบบนม้ี ากอ่ นเลย เขาควรจะนดั ดก๊ั กอ่ นไหม? แลว้ เขาควร
จะพดู วา่ อะไร? “หวดั ดดี ก๊ั ผมมปี ญั หาแนะ่ คณุ พอจะหยดุ
ท�ำ งานแลว้ มาแกป้ ญั หาใหผ้ มหนอ่ ยไดไ้ หม?” ฟงั ดไู มเ่ ขา้
ทา่ เลย แตก่ ลบั กลายเปน็ วา่ เคนไมจ่ �ำ เปน็ ตอ้ งวติ กเรอ่ื งนเ้ี ลย
เพราะดก๊ั มองเหน็ เคนเดนิ เขา้ มาในรา้ นพอดตี อนทเ่ี ขาก�ำ ลงั
ท�ำ งานออกแบบบนคอมพวิ เตอร์

“หวดั ดเี คน” เขาทกั อยา่ งรา่ เรงิ “ดจี งั ทเ่ี ธอแวะมา”
เจนนซ่ี ง่ึ ก�ำ ลงั รอลกู คา้ อยทู่ เ่ี คานเ์ ตอรก์ โ็ บกมอื ทกั ทาย
และยม้ิ ใหเ้ ขา เคนโบกมอื ตอบ “ขอเวลาสกั สองนาทนี ะเคน”

14

เปิดอกพูด เปิดใจฟงั
ดก๊ั ตะโกนบอกเขาขา้ มเคานเ์ ตอร์ “แลว้ เดย๋ี วฉนั จะพกั ฉนั
มเี รอ่ื งจะคยุ กบั เธอ เราไปหาอะไรดม่ื กนั ”

“ไดเ้ ลยครบั ” เคนพดู พลางพยกั หนา้ ดก๊ั ท�ำ ใหเ้ ขารสู้ กึ
เหมอื นเปน็ แขกทเ่ี จา้ บา้ นยนิ ดตี อ้ นรบั แทนทจ่ี ะเปน็ แขกซง่ึ
มารบกวนตารางงานของเขา นเ่ี ปน็ ความรสู้ กึ ทเ่ี ขาไมไ่ ดร้ บั
จากทบ่ี า้ น ทซ่ี ง่ึ บางครง้ั เขารสู้ กึ เหมอื นเปน็ ผบู้ กุ รกุ หรอื แขก
ทไ่ี มไ่ ดร้ บั เชญิ

หา้ นาทตี อ่ มา ดก๊ั กบั เคนปลอ่ ยใหเ้ จนนด่ี แู ลรา้ น แลว้
ออกเดนิ ไปทร่ี า้ นอาหารเพอ่ื สขุ ภาพชอ่ื วา่ เดอะ เบลน็ เดอร์
ขณะท่พี วกเขาเดินไป ด๊กั จับท่ไี หล่ของเคนแล้วบีบเบาๆ
“ฉนั อยากขอบใจเธอทช่ี ว่ ยควบคมุ เครอ่ื งเสยี งตอนทเ่ี ราจดั
กจิ กรรมประกาศของกลมุ่ ยวุ ชนเมอ่ื อาทติ ยก์ อ่ น” ดก๊ั พดู
“ฉนั เหน็ เธอยกล�ำ โพงกบั สายไมคไ์ ปทว่ั งานเลย ขอบใจใน
ความชว่ ยเหลอื ของเธอนะ”

เคนปลม้ื ใจทม่ี คี นมองเหน็ สง่ิ ดดี ที เ่ี ขาท�ำ บา้ ง เขากบั ทมี
เครอ่ื งเสยี งท�ำ งานกนั หนกั มากในงานนน้ั และเขากไ็ มค่ ดิ วา่
จะมใี ครสงั เกตเหน็

“ผมสนกุ ทไ่ี ดท้ �ำ ครบั ” เขาพดู “ผมอยากจะท�ำ เกย่ี วกบั
เครอ่ื งเสยี งอกี ถา้ มโี อกาส”

พวกเขาตา่ งซอ้ื น�ำ้ ผลไมป้ น่ั คนละแกว้ แลว้ นง่ั ทร่ี า้ น ทง้ั
สองพดู คยุ กนั เรอ่ื งดนตรแี ละล�ำ โพงทง่ี านประกาศยวุ ชนซง่ึ
ผลออกมาดเี ยย่ี ม และจ�ำ นวนนกั เรยี นทว่ี างใจใหพ้ ระครสิ ต์

15

เปิดอกพดู เปดิ ใจฟงั
เปน็ พระผชู้ ว่ ยใหร้ อดในคนื นน้ั เคนรวู้ า่ อกี ไมน่ านดก๊ั จะตอ้ ง
กลบั ไปทร่ี า้ น เขาจะเลย่ี งไมพ่ ดู ถงึ เหตผุ ลทแ่ี ทจ้ รงิ ซง่ึ ท�ำ ให้
เขามาหาดก๊ั กไ็ ด้ แตเ่ ขากลวั วา่ สถานการณใ์ นบา้ นจะเลว
รา้ ยมากไปกวา่ นถ้ี า้ เขาไมไ่ ดป้ รกึ ษากบั ใครสกั คนโดยเรว็

“ผมมเี รอ่ื งอยากใหช้ ว่ ยอธษิ ฐานเผอ่ื หนอ่ ยนะ่ ครบั ถา้
มนั จะไมเ่ ปน็ การรบกวนเกนิ ไป” เคนพดู พลางหมนุ หลอด
ในแกว้ ไปมา

“ไม่รบกวนเลยเคน” ด๊ักยืนยัน “มีเร่ืองอะไรให้ฉัน
อธษิ ฐานเผอ่ื หรอื ?”

เคนไมเ่ คยบอกใครเลยนอกจากพระเจา้ ถงึ สง่ิ ทเ่ี ขาก�ำ ลงั
จะเปดิ เผยใหด้ ก๊ั ฟงั ความคดิ ทว่ี า่ เขาก�ำ ลงั จะเลา่ ใหอ้ กี คน
หนง่ึ ฟงั ถงึ ความโกรธและความเจบ็ ปวดซง่ึ มตี อ่ พอ่ แมแ่ ละ
ทอ็ ดดเ์ พอ่ื นของเขา ท�ำ ใหเ้ ขาตอ้ งหยดุ เพอ่ื ควบคมุ อารมณ์
ทจ่ี ๆู่ กเ็ หมอื นมกี อ้ นอะไรขน้ึ มาจกุ อยทู่ ล่ี �ำ คอของเขา “ผม...
ผมมปี ญั หากบั พอ่ แม่ ตอนนเ้ี ราเขา้ กนั ไมค่ อ่ ยไดเ้ ลยครบั ”
เขาเล่าส้นั ๆ ถึงการปะทะกันคร้งั ล่าสุดกับพ่อเร่อื งการ์ด
เบสบอล “เหมอื นวา่ ทกุ อยา่ งทผ่ี มท�ำ เปน็ เรอ่ื งผดิ และเหลว
ไหลไปหมด พวกเขามกั จะดวุ า่ ผมเรอ่ื งเสอ้ื ผา้ เรอ่ื งเพลง
หรอื ไมก่ ค็ ะแนนของผม ดเู หมอื นวา่ พวกเขาไมส่ นวา่ ตวั ตน
ของผมเปน็ ยงั ไงและชอบอะไร บางครง้ั ผมรสู้ กึ เหมอื นอยู่
ในบา้ นนน้ั คนเดยี ว ผมไมร่ วู้ า่ จรงิ ๆ แลว้ พวกเขารกั ผมไหม”
น�ำ้ ตาของเคนเออ่ คลอเบา้ เมอ่ื เขาอธบิ ายจบ

16

เปิดอกพดู เปิดใจฟัง
17

เปดิ อกพูด เปิดใจฟัง
ใบหนา้ ของดก๊ั เตม็ ไปดว้ ยความเศรา้ “เคน ฉนั เหน็ แลว้
วา่ เรอ่ื งนท้ี �ำ ใหเ้ ธอเจบ็ ปวดใจจรงิ ๆ ฉนั เสยี ใจทเ่ี ธอตอ้ งเจอ
กบั เหตกุ ารณท์ ท่ี �ำ ใหเ้ ธอสงสยั ในความรกั ของพอ่ แม่ การท่ี
ไดเ้ หน็ เธอเจบ็ ปวดกท็ �ำ ใหฉ้ นั เจบ็ ปวดใจไปกบั เธอดว้ ย”
เคนร้สู ึกเหมือนได้ยกภูเขาออกจากอก แค่ได้ร้วู ่าด๊กั
เขา้ ใจสง่ิ ทเ่ี ขารสู้ กึ และเจบ็ ปวดดว้ ยกนั กบั เขา ชว่ ยใหเ้ ขารสู้ กึ
ดขี น้ึ มากกวา่ ทเ่ี ขาคาดคดิ เมอ่ื เคนรสู้ กึ มน่ั ใจมากขน้ึ เขาจงึ
เลา่ ใหด้ ก๊ั ฟงั ตอ่ ถงึ ปญั หาทท่ี �ำ ใหเ้ ขากบั ทอ็ ดด์ วอลเลซ เขา้
กนั ไดย้ าก
หลงั จากทน่ี ง่ิ ฟงั ชว่ั ครู่ ดก๊ั กพ็ ดู ขน้ึ วา่ “ชว่ ยเลา่ เรอ่ื งความ
สมั พนั ธข์ องเธอกบั พอ่ แมใ่ หฟ้ งั อกี หนอ่ ยส”ิ
“เรอ่ื งไหนดลี ะ่ ครบั ?”
“ความสมั พนั ธร์ ะหวา่ งเธอกบั พอ่ เปน็ ยงั ไง?”
เคนดงึ หลอดออกจากแกว้ พลางจอ้ งดนู �ำ้ ทห่ี ยดลงแกว้
“ถา้ เราไมไ่ ดก้ �ำ ลงั พดู กนั เรอ่ื งของผม อยา่ งเชน่ วา่ สง่ิ ทผ่ี ม
ท�ำ นน้ั ผดิ หรอื ไมด่ ยี งั ไงละ่ ก็ เรากแ็ ทบจะไมพ่ ดู คยุ กนั เลย
ครบั พอ่ มวั ยงุ่ อยแู่ ตก่ บั งานและงานอดเิ รก”
“พอ่ เคยมเี วลาใหเ้ ธอไหม?”
เคนสา่ ยหวั ชา้ ๆ “ไม”่
“เธอรสู้ กึ เหมอื นวา่ ท�ำ อะไรกไ็ มถ่ กู ใจพอ่ ใชไ่ หม?”
“ผมไมเ่ คยท�ำ อะไรถกู ใจพอ่ เลย” เคนย�ำ้ พลางปาดน�ำ้ ตา
หยดเลก็ ๆ จากดวงตาของเขา

18

เปิดอกพดู เปดิ ใจฟัง
ดก๊ั ถามอกี หลายค�ำ ถามเกย่ี วกบั ความสมั พนั ธข์ องเคน
กบั พอ่ แมข่ องเขา แลว้ เขากค็ อ่ ยๆ ถามลกึ ลงไปเรอ่ื งความ
สัมพันธ์ของเคนกับท็อดด์ แต่ละคำ�ตอบท่นี ่าเศร้าทำ�ให้
ใบหนา้ ของดก๊ั เศรา้ ตามไปดว้ ย
ในทส่ี ดุ ดก๊ั กพ็ ดู ขน้ึ วา่ “ฉนั ตอ้ งกลบั ไปทร่ี า้ นแลว้ ละ่ แต่
เราอาจจะนดั เจอกนั อกี เรว็ ๆ นเ้ี พอ่ื จะไดค้ ยุ เรอ่ื งความขดั
แยง้ ทเ่ี กดิ ขน้ึ ในความสมั พนั ธข์ องเธอและอธษิ ฐานดว้ ยกนั
ดไี หม?”
“ครบั ดคี รบั ”
และเพราะพวกเขาทง้ั คไู่ ปนมสั การพระเจา้ ในวนั อาทติ ย์
รอบ 09.30 น. พวกเขาจงึ นดั พบกนั ทโ่ี บสถร์ ะหวา่ งการ
นมัสการเวลา 11.00 น. ด๊กั บอกว่าเขาร้วู ่ามีห้องเรียน
รววี ารศกึ ษาวา่ งอยหู่ นง่ึ หอ้ งทท่ี ง้ั สองสามารถใชไ้ ด้ เคนรบี
ตกลงทนั ที
“แตก่ อ่ นจะถงึ วนั นน้ั ” ดก๊ั กลา่ ว “ฉนั อยากใหเ้ ธอรวู้ า่ ฉนั
เปน็ หว่ งเธอนะเคน ฉนั รวู้ า่ มนั เจบ็ ปวดทพ่ี อ่ แมไ่ มเ่ ขา้ ใจเธอ
และทอ็ ดดก์ เ็ อาตวั เองเปน็ ศนู ยก์ ลางในมติ รภาพของเขากบั
เธอ ฉนั อยากจะคอยชว่ ยใหเ้ ธอผา่ นเรอ่ื งนไ้ี ปได้ ฉนั จะคอย
อธษิ ฐานเผอ่ื เธอ ทจ่ี รงิ แลว้ ใหฉ้ นั อธษิ ฐานเผอ่ื เธอตอนนเ้ี ลย
นะ” เคนพยายามกลน้ั น�ำ้ ตาขณะทด่ี ก๊ั อธษิ ฐานเงยี บๆ ให้
พระเจา้ ชว่ ยปลอบโยนเคน

19

ทำ�ไมเราจงึ ขดั แยง้ กนั อยเู่ รอ่ื ย?

เคน ไมเยอรส์ วยั สบิ หา้ ปี ทนไมไ่ หวแลว้ เขารสู้ กึ วา่ พอ่ กบั แมไ่ มเ่ คย
รบั ฟงั เขา มแี ตว่ พิ ากษว์ จิ ารณเ์ ขาอยเู่ ปน็ ประจ�ำ และเขาเหมอื นเปน็ คนนอก
ทอ่ี ยใู่ นบา้ นตวั เอง สว่ นเรอ่ื ง “เพอ่ื น” ของเขาทช่ี อ่ื ทอ็ ดด์ กแ็ ยพ่ อๆ กนั เขา
ทง้ั คไู่ มพ่ ดู กนั อกี ตอ่ ไป เคนควรจะท�ำ อยา่ งไรเพอ่ื แกไ้ ขความขดั แยง้ น?้ี

คุณรู้จักใครท่ีเป็นเหมือนเคนซ่ึงกำ�ลังมีความขัดแย้งกับคนอ่ืนโดย
เฉพาะกบั พอ่ แมข่ องเขาหรอื ไม?่ คณุ สามารถพดู หรอื ท�ำ สง่ิ ใดเพอ่ื ชว่ ยเหลอื
เขาไดบ้ า้ ง? สง่ิ ทพ่ี วกเขาตอ้ งการมากทส่ี ดุ ในขณะนค้ี อื อะไร? บางทสี ง่ิ ทเ่ี ขา
ก�ำ ลงั ตอ้ งการมากทส่ี ดุ ในตอนนค้ี อื “เพอ่ื นแทใ้ นยามยาก” เพอ่ื นผทู้ ่ี “…ยอ่ ม
รกั กนั ทกุ เวลา และพน่ี อ้ งเกดิ มาเพอ่ื ชว่ ยกนั ยามทกุ ขย์ าก” (สภุ าษติ 17:17)

ดว้ ยการอา้ งองิ จากเรอ่ื งราวชวี ติ จรงิ จอช แมค็ ดาวล์ รว่ มกบั เอด็
สจว๊ ต ไดน้ �ำ เสนอค�ำ สอนตามหลกั พระคมั ภรี แ์ ละแนวทางการปฏบิ ตั ทิ เ่ี ปน็
รปู ธรรม ซง่ึ เพอ่ื นของคณุ สามารถน�ำ ไปใชแ้ กป้ ญั หาความขดั แยง้ ในชวี ติ ได้
แตท่ ส่ี �ำ คญั กวา่ นน้ั คอื คณุ จะไดค้ น้ พบวธิ กี ารเปน็ แหลง่ ก�ำ ลงั ใจและความ
ชว่ ยเหลอื ทแ่ี ทจ้ รงิ ใหค้ นเหลา่ นน้ั ทก่ี �ำ ลงั ตอ่ สกู้ บั ปญั หาความขดั แยง้ หนงั สอื
เลม่ นเ้ี ขยี นขน้ึ มาเพอ่ื ใหค้ ณุ อา่ นกอ่ นแลว้ จงึ คอ่ ยสง่ ตอ่ ไปใหเ้ พอ่ื นของคณุ

แต่หากคุณเป็นคนน้ันท่ีกำ�ลังเผชิญความขัดแย้งในความสัมพันธ์
คณุ จะไดเ้ รยี นรขู้ น้ั ตอนในการแกป้ ญั หาความขดั แยง้ แทนการตดั ขาดความ
สมั พนั ธน์ น้ั ยง่ิ กวา่ นน้ั คณุ จะไดส้ มั ผสั การปลอบโยน ก�ำ ลงั ใจ และการชว่ ย
เหลือท่คี ุณต้องการท้งั จากพระเจ้าและจากเพ่อื น ซ่งึ อาจเป็นเพ่อื นท่ใี ห้
หนงั สอื เลม่ นแ้ี กค่ ณุ นน่ั เอง

สมาคมพระครสิ ตธรรมไทย ราคา 40 บาท

319/52-55 ถ.วิภาวดรี ังสติ สามเสนใน พญาไท กรงุ เทพฯ 10400 ISBN : 978-616-497-498-2
โทรศพั ท์ 0-2279-8341 โทรสาร 0-2616-0517
http: //www.thaibible.or.th, www.thaibible.net
e-mail : [email protected]