เนื้อในหนังสือคุณพ่ออุดม วิชยาภัย-Final

คณุ อุดม วิชยาภัย

ชาตะ 3 มีนาคม พ.ศ. 2478

มรณะ 5 มถิ ุนายน พ.ศ. 2565

ประวตั ิ
คณุ อุดม วชิ ยาภัย

ประวตั ิสว่ นตวั

คณุ อดุ ม วชิ ยาภยั มชี อ่ื เลน่ เปน็ ภาษาจนี วา่ “ลง้ ” แตค่ นสว่ นใหญ่
จะเรียกชื่อเต็มวา่ “คณุ อุดม”
เกิดเมื่อวันที่ 3 มีนาคม พ.ศ. 2478 และเสยี ชีวติ เมอ่ื วันท่ี
5 มิถนุ ายน พ.ศ. 2565
ท่านเป็นบุตรชายของ นายชู โอสถาพันธุ์ และนางกิมง้วน
โอสถาพันธุ์ มพี ่นี ้องรว่ มบดิ า มารดา ตามล�ำดบั ต่อไปน้ี

2

นายชู โอสถาพันธุ์ [เถา้ แก่โอ้ว] (แซโ่ อว้ ร่นุ ท่ี 25)

๑ (๑) นางกมิ ง้วน โอสถาพนั ธุ์ (ต้นสภุ ายน)
(1) นางสุรตั น์ ตันตรานนท์
(2) นายสรายุทธ [มงคล] โอสถาพนั ธ์ุ
(3) นายเตซินท์ [วีระ] โอสถาพนั ธุ์
(4) นางวรรตั น์ [สุวรรณา] โอสถาพนั ธุ์ (กลุ เศรษฐศิร)ิ
(5) นายอุดม วิชยาภยั (โอสถาพนั ธุ์)
(6) นายอทุ ัย โอสถาพนั ธ์ุ
(7) นางธชั ชนก [สุรินทร]์ โอสถาพนั ธ์ุ (อคอสตา้ )
(8) นางสภุ รณ์ คมั โพส-ตอรโ์ ตซา
(9) นายสัญชยั [วันชยั ] โอสถาพันธุ์
(10) นางสุจนิ ดา ฮเี วนเนอร์

๒ (๓) นางตามน โอสถาพนั ธุ์ (ทาปนั นะ)
(11) นายยงยทุ ธ โอสถาพันธุ์
(12) นางสาวสพุ ศิ โอสถาพันธ์ุ
(13) นายบุญยงิ่ โอสถาพันธ์ุ
(14) นางสุภาพร มาร์ตนิ
(15) นางสุพตั รา รทุ ระกาญจน์

๓ (๕) นางเข็มทอง โอสถาพนั ธุ์ (ชนิ วัตร)
(16) นายเขม็ ชาติ โอสถาพันธุ์
๔ (๖) นางพรรณี [กิมเชง็ ] โอสถาพันธ์ุ (ตน้ สภุ ายน)
(17) นายชาติชาย [สมชาย] โอสถาพนั ธ์ุ

๕ (๔) นางน้อมจิต โอสถาพนั ธ์ุ (กรเพ็ชร)
(18) นายสงคราม โอสถาพนั ธ์ุ

๖ (๒) นางไซเตยี ง โอสถาพนั ธ์ุ (แซเ่ ตีย)
(19) นางสุนยี ์ โอสถาพนั ธุ์
(20) นางสุชาดา เดชะเออื้ อารีย์
(21) นายจินต ์ โอสถาพนั ธ์ุ

ข้อมลู จากหนังสอื ที่ระลกึ ๑๐๐ ปี นายชู โอสถาพันธ์ุ 3

คุณวุฒิทางการศกึ ษา

• B.S. in Business Administration Boston University,
Massachusetts, U.S.A

การอบรมหลกั สตู รกรรมการจากสถาบนั IOD

• Director Certification Program
• Director Accreditation Program
• Role of the Chairman Program
• Finance for Non-Finance Directors
• Audit Committee Program
• Role of the Compensation Committee

ชีวิตสมรส

คณุ อุดม วิชยาภัย สมรสกบั คณุ ศริ นิ ันท์ วชิ ยาภัย เมอ่ื วนั ท่ี
9 มนี าคม 2513 โดยมีบุตรธดิ าดว้ ยกนั ทั้งหมด 4 คน ดงั นี้
1. นายศโรดม วิชยาภยั (อ้าย)
สมรสกบั นางแทมม่ี บรู ณะมนตรี
2. นายศิโรตม ์ วชิ ยาภยั (หลา้ )
สมรสกับ นางแววตา จกั รพนั ธุ์ ณ อยุธยา
3. นายศรัณย์ วชิ ยาภยั (ปกิ๊ )
โสด
4. นางวรพัชร วชิ ยาภัย (เออ้ื ย)
สมรสกบั นายคมกริช สันธิญา

4

และมหี ลานทัง้ หมด ๖ คน ดังนี้
1. ด.ช.ไทเลอร์ วิชยาภยั
2. ด.ช.เทรย ์ วชิ ยาภยั
3. ด.ญ.พริมา วิชยาภัย (พรมิ )
4. ด.ช.ปภพ วชิ ยาภัย (กล้า)
5. ด.ช.กริชพชั ร สนั ธญิ า (ไททัน)
6. ด.ช.กติ ติพฒั น์ สันธญิ า (ไทคูณ)

ประวัตกิ ารทำ� งาน

ปี 2518 - เกษยี ณ กรรมการจัดการ บรษิ ัทหลกั ทรัพย์จดั การ

กองทุน เอ็มเอฟซี จำ�กดั (มหาชน)

กรรมการ บริษัท สตรองแพ็ค จำ�กัด

กรรมการ บรษิ ทั ไทยเยอรมันเซรามกิ จำ�กดั

ปี 2533 - 2565 ประธานมลู นิธิ การศกึ ษาตอ่ เน่ือง

(Thai Pestalozzi Foundation)

ปี 2533 - 2565 ประธานมูลนิธิสง่ เสรมิ ไทย

ปี 2535 - 2560 กรรมการตรวจสอบและบริหารความเส่ียง

กรรมการสรรหาและกำ�หนดคา่ ตอบแทน

บรษิ ทั ลากนู า่ รสี อรท์ แอนด์ โฮเทล็ จำ�กดั

(มหาชน)

ปี 2536 - 2557 ประธานกรรมการตรวจสอบ และกรรมการ

สรรหา บรษิ ัท ไทยรับประกนั ภยั ตอ่ จำ�กัด

(มหาชน)

5

ปี 2551 - 2560 ประธานกรรมการตรวจสอบและบรหิ าร

ความเสย่ี ง และประธานกรรมการสรรหา

และกำ�หนดคา่ ตอบแทน บรษิ ทั ไทยวา จำ�กดั

(มหาชน)

ปี 2542 – 2546 กรรมการ และกรรมการตรวจสอบ

บรษิ ทั หลกั ทรพั ย์ แอด๊ คนิ ซนั จำ�กดั (มหาชน)

ปี 2546 – 2548 ประธานกรรมการบรษิ ทั หลกั ทรพั ย์ แอด๊ คนิ ซนั

จำ�กัด (มหาชน)

ปี 2539 – 2547 กรรมการ บรษิ ัท ภูเกต็ แฟนตาซี จำ�กัด

ปี 2546 – 2547 กรรมการ บรษิ ทั ซาฟารเี วลิ ด์ จำ�กดั (มหาชน)

ปี 2548 – 2565 ประธานกรรมการ บริษัท ภเู ก็ตแฟนตาซี

จำ�กัด (มหาชน)

ปี 2558 – 2565 ประธานกรรมการ บรษิ ัท คาร์นวิ ลั เมจกิ

จำ�กัด

ปี 2526 – 2565 กรรมการอิสระ บริษัท แอมคอร์ เฟล็กซเิ บล้ิ

กรุงเทพ จำ�กดั (มหาชน)

6

ประวตั กิ ารรกั ษา

หนูขอเล่าถึงสาเหตุที่คุณพ่อจากไปในครั้งน้ี หลังจากคุณแม่
เสียไปไดไ้ มถ่ ึงหนึ่งปีคณุ พ่อกต็ รวจพบกอ้ นเนอื้ รา้ ยทตี่ ับอ่อน ตอนนน้ั
หนูก็อยู่ที่ภูเก็ต พ่อก็โทรมาบอกว่าอยากให้ช่วยตัดสินใจเร่ืองนี้หน่อย
พ่อบอกว่าหมอตรวจเจอมะเร็งที่ตับอ่อนและแนะน�ำให้ผ่าตัดออก
ตอนนั้นหนูกย็ ังไมร่ ู้ถึงความรา้ ยแรงแตก่ ารทพี่ ่อโทรมาขอความคดิ เหน็
และช่วยเหลือแบบนี้ไม่ใช่เร่ืองธรรมดาแน่ๆ หลังจากได้ไปคุยกับหมอ
เจา้ ของไขแ้ ละหมอผเู้ ชย่ี วชาญหลายที่ กไ็ ดข้ อ้ สรปุ วา่ ถา้ ตอ้ งผา่ เอาตบั ออ่ น
ออกทง้ั หมดหนแู ละพๆี่ ไมอ่ ยากใหผ้ า่ เพราะตอนนนั้ คณุ พอ่ กอ็ ายุ 83
ปแี ลว้ ซง่ึ คณุ พอ่ กเ็ หน็ ดว้ ย เพราะการผา่ ตดั เอาตบั ออ่ นออกทงั้ หมด หรอื
การทำ� Whipple operation เปน็ การผา่ ตดั ใหญ่ที่สุดในชอ่ งทอ้ งใช้เวลา
อยา่ งนอ้ ย 10 ชวั่ โมงตอ้ งตดั ตอ่ อวยั วะตา่ งๆ 4-5 ที่ ทำ� ใหม้ โี อกาสเกดิ
อาการแทรกซอ้ นตา่ งๆ ไดส้ งู และถงึ เมอ่ื ผา่ ตดั ออกมาเสรจ็ การใชช้ วี ติ ก็
จะไมเ่ หมอื นเดมิ คนไขห้ ลายๆ คนกย็ งั จะตอ้ งรกั ษาตวั อยโู่ รงพยาบาล
หลังผ่าตัดไปเรื่อยๆ และส่วนใหญ่ไม่สามารถกลับมาใช้ชีวิตปรกติได้
เม่ือทางคุณหมอทราบว่าคุณพ่อปฏิเสธที่จะผ่าตัด คุณหมอก็เลยต้อง
ปรบั แผนการรกั ษาใหมไ่ ปเปน็ การผา่ ตดั ออกเพยี งแคบ่ างสว่ นซงึ่ คณุ หมอ
บอกว่าแบบน้ีอาจจะมีโอกาสให้กลับมาเป็นมะเร็งได้อีก แต่เนื่องจาก
การผา่ ออกบางสว่ นทำ� ให้ลดเวลาผา่ ตัดลงเหลือเพยี ง 4-6 ช่วั โมงและ
ท�ำให้คุณพ่อมีโอกาสที่จะกลับมาใช้ชีวิตเหมือนเดิมได้เราจึงเลือกทางนี้
การผ่าตัดคร้ังน้ันผ่านไปด้วยดี และมีการท�ำ follow up ด้วยการให้
คโี ม ซง่ึ คณุ พอ่ ตอนนนั้ คณุ พอ่ ไดต้ ดั สนิ ใจทจ่ี ะทำ� เพยี งคนเดยี วไมไ่ ดบ้ อก
ลกู ๆ เพราะคณุ หมอบอกทา่ นวา่ มนั เปน็ standard follow up procedure
ทค่ี นไขท้ ผ่ี า่ ตดั กอ้ นมะเรง็ ออกตอ้ ง follow up ดว้ ยการใหเ้ คมบี ำ� บดั เสมอ
แตผ่ ลปรากฏว่าหลงั ใหค้ โี มไปเพยี ง 2 หรือ 3 ครั้ง คณุ พอ่ มอี าการแพ้

7

คโี มอยา่ งมาก มผี ลทำ� ใหค้ ุณพ่อวบู ไปหลายครัง้ ความส้ันยาวแตกต่าง
กันไป บางคร้ังส้นั ๆ เพยี ง 2-3 วนิ าที ไปจนถึงคร้งั สดุ ท้ายประมาณ
20 นาที ซงึ่ ทำ� ใหเ้ ราตดั สนิ ใจไมท่ ำ� คโี มตอ่ หลงั จากนนั้ กเ็ ปน็ การตดิ ตาม
อาการดว้ ยการทำ� CT scan สลับกับ PET scan ทกุ 6 เดือน ซงึ่ ผล
CT และ PET scan ไม่สามารถมองเห็นว่ากอ้ นเน้ือเดมิ มขี นาดใหญ่ข้ึน
หรอื มกี อ้ นเน้ือร้ายเกดิ ขน้ึ ใหมท่ ใ่ี ด แต่ส่งิ ท่ีเหน็ ไดค้ อื ค่า CA 19-9 ซ่งึ
เปน็ คา่ สารบง่ ชม้ี ะเรง็ (Tumor Marker) ของคณุ พอ่ เพม่ิ ขน้ึ เรอ่ื ยๆ ทกุ ครงั้
จาก 170 เปน็ 300 เปน็ 500 (คา่ นม้ี คี า่ ปรกตอิ ยเู่ พยี งแค่ 70 เทา่ นน้ั )
ระหว่างนั้นคุณพ่อก็ได้ลองวิธีการรักษาแบบทางเลือกโดยหลายทาง
เช่น ไม่ทานเน้ือสัตว์ ใช้น้�ำมันกัญชาหรือทานชากัญชา หรือทานน้�ำ
จงิ ชฉู า่ ย ไมม่ วี ธิ ไี หนทท่ี ำ� ใหค้ า่ มะเรง็ ของคณุ พอ่ ลดลงมาเลย ครงั้ หลงั สดุ
ทตี่ รวจไดค้ อื 1,000 ซงึ่ มากทสี่ ดุ ของสเกลวดั คา่ CA 19-9 หลงั จากนน้ั
เราก็เลกิ วัดค่าน้ีกนั ช่วงระหว่างน้ันคุณพอ่ ก็สามารถใชช้ วี ติ ไดค้ ่อนขา้ ง
ปรกติ มเี พยี งแคจ่ ะทานอาหารไมค่ อ่ ยอรอ่ ยเทา่ ไหรเ่ นอ่ื งจากเปน็ ผลขา้ งเคยี ง
หน่ึงของมะเรง็ ชนิดน้ี ถงึ ช่วงนัน้ จะเป็นชว่ งทคี่ ณุ พอ่ ใช้ชวี ติ ได้ปรกตแิ ต่
สถานการณโ์ ควดิ กท็ �ำใหก้ ารด�ำเนินชีวติ ของคุณพอ่ และทกุ คนไม่ปรกติ
การออกจากบ้านเพ่ือไปพบปะผู้คนไม่ว่าจะไปเพื่อท�ำงานหรือไปเพ่ือ
พบปะสังสรรคก์ ับเพือ่ นก็ยากทจ่ี ะท�ำได้
ตัวเอื้อยเองก็มีช่วงหน่ึงท่ีภูเก็ตปิดเมืองก็ไม่ได้มาหาคุณพ่ออยู่
หลายเดอื นเหมอื นกนั จนมาถงึ การตรวจครง้ั สดุ ทา้ ยเมอื่ ประมาณเดอื น
ตุลาคม 2564 คุณหมอเริ่มกเ็ ห็นก้อนเน้ือเดิมท่ีมีขนาดใหญข่ ึ้น และ
มีกอ้ นเน้อื ใหม่เกิดข้ึนบรเิ วณข้างเคยี ง ซงึ่ คณุ หมอกแ็ นะน�ำใหฉ้ ายแสง
และทำ� คีโมควบคู่กันไป แต่คโี มทจี่ ะใช้เปน็ คโี มตัวเดิมทค่ี ุณพอ่ มีอาการ
แพ้ ก็ท�ำให้เราเลือกท่ีจะไม่ให้คีโมเหมือนเดิม คุณพ่อเลือกที่จะใช้การ
ฉายแสงด้วยเครื่องโปรตรอนซึ่งเป็นการฉายแสงท่ีมีผลข้างเคียง

8

น้อยหรือไม่มเี ลย ใชก้ ารฉายท้งั หมด 25 คร้ัง ท�ำอาทิตย์ละ 5 คร้งั
ทำ� วนั จันทร์ถึงศุกร์ติดต่อกัน 5 อาทิตย์ การฉายแสงได้เริ่มในเดือน
พฤศจิกายนและเสร็จประมาณกลางเดือนธันวาคม ก็อย่างท่ีคุณหมอ
แจง้ การฉายแสงไมไ่ ดม้ ี side effects อะไรมากนกั นอกจากการเหนอ่ื ยลา้
ทต่ี อ้ งไปรบั การรกั ษาทกุ วัน แต่กวา่ จะทราบว่าการฉายแสงนท้ี ำ� ใหก้ อ้ น
มะเร็งหดตัวหรือไม่ต้องรอดูไปอีก 3 เดือนข้างหน้า พอรักษาเสร็จ
เอื้อยก็ได้ชวนคุณพ่อไปฉลองปีใหม่ที่ภูเก็ต ช่วงน้ันคุณพ่อยังสามารถ
ชว่ ยตวั เองไดเ้ กอื บทกุ อยา่ ง มเี พยี งตอ้ งพยงุ เวลาลกุ ขน้ึ เทา่ นนั้ เวลาเดนิ
ก็สามารถเดินเองได้โดยใช้ไม้เท้า แต่พอหลังจากกลับมาจากภูเก็ตไม่
กวี่ นั พส่ี ะใภก้ โ็ ทรมาบอกวา่ นอ้ งพรมิ บอกวา่ พอ่ มสี ผี วิ ทเ่ี ปลยี่ นไป คอื ตวั
จะออกสเี ขยี วๆ เหลอื งๆ วนั รงุ่ ขน้ึ คณุ พอ่ ไปตรวจทโี่ รงพยาบาล คณุ หมอ
ก็ให้ admit ทันที อาการท่ีคุณพ่อเป็นเรียกว่าดีซ่าน คืออาการอุดตัน
ของท่อน�้ำดีท�ำให้น�้ำดีไม่ลงกระเพาะและตีกลับเข้ากระแสเลือดท�ำให้
ตวั มสี เี หลอื ง คณุ หมอกท็ ำ� การผา่ ตดั แบบสอ่ งกลอ้ งและใสท่ อ่ ขยาย (stent)
ท่อน�้ำดีเพื่อให้น้�ำดีไหลไปลงกระเพาะได้คุณพ่อพักอยู่ในโรงพยาบาล
ไม่นานก็ตัวหายเหลืองและกลับมาบ้านได้ แต่พอกลบั มาบ้านไมน่ านก็
มีอาการมีไข้ เบลอ สับสน อ่อนแรงขยับไม่ได้ และค่าน้�ำตาลสูงมาก
พอไปใหค้ ณุ หมอตรวจวนิ จิ ฉยั จงึ ทราบวา่ เกดิ จากการตดิ เชอื้ ของทอ่ นำ้� ดี
เน่ืองจากการใสส่ ิ่งแปลกปลอมเขา้ ไป การรกั ษาคอื การผา่ ตดั สอ่ งกลอ้ ง
และนำ� stent มาลา้ ง หรอื เปลย่ี น stent ใหม่ ควบคกู่ บั การใหย้ าฆา่ เชอ้ื
คอรส์ นึงประมาณ 7-10 วนั รวมการรกั ษาหนง่ึ ครั้งก็ใชเ้ วลา 14-20
วนั และพอคณุ พอ่ มอี าการตดิ เชอ้ื รา่ งกายกจ็ ะออ่ นแอทำ� ใหเ้ ดนิ ไดล้ ำ� บาก
และการนอนอยบู่ นเตยี งนานๆ ทำ� ใหก้ ลา้ มเนอื้ ฝอ่ และทำ� ใหก้ ารเดนิ เปน็
สงิ่ ทไ่ี มด่ อี ยแู่ ลว้ แยข่ น้ึ ไปอกี ทำ� ใหค้ ณุ พอ่ ตอ้ งทำ� กายภาพและพยายามฝืน
เดินออกกำ� ลงั กายเพื่อรกั ษากลา้ มเน้ือไว้ ปี 2565 ของคณุ พ่อกเ็ ป็น

9

แบบนน้ั มกี ารตดิ เช้ือเกดิ ขนึ้ ซ�้ำอกี หลายครัง้ แต่ละครัง้ คุณพอ่ ได้กลบั
มาอยทู่ บ่ี า้ นเพยี งไมก่ วี่ นั แตล่ ะครง้ั ทเ่ี ขา้ โรงพยาบาลคณุ พอ่ จะบอกว่า
ท่านไมเ่ ป็นอะไรลูกๆรู้สกึ ไปเอง คณุ พอ่ ไม่ชอบการอยูท่ ่ีโรงพยาบาล
เนื่องจากอาหารไมอ่ ร่อย น่าเบ่ือไม่ได้เจอใครเพราะคอื ชว่ งนัน้ เป็นชว่ ง
โควดิ ลกู ๆ ไมส่ ามารถเขา้ เยย่ี มได้ ถา้ จะไปเยยี่ มคอื ตอ้ งไปนอนเฝา้ ไขเ้ ลย
ตวั เออ้ื ยเองยงั โชคดที ส่ี ามารถทำ� ไดเ้ นอื่ งจากงานทรี่ บั ผดิ ชอบสามารถทำ�
online ได้ และทางครอบครัวสามีและสามีก็เข้าใจและช่วยกรุณาดูแล
ลูกสองคนตอนที่มาเยี่ยมและเฝ้าไข้คุณพ่อได้ แต่พ่ีๆ คนอื่นที่มีความ
รบั ผดิ ชอบอน่ื ๆ แนน่ อนไมส่ ามารถทำ� ได้ ทำ� ใหค้ ณุ พอ่ ไมไ่ ดเ้ จอคนอน่ื เลย
นอกจากคนที่มานอนเฝา้ ไขเ้ พียงคร้งั ละ 1 คนเทา่ นนั้ เป็นอย่างนนั้ อยู่
3-4 เดือน จนตอนหลังได้มีญาติแนะน�ำให้รู้จักโครงการเยือนเย็นซึ่ง
เป็นการดแู ลคนไข้แบบ Palliative Care คอื การดแู ลใหค้ นไข้มีคุณภาพ
ชวี ติ ทีด่ ีทส่ี ุดตามแบบทคี่ นไขต้ ้องการ อาจจะไมไ่ ดเ้ นน้ การรกั ษาโรคให้
หาย แต่เน้นให้คนไข้มีความสุขมีสุขภาพจิตท่ีดีและไม่มีความเจ็บปวด
หรอื เจบ็ ปวดนอ้ ยทส่ี ดุ (ซง่ึ ขอ้ มลู เกย่ี วกบั โครงการเยอื นเยน็ ไดแ้ นบทา้ ย
ไว้ในหนังสือแนบคู่กับหนังสืออนุสรณ์เล่มนี้) พอถามคุณพ่อว่าสนใจ
เขา้ รว่ มโครงการหรอื ไมค่ ณุ พอ่ กต็ อบทนั ทวี า่ สนใจ เมอื่ เราแจง้ ทางโครงการ
ว่าเราสนใจจะร่วมโครงการ ทีมของทางโครงการก็เข้ามาเย่ียมคุณพ่อ
ในเย็นวันถัดมาโดยมีคุณหมอพร้อมทีมงานเข้ามาคุยรายละเอียดในวัน
น้ันทางทีมงานได้แจ้งให้นัดทุกคนในครบครัวให้มาคุยรายละเอียดด้วย
ซง่ึ ตอนแรกลกู ๆ กค็ ดิ วา่ เปน็ แคก่ ารคยุ ถงึ รายละเอยี ดโครงการและขน้ั ตอน
ต่างๆ แต่ในวันนั้นเองคุณหมอได้พูดถึงหนังสือแสดงเจตนาเกี่ยวกับ
การรักษาพยาบาลในระยะสดุ ทา้ ย หรอื living will (ตวั อยา่ งในหนงั สอื
แนบทา้ ย) ซง่ึ เปน็ เรอ่ื งทลี่ กู ๆ คยุ กนั เองอยแู่ ตไ่ มก่ ลา้ ทจ่ี ะนำ� เรอื่ งนข้ี นึ้ มา
คุยกับคุณพ่อ ในวันน้ันเราเลยได้มโี อกาสคยุ เร่อื งการรกั ษาพยาบาลใน

10

ระยะสุดท้ายกับคุณพ่อและทราบชัดเจนว่าคุณพ่อไม่ต้องการให้ใช้
เครอื่ งมอื ตา่ งๆ จากเทคโนโลยที างการแพทยเ์ พอื่ ยดื การเสยี ชวี ติ ออกไป
แตส่ ง่ิ ทค่ี ณุ พอ่ ชอบทส่ี ดุ ของโครงการนค้ี อื คณุ หมอบอกวา่ ตอ่ ไปนคี้ ณุ พอ่
ไมต่ อ้ งไปโรงพยาบาลอกี ถา้ คณุ พอ่ ไมต่ อ้ งการ ซง่ึ ทางลกู ๆ กด็ ใี จไปดว้ ย
เพราะหลายครง้ั ทล่ี กู ๆ รสู้ กึ วา่ คณุ พอ่ ปว่ ยควรจะไปหาหมอทโ่ี รงพยาบาล
คุณพ่อก็จะบอกว่าพ่อรู้สึกสบายดีและไม่มีความจ�ำเป็นที่จะต้องไป
โรงพยาบาล ซง่ึ เรากไ็ มร่ วู้ า่ คณุ พอ่ รสู้ กึ แบบนนั้ จรงิ ๆ หรอื พดู เพยี งเพราะวา่
ไม่อยากไปโรงพยาบาล เมื่อเข้าร่วมโครงการแล้วเวลาคุณพ่อป่วยทาง
คนดแู ลและลกู ๆ กส็ ามารถโทรปรกึ ษาคณุ หมอไดโ้ ดยตรง และกห็ ากมี
อาการมากคณุ หมอกจ็ ะเขา้ มาเยยี่ มทบ่ี า้ นและสง่ั ยาให้ ทำ� ใหค้ รง้ั สดุ ทา้ ยนี้
คณุ พอ่ ไดอ้ ยบู่ า้ นตดิ กนั นานเกนิ หนง่ึ เดอื นเปน็ ครง้ั แรกของปนี ี้ (2565)
ไดไ้ ปเชยี งใหม่ หวั หนิ และไดไ้ ปทานขา้ วนอกบา้ นกบั ญาตๆิ
พอกลับมาจากการไปเที่ยวหัวหินคุณพ่อเริ่มมีอาการเท้าบวม
ทางลกู ๆ กค็ ดิ วา่ อาจจะเกดิ ขน้ึ จากการนงั่ รถนาน แตไ่ ดม้ ารภู้ ายหลงั วา่
นั่นเป็นอาการเริ่มต้นของความผิดปรกติในการขับของเสียของร่างกาย
และหลังจากน้ันก็มีอาการหนาวสั่นและอ่อนแรงซ่ึงเราก็ทราบว่าเป็น
การติดเช้ือเกิดขึ้นมาอีกหนึ่งรอบ แต่หลังจากทานยาไปอาการคุณพ่อ
ก็ดขี ้นึ จนแทบจะเปน็ ปรกติ ท�ำใหไ้ ด้ออกไปพบญาตแิ ละได้ทานข้าวกับ
ญาตๆิ ในวนั องั คารที่ 24 พฤษภาคม ซง่ึ ในวนั นน้ั มญี าตๆิ และครอบครวั
มารวมกันถึงยีส่ บิ กว่าคน วนั เสาร์นั้นซง่ึ เป็นวนั ท่ี 28 พฤษภาคมเปน็
วนั เกดิ ของพปี ก๊ิ ลกู ชายคนทส่ี าม คณุ พอ่ กย็ งั ไดร้ ว่ มเลยี้ งฉลองวนั คลา้ ย
วันเกิดของพี่ปิ๊กกับลูกๆ และครอบครัวลูกๆ ทุกคนครบหน้าครบตา
รวมถงึ ครอบครัวเอ้ือยด้วยท่ีมากรุงเทพทั้งหมดโดยความบังเอิญ และ
ต่อด้วย Sunday dinner ในวันถัดมาซึ่งเป็นวันที่ทุกคนอยู่กันครบ
ท้ังครอบครัวติดกันเป็นวนั ทสี่ อง วันนน้ั พ่ีชายกไ็ ด้ซ้อื ข้าวหน้าปลาไหล

11

ร้านอร่อยของโปรดมาให้คุณพ่อและทุกคนทาน โดยท่ีไม่รู้ว่าม้ือน้ันคือ
อาหารมื้อปรกติม้ือสุดท้ายท่ีคุณพ่อได้ทาน เพราะวันรุ่งข้ึนคุณพ่อตื่น
มาดว้ ยอาการอ่อนแรง เพลีย หลับท้ังวัน และเบื่ออาหาร ทานอาหาร
ไม่ได้ ซึ่งตอนแรกลูกๆ คิดว่าเป็นผลของน�้ำมันกัญชาท่ีได้หยอดไปใน
คืนก่อนหน้า ซ่ึงก็ไปปรึกษาคุณหมอว่าเป็นไปได้ ให้รอดูอาการในวัน
ถัดมา แต่ในวันถัดมาอาการของคุณพ่อไม่ดีข้ึนเลย โชคช่วยท่ีมีนัดพบ
แพทย์ท่ีรักษาประจ�ำท่ีโรงพยาบาลในเช้าวันน้ันคุณพ่อเลยไม่ขัดที่จะไป
โรงพยาบาล กอ่ นออกจากบา้ นเออื้ ยยงั ถามคณุ พอ่ วา่ รสู้ กึ อยา่ งไร คณุ พอ่
ตอบวา่ ปรกตดิ ี เวลานนั้ คณุ พอ่ กเ็ รม่ิ ทจ่ี ะพดู ไมไ่ ดแ้ ลว้ พอคณุ หมอตรวจ
ดูอาการคุณพ่อเบ้ืองต้นก็ให้admitเพ่ือตรวจวินิจฉัยอาการเพิ่มทันที
ผลออกมาว่าคุณพ่อมีอาการไตวาย และมีการติดเช้ือในเม็ดเลือดขาว
ซ่ึงทางลูกๆ ก็ไม่ได้คิดว่าอาการจะหนักมาก คิดว่านอนให้ยาซัก 1-2
อาทติ ยเ์ ดยี วกไ็ ดก้ ลบั บา้ น แตเ่ ราไมไ่ ดโ้ ชคดเี ชน่ นน้ั ….คราวนอี้ าการของ
คุณพอ่ ไม่ไดด้ ขี ึ้น เพราะรา่ งกายของคณุ พอ่ ไม่สามารถขับของเสียออก
มาได้ถึงใช้ท่อสวนท่อปัสสาวะก็ไม่มีปัสสาวะออกมา ถ้าเป็นคนทั่วไปที่
อายุไม่เยอะและร่างกายแข็งแรงดีก็จะรักษาอาการไตวายได้ด้วยการ
ฟอกไตได้ แตเ่ นอ่ื งดว้ ยคณุ พอ่ อายเุ ยอะและรา่ งกายออ่ นแอการฟอกไต
จะท�ำให้เกิด complication ได้หลายอย่าง และอาจจะต้องสอดท่อช่วย
หายใจหรอื ใชย้ ากระตนุ้ การทำ� งานของหวั ใจ ซง่ึ ขดั กบั ความตอ้ งการของ
คณุ พอ่ แตเ่ พอื่ ความแนใ่ จเรากใ็ หค้ ณุ หมอถามคณุ พอ่ ซง่ึ ตอนนน้ั สอ่ื สาร
ได้เพียงพยักหน้าส่ายศีรษะและยกมือ และคุณพ่อก็ส่ายศีรษะเลือกที่
จะไม่ฟอกไต ลูกๆ ก็ยอมรับการตัดสินใจของคุณพ่อด้วยความเคารพ
ช่วงส่ีวันกว่าๆ ที่คุณพ่ออยู่โรงพยาบาลคุณพ่อรู้สึกตัวตลอด พยักหน้า
สา่ ยศีรษะตอบ โบกมอื บ๊ายบายกบั ผู้ที่มาเยย่ี มได้ มีเพยี งวนั สุดท้ายซงึ่
เป็นวันเสาร์เท่านั้นที่ดูเหมือนจะหลับและสะลืมละลือมากกว่าวันอื่น

12

ในวันนั้นคุณพ่อมีการแสดงสีหน้าเหมือนว่าท่านพยายามส่ือสารอะไร
กับเรา ซ่งึ หนกู ็ไดถ้ ามคุณพ่อ “มอี ะไรให้เออื้ ยทำ� ให้มัย๊ คะ” คณุ พ่อสา่ ย
ศีรษะ “เจบ็ ตรงไหนมัย๊ ” คุณพ่อส่ายศีรษะ “หายใจล�ำบากม๊ัย” คณุ พ่อ
ส่ายศีรษะ ทุกคนพยายามถามคุณว่าหลายอย่างแต่ก็ได้ค�ำตอบเดิม
ในทสี่ ดุ องั กอรพ์ ยาบาลทด่ี แู ลคณุ พอ่ ประจำ� ถามวา่ “เบอื่ เหรอคะ” กต็ อบ
วา่ “ออื อ” เสยี งดงั ชดั เจน สำ� หรบั หนคู ดิ ในใจ ไมไ่ ดซ้ คิ ณุ พอ่ หา้ มเบอ่ื นะ
เหมอื นหนจู ะร้วู า่ จรงิ ๆ แลว้ คณุ พอ่ จะบอกวา่ อะไร ตอนแรกท่านคงคิด
เหมือนลูกๆ ว่าเข้ามาแป๊บนึงเดียวก็ออกไปใหม่ แต่ตอนน้ีท่านน่าจะ
ทราบแลว้ วา่ มนั ไมห่ ายแลว้ นะ ในตอนคำ�่ คณุ พอ่ มอี าการกระสบั กระสา่ ย
นอนไมส่ บาย องั กอรท์ ราบอยแู่ ลว้ วา่ ชว่ งทอ่ี ยทู่ โี่ รงพยาบาลหนสู วดมนต์
ใหค้ ณุ พอ่ ทกุ คนื กบ็ อกใหห้ นชู วนคณุ พอ่ สวดมนตห์ นกู เ็ ลยอา่ นบทสวดมนต์
สำ� หรบั ผปู้ ว่ ยใหค้ ณุ พอ่ ฟงั หวงั วา่ จะทำ� ใหค้ ณุ พอ่ จติ ใจสงบและผอ่ นคลาย
ไดบ้ ้าง แต่ก็ดูเหมอื นจะไม่ช่วยเลย ทัง้ สวดมนต์ทง้ั มอรฟ์ ีนทฉี่ ดี เพ่มิ ไป
ไมส่ ามารถทำ� ใหค้ ณุ พอ่ ผอ่ นคลายแลว้ หลบั ได้ หนเู ลยเรยี กพห่ี ลา้ พค่ี นท่ี
สองท่ี stand by อย่โู รงแรมฝ่งั ตรงขา้ มมาใหค้ ำ� ปรกึ ษาว่าจะเปลีย่ นวธิ ี
ใหม้ อรฟ์ นี จากแบบ shot เปน็ แบบหยดดหี รอื ไม่ เนอ่ื งจากคณุ หมอแนะนำ�
ว่าควรจะเปล่ียนเป็นมอร์ฟีนแบบหยดซ่ึงจะออกฤทธ์ิตลอดเวลาจะ
ทำ� ใหค้ ณุ พอ่ สบายขน้ึ แตอ่ าจจะทำ� ใหไ้ มร่ สู้ กึ ตวั เมอ่ื ตดั สนิ ใจวา่ จะเปลยี่ น
ยาจึงได้เรียกพ่ีชายคนโตและครอบครัวเข้ามาบอกลากับคุณพ่อด้วย
กอ่ นทคี่ ณุ พอ่ จะไมร่ ู้สึกตัวด้วยฤทธย์ิ าอีก แตไ่ ม่มีใครคิดเลยวา่ อีกเพยี ง
ชั่วโมงกว่าๆ คุณพ่อก็จะจากจากเราไปอย่างไม่มีวันกลับ ช่วงสุดท้าย
ก่อนท่ีคุณพ่อจะจากไปหนูและพี่ได้จับมือและบอกรักท่านอยู่ข้างเตียง
ทา่ นตลอดเวลา

13

สารรกั จากอา้ ย (ศโรดม) ลกู ชายคนโต และครอบครวั

14

15

16

17

18

สารรักจากหล้า (ศิโรตม)์ ลูกชายคนกลาง

เบอ้ื งหลงั พอ่
“พอ่ เปน็ คนดี”
“เป็นคนดีมากๆ”

เป็นหนึ่งในคําพูดที่ได้ยินเป็นอย่างมากจากแขกหลายๆ ท่าน
ทีม่ างานคุณพอ่

จริงๆ คุณพ่อคงอยากให้พูดแค่น้ี เพราะท่านเป็นคนง่ายๆ
ไม่ชอบพธิ ี ชอบกินข้าวบ้าน ชอบอยกู่ บั ครอบครวั ชอบอย่กู ับแม่ ชอบ
ไปเท่ียวกบั แม่ ไปทหี นง่ึ หลายอาทิตย์ หลายคร้งั ไปเปน็ เดอื น คุณพอ่
จะเช่ารถแล้วขับเอง ขับไปเร่ือยๆ กับคุณแม่ แวะเท่ียวตามเมืองต่างๆ
ชว่ งหลงั จะชอบไปลงเรอื เพราะสะดวก ไมเ่ หนอื่ ย ไดไ้ ปหลายๆ ทใ่ี นทเี ดยี ว
มี 2 ครง้ั ทม่ี โี อกาสไดพ้ าไปกนั หมดทง้ั ลกู และหลาน เดก็ ๆ จะสนกุ มาก
เพราะอยกู่ นั หลายคน และมีคนตามใจตลอดเวลา

คณุ พอ่ ชอบถา่ ยรปู ถา่ ย VDO จำ� ไดว้ า่ ตอนเดก็ ๆ พอ่ ตอ้ งสะพาย
เคร่ืองถา่ ย VDO ไปตลอด (หลานๆ ไมร่ ู้จกั เพราะเดีย๋ วนใี้ ชโ้ ทรศัพท์
เครอื่ งเดยี วทำ� ได้ทุกอย่าง) คอยก�ำกบั คุณแมแ่ ละลกู ๆ ใหโ้ พสต์ท่าเพ่อื
ให้ได้รปู สวยๆ

คณุ พ่อเป็นคนไม่ดุ ไม่จุกจิก จรงิ ๆ เท่าทีจ่ �ำได้พ่อไมเ่ คยบงั คับ
อะไรลูกๆ แค่ขอให้เรียนให้จบปริญญาโท แล้วบอกว่าขอให้เป็นคนดี
จ�ำได้ว่าคุณพ่อเคยเล่าว่า ช่ือเสียงนามสกุลวิชยาภัย ถือว่าใช้ได้ ช่ือ

19

นายอดุ มถอื วา่ เชอื่ ถอื ได้ ไมเ่ คยทาํ ใหใ้ ครเสยี หาย อยา่ งไรพวกเรา (ลกู ๆ)
กช็ ว่ ยดแู ลดว้ ย อยา่ ใหใ้ ครมาว่า
แตค่ ณุ พอ่ เปน็ คนแอบดอ้ื อนั นอี้ ธบิ ายยาก แตค่ ณุ แมเ่ คยบอกวา่
พ่อดื้อถึงด้ือมาก ชอบอะไรตามวิถีของท่านเอง ต้องตรงต่อเวลา ต้อง
ให้เกยี รติทกุ คน ตอ้ งแตง่ ตัวใหถ้ กู กาลเทศะเป็นตน้ เป็นเรือ่ งเลก็ ๆ แต่
เป็นเรอ่ื งทค่ี ณุ พ่อใส่ใจตลอด
สดุ ทา้ ยขอกราบขอบพระคณุ คณุ พอ่ สำ� หรบั ทกุ อยา่ ง ทที่ าํ ใหเ้ รา
มที กุ วนั นี้ ทที่ ำ� ใหเ้ รามโี อกาส มหี นา้ ทก่ี ารงาน และมคี วามสขุ ความสบาย
ตามแบบอย่างท่คี ณุ พอ่ สอนไว้
รกั พอ่ ทส่ี ดุ พอ่ ไปพกั ผอ่ นกบั แมน่ ะครบั ไมต่ อ้ งหว่ งพวกเราครบั
เราจะพยายามเดินตามแบบอย่างของคุณพ่อและท�ำตามค�ำสอนของ
พ่อครบั


20

สารรกั จากปกิ๊ (ศรณั ย์) ลูกชายคนเล็ก

เมื่อตอนประมาณ 21.00 น. ที่ฝร่ังเศส น้องสาวผมโทร
มาบอกว่า คณุ พอ่ นา่ จะเหลอื เวลาอยูอ่ กี ไมน่ าน แล้วก็วดิ โี อคอลให้ผม
ได้คุยกับท่านเป็นครั้งสุดท้าย ส่วนตัวแล้วในใจก็ยังคิดไม่ออกว่าจะพูด
อะไรในสถานการณอ์ ยา่ งนี้ แตเ่ มอื่ เวลาผา่ นไปสกั 10 วนิ าที กม็ บี างสงิ่
บางอยา่ งดลบันดาลใจ ให้พดู ตามเขาวา่ ขันธ์ 5 น้ันไม่ใชข่ องเรา ไม่ใช่
ของเขา กายนนั้ ไมใ่ ชข่ องเรา เวทนากไ็ มใ่ ชข่ องเรา สญั ญากไ็ มใ่ ชข่ องเรา
สงั ขารกไ็ มใ่ ชข่ องเรา วญิ ญาณกไ็ มใ่ ชข่ องเรา และโลกทง้ั โลกกไ็ มใ่ ชข่ องเรา
เมอ่ื พดู ตรงนเ้ี สรจ็ นอ้ งสาวผมกก็ ระซบิ วา่ หวั ใจคณุ พอ่ ไดห้ ยดุ เตน้ แลว้
ณ ตอนนัน้ ส่วนตวั ผมกแ็ อบอยากรวู้ ่าคุณพอ่ ได้ไปที่ไหน แลว้ อีกสกั พัก
ก็รู้สึกเหมือนมีเทวดาบินมาบอกจากท่ีไกลด้วยความเร่งรีบว่าเขาก�ำลัง
บนิ แตกแถวมาแจง้ วา่ เขาและเทวดาทา่ นอนื่ กำ� ลงั พาคณุ พอ่ ไปสทุ ธาวาส
สว่ นตวั แลว้ ผมกย็ งั ไมช่ วั รว์ า่ สทุ ธาวาสคอื อะไรแลว้ อยทู่ ไี่ หน แตพ่ อเปดิ
google ก็ทราบว่ามันคือ สวรรค์ชั้นสูงที่หนึ่งส�ำหรับอริยบุคคลท่ีเป็น
อนาคามี ทง้ั หมดนผ้ี มก็ยงั ไมแ่ น่ใจวา่ ผมคิดไปเองหรือมนั คือความจรงิ
แตส่ ง่ิ ทท่ี ำ� ใหม้ น่ั ใจวา่ คณุ พอ่ อยใู่ นทที่ ด่ี กี ค็ อื วา่ เมอื่ ตอนตี 2 ของเมอื งไทย
พระอาจารย์ผมตื่นมารอผมติดต่อไปโดยที่ท่านไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรข้ึน
กวา่ ผมจะตดิ ตอ่ ทา่ นไปกต็ อน 04.00 น. ทา่ นกบ็ อกวา่ ทา่ นรออยนู่ านแลว้
ผมก็เลยนิมนต์ท่านช่วยแผ่เมตตาเพ่ือให้ดวงวิญญาณของคุณพ่อได้ไป
ในทที่ ดี่ ี แลว้ ทา่ นกแ็ จง้ กลบั มาวา่ ทา่ นไดเ้ หน็ คณุ พอ่ ใสส่ ทู ผกู ไทด์ กำ� ลงั
บนิ ไปทที่ ไ่ี กลมาก ไกลกวา่ ปกตทิ ที่ า่ นเหน็ ดวงวญิ ญาณอนื่ ๆ เวลาเปลย่ี น
ภพภมู ิ สิ่งทแ่ี ปลกก็คือท่านไม่เคยรู้เลยว่าพ่อผมชอบแต่งตัวและใส่สทู
ผกู ไทด์ เวลาจะออกงานทสี่ ำ� คญั แตก่ ร็ สู้ กึ สบายใจวา่ ทา่ นกเ็ หน็ วา่ คณุ พอ่
ก�ำลังไปภพภูมทิ ด่ี ี

21

ทงั้ หมดน้ีท่ีผมต้ังใจเล่า ก็เพราะอยากจะบอกทุกท่านว่า คนท่ี
สะสมบญุ บารมมี าตลอดชวี ติ เวลาใกลต้ ายนน้ั ความดที ง้ั หมดนจ้ี ะสง่ ผล
มีทัง้ เทวดามาช่วยประสานงานท้งั หลาย มาช่วยพาไปในทใี่ หม่ๆ แลว้ ก็
สามารถสร้างเหตุและปัจจัยให้ผู้ตายนั้นได้ฟังธรรมของพระตถาคต
เพียงไม่ก่คี �ำก็สามารถพาไปเกดิ ในภพภมู ทิ ่ดี ีได้ ผมคิดวา่ คุณพ่อผมน้ัน
เป็นตัวอย่างของมนุษย์ที่ดี มุ่งหวังท�ำความดีโดยไม่หวังผลประโยชน์
ตลอดชีวิตให้ท้ังครอบครัวและผู้อื่น ท�ำให้ช่วงส�ำคัญที่สุดในชีวิตของ
มนุษย์น้ัน น่ันก็คือระหว่างความเป็นความตาย ท่านสามารถได้เห็น
ความจริงในธรรมชาติหลายๆ อย่างแล้วสามารถปลดปล่อยตัวเองจาก
ความทกุ ขท์ างกายและใจได้ ผมถอื วา่ ผมโชคดที มี่ ตี วั อยา่ งของอรยิ บคุ คล
ท่ีเราสามารถใช้เป็นแนวทางด�ำเนินชีวิตได้ เม่ือเราถึงคราวท่ีเราต้อง
จากโลกนี้ไปแล้ว เราจะได้มีเหตุและปัจจัยพอที่จะพ้นทุกข์จากโลกนี้
ไปได้



22

สารรักจากเออ้ื ย (วรพัชร) ลกู สาวคนเดียว

พ่อคือทุกสิ่งทุกอย่างของหนู นอกจากแม่แล้วในบ้านหนูน่าจะ
เป็นคนที่ได้ใช้เวลาอยู่กับคุณพ่อมากที่สุด คุณพ่อเป็นคนไปส่งและรับ
หนไู ปโรงเรยี นตลอดเวลาทอี่ ยเู่ มอื งไทยตงั้ แต่ ป.1 จนถงึ ม.3 สว่ นพๆ่ี
นนั้ จะไปเรยี นเมืองนอกต้งั แตห่ นูยงั เดก็ ๆ สิง่ ทีห่ นูจำ� ไดต้ อนเด็กๆ คือ
พอ่ เปน็ คนทเ่ี ขม้ งวดมาก ใครๆ กจ็ ะคดิ วา่ คณุ พอ่ คงตามใจหนเู พราะหนู
เปน็ ลูกสาวคนเดียวของบ้าน แต่ไมใ่ ช่เลย ตอนเดก็ ๆ ถา้ หนูดอ้ื ทำ� ผิดก็
โดนลงโทษถงึ ขน้ั ใชไ้ มต้ อี ยเู่ ปน็ ประจำ� พอ่ จะสอนลกู ๆ ตลอดวา่ สง่ิ เดยี ว
ที่คุณพ่อให้ได้และจะเป็นสมบัติติดตัวเราตลอดและไม่มีใครเอาไปได้
คือความรู้ ให้หนูและพ่ีๆ ตั้งใจเรียน ด้วยเหตุน้ีคุณพ่อเลยอยากจะให้
การศกึ ษาทด่ี ที สี่ ดุ สำ� หรบั ลกู ๆ ทกุ คน คณุ พอ่ เลยจะเขม้ งวดเรอ่ื งเรยี นมาก
แตใ่ นขณะเดยี วกนั ทา่ นกใ็ หอ้ สิ ระทกุ คนในการตดั สนิ ใจวา่ จะเรยี นอะไร
และไม่เคยก้าวก่าย หลายๆ เรื่องหนูคิดว่าพ่อให้อิสระกับลูกๆ มาก
คร้ังหนึ่งตอนท่ีจะเข้ามหาลัยต้องเลือกเรียนว่าจะไปเรียนคณะอะไร
ด้วยความท่ีหนูสามารถและสนใจท่ีจะเรียนท้ังด้านการบริหารและด้าน
การออกแบบ ซง่ึ เปน็ สองสาขาทคี่ อ่ นขา้ งจะแตกตา่ งกนั หนไู ดไ้ ปปรกึ ษา
พอ่ วา่ จะไปทางไหนดี อยากใหพ้ อ่ เลอื กให้ แตส่ งิ่ ทพี่ อ่ ตอบกลบั หนมู าคอื
พ่อไมเ่ ลือกให้และจะไม่โนม้ นา้ วให้ไปทางใดทางนึง โดยทา่ นใหเ้ หตผุ ล
ว่ามันเป็นชีวิตของหนูเอง หนูต้องตัดสินใจเองไตร่ตรองให้ดี จะมาให้
คนอื่นเลือกชีวิตของเราให้ไม่ได้ เพราะผลลัพธ์นั้นจะมีผลกระทบกับ
ชวี ติ หนไู ประยะยาว ตอนนน้ั หนมู คี วามนอ้ ยใจและไมพ่ อใจอยบู่ า้ ง อยาก
ใหพ้ อ่ ชว่ ยแตด่ เู หมอื นทา่ นไมช่ ว่ ยเลย พอโตขนึ้ มาหนถู งึ ไดร้ วู้ า่ สง่ิ ทพ่ี อ่ ท�ำ
คือการสอนให้หนูมีความรับผิดชอบต่อชีวิตตัวเอง เป็นการ grooming
ให้หนูเป็นผู้ใหญ่ ไม่ใช่อะไรๆ ก็ให้พ่อแม่ตัดสินใจให้ น่ีแหละค่ะคือ
พ่อหนู พอตอนนี้หนูมีลูกชายสองคนก็ย่ิงซาบซ้ึงถึงส่ิงต่างๆ ท่ีพ่อสอน
หนู และยังคิดว่าพอถึงเวลาลูกสองคนเติบโตข้ึนมาหนูก็จะให้เค้าเลือก

23

ทางเดินของเค้าเองเหมือนกัน พ่อเป็นแบบอย่างในการด�ำเนินชีวิตของ
หนนู สิ ยั บางอยา่ งกเ็ กดิ ขน้ึ โดยการซมึ ซบั มา การทเ่ี หน็ พอ่ ซอ่ มของตา่ งๆ
ในบา้ น หรอื การเอาของใชช้ นิ้ โปรดไปซอ่ มแลว้ ซอ่ มอกี แทนทจี่ ะไปซอ้ื ใหม่
ก็เป็นอีกนิสัยที่คนในบ้านก็รู้กัน อันน้ีก็เป็นอีกนิสัยท่ีหนูได้คุณพ่อมา
เหมอื นกนั ถงึ คณุ พอ่ จะสอนใหล้ กู ๆ ประหยดั และอดออม แตเ่ รอ่ื งหนงึ่
ที่คุณพ่อไม่เคยประหยัดเลยหรือลดเลยคือการได้พาครอบครัวไปทาน
อาหารอร่อยๆ เพราะคุณพ่อถือว่ามันมากกว่าการจ่ายเงินซ้ืออาหาร
มันเป็นการสร้างความทรงจ�ำที่ดีและเป็นการท�ำให้ทุกคนในครอบครัว
ได้มาเจอกันมามีความสุขด้วยกัน นอกจากการทานอาหารนอกบ้าน
ตามโอกาสพิเศษแล้ว ทุกวันอาทิตย์ลูกๆ ทุกคนรวมถึงคนที่แต่งงาน
ออกไปมคี รอบครวั แลว้ จะตอ้ งกลบั มาทานขา้ วเยน็ ดว้ ยกนั ทำ� ใหพ้ อ่ เอง
ได้เจอลกู ๆ ครบหนา้ และพน่ี ้องลูกหลานได้เจอกนั หลาน อา ลุง ปา้ ได้
สนิทกัน พอตอนน้ีคุณพ่อไม่อยู่แล้วพวกเราก็ใจหาย วันอาทิตย์เย็น
ของพวกเราเราจะไปท�ำอะไรกนั ด ี
อีกเร่ืองท่ีหนูจะไม่พูดถึงไม่ได้คือพ่อของหนูได้สอนเรื่องการ
แบ่งปัน คุณพ่อสอนให้ลูกๆ รู้จักการแบ่งปันต้ังแต่เล็กๆ ตั้งแต่เด็ก
คุณพอ่ จะพาลกู ๆ ไป แจกของเล่น เล้ียงอาหาร ให้ทุนการศกึ ษาเด็กที่
ดอ้ ยโอกาส พาไปทำ� บญุ สรา้ งโบสถ์ ภายหลงั หนถู งึ ไดท้ ราบวา่ คณุ พอ่ เปน็
ผกู้ อ่ ตงั้ และเปน็ ประธานมลู นธิ ถิ งึ สองมลู นธิ ิ อนั แรกคอื มลู นธิ สิ ง่ เสรมิ ไทย
ที่คุณพ่ออธิบายว่ามันเป็นการเอาเศษหุ้นมารวมกันแล้วน�ำดอกผลมา
ท�ำบุญ ล่าสุดน้ีดอกผลน้ีได้น�ำไปใช้ซ้ือเครื่องมือแพทย์ให้หน่วย ICU
ของโรงพยาบาลจฬุ าเพอ่ื รบั มอื กบั สถานการณโ์ ควดิ รวมเปน็ เงนิ แปดลา้ น
กว่าบาท ซ่ึงมูลนิธิน้ีมีมานานกว่า 30 ปีคุณพ่อเองก็ไม่เคยเล่าถึง
รายละเอียดให้ฟังว่าคุณพ่อหรือมูลนิธิได้บริจาคอะไรให้ใครไปบ้าง
เรอื่ งการบริจาคเคร่อื งมือแพทย์นน้ั หนกู ็ทราบมาโดยบงั เอิญ อีกอนั คือ
มลู นธิ ิการศกึ ษาต่อเนอ่ื ง (Thai Pestaozzi Foundation) ซ่ึงเพอ่ื นของ

24

คุณพ่อเป็นผู้ก่อต้ังและขอให้คุณพ่อช่วยดูแลให้ มูลนิธิน้ีให้ทุนแก่เด็ก
เรยี นดีแตข่ าดทนุ ทรพั ย์ ใหไ้ ด้เรยี นสงู สุดและดีท่สี ดุ ตามความสามารถ
ดว้ ยทนุ นเ้ี องทำ� ใหเ้ ดก็ เรยี นดหี ลายทา่ นมโี อกาสไปศกึ ษาตอ่ ตา่ งประเทศ
มกี ารงานทด่ี แี ละมชี วี ติ ทดี่ ขี น้ึ นอกเหนอื สงิ่ ใดสงิ่ ทสี่ ำ� คญั ทคี่ ณุ พอ่ ปลกู ฝงั
กับลูกๆ โดยการกระท�ำเปน็ ตัวอย่างคอื คณุ พ่อท�ำทัง้ หมดนีโ้ ดยไม่หวัง
สิ่งใดตอบแทนท้ังสิ้น ท่านท�ำเพียงเพราะว่าท่านเห็นว่าท่านท�ำได้โดย
ไม่ล�ำบากอะไรเทา่ นน้ั
พ่อหนูไม่ชอบให้ตัวเองเป็นภาระของใคร พ่อหนูไม่ชอบให้ใคร
มาท�ำอะไรให้เพราะพ่อขี้เกรงใจ กลัวคนอื่นล�ำบาก และตัวท่านเองก็
สามารถทจี่ ะดแู ลตวั เองได้ หรอื บางทกี เ็ ปน็ เพราะทา่ นไมอ่ ยากแก่ ทา่ น
บอกท่านยังไม่แก่ท่านท�ำเองได้ ไม่เคยร้องขอให้มาหามาเยี่ยม หรือ
พาไปเทย่ี ว เวลาอยากไปเทยี่ วตอนคณุ แมอ่ ยกู่ จ็ ะไปกบั คณุ แมแ่ ละเพอ่ื น
พอคณุ แมจ่ ากไปทา่ นกจ็ ะไปเองกบั คนดแู ลและคนรถ สว่ นใหญจ่ ะไมช่ วน
ลกู ๆ ดว้ ยซำ�้ เพราะเกรงใจลกู พอหนแู ตง่ งานและไดย้ า้ ยไปอยทู่ ตี่ า่ งจงั หวดั
หนูกจ็ ะมีโอกาสมาหาคณุ พอ่ ไดไ้ ม่บ่อยนัก ส่วนใหญก่ จ็ ะไดเ้ พยี งแคค่ ุย
ทางโทรศพั ท์ ทกุ ครั้งท่ีโทรไปหาคุณพ่อก็จะบอกว่า “ขอบคุณนะทโ่ี ทร
มา” ทกุ ครงั้ กอ่ นวางสาย และทกุ ครง้ั ทห่ี นมู าเยยี่ มคณุ พอ่ พอ่ กจ็ ะถาม
ถงึ สามแี ละหลานๆ ทกุ ครงั้ วา่ “เราไมอ่ ยใู่ ครดแู ล ไมต่ อ้ งมาบอ่ ยไมต่ อ้ ง
อยู่นานก็ได้ ขอบคุณท่ีมาหา” คุณพ่อไม่เคยท�ำให้หนูต้องรู้สึกไม่ดีท่ี
ไมไ่ ดอ้ ยดู่ แู ลทา่ นตลอด พอ่ คงเปน็ อยา่ งนกี้ บั ทกุ คน คอื เปน็ ทพ่ี งึ่ ทปี่ รกึ ษา
ยามลำ� บากหรอื มีปัญหาใหท้ ุกคน เป็นคนสอนและแนะน�ำส่ิงตา่ งๆ ได้
อย่างตรงไปตรงมา เป็น provider ให้ครอบครัว เป็นผู้ให้เสมอ โดย
ไม่เคยหวังส่งิ ใดตอบแทนจากใครเลย ตอนนพี้ ่อไม่อยู่แลว้ พ่อกลบั ไป
สวรรคแ์ ลว้ พอ่ ไมต่ อ้ งเปน็ หว่ งหนนู ะคะ หนจู ะเกบ็ สง่ิ ดๆี ทค่ี ณุ พอ่ สอน
หนมู าใช้ เพอื่ ใหห้ นเู ปน็ คนดไี ดเ้ ศษเสย้ี วของคณุ พอ่ กพ็ อแลว้ คะ่
Dad, you will always be in my heart.

25

สารรักจากเตล้ิ (คมกริช) ลูกเขย

ตลอดเวลา 13 ปี ที่ได้รูจ้ กั และเขา้ เปน็ สมาชกิ อีกคนหนงึ่ ใน
ครอบครัวของคุณพ่อ สิ่งที่ยังคงประทับใจตลอดมาก็คือการต้อนรับ
อยา่ งอบอุ่นทุกๆ ครง้ั ท่มี าบ้าน ซ่ึงไดถ้ ามสารทุกข์สกุ ดิบทุกครั้งอยา่ งมี
เมตตา ชวนพูดคุยตา่ งๆ นานาทำ� ให้เรารู้สกึ ดมี ากๆ และเป็นอย่างนัน้
เร่ือยมา ในความคิดของผม คุณพ่อเป็นแบบอย่าง และตัวอย่างที่ดีให้
กับผม ในทุกๆ เร่ือง ไม่ว่าจะเป็นการดูแลครอบครัว หรือการท�ำงาน
เพือ่ สงั คม

การดูแลครอบครัว ต้ังแต่เร่ืองการเรียนการศึกษาของลูกๆ ก็
ส่งให้ลูกๆ ได้เล่าเรียนสูงๆ และจบจากต่างประเทศทุกคน เรียกได้ว่า
จดั การใหก้ ารศกึ ษาทด่ี ที ส่ี ดุ กบั ลกู ๆ ทกุ คน เปดิ โลกทศั นโ์ ดยพาครอบครวั
เทย่ี วรอบโลก ตง้ั แตเ่ ดก็ ๆ ไดเ้ หน็ ไดเ้ รยี นรสู้ ถานที่ และวฒั นธรรมตา่ งๆ

ในยามท่ีคุณแม่ได้เจ็บไข้ได้ป่วยก็ดูแลคุณแม่เป็นอย่างดีจนถึง
วนิ าทสี ดุ ทา้ ย การมองการณไ์ กล จดั สรรทรพั ยส์ มบตั ใิ หล้ กู ๆ ไดม้ เี พยี งพอ
ไปถึงหลานๆ ทุกๆ คน และไดแ้ บง่ อย่างลงตวั ลกู ๆ ไมผ่ ดิ ใจกันเหมือน
บางครอบครัว
การทำ� งานเพอื่ สงั คม ไมว่ า่ จะเปน็ การมอบทนุ การศกึ ษาใหเ้ ดก็ ๆ
ไปจนถงึ การบรจิ าคตา่ งๆ ท่มี มี ูลค่ามาก โดยไม่หวังผลตอบแทน ท�ำให้
ทมี แพทยจ์ ฬุ าตอ้ งออกมาเขยี นคำ� สดดุ เี พอื่ ยกยอ่ งเกยี รตคิ ณุ ใน facebook
และให้เกยี รติเปน็ อยา่ งมาก

ผมเชื่อว่าลูกๆ หลานๆ เองก็รักคุณพ่อและคุณตามากเช่นกัน
เพราะพอ่ เป็นแบบอย่างและตวั อยา่ งที่ดีมากๆ ครบั

เติ้ล

26

สารรกั จากหลานพริม

To grandpa:
31,755 days have passed and 5110 days that I get to spend
time with you. Words can’t describe how much you mean to
me and to everyone. You are the best grandpa anyone could
ever ask for. You have always treated everyone like your
own children. Every time you take us outside you always
treat us to a very good meal. For you to be our grandpa is
already more than enough. All the years you have been here
I wanted to say thankyou for all the things you have done
for me, it is more than enough. We might not be able to go
to บา้ นปลา anymore as there is not much of a reason for
us to go there and I will definitely miss going there because
I’ve been going there every weekend for 14years. All the
good memories will surely be remembered by everyone. Even
though today you’re not here, all of your memories will still
be here forever. Thank You once again.
Love you so much
From your only niece - Prim

27

สารรกั จากกลา้ (ลกู หลา้ ) และ ไททนั (ลกู เออ้ื ย)

Baan pla used to be full of people but without you it doesn’t
feel right.
I like to come here because I like playing with p Glar and
uncle Picolo but now, you are not here so I don’t get to
come here often anymore because you are the most impor-
tant person in the family.
We love spend time with you over dinner and you always
give us good food to eat. You are always kind to people
that’s why everyone loves you. Everyone should be like you.
There is not a moment that
we don’t think about you. When you are here you always
take us to good restaurants. When you do-nate to charity you
donate so much. Grandpa, you are a very good example to
everyone. you will al-ways be remembered by everyone in
the family and your friends.
With a lot of love
From Glar and Titan

28

สารรกั จากคณุ สรุ พงศ์ เศรษฐบตุ ร (ลงุ นอ้ ย)

13/06/65

ได้รับข่าวคุณอุดมจากไป รู้สึกเศร้าและเสียใจมาก ปีน้ีเรายัง
ไมไ่ ดพ้ บเจอกันเลย ได้แตค่ ยุ ทางโทรศัพท์กัน กะว่าตน้ เดือน ก.ค. 65
จะไดร้ ว่ มทาํ บญุ ระลกึ ถงึ หนอ่ ย (ศริ นิ นั ท)์ นอ้ งสาวอนั เปน็ ทร่ี กั ยงิ่ ของผม
ผมดใี จ และภาคภมู ใิ จมากทไี่ ดค้ ณุ อดุ มเปน็ นอ้ งเขย และพช่ี ายไปพรอ้ มกนั
คุณอดุ มเป็นคนดี ให้เกยี รตคิ น เป็นแบบอยา่ งทด่ี ีให้กับหลายคน เปน็
สามีท่ีดี เป็นพอ่ ทีด่ ี เป็นพ่ชี ายทีด่ ีของนอ้ งๆ เป็นหวั หนา้ ทีใ่ ครๆ ทีร่ จู้ ัก
คุณอุดมก็ต้องรักและเคารพคุณอุดมทุกคน และเป็นลูกเขยท่ีดีมากๆ
ของครอบครัวเศรษฐบุตร ผมซาบซึ้งใจมากที่คุณอุดม รักและดูแล
หนอ่ ยเปน็ อยา่ งดี ตง้ั แต่วันแรกท่ีคบกนั จนถงึ การเป็นคู่ชีวติ จวบจนวัน
สุดท้ายของหน่อย คุณอุดมไม่เคยบกพร่องเลย หลายคนที่ได้เห็นก็
ตอ้ งเอย่ ปากชนื่ ชมยนิ ดี กบั สงิ่ ทค่ี ณุ อดุ มทาํ ใหห้ นอ่ ย แมแ้ ตพ่ ระผใู้ หญ่
เจ้าอาวาสวัดพระพุทธฉาย และรองเจ้าอาวาส ต่างก็เอ่ยปากชื่นชม
ทุกครงั้ ท่ีไปทําบญุ เสมอต้นเสมอปลาย เช่น นัง่ ลงกับพื้นใส่รองเท้าให้
หนอ่ ย (ทงั้ ทต่ี ัวเองก็ไม่ค่อยแข็งแรง) โดยไมร่ ังเกยี จและไมย่ อมใหใ้ คร
ช่วย ผมได้อ่านบทความท่ีคุณอุดมเขียนให้หน่อยแล้วน�้ำตาไหลทุกครั้ง
(ซาบซ้ึงกับข้อความท่ีเขียนจากใจจริง) ท่ีผมต้องสืบประวัติคุณอุดม
ตามคําส่ังของคุณแม่ อําไพ เศรษฐบุตร (กรรณสูต) เพราะผมกับ
หน่อยเคยผ่านเหตุการณ์ที่อันตรายมากตอนเป็นเด็ก หน่อยเดินบน
สะพานเหล็กรางรถไฟสามเสน ข้างลา่ งเปน็ นำ�้ ไหลเชี่ยวมากๆ หน่อย
ตกลงไปแต่แขนค้างไว้บนหมอนรถไฟ 1 ข้าง หน่อยร้องตะโกน ผม
ตกใจมากต้องรีบช่วยน้อง รีบดึงขึ้นมาถ้าพลาดตกลงไปก็ต้อง ตายทั้ง

29

2 คน เลยทําให้เรา 2 พี่น้อง จะรักและเป็นห่วงกันมากกว่าพี่น้อง
คนอน่ื ๆ ตอ้ งดวู า่ ใครทจ่ี ะมาดแู ลนอ้ งสาวเราตอ่ จากคณุ พอ่ -คณุ แมแ่ ละ
ผม และแล้วสวรรค์ก็ได้ประทานส่งคุณอุดมมาให้หน่อยมาเป็นคู่ชีวิต
วนั นค้ี งถงึ เวลาทคี่ ณุ อดุ มจะกลบั สวรรคไ์ ปพบกบั หนอ่ ยแลว้ เพราะหนอ่ ย
คงเหงา หากชาตหิ น้า ภพหน้ามีจริงขอใหค้ ุณอดุ มและหน่อยเป็นคู่กนั
ทุกภพทุกชาติ และมาเป็นน้องเขยผมทุกภพทุกชาติ คุณอุดมไปสรวง
สวรรคแ์ ล้ว ฝากกราบคุณพ่อศริ -ิ คุณแมอ่ าํ ไพ และพ่ๆี ของผมแทนผม
ด้วย ฝากกอดหน่อย (ศิรินันท์) น้องสาวผมด้วยนะ ขอบคุณทุกส่ิง
ทกุ อยา่ งทค่ี ณุ อดุ มมอบใหผ้ ม ชว่ ยเหลอื ผม ใหค้ าํ ปรกึ ษาผมและตระกลู
เศรษฐบุตร ต่อไปนี้เวลาท่ีผมกินทุเรียนนนท์ กับทุเรียนป่าละอู ก็จะ
ต้องนึกถึงคุณอุดม และหน่อย (ศิรินันท์) ท้ังสองคน จะอยู่ในใจผม
ตลอดกาล ขอบคุณคณุ สรุ นิ ทร์ คณุ พร นอ้ งสาวคณุ อุดม และนอ้ งชาย
และหลานๆ คุณอุดมดว้ ยที่เจอกันทไ่ี หนกเ็ ขา้ มาทกั ทาย ผมจาํ ใครไม่
คอ่ ยได้ (อายุมากแล้ว หลงลมื หน้าตา)

สดุ ท้าย คณุ อุดม และหน่อย (ศริ นิ นั ท์) เป็นรม่ โพธิ์ร่มไทรให้
บริวาร (พนักงานในบ้าน) ได้อาศัยพักพิง ต่อไปน้ีก็คงเป็นหน้าที่ของ
หลานๆ ทั้ง 4 คน คอื อา้ ย หลา้ ป๊กิ เอื้อย ต้องเปน็ ร่มโพธิ์ร่มไทร ให้
บรวิ ารไดพ้ กั พงิ ตอ่ ไปแทนคณุ พอ่ คณุ แม่ บรวิ ารทซี่ อื่ สตั ย์ และจงรกั ภกั ดี
ต่อเจ้านายสมัยนีห้ ายากมาก

ด้วยรกั จากใจ
สุรพงศ์ เศรษฐบุตร (ลุงนอ้ ย)

30

สารรกั จาก สรุ นิ ทร์ สภุ รณ์ - สพุ ศิ สจุ นิ ดา

เฮยี ลง้ จ้ะ
พวกเราขอกราบขอบพระคุณเฮียล้งส�ำหรับทุกอย่างท่ีผ่านมา
นะจ้ะ เฮยี ล้งเป็นพชี่ ายทแี่ สนสดุ วเิ ศษทค่ี อยดูแลชว่ ยเหลือพวกเราทกุ คน
เมื่อพวกเรามปี ญั หาอะไรกต็ าม เป็นพ่ีชายที่มจี ิตใจดีงามซ่ึงเปน็ สง่ิ ทมี่ ีมา
โดยธรรมชาตทิ ม่ี ากบั ตวั เฮยี มพี ลงั บวกเเบบสบายๆ ทำ� ใหท้ กุ คนรอบๆ ตวั
ไม่เครียด บ้านเฮียล้งเป็นศูนย์กลางของครอบครัวโอสถาพันธุ์มาหลาย
สิบปี เป็นที่ๆ พวกเรามีความสุขเสมอเม่ือเราได้มาพบปะทานข้าวกัน
นอกจากเฮียล้งนอกจากจะเป็นพ่ีชายท่ีแสนดีของพวกเราแล้ว
เฮียลง้ ยงั เป็นสุภาพบุรุษท่ีน่ารักที่สุดของคุณหน่อยและลูกๆ ท้ังส่ีคนด้วย
เฮยี ลง้ กบั คณุ หนอ่ ยมกั จะไปเทย่ี วดว้ ยกนั มอี ะไรสนกุ ๆ มาเลา่ ใหพ้ วกเรา
ฟงั วา่ ไปเทยี่ วไหนมา ไปทานรา้ นอรอ่ ยทไ่ี หนมาบา้ ง ทำ� ใหพ้ วกเรายมิ้ ตาม
ความรัก ความเอาใจใส่ และความหว่ งใยที่เฮียล้งมใี ห้ต่อคุณหน่อยเสมอ
สุดท้ายนี้อยากเล่าให้เฮียล้งฟังว่า ไม่ต้องเป็นห่วงลูกๆ หลานๆ
อันเป็นที่รกั ยิ่งของเฮยี ทุกคน ลูกท้งั ส่คี นของเฮยี นำ� โดยลกู ชายคนโตอา้ ย
หล้า ป๊ิก และลูกสาวคนเดยี วคนสดุ ทอ้ งเออ้ื ยรวมถึงสมาชกิ ในครอบครัว
ของเเตล่ ะคน ร่วมกนั จดั งานส่งใหก้ ับคุณพอ่ ผเู้ ป็นทีร่ กั ย่งิ อย่างสมเกียรติ
สวยงาม และถกู ตอ้ งตามทีเ่ ฮยี สมควรได้รบั ทุกสิ่งอยา่ งจ้ะ
พวกเรารกั และเคารพเฮยี ลง้ มากนะจะ้ และแมว้ า่ วนั นพี้ วกเราจะ
ตอ้ งจากกนั แตค่ วามรกั และความเคารพของพวกเราจะไมม่ วี นั เสอ่ื มคลาย
พวกเราคดิ ถงึ เฮียลง้ มากเลยจ้ะ

ขอให้เฮียลง้ ไปสสู่ คุ ติในสมั ปรายภพนะจะ้
Till we meet again
สุรินทร์ สุภรณ์ - สพุ ศิ สจุ นิ ดา

31

Khun Udom Vichayabhai: A Remembrance

Over the years I was fortunate to come to know my brother-
in-law Udom, his decency, humility and quiet confidence always
impressed me. Add to that his devotion to Khun Noi and his
family, his career success, and his generous support for
charities and it all makes his loss even more painful. And yet
his memory will endure; and his manner and achievements
remain for all of us to aspire to.
I write this to share with his family just a few of my more
notable memories of my interaction with Udom, all of which
I found kind and exemplary:
In my early talks with him, we discussed his time in Boston
and our shared interest in cars. We shared a love for sports
cars and American muscle cars of the 1960s and 70s. Typically,
whenever we met he’d inquire about my latest acquisition.
His interest was real and his questions, always relevant and
informed.
During my years living in Thailand, I worked for a small
commercial finance company owned jointly by Thai and
international bank investors. I was a Deputy MD, the only
representative of the foreign bank investors, and there came
a time when we needed a new MD. I phoned Udom to offer
him the job, a paltry offer compared to his current role at
The Mutual Fund Company, his senior government contacts,

32

and corporate board seats. And I should have realised all of
that. Nevertheless, he listened patiently and was careful to
avoid embarrassing me as he very politely declined the job.
Udom stayed with us briefly during the US part of a road
show that preceded the launching of the first Thai Fund of a
basket of Thai equities in international markets. I remember
his visit as warm and filled with discussions of matters of
finance and family.
Udom and Khun Noi were always wonderful hosts for family
gatherings and there were many, some simply to celebrate
the occasional visits to Thailand of Toi, Paul and me. And as
recently as 2019 arriving late on a return flight from Chiengmai,
we were welcomed to a traditional Christmas dinner at his
home and afforded the chance to reconnect with his growing
family.
Finally, there’s the remarkable courage and resilience Udom
demonstrated throughout his long battle with cancer.
I saw him only infrequently, but he was always upbeat and
bravely reported that he was doing well when the doctor’s
prognosis suggested otherwise.
Udom was a lovely, courtly gentleman; and he’ll live fondly
in the memories of my family and me for the rest of our lives.
With deepest sympathy, Michael Heavener

33

คาํ ไวอ้ าลยั

คณุ อดุ ม วชิ ยาภยั
ประธานกรรมการ
บรษิ ัท ภเู ก็ตแฟนตาซี จํากัด (มหาชน)
บรษิ ทั คารน์ วิ ัลเมจกิ จาํ กดั
30 ปี ทที่ า่ นประธานไดอ้ ยกู่ บั พวกเรามา ไดผ้ า่ นรอ้ น ผา่ นหนาว
วกิ ฤติ ลาํ บากนบั ครง้ั ไมถ่ ว้ น ทา่ นกย็ นื หยดั แนว่ แนม่ น่ั คงอยกู่ บั พวกเรา
คอยใหก้ าํ ลงั ใจ ใหค้ วามชว่ ยเหลอื มนี ำ้� ใจ ใหค้ วามอบอนุ่ อยา่ งดมี าโดย
ตลอด พวกเรานบั ถอื เคารพทา่ นเปน็ อยา่ งยง่ิ วนั นท้ี า่ นไดจ้ ากพวกเราไป
ถือเปน็ ความสูญเสยี ผ้ใู หญค่ นสําคญั ของกลุ่มบริษัทฯ เสียดายท่านควร
จะมีอายยุ นื ยาวกว่านี้ เพอ่ื จะได้เหน็ โครงการใหมอ่ ันย่งิ ใหญ่ “คารน์ วิ ลั
เมจกิ ” ซงึ่ กาํ ลงั จะเปดิ ในเรว็ ๆ น้ี เปน็ โครงการทที่ า่ นเปน็ ผวู้ างศลิ าฤกษ์
และเคยปรารภหลายๆ คร้ังว่าอยากไดเ้ ห็นรว่ มกนั ในวนั ที่เปิดโครงการ
ถงึ แมท้ า่ นไดจ้ ากพวกเราไปอยา่ งไมม่ วี นั กลบั แตค่ วามดที มี่ ตี อ่
พวกเรายงั คงจารกึ อยู่ในหัวใจ และความทรงจาํ ของพวกเราทกุ คน และ
ครอบครัวของผมอยา่ งไม่มีวนั ลืม

อาลัยอยา่ งยิง่

(ดร.ผนิ ค้วิ คชา)
10 มถิ นุ ายน 2565

34

TRIBUTE TO KHUN UDOM VICHAYABHAI

Khun Udom’s association with Laguna Resorts and with Thai
Wah spans a quarter century, during which time he mentored
and advised not only me, but many of my colleagues. He
was an erudite and deeply knowledgeable person whose wry
sense of humor and kind demeanor made him immediately
accessible to everyone. He was not talkative but anything he
said was worthwhile heeding. In his later years, Khun Udom
travelled often with his wife around the world, and we used
to compare our respective travel experiences. I was honored to
be able to participate in happy or sad family milestones such
as the wedding of his son or the demise of his beloved wife.
I will always cherish my many memories of Khun Udom and
his dapper personal dressing, his gentle wit, his deep insights,
but above all, his kind and generous spirit.
Mr. Ho KwonPing
Chairman of the Board
Thai Wah Public Company Limited
Chairman of the Board & Executive Chairman of the Group,
Laguna Resorts & Hotels Public Company Limited

35

อาลยั คณุ อดุ ม วชิ ยาภยั ผเู้ ปน็ กลั ยาณมติ ร

สตั วโ์ ลกทง้ั หลาย มคี วามตายเปน็ ธรรมดา ซง่ึ เปน็ สจั ธรรมหนงึ่
ของชวี ติ

ในทุกวัน โลกนี้มีความตายท่ีนับไม่ถ้วน หากความตายน้ันอยู่
ไกลตวั เรากไ็ มร่ สู้ กึ อะไร แตเ่ มอ่ื มาเกดิ กบั คนใกลช้ ดิ เราจะรสู้ กึ สญู เสยี
มากมาย ขึ้นอยูก่ บั วา่ ใกล้และผกู พนั กันเพยี งใด

คณุ อดุ มและผมรจู้ กั กนั อยา่ งสนทิ สนมมาประมาณ 50 ปี ไดเ้ คย
ทาํ งาน รว่ มกนั มาหลายแหง่ ในช่วงประมาณ 30 ปีหลงั นี้ ได้ร่วมงาน
กันค่อนข้างใกลช้ ดิ เพราะการเปน็ กรรมการในกลมุ่ บริษัทซาฟารีเวิลด์

ในฐานะเพอื่ นสนิทคนหนึ่ง ผมขอยืนยันว่า คุณอุดมเป็นคนดี
นา่ รัก นา่ คบหา เปน็ เพ่อื นทีด่ ขี องเพื่อนทุกคน

แมแ้ ตเ่ ปน็ เพอ่ื น ผมยงั รสู้ กึ ถงึ ความสญู เสยี ไดม้ ากมายถงึ เพยี งน้ี
แลว้ บคุ คลในครอบครวั ของคณุ อดุ มเลา่ จะรสู้ กึ ถงึ ความสญู เสยี เพยี งไร
ผมและครอบครัวขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซ้ึงต่อครอบครัวของ
คุณอุดมไว้ ณ โอกาสนดี้ ว้ ย

ขออานุภาพแห่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระธรรม และพระ
อริยสงฆ์ และบุญกุศลที่คุณอุดมได้บําเพ็ญส่ังสมมาตลอดชีวิต จงเป็น
ปจั จยั สง่ ดวงวญิ ญาณของคุณอดุ มไปสูส่ คุ ตใิ นสมั ปรายภพด้วยเถิด

ดว้ ยรักและอาลยั ยงิ่
(ณรงค์ จลุ ชาต)
ประธานกรรมการ บริษทั ซาฟารีเวิลด์ จาํ กัด (มหาชน)
10 มถิ นุ ายน 2565

36

ระลกึ ถงึ คณุ อดุ ม วชิ ยาภยั

คณุ อุดม เป็นบุคคลที่ในวงการการเงนิ การธนาคารรู้จกั วา่ เปน็
ผู้บุกเบิกธุรกิจหลักทรัพย์จัดการกองทุน เป็นกรรมการและผู้จัดการ
บรษิ ทั หลกั ทรพั ย์ กองทนุ รวม (MFC) บรษิ ทั หลกั ทรพั ยจ์ ดั การกองทนุ แรก
ของประเทศ นับได้ว่า คุณอุดมเป็นบุคคลหน่ึงที่มีส่วนสําคัญร่วมพัฒนา
ตลาดทนุ ในชว่ งเรม่ิ แรก เมอ่ื ไดร้ บั มอบหมายจากบรรษทั เงนิ ทนุ อตุ สาหกรรม
แหง่ ประเทศไทย (IFCT) ซงึ่ เปน็ สถาบนั การเงนิ เพอื่ การพฒั นา มหี นา้ ท่ี
ตามกฎหมายประการหนง่ึ ในการสนบั สนนุ การพฒั นาตลาดทนุ ใหจ้ ดั ตงั้
สถาบนั ผลู้ งทนุ (บรษิ ทั หลกั ทรพั ยจ์ ดั การกองทนุ รวม) ตามแผนพฒั นา
ตลาดทุนของประเทศ แต่เป็นในระยะเร่ิมแรกจึงยังไม่มีเอกชนรายใด
สนใจมาลงทุน คุณอุดมได้เป็นผู้ศึกษาและจัดต้ังบริษัทหลักทรัพย์
กองทนุ รวมขนึ้ โดยมกี ระทรวงการคลงั บรรษทั ธนาคารออมสนิ ธนาคาร
กรุงไทย และ International Finance Corporation (IFC) เปน็ ผูร้ ว่ ม
ทุนถือหุ้นและได้บริหารงานสําเร็จอย่างมีประสิทธิภาพ โดยได้ชักชวน
ใหก้ องทนุ และผลู้ งทนุ ตา่ งประเทศเขา้ มาลงทนุ ในตลาดทนุ ไทยตง้ั แตน่ น้ั
มาจนทกุ วนั นี้ นอกจากนน้ั ในชว่ งวกิ ฤตขิ องตลาดหลกั ทรพั ยแ์ หง่ ประเทศไทย
(ตลท) ในสมัยนั้นคุณอุดมก็ยังได้ช่วยให้คําแนะนําในการดําเนินงาน
ของกองทนุ พัฒนาตลาดทุน (ในปัจจบุ นั เปน็ มลู นธิ กิ องทนุ พัฒนาระบบ
ตลาดทุน) ซ่ึงบรรษัทได้รับมอบหมายให้เป็นผู้จัดตั้งและบริหารงาน
คณุ อดุ มไดเ้ ขา้ มารว่ มงานกบั บรรษทั ตง้ั แตใ่ นระยะเรม่ิ แรก เปน็ ทร่ี กั นบั ถอื
และเปน็ แบบอย่างทด่ี ขี องเพอ่ื นร่วมงาน

เม่อื พ้นวาระหนา้ ทที่ ี่บรรษทั แลว้ ผมและเพ่อื นๆ กย็ ังพบปะนดั
ทานขา้ วกับคณุ อุดมเป็นประจํา บางคร้ังเรากน็ ัดหมายเดนิ ทางไปเทีย่ ว

37

ดว้ ยกนั พรอ้ มทงั้ ครอบครวั เวน้ ในชว่ งโควดิ ทเี่ ราไดห้ า่ งเหนิ การนดั พบกนั
ซงึ่ เมอื่ ไมน่ านมานี้ คณุ อดุ มไดเ้ รง่ รดั ใหน้ ดั หมายและกาํ หนดสถานทม่ี า
แต่ก็ไมค่ าดคิดวา่ คุณอุดมจะดว่ นจากพวกเราไป กอ่ นทจี่ ะได้เจอกนั
การจากไปของคณุ อดุ ม วชิ ยาภยั ผมถอื วา่ เปน็ การสญู เสยี คนดี
ของธรุ กจิ หลกั ทรพั ย์ และของเพอ่ื นรว่ มงาน ตลอดจนผเู้ คยอยใู่ ตบ้ งั คบั
บัญชา ผมขออธิษฐานจิตให้ผลบุญและกรรมดีของคุณอุดมในชาตินี้
สง่ เสรมิ ให้ ดวงวญิ ญาณของคณุ อดุ ม วชิ ยาภยั จงไปสสู่ คุ ตใิ นสมั ปรายภพ
เทอญ

ดว้ ยความรักและอาลยั

ศุกรีย์ แก้วเจริญ

38

ระลกึ ถงึ คณุ อดุ ม วชิ ยาภยั

ผมแรกร้จู ักและรว่ มงานกบั คุณอุดม วิชยาภยั เมือ่ ปี 2543
ในงานของมูลนิธกิ ารศกึ ษาต่อเน่ือง (Thai Pestalozzi Foundation) ท่ี
ท่านเป็นประธานมูลนิธิ โดยท่ีท่านได้รับเป็นประธานมูลนิธิมาตั้งแต่ปี
2533

มูลนิธิการศึกษาต่อเนื่องเริ่มต้นจากคนไทยจ�ำนวนหนึ่งท่ีได้รับ
การศกึ ษาทป่ี ระเทศองั กฤษจากมลู นธิ ิ Pestalozzi และเมอื่ จบการศกึ ษา
กลบั ประเทศไทยไดร้ วมตวั มเี จตนาทจ่ี ะจดั หาทนุ การศกึ ษาใหแ้ กเ่ ดก็ ไทย
ที่ด้อยโอกาสในการที่จะได้รับการศึกษาสูงสุดเนื่องจากความขัดสน
ด้านทนุ ทรพั ย์

ในปี 2533 Sir Richard Butler ประธานมูลนิธิ Pestalozzi
ท่ีเป็นเพื่อนท่านได้ขอคุณอุดมเป็นประธานมูลนิธิการศึกษาต่อเนื่องที่
จะไดจ้ ัดตั้งตามเจตนาดังกลา่ ว ซงึ่ คณุ อดุ มถงึ แม้วา่ จะมิไดเ้ คยเกี่ยวขอ้ ง
มาก่อน ก็ได้ยินดีรับด้วยความเต็มใจด้วยเห็นว่าเป็นส่ิงท่ีดี ประเสริฐ
และเปน็ ประโยชน์ตอ่ สงั คม ซ่ึงในการน้ีคณุ อุดมได้รับเป็นประธานของ
มูลนธิ จิ วบจนท่านเสียชวี ิตเป็นเวลาร่วม 32 ปี

ในตลอดระยะเวลา 32 ปี ทา่ นไดเ้ ปน็ ผนู้ ำ� และใหก้ ารสนบั สนนุ
และประคบั ประคองการงานของมลู นธิ อิ ยา่ งดมี าโดยตลอด ทง้ั ทางดา้ น
การหาทุนการศึกษา การท�ำงานของมูลนิธิท่ีตรวจสอบได้ และมีความ
ส�ำเร็จท่ีน่าภาคภูมิเป็นอย่างยิ่ง นับต้ังแต่เริ่มต้น ท่ีมูลนิธิได้มีส่วนให้
เด็กไทยได้รับการศึกษาจากระดับประถม มัธยม และอุดมศึกษาแล้ว
กว่า 350 คน ทมี่ าจากทุกภาคของประเทศไทย และกำ� ลังใหท้ นุ การ
ศกึ ษาแกน่ กั เรียน/นักศกึ ษา จำ� นวน 100 คน ณ ปัจจุบนั ท่านมีความ

39

ภูมิใจเป็นอย่างย่ิงที่มีผู้ท่ีได้รับทุนส�ำเร็จการศึกษาในระดับปริญญาตรี
รวมถึงระดับปริญญาโทและเอก และได้ผลิตบุคลากรท่ีมีความรู้ออกสู่
สงั คม เช่น แพทย์ ทนั ตแพทย์ นกั บญั ชี นกั กฎหมาย อาจารย์ใน
มหาวทิ ยาลยั ขา้ ราชการ ครโู รงเรยี นทอ้ งถน่ิ นกั คอมพวิ เตอร์ สถาปนกิ
และท�ำงานอิสระ
ในด้านส่วนตวั ท่านได้อนญุ าตให้ใชบ้ า้ นของทา่ นเป็นที่อยู่ของ
มลู นธิ ฯิ และจดั ประชมุ กรรมการทบี่ า้ นปลี ะสคี่ รง้ั ซง่ึ เปน็ ทตี่ ดิ ใจกรรมการ
เป็นพิเศษเพราะวา่ ท่านจะจัดอาหารกลางวนั ไวอ้ ย่างดเี ลศิ
สดุ ท้ายน้ี ส่ิงทผ่ี มได้กล่าวไวใ้ นทน่ี ี้ อาจจะมีน้อยคนที่ทราบถงึ
ส่ิงที่คุณอุดมท�ำไว้ ผมจึงมีความยินดีอย่างยิ่งที่จะได้เห็นควรบันทึกไว้
ในความเสยี สละ ความหวงั ดี ความเปน็ ผใู้ หญท่ โี่ อบออ้ มอารี ทไ่ี มเ่ รยี กรอ้ ง
แมแ้ ตส่ ิ่งตอบแทนใดๆ ของคณุ อดุ ม ซ่ึงผม กรรมการมลู นิธิ นักเรยี น/
นักศึกษาที่ได้รับทุนการศึกษาจะได้จดจ�ำความดีและร�ำลึกถึงบุญคุณ
ของคณุ อดุ มทไ่ี ดม้ กี บั พวกเราตลอดไป

“…Though nothing can bring back the hour
of splendour in the grass, of glory in the flower.

We will grieve not, rather find strength
in what remains behind.”

“Intimations of Immortality” By Wordsworth.

ชัยยนั ต์ ทพิ โยสถ

40

ระลกึ ถงึ คณุ อดุ ม วชิ ยาภยั

ดิฉัน ได้ร่วมงานเป็นผู้ใต้บังคับบัญชา คุณอุดม วิชยาภัย
กรรมการผูจ้ ดั การ ทบ่ี ริษทั จัดการกองทุนรวมจ�ำกัด ปจั จบุ ันคือ บรษิ ัท
หลกั ทรพั ยจ์ ดั การกองทนุ เอม็ เอฟซจี ำ� กดั (มหาชน)ตง้ั แตป่ ี พ.ศ. 2532-
2545 คณุ อดุ ม วชิ ยาภยั มอี ธั ยาศยั โอบออ้ มอารี มคี วามเมตตาสง่ เสรมิ
และสนบั สนนุ ผใู้ ตบ้ งั คบั บญั ชา คณุ อดุ ม วชิ ยาภยั ไดท้ มุ่ เทแรงกายและ
แรงใจรวมท้ังสติปัญญา ท�ำงานเพ่ือสร้างประโยชน์ต่อบริษัทตลอดมา
เป็นพน้ื ฐานท�ำใหบ้ รษิ ทั มีความม่ันคงแขง็ แกร่งมาจนถึงปจั จุบันน้ี
ดิฉนั ไดน้ �ำแนวทางการปฏบิ ตั งิ านของคณุ อุดม วชิ ยาภยั มาใช้
ในการปฎบิ ตั งิ าน ทำ� ใหด้ ฉิ นั ไดด้ ำ� รงตำ� แหนง่ กรรมการผจู้ ดั การ บรษิ ทั
หลกั ทรพั ยจ์ ดั การกองทนุ เอม็ เอฟซี จำ� กดั (มหาชน) ในชว่ งปี พ.ศ.2554-
พ.ศ.2562 ขอกราบขอบพระคุณ คุณอุดม วิชยาภัย ท่ีท่านได้เป็น
ต้นแบบในการปฏบิ ัติงานของดิฉัน ตลอดมา
ขออำ� นาจคณุ พระศรรี ตั นตรยั สงิ่ ศกั ดสิ์ ทิ ธ์ิ และคณุ งามความดี
ท่ีคุณอุดม วิชยาภัย ได้กระท�ำไว้เมื่อคร้ังยังมีชีวิตอยู่ โปรดดลบันดาล
ใหด้ วงวญิ ญาณของคณุ อดุ ม วชิ ยาภยั ไดไ้ ปสสู่ คุ ตใิ นสมั ปรายภพทที่ า่ น
ปรารถนาดว้ ยเทอญ

ประภา ปูรณโชติ
อดตี กรรมการผู้จดั การ บลจ. เอ็ม เอฟซี (มหาชน)
ปี พ.ศ. 2554-2562

41

แดค่ ณุ อดุ ม วชิ ยาภยั

ผเู้ ป็นนายทยี่ ิง่ กวา่ คําว่า “นาย”

ในชั่วชีวิตหน่ึงของการทํางาน จะเป็นด้วยจําต้องผ่านงานมา
หลายที่ มิใชด่ ้วย ไม่อดทน แต่เหมือนเขากําหนดมาให้แลว้ ว่าจะต้องมี
ชีวิตผกผันเช่นน้ีผ่านงานผ่านนายมาหลายคน ซาบซึ้งประทับใจนาย
ในหลายรปู แบบ เมอื่ มาอยู่ บลจ.กองทนุ รวม ซงึ่ เปน็ แหล่งสุดทา้ ยของ
การทํางานจนเกษียณ ได้มาพบนายคือ "คุณอุดม วิชยาภัย" ผู้ซ่ึงเป็น
ผู้บังคบั บัญชา เป็นทั้งผู้มีพระคุณ นอกจากจะตักเตือนส่ังสอนในเร่อื ง
ของการทาํ งานแลว้ ยงั ประทบั ใจในความเออื้ อาทร ความเอาใจใสร่ วมไป
ถึงความเป็นอยู่ ทุกข์สุขของครอบครัวลูกน้อง แม้ท่านจะเกษียณไป
นานปีแล้ว แต่ความดีของท่านก็เป็นที่ประจักษ์ เป็นท่ีกล่าวขวัญของ
อดตี ลกู นอ้ งตลอดมา

ใจหายเมอื่ ทราบขา่ ววา่ นายลม้ ปว่ ยและถงึ แกก่ รรม ไดแ้ ตส่ วดมนต์
ภาวนาอทุ ศิ สว่ นกศุ ลผลบญุ ทต่ี วั เองไดท้ าํ มามอบใหน้ าย รวมทงั้ บญุ กศุ ล
ทน่ี ายได้ทาํ ไว้มากมาย เพอื่ นายจะได้ไปดี ไปส่ทู ีส่ คุ ติ

ความดีของนายจะประทบั อยู่ในใจไปตลอดกาล ได้แต่ปลอบใจ
ตัวเองวา่ นายไปดแี ลว้ อย่างน้อยในชว่ งชีวติ หน่งึ เรายังมีบุญมโี อกาส
ได้มาร่วมงานและได้เป็นลูกน้องคนหน่ึงของนายที่ช่ือว่า “คุณอุดม
วิชยาภยั ”

ด้วยความเคารพรักและอาลยั อยา่ งยิง่
สภุ าภรณ์ อัยยะแก้ว

42

ราํ ลกึ ถงึ คณุ อดุ ม วชิ ยาภยั

จากการทข่ี า้ พเจ้าและทมี งานของฝา่ ยจดั การกองทนุ ไดม้ สี ว่ น
รว่ มงานกบั ท่านในการจัดตง้ั บลจ. กองทนุ รวม ซ่ึงดําเนินธุรกจิ ด้าน
การบริหารกองทุนเป็น บริษัทแรกในประเทศไทย โดยการระดมทุน
เพอื่ จดั ตง้ั กองทนุ รวม ทงั้ ภายในและภายนอกประเทศ ทา่ นเปน็ ผบู้ กุ เบกิ
ในการเดนิ ทางไปทาํ Road Show ตามตลาด หลกั ทรัพย์ชัน้ นาํ ทัง้ ใน
เอเชีย ยุโรปและอเมริกา เพ่ือพบปะนักลงทุนต่างประเทศ ซ่ึงในช่วง
เวลานั้นตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทยยังไม่เป็นท่ีรู้จักเท่าไรนัก
ท่านเป็นผู้นําในทีมงานของพวกเราท่ีทําหน้าท่ีเสมือนหนึ่งท่ีปรึกษา
และพเี่ ลยี้ ง มากกวา่ การเปน็ ผบู้ งั คบั บญั ชา ผรู้ ว่ มงานกบั ทา่ นจงึ มคี วาม
สบายใจในการทาํ งาน การทาํ Presentation และตอบคําถามนักลงทุน
ต่างประเทศเก่ยี วกับการบริหาร และจัดการกองทุน

ตลอดการทาํ งานรว่ มกนั ทา่ นเปน็ ผบู้ งั คบั บญั ชาทค่ี อยใหค้ าํ แนะนาํ
ชว่ ยแกป้ ญั หาทเี่ กดิ ขน้ึ เปน็ ระยะๆ อกี ทง้ั ใหค้ วามเมตตาและเปน็ กาํ ลงั ใจ
ใหก้ บั ทมี งานทกุ คน อนั เปน็ ผลใหก้ ารปฏบิ ตั งิ านของทมี งานไดร้ บั ผลสาํ เรจ็
ดว้ ยดมี าตลอด

นคี่ ือคณุ อดุ ม วิชยาภยั เจา้ นายคนแรกของข้าพเจ้า และของ
ฝ่ายจดั การ กองทนุ

ขา้ พเจา้ และฝา่ ยจดั การกองทนุ ขอใหบ้ ญุ กศุ ลทคี่ ณุ อดุ ม วชิ ยาภยั
ได้บําเพ็ญมาตลอดชีวิตของท่าน จงนําพาให้ควงวิญญาณของท่านไปสู่
สัมปรายภพ
ชรนิ ทร วงศ์ภธู ร และฝ่ายจัดการกองทุน

43

ดว้ ยความอาลยั และระลกึ ถงึ คณุ อดุ ม วชิ ยาภยั

เกิด แก่ เจบ็ ตาย เป็นสัจธรรมทีท่ กุ คนไมส่ ามารถหลกี เลี่ยง
หนพี น้
นายอุดม วิชยาภัย เจ้านายคนแรกของดิฉัน ท่านเป็นเจ้านาย
ตง้ั แตป่ ี พ.ศ. 2520 จนทา่ นเกษยี ณ พ.ศ. 2539 แตด่ ฉิ นั และลกู นอ้ ง
เกา่ ของนายกย็ งั ไปมาหาสนู่ ายอยา่ งสมำ�่ เสมอตลอดมา ซงึ่ เวลาทผ่ี า่ นมา
พวกเรา (ลกู นอ้ งเกา่ ) ไดต้ ระหนกั ถงึ ความถดถอยของกายสงั ขารทเี่ กดิ
จากโรคภัยไข้เจ็บ และด้วยวัยท่มี ากขน้ึ เมอ่ื ถึงวันเวลาดังกลา่ วพวกเรา
ก็ใจหายและโศกเศร้าจากการไดข้ ่าววา่ นายได้ถึงแกก่ รรม เมอ่ื เชา้ วนั ท่ี
5 มิถุนายน 2565 การสูญเสียนายที่แสนดี ซ่ึงเป็นที่รักและเป็น
ศูนย์รวมของพี่ๆ นอ้ งๆ ชาว X-MFC

นายเป็นผปู้ ิดทองหลงั พระ เปน็ ครทู สี่ ่งั สอนช้ีแนะเรอ่ื งการงาน
เปน็ ผรู้ บั ฟงั เสยี งจากลกู นอ้ งทกุ ระดบั ชนั้ ดฉิ นั ทำ� หนา้ ทเี่ ลขาหนา้ หอ้ งนาย
นายบอกวา่ ประตูหอ้ งทำ� งานผมไม่ตอ้ งปดิ พนักงานทุกคนสามารถมา
พบผมไดท้ กุ เวลางาน และเมอ่ื ประเทศเกดิ วกิ ฤตทางเศรษฐกจิ ในหลาย
ช่วงของประเทศ นายจะเป็นผู้มีทางออกให้กับลูกน้องเสมอ จะเป็นผู้
เสียสละเพ่ือให้ลูกน้องได้ประโยชน์เพื่อให้ได้ชีวิตท่ีดีข้ึน เช่น ไม่ขอรับ
เงนิ เดือนขึ้น 3 ปี เพ่ือจะให้เงินส่วนน้ีไปจัดสรรให้พนักงานชั้นผู้น้อย
ให้มีรายได้ที่ดีข้ึน เพ่ือสามารถจับจ่ายใช้สอยในครัวเรือนได้มากข้ึน
เนอื่ งจากขา้ วของแพงจากเงนิ เฟอ้ สงู หรอื ในการพจิ ารณาการขนึ้ เงนิ เดอื น
ประจำ� ปขี องพนกั งาน ซง่ึ ไดผ้ า่ นบอรด์ อนมุ ตั แิ ลว้ นายกน็ ำ� มาจดั สรรใหม่
โดยจัดเปอร์เช็นต์การข้ึนเงินเดือนเพ่ือให้พนักงานชั้นผู้น้อยได้เงิน

44

เดอื นขน้ึ เปน็ เปอรเ์ ซน็ ตท์ ม่ี ากขน้ึ ระดบั พนกั งาน ลา่ ง กลาง และระดบั
บรหิ ารเปน็ 1%-5% และ 1% คอื นายรบั นายบอกว่าเงินเดือนนาย
สงู แลว้ ถา้ จดั สรรตามทบี่ อรด์ อนมุ ตั ิ พนกั งานชน้ั ผนู้ อ้ ยกจ็ ะไดน้ อ้ ยมาก
เพราะฐานเงนิ เดอื นต�่ำ หรือในช่วงที่เราออกกองทุนแต่ละกองสมัยนั้น
เครอื่ งใชต้ า่ งๆ กย็ งั ไมท่ นั สมยั เหมอื นสมยั น้ี สว่ นใหญจ่ ะตอ้ งใช้ manual
เกอื บทกุ อยา่ ง ตอนนน้ั เราเลกิ งานเวลา 16.30 น. หลงั เลกิ งานทกุ คน
จะวางมอื ในงานของตนเอง จะเอางานทจ่ี ะตอ้ งออกใบหนว่ ยลงทนุ เพอ่ื
ส่งมอบผู้ลงทุนให้ได้เร็วที่สุด พนักงานทุกคนตั้งแต่นายจนถึงพนักงาน
ขับรถ ก็มาช่วยกัน เราท�ำงานกันอย่างสนุกสนาน เพราะว่านายดูแล
พวกเราเปน็ อยา่ งดี จดั อาหารทอี่ รอ่ ยๆ ทงั้ คาวหวานเลย้ี งพวกเราทกุ เยน็
เปน็ เดอื นๆ และเมอ่ื เสรจ็ งานในแตล่ ะคนื นายกย็ งั ดแู ลลกู นอ้ งโดยให้รถ
บรษิ ทั ทม่ี อี ยแู่ บง่ สายไปสง่ ลกู นอ้ งทกุ คน เพอื่ ความปลอดภยั เพราะทำ� งาน
กนั จนดกึ ทุกคืน ดแู ลพวกเราประดุจคนในครอบครวั ของนายเอง

สิ่งที่เขียนเล่ามานี้อยู่ในความทรงจ�ำของพนักงานทุกคนในช่วง
นนั้ และนายยงั ทำ� ในหลายสง่ิ หลายอยา่ งทดี่ ี และนา่ จดจำ� เปน็ เยยี่ งอยา่ ง
เช่น การเป็นผู้ให้กับสังคม นายจะบริจาคเงินส่วนตัวท�ำบุญท�ำกุศล
ในดา้ นพทุ ธศาสนา ดา้ นการศกึ ษา และดา้ นอน่ื ๆ นายไดก้ อ่ ตง้ั มลู นธิ ิ
หลายมูลนิธิ เพ่ือมอบโอกาสให้เด็กท่ียากจนที่เรียนดี สามารถเข้าถึง
การศึกษาจนจบปริญญา

ส่งิ ต่างๆ ทน่ี ายทำ� สอนใหเ้ ราเรยี นรู้ที่จะเปน็ ผู้เสียสละและเป็น
ผใู้ ห้ ดฉิ นั กไ็ ดจ้ ดจำ� เพอื่ จะไดท้ ำ� ตามนาย ถงึ แมไ้ มส่ ามารถทำ� ไดท้ ง้ั หมด
เหมือนที่นายท�ำ แต่กจ็ ะพยายามทำ� เท่าท่ีจะท�ำได้

45

ด้วยคุณความดีและกุศลผลบุญท่ีนายได้ท�ำไว้ในชาติน้ี จงดล
บันดาลให้ดวงวิญญาณของนายไปสู่สุคติและเป็นสุขอยู่ในสัมปรายภพ
ด้วยเทอญ
ด้วยความอาลยั และระลกึ ถึงตลอดไป
ชนิดา ชฎาวฒั น์

46

ระลกึ ถงึ คณุ อดุ ม วชิ ยาภยั

รสู้ กึ ใจหายกับข่าวการจากไปของคณุ อดุ ม วชิ ยาภยั เจ้านายที่
แสนดีของพวกเราทุกคน ทา่ นเป็นคนไม่พูดมากแต่การวางตัวของท่าน
เปน็ แบบอยา่ งทดี่ มี าโดยตลอดกบั พนกั งานอยา่ งเราๆ ไมว่ า่ จะเปน็ ในดา้ น
ครอบครวั การทำ� งาน และชวี ติ ในทกุ ๆ ดา้ นของทา่ น คณุ อดุ มเปน็ เจา้ นาย
ท่ีไม่ดุใบหน้าของท่านมีแต่รอยยิ้มกับเราเสมอมา เราทราบดีมาตลอด
วา่ ทา่ นเปน็ เจา้ นายทม่ี แี ตใ่ หม้ าโดยตลอดทงั้ ทท่ี า่ นไมเ่ คยบอกพวกเราเลย
แตก่ ารกระทำ� ของทา่ นไดบ้ อกกบั พวกเรา ถา้ ดวงวญิ ญาณของทา่ นทราบ
ได้ ลูกน้องคนน้ีอยากจะบอกท่านว่า เราส�ำนึกในบุญคุณของท่าน ถ้า
ไม่มที า่ นในวันนนั้ เราอาจจะไม่ได้ประสบความส�ำเร็จในวนั น้ี เราไมอ่ าจ
จะรู้ได้เลยว่าการที่เราไปสวัสดีปีใหม่ท่านคร้ังท่ีผ่านมาเป็นคร้ังสุดท้าย
ที่เราจะได้พบท่าน ถ้ารู้ได้เราจะเข้าไปกราบเท้าท่านในวันนั้นคงไม่ท�ำ
แคพ่ นมมอื ไหวท้ า่ นเฉยๆ ลกู นอ้ งคนนย้ี งั จำ� รอยยมิ้ ของทา่ นในวนั สดุ ทา้ ย
ท่ีพบท่านได้ รอยยิ้มที่มีแต่ความเมตตา ท่านถามสารทุกข์สุขดิบอย่าง
ห่วงใยว่าเราเป็นอย่างไรบ้าง ก็ได้แต่ตอบท่านในความเป็นมา แต่ไม่ได้
บอกท่านวา่ ทป่ี ระสบความสำ� เร็จมาได้ก็เพราะท่านเปน็ แบบอยา่ งใหเ้ รา
จะขอจำ� เจา้ นายคนนใี้ นดวงใจของเราไปตลอด เพราะเราจะไมพ่ บเจา้ นาย
อย่างท่านอกี แล้ว

ขอดวงวญิ ญาณของท่านจงสสู่ รวงสวรรคด์ ้วยเทอญ
สุจติ ตรา ค�ำสัตย์

47

คณุ อดุ ม วชิ ยาภยั

ทา่ นคอื MD ในดวงใจของหนูค่ะ

ท่านเปรียบเหมือนพ่อท่ีปกครองลูก ให้การดูแลพนักงานทุก
ระดับ ความทรงจำ� ทไี่ มเ่ คยลมื คอื ทา่ นเสยี สละเงนิ สว่ นตวั เพอ่ื ใหพ้ นกั งาน
ได้มีเงินเดือน ได้รับโบนัส เม่ือครั้งเกิดวิกฤตของบริษัท ท่านห่วงใย
พนกั งานผนู้ อ้ ยอยา่ งมาก หนเู ปน็ พนกั งานคนหนงึ่ ของบรษิ ทั หลกั ทรพั ย์
กองทนุ รวม จำ� กดั ตอนเริ่มตน้ ท่านสมั ภาษณ์หนูเข้างาน ท่านใจดี
มากๆ คะ่ หนดู ใี จทไ่ี ดเ้ ปน็ ลกู นอ้ งทา่ นตราบกระทง่ั ทา่ นเกษยี ณ ซงึ่ พวกเรา
ไม่อยากให้ทา่ นเกษยี ณเลยอยากใหอ้ ย่เู ปน็ MD ของพวกเรานานๆ ใน
ความรสู้ ึกหนทู า่ นเป็น MD ทเี่ กง่ มากๆค่ะ หลงั จากทา่ นเกษียณไปแลว้
ก็ยังดีใจมากท่ีได้มีโอกาสไปกราบสวัสดีปีใหม่ และได้ไปกราบอวยพร
วันเกิดท่าน โดยมีพห่ี ลา (ชนิดา ชฎาวัฒน์) เลขาของท่าน ไดน้ �ำพาให้
พวกเราชาวกองทุนรวมเก่า ได้มีโอกาสได้ไปกราบท่านในทุกๆ ปี จน
ครั้งสุดท้ายเม่อื วนั ที่ 3 มีนาคม 2565 ไดไ้ ปกราบอวยพรวนั เกิดท่าน
คร้งั สดุ ทา้ ย ท่านอยใู่ นใจหนูเสมอคะ่
สุดท้ายหนูขอกราบส่งดวงจิตของท่านสสู่ รวงสวรรค์

รักและเคารพท่านเปรยี บเหมือนพอ่ ของหนคู ะ่
หมู (ณภัค กฤษฎิ์หิรัญ)

48

คณุ อดุ ม วชิ ยาภยั บรจิ าคอปุ กรณก์ ารแพทยใ์ หก้ บั
โรงพยาบาลจฬุ าลงกรณ์ สภากาชาดไทย

ขอขอบคุณขอ้ มลู จาก Facebook : Rattaplee Pak-art
(รศ.นพ.รฐั พลี ภาคอรรถ รองผอู้ ำ� นวยการ

โรงพยาบาลจฬุ าลงกรณ์สภากาชาดไทย ฝา่ ยสนบั สนนุ บรกิ าร)

ระลอกน้คี นไข้โควิดปว่ ยหนกั ข้ึนเยอะมาก ทโี่ รงพยาบาลจุฬาฯ
เราตอ้ งเปดิ วอรด์ ไอซยี เู พม่ิ ขนึ้ อกี หลายไอซยี ใู นเวลาไมก่ สี่ ปั ดาห์ ยงั ตอ้ ง
เพ่ิมวอร์ดให้คนไข้โควิดท่ีต้องการออกซิเจนเป็นพิเศษอีก ย่ิงเปิดเพิ่ม
กย็ ง่ิ มคี นไขม้ าเพมิ่ ไดไ้ มจ่ บไมส่ นิ้ คนไขห้ นกั เหลา่ นี้ ไมไ่ ดม้ แี คเ่ รอ่ื งโควดิ
ลงปอดอยา่ งเดยี ว ยงั มไี ปเกย่ี วพนั กบั ระบบหวั ใจและหลอดเลอื ด ระบบ
ทางเดินอาหาร ตับและน�ำ้ ดี ระบบนนู่ นีอ่ ีกเตม็ ไปหมด
หมอๆ ในทีม Critical care ของอาจารยฉ์ นั ชาย หมอน้ำ� มนต์
พญ.มนวสี หมอกลว้ ยไม้ พญ.ณบั ผลกิ า หมออู พญ.วรวรรณ บอกวา่
อยากไดเ้ คร่ืองมือดๆี ทนั สมัยมาเพื่อช่วยดูแลคนไข้ให้ดีขึ้นไปอีก จะได้
ชว่ ยแบง่ เบาภาระของแพทยพ์ ยาบาลและทสี่ ำ� คญั จะไดเ้ พม่ิ ประสทิ ธภิ าพ
คณุ ภาพการรกั ษาผปู้ ว่ ยหนกั ในไอซยี อู กี ดว้ ย ของเดมิ ทมี่ อี ยกู่ เ็ กา่ พอใชไ้ ด้
อยบู่ า้ ง แตไ่ มพ่ อเพยี ง ตอ้ งเขน็ เครอ่ื งพวกนไ้ี ปตามวอรด์ ตา่ งๆ เสยี เวลา
มากและอาจกระเทอื นจนเครอื่ งเสยี ไดง้ า่ ยๆ ดว้ ย บางทเี จอปญั หาพรอ้ มๆ
กนั ในคนไขส้ องหรือสามรายกต็ ้องรอกันไป บางเรอื่ งหน้าส่ิวหนา้ ขวาน
เช่น การบีบตัวของหัวใจ หัวใจวาย การอักเสบเฉียบพลันในช่องท้อง

49