Το δικό μας θαύμα

ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΘΑΥΜΑ

Το δικό μας θαύμα. (19/ 03/19)

Δύσκολο να εκφράσει
κανείς με λόγια ένα
βίωμα... Ειδικά όταν έχει
περάσει λίγος καιρός από
τότε... Είχαμε ήδη δύο
παιδάκια και καλοκαίρι του
2015 έμεινα έγκυος στο 3° . Μεγάλη χαρά, ειδικά σε μια
περίοδο που όλα φάνταζαν δύσκολα. Ήταν τότε που τα
capital controls μας έκαναν να στηνόμαστε σε ουρές των
ATMs για ανάληψη έως 40 ευρώ) την ήμερα (αν είχε
λεφτά το μηχάνημα!) και να ψωνίζουμε γάλατα για τα
παιδιά και είδη μακράς διάρκειας, φοβούμενοι το
χειρότερο... Όλα πήγαιναν καλά με την εγκυμοσύνη...
Ώσπου ήρθε η ώρα του «μεγάλου υπερήχου». Β' τρίμηνο
κύησης, χωρίς καμία ένδειξη για την αγωνία που θα
ακολουθούσε... Στο ιατρείο ο γιατρός σιωπηλός.
Αμηχανία στην ατμόσφαιρα. Σχεδόν άκουγα την καρδιά
μου. Στο μυαλό μου γυρνούσαν εικόνες και

1

ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΘΑΥΜΑ

συναισθήματα από προηγούμενες άσχημες εμπειρίες. Τα
δίδυμα που χάσαμε στον 5° μήνα κύησης, την αγωνία με
τους υπερήχους της πρώτης μας κόρης, το φύσημα στην
καρδιά του δεύτερου γιού κατά τη γέννηση... όλα
γυρνούσαν και πάλευαν με την ευχή που προσπαθούσα
να ψελλίσω από μέσα μου... «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον
με»...

- Είδες καθόλου υγρά ; με ρώτησε ο γιατρός
- Όχι. του λέω.
- Είναι σαν να σου έχουν σπάσει τα νερά! Δεν έχει
υγρά το παιδί. Και είναι πίσω στην ανάπτυξη. Και έχει και
υπερηχογενές έντερο... Και έχει και διάσπαρτες
επασβεστώσεις στην κοιλιά του.... και.... και.... και....
- Δεν είναι καλά τα πράγματα;
- Όχι. με ένα ίχνος συμπόνιας ντυμένης με
ψυχρότητα.
- Είμαι γιατρός, πείτε μου ακριβώς τι συμβαίνει,
είμαστε και οι δύο γιατροί, είπα βουρκωμένη.
- Δεν πάει καλά αυτό το μωράκι. Δεν έχει νερά και
δείχνει ότι πάει για νέκρωση το έντερο.

2

ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΘΑΥΜΑ

Τις επόμενες ημέρες θα σταματήσει, δεν θα
επιβιώσει. Έχει μείνει ήδη πολύ πίσω. Φαίνεται ότι έχει
πρόβλημα. Αν θέλετε κάνετε μια αμνιοκέντηση να το
επιβεβαιώσετε.

- Δεν μπορεί να επανέλθει με κάποιο τρόπο ;
- Εγώ σας λέω τι βλέπω. Κι αυτό που βλέπω δεν είναι
ένα καλό μωρό! Και να μην κάνετε διακοπή κύησης, θα
σταματήσει μόνο του!
............................
Προσπαθούσα να μην κλαίω μπροστά στα άλλα δύο
παιδιά (4,5 και 1,5 ετών), αλλά ένιωθα απόγνωση... Ο
δικός μου γυναικολόγος μου έδωσε λίγο θάρρος. «Θα το
δούμε Ελενίτσα, θα το παρακολουθούμε!». Εσύ μην
κουράζεσαι και μην κάνεις απότομες κινήσεις. Θα σε δω
πάλι μεθαύριο. Κι ότι γίνει!
.................................
Τότε ήταν που άρχισε ο αγώνας. Σαν αυτούς που
έρχεσαι τόσο κοντά στο Θεό. που συγκλονίζεσαι... που
νιώθεις τη χάρη Του. Πήγαμε κλαίγοντας στον
πνευματικό μας στην Αγία Παρασκευή. Πατέρα Ιωάννη

3

ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΘΑΥΜΑ

αυτό κι αυτό...
- Εντάξει, μου λέει. Προσευχή. Και παράκληση

στην Παναγία. Όλα καλά θα πάνε, μην κλαίς! Όλο
κλαίει αυτή, γυρνάει και λέει στον άντρα μου!

Και το ύφος του ενέπνεε μια γαλήνη, τα λόγια του
μια σιγουριά... σαν να σου έλεγε τι καιρό κάνει
σήμερα! Απλά κι ωραία! Χωρίς στεναχώρια, χωρία
άγχος και πίεση... «Αφέσου ολοκληρωτικά στο Θεό!».
Αυτό αποκόμισα από τον π. Ιωάννη εκείνη την ημέρα.
Και μας όπλισε με τόση πίστη και δύναμη που δεν'
πίστευα ότι θα είχαμε ποτέ...

- Να κάναμε κι ένα ευχέλαιο πάτερ: του είπα.
- Να κάνουμε, μου απάντησε.
Κάθε βράδυ κάναμε με τον άντρα μου
παράκληση στην Παναγία. Το μωρό σταθερά. Μέρα -
παραμέρα στο γιατρό, μαζί με τα άλλα δύο παιδιά...
Αγωνία... Αποφασίσαμε να πάμε στον Άγιο Λουκά,
πάνω στην ιερά μονή Σαγματά. Είχαμε πάει πολλές
φορές και τον ευλαβούμασταν πολύ. Πρότυπο
ανθρώπου και ιατρού για εμάς (και λόγω

4

ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΘΑΥΜΑ

επαγγέλματος). Μετά τη λειτουργία και αφού
προσκυνήσαμε τη μήτρα και τα λείψανά του είπα στον
πατέρα που μας σταύρωνε με λαδάκι από το καντήλι
του, την ιστορία μας. Με σταύρωσε στην κοιλιά και
μου είπε κάθε μέρα να διαβάζω το τροπάριο του
Αγίου Λουκά και να πίνω λίγο από ένα μπουκαλάκι
νερό στο οποίο θα ρίξω λίγο από το λαδάκι του. Από
την επόμενη μέρα, ήταν το πρώτο πράγμα που έκανα,
αφού άφηνα τα παιδιά στο σχολικό. Διάβαζα όλη την
παράκληση του Αγίου και έπινα το αγιασμένο νεράκι.
Μετά από δύο ημέρες στο γιατρό.

- Τα νερά έχουν επανέλθει μια χαρά. Τα υπόλοιπα
ευρήματα με προβληματίζουν λίγο...

Είπε κι εμείς κοιταχτήκαμε με το σύζυγό μου.
«Ταχύς εις βοήθειαν» είναι ο τίτλος ενός βιβλίου για
τα θαύματά του. Τόσο ταχύς; Είπα στον άντρα μου
δακρυσμένη και δάκρυσε κι αυτός.

Σταδιακά όλα τα ευρήματα βελτιώνονταν. Ο
γυναικολόγος μας έστελνε και σε άλλους γιατρούς -
υπερηχογραφιστές να με δουν. Όλοι έλεγαν τα ίδια, το

5

ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΘΑΥΜΑ

μωρό είναι πίσω σε ανάπτυξη, φαίνεται να έχει
πρόβλημα, κάνετε κι άλλες κι άλλες κι άλλες εξετάσεις,
μπορεί να έχει κάποιο σπάνιο σύνδρομο κλπ... Τίποτα
δεν κάναμε... Είχα κουραστεί να τους ακούω και δεν
με ενδιέφεραν αυτά που έλεγαν... Ότι κι αν είναι, ας
είναι, λέγαμε με το Φώτη. Και γυρνούσαμε σπίτι μας
ήρεμοι, να ξανακάνουμε την παράκλησή μας... Είχαμε
«κλείσε» τα αυτιά μας και πιάναμε συχνότητα
προσευχής... Και οι μήνες περνούσαν. Εμείς ακούγαμε
μόνο έναν Ιατρό, τον Άγιο Λουκά, που μας μιλούσε με
τον τρόπο του. Διάβαζα το βιβλίο του «Ταχύς εις
βοήθειαν» και ήμουν τόσο συγκινημένη από ένα
κεφάλαιο, που σκέφτηκα κι εγώ πόσο θα ήθελα η
ανάξια- να μου δώσει ένα σημάδι ότι είναι κοντά μας.
Αμέσως το δωμάτιο πλημμύρισε ευωδία. Δεν μπορώ..
να περιγράψω τα συναισθήματά μου. Άρχισα να κλαίω
και να του μιλάω. «Εσύ είσαι! Άγιε μου Λουκά! Εσύ!».
Και η ευωδία να δυναμώνει για λίγα δευτερόλεπτα...

Από τότε ήμουν σίγουρη πως ότι κι αν γινόταν θα
ήταν για καλό! Κι εμείς θα το δεχόμασταν με γαλήνη.

6

ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΘΑΥΜΑ

Και τότε, στις 37 εβδομάδες ακριβώς, ήπια την
τελευταία γουλιά από το νεράκι μου... Κι εκείνο το
βράδυ- τυχαία;- γεννήθηκε ο μικρούλης μας!...
Ξαφνικά, νωρίτερα και γρήγορα! Χωρίς να τον
περιμένει κανείς. Με έπιασε πόνος στις 2 παρά τη
νύχτα... δεν ήταν κανείς να μείνει με τα άλλα 2
αγγελουδάκια μας... Πήραμε τηλέφωνο το θείο μου
και αφού ήρθε να φυλάει τα παιδιά, φύγαμε για το
μαιευτήριο. Λεν πρόλαβαν να με βάλουν ούτε στην
αίθουσα τοκετού. Σε μισή ώρα, στο φορείο, αντίκρισε
τον κόσμο μας αυτό το ταλαιπωρημένο παιδάκι...
2050gr... Η τελευταία δοκιμασία ήταν οι επόμενες 18
ημέρες, που έμεινε στη ΜΕΘ, με τις λάμπες και τους
γιατρούς να του κάνουν όλες τις δυνατές εξετάσεις.
Δεν υπήρχε τίποτα παθολογικό! Ούτε καν οι
επασβεστώσεις που έβλεπαν ενδομητρίως πριν 2
ημέρες... Κάθε μέρα πηγαίναμε και τον βλέπαμε πρωί
- απόγευμα για λίγα λεπτά και πηγαίναμε το γάλα που
αντλούσα με το θήλαστρο για να τον ταΐσουμε. Ο
Άγιος Λουκάς στην θερμοκοιτίδα, μια εικονίστα μέσα

7

ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΘΑΥΜΑ

σε ένα αποστειρωμένο σακουλάκι... ήταν εκεί....
πάλι....

Ο μικρούλης μας τώρα είναι 3 ετών, υγιέστατος και
παρόλο που δεν τον λένε Λουκά, οι δικοί μας που ξέρουν,
μας λένε χρόνια πολλά και στις 11 Ιουνίου... Ο μικρούλης,
που διέψευσε γιατρούς και εξετάσεις... κι τώρα έχει την
εικονίτσα εκείνη κάτω από το μαξιλαράκι του...

Γιατί... όπως γράψαμε και στην κάρτα που
συνόδευε την εικόνα του Αγίου Λουκά, που χαρίσαμε
στον γυναικολόγο μας, «Σ’ αυτήν την εγκυμοσύνη
ήταν κι άλλος Ιατρός στην ομάδα...».

Άγιε Συνάδελφε,
σ’ ευχαριστούμε Φώτης- Έλενα

(Παπαγεωργίου, ιατροί)

8