อิเหนาเหงา

ตอน ศึกกะหมังกุหนิง

อิเหนา

สารบัญ

เรื่อง อิเหนา 01
ตอน ศึกกะหมังกุหนิง 02
03
ความเป็นมาเรื่อง อิเหนา 04
แผนภาพ วงศ์อสัญเเดหวา 04
แผนภาพ เมืองหมันหยา 05
แผนภาพ เมืองลำสำ 06
แผนภาพ เมืองกะหมังกุหนิง
เนื้อเรื่อง
สมาชิกกลุ่ม

ประวัติความเป็นมา

ความเป็นมาและจุดมุ่งหมายในการแต่ง
เรื่องอิเหนา ตอน ศึกกะหมังกุหนิง

อิเหนาไม่ใช่วรรณคดีไทยแท้ เป็นวรรณคดีที่ได้รับอิทธิพลมาจาก ‘ชวา’ หรือประเทศอินโดนีเซีย
ในปัจจุบัน ‘อิเหนา’ เป็นนิยายอิงประวัติศาสตร์ที่มีเค้าโครงมาจากพงศาวดารของชาวชวา ถูกแต่งขึ้น
ราวพุทธศตวรรษที่ ๑๖ เพื่อเฉลิมพระเกียรติ ‘อิเหนา’ กษัตริย์ชวาที่เชี่ยวชาญทั้งการรบ การปกครอง
และได้สร้างความเจริญให้แก่ชวาเป็นอย่างมาก ชาวชวาจึงถือว่าอิเหนาเป็นวีรบุรุษและผู้มีฤทธิ์ ตาม
พงศาวดารเรียกอิเหนาว่า ‘ปันจี อินู กรัตปาตี’ (Punji Inu Kartapati) หรือเรียกสั้น ๆ ว่าปันหยี เรื่อง
ราวของอิเหนาจึงถูกเล่าสืบต่อกันมาจนกลายเป็นนิทานที่เต็มไปด้วยอิทธิปาฏิหาริย์

อิเหนาเริ่มเข้ามาในประเทศไทยตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา มีเรื่องเล่าว่าพระราชธิดาในสมเด็จ

นพารงะขเ้จา้าหอลยูว่หงัวจบากรปมัโตกตศานไีดเ้ลแ่ากถ่ เวจา้ายฟ้เาจ้หาฟญ้ิางหกุญณิ
งฑทั้ลงสแอลงะจเึงจ้นาฟำ้เาคห้าญโิคงรมงงเกรุื่ฎอง  มทารแงไต่ด้งฟเัปง็น‘นบิททาลนะปคันร หโดยีย’ ซเึ่จง้า

ฟ้าหญิงกุณฑลทรงนิพนธ์บทละครเรื่องดาหลัง (อิเหนาใหญ่) ส่วนเจ้าฟ้าหญิงมงกุฎทรงนิพนธ์บท
ละครเรื่องอิเหนา (อิเหนาเล็ก) และเมื่อเสียกรุงอยุธยา ต้นฉบับบทละครเรื่องอิเหนาทั้งสองก็หายไป
ในสมัยกรุงธนบุรีก็ไม่ปรากฏหลักฐานว่ามีการประพันธ์บทละครอิเหนาขึ้นใหม่

จนกระทั่งสมัยรัตนโกสินทร์ พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก (รัชกาลที่ ๑) ทรงมี
พระราชประสงค์ให้ฟื้ นฟูศิลปวัฒนธรรมไทยที่เสื่อมโทรมขึ้นมาอีกครั้งจึงโปรดเกล้าให้กวีแต่ง
ละครใน* ขึ้นมาหลายเรื่อง เช่น อุณรุท ดาหลัง และอิเหนา ต่อมาพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศ
หล้านภาลัย (รัชกาลที่ ๒) ได้พระราชนิพนธ์อิเหนาสำหรับบทละครในลักษณะคำประพันธ์เป็น
รูปแบบกลอนบทละคร โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างความบันเทิงแก่ข้าราชบริพารและประชาชน

เวมงืศอ(์วองงสหศั์ญมเัทเนเวัดหญหย)วาา

ท้าวปะตาระกาหลา

ท้าวกุเรปัน ท้าวดาหา ท้าวกาหลัง ท้าวสิงหัดส่าหรี

ลิกู นิหลาอระตา ดาหราวาตี ลิกู ประไหมสุหรี ประไหมสุหรี
ประไหมสุหรี
ประไหมสุหรี

กระหรัดตะปาตี อิเหนา บุษบา บุษบารากา สการะหนึ่งหรัด สุหรานากง จินดาสาหรี่

วิยะดา สียะตรา

เส้นลำดับ เส้นสีชมพู (-) เเต่งงาน
ความสัมพันธ์ เส้นสีเขียว (-) ลูก
เส้นสีม่วง (-) หมั้น

เมืองหมันหยา

ระตูหมันหยา

นิหลาอระตา ดาหราวาตี จิดาส่าหรี
ท้าวดาหา
ท้าวกุเรปัน โอรสท้าวมังกัน

อิเหนา วิยะดา บุษบา สียะตรา จินตะหราวาตี

เส้นลำดับ เส้นสีชมพู (-) เเต่งงาน
ความสัมพันธ์ เส้นสีเขียว (-) ลูก
เส้นสีม่วง (-) หมั้น

เมืองกะหมังกุหนิง

ระตูกะมหังกุหนิง

ท้าวกะหมังกุหนิง ท้าวปาหยัง ท้าวประหมัน

วิหยาสะกำ

เมืองล่าสำ

ระตูล่าสำ

ท้าวล่าสำ จรกา

เส้นลำดับ เส้นสีชมพู (-) เเต่งงาน
ความสัมพันธ์ เส้นสีเขียว (-) ลูก
เส้นสีม่วง (-) หมั้น

ตัวละคร

ท้าวดาหา ท้าวกุเรปัน

ระตูล่าสำ ระตูจรกา ระเด่นบุษบา อิเหนา จินตะหราวาตี

ระเด่นมนตรี

กะหมทั้งากวุหนิง วิหยาสะกำ สังคามาระตา

เส้นลำดับ เส้นสีส้ม (-) หลงรัก เส้นสีน้ำเงิน (-) สนิท
ความสัมพันธ์
เส้นสีเขียว (-) ลูก เส้นสีแดง (-) ฆ่า

เส้นสีม่วง (-) หมั้น ความสัมพันธ์ทางสายเลือด

ความสัมพันธ์ไม่เกี่ยวข้องทาง

สายเลือด

สรุปเนื้อเรื่องย่อ

เรื่องอิเหนา ตอน ศึกกะหมังกุหนิง

บทปดุก้ปทษไุาสร้าเดกวาระบาห้ดวคเแยปาาใพสัารมกิไนนก่งห็ณอวา้มมแหีทตงีาีจั้ัขพโผ้ดจนาาง่ึออวงนกรสแครก่ตงะวุดาตรุสกเธิ่งหนิ๔รนเรษดศูกรปาั์ปชีิันเตาหดนททงควคุรงืาาิัวกอทยนัรมญ้์พมตวา‘ีน(บงกวรุาห(าศดษะษเม์มมัทอัเาบตช้วทืนงหว่่าาอรคดวหิา’์ัยขญ‘ตาผ์อมทู่ิผอ้)ู้เาทา้าทงหย๔งิย้วร่ตเางนก)งปพวใน็โาาอหกนริฉ’ุเหเเอญะกสหมรล่่องัษวปสนงงััืนตทตนบคา้แ์ทาาแรเแ้ลิมวชายลืล้์ะวอะะ

เมื่ออิเหนาโตเป็นหนุ่มอายุ ๑๕ ปีก็ไป
พบรักกับจินตะหราวาตี ธิดาของท้าว
หอัยมัยนิกหาย(ายทีา่พยบ) ใอินเหงานนาพคลรั่ะงเไมครลุ้ขนอางงพจิรนะตะ
หราวาตีมากจนไม่ยอมกลับบ้านกลับ
เมือง รวมถึงปฎิเสธการหมั้นหมายกับ
นางบุษบาด้วย ท้าวดาหาจึงโกรธมาก
และประกาศว่าจะยกบุษบาให้ใครก็ได้

ที่มาสู่ขอ

ปมรหกนตททระัาีำล้่กกนะตม’าาพาเวโกไแาพหอดปาสใปูสลรร่นาสขูลหสาา่ปปขอ่ะจง่าขาจอา)จงแเอึภรนมไใงืลงดจ่กาโาอ้ทพะกางใพ้หรหนาบหรั้ะบลุ้วภธนตษนกึงูรม่าูจรบงะใปพูหหปาจราวกทมกลชีาาทั่ัแ่กดจ้าใงวาลไนภตรกขวดัุะ้กตาอดหวปัทพดางวนารสรำิบหทนัีะุ่งา่งาษกแวาตบกใงาาต็บหขาดบ่ตศ้่มุ้ใาาชไษอน่ววเก่วาป้าจงบข็งึวจ2นยงณวาาะใภงากอย(หดะทเา้ใยเกปร่พหภด็อา้ีบะนแางุ)ยงตษพูมภมขวล(้อบ่ไณากาจาัปพกงานสะะใวคไทำอีห์มา‘่้ปว่อดอพิใเหีคะกง่ตนชัต็ยค้รมน์าาากปยรใ็สปไจะะขดะลตก้ิอวาาง