พระอภัยมณี ตอน พระอภัยมณีหนี นางผีเสื้อสมุทร พระอภัยมณี ตอน พระอภัยมณีหนี นางผีเสื้อสมุทร พระสุสุ สุ น สุ นทรโวหาร (สุสุ สุ น สุ นทรภู่ภู่ภู่)ภู่ นินิ นิ ท นิ ทาน คำคำคำคำกลอน
คำ นำ ภายในเล่มมีเนื้อหาเกี่ยวกับ ประวัติผู้แต่ง ลักษณะคำ ประพันธ์ ลักษณะตัวละคร เนื้อเรื่อง บทอาขยาน และบทวิเคราะห์ ของเรื่องพระอภัยมณี ตอน พระอภัยมณีหนีนางผีเสื้อสมุทร ผู้จัดทำ หวังว่า หนังสือเรีย รี นเล่มนี้จะเป็น ประโยชน์ต่อนักศึกษาหรือ รื ผู้ที่สนใจศึกษา รวมไปถึง การจัดการเรีย รี นรู้ใรู้ ห้เป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ ขอขอบคุณมา ณ ที่นี้
สารบัญ เรื่อง ความเป็นมา ประวัติผู้แต่ง ลักษณะคำ ประพันธ์ ลักษณะตัวละคร เนื้อเรื่อง บทอาขยาน บทวิเคราะห์ อ้างอิง หน้า ๑ ๓ ๕ ๖ ๑๓ ๒๑ ๒๓
เป็นวรรณคดีที่ได้รับ รั การยกย่องว่า เป็นเรื่องที่ดีมีการสอนคติธรรมในการดำ เนิน ชีวิตมีการคงรูปแบบตามขนบธรรมเนียม ในการแต่งวรรณกรรมจักร ๆวงศ์ๆ เป็นจินตนิยายที่มีความคิดแปลกใหม่ ทั้งตัวละคร ฉาก และสถานที่ ความเป็นมา นิทานคำ กลอนพระอภัยมณี ๑
เป็นเรื่องที่สุนทรภู่ใช้จินตนาการผูกเรื่องขึ้นเอง ตั้งแต่ติดคุกในสมัยรัชรักาลที่ ๒ เป็นการแต่งขายเพื่อใช้ เลี้ยงชีวิตในระหว่างติดคุก (เนื่องจากเมาสุรา) แต่ก็แต่งได้ไม่กี่ตอนก็หยุดแล้วไม่ได้แต่งต่ออีกจนสิ้น รัชรักาลที่ ๒ ต่อมาในรัชรักาลที่ ๓ สุนทรภู่ได้มีโอกาส แต่งต่อจนจบเรื่องดังนั้นเนื้อหาในพระอภัยมณีจึงเป็น การผสมผสานระหว่างจินตนาการและประสบการณ์ ในชีวิตจริง ริ ของสุนทรภู่ ได้อย่างสนุกสนานให้ข้อคิดคติ เตือนใจแก่ผู้อ่านจนถึงปัจจุบัน ที่มาและจุดมุ่งหมาย ความเป็นมา ๒
เกิดเมื่อวันจันทร์ที่ ร์ ที่๒๖ มิถุนายน พ.ศ. ๒๓๒๙ บิดาชื่อพลับ เป็นชาวบ้านกร่ำ อำ เภอแกลง จังหวัดระยอง ส่วนมารดาชื่อช้อย เป็นชาวเมืองฉะเชิงเทรา มีภรรยา ๒ คน ชื่อจันและนิ่ม มีบุตร ๒ คน ชื่อหนูพัดเป็นบุตรที่เกิดกับภรรยาคนแรกคือแม่จัน และหนูดาบเป็นบุตรที่เกิดกับภรรยาคนที่สองคือแม่นิ่ม ประวัตติผู้แต่ง พระสุนทรโวหาร (สุนทรภู่) ๓
สมัยราชกาลที่ ๒ (พ.ศ.๒๓๕๒-๒๓๖๗) เข้ารับรัราชการ พ.ศ. ๒๓๔๗-๒๓๔๙ ในกรมพระอาลักษณ์ สมัยราชกาลที่ ๓ (พ.ศ.๒๓๖๗-๒๓๙๘) สมัยราชกาลที่ ๔ (พ.ศ.๒๓๙๒-๒๔๑๑) ประวัตติผู้แต่ง สมัยราชกาลที่ ๑ (พ.ศ.๒๓๒๙-๒๓๕๒) เข้ารับรัราชการ พ.ศ. ๒๓๔๙-๒๓๔๙ รับรัราชการเป็นมหาดเล็ก ในพระองค์เจ้าปฐมวงศ์ ออกบวช พ.ศ. ๒๓๔๗-๒๓๘๕ เข้ารับรัราชการ พ.ศ. ๒๓๘๕-๒๓๘๕ เป็นสุนทรโวหาร เสียชีวิต พ.ศ.๒๓๙๘ ๔
ลักษณะคำ ประพันธ์ เรื่อง พระอภัยมณี ตอน พระอภัยมณีหนีนางผีเสื้อสมุทร แต่งด้วยกลอนสุภาพ (กลอนแปด) ในลักษณะกลอนนิทาน กลอนสุภาพ ๑ บทมี ๔ วรรค หรือ รื ๒ บาท แผนผัง ๕
ลักษณะตัวละคร r ๖
พระอภัยมณี พระอภัยมณีเป็นโอรสของท้าวสุทัศน์และนางปทุมเกสรแห่งเมืองรัตรันา อุปนิสัย : เป็นคนจิตใจดี พูดจาอ่อนหวานเสมอ ปฏิบัติต่อผู้อื่นอย่างสุภาพ รักรั ในดนตรี ไม่แสดงตน ว่าเป็นกษัตริย์ ริ ย์ อยู่เหนือผู้ใด เจ้าชู้มีภรรยาหลายคน ความหมายของชื่อ : ให้อภัยคนอื่นเสมอ ความสามารถ มีความเชี่ยวชาญ เฉพาะทางคือ “เพลงปี่” ๗
สินสมุทร อุปนิสัย สินสมุทร เป็นบุตรของพระอภัยมณีกับนางผีเสื้อสมุทร มีรูปร่า ร่ งหน้าตางดงามคล้ายพระอภัยมณี แต่มีเขี้ยว ผมหยิก ตาแดง มีกำ ลังมาก พออายุได้ ๘ ขวบ พ่อก็ชวนให้หนีไปอาศัยอยู่กับ โยคี ที่เกาะแก้วพิสดาร ติดพ่อ รัก รั พ่อมาก และชอบการผจญภัย ๘
ความสามารถ นางผีเสื้อสมุทร อุปนิสัย :มีนิสัยโหดร้า ร้ ยทั้งเกรี้ยรี้วกราด โมโห และโหดเหี้ยม มีความรักรัที่รุนแรง ขี้หึง อาฆาตแค้น แต่มีความชัดเจนในความรู้สึรู้ สึก และมั่นคงในความรักรั ที่มีต่อพระอภัยมณี ผีีเสื้อสมุทรเป็นยักษ์ อาศัยอยู่ในถ้ำ ซึ่งอยู่กลางทะเล สามารถแปลงร่า ร่ งเป็น หญิงสาวสวยได้ ๙
มีเมตตา มั่นคงในความรัก รั และเสียสละ อุปนิสัย นางเงือก นางเงือกมีร่า ร่ งครึ่งคนครึ่งปลา คือกายท่อนบน เป็นหญิงสาวสวย แต่ท่อนล่างตั้งแต่เอวลงไป เป็นมีหางเป็นปลา อาศัยอยู่ในทะเล ๑๐
ให้การอบรมข้อธรรมมะ เหมือนกันหมด ไม่เลือกฝ่ายผิด ฝ่ายถูก ใ้ช้หลักธรรมเป็นพื้นฐาน ของสันติภาพ อุปนิสัย พระฤาษี พระฤาษีเป็นนักบวชชรา ถือลัทธิบูชาไฟ มีอายุได้พันปีเศษบำ เพ็ญศีลอยู่ที่เกาะแก้วพิสดาร มาเป็นเวลานาน มีมนต์วิเศษหลายอย่าง สามารถปราบภูตผีปีศาจได้ ๑๑
อุปนิสัย พ่อแม่นางเงือก ร่า ร่ งครึ่งคนครึ่งปลา คือกายท่อนบนเป็นมนุษย์ แต่ท่อนล่างตั้งแต่เอวลงไปมีหางเป็นปลา อาศัยอยู่ในทะเล รู้จั รู้จั กตอบแทนบุญคุณและเสียสละ ๑๒
เนื้อเรื่อง ๑๓
เนื้อเรื่องแบบบทประพันธ์ เนื้อเรื่องแบบบทประพันธ์ ๑๔
ณ เมืมื มื อ มื องรัรัต รั ต รั นา... ๑๕
ณ เมืองรัต รั นาท้าวสุทัศน์และนางปทุม มีโอรส ๒ พระองค์ ชื่อพระอภัยมณีและ ศรีสุ รี สุ วรรณ ท้าวสุทัศน์ก็ให้ไปศึกษาวิชาสำ หรับ รั กษัตริย์ ริ ย์ แต่ทั้ง ๒ พระองค์กลับไปเรีย รี นวิชาเป่าปี่ และกระบี่กระบอง ท้าวสุทัศน์จึงไล่พระโอรส ทั้ง ๒ ออกจากเมือง ๑๖
จนมาวันหนึ่งได้พบกับพราหมณ์หนุ่ม ๓ คน คือ โมรา สานน และวิเชียร พราหมณ์ ทั้ง ๓ ไม่เชื่อว่าเพลงปี่ของพระอภัยมณีจะใช้ ไม่ได้จริง ริ ไม่มีประโยชน์ พระอภัยมณีจึงพิสูจน์ โดยการเป่าปี่ให้ฟังจนศรีสุ รี สุ วรรณ และพราหมณ์ทั้ง ๓ เคลิ้มหลับไป ๑๗
นางผีเสื้อสมุทร ซึ่งเป็นใหญ่ในท้องทะเล ได้ยินเสียงปี่จึงตามเสียงมาจนได้พบพระอภัยมณี จึงเกิดหลงรัก รั และได้เอาตัวพระอภัยมณี ไปไว้ในถ้ำ พระอภัยมณีจำ ใจอยู่กับนางจนมีโอรส ๑ คน ชื่อสินสมุทร สินสมุทร อายุ ๘ ปี ได้ออกไปวิ่งเล่นแล้ว ได้เจอหินที่ปิดปากถ้ำ จึงเปิดออก และไปจับเงือก ชรามาอวดพ่อ พระอภัยมณีจึงเล่าความจริง ริใหัฟัง ว่าแม่เป็นนางยักษ์ที่แปลงกายมา ๑๘
เงือกชราอาสาจะช่วยให้สองพ่อลูกหนีจาก ผีเสื้อสมุทรพระอภัยมณีทำ อุบายให้ผีเสื้อสมุทร ไปจำ ศีลในที่ไกล ๆ เป็นเวลา ๓ วัน เงือกชราสองสามีภรรยาและลูกสาวจึงช่วย เหลือด้วยการให้พระอภัยมณีและสินสมุทรขี่หลัง ว่ายไปยังเกาะแก้วพิสดาร ๑๙
เมื่อครบ ๓ วัน นางยักษ์กลับมาที่ถ้ำ ไม่เห็น ๒ พ่อลูกก็ออกตามหาและได้ฆ่าเงือกชราสองสามีภรรยา ทั้ง ๒ แต่พระอภัยมณีกับสินสมุทร และนางเงือก รอดพ้นจากเงื้อมมือผีเสื้อสมุทรเพราะว่ายไปถึง เกาะแก้วพิสดารได้ทัน และได้พระฤๅษีที่อาศัย อยู่ที่เกาะแก้วพิสดารที่มีอิทธิฤทธิ์อ ธิ์ อกมาช่วยเหลือได้ทัน ผีเสื้อสมุทรทำ อะไรไม่ได้จึงถอยกลับไป ๒๐
บทอาขยาน ๒๑
หากต้องการฟังการอ่าน บทอาขยานสแกนเลย ๒๒
พระโฉมยงองค์อภัยมณีนาถ เพลินประพาสพิศดูหมู่มัจฉา เหล่าฉลามล้วนฉลามตามกันมา ค่อยเคลื่อนคลาคล้ายคล้ายในสายชล ฉนากอยู่คู่ฉนากไม่จากคู่ ข้นฟองฟูพ่นฟองละอองฝน ฝูงพิมพาพาฝูงเข้าแฝงวน บ้างผุดพ่นฟองน้ำ บ้างดำ จร กระโห้เรีย รี งเคีย คี งกระโห้ขึ้น ขึ้ โบกหาง ลอยสล้างกลางกระแสแลสลอน มังกรเกี่ยวเลี้ยวลอดกอดมังกร ประชุมซ่อนแฝงชลขึ้นวนเวียน บทอาขยาน ๒๓
ฝูงม้าน้ำ ทำ ท่าเหมือนม้าเผ่น ขึ้นลอยเล่นเลี้ยวลัดฉวัดเฉวียน ตะเพียนทองท่องน้ำ นำ ตะเพียน ดาษเดียรดูเพลินจนเกินมา เห็นละเมาะเกาะเขาเขียวชอุ่ม โขดตะคุ่มเดียงเคียงเรียงรุกขา จะเหลียวซ้ายสายสมุทรสุดสายตา จะแลขวาควันคลุ้มกลุ้มโพยม จะเหลียวดูสุริย์แสงเข้าแฝงเมฆ ให้วิเวกหวาดองค์พระทรงโฉม ฟังสำ เนียงเสียงคลื่นดังครื้นโครม ยิ่งทุกข์โทมนัสในฤทัยทวี บทอาขยาน(ต่อ) ๒๔
บทวิวิ วิ เ วิ เคราะห์ห์ ห์ห์ ๒๕ บทวิวิ วิ เวิ เคราะห์ห์ ห์ห์ แก่นเรื่ แก่นเรื่ รื่ องหลักคือ รื่ องหลักคือ ชายหญิงที่ ชายหญิงที่เป็นสามี ที่ เป็นสามี ภรรยากันหากไม่เหมาะสมกันไม่มีความรัก รั ซึ่ ภรรยากันหากไม่เหมาะสมกันไม่มีความรัก รั ซึ่งกักั กั น กั น และกักั กั น กั นย่ย่ ย่ อ ย่ อมไม่ม่ ม่ อ ม่ อาจอยู่ยู่ยู่ ร่ ยู่ ร่ว ร่ ว ร่ มกักั กั น กั นได้ด้ ด้ ดัด้ ดั ดั ง ดั งจะเห็ห็ ห็ห็ นได้ด้ ด้ จด้ จาก ชีวิตคู่ของพระอภัยมณีกับนางผีเสื้ ชีวิตคู่ของพระอภัยมณีกับนางผีเสื้ สื้ อสมุทร สื้ อสมุทร ที่นางผีเสื้ ที่ สื้ อสมุทรรัก รั พระอภัยมณีเพียงข้างเดียว ที่ นางผีเสื้อสมุทรรัก รั พระอภัยมณีเพียงข้างเดียว โดยพระอภัภั ภั ยภั ยมณีณี ณีณีไม่ม่ ม่ไม่ ด้ด้ ด้ รัด้ รัก รั ก รั ตอบ
คุณค่าด้านวรรณศิลป์ บทวิวิ วิ เวิ เคราะห์ห์ ห์ห์ คุณค่าด้านเนื้อหา คุณค่าด้านสังคม รสวรรณคดี ๒๖
๑. การหลงใหลในรูปกายภายนอกไม่ใช่ เรื่องดี เพราะเมื่อเวลาผ่านไปร่า ร่ งกายย่อม เปลี่ยนตามกาลเวลา ไม่เที่ยงแท้ การที่นางยักษ์หลงในรูปโฉมพระอภัยมณี ไม่ใช่เรื่องที่ดี หากนิสัยแท้จริง ริไม่ดีดั่งรูป ภายนอกก็จะผิดหวังเกิดความทุกข์ ดังนั้นการเลือกคบคนไม่ควรดูแค่ภายนอก ๒. การพึ่งพาช่วยเหลือกันเป็นสิ่งที่ดี เช่น การที่เงือกพ่อแม่ลูกช่วยเหลือพระอภัยมณี กับสินสมุทร บทวิวิ วิ เวิ เคราะห์ห์ ห์ห์ คุณค่าด้านเนื้อหา ๒๗
๓. ความรัก รั เหมือนดาบสองคมที่อาจจะทำ ลาย ล้างหรือ รื ทำ ให้มีความสุขก็ได้ เช่นความรัก รั ของ นางยักษ์ที่เกิดจากความหลงเป็นรัก รั ที่ต้องการ ครอบครองไม่ใช่การเสียสละ และแสดงให้ เห็นว่าหากรัก รั ไม่เป็นไปตามต้องการก็อาจ แปรเปลี่ยนเป็นความแค้นได้ บทวิวิ วิ เวิ เคราะห์ห์ ห์ห์(ต่ต่ ต่ อต่ อ) คุณค่าด้านเนื้อหา ๒๘
คุคุ คุ ณ คุ ณค่ค่ ค่ าค่ าด้ด้ ด้ด้านสัสั สัสั งคม ๑. แนวคิดความรัก รั อันเป็นสิ่งที่ ๑. แนวคิดความรัก รั อันเป็นสิ่งที่งดงาม หากความรัรัก รั ก รั มิมิ มิไมิ ด้ด้ ด้ เ ด้ เกิกิ กิ ด กิ ดจากความสมัมั มั ค มั ครใจของ ทั้งสองฝ่าย ก็ยากที่ ทั้ ที่ จะครองคู่ร่ว ร่ มกันได้อย่าง ทั้ งสองฝ่าย ก็ยากที่จะครองคู่ร่ว ร่ มกันได้อย่าง ปกติติ ติ สุติ สุสุสุ ขหรืรือ รื อ รืยืยื ยื น ยื นยาวนาน ดัดั ดั ง ดั งเช่ช่ ช่ช่ น ชีชี ชีชี วิวิ วิ ตวิ ตคู่คู่ คู่ ขคู่ ของพระอภัภั ภั ยภั ยมณีณี ณีณีกักั กั บ กั บนาง ผีเสื้อสมุทร แม้จะมีความรัก รั อันลึกซึ้ ผีเสื้ งระหว่าง สื้ อสมุทร แม้จะมีความรัก รั อันลึกซึ้งระหว่าง ชายหญิญิ ญิ ง ญิ งก็ก็ ก็ มิก็ มิ มิ อมิ อาจอยู่ยู่ยู่ ร่ ยู่ ร่ว ร่ ว ร่ มกักั กั น กั นได้ด้ ด้ด้ เพราะต่ต่ ต่ าต่ างเผ่ผ่ ผ่ า ผ่ า พันธุ์กัน ดังตอนที่ พันธุ์กัน ดังตอนที่ ที่ กล่าวแสดงความรัก รั ว่า ที่ กล่าวแสดงความรัก รั ว่า แม้ลี้สูญบุญนางในปางนี้ ไม่มีที่พึ่ แม้ลี้ พึ่ งพา ลี้ สูญบุญนางในปางนี้ ไม่มีที่พึ่งพา จะอาศัศั ศัศัยจะกอดศพชบหน้น้ น้น้าโศกาลัลั ลั ยลั ย ระกำกำ กำกำ ใจ กว่ว่ ว่ าว่ าจะม้ม้ ม้ ว ม้ วยไปด้ด้ ด้ ว ด้ วยกักั กั น กั น บทวิวิ วิ เ วิ เคราะห์ห์ ห์ห์(ต่ต่ ต่ อ ต่ อ) ๒๙
คุคุ คุ ณ คุ ณค่ค่ ค่ าค่ าด้ด้ ด้ด้านสัสั สัสั งคม ๒. คติธรรมในเรื่ ๒. คติธรรมในเรื่รื่องความเสียสละ จะเห็นได้ว่า รื่องความเสียสละ จะเห็นได้ว่า ตัวละครในเรื่ ตัวละครในเรื่รื่องได้แสดงน้ำ ใจต่อกันได้อย่างน่าประทับใจ รื่องได้แสดงน้ำ ใจต่อกันได้อย่างน่าประทับใจ ตอนที่พระอภัยมณียอมเลียสละชีวิตตนเพื่ ตอนที่พระอภัยมณียอมเลียสละชีวิตตนเพื่อพื่ ให้ห้ ห้ เ ห้ เงืงื งื องื อก และสิสิ สิสิ นสมุมุมุ ท มุ ทรหนีนี นีนีรอดไปได้ด้ ด้ด้ จะไปไหนไม่พ้นผีเสื้ จะไปไหนไม่พ้นผีเสื้สื้อน้สื้อน้ วิวิวิบวิบาากกกกรรรรมมจจะะสู้สู้ สู้สู้อสู้อยู่ยู่ยู่เยู่เป็ป็ป็ป็นนผีผีผีผี ท่านส่งเราเข้าที่เกาะละเมาะนี้ ท่นี้ ท่านส่งเราเข้าที่เกาะละเมาะนี้ แแล้ล้ ล้ วล้ วรีรีบรีบรี หหนีนีนีนีไไปปใในนน้ำน้ำ น้ำน้ำน้ำน้ำแแต่ต่ต่ ลำ พัง แล้วว่าแก่ลินสมุทรสุดที่ ลำ พัง แล้วว่าแก่ลินสมุทรสุดที่ที่รีกรี ที่รีกรีแแมัมัมันมันนนาางงยัยัยักยักษ์ษ์ ษ์ จษ์ จะะมมาารัรับรับรั จจงง กกลัลัลับลับหหลัลัลังลังอัอัอันอันตัตัตัวตัวพ่พ่พ่อพ่อขขออตตาายยววาายยชีชีชีวัชีวัวังวัง กรรแสงสั่ กรรแสงสั่งงลูลูลูกลูกยยาาด้ด้ ด้ ว ด้ วยยออาาลัลัลัยลัย บทวิวิ วิ เ วิ เคราะห์ห์ ห์ห์(ต่ต่ ต่ อ ต่ อ) ๓๐
คุคุ คุ ณ คุ ณค่ค่ ค่ าค่ าด้ด้ ด้ด้านสัสั สัสั งคม ต. สะท้ท้ ท้ อท้ อนให้ห้ ห้ เ ห้ เห็ห็ ห็ น ห็ นความสำสำ สำสำ สำสำคัคั คั ญคั ญของสติติ ติปัติปัปัปัญญา จะเห็นได้จากพฤติกรรมของตัวละครในเรื่ จะเห็นได้จากพฤติกรรมของตัวละครในเรื่อ รื่รื่อง ต่ต่ ต่ าต่ างคิคิ คิ ดคิ ด ไตร่ร่ต ร่ ต ร่ รองอย่ย่ ย่ าย่ างรอบคอบอย่ย่ ย่ าย่ างมีมี มี เ มี เหตุตุตุ ผ ตุ ผล ทำทำ ทำทำ ให้ห้ ห้ ผู้ห้ ผู้ผู้ อ่ ผู้ อ่ อ่ าอ่ านเข้ข้ ข้ าข้ าใจ ถึงการกระทำ ของตัวละครอย่างดี และการดำ เนินเรื่ ถึงการกระทำ ของตัวละครอย่างดี และการดำ เนินเรื่รื่อง รื่อง อย่างราบรื่ อย่างราบรื่รื่นน่าประทับใจ รื่นน่าประทับใจ เช่น ตอนที่พระอภัยมณีเสนอแนะให้นางผีเสื้ เช่น ตอนที่ สื้ อไปทำที่พระอภัยมณีเสนอแนะให้นางผีเสื้อไปทำ พิพิ พิ ธีพิ ธี ธี สธี สะเดาะเคราะห์ห์ ห์ ว่ ห์ ว่ ว่ าว่ า พพรระะฟัฟัฟัฟังงคำคำคำคำ สำสำสำสำ รราาญญสำสำสำสำเเร็ร็จ ร็ จ ร็คิคิคิดคิด จึจึจึงจึงว่ว่ว่าว่าผิผิผิดผิดสสาายยสสมมรรหหาาสสออนนไไม่ม่ม่ ตำ รานั้นแต่ครั้งรั้ตั้ ตำ รานั้ตั้งเมรุไกร นั้นแต่ครั้งรั้ตั้งเมรุไกร ว่ว่ว่าว่าง้ำง้ำ ง้ำง้ำใใคครรฝัฝัฝัฝันนร้ร้า ร้ า ร้ยยจจะะววาายยปปรราาณณ ให้ไปอยู่ผู้เดียวที่ ให้ไปอยู่ผู้เดียวที่ที่ตีนเขา ที่ตีนเขา แแล้ล้ ล้ วล้ วออดดข้ข้ ข้ าข้ าววออดดปปลลาากกรระะยยาาออาาหหาารร ง้ง้ ง้ ว ง้ วนนลลาามมคืคืคืนคืนสสาามมวัวัวันวันจจะะบับับันบันดดาาลล ใให้ห้ ห้ สำห้ สำสำสำ รราาญญรรออดดตตาายยสสบบาายยใใจจ บทวิวิ วิ เ วิ เคราะห์ห์ ห์ห์(ต่ต่ ต่ อ ต่ อ) ๓๑
บทวิวิ วิ เ วิ เคราะห์ห์ ห์ห์(ต่ต่ ต่ อ ต่ อ) คุคุ คุ ณ คุ ณค่ค่ ค่ าค่ าด้ด้ ด้ด้านสัสั สัสั งคม ๔. แสดงให้ห้ ห้ เ ห้ เห็ห็ ห็ น ห็ นคุคุคุ ณ คุ ณธรรมความเมตตา เช่ช่ ช่ช่ น ตอนที่ที่ที่พระฤาษีษี ษีษีแห่ห่ ห่ ง ห่ งเกาะแก้ก้ ก้ ว ก้ วพิพิ พิ สพิ สดารให้ห้ ห้ ค ห้ ความช่ช่ ช่ช่ วยเหลืลื ลื อลื อ ผู้ที่ผู้ที่ตที่กทุทุทุ ก ทุ กข์ข์ ข์ไข์ด้ด้ ด้ ยด้ ยากลำลำ ลำลำ บาก พพรระะโโยยคีคีคีมีคีมีมีจิมีจิจิตจิตคิคิคิดคิดสสงงสสาารร จึจึจึงจึงว่ว่ว่าว่าท่ท่ท่าท่านนหหนีนีนีนีตตาายยหหมมาายยมมาาหหาา เเรราาลลงงมมาาคคออยยช่ช่ช่วช่วยยด้ด้ ด้ ว ด้ วยยเเมมตตตตาา แแต่ต่ต่กิต่กิกิจกิจจจาาไไม่ม่ม่กม่กรระะจ่จ่จ่าจ่างงยัยัยังยังคคลลาางงแแคคลลงง ๓๒
คุคุ คุ ณ คุ ณค่ค่ ค่ าค่ าด้ด้ ด้ด้านสัสั สัสั งคม ๕. ความเชื่อเรื่ ๕. ความเชื่รื่องความฝัน/เคราะห์กรรมแสดง ชื่อเรื่องความฝัน/เคราะห์กรรมแสดง ไว้ตอนนางผีเสื้อฝัน ดังนี้ ไว้ นี้ ว้ ตอนนางผีเสื้อฝัน ดังนี้ ฝ่ายผีเสื้อเมื่ ฝ่ายผีเสื้ มื่อจะพรากลูกผัว สื้อเมื่อจะพรากลูกผัว แต่พลิกตัวกลิ้ แต่พลิกตัวกลิ้ลิ้งกลับไม่หลับใหล ลิ้งกลับไม่หลับใหล ใให้ห้ ห้ หห้ หมมกกมุ่มุ่มุ่ น มุ่ นขุ่ขุ่ขุ่ น ขุ่ นคคล้ำล้ำ ล้ำล้ำใในนน้ำน้ำ น้ำน้ำน้ำน้ำใใจจ จนเสียงไก่แก้วขันสนั่ จนเสียงไก่แก้วขันสนั่นั่นนเเนินินินินน พพออม่ม่ม่อม่อยยหหลัลัลับลับกกลัลัลับลับจิจิจิตจิตนินินินิมิมิมิตมิตฝัฝัฝัฝันน ว่าเทวัญอยู่ที่เกาะนั้ ว่าเทวัญอยู่ที่เกาะนั้""นนเเหหาาะะเเหิหิหินหิน มมาาสัสัสัสังงหหาารรผผลลาาญญงำงำงำงำ รระะยำยำยำยำเเยิยิยินยิน แแกกว่ว่ว่งว่งพพะะเเนินินินินนทุทุทุ บ ทุ บนนาางงแแททบบววาางงววาายย แแล้ล้ ล้ วล้ วออาารัรักรักรั ษ์ษ์ ษ์ คษ์ ควัวัวักวักล้ล้ ล้ วล้ วงงเเออาาดดววงงเเนนตตรร สำสำสำสำ แแดดงงเเดดชชเเหหาาะะกกลัลัลับลับไไปปลัลัลับลับหหาายย ทั้งกายลั่นพรั่นตัวด้วยกลัวตาย พอพื้ ทั้งกายลั่นพรั่นรั่ตัวด้วยกลัวตาย พอพื้นพื้นกกาายยก็ก็ ก็ พก็ พออแแจ้จ้ จ้ งจ้ งแแสสงงตตะะวัวัวันวัน คคววาามมหหมมาายยขขอองงคำคำคำคำ ศัศัศัศัพพท์ท์ ท์ท์ ๑๑)) พพะะเเนินินินินน หหมมาายยถึถึถึงถึง ด้ด้ ด้ อด้ อนนขขนนาาดดใใหหญ่ญ่ญ่สำญ่สำสำสำ หหรัรับรับรั ตีตีตีตี เเหหล็ล็ ล็ กล็ กหหรืรือรือรืทุทุทุ บ ทุ บหิหิหินหิน ๒๒)) ออาารัรักรักรั ษ์ษ์ ษ์ษ์หหมมาายยถึถึถึงถึง เเททววดดาาผู้ผู้ผู้พิผู้พิพิทัพิทัทักทักษ์ษ์ ษ์ รัษ์ รักรักรั ษษาาป่ป่ป่ป่าา ๓๓)) บบาาททบบงงสุสุสุสุ หหมมาายยถึถึถึงถึง ลละะอออองงเเท้ท้ ท้ าท้ า บทวิวิ วิ เ วิ เคราะห์ห์ ห์ห์(ต่ต่ ต่ อ ต่ อ) ๓๓
บทวิวิ วิ เ วิ เคราะห์ห์ ห์ห์(ต่ต่ ต่ อ ต่ อ) คุคุ คุ ณ คุ ณค่ค่ ค่ าค่ าด้ด้ ด้ด้านสัสั สัสั งคม ๖. ความเชื่อเรื่ ๖. ความเชื่รื่องกฎแห่งกรรม แสดงไว้ตอนพระ ชื่อเรื่องกฎแห่งกรรม แสดงไว้ตอนพระ ฤาษีสอนนางผีเสื้อ ดังนี้ ฤาษีสอนนางผี นี้ เสื้อ ดังนี้ ฝ่ฝ่ฝ่ฝ่าายยโโยยดีดีดีมีดีมีมียมียศศพพจจนนาารรงง ใให้ห้ ห้โห้โออววาาททนนาางงยัยัยักยักษ์ษ์ ษ์ไษ์ไม่ม่ม่หัม่หัหักหักหหาาญญ จจงงตัตัตัดตัดบ่บ่บ่วบ่วงงห่ห่ห่วห่วงงใใยยออาาลัลัลัยลัยลลาานน ออย่ย่ย่าย่าปปอองงผผลลาาญญลูลูลูกลูกผัผัผัวผัวขขอองงตัตัตัวตัวเเลลยย ทั้งนี้ ทั้งนี้เเพพรราาะะเเคครราาะะหัหัหักหักรรรรมมทำทำทำทำ ใให้ห้ ห้ วุ่ ห้ วุ่วุ่ น วุ่ น จึงสิ้ จึงสิ้สิ้นบุญวาสนาสีกาเอ๋ย สิ้นบุญวาสนาสีกาเอ๋ย เเห็ห็ ห็ นห็ นมิมิมิไมิได้ด้ ด้ได้ไปปออยู่ยู่ยู่เยู่เป็ป็ป็ป็นนคู่คู่คู่เคู่เชชยย ด้วยสองเคยปลูกเลี้ยงกันเพียงนั้ ด้วยสองเคยปลูกเลี้ยงกันเพียงนั้นั้นน อย่าครญคิดติดตามด้วยความโกรธ จะเป็นโทษกับสีกาเมื่ อย่าครญคิดติดตามด้วยความโกรธ จะเป็นโทษกับสีกาเมื่อมื่อออาาสัสัสัสัญญ จังยับยั้ จังยับยั้งยั้งฟัฟัฟัฟังงคำคำคำคำ รูรูรูรูปปรำรำรำรำพัพัพันพัน ไไปปสสววรรรรค์ค์ ค์ นค์ นฤฤพพาานนสำสำสำสำ รราาญญใใจจ ๓๔
คุคุ คุ ณ คุ ณค่ค่ ค่ าค่ าด้ด้ ด้ด้านสัสั สัสั งคม ๗. ความกตัญญูกตเวทีจะเห็นได้จากตอนที่ ๗. ความกตัญญูกตเวทีจะเห็นได้จากตอนที่พ่ที่พ่ พ่ อพ่ อเงืงื งื องื อก กล่าวสุภาษิตที่พระอภัยมณีสั่ กล่าวสุภาษิตที่พระอภัยมณีสั่งให้ห้ ห้สิห้สิ สิสิ นสมุมุมุ ท มุ ทรปล่ล่ ล่ อล่ อยพ่พ่ พ่ อพ่ อเงืงื งื องื อก โดยให้ไม่ต้องทรมานที่ โดยให้ไม่ต้องทรมานที่ถูที่ถูถู ก ถู กสิสิ สิสิ นสมุมุมุ ท มุ ทรจัจั จั บ จั บตัตั ตั ว ตั วลากเล่ล่ ล่ น ล่ น ฝ่ายเงือกน้ำ นอนกลิ้งนั่ ฝ่ายเงือกน้ำ นอนกลิ้งนั่นั่งงสสดัดัดับดับ กิกิกิตกิตติติติคัติคัคัพคัพท์ท์ ท์ สท์ สอองงแแจ้จ้ จ้ งจ้ งแแงงลลงงไไขข รู้รู้รู้รู้ภ รู้ ภ รู้ าาษษาามมนุนุนุ ษ นุ ษย์ย์ ย์ แย์ แน่น่น่น่ใในนใใจจ จจะะกกรราาบบไไหหว้ว้ ว้ วว้ วออนนว่ว่ว่าว่าใให้ห้ ห้ปห้ปรราานีนีนีนี ค่อยเขยื้อนเลื่อนลุกขึ้นทั้ ค่อยเขยื้อนเลื่อนลุกขึ้นทั้งทั้งเเจ็จ็ จ็ บจ็ บ ยัยัยังยังมิมิมินมินเเหหน็น็ น็น็บบน้น้ น้น้ออมมปปรระะณณตตบบททศศรีรีรีรี พพรระะผ่ผ่ผ่าผ่านนเเกกล้ล้ ล้ าล้ าเเจ้จ้ จ้ าจ้ าฟ้ฟ้ฟ้ฟ้าาใในนธธาาตตรีรีรีรี ข้ข้ ข้ าข้ าขขออชีชีชีวิชีวิวิตวิตไไว้ว้ ว้ อว้ อย่ย่ย่าย่าใให้ห้ ห้ ตห้ ตาายย บทวิวิ วิ เ วิ เคราะห์ห์ ห์ห์(ต่ต่ ต่ อ ต่ อ) ๓๕
คุคุ คุ ณ คุ ณค่ค่ ค่ าค่ าด้ด้ ด้ด้านสัสั สัสั งคม ๘. สะท้ท้ ท้ อท้ อนวิวิ วิ ถีวิ ถี ถีชีถีชี ชีชี วิวิ วิ ตวิ ตของคนไทยในการดำดำ ดำดำ เนินิ นินินชีชี ชีชี วิวิ วิ ตวิ ต และสภาพของสัสั สัสั งคมไทย เช่ช่น การให้ความเคารพผู้ใหญ่ ช่ น การให้ความเคารพผู้ใหญ่ การให้ความช่วยเหลือกัน เรื่ การให้ความช่วยเหลือกัน เรื่อ รื่รื่องเวทมนต์ต์ ต์ คต์ คาถา เป็ป็ป็ป็ นต้ต้ ต้ นต้ น รวมไปถึงการดำ เนินชีวิต ทั้ รวมไปถึงการดำ เนินชีวิต ทั้ง ทั้ งยัยั ยั ง ยั งสะท้ท้ ท้ อท้ อนให้ห้ ห้ เ ห้ เห็ห็ ห็ น ห็ นถึถึ ถึ งถึ งความ เป็นอยู่ของคนไทยในการเลี้ เป็นอยู่ของคนไทยในการเลี้ย ลี้ ยงดูดูดู เ ดู เด็ด็ ด็ กด็ ก บทวิวิ วิ เ วิ เคราะห์ห์ ห์ห์(ต่ต่ ต่ อ ต่ อ) ๓๖
บทวิวิ วิ เ วิ เคราะห์ห์ ห์ห์(ต่ต่ ต่อ) ต่ คุณค่าด้านวรรณศิลป์ โวหารภาพพจน์ ๑. การใช้อุปมา คือ การเปรีย รี บเทียบสิ่งหนั่งกับอีกสิ่งหนึ่ง ตัวอย่างบทประพันธ์ ไม่คลาดเคลื่อนเหมือนองค์พระทรงเดช แต่ดวงเนตรแดงดูดังสุรีย์ รี ย์ ฉา ทรงกำ ลังดังพระยาศชาพลาย มีเขี้ยวคล้ายชนนีมีศักดาย ๒. การใช้อุปลักษณ์ การเปรีย รี บสิ่งหนึ่งเป็นอีกสิ่งหนึ่ง ตัวอย่างบทประพันธ์ อันเทวัญนั้นคือมัจจุราช จะหมายมาดเอาชีวิตริษ ริ ยา ต. การใช้คำ เชิงถาม ตัวอย่างบทประพันธ์ ศิลานี้ที่มนุษย์จะเปิดนั้น สักหนึ่งพันก็ไม่อาจจะหวาดไหว ยักชินีผีลางหรือ รื อย่างไร มาพาไปไม่เกรงข่มเหงกู ๓๗
บทวิวิ วิ เ วิ เคราะห์ห์ ห์ห์(ต่ต่ ต่อ) ต่ คุณค่าด้านวรรณศิลป์ โวหารภาพพจน์ ๔. ปฏิพากย์ คือ การใช้ถ้อยคำ ที่มีความหมายตรงกันข้าม หรือ รื ขัดแย้งกันแต่มีการกล่าวมาอย่างกลมกลืนกัน ตัวอย่างบทประพันธ์ หนักหรือ รื เบาเยาว์อยู่ไม่รู้จั รู้จัก เข้าลองผลักด้วยกำ ลังก็พังผาง เห็นหาดทรายพรายงามพรายงามเป็น เงินราง ทะเขกว้างข้างขงาล้วนป่าดง ๕. อติพจน์ คือ การกล่าวเกินจริง ริ ในเชิงมากเกินจริง ริ และน้อยเกินจริง ริ ตัวอย่างบทประพันธ์ ถึงประตูดูหาเห็นเปิดอยู่ เอ๊ะอกกูเกิดเข็ญเป็นไฉน เข้าในห้องมองเขมันไม่เห็นใคร ยิ่งตกใจเพียงจะดิ้นสิ้นชีวี ๓๘
๖. บุคคลาธิษฐาน คือ การสมมุติให้สิ่งไม่มีชีวิต ให้มีชีวิต มีความคิดเหมือนมนุษย์ ตัวอย่างบทประพันธ์ จะเหลียวดูสุริย์ ริ ย์ แสงเข้าแฝงเมข ให้วิเวกหวาดองค์พระทรงโฉม ฟังสำ เนียงเสียงคลื่นดังครื้นรื้โครม ยิ่งทุกข์โทมนัสในฤทัยหวี ๗. นามนัย คือ การใช้คำ หรือ รื วลีซึ่งบ่งบอกลักษณะหรือ รื คุณสมบัติของสิ่งใดสิ่งหนึ่งแทนอีกสิ่งหนึ่ง ตัวอย่างบทประพันธ์ แต่โยคีมีมนต์อยู่ตนหนึ่ง อายุพันเศษถือเพทไสย อยู่เกาะแก้วพิศดารสำ ราญใจ กินลูกไม้เผือกมันพรรณผลา บทวิวิ วิ เ วิ เคราะห์ห์ ห์ห์(ต่ต่ ต่อ) ต่ คุณค่าด้านวรรณศิลป์ โวหารภาพพจน์ ๓๙
โวหารภาพพจน์ ๘. สัทพจน์ คือ การเลียนเสียงธรรมชาติ ตัวอย่างบทประพันธ์ ลงกลิ้งเกลือเสือกกายร้อ ร้ งไห้ไร่ เสียงโฮโฮดังก้องห้องคูหา พระรูปหล่อพ่อคุณของเมียอา ควรหรือ รื มาทิ้งขว้างหมองหมางเมีย บทวิวิ วิ เ วิ เคราะห์ห์ ห์ห์(ต่ต่ ต่อ) ต่ คุณค่าด้านวรรณศิลป์ ๔๐ ข้อคิดที่ได้จากวรรณคดี ๑. ความรัก รั ที่ไม่ได้เกิดจากความสมัครใจย่อมไม่ยืนยาว ๒. การพลัดพรากจากสิ่งที่รัก รั ย่อมทำ ให้เกิดทุกข์ ๓. ควรมีเมตตา ช่วยเหลือผู้อื่นที่กำ ลังได้รับ รั ความเดือดร้อ ร้ น
รสวรรณคดีดี ดีดี 9. เสาวรสจนีนี นีนีย์ย์ ย์ย์ คืคื คื อคื อ การชมความงามของตัตั ตั ว ตั วละคร บทพรรณนาความงามของสถานที่ บทพรรณนาความงามของสถานที่ที่ธรรมชาติที่ธรรมชาติ ตัวอย่างบทประพันธ์บทชมโฉมนางเงือก ซึ่ ตัวอย่างบทประพันธ์บทชมโฉมนางเงือก ซึ่ซึ่งติติ ติ ดติ ดตามพ่พ่ พ่ อพ่ อ แม่มาเพื่อพาพระอภัยมณีหนีนางผีเสื้ แม่มาเพื่ สื้ อสมุทร พื่อพาพระอภัยมณีหนีนางผีเสื้อสมุทร พงศ์ศ์ ศ์ศ์กษัษัษัตษั ริริย์ริย์ริ ย์ ทัย์ ทัทัศทั นานางเงืงื งื องื อกน้น้ น้น้อย ดูแช่มช้อยโฉมเฉลาทั้ ดูแช่มช้อยโฉมเฉลาทั้งทั้เผ้ผ้ ผ้ าผ้ าผม ประไพพัพัพักพั ตร์ร์ลั ร์ ลั ร์ลักลั ษณ์ณ์ ณ์ณ์ล้ำล้ำ ล้ำล้ำล้ล้ ล้ วล้ วนขำขำ ขำขำ คม ทั้งเนื้ ทั้นื้อนมนวลเปล่งออกเต่งทรวง ทั้งเนื้อนมนวลเปล่งออกเต่งทรวง ขนงเนตรเกศกรอ่อ่อ่อ่นสะอาด ดัดัดังดัสุสุสุสุ รางค์ค์ ค์ นค์ นางนาฏในวัวัวังวัหลวง พระเพลิลิลินลิ พิพิพิศพิคิคิคิดคิ หมายเสีสี สีสียดายดวง แล้วหนักหน่วงนึกที่ แล้วหนักหน่วงนึกที่จที่ะหนีนี นีนีไป บทวิวิ วิ เ วิ เคราะห์ห์ ห์ห์(ต่ต่ ต่ อ ต่ อ) ๔๑
รสวรรณคดีดี ดีดี ๒. พิพิ พิโพิรธวาทัทั ทั งทั ง คืคื คื อคื อ บทโกรธ บทตัตั ตั ดตั ดพ้พ้ พ้ อพ้ อต่ต่ ต่ อต่ อว่ว่ ว่ าว่ าไม่ม่ ม่ พอใจ ประชด ประชัชั ชัชั น ตัตั ตั ว ตั วอย่ย่ ย่ าย่ างบทประพัพั พั น พั นธ์ธ์ ธ์ธ์ นางผีเสื้อเหลือโกรธพิโรธร้อ ร้ ง มาตั้งช่องศีลาจะมีอยู่ที่ นางผีเสื้อเหลือโกรธพิโรธร้อ ร้ ง มาตั้งช่องศีลาจะมีอยู่ที่ไที่ไหหนน ช่ช่ช่าช่างงเเฉฉโโกกโโยยคีคีคีหคีหนีนีนีนีเเขขาาใใช้ช้ ช้ช้ ไไม่ม่ม่อม่อยู่ยู่ยู่ใยู่ในนศีศีศีศีลลสัสัสัสัตตย์ย์ ย์ มย์ มาาตัตัตัดตัดรรออนน เเขขาาว่ว่ว่าว่ากักักันกันผัผัผัวผัวเเมีมีมียมียกักักับกับแแม่ม่ม่ลูม่ลูลูกลูก ยื่นจมูกเข้ามาบ้างช่วยสั่ ยื่นจมูกเข้ามาบ้างช่วยสั่งงสสออนน แแม้ม้ ม้ นม้ นคคบบคู่คู่คู่กูคู่กูกูไกูไว้ว้ ว้ มิว้ มิมิใมิให้ห้ ห้ นห้ นออนน จจะะรราานนรรออญญรรบบเเร้ร้า ร้ า ร้เเฝ้ฝ้ฝ้ฝ้าาตตออแแยย แล้วชี้ แล้วชี้ชี้หน้าด่าอิงหึงนางเงือก ชี้หน้าด่าอิงหึงนางเงือก ทำทำทำทำ ซซบบสสออพพลลอออีอีอีตอีตออแแหหลล เเห็ห็ ห็ นห็ นผัผัผัวผัวรัรักรักรั ยัยัยักยักคคออทำทำทำทำ ท้ท้ ท้ อท้ อแแท้ท้ ท้ท้ พ่พ่พ่อพ่อกักักับกับเเข้ข้ ข้ าข้ าไไปปออยู่ยู่ยู่ใยู่ในนท้ท้ ท้ อท้ องง ทำ ปั้นเจ๋อเย่อหยิ่ ทำ ปั้ยิ่งมาชิงผัว ปั้นเจ๋อเย่อหยิ่งมาชิงผัว รระะวัวัวังวังตัตัตัวตัวใให้ห้ ห้ ดีห้ ดีดีอีดีอีอีจอีจอองงหหอองง พลางเข้นเขี้ยวเคี้ พลางเข้นเขี้คี้ยวกรามคำ รามร้อ ร้ ง เสียงกิกก้องโกลาลูกตาโพลง ขี้ยวเคี้ยวกรามคำ รามร้อ ร้ ง เสียงกิกก้องโกลาลูกตาโพลง บทวิวิ วิ เ วิ เคราะห์ห์ ห์ห์(ต่ต่ ต่ อ ต่ อ) ๔๒
รสวรรณคดีดี ดีดี ถอดบทประพัพั พั น พั นธ์ธ์ ธ์ธ์ นางผีเสื้ นางผีเสื้ สื้ อโกรธมาก เลยด่าโยคีกลับไปประมาณว่า สื้ อโกรธมาก เลยด่าโยคีกลับไปประมาณว่า เรื่รื่อ รื่รื่องผัผั ผั ว ผั วเมีมี มี ยมี ยอย่ย่ ย่ าย่ ามายุ่ยุ่ยุ่ ง ยุ่ ง แล้ล้ ล้ ว ล้ วก็ก็ ก็ หึก็ หึ หึ ง หึ งเลยพาลด่ด่ ด่ าด่ านางเงืงื งื องื อก บอกว่ว่ ว่ าว่ ากิกิ กิ น กิ นพ่พ่ พ่ อพ่ อแม่ม่ ม่ น ม่ นางเงืงื งื องื อกเข้ข้ ข้ าข้ าไปแล้ล้ ล้ ว ล้ ว ให้ห้ ห้ รห้ ระวัวั วั งวั งตัตั ตั ว ตั วไว้ว้ ว้ใว้ห้ห้ ห้ ดีห้ ดี ดีดี บทวิวิ วิ เ วิ เคราะห์ห์ ห์ห์(ต่ต่ ต่ อ ต่ อ) ๔๓
รสวรรณคดีดี ดีดี ต. สัลลาปังคพี่ ต. สัลลาปังคพี่ไพี่สย คืคื คื อคื อ การโอดคร่ำร่ำร่ำร่ำครวญ หรืรือ รื อ รื บทโศก ตัตัตัวตัวออย่ย่ย่าย่างงบบททปปรระะพัพัพันพันธ์ธ์ ธ์ธ์ ด้ด้ ด้ ว ด้ วยยแแรรงงน้น้ น้น้ออยยถถออยยททบบสสลลบบหหลัลัลับลับ แล้วก็ลับพลิกพื้นตื่ แล้วก็ลับพลิกพื้ตื่นเผยอ พื้นตื่นเผยอ ร้ร้อ ร้ อ ร้ งงเเรีรียรียรี กกลูลูลูกลูกผัผัผัวผัวเเฟืฟืฟืฟืออนนเเหหมืมืมือมือนนลละะเเมมออ ไไม่ม่ม่เม่เห็ห็ ห็ นห็ นเเธธออททออดดกกาายยดัดัดังดังววาายยปปรราาณณ ถถออดดบบททปปรระะพัพัพันพันธ์ธ์ ธ์ธ์ แรงที่เหลือน้อยทำ ให้นางผีเสื้ แรงที่เหลือน้อยทำ ให้นางผีเสื้สื้ออสสมุมุมุ ท มุ ทรรร้ร้อ ร้ อ ร้ งงไไห้ห้ ห้ แห้ แลละะสสลลบบไไปป เมื่อตื่นขึ้ เมื่ขึ้นมาร้อ ร้ งเรียรีกหาแต่สามีด้วยอาการของคนละเมอ มื่อตื่นขึ้นมาร้อ ร้ งเรียรีกหาแต่สามีด้วยอาการของคนละเมอ เมื่อไม่พบจึงทิ้งตัวลงนอนเหมือนสิ้ เมื่สิ้นใจ มื่อไม่พบจึงทิ้งตัวลงนอนเหมือนสิ้นใจ บทวิวิ วิ เ วิ เคราะห์ห์ ห์ห์(ต่ต่ ต่ อ ต่ อ) ๔๔
คณะผู้ผู้ ผู้ จั ผู้ จั จั ด จั ดทำทำ ทำทำ ๑.นางสาวกัญญารัต รั น์ จันทะแจ่ม เลขที่ ๗ ๒.นางสาวนุชนาถ นวนคำ เลขที่ ๑๙ ๓.นางสาวบุษกร บุญเนตร เลขที่ ๒๐ ๔.นางสาวพิชญา ขจรศิลป์ เลขที่ ๒๒ ๕.นางสาวรัต รั นกร ทองศรี เลขที่ ๒๖ ๖.นางสาวสิวิมล จินดาชาติ เลขที่ ๓๖ ๗.นางสาวสุวิมล สาเลิศ เลขที่ ๓๙ ๘.นายณัฐวุฒิ ไตรแก้ว เลขที่ ๔๑ ๙.นางสาวขนิษฐา อินทรีย์ รี ย์ เลขที่ ๔๒ ๑๐.นางสาวอรุโนชา เกษหอม เลขที่ ๔๓ ๑๑.นางสาวอุไรวรรณ วงศ์ศรี เลขที่ ๔๔ Section ๐๒
กุลธิดา สกุลกลาง. (๒๕๖๔). เรื่องพระอภัยมณี ตอน พระอภัยมณีหนีนางผีเสื้อสมุทร วิชาภาษาไทย ม.๓. [ออนไลน์. เข้าถึง จาก : https://anyflip.com/homepage /pcqkw คนิษา บุญชื่น. (๒๕๖๔). เรื่องพระอภัยมณี ตอน พระอภัยมณีหนีนางผีเสื้อสมุทร. [ออนไลน์. เข้าถึงจาก : https://youtu.be/zclc2jMIBY8. ซากีนะห์ อาแด และคณะ. (๒๕๖๓). E-book พระอภัยมณี ตอน พระอภัยมณีหนีนาง ผีเสื้อสมุทร. [ออนไลน์. เข้าถึงจาก : https://online.anyflip.com/ddbjc/ivam/ mobile/. อ้อ้ อ้ า อ้ างอิอิ อิ ง อิ ง