White Minimalist Poem Book Cover

BY NAWEE PINPHET

คำนำ

E-book เล่มนี้จัดทำขึ้นเพื่อให้ทุกคนที่อ่านรู้จัก
ผมยิ่งขึ้น

นาวี



1

ช่วงที่ 1

แนะนำชื่อ กับ เรื่องราวของอยู่เตรียมอนุบาล

2

สวัสดีครับผมชื่อเด็กชาย นาวี ปิ่นเพ็ชร ชื่อเล่น
ว่า ยิม
วันเกิด 9 มิถุนายน ปี พ.ศ. 2551 ปัจจุบันอายุ
14 ปี ครับ
มาฟั งเรื่ องราวของผมตั้งแต่ผมเตรียมอนุบาลกัน
ดีกว่าครับ ผมได้เรียนเตรียมอนุบาลอยู่ที่
โรงเรียน โรงเรียนนึง
(ขอไม่ระบุชื่อนะครับ เพราะจำไม่ได้ 55555)
และเมื่อผมเรียนเตรียมอนุบาลผมได้เจออะไร
มากมาย
ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนที่โรงเรียนนั้น แต่สิ่งที่ทำให้ผม
ไม่ชอบนั้นก็คือ การที่ผมเห็นพวกพี่ๆของผมนั้น
ไปโรงเรียนคนละทางกับผม แต่นั้นไม่ใช่
ประเด็นคือ ผมต้องนั่งรถไปโรงเรียนกับลุง ซึ่ง
ผมกลัวลุงมากๆเลย เวลาผมนั่งไปโรงเรียน ผม
จะเหมือนก้อนหินทันทีเลยครับ 555555
แต่สิ่งที่ผมชอบคือการที่พ่อไปส่งที่โรงเรียน
เพราะพ่อของผมจะพาไปซื้อลูกชิ้นก่อนเข้า
โรงเรียนตลอด แต่มีครั้งนึงที่มีหมาตัวนึงมาจ้อง
ผมกินและผมก็กินยั่วต่อหน้ ามันจนมันแย่งของ
ผมไปกิน 1 ไม้ ผมนั่งร้องไห้หนักมากเลย 5555
แต่ก็มีรุ่นพี่ที่โรงเรียนนั้นเข้ามาโอ๋และถาม
ห้องเรียนผมและไปส่งที่ห้องเรียน และผมก็ใช้
ชีวิตเรื่อยมา เจอกันช่วงหน้ าครับ.....

3

ช่วง
ที่ 2

ช่วงการเข้าอนุบาล และ ตอนเรียนอนุบาล

4

เรามาต่อกันนะครับ หลังจากที่ผมจบเตรียม
อนุบาล
พ่อแม่ผมก็ได้พามาสมัครที่โรงเรียนอนุบาล
สระบุรี เพื่อจะมาจับฉลาก และเมื่อวันถึงวันจับ
ฉลาก คนทั้งบ้านก็จะไปขอบนไว้ ให้ผมจับฉลาก
ได้ ซึ่งตอนเด็กๆผมก็ไม่รู้เรื่องหรอกครับ แต่สิ่ง
ที่ทำให้อยากจับฉลกได้คือ ถ้าผมจับลากได้ ผม
จะได้ของเล่น 1 ชิ้น ซี่งการต่อลองแบบนี้ผม
เลยชอบเลยครับ 555555
แต่ตอนที่ผมเข้าที่ห้องเพื่อเตรียมตัวจับฉลาก
ผมดันไม่คิดถึงเรื่องอะไรเลย และเมื่อถึงคิวที่
ผมจะได้จับฉลาก ผมก็ตื่นเต้นมากๆ และเมื่อจับ
ฉลากมาได้ ผลก็สรุได้อย่างใจหวัง คือ ผมจับได้
ซึ่งตอนนั้นผมก็ดีใจมากๆ ที่จับได้ ไม่ใช่วา
เพราะอยากเรียนนะครับ
อยากได้ของเล่น 5555555
และพ่อแม่ปมก็ได้พาไปดูชุดนักเรียนและซื้อมา
เพื่ อเตรียมตัวสำหรับการไปเรียนตอนเปิ ดเทอม
ตอนผมไปโรงเรียนครั้งแรกพ่อแม่ผมไปส่งที่
ห้อง ซึ่งความเป็นเด็กของผม ผมร้องไห้หนัก
มาก ที่จะได้อยู่ที่โรงเรียน จนครูและพี่เลี้ยงต้อง
มาจูงตัวผมเข้าห้องไป และ พ่อแม่ผมก็กลับ
ล้านไป แต่สิ่งที่ทำให้ผมอายถึงทุกวันนี้คือ......

5

(ต่อ) คือ การที่เพื่อนทุกคนของผมนั้นไม่ร้องไห้
เลยมีแค่ผมคนเดียวที่ร้องไห้ แต่ผ่านไปสักพัก
ผมก็เริ่มปรับตัวได้ และก็เรียนตาที่ครูสอน และ
เมื่อถึงตอนกลางวัน ผมก็เลิกเรียน(ช่วงแรกๆ
อนุบาลจะให้เรียนแค่ครึ่งวัน) พ่อแม่ผมก็มารับ
และมีเซอร์ไพร คือ ซื้อของเล่นให้ผมเป็นของ
ขวัญของการมาโรงเรียนวันแรก ซึ่งผมก็มีความ
สุขมากๆ และผมก็มาโรงเรียนด้วยความสุขทุก
วัน และมีช่วงนึงที่ผมได้ไปแข่งกีฬาฟุตซอล ซึ่ง
ผมได้ไปเป็นตัวแทนของเด็กอนุบาล ซึ่งผมก็
ชอบในการเล่นกีฬาผมเลยได้ไปแข่งอย่างมี
ความสุข ซึ่งผลสุดท้ายทีมของผมได้ที่ 3
เหรียญทองแดง ซึ่งมันคือเหรียญแรกของผม
และเมื่ อถึงงานกีฬาสีผมก็ได้ไปเป็ นนักวิ่งของสี
แดง เมื่อใกล้วันแข่งผมตั้งใจที่ชนะเป็นที่ 1
และพอลงสนามแข่งผมตั้งใจแข่งมากๆ แต่ผล
ออกมาผมได้ที่ 2 ซึ่งตอนนั้นผมรู้สึกผิดหวัง กับ
ตัวเองมากๆ แตไม่เป็นไรครับ เราสามารถเริ่ม
ใหม่ปีหน้ าได้ แล้วผมก็ใช้กับการเรียนตอนอยู่
ชั้นอนุบาลมา จนจบชั้น อนุบาลปีที่ 2

6

ช่วงที่ 3

ช่วงอยู่ชั้น ป.1-2

7

เมื่อผมขึ้นป.1-2 ผมได้อยู่ที่ห้อง ป.1/2-2/2 ซึ่ง
ครูห้องนี้ดุมากครับ ซึ่งผมก็ไม่ได้กลัวครูเขา
อะไรขนาดนั้น วันนั้นผมมาเรียนวันแรก พ่อผม
มาส่งที่โรงเรียน ซึ่งผมก็ไม่ได้ร้องไห้ตามพ่อ
เหมือนตอนอยุบาล ซึ่งวันนั้นก็ไม่มีอะไรที่พิเศษ
เพราะ ยังไม่มีเพื่อนที่จะคุยด้วยได้ เพราะเรา
ต่างคนต่างมาจากห้องอื่นตอนอยู่อนุบาล เมื่อ
เรียน 1-2 เดือน ผมได้มีเพื่อนสนิทอยู่คนนึงที่
ชื่อว่าเอฟ และผม 2 คน ก็พากันไปเตะบอลกัน
ทุกวัน ตอนพักเที่ยง ซึ่งผมเล่นจน ตัวผมดำ
แดดเลย ณ ตอนนั้น 55555 ซึ่งตอนนั้นเขามี
การจัดการแข่งฟุตบอล ของชั้น ป.3-6 ซึ่งนั้น
ทำให้ผมอยากเล่นฟุตบอลมากยิ่งขึ้น และตอน
ปลายปี มีการจัดกีฬาสีขึ้น ซึ่งผมได้เป็นตัวแทน
แข่งกีฬาวิ่งเปรี้ยวของสีเหลือง ซึ่งพวกผมได้
ซ้อมกันอย่างหนัก และ ผลก็คือสีผมแข่งชนะ
ได้อันดับที่ 1 แต่ว่าเห็นผมเล่น แต่ผมได้เกรด
เฉลี่ยมากกว่า 3.5 ตลอด และผมก็ได้เรียนจน
จบ ชั้นประถมศุึกษาปีที่ 1-2

8

ช่วงที่ 4

ชั้นเรียนชั้น ป.3-4

9

ชั้นป.3-4 ผมได้อยู่ห้อง 3/6-4/6 ซึ่ง 2 ปีนี้ผมได้
เป็นหัวหน้ าห้อง แต่ช่วง 2 ปีนี้ ผมดันกลายเป็น
คนที่เก่งคณิตมากๆเลยครับ เพราะผมตั้งใจ
เรียนมาก ณ ตอนนั้น แต่สิ่งที่ทำให้ผมไม่ได้
เกรดเฉลี่ยรวม 4 คือวิชาภาษาอังกฤษ เพราะ
ผมเป็นคนที่ไม่เก่งอังกฤษเลยครับ เมื่อถึงคาบ
อังกฤษทุกครั้ง ผมจะไม่มีความสุขเลย
แต่สิ่งที่ทำให้ผมมีความสุขและตื่นเต้นที่สุดตอน
ขึ้น ป.3 คือ ผมจะได้แข่งกีฬาฟุตบอล ผมได้
รวบรวมทีมกับเพื่อนที่ห้อง กับ เพื่อนที่ผมรู้จัก
มาอยู่ทีมเดียวกัน เมื่อผมส่งใบสมัครกับเสร็จ
พวกผมได้ฝึกซ้อมกันอย่างหนัก เพราะหวังจะ
ชนะ แต่เมื่อถึงวันแข่ง ทีมพวกผมก็แพ้เลยครับ
555555 แต่ไม่เป็นไรครับ ยังมีครั้งสอง ถ้าแพ้
รอบนี้คือทีมพวกผมตกรอบทันที
ก่อนถึงวันแข่งรอบที่สอง ทีมพวกผมตั้งที่จะ
แข่งมากๆ แต่พอถึงวันแข่งทีมพวกผมตั้งใจ
แข่งมากๆ แต่ผลออกมาก็ไม่ได้ดั่งใจหวังคือทีม
พวกผมแพ้และตกรอบทันที พวกผมรู้สึกเสียใจ
มากๆที่ไม่ได้ไปต่อ แต่ไม่เป็นไร ยังมีการ
แข่งขันอีกปีหน้ า และเมื่อหมดการแข่งขัน
ผมก็กลับมาตั้งใจเรียนเหมือนเดิม และก็เรียน
จบชั้นปีที่ 3 ได้เกรดเฉลี่ยมากกว่า 3.5 ซึ่งผม
ภูมิใจกับตัวเองมากๆ และเจอตอน ป.4 ครับ…