ตัวอักษรซ่อนยิ้ม ใหม่

นพ.อ�ำพล จินดาวัฒนะ

ร ว ม เ รื่ อ ง เ บ า ส ม อ ง ส นุ ก ขํ า ขั น ท่ี เ ลื อ ก ส ร ร ม า แ ล้ ว

นพ.อำ� พล จนิ ดำวัฒนะ

ร ว ม เ รื่ อ ง เ บ า ส ม อ ง ส นุ ก ขํ า ขั น ที่ เ ลื อ ก ส ร ร ม า แ ล้ ว

ตัวอักษร ซ่อนยิ้ม

อ�ำพล จินดาวฒั นะ

พมิ พ์ครงั้ แรก | มกราคม 2566 | จำ� นวน 1,000 เล่ม
จดั พิมพโ์ ดย กองทนุ สานพลัง สร้างสขุ ภาวะ
ประสานงาน : สนุ ยี ์ สขุ สว่าง

ออกแบบปก-รูปเล่ม | ไพโรจน์ ชินศริ ประภา (ครูตงิ๋ )
โทรศพั ท์ 081 343 1559 id line : piroj2504
1

คำ� นำ�

เมื่อหลายปีก่อน ผมเคยน�ำสารพัดเรื่องข�ำขัน เบาสมอง โน่น น่ี น่ัน
ทีร่ วบรวมไว้ มาท�ำเปน็ หนังสือ “หมอฮาแตก” เลม่ 1 และ เล่ม 2 เผยแพร่
ไปนานมากแลว้ มคี นชอบกันพอสมควร
คนเราทุกคน มีสารพดั อารมณ์ สุข โศกเศร้า ดใี จ เสยี ใจ ฯลฯ และมี
อารมณ์ขันร่วมอยู่ด้วย ใครมีอารมณ์ขัน ชีวิตก็เครียดน้อย ใครมีอารมณ์ขัน
น้อย กอ็ าจเครยี ดมากหนอ่ ย
เม่อื 3 - 4 ปกี ่อน มีกลั ยาณมิตรผใู้ หญค่ นหนง่ึ ถามวา่ “คณุ หมอรวมเลม่
ข�ำขนั อีกหรอื ยัง?” ผมตอบไปวา่ ยงั ไมไ่ ด้รวม แตเ่ กบ็ วตั ถุดิบไวเ้ รื่อยๆ
มาบดั นี้ โควดิ กเ็ บาบางลงไปมากแลว้ โลกหมนุ ไปเรอื่ ยๆ อะไรจะเกดิ อกี
กไ็ มร่ ู้ จงึ ไดเ้ วลาขดุ เรอ่ื งตา่ งๆ ทรี่ วมไว้ มาเลอื ก จดั กลมุ่ เรยี บเรยี ง อดี ติ ขดี เขยี น
ใหม่เพมิ่ บา้ ง รวมเลม่ ใหม่แลว้
เปลย่ี นช่ือใหมเ่ ป็น “ตวั อกั ษร ซอ่ นยิม้ ” ท่ที ่านอ่านอยนู่ ี้
ผมขอเรยี นว่า
หน่งึ เร่ืองทง้ั หลายในหนงั สือเลม่ นี้ ลว้ นเป็นเรอ่ื งไมจ่ รงิ เป็นเรื่องสมมตุ ิ
ทง้ั สนิ้ ถา้ มอี ะไรไปพอ้ งหรอื พาดพงิ ใคร กลมุ่ หมเู่ หลา่ ใด ขอเรยี นวา่ ไมม่ เี จตนา
ทางรา้ ย เปน็ เพยี งการสมมตุ เิ ทา่ นนั้ จะแสบๆ คนั ๆ บา้ ง กข็ ออภยั ไว้ ณ โอกาส
น้ี อย่าไดค้ ิดมากถงึ ขนาดตามฟอ้ งรอ้ ง เอาเปน็ เอาตายเลยนะครบั ชีวติ จะได้
ไม่เครยี ดเกินไป
สอง เรอ่ื งทงั้ หลายในหนงั สือเลม่ นเ้ี กือบทั้งหมด ผมไมไ่ ด้เขียนเอง ไดแ้ ต่
เรยี บเรียง ปรบั แต่ง ขัดเกลาส�ำนวนและภาษาตามสมควร มที ี่เขยี นเองจรงิ ๆ

2

เพียงบางเร่ืองเท่าน้ัน ดังนัน้ ทกุ เรอ่ื งจึงไม่ใช่ลขิ สิทธข์ิ องผม ผมขอคารวะคน
คิด คนเลา่ คนเขยี นคนแรกๆ และทกุ คนที่ดัดแปลงตอ่ ๆ กนั มา ความดีเหล่า
น้ันเปน็ ของทกุ ทา่ นครบั

หากมีผู้อ่านท่านใด เกิด อารมณ์หงุดหงิด ขุ่นข้องหมองใจ ผมขอ
อโหสิกรรมด้วย ขอแนะน�ำวา่ ทา่ นไมค่ วรอ่านตอ่ ไปหาหมอดีกวา่ ! ฮ่า ฮ่า ฮา่

อะไรที่สัปดี้ - สัปดนไปบ้าง ขอให้ยึดหลักของราชาการ์ตูน “ประยูร
จรรยาวงษ”์ ทบี่ อกพวกเราไวห้ ลายสบิ ปแี ลว้ วา่ “สปั ดนวนั ละนดิ จติ แจม่ ใส”

ส�ำหรับหนังสือ “หมอฮาแตก” เล่ม 1 และ 2 ของผม ซึ่งออกในยุค
อนาลอ็ ก จึงท�ำเปน็ “หนังสอื เลม่ ” ปัจจบุ ันไดแ้ ปลงเป็น “E-book” ไว้ดว้ ย
แลว้ ทา่ นสามารถสแกนอ่านตาม QR code ทใ่ี หไ้ วไ้ ด้ครับ

ส่วนหนังสือเล่มนี้ ท�ำเป็นทั้ง “E-book” ให้ทันสมัย หมอฮาแตก 1
และท�ำเป็น “หนงั สอื เล่ม” ดว้ ย เนื่องจากมีพรรคพวกเพื่อน
ฝงู ทเ่ี ปน็ คนในยคุ อนาลอ็ กอยไู่ มน่ อ้ ย ซง่ึ ถนดั อา่ นหนงั สอื เลม่
มากกวา่ กต็ อ้ งเอาใจกนั หนอ่ ย เหน็ ใจคนสงู วยั (ใกลเ้ คยี งกนั )
ทัง้ ฟนั ฟางและสายตาไม่ค่อยดีแล้ว

ขอบคุณ “กองทุนสานพลงั สรา้ งสขุ ภาวะ” ท่ีชว่ ยจัด
พมิ พเ์ ผยแพรค่ รบั
หมอฮาแตก 2

นายแพทย์อ�ำพล จนิ ดาวัฒนะ
มกราคม 2566

3

สารบญั 63

หมวดการงานการอาชพี

5 102

หมวดการหมอ หมวดการบา้ นการมงุ้

33 133

หมวดการเรียน หมวดการมวั่

4

หมวดการหมอ

5

ยิม้ สิ คอื ก�ำ ไร
เศรา้ ไป เดย๋ี วขาดทนุ

6

1. ไมเ่ ป็นไร

ในช่วงโควิดระบาดหนัก ผู้โดยสารหญิงคนหนึ่งข้ึนแท็กซ่ี
หยิบสเปรย์แอลกอฮอล์ออกมาฉีดไปท่ัวรถ พร้อมพูดกับลุงคนขับ
อย่างสุภาพวา่
“ขอโทษนะคะคุณลุง กล่ินแอลกอฮอล์มันฉุนแรงสักหน่อย
แต่หนูจำ� เป็นต้องฉีดฆา่ เชอื้ โควดิ ใหม้ ัน่ ใจ”
ลุงขับแท็กซี่ตอบอย่างสุภาพเช่นกันว่า “ไม่เป็นไรหรอกหนู
จมกู ลุงไม่ได้กลิ่นมาวนั สองสามวันแลว้ ”

7

2. หายไหม?

คนไข้โรคภูมิแพ้มาหาหมอตามนัด หลังจากมาคร้ังแรกเม่ือ
สัปดาห์ก่อน หมอวินิจฉัยว่าเป็นโรคภูมิแพ้ หมอแนะน�ำให้เปิด
หน้าต่างเวลานอน อากาศจะได้ถ่ายเทได้ดี โรคจะหายเร็ว
“เป็นอยา่ งไรบา้ งครบั ทำ� ตามทหี่ มอแนะน�ำหรือเปลา่ ” หมอ
ถามตามสตู ร
“ทำ� ค่ะ” คนไขต้ อบ
“อาการภูมิแพห้ ายไหมครับ” หมอถามซ้�ำ
“ภูมิแพ้ยังไม่หาย แต่
กระเป๋าเงิน สายสร้อย นาฬิกา
ไอโฟน หายเรยี บเลยหมอ”

8

3. ยังไมท่ ราบ

สุวิทย์ (นามสมมุติ) มีปัญหาเรื่องสมรรถภาพทางเพศลดลง
มาก จนเกิดความขัดข้องหมองใจข้ึนในครอบครัว จึงไปปรึกษา
จิตแพทย์
“ร่างกายของคุณปกติทุกอย่าง แต่ขาดการออกก�ำลังกาย
เท่านั้น คุณต้องออกก�ำลังกายให้สม�่ำเสมอ ควรว่ิงให้ได้วันละสัก
10 กโิ ลเมตร”
จติ แพทย์แนะนำ� พร้อมกบั บอกว่า “อกี 2 สัปดาหม์ าพบหมอ
เพอ่ื ประเมินผลอีกคร้ัง”
2 สปั ดาหต์ ่อมา สุวทิ ย์ก็ไดไ้ ปพบแพทย์ตามนัด
“อาการเส่ือมสมรรถภาพของคุณดีขึ้น
บา้ งหรอื ยัง” จติ แพทยถ์ าม
สุวิทย์ตอบว่า “เอ่อ...ผมก็ยังไม่
ทราบ เพราะออกวิ่งจากบ้านมาได้ 140
กิโลเมตรแล้ว ยังไม่ได้กลับเข้าบ้าน
เลยครบั ”

9

4. ไปแผนกไหน

นักเรียนหญิงชั้น ม.6 สอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ จึงไปตรวจ
สขุ ภาพเพอ่ื ขอใบรบั รองแพทยจ์ ากโรงพยาบาลไปยนื่ ใหม้ หาวทิ ยาลยั
เจา้ หนา้ ทแี่ ผนกผปู้ ว่ ยนอกแนะนำ� ใหไ้ ปแผนกศลั ยกรรม คณุ พยาบาล
เรียกเขา้ หอ้ งตรวจ
แพทยถ์ ามว่า “หนูมอี าการอะไรถึงไดม้ าหาหมอ”
นักเรียนหญิงบอกว่า “หนูไม่ได้มีอาการอะไร หนูมาขอใบ
รับรองแพทย์ไปเข้าเรียนมหาวทิ ยาลัย”
“อา้ ว แลว้ ทำ� ไมมาทีแ่ ผนกศลั ยกรรมละ่ ” แพทยส์ งสัย
“เจ้าหน้าที่เขาบอกให้มา
ทนี่ ี่ค่ะ” นกั เรียนหญงิ ตอบ
“หนูบอกเขาว่าอย่างไร”
แพทย์ถาม
“หนูบอกเขาวา่ หนเู อน็ ฯ
ตดิ ค่ะ”

10

5. ไม่ไดเ้ ป็นบ้า

เม่ือรู้ว่าสดสวยต้ังท้อง สามีของสดสวยก็ท้ิงเธอไปในทันท ี
สดสวยไปเลา่ เรอ่ื งนใี้ หเ้ พอื่ นสนทิ ฟงั เพอื่ นไดย้ นิ ดงั นน้ั จงึ ออกความ
เห็นทนั ที
“ทำ� ไมถงึ ท�ำอยา่ งนนั้ สามเี ธอคงเป็นบ้าไปแลว้ ”
สดสวยตอบว่า
“เขาไม่ไดเ้ ปน็ บ้าหรอก แตเ่ ขาเป็นหมนั ”

11

6. ขอเลอื ก

ชว่ งทโ่ี ควดิ ระบาดหนักในประเทศไทย รฐั บาลยงั จดั หาวัคซีน
ไดน้ อ้ ย เกดิ ววิ าทะเรอื่ งวคั ซนี กนั แทบทกุ วนั ชว่ งแรกๆ มแี คซ่ โิ นแวค
ต่อมากม็ ีแอสตร้าเซเนก้า ไฟเซอร์ โมเดอร์น่า
เมื่อมีวัคซีนมากขึ้น สาธารณสุขก็เปิดให้ประชาชนที่ต้องการ
ฉดี วัคซนี เลอื กชนิดวคั ซนี ได้
ท่ีสถานีกลางบางซ่ือ อาแป๊ะสูงวัยมาขอรับการฉีดวัคซีน
แบบ walk in คุณพยาบาลถามว่า “อาแป๊ะอยากฉีดย่ีห้ออะไร
ตอนน้เี รามใี หเ้ ลือกทุกย่หี อ้ คะ่ ”
อาแปะ๊ ตอบอย่างไม่ลงั เลวา่
“อั๊วขอฉดี เอก็ ซตรา้ ไวอากรา้ ”

12

7. ผิดเอง

ในยคุ สงั คมสงู วยั คุณลุงหมอชราออกตรวจคนไขท้ โี่ อพดี ี แต่
ลมื เอาแวน่ สายตามา มองเหน็ อะไรไมค่ อ่ ยชดั จงึ ออกอาการหงดุ หงดิ
เม่ือซักประวัติเสร็จก็ให้คนไข้ข้ึนนอนบนเตียงเพ่ือตรวจ
รา่ งกายตามข้นั ตอน แลว้ กม็ านั่งเขยี นประวตั คิ นไขใ้ นโอพดี กี าร์ด
“ปากกาอะไรน.ี่ ..เขยี น ไมต่ ดิ เลย” ลงุ หมอออกอาการเหวยี่ ง
พยาบาลจึงบอกวา่ “ทีค่ ุณหมอใชเ้ ขียนอยูน่ ัน้ ไม่ใชป่ ากกาคะ่
มันคือปรอทวดั ไข”้

ลงุ หมอ “อา้ ว..แลว้ ใครเอา
ปากกาผมไปไหน?”
พยาบาล “ก็คุณหมอเอา
ไ ป เ สี ย บ อ ยู ่ ที่ ก ้ น ค น ไ ข ้ บ น เ ตี ย ง
นน่ั ไง”

13

ผี ใ ต้ เ ตี ย ง

14

8. ผใี ต้เตียง

ณ ประเทศยักษใหญ่ที่การแพทย์เจริญมากที่สุดในสามโลก
ชายคนหนง่ึ ไปปรกึ ษาจติ แพทย์
“ผมไม่รู้เป็นอะไร เวลาจะเข้านอน ผมมักคิดแต่ว่ามีผีอยู่
ใต้เตยี ง ต้องกม้ ดูใต้เตียงท้งั คืน ไมเ่ ป็นอันหลับอันนอน”
“คุณเป็นมานานหรือยงั ” จติ แพทย์ถาม
“เป็นมาหลายเดอื นแลว้ ”
หลังซักประวัติและตรวจร่างกายอย่างละเอียดด้วยเคร่ืองมือ
สารพดั ชนดิ จติ แพทย์บอกกับคนไข้ว่า
“คุณเป็นโรคความกลัวอย่างรุนแรง ทางการแพทย์เรียกว่า
โรค Phobia รักษาหายได้ แต่ต้องใช้เวลาค่อนข้างนานสักหน่อย
ให้มาหาแพทยส์ ปั ดาหล์ ะ 2 วนั ผมจะต้องคอ่ ยๆ ให้ค�ำปรึกษาแก่
คุณอยา่ งต่อเนือ่ ง นานประมาณ 6 เดอื น แล้วค่อยประเมนิ อาการ
กนั อีกที ว่าคณุ จะหายกลวั ได้มากนอ้ ยเพยี งใด”
“คุณหมอคดิ ค่ารกั ษาเท่าไรครับ”
“ครง้ั ละ 100 เหรียญ เดือนหนง่ึ ก็ 800 เหรียญ หมอลดให้
พเิ ศษ เหมาจ่ายเดอื นละ 500 เหรียญ เร่มิ สปั ดาห์นีไ้ ด้เลย” วา่ แล้ว
หมอก็ใหเ้ จา้ หนา้ ท่นี ัดควิ ครั้งต่อไปทนั ที

15

คนไข้กลับออกมาจากคลินิกจิตแพทย์ด้วยความไม่สบายใจ
แล้วกห็ ายงียบไปเลย
จนกระทง่ั วนั หนงึ่ จติ แพทยพ์ บกบั คนไขโ้ ดยบงั เอญิ ที่ ซเู ปอร-์
มาร์เกต็
คุณหมอจึงถามถึงอาการกลัวผีใต้เตียงว่าเป็นอย่างไรบ้าง
ท�ำไมไมม่ าพบหมอตามนัด
คนไขต้ อบว่า “หายแลว้ ครับ”
“อ้าว! ไม่รักษา แลว้ จะหายไดอ้ ย่างไรกนั ” จติ แพทย์ถาม
“คอื วนั นนั้ ผมออกจาก
คลินิกหมอ ผมกงั วลเรื่องการ
ปว่ ย ของผมมาก และกงั วล
หนักเพ่ิมเข้าไปอีกเร่ืองค่า
รักษาเดือนละ 500 เหรียญ
มันแพงเอาเรื่อง ก่อนกลับ
บา้ น ผมก็เลยแวะผับใกล้บา้ น
ดม่ื เบยี ร์ไป 2 แก้ว บารเ์ ทน-
เดอร์คงเห็นท่าทางกังวลใจ
เขาจึงชวนผมคุย”

16

“แล้วคุณหายได้อย่างไง” จิตแพทย์ใจร้อน ถามแทรกขึ้นใน
ขณะทคี่ นไขย้ งั เล่าไมท่ ันจบ
“ผมก็เล่าอาการกลวั ผีใตเ้ ตียงใหเ้ ขาฟงั ”
“แล้วยงั ไง?” คุณหมอซกั ไซ้
“เขาบอกว่างา่ ยนดิ เดียว...กต็ ดั ขาเตยี งออกซิ”
คนไข้เล่าต่อ “วันรุ่งข้ึน ผมจึงจ้างช่างไม้มาตัดขาเตียงนอน
ออกให้ เสียเงินไปแค่ 30 เหรียญ จากนั้นผมก็ไม่กลัวผีใต้เตียง
อกี เลย”

17

9. พอดเี ลย

แม่พาลูกชายวัยรุ่นไปโรงพยาบาลศรีธัญโญ ระหว่างที่นั่งรอ
เพ่ือให้หมอตรวจ เจ้าหนุ่มหยิบบุหรี่ออกมา 1 มวน แกะกระดาษ
หมุ้ มวนบหุ รี่ออก เอายาเสน้ ยัดเข้าไปในรูจมูกท้งั 2 ขา้ ง
หมอเห็นดังน้ันก็รู้ว่าเด็กคนน้ีก�ำลังป่วย จึงพูดกับแม่ของเด็ก
ว่า “ผมวา่ ลกู ชายของคณุ กำ� ลังมปี ัญหาให้ผมช่วยเหลือแนๆ่ ”
เด็กหนุม่ ได้ยิน จึงพดู ข้นึ ว่า
“ใช่ครับหมอ หมอมีไม้ขีดไฟไหม ผมก�ำลังอยากจุดบุหรี่สูบ
อยูพ่ อดี”

18

10. ไมเ่ ปน็ ไร


คณุ ยายไปพบหมอทีค่ ลนิ กิ
“คณุ หมอคะ ยาทีห่ มอใหผ้ วั ยายไปนะ่ เขียนข้างซองวา่ เชา้
เม็ด กลางวนั เม็ด เย็นเม็ดไชไ่ หม?”
หมอหยิบซองยามาดู “ใชจ่ ะ๊ ยาย ไดผ้ ลดไี หม คณุ ตาหายหรือ
ยงั ”
ยาย “คือผัวยายสายตาไม่ดีแล้ว ตัวหนังสือมันหวัดๆ ตาแก
อา่ น ม.มา้ เปน็ ย.ยกั ษ์ ยายกเ็ ลยโดนเตม็ ๆ ทง้ั เชา้ กลางวนั เยน็ เลย”
หมอทำ� ท่าตกใจ “หมอต้องขอโทษคุณยายด้วย เดย๋ี วหมอจะ
เขยี นตวั บรรจง ตวั โตๆ ให้
ชดั ๆ จะได้ไม่อา่ นผิดอีก”
ยาย “ไม่เป็นไร
หรอกหมอ ยายแค่อยาก
จะให้หมอเขียนเพ่ิมก่อน
นอนอีกซกั เมด็ ”

19

11. ดว้ ยเทคโนโลยี

ณ ประเทศแห่งหน่ึง ด้วยเทคโนโลยีทางการแพทย์สมัยใหม่
สามารถทำ� ใหห้ ญงิ วยั 80 ปี ตงั้ ทอ้ งได้ แลว้ ยายกค็ ลอดลกู ออกมาได้
อย่างปลอดภัยเป็นรายแรกของโลก
ญาติของหญิงชราทราบข่าวก็พากันมาเย่ียมมากมาย ทุกคน
กอ็ ยากเห็นหน้าเดก็ นอ้ ยลูกของยาย
ญาติคนหนึ่งถามขึ้นว่า “ลูกยายอยู่ไหนละ ขอดูหน้าหน่อย
อยากอ้มุ เดก็ จัง”
หญิงชราตอบวา่ “เดีย๋ วก็ไดเ้ หน็ แตย่ ังไม่ใช่ตอนน้ี”
ญาติชวนคยุ เร่ืองอน่ื ไปเรื่อยๆ สักพกั กถ็ ามอกี ว่า
“ลูกยายอยู่ไหน ขอดูหน้าหน่อยได้
หรอื ยงั ”
หญงิ ชราตอบยำ�้ อีกวา่ “ยงั ไม่ใช่ตอน
น้”ี
ญาตถิ ามตอ่ วา่ “อา้ วทำ� ไมล่ ะ่ แลว้ เมอื่
ไหร่จะได้เห็นหน้าเดก็ น้อย?”
หญงิ ชราตอบวา่ “ฉนั จำ� ไมไ่ ดว้ า่ วางไว้
ตรงไหน เดีย๋ วรอเขาหิวนมแลว้ รอ้ งไห้ กจ็ ะ
รู้เองแหละว่าวางไวต้ รงไหน”

20

12. ใจเขาใจเรา


ท่อประปาท่ีบ้านนายแพทย์ผู้อ�ำนวยการโรงพยาบาลใหญ่
ช�ำรุดกะทันหัน คุณหมอจึงโทรฯ ตามให้ช่างประปามาซ่อมด่วน
เมอื่ ซอ่ มเสรจ็ ชา่ งประปากส็ ง่ บลิ มาเกบ็ เงนิ พอเหน็ ราคาคา่ ซอ่ มแพง
มาก คุณหมอจึงพูดวา่
“อะไรกัน ค่าซ่อมประปาแค่นี้ท�ำไมแพงขนาดน้ี ขอต่อรอง
ลดราคาลงบา้ งไดไ้ หม”
ชา่ งประปาตอบวา่ “ไมไ่ ดค้ รบั ตอนผมปว่ ยไปหาหมอ คา่ รกั ษา
กแ็ พงมหาโหดกวา่ น้ี โรงพยาบาลไม่เคยลดใหส้ ักบาท”

21

13. หมอไปกนิ ยาก่อน


จิตแพทยค์ ุยกับคนไข้
คนไขถ้ าม “ทำ� ไมกบถึงบนิ ได”้
หมอ “ไมร่ ้ซู ิ ท�ำไมมันถงึ บินได้ละ่ ”
คนไข้ย้มิ พอใจทเ่ี หน็ หมอตอบไมไ่ ด้
“ง่ายมาก เพราะมันกินยาวิเศษเข้าไป
นะ่ ซิ”
คนไขถ้ ามตอ่ “แลว้ ทำ� ไมงถู งึ บนิ ได”้
คราวนีห้ มอรทู้ นั ยิม้ แลว้ ตอบ “กเ็ พราะมันกนิ ยาวิเศษนะ่ ซิ”
คนไข้ย้ิมพอใจเป็นคร้ังท่ี 2 “ผิด เพราะมันกินกบเข้าไปต่าง
หาก ฮ่าๆๆ”
หมอชักเร่ิมมึนเล็กน้อย คนไข้ถามต่อ “แล้วท�ำไมนกอินทรี
ถงึ บินได”้
หมอตอบอย่างมัน่ ใจ “กเ็ พราะนกอินทรีกนิ งเู ข้าไปไง”
คราวน้ีคนไข้หัวเราะน�้ำตาเล็ด พร้อมท้ังพูดว่า“หมอจะบ้า
แล้วเหรอ นกอินทรีมนั ไมต่ อ้ งกินอะไร มันก็บนิ ได้อยแู่ ลว้ น”่ี
หมอ “เอ่อจรงิ เดยี๋ วหมอไปกนิ ยาก่อน”

22

14. อยา่ เถียงหมอ


คนไขช้ ายคนหนงึ่ เบอ่ื หนา่ ยภรรยามาก เพราะชอบใชง้ านเขา
ท้ังวัน แถมบ่นว่าไม่เคยหยุดหย่อน จึงตัดสินใจแกล้งตาย ภรรยา
ตกใจ รบี โทรเรยี กกู้ภยั 1669 มารับไปโรงพยาบาล
คนไขถ้ ูกเข็นเขา้ ไปในห้องฉุกเฉนิ ในลกั ษณะท่ีแน่น่ิง มีภรรยา
ว่ิงตามเข้ามาด้วยความตกใจ พดู ว่า “คุณหมอช่วยดว้ ยนะคะ ฉันยงั
ไม่อยากใหเ้ ขาตาย”
หมอใหภ้ รรยาคนไขอ้ อกไปรอนอกหอ้ ง แลว้ ทำ� การตรวจคนไข้
ซงึ่ แกลง้ ตายเหมอื นมากๆ จนหมอเชอื่ วา่ ตายแลว้ จรงิ ๆ สกั ครจู่ งึ เรยี ก
ภรรยาเข้ามาในหอ้ งแล้วบอกว่า“ผมเสียใจด้วย สามีคณุ ตายแลว้ ”
คนไข้ไดย้ ินดังนัน้ ก็ตกใจ เพราะแค่แกล้งตาย หมอดันวินจิ ฉยั
ว่าตายจริงๆ จึงลืมตาขึ้น แล้วบอกกับ
หมอวา่ “ผมยงั ไม่ตาย”
ภรรยาเห็นดังน้ัน รีบตวาดทันที
ดว้ ยความเคยชนิ “นค่ี ณุ หยดุ พดู หมอเขา
บอกวา่ ตายกต็ ายซิ”

23

15. พอกนั


หนุ่มไปรา้ นขายยา “ขอซื้อยาหน่อย”
เภสชั กร “เป็นอะไร?”
หนมุ่ “เป็นเม็ด ไมเ่ อายาน�ำ้ ”
เภสชั กร “หมายถงึ เป็นโรคอะไร?”
หนมุ่ “ผมชอบปวดหวั ตอนเย็นๆ”
เภสชั กร “ถ้าชอบ ง้ันกไ็ มน่ า่ จะตอ้ งกนิ ยา”

24

16. ยาไดผ้ ล แต.่ ..

สาววยั กลางคนไปตรวจสขุ ภาพ
ทุกอย่างปกติ เธอปรึกษาหมอว่า
“ฉันไม่ได้มีอะไรกับสามีมาเป็นปีแล้ว
หมอมียาอะไรใหเ้ ขากินไหม”
“เขาเคยกินไวอะกร้าไหม”
“เขาไม่ยอมกินยาอะไรสัก
อย่าง”
“งั้นเอายาน่ีไป เป็นยาปลุก
เซ็กซอ์ อกฤทธร์ิ วดเร็ว บดแลว้ แอบใส่
กาแฟให้เขาดม่ื ” หมอแนะนำ�
หลายวันผ่านไป เธอกลับมาหาหมออีกครั้ง หมอถามความ
คืบหนา้ “ยาทีผ่ มให้ไป ได้ผลดีไชไ่ หม”
เธอบอกหมอวา่ “ไดผ้ ลดี แตแ่ ยม่ ากเลยหมอ”
“เปน็ ยังไง” หมอถาม
“ฉันท�ำตามที่หมอแนะน�ำทุก
อย่าง เม่ือสามีฉันด่ืมกาแฟเข้าไป
แป๊บเดียว เขาก็จัดการฉันท่ีโต๊ะกาแฟ
เลย นเี่ ป็นครง้ั แรกในรอบหลายปี”

25

หมอ “กด็ แี ลว้ น่คี ุณ ยินดีด้วย”
“แล้วที่วา่ แย่ แยย่ ังไง” หมอถามต่อ
เธอก้มหนา้ ด้วยความอาย แล้วตอบว่า
“คือว่า วันนั้นเราไปด่ืมกาแฟท่ีร้านกาแฟที่ห้างน่ะซิหมอ
ตอนนีฉ้ ันไมก่ ลา้ ไปที่ร้านนน้ั อีกแลว้ ”

26

17. อ้วน

เพ่ือนเกา่ ไม่ไดเ้ จอกันนาน บังเอญิ มาพบเจอกนั
เพอ่ื น 1 “เฮ้ย ทำ� ไมมงึ อว้ นนกั วะ”
เพ่ือน 2 “เม่ือเช้ากูออกจากบ้านมา เห็นกระรอกไต่สายไฟ
หนา้ บ้าน”
เพื่อน 1 “แลว้ มนั เกี่ยวอะไรกับท่มี ึงอ้วน”
เพือ่ น 2 “แลว้ ทก่ี อู ้วน มันเกยี่ วอะไรกบั มงึ ”

27

18. มนษุ ยป์ า้

ประเทศเขา้ สูย่ คุ สงั คมสงู วัย คนไขก้ ็มากขึน้ ตามไปด้วย
ที่หน้าห้องตรวจโรคผู้ป่วยนอกของโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง
มคี นไขน้ งั่ รอควิ ตรวจเปน็ จำ� นวนมาก แลว้ จๆู่ กม็ ผี หู้ ญงิ วยั ปา้ คนหนงึ่
เดนิ พรวดพราดก�ำลังจะเปดิ ประตูเขา้ ไปในห้องตรวจ
หญงิ วัยกลางคนท่นี ง่ั รอตรวจมานานแลว้ มอื ไวมาก ควา้ แขน
ปา้ ไว้ พร้อมพูดวา่
“มนุษย์ป้าอย่าแซงคิวคนอื่นซิ พวกฉันน่ังรอตรวจนานแล้ว
จะมาแซงกนั ไดอ้ ยา่ งไง”
พยาบาลหนา้ ห้องรบี พดู ขึ้นว่า
“คุณอย่าดึงแขนคุณหมอซิคะ
หมอมาตรวจคนไข”้

28

19. นับเลข

คนไข้ชายมาหาหมอด้วยอาการนอนไม่หลับ หมอให้น�้ำมัน
กญั ชาสตู รอาจารย์เดโชไปหยอดใต้ลิน้ ก่อนนอน ก็ไมไ่ ดผ้ ล ... คนไข้
กลับมาหาหมออีกคร้ัง หมอจึงส่งไปปรึกษาจิตแพทย์ จิตแพทย์
แนะน�ำให้ฝึกจติ ทำ� ใจ โดยให้นับเลข “นบั ไปเร่อื ยๆ เด๋ยี วกห็ ลบั เอง
แหละ”
1 สปั ดาห์ผ่านไป คนไขก้ ลบั ไปพบจิตแพทย์ตามนัด “เป็นไง
บ้าง นบั เลขแล้วนอนหลบั ดีไหม” จติ แพทยถ์ าม
“ไมไ่ ดผ้ ลครับ สะดุง้ ตน่ื ตลอดเวลา” คนไขบ้ อกหมอ
“มนั เปน็ ยงั ไงกนั ” หมอถาม
“พอผมเอนหลงั ลงนอน กเ็ รมิ่ นบั ไป
เรอื่ ยๆ กค็ ลา้ ยๆ จะหลบั แตพ่ อนับถงึ 9
ผมสะดงุ้ ตื่นลกุ ข้นึ ทกุ ทเี ลย” คนไข้วา่
“ทำ� ไมมันเป็นอยา่ งนัน้ ” จิตแพทย์
สงสยั คนไขต้ อบว่า “ผมเป็นอดีตนกั มวย
ครับ พ่ีเล้ียงสอนไว้ว่าเม่ือได้ยินนับถึง 9
เมอ่ื ไร ตอ้ งรบี ลกุ ”

29

20. จติ ใต้สำ�นกึ

กลุ่มหญิงแม่ลูกอ่อน 4 คน จูงลูกน้อยคนละคนไปปรึกษา
จิตแพทย์เกีย่ วกับเรอ่ื งสภาพจติ จติ แพทย์ใชว้ ธิ บี ำ� บัดหมู่
“คุณแม่ท้ัง 4 คน ล้วนแต่มีสิ่งครอบง�ำจิตใจอยู่ลึกๆ โดยไม ่
รตู้ วั แตม่ ันจะสะท้อนออกมาอย่างเหน็ ได้ไมย่ าก”
จิตแพทย์กล่าวโดยรวม แล้วก็หัน
ไปทางแม่คนแรก “คุณมีจิตใจจดจ่ออยู่
ทเี่ รอื่ งกนิ คณุ ถงึ ไดต้ งั้ ชอื่ ลกู วา่ ลกู กวาด”
จิตแพทย์หันไปทางคุณแม่คนท่ี
สอง “คุณเองก็มีจิตใจจดจ่ออยู่ที่เร่ือง
เงนิ ๆ ทองๆ คณุ ถงึ ตงั้ ชอื่ ลกู วา่ แบงก”์
“สว่ นคณุ ” จิตแพทยห์ ันไปหาคุณ
แม่คนที่สาม “คุณมีจิตใจจดจ่ออยู่กับ
ของมนึ เมา คุณถึงได้ตง้ั ชอื่ ลูกว่า เบยี ร์”
ไม่ทันที่จิตแพทย์จะพูดอะไรต่อ
คณุ แมค่ นทส่ี กี่ ค็ วา้ มอื ลกู ชายแลว้ กระซบิ
กระซาบบอกว่า “เรากลับบ้านกันเถอะ
บักห�ำน้อย”

30

21. เชค็ ให้ชดั

สารวตั รหนุ่มไปหาคณุ หมอสาวสวย ซ่งึ เพิ่งจบมาบรรจุใหมท่ ี่
โรงพยาบาลชุมชน
“เปน็ อะไรมาคะ” หมอสาวถาม
สารวัตรหนมุ่ ตอบ “เป็นใจสนั่ ๆ นะ่ ครบั ”
“เป็นตลอดเวลาหรอื เปน็ ตอนไหน” หมอสาวถาม
“เปน็ บางคร้งั ครบั ”
“คุณออกก�ำลังกายบ้างไหม”
หมอสาวถามตอ่
“ออกบ้างครับ แต่ใจสั่นน่ีเพิ่ง
เป็นมาไมน่ าน”
หมอสาว “ข้ึนไปนอนบนเตียง
เดย๋ี วหมอจะตรวจร่างกายคณุ กอ่ น”
ในขณะทห่ี มอสาวจะเรมิ่ ตรวจ
รา่ งกาย สารวตั รหนมุ่ พดู ว่า
“คณุ หมอครบั เวลาทค่ี ณุ หมอ
ยืนใกล้ๆ ผม ผมยิ่งใจสั่น หัวใจผม
เต้นไม่เป็นจังหวะเลยครับ”

31

“คณุ หมอครับ ผมปว่ ยเป็นอะไรมากไหมครับ”
หมอสาวพูดวา่ “คุณนอนรอบนเตยี งแป๊บนะ”
วา่ แลว้ หมอสาวกก็ ลบั มานงั่ ทโี่ ตะ๊ ตรวจ หยบิ โทรศพั ทห์ มอถอื
ขนึ้ มาดู
“คณุ หมอครับ คณุ หมอกำ� ลังตรวจผมอยู่ คณุ หมอไมค่ วรเล่น
มือถอื นะครับ” สารวัตรหนมุ่ ติง
หมอสาวตอบวา่ “พอดีสามฉี นั ไลน์มาหา บอกวา่ กำ� ลงั จะมา
รับ”
“แล้วฉันก็เลยถือโอกาสเปิดกูเก้ิลเช็คข้อมูลทางวิชาการ
ใหแ้ นช่ ัดว่า โรคทีค่ ุณเป็นเนี่ย จะตายใน 3 วนั หรือ 7 วัน?”

32

ห ม ว ด ก า ร เ รี ย น

33

1. ไมแ่ ก่เกินเรยี น

ในห้องเรียนชั้นประถมปีท่ี 4 ครูประจ�ำช้ันสอนนักเรียนว่า
“ในโลกน้ี ไมม่ ใี ครแก่เกินเรียน”
“เธอวา่ จริงไหม” ครถู ามเดก็ ชายสมชาย
สมชายตอบอย่างมั่นใจ
“จริงครบั เพราะพ่อผมกย็ ังเรียนอยเู่ ลย”
“พ่อเธอเรียนอะไร อยทู่ ไี่ หน” ครถู าม
สมชายตอบ “ไมร่ ้คู รับ”
“แลว้ เธอร้ไู ดย้ งั ไงว่าพอ่ เธอยังเรียนอย”ู่ ครถู าม
สมชาย “กเ็ หน็ แม่บ่นว่าพักนี้พอ่ ไมค่ อ่ ยท�ำการบ้านครบั ”

34

2. ทำ�แทนไมไ่ ด้

เด็กชายแดงมาโรงเรียนสาย ครูประจ�ำชน้ั ถามหาสาเหตุ
“ทำ� ไมวันนเี้ ธอมาโรงเรียนสาย”
“เช้าวันน้ี แม่วัวที่บ้านถึงเวลาต้องผสมพันธุ์พอดี แม่ให้ผม
จูงพอ่ วัวไปผสมพันธุ์กบั แม่วัว ก็เลยมาโรงเรียนสายครับ”
“ท�ำไมแมเ่ ธอไมใ่ ห้พอ่ เธอทำ� แทน” ครูถามต่อ
“พอ่ ผมผสมพันธแุ์ ทนพอ่ ววั ไมไ่ ดค้ รบั ”

35

3. มาจากไหน


วันน้ีหนูน้อยวัย 3 ขวบ กลับมาจากโรงเรียนเตรียมอนุบาล
ด้วยความเศรา้ หมอง ผดิ กับทกุ วันท่สี ดชื่นรา่ เรงิ มาก คณุ พ่อคณุ แม่
ร้สู ึกกังวล ชว่ งรบั ประทานอาหารเยน็ จงึ ถามลกู สาวว่าไปโรงเรียน
วนั นี้ มีเรือ่ งไม่สบายใจอะไรมาหรือเปล่า เล่าใหพ้ ่อแมฟ่ งั ได้
หนูน้อยถามว่า “หนูอยากรู้ว่าหนูมาจากไหน? วันนี้คุณครู
ถามหนู หนตู อบไม่ได้”
คุณพ่อคุณแม่ได้ฟังดังนั้นก็เข้าใจในความทุกข์ของลูกน้อย
แตก่ ็ยังไม่รูว้ า่ จะบอกลูกสาวอย่างไรดี คณุ แมจ่ ึงพดู ขึน้ ว่า
“เอาไว้พรุ่งนต้ี อนอาหารเช้า แม่จะบอกหน”ู
คืนนน้ั สองสามีภรรยาปรึกษากนั อยา่ งเครง่ เครียด วา่ จะบอก
ให้ลกู เข้าใจงา่ ยๆ ไดอ้ ย่างไรดี ในทสี่ ดุ กค็ ดิ วธิ ีอธิบายได้
วันรงุ่ ขน้ึ ชว่ งอาหารเชา้ คณุ แม่รบั หน้าทอี่ ธบิ าย “ทีห่ นถู าม
แม่เมื่อวาน วา่ หนูมาจากไหน แมจ่ ะเลา่ ใหห้ นฟู งั นะ”
หนูน้อยพยักหน้า
“หนูเหน็ นกสองตวั นัน่ ไหม?” คุณแม่พูดพรอ้ มกับชใี้ หล้ กู สาว
ดูนกเขา 2 ตัวที่เกาะอยู่ท่สี ายไฟฟ้าหนา้ บา้ น
“เห็นค่ะคณุ แม่” ลูกน้อยตอบ

36

“นกสองตัวนั่นมันรักกัน มันอยู่ด้วยกัน แล้วตัวเมียก็ตั้งท้อง
ออกไข่ กกไข่ แลว้ ลกู นกกอ็ อกมาจากไข”่
หนนู ้อยทำ� หน้างงๆ
“หนูกเ็ หมือนกัน พ่อแมร่ กั กนั มาอยู่ดว้ ยกนั แล้วแมก่ ็ตงั้ ทอ้ ง
แม่คลอดหนู หนูก็ออกมาจากท้องแม่ หนูมาจากพ่อจากแม่นี่ไง”
คุณแม่อธบิ ายอย่างชา้ ๆ
หนูนอ้ ยยงั ท�ำหน้างงมาก แลว้ พดู ว่า
“ท�ำไมมันยากจัง เมื่อวานคุณครูถามเพ่ือนหนูว่ามาจากไหน
เพือ่ นหนูเขาตอบวา่ มาจากอยธุ ยา”

37

4. เซ็นได้

เดก็ ชายหนงึ่ วยั ประถมตน้ ปว้ นเปย้ี นอยกู่ บั พอ่ ทกี่ ำ� ลงั นงั่ เลน่
ไอแพด
“พ่อครบั ถ้าปิดไฟมดื พอ่ คิดวา่ พ่อเซน็ ชอื่ ไดไ้ หมครับ” หน่ึง
ถามพอ่
“ได้ซิลูก พ่อเซน็ ชอ่ื จนช�ำนาญแล้ว ไมต่ ้องมองเห็นกเ็ ซ็นได้”
พอ่ ตอบ
หนึ่งจึงพดู ตอ่ ว่า
“งั้นดีครับ เดี๋ยวผมจะปิดไฟ แล้วพ่อช่วยเซ็นช่ือรับทราบ
ผลการสอบในสมดุ พกให้หนงึ่ ด้วย”

38

5. ตอ้ งรเู้ วลา


เดก็ นกั เรียนช้ันอนบุ าล 3 คนคยุ กนั
คนที่ 1 “โตข้ึนฉันจะเป็นนักบินอวกาศ เดินทางไปเหยียบ
ดาวองั คารเป็นคนแรกให้ได”้
คนท่ี 2 “ฉันก็จะเป็นนักบินอวกาศ ไปเหยียบดาวเสาร ์
เป็นคนแรกเช่นกัน”
คนท่ี 3 “ส�ำหรับฉันนะ ฉันจะข้ึนไปเหยียบดวงอาทิตย์
เปน็ คนแรกเลยนะเธอ”
เพอื่ น 2 คนจงึ ทักขึน้ ว่า “ดวงอาทิตย์มนั ร้อนมาก เธอไมม่ ีวัน
จะไปเหยียบได้แน่”
คนที่ 3 ตอบเพือ่ นว่า “พวกเธอนี่ไมฉ่ ลาดเอาเสียเลย ฉันจะ
ไปเหยียบตอนกลางคนื จ้า”

39

6. ผสมผสาน

ในระบบการศึกษาสมัยใหม่ มีการบูรณาการวิชาต่างๆ เข้า
ด้วยกนั ไมแ่ ยกวิชาแบบตายตวั ครูมอบโจทย์ให้นักเรยี นช้นั มธั ยม-
ต้นตอนปลาย เขียนเรียงความ โดยให้มสี าระส�ำคัญเกย่ี วกับศาสนา
เพศศกึ ษา และคุณธรรม
นักเรียนทั้งชั้นครุ่นคิดเขียนเรียง-
ความกนั อย่างเตม็ ที่ เพราะตอ้ งบูรณาการ
ความรู้ 3 สาขาเขา้ ดว้ ยกนั ซง่ึ มนั ไมง่ า่ ยนกั
เวลาผ่านไปไม่ถึง 10 นาที นักเรยี น
หญิงที่น่ังท้ายห้อง ยกมือบอกครูว่าเขียน
เสร็จแล้ว
ครูจึงให้เธอออกมาอ่านให้เพื่อนฟัง
ทหี่ นา้ ช้ัน เรียงความของเธอสน้ั มาก
“โอ้พระเจ้า... ฉันท้อง... แล้วใคร
จะรับผิดชอบเนย่ี ”

40

7. ไปไม่ได้


หลวงพอ่ สอนวชิ าสดุ ทา้ ยของวนั ใหน้ กั เรยี นเรยี นเรอ่ื งเกย่ี วกบั
นรกและสวรรค์ “ในนรกมีแต่ความโหดรา้ ย ทุกขท์ รมาน ทำ� ใหเ้ จบ็
ปวด หาความสุขใดไม่ได้เลย” หลวงพ่อว่า “บนสรรค์มีแต่ความ
งดงาม มนี างฟา้ มคี วามสะดวกสบาย รนื่ เรงิ บนั เทงิ ใจ มแี ตค่ วามสขุ ”
แล้วหลวงพ่อก็ถามนักเรียนว่า “ฟังอย่างน้ีแล้ว ใครอยากไป
เทีย่ วนรกยกมอื ข้นึ ” มีนักเรยี นจอมแกน่ 2-3 คนยกมือ
“ใครอยากไปเที่ยวสวรรค์ยกมือขึ้น” นักเรียนเกือบทั้งห้อง
ยกมือ หลวงพ่อเหลือบไปเห็นนักเรียนหญิงคนหน่ึงไม่ยกมือทั้ง 2
รอบ จึงถามว่า “เธอไม่อยากไปเที่ยวนรกหรือสวรรค์แบบเพื่อนๆ
บ้างเลยหรือ”
นักเรียนหญิงตอบว่า
“หนูไปไม่ได้ แม่ส่ังว่าเรียน
เสร็จช่ัวโมงน้ีแล้ว ให้รีบกลับ
บา้ นทนั ทีคะ่ ”

41

8. เรยี กอะไร


ณ บ้านหลังหนึ่ง ลกู ชายวยั เรม่ิ ร่นุ ขอเรยี นรู้กบั พอ่
ลูกชาย “พอ่ ครับ ถา้ มีเซ็กซก์ บั คนรกั เรยี กไรครบั ”
พ่อ “เรยี กว่า make love”
ลูกชาย “แลว้ ถา้ ผมมเี ซก็ ซก์ บั เพอ่ื น เรยี กไรครบั ”
พ่อ “เรียกว่า make friend มั้ง”
ลกู ชาย “แลว้ ถา้ ไปมเี ซก็ ซห์ มกู่ บั พวกโคโยต้ี พรติ ตล้ี ะ่ เรยี กไร
ครับ”
พ่อ “เรียกพ่อดว้ ยนะลกู ”

42

9. แก้ไมย่ าก

รัฐมนตรี ปลัดกระทรวงศึกษา ประเทศสารขันธ์และคณะ
ไปตรวจเยี่ยมโรงเรียนในชนบท เมื่อเข้าไปในห้องเรียนช้ัน ป.4
เห็นลูกโลกจ�ำลองขนาดเท่าลูกฟุตบอลต้ังอยู่บนโต๊ะครูที่ด้านหน้า
หอ้ ง รัฐมนตรีถามวา่
“นักเรียนคนไหนสอบได้ที่ 1”
ครปู ระจ�ำช้นั ตอบวา่ “ด.ญ. กชกรคะ่ ”
“กชกร เธอรู้ไหมว่าทำ� ไมแกนลกู โลกเอยี ง 23.5 องศา”
“หนไู มร่ คู้ ะ่ แตห่ นไู มไ่ ดท้ ำ� มนั เอยี งนะคะ” เดก็ เกง่ ทส่ี ดุ ในหอ้ ง
ตอบ
ด.ช. สมชาย สายเสมอ เดิน
เขา้ มาในหอ้ งพอดี รฐั มนตรจี งึ ถาม
เด็กชายสายเสมอ ว่า “นีเ่ ธอ เธอ
รู้ไหมว่าท�ำไมแกนโลกเอียง?”
พรอ้ มกับชีม้ ือไปที่ลกู โลกจำ� ลอง
ด.ช. สมชาย “จะมาโทษผม
ไม่ไดน้ ะครบั ผมเพงิ่ เดนิ เข้ามา”
ครปู ระจำ� ชน้ั “อยา่ โทษเดก็
เลยค่ะ ตอนตรวจรับของมาจาก

43

พัสดุ มนั ก็เอียงอยา่ งนอี้ ยูแ่ ล้วค่ะ”
ครูใหญ่จึงพูดข้ึนว่า “ผมต้องขอโทษที่เจ้าหน้าที่พัสดุและ
กรรมการตรวจรบั คงตรวจไมล่ ะเอยี ดเท่าทคี่ วรครบั ”
ผู้อ�ำนวยการเขตพ้ืนท่ีการศึกษาเห็นท่าไม่ดี จึงพูดข้ึนว่า
“งนั้ เด๋ียวผมจะขอตงั้ งบประมาณซอ่ มใหโ้ ดยเร็วครับ”
ปลัดกระทรวงร่วมฟังอยู่ด้วยแบบไม่สบายใจ ถอนหายใจ
แล้วพูดว่า “ท่านรัฐมนตรีครับ งบประมาณตามสเป็กคงต่�ำไป
เดย๋ี วผมจะสง่ั ใหร้ องปลดั รบี ขอปรบั เพมิ่ วงเงนิ ไปทส่ี ำ� นกั งบประมาณ
ซอ้ื ลกู โลกจ�ำลองรนุ่ ต่อๆ ไปจะไดไ้ มเ่ อยี งครบั ”

44

10. วา่ ตามครู

ท่ีโรงเรียนประถมต้นประจ�ำจังหวัดแห่งหน่ึง ครูสอนค�ำผวน
ใหน้ ักเรียนเพอื่ ฝึกสมองเดก็ และให้นักเรยี นสนใจเรยี น
ครู “อดิ ตะระดุด” นักเรียนพดู พรอ้ มกนั “อุดตะระดดิ ”
ครู “ร้ายมาก” นกั เรียน “รากไม้”
ครู “สรุ ธี านาด” นกั เรยี น “สรุ าดธาน”ี
ขณะสอนอยู่นั้น มีศึกษานิเทศก์สาวมา
ตรวจเย่ียมการเรียนการสอน เปิดประตู
หอ้ งเรยี นเขา้ มาพอดี นกั เรยี นทง้ั หอ้ งตา่ งกห็ นั
ไปมองศกึ ษานิเทศก์สาวกันหมด
ครูจงึ พูดว่า “นกั เรียน ... หันมาทางนี้”
นักเรียนท้ังห้องตอบพร้อมกันด้วยเสียง
ดงั ว่า
“นกั เรยี น ... มาทางนน้ั ”

45

11. ตามความถนดั


ตน้ เดอื นเมษายนปกี อ่ น ทหี่ อ้ ง ม.1/1 ของโรงเรยี นสหวทิ ยา
แหง่ หนึ่ง ครูลาไปเชง็ เม้งบรรพบรุ ุษ ไมไ่ ด้มาสอน แถมนักเรยี นกม็ ี
มากนั ไม่ถงึ 10 คน
เจา้ หมึก หัวโจกประจ�ำห้อง รเิ ริม่ ชวนเพ่อื นๆ ว่า “พวกเรามา
เปน็ ครสู อนกนั เองดีกว่า ไอม้ ืด มงึ ชอบปลกู ต้นไม้ มงึ เป็นครูเกษตร
นะ”
“เออดี” ทุกคนเหน็ ด้วย
“ไอ้แก้ว มึงชอบชกต่อย มีเรื่องกับเขาไปท่ัว แอบเล่นพนัน
บอลอกี ด้วย มึงเปน็ ครพู ละแลว้ กนั ” เพือ่ นอีกคนว่า
“ยัยม้ิลก์ เธอเป็นคนกินยาก ชอบเลือกอาหาร เธอเป็นครู
สขุ ศึกษาแล้วกัน”
“ส่วนเธอ เป้ิล เธอเอาแต่แตง่ ตัว เขยี นหน้าทาปาก เธอปน็ ครู
ศิลปะก็แลว้ กนั ”
“เออดี” ทุกคนเห็นดว้ ย
“ไอ้แห้ว มึงชอบเล่นไพ่ ชอบคิดเลข มึงเป็นครูคณิตศาสตร์
นะ” ไอม้ ดื ว่า
ไอ้แห้วเงยี บมานาน ก็พูดขึ้นว่า

46

“ไอห้ มกึ ตวั ดี มงึ เปน็ อะไรดี มงึ ชอบมาโรงเรยี นสายเปน็ ประจำ�
ชอบหลบออกนอกโรงเรียนบ่อยๆ ขาดเรียนประจ�ำ ท�ำอะไรไมเ่ ป็น
ชนิ้ เป็นอัน กวู ่ามึงเป็นผูอ้ �ำนวยการโรงเรยี น เหมาะสุด”
แลว้ ไอ้แหว้ กต็ บทา้ ยว่า
“อกี หนอ่ ยมงึ กจ็ ะไดเ้ ลอื่ นเปน็ ผอู้ ำ� นวยการเขตพนื้ ทกี่ ารศกึ ษา
แน่ๆ”

47

12. สารภาพบาป


เด็กชายสามคนไปสารภาพบาปกบั หลวงพ่อ
“ลกู ท�ำบาปอะไรหรือ” หลวงพอ่ ถามเดก็ คนแรก “ผมพดู คำ�
หยาบกบั แมค่ รบั ” เดก็ คนแรกสารภาพ
“ไปดื่มน้ำ� ศกั ด์สิ ิทธิ์ในอา่ งน่ัน แล้วบาปลกู จะหมดไป” หลวง
พ่อบอกดว้ ยความเมตตา
“แล้วลูกล่ะ ท�ำบาปอะไร”
หลวงพอ่ ถามเดก็ คนทส่ี อง “ผมขโมย
ดนิ สอของเพื่อนครับ” เด็กคนทส่ี อง
สารภาพ “ไม่ร้ายแรงมาก วันหลัง
อย่าท�ำอีก ไปด่ืมน�้ำศักด์ิสิทธ์ิในอ่าง
น่ัน แล้วบาปของลูกจะหมดไป”
หลวงพอ่ สอนและแนะนำ�
“แล้วลูกล่ะ ท�ำบาปอะไร”
หลวงพ่อถามเดก็ คนท่ีสาม
“ผมฉ่ีใส่น้�ำศักดิ์สิทธิ์นั่นครับ
หลวงพอ่ ”

48

13. ไมท่ ำ�โทษ


ครูต้ังใจสอนเก่ียวกับพฤติกรรมของวัยรุ่น และความเมตตา
กรุณาของผู้ใหญ่ เพื่อให้เป็นแนวทางการพัฒนาท่ีดีในอนาคตของ
นักเรยี น
ครู “ในประวัติศาสตร์ของคนส�ำคัญคนหนึ่งของโลก ตอนที่
เปน็ วยั รนุ่ เขาเอาขวานไปตดั โคน่ ต้นไมใ้ หญท่ ห่ี น้าบา้ น ซงึ่ ปขู่ องเขา
ปลูกไว้นานร่วมร้อยปี ปู่รักและหวงแหนมาก ด้วยเหตุเพียงว่าเขา
ไมช่ อบใบไม้ทีร่ ่วงมากๆ เม่อื ถึงฤดูใบไม้ร่วงของทกุ ปี”
ครเู ลา่ ตอ่ วา่ “แตป่ แู่ ละพอ่ แมข่ องเขากไ็ มท่ ำ� โทษอะไรเขาเลย”
แล้วครูก็ถามเพ่ือชวน
นักเรียนคิดต่อว่า “พวกเธอรู้
ไหมว่าท�ำไมปู่และพ่อแม่เขา
ไม่ท�ำโทษ”
นักเรียนหมึกตอบทันที่
วา่ “กเ็ พราะเขาถอื ขวานอยใู่ น
มือนะ่ ซคิ รบั ”

49