Blush & Brown Modern Minimalist eBook Workbook

EDISI 1 - OKTOBER 2022 DITERBITKAN OLEH SUNITTA SDN BHD

MAJALAH
"SEJARAH WARISAN"

BUDAYA
PAKAIAN
TRADISIONAL

SIDANG PENASIHAT :
RIDAKSI PN.AZIRAH BINTI SEMAN

JURU ARTIKEL :
ASSARA CAROLYNE A/P TANG

KETUA EDITOR :
MUHAMAD DANIAL FIRDAUS BIN ABD

RAZAK

PEMBANTU JURU ARTIKEL :
RIDWAN FAKHRI BIN PADZIL

JURI BAHASA :
SHAI FOON A/P CHENG

MAJALAH "SEJARAH WARISAN"

Isi kandungan

KAUM SEMAI 05-08

ORANG JAWA 09-15

ORANG SIAM 16-19

MAJALAH "SEJARAH WARISAN"

PENGHARGAAN

Kami selaku pelajar Politeknik

Tuanku Syed Sirajuddin Perlis yang

mengambil kursus Diploma

Teknologi Maklumat dan Komunikasi

(Teknologi Digital) dari kelas Net3-G1

kumpulan 1, setinggi-tinggi

penghargaan dan terima kasih
kepada pihak-pihak yang terlibat


dalam menjayakan majalah Etika Dan
Peradaban bagi sesi 1 2022/2023.

Kami berterima kasih juga kepada

ibu bapa, rakan-rakan terdekat dan

masyarakat sekeliling yang sentiasa

menyokong kami dalam menyiapkan


e-majalah ini.


Akhir kata, saya juga ingin mengucapkan terima kasih kepada

semua pihak diatas kerjasama yang amat tinggi telah diberikan

untuk menyiapkan tugasan e-majalah ini.




SEKIAN ,TERIMA KASIH
MAJALAH "SEJARAH WARISAN"

KAUM SEMAI

SEJARAH/PENGENALAN UMUM ORANG ASLI
SEMAI

Orang Asli bermaksud pen
duduk asal sesuatu
Negara. Bagi Semenanjung Tanah Melayu
(Semenanjung Malaysia) kewujudan Orang Asli
semenjak lebih 5000 tahun yang lalu. Kumpulan
Senoi terdiri daripada suku kaum Semai . Suku
kaum Semai tinggal bertaburan di kawasan
Banjaran Titiwangsa, meliputi Perak Tengah, Perak
Selatan dan Pahang Barat. Kaum Semai adalah
kumpulan penduduk separuh kekal yang terdapat
di tengah semenanjung Malaysia di Asia Tenggara.
Bancian pada tahun 1993, menunjukkan jumlah
mereka telah meningkat lebih daripada 42,000
orang dan merupakan suku kaum Orang Asli
terbesar jumlahnya. Mereka hidup bermasyarakat
dan terkenal sebagai sukukaum yang aman. Sebuah
kampung biasanya terdapat diantara 60 hingga
300 penduduk yang diketuai oleh seorang
Penghulu atau “Batin” yang dilantik dari golongan
berpengaruh seperti pawang , bomoh dan ketua
adat.

MAJALAH "SEJARAH WARISAN"

Pada suatu Ketika dahulu kehidupan Kaum Semai sama seperti Orang

Asli yang lain di Negara ini iaitu hidup secara nomad. Mereka berpindah

dari satu tempat ke tempat lain di dalam hutan kerana mencari tempat

baru untuk berladang ataupun berpindah atas sebab-sebab kematian,

diganggu oleh orang luar, binatang luas dan wabak penyakit hawar.

Secara tradisinya mereka hidup dalam kumpulan kecil yang terdiri

daripada 10 hingga 50 kelamin.

KAUM SEMAI

SEJARAH/PENGENALAN UMUM ORANG ASLI SEMAI
Masyarakat Orang Asli
yang lazimnya tinggal di kawasan hutan
di Malaysia, mereka memakai pakaian yang diperbuat daripada
bahan semulajadi seperti kulit pokok terap dan skirt rumput.
Perhiasan yang dipakai oleh mereka termasuklah lilit kepala
yang diperbuat daripada daun mengkuang yang dianyam
dengan pelbagai corak.

Sebelum penciptaan kerajaan purba, kebanyakan orang asli memakai
pakaian kulit dihiasi dengan manik. Pada masa awal tekstil-tekstil buatan
tangan dulu digunakan, dan perdagangan dari kawasan lain membawa
pakaian lain seperti pakaian sutera, pulisi , sarung, dan jubah. Orang Asli
masih memakai pakaian bahan semula jadi, selalunya dibuat daripada
treebark dan skirt rumput. Campuran daun kadang kala dibuat ke dalam ikat
kepala atau hiasan lain.

MAJALAH "SEJARAH WARISAN"

KAUM SEMAI

NAMA PAKAIAN ORANG ASLI SUKU KAUM SEMAI

JARE LIPAN
Tempok (lilit kepala) diperbuat daripada daun mengkuang, daun kelapa

dan bunga-bunga di hutan (bunga Sraaq).
Selempang diperbuat daripada daun mengkuang (Slaak Kiik) dan daun

kelapa (Slaak Je’er).
Baju diperbuat daripada kulit kayu terap, daun mengkuang dan buah jelai

(Phlek Jelai).
Cawat diperbuat daripada kulit kayu terap.
Rantai diperbuat daripada buah jelai.

CARA PEMAKAIAN

Tempok (lilit kepala) -Melilit tempok tersebut kepada bahagian kepala.
Rantai- Dipakai di leher untuk hiasan kecantikan.
Cawat- Untuk menutup kemaluan bagi lelaki.

Cawat- Untuk menutup kemaluan bagi lelaki.
Selempang- Pakai di dada dan membuat bentuk “ X” di depan dan ikat di

belakang

MAJALAH "SEJARAH WARISAN"

KAUM SEMAI

CIRI CIRI PAKAIAN SUKU KAUM SEMAI
“JARE LIPAN” merupakan paka

ian tradisional bagi orang asli
suku kaum semai. Pakaian ini merupakan pakaian yang dibuat
daripada hasil hutan. Contohnya, daun mengkuang (Slaak Kiik)
, daun kelapa (Slaak Je’er) ,buah jelai (Phlek Jelai) , rumput,
kulit kayu pokok terap (Cekop/Hok Jehoukk Terap) .Baju yang
dahulunya digunakan ketika berperang, kini sering digunakan
semasa sambutan perayaan, perkahwinan. Pakaian tradisional
orang Asli suku kaum Semai terdiri daripada Tempok (lilit
kepala), Selempang, Baju, Cawat, Rantai. Masyarakat kaum
Semai kini lebih memilih memproses pakaian tradisional
daripada daun mengkuang kerana tahan lebih lama.

PROSES-PROSES MEMBUAT BAJU TRADISIONAL ORANG ASLI
Kayu pokok terap terdapat banyak
jenis tetapi yang paling bagus ialah




daripada jenis pokok terap hitam. Baj
uyang diperbuat daripada kulit kayu
terap ini boleh dicuci dan tahan sehingga setahun jika betul cara
menjaganya. Pokok terap tidak boleh ditebang dengan sewenang-
wenangnya dan penebangan dibuat berdasarkan keperluan untuk
menghasilkan sesuatu barangan. Apabila pokok itu sudah ditebang,
permukaan kulit kayu perlu dibuang dan yang diambil ialah lapisan kedua
yang akan diketuk perlahan-lahan dengan sejenis pengetuk khas bagi
melembutkannya serta menjadi lebar dan nipis. Kulit kayu ini perlu
dibasuh dan dijemur di tempat yang teduh untuk dikeringkan sebelum
digunting dan dijahit. Ia juga perlu dicuci semula sebelum digunakan.
Satu set baju yang lengkap dengan seluar dan topi tempok (diperbuat
daripada daun mengkuang ) akan mengambil masa kira-kira tiga minggu
untuk disiapkan.

MAJALAH "SEJARAH WARISAN"

ORANG JAWA

SEJARAH/PENGENALAN UMUM ORANG JAWA
Orang Jawa adalah salah satu kumpulan etnik yang terdapat di Malaysia. Ramai tokoh penting dan
terkenal di Malaysia mempunyai darah Jawa. Orang Jawa bukan satu-satunya kumpulan etnik Indonesia
yang telah diasimilasikan dalam masyarakat Malaysia, terdapat juga suku Minangkabau, suku bugis, suku
Banjar, suku Bawean, dan lain-lain.
Penghijrahan rakyat Indonesia ke Malaysia telah berlaku sebelum era penjajahan, terutamanya semasa
kerajaan Srivijaya dan Majapahit.Masyarakat Jawa di Malaysia telah menyesuaikan diri dengan budaya
tempatan dan nilai-nilai sosial yang sangat baik. Masyarakat Jawa di Malaysia telah mengamalkan budaya
Melayu, mereka bertutur dalam bahasa Melayu dan menggunakan nama Melayu.

MAJALAH "SEJARAH WARISAN"

ORANG JAWA

Kemban (pakaian tradisional perempuan)
.


Kemban atau kemben (Jawa, Bali) ialah pakaian
tradisional Jawa dan Bali dalam bentuk kain
pembalut badan wanita yang secara sejarahnya
biasa ditemui di Jawa dan Bali, Indonesia.

PENGUNAAN KEMBAN

Jenis kemban batik tradisional ini dipakai oleh kebanyakan wanita istana.
Hari ini, terdapat juga kemban ketat yang dilengkapi atau dipinkan dengan menggunakan butang, tali atau

zip yang serupa dengan korset gaya Barat.
Kemban untuk wanita menari tradisional Jawa (srimpi atau wayang wong) biasanya diperbuat daripada

korset baldu yang dijahit.
Kemban serupa dengan cara berpakaian décolletage Eropah, tetapi apa yang menjadikannya lebih asli

Indonesia ialah penggunaan fabrik tempatan seperti batik, ikat, tenunan, atau songket.
Secara tradisinya, wanita Jawa memakai dua helai kain; Pakaian bawahan membalut di sekitar pinggul
yang meliputi bahagian bawah badan (pinggul, paha dan kaki) dan dirujuk sebagai kain knuckle atau
sarong. Manakala sehelai kain yang membalut di bahagian atas badan (dada dan perut) dipanggil
kemban.

MAJALAH "SEJARAH WARISAN"

ORANG JAWA

Sejarah Kemban (pakaian tradisional perempuan)



Sebelum kebaya menjadi biasa di Indonesia dan Malaysia,

dipercayai bahawa bahawa kemban adalah pakaian yang paling

biasa dipakai oleh wanita pada zaman Jawa purba dan Jawa klasik.
Fesyen ini biasanya dipakai semasa era Majapahit, sehingga era

Kesultanan Mataram.
Pada masa kini, pakaian galas bahu ini masih dipakai secara meluas

dalam ritual Indonesia; dipakai oleh penari tradisional Jawa, atau

dipakai oleh wanita mahkamah semasa upacara di istana Jawa.

Penari Srimpi memakai kemban beludru

Ciri - ciri pakaian Kemban (pakaian tradisional perempuan)



Kemban boleh dalam bentuk kain yang membalut di sekeliling badan, sama ada dalam bentuk kain

biasa , kain batik, baldu, atau lain-lain jenis kain yang menutup dada dan kemudian membungkus

badan wanita.
Kemban hanya dipinkan dengan melipat tepi pakaian yang diselitkan atau dengan mengikat

simpulan tali.
Kemban digunakan dalam iklim tropika yang panas dan lembap di Indonesia, ia memudahkan

pengudaraan udara dan penyejatan peluh.

MAJALAH "SEJARAH WARISAN"

ORANG JAWA

Cara pemakaian Kemban (pakaian tradisional perempuan)



Kemban secara tradisinya dipakai dengan menggulung sehelai kain yang menutupi badan atas,

tepi dilipat dan dicubit, diikat dengan penambahan tali, ditutup dengan anangkin atau ikat
pinggang yang lebih kecil di sekitar perut.

MAJALAH "SEJARAH WARISAN"

ORANG JAWA

Beskap dan blangkon (pakaian tradisional lelaki)

Beskap


Besk
ap adalah pakaian lelaki tradisional ini adalah pakaian

tradisional gaya Surakarta.·Bentuk beskap adalah seperti

sut yang direka oleh Belanda sendiri yang berasal dari

perkataan beschaafd yang bermaksud bertamadun atau

berbudaya.

Warna biasa beskap biasanya hitam, walaupun warna lain
seperti putih atau coklat juga tidak jarang digunakan.

Blangkon (songkok)

Blangkon merupakan sejenis songkok tradisional bagi orang
Jawa dan Melayu. Blangkon juga dipakai sebagai pelangkap
kepada baju beskap yang dipakai untuk menghadiri majlis-
majlis tertentu.
Blangkok ini popular bagi masyarakat Melayu di Malaysia,
Singapura, Indonesia dan selatan Thailand.Blangkon ini
dikatakan berasal dari fez yang dipakai di Ottoman Turki. Ia
menjadi simbol identiti Islam dan menjadi popular di kalangan
India Muslim dan menurut pakar kemudiannya beransur
menjadi songkok di Alam Melayu.
Di Indonesia, songkok juga dikenali dengan nama Blangkon.

MAJALAH "SEJARAH WARISAN"

ORANG JAWA

Sejarah (Beskap)
Beskap ialah sejenis baju rasmi lelaki dalam
tradisi Jawa Mataraman yang akan dipakai pada
majlis-majlis rasmi atau penting. Pakaian unggul ini diperkenalkan pada akhir abad ke-18 oleh raja-
raja di rantau Vorstenlanden tetapi kemudian merebak ke pelbagai kawasan pengaruh
budayanya.Beskap telah wujud sejak abad ke-18 sejak zaman penjajahan Belanda di kalangan
kerajaan-kerajaan di rantau Vorstenlanden.

Sejarah (Blangkon)
Sejarah kehadiran blangkon bermula dengan pencetus bernama Ki Ageng Giring yang merupakan
penatua keluarga Istana Mataram.Pada zaman dahulu, penyebar Islam yang memasuki jawa
mempunyai rambut panjang. Mereka enggan memotong rambut mereka kerana mereka berfikir
bahawa rambut adalah hadiah-Nya supaya ia akan menafikan kuasa untuk memotongnya.

Manakala dalam budaya Jawa, tiada lelaki yang berambut panjang. Oleh itu, Ki Ageng Sleigh
mencetuskan untuk menutup rambut dengan ikat kepala. Seiring dengan zaman, ikat kepala ini juga
menukar namanya kepada blangkon.

Mondolan atau bentuk bulat di belakang blangkon adalah satu bentuk ikatan rambut penyebar
Islam. Di Solo, mondolan itu tidak bulat, tetapi sedikit bercambah kerana pengikut ajaran Islam di
sana telah memotong rambut mereka. Walaupun begitu, mereka masih memakai ikat kepala yang
telah menjadi budaya

Ciri ciri (Beskap)
Beskap adalah dalam bentuk baju tebal, tidak dilipat berkolar, biasanya berwarna gelap, tetapi hampir
selalu jelas.Bahagian depan berbentuk tidak simetri, dengan corak butang sisi (bukan
serenjang).Bergantung pada jenis, terdapat perbezaan dalam potongan di bahagian belakang, dengan
menjangkakan kehadiran keris. Beskap sentiasa digabungkan dengan jarik (kain panjang yang diikat
untuk menutup kaki.

MAJALAH "SEJARAH WARISAN"

ORANG JAWA

Ciri-ciri (Blangkon)
Blangkon diperbuat daripada kain terikat .
Blangkon mempunyai corak susunan
Di belakang blangkon adalah ketulan kain yang diikat.
Terdapat dua hubungan dengan blangkon Jawa Tengah yang disamakan dengan

dua kepercayaan.
Ikatan ini harus diikat kuat, kerana ia menjadi falsafah tentang kepentingan

memegang jawatan yang kukuh.

Cara pemakaian Beskap dengan blangkon
Cara memakai agak unik, kerana walaupun lelaki itu perlu memakai sarung. Kerumitan tali

pinggangnya berlapis.
Mula-mula mengikat scabbard sebelum pinggang dibalut dengan kain kemudian sekali lagi

dilengkapi dengan tali pinggang dan menghisap keris di belakang pinggang. Jadi duduk dan

berjalan harus berhati-hati sepanjang masa
Kemudian blangkon dipakaikan untuk menutup kepala.

MAJALAH "SEJARAH WARISAN"

SIAM

Sejarah orang Siam
Dari segi sejarah, kedua-dua lelaki dan wanita Thailand mengenakan pakaian dengan selimut yang dipanggil pha
chung hang. Lelaki memakai pha chung hang untuk menutupi pinggang hingga separuh paha, sementara wanita
memakai pha chung mereka yang digantung hingga ke bawah lutut. Anggota bangsawan memakai jubah sutera
yang dipanggil khrui dan topi runcing yang tinggi dipanggil lomphok semasa menghadiri urusan kerajaan. Dada
dan kaki telanjang diterima sebagai bagian dari kod pakaian rasmi Thailand, dan diperhatikan dalam mural,
manuskrip bergambar, dan foto awal hingga pertengahan 1800-an. Sebelum abad ke-20, penanda utama yang
membedakan kelas pakaian Thailand adalah penggunaan kain katun dan sutera dengan motif bercetak atau
tenunan, tetapi orang biasa dan bangsawan sama-sama memakai pakaian yang dibungkus, bukan dijahit. Pakaian
tradisional Thai berubah dengan ketara semasa Tempoh rotanakosin.

Pada 15 Januari 1941, Plak Pibulsonggram dikeluarkan a Mandat budaya Thailand untuk memodenkan dan
mengaburkan pakaian Thailand, dengan menganggap kebiasaan lama memakai celana dalam, tidak memakai
baju, atau memakai kain pelindung, sebagai bentuk pakaian awam yang tidak sesuai.

MAJALAH "SEJARAH WARISAN"

SIAM

PAKAIAN TRADISIONAL SIAM LELAKI
Pakaian tradisional Thailand untuk lelaki yang disebut dengan

Phraratchathan.

Sejarah
Phraratchathan diciptakan oleh raja Thailand pada tahun 1979
dan tidak lama kemudian begitu sangat popular. Pakaian
tradisional lelaki ini memiliki sepasang kantung pada bagian
depan.

Ciri-ciri Phraratchathan

Baju itu berkongsi rupa jaket corak raj, yang merupakan versi jaket Nehru yang lebih

lama diterima pakai secara meluas (di Thailand).
phraratchathan mempunyai kolar berdiri setinggi 3.5 hingga 4 sentimeter, sedikit

tirus di bahagian tepi, dilekatkan pada tepi kolar, plaket dan lengan dan mempunyai

lima butang bulat ditutup
mempunyai dua poket luar di bahagian hadapan, pada tahap lebih tinggi sedikit

daripada butang paling bawah dan mempunyai poket dada di sebelah kiri
baju ini terdapat dalam tiga jenis: lengan pendek, lengan panjang dan lengan panjang

dengan selempang, yang masing-masing terdiri daripada yang paling kurang hingga

paling formal.

MAJALAH "SEJARAH WARISAN"

SIAM

PAKAIAN TRADISIONAL SIAM WANITA
Apabila Permaisuri Sirikit mengiringi raja dalam lawatan negara ke Eropah dan Amerika Syarikat
pada tahun 1960, beliau menyatakan bahawa terdapat keperluan untuk pakaian kebangsaan
moden yang sesuai untuk pakaian rasmi. Permaisuri telah menjalankan penyelidikan ke dalam
rekod sejarah pakaian diraja, dan lapan reka bentuk rasmi telah dibangunkan dan dipromosikan
oleh permaisuri dan pembantunya. Mereka dinamakan pakaian Ruean Ton, Chit Lada, Amarin,
Borom Phiman, Chakkri, Dusit, Chakkraphat dan Siwalai Thai. Sejak itu, pakaian ini mula
digunakan oleh orang ramai juga.

Ruean Ton
Chut Thai Ruean Ton ialah pakaian paling kasual dari
semua pakaian. Ia terdiri daripada sutera berjalur
mendatar atau menegak atau sinh berwarna biasa dengan
jalur bercorak di sinh timah, atau labuh, kadangkala dilipat
ke sebelah, Blaus tanpa kolar yang disertakan bersamanya
dipisahkan daripada skirt paras buku lali. Lengan adalah
panjang siku, dan blaus mempunyai bukaan hadapan. Ia
sesuai untuk majlis kasual dan bukan rasmi seperti Kathin
Ton, upacara keagamaan penganugerahan persembahan
diraja kepada sami.

Waktu yang sesuai dipakai
Ruean Ton sesuai untuk majlis kasual dan bukan rasmi
seperti Kathin Ton, upacara keagamaan penganugerahan
persembahan diraja kepada sami.

MAJALAH "SEJARAH WARISAN"

SIAM

Chut Thai Chitlada

Chut Thai Chitlada, dengan jalur sulamannya di hujung
pakaian ,sesuai dipakai untuk upacara siang hari, ialah Ia
boleh dipakai dengan blaus sutera lengan panjang,
dengan bukaan hadapan dipasang dengan lima butang
perak atau emas hiasan. Sinh adalah salutan kasual. Ia
boleh dipakai ke majlis yang tidak terlalu formal seperti
menyambut tetamu rasmi diraja di lapangan terbang.
Pemakai tidak perlu memakai hiasan diraja tetapi warna
dan gaya hendaklah bersesuaian.

Waktu yang sesuai dipakai

Chut Thai Chitlada boleh dipakai ke majlis yang tidak terlalu formal seperti
menyambut tetamu rasmi diraja di lapangan terbang. Pemakai tidak perlu
memakai hiasan diraja tetapi warna dan gaya hendaklah bersesuaian.

Chut Thai Amarin

Chut Thai Amarin ialah pakaian malam, diperbuat
daripada fabrik brokat. Dengan gaya ini, pemakai tidak
perlu memakai tali pinggang. Blaus boleh lebar dan
berleher bulat. Panjang lengan terletak betul-betul di
bawah siku. Keindahan chut thai ini ialah tekstil dan
aksesorinya. Ia boleh digunakan untuk makan malam
malam atau di Perarakan Hari Jadi Diraja.

Waktu yang sesuai dipakai

Chut Thai Amarin boleh digunakan untuk makan malam
malam atau di Perarakan Hari Jadi Diraja.

MAJALAH "SEJARAH WARISAN"

KESIMPULAN

Pakaian tradisional mempunyai makna tersirat positif yang ingin disampaikan oleh nenek moyang kita.
Namun begitu, jajahan budaya barat telah mengancam tradisi-tradisi ini. Budaya melambangkan
identiti sesebuah negara. Amalan budaya tradisional kita melambangkan sifat majmuk masyarakat
kita. Budaya tradisional juga dapat memupuk perpaduan negara. Rakyat majmuk kita kaya dengan nilai
tradisional yang murni. Rakyat kita tidak kira keturunan, agama dan amalan adat resam turut
merayakan bersama-sama. Oleh sedemikian, generasi muda zaman ini haruslah sedar terhadap
kepentingan budaya dan adat. Bagaikan kacang jangan lupakan kulit.

MAJALAH "SEJARAH WARISAN"

DI SEBALIK TABIR -
PANDANGAN PENULIS

JURI BAHASA :
SHAI FOON A/P CHENG

Pada pandangan saya, Malaysia ialah sebuah negara berbilang kaum yang hidup dalam keadaan aman
dan damai. Kepelbagaian kaum dan etnik di Malaysia telah menjadikan negara kita kaya dengan dengan
pelbagai jenis pakaian mengikut kaum. Kepelbagaian kaum dan etnik di Malaysia telah menjadikan negara
kita kaya dengan pelbagai jenis pakaian mengikut kaum. Kini, warisan budaya tradisional menghadapi
ancaman kepupusan kerana remaja di Malaysia pada masa kini sangat mudah untuk terpengaruh dengan
budaya yang negatif dan kurang bermoral. Mereka akan memakai pakaian yang dikatakan mengikut
perkembangan masa supaya tidak kelihatan seperti ketinggalan zaman dalam berpakaian. Dengan adanya
fesyen Barat, remaja Malaysia tidak lagi mahumemakai pakaian tradisional mereka . Ini sangat
membimbangkan kerana generasi akan datang berisiko tinggi tidak dapat mengenali pakaian tradisional
bangsa mereka.
Warisan tradisional kita boleh disampaikan kepada generasi kita melalui rancangan televisyen , sosial
media, surat khabar dan sebagainya. Sistem Pendidikan juga boleh menyelitkan budaya tradisional
sebagai aktiviti kokurikulum di sekolah. Selain itu, kempen persembahan pakaian tradisional juga akan
mengembangkan budaya ini. Usaha pihak sekolah sangatlah penting dalam menganjurkan kempen ini
kerana pelajar-pelajar dan orang ramai dapat melihat pakaian tradisional pelbagai bangsa dan kaum.
Dengan ini, budaya tradisional akan terus berkembang dan persembahan ini juga akan membolehkan
orang ramai mengenalinya dengan lebih dekat.

MAJALAH "SEJARAH WARISAN"

DI SEBALIK TABIR -
PANDANGAN PENULIS

Budaya merupakan tingkah lakuyang diamalkan
olehsesebuah masyarakat yang menggambarkan cara
hidup sesebuah masyarakat. Budaya adalah satu bidang
yang meliputi pelbagai perspek dansudut sebagai

contohkomunikasi, seni tarian,seni bina,
ritual,kepercayaan, teknologi,agama, makanan, bahasa
danpakaian. Pakaian merupakansalah satu warisan
tamadundan peradaban yangditurunkan sejakzaman
berzaman.

PEMBANTU JURU ARTIKEL :
RIDWAN FAKHRI BIN PADZIL

Secara umumnya, setiap orang haruslah memuliakan
tanpa mengambil kira perbezaan kebudayaan serta saling
menghormati perbezaan agama tanpa mencetuskan
konflik. Dengan itu, masyarakat dapat menjamin
keamanan dan kedamaian supaya setiap orang boleh
hidup dengan selesa. Walaupun saya tidak memahami
bahasa jawa, saya dapati adalah terdapat pelbagai
pemakaian dan mengetahui sejarah tentang pemakaian
masyarakat Jawa.

JURU ARTIKEL :
ASSARA CAROLYNE A/P TANG

MAJALAH "SEJARAH WARISAN"

DI SEBALIK TABIR -
PANDANGAN PENULIS

Kesepaduan nasional dilihat sebagai satu proses dinamik

apabila rakyat pelbagai kaum dan etnik dengan sosiobudaya,

agama, adat resam, bahasa dan wilayah yang berbeza dapat

hidup dalam suasana aman damai serta harmoni.Berdasarkan

sejarah, ada beberapa isu perbalahan kaum yang agak besar

dan rumit pernah berlaku dalam negara kita. Bagaimanapun, ia

dapat ditangani dan tidak merebak ke tempat lain.Kini, isu-isu

sensitif melibatkan hubungan kaum kelihatannya semakin

meningkat apabila berkembangnya media sosial yang menjadi

media utama rakyat menyalurkan perasaan tidak puas hati

terhadap orang lain. Penggunaan media sosial yang begitu

terbuka telah mengakibatkan ada pihak yang menggunakan

kesempatan ini untuk menimbulkan rasa kurang senang serta

mencetuskan api perkauman.

KETUA EDITOR :

MUHAMAD DANIAL FIRDAUS BIN ABD

RAZAK

Masyarakat perlu bijak dalam menerima pakai segala maklumat yang diperolehi di internet agar
tidak mudah terpengaruh dengan sentimen dan mainan segelintir pihak untuk menggugat
keharmonian dan perpaduan yang sudah dibina sejak sekian lama.Perbezaan ideologi politik
dalam kalangan rakyat sering mencetuskan perbalahan yang boleh membawa kepada konflik
perkauman yang serius sekiranya ianya tidak ditangani secara bijak.Setiap pihak perlu
mempunyai rasa tanggungjawab untuk memastikan kesepaduan ini dapat dikekalkan dan
menjadi bertambah baik demi masa hadapan generasi yang akan datang.

MAJALAH "SEJARAH WARISAN"

RUJUKAN

1. Chttps://www.google.com/url?
sa=i&url=https%3A%2F%2Ftoodia.my%2F2018%2F04%2F03%2Finspirasi-raya-2018-pakaian-tradisional-
thailand%2F&psig=AOvVaw3Tx4ku8kl1_THLEGS3wOM1&ust=1665769388900000&source=images&cd
=vfe&ved=0CAwQjRxqFwoTCKi0gtfg3foCFQAAAAAdAAAAABAJ

2. https://en.wikipedia.org/wiki/Formal_Thai_national_costume
3. https://hwikims.cyou/wiki/Traditional_Thai_clothing
4. https://www.youtube.com/watch?v=JGFa7SZSKxQ
5. https://ms.wikipedia.org/wiki/Suku_Semai
6. http://orangaslimalaya.blogspot.com/2012/03/v-behaviorurldefaultvmlo.html
7. http://mamokblogspot.blogspot.com/2011/06/adat-istiadat-orang-asli-malaysia.html
8. https://www.hmetro.com.my/nuansa/2019/11/516672/kenali-keunikan-masyarakat-peribumi
9. http://asamjawe.blogspot.com/2014/01/songkok-orang-jawa-blangkon.html
10. https://style.tribunnews.com/2019/08/01/ini-sejarah-dan-asal-usul-baju-beskap-yang-sering-dipakai-

oleh-didi-kempot-saat-manggung.
11. https://www.goodnewsfromindonesia.id/2021/01/14/telisik-4-kisah-awal-mula-kehadiran-blangkon-

di-jawa

MAJALAH "SEJARAH WARISAN"

SIDANG GALERI

MAJALAH "SEJARAH WARISAN"

AKTIVITI KUIZ

QUIZ SILANG KATA