เด็กหญิงดอกไม้ เด็กชายดวงดาว

เด็กหญิงญิดอกไม้ เด็กชายดวงดาว

ผู้แผู้ ต่ง:อาจารย์มิ่ ย์ งมิ่มนัส นั ชน จัง จั หาร จำ นวนหน้า น้ : 200 หน้า น้ สัญ สั ชาติ : ไทย ประวัวัติติ วัวั ติติของ อ.มิ่มิ่งมิ่มิ่มนันัส นันั ชน จัจัง จัจั หาร เขาเกิดและโตที่จังจัหวัดวัมหาสารคาม ได้สำ เร็จ ร็ ศึกษาจากคณะมนุษนุศาสตร์แร์ละสังสัคมศาสตร์ เอกภาษาไทยมหาวิทวิยาลัยราชภัฏมหาสารคาม ปัจปัจุบันบั ได้ดำ รงตำ แหน่งน่เลขานุกนุารและ กรรมการบริหริารหลักสูตสูร การบริหริารและ พัฒพันาหลักสูตสูรและการเรียรีนการสอน ตั้งแต่ การวางแผน การควบคุมคุคุณคุภาพ การติดตาม ประเมินมิผลและการพัฒพันาหลักสูตสูร ที่ มหาวิทวิยาลัยราชภัฏมหาสารคาม

การตั้ง ตั้ ชื่อ ชื่ เรื่อ รื่ งว่า ว่ "เด็กหญิงญิดอกไม้ เด็กชายดวงดาว" เป็น ป็ การนำ เอา ความชอบของตัวละครหลัก แต้มและ ตาล มานำ เสนอ แต้มเด็กชายที่ชอบ ดวงดาว ตาลเด็กหญิงญิที่ชอบดอกไม้ เมื่อ มื่ อ่านชื่อ ชื่ เรื่อ รื่ งแล้วสามารถบอกได้ ว่า ว่ เด็กหญิงญิ ในเรื่อ รื่ งจะมีค มี วาม เกี่ยวข้อ ข้ งกับดอกไม้ และเด็กชายจะมี ความเกี่ยวข้อ ข้ งกับดวงดาว วิเวิคราะห์ชื่ ห์ ชื่ อ ชื่ เรื่อ รื่ ง

เป็นเรื่องราวชีวิตของแต้มวัยแปดขวบ พ่อของ แต้มเป็นทหารนานๆจะกลับมาบ้าน ทำ ให้แต้มมีความเป็น ผู้ใหญ่มากขึ้นเพื่อดูแลน้องและเป็นลูกที่ดีของแม่ แต้ม มักจะถูกกลุ่มของโข่งรังแกเสมอแต่แต้มไม่สามารถทำ อะไรได้เพราะพ่อของโข่งและผู้อำ นวยการรู้จักกัน เพราะ เหตุนี้ทำ ให้ลุงภูเขาถูกไล่ออกเพราะออกตัวปกป้องแต้มว่า แต้มไม่ผิด ลุงได้บอกลาแต้ม หลังจากนั้นแม่ได้พาแต้ม กับตาลไปหาลุงก้อนหินพี่ชายของแม่ ทั้ง 3 คนได้ใช้เวลา ร่วมกัน ทั้งเล่นน้ำ ทะเล นอนดูดาว ลุงก้อนหินก็ได้ให้ ข้อคิดกับแต้มในหลายๆอย่าง พอกลับบ้านแต้มได้เปิด อ่านจดหมายจากพ่อซึ่งแม่ไม่เคยให้แต้มอ่าน เนื้อหาใน จดหมายทำ ให้แต้มซึมไปหลายวัน เมื่อได้รู้ความจริงว่า ตนเองเป็นลูกที่รับมาเลี้ยง แม่ได้บอกความจริงว่าลุง ก้อนหินคือพ่อแท้ๆของแต้ม แต้มไม่โกรธพ่อแม่ที่ปิดบัง แต้ม แต้มขอแม่ไม่ให้บอกว่าแต้มรู้ความจริงแล้วกับลุง ก้อนหิน ในวันต่อมาพ่อกลับมาบ้านและพาแต้มไปเยี่ยม ลุงก้อนหิน ทั้ง 2 คนก็ได้ใช้เวลาร่วมกันอีกครั้งรั้ เรื่อ รื่ งย่อ ย่

โครงเรื่อ รื่ ง จากบทที่14 แต้มถูกถูพวกของโข่งข่เข้าข้มาหาเรื่อรื่งและกลั่นลั่ แกล้งเขาอยู่เยู่สมอเพราะแต้มไม่ยม่อมให้พห้วกโข่งข่ทาน ไอศกรีมรี ฟรี จากบทที่29 แต้มขัดขัแย้งย้กับแม่ที่ม่ ที่ไม่บม่อกความจริงริเรื่อรื่งพ่อพ่ แท้ๆของเขา การเปิดปิเรื่อรื่ง: มีกมีารพรรณาฉากไว้ว่ว้าว่ "ต้นมะม่วม่งหน้าน้บ้าบ้นเอน ไหวไปมาด้วยแรงลมที่มาพร้อร้มกับสายฝน" มีกมีลวิธีวิใธีนการเปิดปิ เรื่อรื่งที่ชวนติดตาม การดำ เนินนิเรื่อรื่ง: เล่าเหตุกตุารณ์สณ์ลับกันไปมา แต่เรื่อรื่งยังยัต่อ เนื่อนื่งกันไปตลอด เช่นช่เหตุกตุารณ์ที่ณ์ ที่ เล่าเรื่อรื่งราวของลุงลุภูเภูขา และวนกลับมาเล่าเรื่อรื่งราวของแต้มต่อ ปมความขัดขัแย้งย้ : มนุษนุย์กัย์ กับมนุษนุย์ จุดไคลแมกซ์:ซ์แต้มรู้ครู้วามจริงริเรื่อรื่งพ่อพ่แท้ๆของเขา การคลี่คลายปม: แต้มได้เจอพ่อพ่แท้ๆของเขา การปิดปิเรื่อรื่ง: แบบสมหวังวัแต้มเฝ้ารอวันวัที่พ่อพ่กลับมาบ้าบ้นและ จะพากันไปเยี่ย ยี่ มลุงลุก้อนหินหิซึ่งซึ่เป็นป็พ่อพ่แท้ๆของแต้ม ทำ ให้แห้ต้ม รู้สึรู้กสึมีคมีวามสุขสุและตื่นเต้นกว่าว่ทุกทุครั้งรั้

เหตุก ตุ ารณ์สำ ณ์ สำคัญ บทที่ 14 แต้มอาสาช่วยสหกรณ์โรงเรียนขายไอศกรีมแต่กลับ ถูกพวกโข่งต่อยเพราะแต้มไม่ยอมให้โข่งทานไอศกรีมฟรี บทที่ 25 แต้มเห็นพวกของโข่งกำ ลังเจาะล้อจักรยานของเขา แต้มทำ ท่าจะสู้แต่จำ คำ สอนของแม่ได้จึงไม่โต้กลับพวกโข่ง แต่ พวกโข่งก็ตามแต้มเพื่อมาทำ ร้ายแต้ม ลุงภูเขาผ่านมาเห็นจึง วิ่งเข้ามาช่วยแต้มและผลักพวกโข่งออกจนทำ ให้พวกโข่ง ร้องไห้และวิ่งกลับไปฟ้องพ่อของเขา บทที่ 27 ลุงภูเขาโดนไล่ออกเพราะทำ ร้ายร่างกายโข่ง บทที่ 29 แต้มรู้ความจริงเรื่องพ่อแท้ๆด้วยตัวเอง เพราะแอบ อ่านจดหมายที่พ่อเขียนถึงแม่ทุกครั้งรั้ทำ ให้เขารู้สึกโกรธพ่อแม่ ที่ปิดบังความจริงเอาไว้และน้อยใจที่พ่อแม่รักเขาจริงหรือเปล่า บทที่ 31 แต้มและแม่ปรับความเข้าใจกัน รอยยิ้มของแม่บอก ให้แต้มรู้ว่าแม่รักแต้มเพียงใด

ตัวละครตัวกลม : ตัวละครที่เปลี่ยนแปลง พฤติกรรมได้ -แต้ม ในช่ว ช่ งแรกแต้มยังยัโกหกแม่เ ม่ ป็น ป็ บางเรื่อรื่ง เช่น ช่ เรื่อรื่งที่ตาลโดนพลอยแย่ง ย่ ตุ๊ก ตุ๊ ตา จนตาลมี รอยช้ำ ที่แขนและตุ๊ก ตุ๊ ตาขาด แต่แต้มบอกแม่ว่ ม่ า ว่ น้อ น้ งวิ่งวิ่ล้ม แต่ในตอนหลังแต้มบอกความจริงริกับ แม่ทุ ม่ ก ทุ เรื่อรื่ง ตัวละครตัวแบน : ตัวละครที่คงลักษณะ พฤติกรรม ไม่เ ม่ ปลี่ยนแปลง ตาล ลุง ลุ ภูเ ภู ขา ครูฟ้า ฟ้ใส แตงโม กอหญ้า ญ้ โข่ง ข่ ลุง ลุ ก้อนหินหิพลอย แม่ ผู้อำผู้ อำ นวยการ พ่อ พ่ ของแต้ม เป็น ป็ ตัวละครตัวแบนทั้งทั้หมด เนื่อนื่งจากไม่มี ม่ กมีาร เปลี่ยนแปลงพฤติกรรม ลักษณะตัวละคร

แต้มมีชื่มีชื่อชื่จริงริว่าว่พุทธชาดเด็กชายเรียรีนอยู่ชั้ยู่นชั้ ประถมศึกษาปีที่ปี ที่3 มี นิสันิยสัช่าช่งคิด ตั้งตั้ ใจเรียรีนมีน้ำมีน้ำ ใจโตเกินวัยวัเพราะขาดพ่อพ่ที่เป็นป็ผู้นำผู้ นำ ครอบครัวรัหน้าน้ที่หลายอย่าย่งภายในบ้าบ้นจึงจึตกเป็นป็ของแต้ม รักรัน้อน้ง กับแม่มม่าก ฉันรักรัแม่ แม่ไม่ม่รู้ม่รู้ว่รู้าว่แค่ไหน อาจจะหมดทั้งทั้หัวหัใจ เกินกว่าว่ ใครจะล่วงรู้ ฉันรักรัน้อน้ง จะปกป้อป้งคอยเลี้ยงดู จับจัมือมืน้อน้งลุกลุขึ้นขึ้สู้ ห่วห่งใยอยู่ไยู่ม่เม่หินหิห่าห่ง (เพลงที่แต้มแต่งให้แห้ม่แม่ละน้อน้ง) ตัวละคร เด็กหญิงญิปรารถนาเรียรีนอยู่ชั้ยู่นชั้อนุบนุาล2 มีนิมีสันิยสัร่าร่งเริงริยิ้มยิ้เก่ง ติดพี่ช พี่ าย มีตุ๊มี ตุ๊กตุ๊ตาตัวโปรดชื่อชื่เคียงข้าข้ง ชอบดอกไม้มม้าก เมื่อมื่ ไป บ้าบ้นลุงลุภูเภูขาก็มักมัจะขอดอกไม้กม้ลับมาปลูกลูที่บ้าบ้นทุกทุครั้งรั้ "พี่แ พี่ ต้มไปไหนมา" "พี่แ พี่ ต้มอย่าย่ ไปไหนอีกนะ ตาลพูดกับแต้มขณะที่แต้มกลับเข้าข้มาในห้อห้งนอน แต้ม ตาล

ลุง ลุ ภูเ ภู ขา ภารโรงประจำ โรงเรียรีน มีนิ มีสัยสั ใจดี ชอบปลูกลูดอกไม้ เป็นป็เพื่อพื่น ต่างวัยวัของแต้มและตาล มักมัชวนแต้มไปดูสดูวนดอกไม้ คอยช่วช่ย เหลือแต้มตอนโดนโข่งข่กลั่นลั่แกล้ง "ลุงลุเห็นห็ตาลชอบตุ๊กตุ๊ตาให้น้ ห้องนะลุงลุรู้ว่รู้าว่เด็กผู้ชผู้ ายไม่ชม่อบเล่น ตุ๊กตุ๊ตาหรอกสำ หรับรัแต้มนี่หนังนัสือสืเอาไว้อ่ว้ อ่านเล่น" "ผมไม่รู้ม่รู้เรู้รื่อรื่งแต่ผมก็มั่นมั่ ใจว่าว่เด็กชายพุทธขาดไม่พูม่พูดโกหก" ลุงลุภูเภูขาพูดตอนให้ตุ๊ห้ ตุ๊กตุ๊ตากับตาลและให้หห้นังนัสือสืกับแต้ม และพูดกับผอ.ตอนแต้มโดนโข่งข่รังรัแก ครูสอนดนตรี ผมดำ ยาว สวมแว่นว่ทรงกลม มีเมีสียสีงไพเราะ เคยเป็นป็ นักร้อร้งของมหาวิทวิยาลัย อายุใกล้สี่สิ สี่ บสิแต่ก็ยังยัสวยในสายตาแต้ม ใจดี ช่วช่ยเหลือแต้มเมื่อมื่ ไม่ไม่ด้รับรัความยุติธรรม "อย่าย่งไรเด็กชายพุทธชาดก็ไม่ผิม่ดผิ " "ดิฉันรู้ว่รู้าว่เด็กแต่ละคนเป็นป็อย่าย่งไรความเป็นป็ครูสอนให้ดิห้ ดิฉันเรียรีนรู้ เด็กถ้าเหตุกตุารณ์นี้ณ์ นี้ เด็กชายพุทธชาดผิดผิดิฉันขอลาออก" ครูฟ้าฟ้ใสพูดกับผอ. ครูฟ้า ฟ้ใส

เพื่อพื่นผู้หผู้ ญิงญิของแต้ม ผิวผิขาว ผมยาว มีลัมี ลักยิ้มยิ้ชอบถักเปียปีเป็นป็ คนยิ้มยิ้ง่าย เรียรีนเก่ง คอยช่วช่ยสอนการบ้าบ้นแต้ม "ไม่ใม่ช่แช่ค่การบวกเท่านั้นนั้นะการลบการหารการคูณคูถ้ามีส่มีวส่นเท่า กันเราต้องเก็บส่วส่นเอาไว้ใว้นใจแล้วก็บวกลบคูณคูหารตัวเศษที่อยู่ ด้านบน" แตงโมอธิบธิายให้แห้ต้มฟังฟัถึงบทเรียรีนที่ได้เรียรีนไป นักนัเรียรีนเกเรชอบทำ ตัวเป็นป็อันธพาล ชอบรังรัแกคนอื่น "ไอ้ขี้ข ขี้ ลาดจะหนีไปไหน" "มองหน้าน้มีปัมี ปัญหาอะไร" "อ่อนแออย่าย่งนี้จะดูแดูลใครได้" "ไม่จ่ม่าจ่ยมีปัมี ปัญหาอะไรหรือรืเปล่า โข่งข่พูดกับแต้ม แตงโม โข่ง ข่

ชื่อชื่เม็ดม็ทราย เป็นป็น้อน้งสาวของลุงลุก้อนหินหิคอยสอนลูกลูทั้งทั้ 2ให้ เป็นป็คนดี สอนให้ลูห้กลู ๆพูดแต่ความจริงริ "เวลาใครพลากพลั้งลั้เราไม่คม่วรไปหัวหัเราะเยาะหรือรืถามถึงสาเหตุ แต่เราควรจะช่วช่ยเหลือประคองให้เห้ขาลุกลุขึ้นขึ้มา" "ถ้าแต้มปิดปิบังบัแม่แม่ม่คม่งเสียสี ใจมากกว่าว่นี้" คำ สอนที่แม่สม่อนลูกลู ๆ มีกิมี กิจการเป็นป็ของตัวเองอยู่ที่ยู่ ที่ เมือมืงชายทะเล ชายหนุ่มนุ่ ที่โดนคน รักรัทิ้งจนเกือบเสียสีผู้เผู้สียสีคน ไม่สม่ามารถดูแดูลลูกลูชาย เพราะแม้แม้ต่ ตัวเขาเองก็ไม่รู่ม่รู่ว่รู่าว่จะเป็นป็อย่าย่งไร จึงจึนำ ลูกลูชายมาให้น้ห้อน้งสาว เลี้ยงแทน "พี่ข พี่ อโทษนะที่ทำ ให้ต้ห้ ต้องลำ บากแต่พี่ยั พี่ งยัไม่สม่ามารถเลี้ยงหรือรื ดูแดูลใครได้เลย" "แม้แม้ต่ตัวเองก็ยังยัไม่รู้ม่รู้จรู้ะเป็นอย่าย่งไร" ลุงลุก้อนหินหิพูดกับพ่อพ่แม่ขม่องแต้มตอนเอาลูกลูมาให้ช่ห้วช่ยเลี้ยง ลุง ลุ ก้อนหินหิ แม่

เพื่อพื่นร่วร่มห้อห้งของแต้ม มีนิมีสันิยสัขี้อ ขี้ าย มักมัจะลูบลูผมตัวเองแก้เขินขิ ไม่มีม่คมีวามมั่นมั่ ใจในตัวเอง เมื่อมื่ครูเรียรีกตอบคำ ถามก็มักมัจะ ตะกุกกุตะกัก เสียสีงสั่นสั่ ลูกลูสาวของผูัอำผูั อำนวยการที่ไม่ว่ม่าว่จะทำ ผิดผิอย่าย่งไรก็ไม่โม่ดนลงโทษ กอหญ้า ญ้ พลอย

ความจริงริคือเป็นป็พ่อพ่เลี้ยงมีคมีวามกล้าหาญ เป็นทหารอยู่ที่ยู่ ที่ ชายแดน เป็นป็คนที่ไม่มีม่คมีวามยุติธรรม สังสัเกตุไตุด้จาก ตอนที่โข่งข่ทะเลาะ กับแต้ม ผอ.เข้าข้ข้าข้งโข่งข่เพราะผอ.รู้จัรู้กจักับพ่อพ่ของโข่งข่ "เด็กชายพุทธชาดเธอเป็นป็ ฝ่ายผิดผิต้องถูกถูลงโทษ" ผอ.พูดตอนตัดสินสิแต้มเป็นฝ่ายผิดผิทั้งทั้ที่แต้มไม่ไม่ด้ผิดผิ ผู้อำผู้ อำ นวยการ พ่อ พ่ ของแต้ม

ฉาก/บรรยากาศ -บ้า บ้ นแต้มกับตาล อยู่ใยู่ นหมู่บ้ มู่ า บ้ นชื่อ ชื่ อยู่สุ ยู่ ข สุ มีต้ มี ต้ น มะม่ว ม่ งอยู่ห ยู่ น้า น้ บ้า บ้ นมักมัจะเอนไหวไปมาเมื่อ มื่ มีฝมี นตก ลมแรง มันมั โยกซ้า ซ้ ยโยกขวา มองดูแ ดู ล้วเหมือ มื น ปีศปีาจหรือ รื ยักยัษ์ร่า ร่ งสูง สู น่า น่ กลัว รายรอบมีเ มี พีย พี งทุ่ง ทุ่ หญ้า ญ้ กว้า ว้ งใหญ่ -บ้า บ้ นลุง ลุ ภูเ ภู ขา รอบบ้า บ้ นของลุง ลุ ภูเ ภู ขาเต็มไปด้วย ดอกไม้น ม้ านาชนิดนิหลากหลายสีสั สี นสัผีเ ผี สื้อ สื้ บินบิว่อ ว่ น ตอมดอกนั้นนั้ดอกนี้ แสงแดดอ่อน ๆ ส่อ ส่ งกระทบ ต้นไม้ห ม้ ลายชนิดนิที่อยู่ร ยู่ อบบ้า บ้ นของลุง ลุ ภูเ ภู ขา มองดู สดใส -โรงเรีย รี น โรงเรีย รี นมีชื่ มี ชื่ อ ชื่ ว่า ว่ อยู่สุ ยู่ ข สุ เหมือ มื นชื่อ ชื่ หมู่บ้ มู่ า บ้ น เป็น ป็ โรงเรีย รี นไม่ใม่ หญ่ม ญ่ าก อยู่ใยู่ กล้กับบ้า บ้ น แต้ม -ชายทะเล มีซ มี ากปลาตายเกลื่อน แมลงวันวัหลายตัว บินบิตอมว่อ ว่ น ทะเลดูห ดู มอง สีห สี ม่น ม่ ไม่ส ม่ ดใสเหมือ มื น ครั้งรั้ก่อนๆ ไม่รู้ ม่ รู้ ว่ รู้ า ว่ เกิดอะไรขึ้น ขึ้ กับทะเล

แก่นเรื่อ รื่ ง เรื่อรื่งของความรักรัความผูกพันระหว่างคนใน ครอบครัวรัจากบทบ้านที่ไม่มีเครื่อรื่งซักซัผ้า หน้า99 การยอมรับรัความจริงริ ในชีวิตด้วยความอดทนอดกลั้น อย่างมีสติ จากบทดอกไม้ที่ร่วร่งโรย หน้า124 "แม่ดีใจที่ลูกพูดความจริงริอย่างไรเราก็หนีความจริงริ ไม่พ้น" "แต้มไม่ได้หาเรื่อรื่งใครนะแม่ แต้มแค่ขายไอศกรีมรีทำ ตามหน้าที่" แต้มสะอื้น "แม่ภูมิใจในตัวลูกนะ" แม่ดึง แต้มเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด "แม่ภูมิใจในตัวลูกจริงริๆ" แต้มรู้ว่รู้ ว่าการพลัดพรากและการสูญเสียย่อมพาความ รู้สึรู้ สึกเสียใจมาให้เสมอ เรื่อรื่งราวของลุงภูเขาที่เริ่มริ่ต้นด้วย รอยยิ้มได้พบป้าสายน้ำ ใช้ชีช้ ชีวิตด้วยกัน มีสายใยคล้องใจ ตัวเล็กๆวัยกำ ลังน่ารักรั น่าชังชัพ่อแม่ลูกหวังที่จะสร้าร้ง ครอบครัวรัแสนอบอุ่น แต่แล้วฉากมันค่อยๆเปลี่ยนเป็น หม่นหมอง เมื่อลูกสาวได้จากไปและคู่ชีวิตได้ลาจากไปอีก

ในเรื่อ รื่ ง เด็กหญิงญิดอกไม้ เด็กชายดวงดาว มีบ มี ท สนทนาที่ผู้เผู้ขีย ขี นได้สอดแทรกคุณ คุ ธรรม ความรู้ ทัศนคติแฝงแง่คิดไว้ม ว้ ากมาย ทำ ให้ผู้ ห้ อ่ผู้ อ่ านได้ ประโยชน์ เกิดความสนใจและสนุก นุ จากการอ่านโดย ผ่า ผ่ นการใช้ภ ช้ าษาที่งดงามสร้า ร้ งจินจิตนาการ ตัวอย่า ย่ ง : "เวลาที่ลุง ลุ เหนื่อ นื่ ยหรือ รื ท้อแท้ ลุง ลุ ชอบ กระโดดให้ค ห้ ลื่นปะทะ ให้มั ห้ นมัพัดพัเรื่อ รื่ งไม่ดี ม่ ดี ผ่า ผ่ นไป คลื่น มันมัก็เหมือ มื นอุปสรรคนั้นนั้แหละ มันมัพัดพัมาแล้วก็พัดพั ไป" ลุง ลุ หัวหัเราะเสีย สี งดัง "ถ้าทะเลไม่มี ม่ ค มี ลื่น มันมัจะไปมี ความหมายอะไร ชีวิ ชี ตวิก็เช่น ช่ กัน ถ้าไม่มี ม่ อุ มี อุ ปสรรค มันมั จะไปสนุก นุ ตรงไหน" ลุง ลุ ก้อนหินหิบอกแต้ม จากบทสนทนาได้แฝงข้อ ข้ คิดเกี่ยวกับชีวิ ชี ตวิที่ต้องเจอ อุปสรรคที่ผ่า ผ่ นเข้า ข้ มาในชีวิ ชี ตวิและสุด สุ ท้ายมันมัก็จะผ่า ผ่ น ไปได้นำ ไปสู่แสู่ ก่นของเรื่อ รื่ ง บทสนทนา จากบททะเลแสนงาม หน้าน้ 147

ตัวอย่า ย่ ง 2 "แม่ดี ม่ ดีใจที่ลูก ลู พูดความจริงริอย่า ย่ งไร เราก็หนีความจริงริไม่พ้ ม่ น พ้ " "แต้มไม่ไม่ ด้หาเรื่อ รื่ ง ใครนะ แม่ แต้มแค่ขายไอศกรีม รี ทำ ตาม หน้า น้ ที่" แต้มสะอื้น "แม่ภู ม่ มิ ภู ใมิจในตัวลูก ลู นะ" แม่ ดึงแต้มเข้า ข้ มาอยู่ใยู่ นอ้อมกอด "แม่ภู ม่ มิ ภู ใมิจในตัว ลูก ลู จริงริๆ" จากบทสนทนานี้ทำ ให้แ ห้ ต้มกลายเป็น ป็ คนกล้า พูดความจริงริ ไม่ปิม่ ดปิบัง บั แม่อี ม่ อี กในเรื่อ รื่ งต่างๆ จากบทบ้าบ้นไม่มีม่เมีครื่อรื่งซักซักผ้าผ้หน้าน้ 99

สะท้อนให้เห้ห็นห็ว่าว่การยึดยึมั่นมั่ ในความจริงริของลุงลุภูเภูขานำ ไปสู่คสู่ วามเข้มข้แข็งข็และ ไม่กม่ลัวเกรงอำ นาจของผู้กผู้ ระทำ ผิดผิการต่อสู้เสู้พื่อพื่คงไว้ซึ่ว้ ซึ่งซึ่ความถูกถูต้อง ทำ ให้ มนุษนุย์ดำย์ดำรงคุณคุค่าของตนในฐานะพลเมือมืงของสังสัคม ที่เป็นป็ส่วส่นหนึ่งนึ่ในการคง ความดีงดีามไว้ใว้นสังสัคม คุณ คุ ค่าด้านสังสัคม : ตัวอย่าย่งเช่นช่ “จำ ไว้นว้ะแต้ม” ลุงลุภูเภูขาพูด “ไม่ว่ม่าว่จะมีใมีครฟังฟัเราหรือรืไม่ฟัม่งฟัเราอย่าย่งไร เราก็ต้อง พูดความจริงริความจริงริมันมัจะทาให้เห้ราภูมิภูใมิจ ความจริงริมันมัจะทาให้เห้ราเป็นผู้ใผู้หญ่ ความจริงริมันมัจะทาให้เห้ราเข้มข้แข็งข็ ” คุคุณ คุคุ ค่ค่ ค่ค่ า

คุณ คุ ค่าด้านจิตจิ ใจ : ทำ ให้มห้องเห็นห็สัจสัธรรมของชีวิชีตวิที่กล่าวถึงความไม่แม่น่นน่อนของชีวิชีตวิและ เข้าข้ใจธรรมชาติของชีวิชีตวินำ ไปสู่กสู่ ารเตรียรีมพร้อร้มเผชิญชิกับความไม่ แน่นน่อนของชีวิชีตวิ ตัวอย่าย่งเช่นช่ แต้มรู้ว่รู้าว่การพลัดพรากและการสูญสูเสียสีย่อย่มนาพาความรู้สึรู้กสึเสียสี ใจมาให้เห้สมอ เรื่อรื่งราวของลุงลุภูเภูขาเหมือมืนนิยนิายเรื่อรื่งหนึ่งนึ่ที่ยังยัไม่มีม่ตมีอนจบ เรื่อรื่งราวที่เริ่มริ่ต้น ด้วด้ยรอยยิ้มยิ้ ได้พด้บป้าป้สายน้ำ ใช้ชีช้วิชีตวิด้วด้ยกัน มีสมีายใยคล้องใจตัวเล็ก ๆ วัยวักาลัง น่าน่รักรัน่าน่ชังชัท้องฟ้าฟ้ในแต่ละวันวัสดใส พ่อพ่แม่ลูม่กลูหวังวัที่จะสร้าร้งครอบครัวรัแสน อบอุ่น แต่แล้วฉาก ของชีวิชีตวิ ในบางขณะก็เหมือมืนว่าว่เราไม่ไม่ด้เด้ป็นป็ผู้กำผู้ กำหนดเอง มันมั ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นป็หม่นม่หมอง เมื่อมื่ลูกลูสาวที่เป็นป็ดังดัดวงใจได้จด้ากไป และยิ่งยิ่ เคราะห์ซ้ห์าซ้กรรมซัดซัชะตากรรมโหมกระหน่าน่แทบตั้งตั้ตัวไม่ทัม่ ทัน เมื่อมื่คู่ชีคู่วิชีตวิ ได้ลด้าจาก ไปอีกคน ความเศร้าร้พัดพัพามาอีกระลอก

ประโยคที่ชอบ แต้มรู้ไรู้ หมว่า ว่ น้ำ ตามีคุมีณ คุ สมบัติบั ติอย่า ย่ งหนึ่ง นึ่ คือ มันมั ไม่ เลือกอายุของคนที่จะไหล ไม่ว่ ม่ า ว่ เราจะเป็น ป็ เด็ก เป็น ป็ หนุ่มนุ่ เป็น ป็ ทหารที่เข้ม ข้ แข็ง ข็ หรือรืเป็น ป็ คนแก่ บทจะไหล มันมัก็ไหลออกมาง่ายๆ เมื่อมื่มีเมีรื่อรื่งเศร้า ร้ มากระทบ จากบทดอกไม้ที่ม้ ที่ ร่วร่งโรย หน้าน้ 127

สมาชิกชิ 1.นางสาวธิวธิาภรณ์ จัน จั ทเลิศ เลขที่ 30 2.นางสาวศิรภัสสร อุไรรัต รั น์ เลขที่ 31 3.นางสาวอัสมา ไกรรัก รั ษ์ เลขที่ 33 4.นางสาวฉัฏธิดธิา ไมตรี เลขที่ 34 ม.5/13