JOHAN-WELMANS-memo

en is soos my eie seuns met wie ek gereeld op toere gegaan het en meeste van hulle speel ook in die Gauteng-Noord
Provinsiale span waarvan ek ook die spanbestuurder was.

ICSA Nasionale Toernooie en Binnelandse Toere

As Sekretaris Generaal van ICSA woon ek gereeld die Closing Ceremony’s van die Interprovinsiale
Toernooie by asook in Pretoria waarop ek die trofees aan die wenspanne oorhandig het.

“Oom Johnny” soos ek in die Indoor Cricket wêreld bekendstaan, is bekend aan meeste Indoor Cricket
Provinsiale spelers in die land en woon ook verskeie ouderdoms groepe se ICSA Nasionale en
Internasionale Toernooie by en was ook op heelwat Internasionale en binnelandse toere se “capping
ceremony’s” asook hulle opening en closing ceremony’s”. Die sport van Indoor Cricket lê my baie na aan
die hart en sal my aktiewe deelname in die sport my altyd by bly.

r
o

HULDE aan ICSA oudstryders met wie ek die afgelope 29 jaar ‘n pad geloop het.

Dr Fritz van Wyk (Doc), my kollega en beste vriend in Indoor Cricket sedert die bestaan van NICA (National Indoor
Cricket Association) 1996. Doc sterf in 2015 en sy nagedagtenis word vereer met die Doc van Wyk Trofee vir Beste
Opkomende Speler op die Junior Toernooie. Doc was die Pa en stigterslid van junior Indoor Cricket in Suid-Afrika,
wat daarna ook uitgebrei het na ander lande in die wêreld.

Doc en Deon Joubert was albei jarelange vriende en kollegas in Indoor Cricket wat op verskeie Uitvoerende Besture
vir baie jare gedien het en is beide al oorlede. Deon Joubert en Doc Fritz van Wyk het diep spore in die sport agter
gelos. Deon Joubert staan links saam met my en ICSA se ander ere lid Corrie van Mollendorf in 2016 by ‘n ICSA
funksie. Ek, Doc, Corrie en Deon was en is almal vereer as erelede van ICSA.

Die ICSA EXCO Lede Vicky Petersen, Seun van Mollendorf, Coenie van der Westhuyzen, Siphelele Mbanzi, Elma
Gericke, Wessel Wolmarans, Allen Senekal, Elrich en Mariëtte van de Venter wat saam met my as ICSA Sekretaris
Generaal in verskeie termyne as bestuurslede in die laaste 20 jaar gedien het en wat ook gereeld saam toernooie,
toere, vergaderings, funksies en bosberade bygewoon het. Almal van ons het ‘n passie vir die sport en het altyd ons
alles gegee om die sport te bevorder.

ICSA AGM EN UITVOERENDE BESTURE

Ek en die ICSA Exco lede Wessel Wolmarans en Coenie van der Westhuyzen saam met die Tshwane MMC Ntsiki
Moghotho vir Tshwane Sport & Rekreasie, Tshwane Sport Raad President Winston Meyer, Voorsitter van die
Tshwane Sport en Rekreasie Thabisile Vilakazi, almal saam by die ICSA 10 Jaar funksie. ICSA Exco en Provinsiale
Presidente almal saam by ‘n ICSA Algemene Jaarvergadering wat in die Lytlleton Council Chambers in Centurion
gehou was en gereeld elke jaar in April maand plaas gevind het.

Ek en Eddie Fourie, een van die sewe ICSA Presidente saam met wie ek as Sekretaris Generaal in my Twintig jaar
gedien het, hier saam met die sport legende en voorsitter van die destydse Noord-Transvaal Sport Raad, Gert
Potgieter by my inhuldiging as Ere President. Die ICSA Uitvoerende Bestuur hou gereeld vergaderings en die bestuurs
lede het heelwat van tyd tot tyd verander in die 20 jaar wat ek Sekretaris Generaal was.

ICSA Transformasie en ontwikkeling

Transformasie en ontwikkeling van Indoor Cricket is baie na aan my hart en is net so belangrik as enige sendingwerk.
Indoor Cricket, wat ‘n binnehuis sport is, is ideal vir alle ouderdomsgroepe en kort nog baie uitbreiding in die sport.
Ek glo ook dat die ontwikkeling van ‘n speler kan lei tot vele hoogtes vir hom en dan kan die agtergeblewe persoon
ook getransformeer word en as Nasionale speler gekweek word sonder dat ‘n kwota stelsel toegepas word.
Transformasie in sport is niks anders as die ontwikkeling van ‘n speler in die sport nie.

Ek het my altyd beywer om deel te wees van die transformasie proses en het gereeld afrigtings klinieke in die sport
met kinders en spelers van townships en selfs van die naburige state soos Zimbabwe gereël.

The history of Indoor Cricket in South Africa (ICSA) and all historical facts assembled by
Johan Welmans, previous ICSA Secretary General and current Honorary Member.

Indoor Cricket, then named Action Cricket, was brought to South Africa in the mid 80’s from Australia by Sam Davis.
The first Action Cricket Arena was based at City Deep Johannesburg. Soon after that more action cricket arenas were
settled in all major cities of South Africa. Then indoor cricket arenas also showed up in most small towns and some
of the cities in South Africa. Action Cricket Pty Ltd was managed as a business and indoor cricket formed an amateur
sport body, the National Indoor Cricket Association (NICA), and settled as an amateur sport and was affiliated to the
Government Sport body, the National Sport Council.
The WICF World Cup Tournament was scheduled for October 1995 and was allocated to the British Indoor Cricket
League. It was confirmed that the invitation to this tournament was also for a South African Indoor Cricket team with
full National colours. WICF requested unity talks between NICA and Action Cricket so that the National Indoor Cricket
Association (NICA) and Action Cricket could approach this tour as a joint venture. They required this team to
participate as a South African team and the National Sports Council was thus requested to award full National status
to the tour.
In 1995 Action Cricket became an affiliated member of the then Governing body, NICA. Affiliation fees were paid for
the 1995 and 1996 calendar year. A copy of the agreement between the National Indoor Cricket Association and
Action Cricket (PTY) LTD was forwarded to the Australian Indoor Cricket Federation, British Indoor Cricket League
and New Zealand Indoor Cricket. Action Cricket then withdrew from the National Indoor Cricket Association (NICA)
just after the World Cup in England.
In 1996 new talks between NICA and Action Cricket led to combined trails for a South African Open men side that
played in a number of Test series in South Africa – against New Zealand in 1996, and England and Australia in 1997.
The South African Indoor Cricket Men Side also participated in the 1998 WICF World Series in Melbourne, Australia.
In 2000 a new Governing body, SAICA, was established. This was after long unity negotiations and prior to the World
Cup that was planned to be hosted by South Africa. The first President of SAICA was Mr. Des Webster of Action

Cricket. SAICA was established through pressure from the previously South African Sport Commission. In 2001 Action
Cricket once again withdrew their membership from SAICA after the World Cup.

The South African Indoor Cricket Association (SAICA), a member of the WICF, attended the World Maters Series in
Perth, Australia during 2002 and the Junior World Series in New Zealand during 2003.

The President of the South African Indoor Cricket Association could not attend the World Cup in Sri Lanka during
2004 as well as the WICF meeting because of personal reasons and was missing in action. This was a big
disappointment for the rest of the SAICA Executive, who however delegated team officials to attend on behalf of
SAICA. Action Cricket SA was once again included in a Men’s team of South Africa which attended the World Cup by
invitation.

SAICA was betrayed by our own officials and Action Cricket suspended the WICF Meeting by a bias Action cricket
executive with no reason as a member. A new body, the so called SAICF, with no recognition from the South African
Government or SASC, was accepted as a member of the WICF.

The South African Indoor Cricket Association (SAICA) hosted the next World Master Series and Junior International in
Port Elizabeth during 2005. Although SAICA were suspended by the WICF, SAICA allowed the World Series to take
place under the banner of SAICF after a meeting held at the then SA Sports Commission offices for the benefit of the
players. SAICF were then given the mandate to apply for National colours through SAICA.

Then the new Governing body for sport in South Africa SASCOC was established with SAICA as a founder member.
The Membership policy of SASCOC changed and SAICA should be part of the mother cricket body Cricket South
Africa.

After negotiations with SASCOC and Cricket South Africa, it was requested that a new body for the sport of Indoor
Cricket should be established. CSA’s Max Jordaan and a facilitator of UNISA was appointed to amalgamate the sport
of Indoor Cricket again between SAICA and SAICF. An agreement between the two bodies was reached and signed
and Indoor Cricket South Africa (ICSA) was established on 30 October 2006. Action Cricket again withdrew for the
third time in history by a letter to CSA just after their press release of amalgamation.

SASCOC and CSA after many negotiations then decided to recognize ICSA as the custodian of the sport of Indoor
Cricket in South Africa. ICSA was then officially established as the only recognized Indoor Cricket South African
Federation at his Inaugural Annual General Meeting on 14 September 2008 at Carletonville, Western Gauteng.

Associate Membership was awarded to ICSA by CSA on 12 July 2011 after ICSA applied for membership with CSA as
prescribed by SASCOC membership policy.

The CSA Memorandum of Incorporation was then amended as ICSA became an Ancillary Member of CSA as
approved at their AGM on 2 September 2017. ICSA was therefor recognized by Memorandum of Agreement as the
governing body and custodian of the sport of Indoor Cricket in South Africa and as such should approve all National
and International participation and apply for National Colours for all National and International teams. ICSA is also
responsible for all Provincial Tournaments and Colours in South Africa.

Again, after talks between ICSA and Action Cricket on the amalgamation of the sport of Indoor Cricket in South
Africa, Action Cricket made it clear that as a Business sport they were not interested to amalgamate and a
Memorandum of Understanding were then signed that combined South African teams will represent South Africa on
all WICF World Series events under SAICF who is the existing member, and ICSA will approve all International
tournaments, Teams and Colours through CSA /SASCOC. Later an addendum was signed that ICSA and SAICF will
both be represented on WICF meetings and SAICF will be allowed to award Provincial Action Cricket colours.

There is currently a very good relationship between ICSA, managed as an amateur sport, and Action Cricket as a
business sport and both are just doing their best for Indoor Cricket players to participate to the highest level of the
sport of indoor cricket in South Africa. It was a great honour for me to be part of the history of the beloved sport
that I served for the past 30 years.

viii) Jarelange vriende

Ek het vriende wat al baie jare saam met my kom; sommige van voorskool af en ander later jare. Ek het nie meer
gereelde kontak met meeste van hulle nie maar tog voel dit as ons mekaar bel of sien, asof ons nog nooit weg was
van mekaar nie en geniet dan altyd die ou herineringe.

Adie en Elsabie Eastman Billy en Ingrid Eastman Mike van der Vyver

Adie Eastman, wie se ouers oom Bill en Tannie Lidia huisvriende was en wie ek al geken het van voor skool, en wat
saam was op Laerskool, Hoërskool en ook saam op Tukkies, praat of sien mekaar nog so gereeld as wat ons kan. Billy
Eastman, sy jonger broer wat van kleins af saam met my en Adie gespeel het en laterjare saam met ons vakansies in
L M (Maputu) gaan hou het. Adie is met Elsabie getroud na Universiteit en het drie seuns. Billy is, nadat sy eerste
vrou Lindie in ‘n motor ongeluk gesterf het, weer getroud met Ingrid wie ek aan hom voorgestel het. Die hartseer
van hierdie twee broers wat vir my meer as vriende en soos broers was wie later asgevolg van persoonlike verskille
nie oor die weg kon kom nie, veroorsaak dat hulle nou al meer as 20 jaar skaars met mekaar praat. Ek hoop ek sal
nog die dag beleef dat ons almal weer lekker saam kan kuier. Mike van der Vyver, ook huisvriende van Tzaneen se
dae af wat saam met my op Hoërskool en Tukkies was. Ek onthou nog die dag toe ek saam met hom, wat van kleins
af baie in motors belang gestel het, gegaan het om by Toyota SA aansoek te doen vir werk. Mike was nogsteeds by
Toyota Hoofkantoor en het ‘n senior pos beklee totdat hy ook afgetree het. Ek was destyds op Mike se huwelik en hy
het later ‘n dogter gehad en ook later jare geskei van sy vrou wie ek nie goed geken het nie. Mike is ‘n goeie vriend
vir wie ek lank sal onthou.

Henry en Marlene Dunn Hannes Meyer Louis en Marna Grey

Henry Dunn, die seun van Oom Brown en Tannie Dana, met wie ons ook goeie huisvriende was en baie op hulle plaas
by Gravelotte gekuier het, was ook saam op Hoërskool en was by Tukkies se Taaibos Koshuis my kamermaat. Ek en
Henry – Dok, soos ons hom genoem het omdat hy altyd ‘n veearts wou word en toe op die einde geologie en
landbou grade verwerf het. Hy is met Marlene getroud wat hy op Universiteit ontmoet het en het drie dogters. Hy
het gaan boer saam met sy skoonpa in die Bethal distrik en is vandag een van die grootste boere in die omgewing en
sy skoonseuns boer ook nou saam met hom. Ek onthou die dag toe ek my eerste rooibok op hulle plaas geskiet het
en die dag toe ons vir ‘n mamba moes weghardloop. Hannes Meyer, wie se moeder, broers en suster ek ook goed
geken het, was een van my goeie Universiteit maats wat saam met my in die komune gebly het en saam met wie ek
baie rugby op loftus gekyk het en ook hard gekuier het. Ons het nogsteeds kontak met mekaar, asook deur
facebook. Hannes is ook van sy vrou geskei en het ‘n seun en dogter. Ek onthou ook al ons lekker kuiers saam met
ons vriend Faan vir wie hy op ‘n stadium gewerk het. Louis Grey is ‘n vriend van kleins af in Letsitele se dae waar ons
ouers huisvriende was en ons saam op Laerskool, Hoërskool en Universiteit was. Louis het landbou geswot en nadat
hy self op Lesistele ‘n groot sitrus boer was, boer hy vandag in Australië waar hy en sy kinders woon. Ek onthou ook

die dae op Lestitele toe ek en hy moes kinders oppas as ons ouers saam gaan dans het. Ons het nogsteeds kontak en
het albei ook ons 50 ste Matriek jaar reunie deur Zoom bygewoon asgevolg van die COVID-19 epidemie.

Rensia van Heerden Hennie en Alto de Vos Hantie Verwey

Rensia van Heerden saam met wie ek groot geword het as huisvriende van ons op Tzaneen en met wie ek op Laer-
en Hoërskool saam tennis gespeel het. Ek het nogal toe ‘n “crash” op haar gehad en toe word sy ‘n uitruil student na
die VSA en was dit neusie verby vir my. Ons ontmoet baie jare later by haar ouers wat ál die jare nog ons huisvriende
gebly het. Hennie de Vos was my baie goeie vriend vanaf voorskool omdat ons ouers groot huisvriende was en was
ons ook maats op Laerskool, Hoërskool en ook toe hy op KOVSIES Universiteit was. Ek en Hennie kan baie staaltjies
oor ons kinderjare vertel en was ook groot tennis maats. Hy trou met Alto, wat ook op KOVSIES was en hulle het vier
kinders. Ek en Hennie het altyd as ons ouers bymekaar gekuier het op ‘n bandmasjien, wat daardie jare ‘n nuutjie
was, debate en hofsaak verhore daarop gehou en dan vir ons ouers gaan terugspeel en ironies genoeg is hy vandag
‘n Regter en ek was ‘n politikus. Hantie Verwey, my skoonsuster, wie ek al van Universiteit af ken wat ál die jare selfs
na my en haar suster se egskeiding, asook na haar man Johan Verwey se tragiese dood in ‘n motor ongeluk kort na
hulle seun se geboorte, het nog altyd met my kontak gehou. Ek het dit geweldig waardeer en was dit my enigste
kontak met my gewese skoonfamilie na albei my skoonouers oorlede is.

Attie Young en sy vrou Fanie en Suzette Naude Piet en Julie Beukes

Attie Young en ek het saam grootgeword omdat ons Pa’s albei by die Departement Bantoesake gewerk het en was
ons saam op Laerskool, Hoërskool en is ons nogsteeds vriende ná skool. Attie was op skool ‘n baie goeie atleet en
rugbyspeler en word naskool ‘n besigheidsman wat hy was tot en met sy aftrede. Ons hou nogsteeds kontak en albei
het uitgesien daarna om ons 50 ste Matriek jaar se reunie by te woon. Fanie en Suzette Naude was my ouers se
beste huisvriende op Giyani en Pretoria; al was hulle jonger as my ouers was hulle soos familie en hou ons nog
steeds kontak selfs nadat my ouers oorlede is. Hulle het altyd saam gaan vakansie hou met hulle ander goeie vriende
Oom Jan en Tannie Cilla Seegers en ure lank in spanne teen mekaar darts gespeel. My Pa en Fanie het ook altyd
saam gaan kamp teenaan die Kruger Wildtuin grens toe albei nog vir Dept Landbou gewerk het en omdat Oom Hans
Kotze, wat ook altyd daar gekamp het altyd hulle kos en drank geniet het en nooit sy eie te voorskyn gebring het nie,
het Fanie en my Pa later hulle Kerrie potjie so sterk gemaak dat Oom Hans maar sy eie kos moes maak omdat hy nie
van sterk kos gehou het nie. Fanie en Suzette het afgetree in Hermanus en woon vandag nog daar. Julie en Piet
Beukes is al jare lank huisvriende en Julie, my ouers se pleegkind en enigste kind en aangenome dogter van Oom
Danie en Tannie Sankie Wium, was getroud met Piet Beukes wat onlangs ook tragies oorlede is. Ek onthou die dae
toe ons ouers altyd saam tennis gepeel het op Bosbokrant en ons later vir hulle gaan kuier het in die Caprivi waar
Oom Danie die Magistraat was. Julie woon nogsteeds in Gordons Baai waar sy en Piet gewoon het voor sy dood en
ons hou nogsteeds kontak omdat sy altyd soos ‘n suster vir my is.

Wynand Claasen Ds Johan en Mev Erenst Henke en Baeu van Zyl

Wynand Claasen was my goeie vriend op Universiteit waar hy vir Noord-Transvaal rugby gespeel het en Springbok
Rugby kaptein was. Ek was toe die NP studente organiseerder en ek en Wynand het baie laat aande oor ‘n bier ens
gedebateer oor die politiek en toekoms van die land. Ek onthou die dae toe ons gereeld by die studente Hotel kroeg
“Die Bel” in Kerkstraat gaan kuier het en hoe hy my kar ná die kuier met sy rooi Anglia van agter liggies gestoot het
tot oor die stopstraat. Al die kere wat ons saam “Rabbit”, bekende Boysband met wie ons bevriend was, konserte in
die Coluseum teater gaan bywoon het asook my bachelor party wat hy gereël het wat “nag was” vir my, veral ná die
ouergaarde vertrek het toe hy vra of dit ‘n Sondag skool picnic is of is dit ‘n bachelors party. Ds Johan Erenst, is
getroud en het al kleinkinders, was ook saam met my op Hoërskool en Universiteit en was ook later die NG Kerk
Leraar in Doornkloof, Centurion tot en met sy onlangse aftrede. Ek onthou ons Voortrekker jare saam op Letsitele en
Tzaneen waar sy Pa die Voortrekker Kommadant van die Streek was. Ons het saam op Ben Vorster Hoërskool se
Leerlingraad gedien en aan talle debatte in die debatsvereniging deelgeneem. Ons het albei die Leierskap trofee in
die skool verower; hy in 1969 en ek 1970. Henk en Baeu van Zyl is my groot vriende van Universiteit af. Henk was
saam met my in Taaibos koshuis en ons was baie goeie vriende. Henk en ek het bymekaar gestaan toe ons albei
liefdes teleurstellings gehad het. Hy het van sy ouerhuis in Ermelo by my op Giyani kom kuier om my by te staan die
naweek toe my groot liefde die Saterdag getrou het. Hy was later jare my besigheid se ouditeur en was hy en Baeu,
wie vir my twee skilderye geskilder het, weer met my egskeideing daar om my by te staan. Ware vriende gewees!

Ek en Jopie du Plessis Sylvia Pieterse en haar man Theuns Potgieter en kleinkind

Jopie du Plessis was saam met my op Dr Annecke Laerskool op Letsitele waar sy ouers op Letaba Citrus Estate
gewoon het. Ons verloor kontak in ons Hoërskool jare toe sy ouers verhuis het. Ons loop mekaar meer as vyftig jaar
later raak in Kameelfontein, my Munisipale wyk, waar ek raadslid is toe ek ‘n funksie by sy funksielokaal Eagels Rest
wou aanbied. Ek en Jopie het ou bande opgetel en kuier en sien mekaar nou baie meer gereeld, ook as ‘n inwoner
van my gewese wyk waar hy my ook gehelp het op verkiesingsdag.

Sylvia Faul, nou Pieterse, was een van ses kinders van oom Hennie en Tannie Leonora Faul, my ouers se tennis
vriende op Letsitele wat gereeld saam tennis by die Letsitele Boere Klub gespeel het waar ons as kinders baie saam
gespeel het, en waar ons ook skoolgegaan het en baie kere by mekaar oorgeslaap het. Sylvia was ook die Hoofmeisie
wat saam met my op die Leerlingraad gedien het in ons matriek jaar. Op laerskool was sy en my niggie Elize, wat toe
by ons gebly het, en ek en haar oudste broer Charles maatjies wat oor en weer bymekaar gekuier het. Vandag woon
Sylvia in Pretoria en het ook help reël aan ons 50 ste matriek reunie.

Theuns Potgieter, ‘n baie groot vriend wat ek op Giyani ontmoet het in ons Universiteits jare toe ek by TUKKIES en hy
by die PUKKE op Pothefstroom gestudeer het. Sy pa was Prof Evert Potgieter, ‘n “Legende” Kommisaris Generaal van

die destydse Tsonga Tuisland. My ma en tannie Fransie, Theuns se ma, was ook goeie vriende op Giyani waar ek en
Theuns ook vakansies gewerk het as studente. Ek en Theuns was ondeunde studente pelle wat gereeld golf gespeel
en hard gekuier op Giyani tydens vakansies; ook saam met die Lindeque boeties wat ook studente was. Een aand
nadat ons lekker gekuier het by die golfklub gooi ons braodies met sy groen ou datsen bakkie op die nat gereënde
cricket pitch omdat Pual Els, die Cricket Klub voorsitter, ons met een of ander ondeundheid by die Prof gaan verklae
het. Ons gaan hou saam vakansie by die “Oog” Naboomspruit waar Henk Sieling, een van ons vriende, se Swaer en
Suster oordbestuurders was, nadat ons vakansie werk op Giyani geëindig het. My Pa stuur Kruiwa, sy veldkok, saam
met ons om vir ons kos te maak en omdat die “Oog” nie kampeer plek het nie gaan slaan ons tent op oorkant die pad
by Rhemardo, maar het gratis toegang tot die “Oog” warmwater oord. Ek en Theuns gaan koop ons drank tot ons
verleentheid by die “Oog” drankwinkel, loopafstand waar Henk se Pa Oom Sieling die drankwinkel bestuurder is.
Soggens oopmaak tyd dan wag ons vir Oom Sieling op die stoepie om oop te sluit en dan vra hy ons of ons al die
drank wat ons koop alleen gaan drink. Die middag half ses voor die drankwinkel toemaak besluit ons om op te stock
vir die aand omdat ons bang is die drank gaan opraak; ons stuur dan vir Kruiwa sodat Oom Sieling nie sal weet dat
die drank weer vir ons bedoel is nie, en so het dit die hele week aangegaan.
Theuns was getroud met ‘n onderwyseres van Piet Retief, wat ons by Sudwana ontmoet het toe ons ook daar
gekamp het en is hulle later jare in Gordons Baai geskei en vandag woon Theuns in Centurion; weer getroud en
afgetree.

Al hierdie jare lange vriende het elkeen ‘n groot rol in my lewe gespeel en sal verseker altyd onthou kan word veral
as ons sou terugdink aan al die ervaringe wat ons saam beleef het.

MY vriende ná skool, Universiteit en vir jare daarna.

Al die volgende genoemde vriende was ook deel van my lewe en oor sommige van hulle word daar ook in ander
hoofstukke van my blad na verwys en geskryf.

Adolf, Kobus, Ek, Vennas en Nico Die “FIRM” lede en die kontrak wat ons almal moes teken

Na my egskeiding in 1984 raak ek betrokke by TUKKIES rugby saam met Theuns Olivier en ontmoet nuwe vriende –
Adolf du Plessis, Kobus Verwoerd, Vennas Venter en Nico Monteiro saam met wie ek gereeld gekuier het by hulle
komune “Katsadur” en selfs saam vakansie gehou het in die Kaap. Adolf, Kobus en Vennas was toe nog mediese
studente en vandag is Adolf en Kobus bekende Interniste en Vennas ‘n GP en boer op Demdron in Limpopo. Nico,
wat Onderwys geswot het, is vandag ‘n sakeman. Ek maak ook vriende met ‘n klomp ander studente en ons stig die
“FIRM” wat bestaan het uit myself, Groot Piet, Patrys, Chester, Levoy, Wallie, Gerhard, Jannie, Willie, Theron, Pine,
Wilco en Swanies; almal kuiergatte wat gereeld saam gekuier het en baie musiekfeeste bygewoon het met die firm-
reël in die “FIRM KONTRAK” dat niemand op daardie stadium vaste verhoudings met meisies mag gehad het nie.
Vandag is drie nog ongetroud, twee geskei, twee oorlede en die res gelukkig getroud. Ons het gereeld vergaderings
gehou wat niks anders as ‘n gekuier was nie en waarop ons toekomstige kuiers beplan het en verpligte strafdoppe
uitgedeel het.

“FIRM” in ‘n vergadering Edward Chang Wallie de Waal, Tino v Schalckwyk, Piet Grobler, ek, Levoy en Jan

Die “FIRM” was ‘n geslote vriendekring wat ons gestig het om baie meer saam sosiaal te verkeer – ons hou
vergaderings, veral naweke, en deel straf doppe uit aan die “badboy” van die week met stickers wat op ons myn
hoede geplak is. My Chinese vriend, Edward Chang, wie ek met vakansie by Club Mykanous in die Weskus ontmoet
het wat ook by my gebly het tot sy visa verval het en hy moes terug keer China toe. Hy woon vandag permanent in
Canada. My neef Tino, Piet en Wallie het altyd saam met my boks op TV gekyk en tot laat aande gekuier in my kroeg
in Erasmuskloof waar ek toe gebly het toe ons almal nog “jonk en mooi’’ was. Ons het altyd gekuier op ‘n bottel
Riechelo brandewyn en die gesegde was “kom ons kyk wie val eerste, Riekie Louw (Riechelo) of Johnny du Plooy, ons
boks held van daardie tyd, se teenstander”.
Vandag is Tino getroud met Denise en ‘n Boukontrakteur in die Ooste van Pretoria, en het ek kontak mee verloor.
Piet (Groot Piet) is in Pretoria Noord en het ek nog redelik gereeld kontak met hom. Levoy het twee kinders en woon
in Wellington nadat hy en Petro geskei is, en Jannie en sy vrou Heidi woon in Klerksdorp.

My wegbreek na Maurituis om my “Kop Skoon” te kry.

Ek en Steven Fereira by Club MED Resort in Maurituis en die wooneenheid “Ponto de Ouro” waarin ons gewoon het met al sy watersport

Maurituis se helderblou strande en naby gelee eiland waarop ons gebraai en boeresport beoefen het en ek ook op my beste met sakresies.

Ek en Gary Baily Laatnag partytjies in Disco Ek in die middel in die konsert Ek en Maliela

Ek en Rina se huwelik verbrokkel in 1983 as gevolg van verskillende persoonlikhede en ons albei se harde koppe wat
die een nie vir die ander wou toegee nie. Rina trek uit en gaan woon in ‘n woonstel in Sunnyside en ek vind later uit
van ‘n derde persoon en in wie se woonstel sy woon. Ek was baie geskok en ontsteld oor die nuus oor die derde
persoon en skakel my reisagent Lea om vir my iewers baie ver weg plek te bespreek om my kop skoon te kry en om
oor my huwelik se toekoms na te dink. Sy laat weet toe dat ek die volgende Sondag sal vertrek na Club Med Holiday

Resort in Mauritius. Dieselfde dag kom Steven Ferreira, ‘n goeie vriend, daar aan by wie se 21ste verjaarsdag funksie
ek die vorige Saterdag op Naboomspriut was waar sy Pa Fanie en sy Ma Freda gewoon het en Oom Fanie ook die
plaaslike lid van die Transvaalse Provinsiale Raad was met wie ek ook goed bevriend was. Steven praat sy Pa om dat
hy saam met my Mauritius toe moet gaan as ‘n geskenk van sy Pa vir sy 21ste verjaarsdag. Daar het ons toe ook baie
stress en moeite om sy paspoort in tyd te kry; met al sy Pa se kontakte by Binnelandsesake kry ons eers die passport
die Vrydagmiddag voor ons vertrek die Sondag. Jackie, sy suster, reël toe vir ons ‘n geweldige lekker afskeidparty die
Saterdag aand voor ons vertrek. Ons gaan toe tuis by Club Med Holiday Resort en ontmoet baie vriende met al die
gekuier soos onder andere Gary Baily, Engelse sokkerster, en my Chinese vriendin Maliela. Die wegbreek was ‘n
fantastiese ervaring en het die week verskriklik vinnig verby gevlieg met al ons deelnames elke dag aan seilboot ry na
‘n eiland, snorkel, windsurf, boeresport, tennis, sokker, boosecruise, konsert hou en elke aand se strand partytjies
(beach party) tot vroeg soggens. In die vliegtuig op pad terug die volgende Sondag vra Steven my uit oor my besluit
oor my huwelik waaroor ek my kop wou skoon kry en gaan dink het. My antwoord aan hom was onmiddelik dat ek
nie tyd gehad het om te dink nie maar dat my hart duidelik vir my se dat ek my huwelik moet beëindig met ‘n
egskeiding, wat ek toe ook gedoen het. Sedertdien is eers oom Fanie en daarna Steven (selfmoord) en Jackie, sy
suster, onlangs oorlede.

My vakansie saam met vriende in Madagaskar

Ons aankoms in Antananarivo, die hoofstad van Madagaskar en ons verterk deur die land oppad na die eiland Nocibe

Ek en my goeie vriende Robbie Arndt, Ettiene Coetzee, Francios Leibbrandt en van ons ander vriende besoek
Antananarivo, die Hoofstad van Madagaskar, in 1987 en toer toe ook deur Madagaskar en hou vakansie op die

eiland Nocibe. Ek en Robbie en ons vriende besluit toe om by ‘n gemeenskaplike vriend van ons wat toe vir
Staatsveiligheid in Madagaskar gewerk het te gaan kuier en sommer om ook daar vakansie te gaan hou. Ons maak
toe daar kennis met die uitdagings van ‘n Afrika as derde wêreld land en leer vinnig wat is korrupsie, swak
dienslewering en infrastrukture, loadshedding en geld wat niks werd is nie; wat ons darem ook bevoordeel het om ‘n
goedkoop vakansie te kon geniet. Met ons aankoms op die Antananarivo Lughawe is daar min sekuriteit en ons
visums word sommer met ons persoonlike besonderhede op ‘n blanko stukkie papier gestempel omdat die visum
vorms op was. Ons sou later uitvind dat hierdie stukkie papier baie belangrik is en kort-kort gevra word by pad
blokkades en moes ons na twee weke ‘n vergunings tydperk visum kry wat ons twee dae in Nocibe laat wag het vir
die hernuwing van ons visums. Die eerte aand met ons aankoms slaap ons in ‘n redelike gegradeerde Hotel in
Antananariva. Ons vertrek die volgende dag per ‘n Mitsubishi 4X4 SUV op ons reis na ‘n onbekende kusdorpie waar
ons die veerboot sou kry na Nocibe eiland toe. Dit rit soontoe was baie ongemaklik want sommer met die eerste
aand se oorslaap hotel by ‘n baie klein scarry dorpie besluit ons om eerder in die Mitsubishi te sit en slaap nadat ons
die “Hotel” verken het. Die volgende dag was nog erger want ons kry drie papwiele op die pad wat as ‘n hoofpad
aangedui word op ons kaart en moes ons deur ‘n rivier ry waar die brug weg gespoel het. Uiteindlik bereik ons die
kusdorpie, en die hotel daar was darem in ‘n beter toestand. Ons wag drie dae daar vir die veerboot want elke dag
word daar gesê die boot word enige tyd verwag en ons word uithaler “Goen” spelers – ‘n soort sport wat op die
dorpe gespeel word. Ons vertroos mekaar heeltyd met die gesegde “Africa is a tough country”.

Ná die derde dag se gewag vir die veerboot besluit ons om ‘n ou Peugeot bakkie en sy bestuurder te huur om ‘n baie
nat onrybare pad aan te durf wat die Mitsubishi 4x4 SUV nie voor kans gesien het nie asgevolg van die toestand van
die pad. Ná ons verterk met die bakkie moes ons meer bakkie stoot as wat daar gery was en bevind ons ons oukers
aand op ‘n modderpad tussen iewers en nêrens in Madagaskar en sit en slaap ons weer agter op die bakkie met sy
seil canapy op in nog ‘n baie scary dorpie; veral toe dit lig word en ons word aangestaar deur die kinders wat nog
nooit of baie selde witmense gesien het. Uiteindelik bereik ons op Kersdag die vlot wat ons toe oorvat Nocibe toe
waar ons darem weer kon bad en ‘n Kersmaal geniet. Ons geniet die vakansie in Nocibe en het ons ook baie lekker by
ons gasheer in die tipiese palm houthuisie waarin ons tuisgegaan het, gebly. Ons het gou bevriend geraak met die
elite van die eiland, onderandere die hoof Mafia-baas Mama-Lulu, wat veral baie van my gehou het sodat my
vriende my toe spot as Papa-Lulu; asook die Italianer Chety, wat die eienaar van alle visregte op die eiland is en wie
ons ook uitgenooi het na sy oujaars partytjie in sy baie luukse huis. Ons gaan swem, jetski, en gaan op ‘n sieljagvaart
na ‘n eiland in die pratige blou see met al sy korale. Ons besluit om terug te vlieg omdat nie een van ons weer per
pad wou terug keer Antanarivo toe nie. Ons verpas byna ons vlug omdat daar toe ‘n orkaan in Madagasker gewoed
het wat sou beteken dat ons eers ‘n week later terug in Suid-Afrika kon wees. Met groot organisasie vernuf en
mooipraat kry ons toe ‘n sewentien sitplek vliegtiug wat bereid was om ons terug te vlieg. Die terugkoms in Suid-
Afrika het ons laat besef dat ons baie dankbaar kan wees dat ons in Suid-Afrika woon, alhoewel ek vandag tekens
van Madagaskar hier opmerk. Maar na alles was dit ‘n baie verreikende en ‘n lekker ervaringsvakansie waaroor ons
nooit spyt sal wees nie en vir altyd sal onthou.

Doc en Ina van Wyk Ek en Vincent Jacques Olivier Thys “Bosveldklog” en ek

My groot vriende oorlede Dok en sy vrou Ina van Wyk wat vir my soos eie familie was. Ek was baie lief vir Dok, een
van my beste vriende wat my lewe gered het toe ek ‘n ligte hartaanval gehad het; Ina woon vandag by haar seun
Ruan en gesin in Pretoria, ná Dok se onverwagte en tragiese dood. Ek en Vincent, my “seun” wie ek amper kan sê ek
“groot” gemaak het. Vincent is getroud met Charmaine en het twee kinders, Rulandi en Rudi wat soos my eie
kleinkinders is en my “ander oupa” noem. Jacques Olivier, my groot rugby vriend wat vir die Blou Bulle en
Springbokke gespeel het wat gereeld saam met my gekuier het en vir my ‘n geskenk gebring het ná die Wêreldbeker
in Engeland. Ek en my boesemvriend Thys Streicher, “Bosveldklog”, wat sy sang loopbaan in my Action Cricket Arena

Sport kroeg “Bullring” in Centurion begin het. Thys ly vandag aan ‘n seldsame siekte wat sy senuwee aantas en is ‘n
omroeper by die plaaslike radio stasie in Middelburg.

Andre (Pine) Pienaar en ek Kosie Delport Gerhard Schoeman Klein Johan en sy broer en suster

Ek en Andre Pienaar, groot kuierpelle van sy gewese sportmankroeg “Watergat” se dae, wat nou ook afgetree het en
met wie ek nog steeds kontak het. Kosie Delport, kuiervriend wat ver met sy fiets gery het (40 km) om elke
Dinsdagaand saam met my te kom kuier en oorslaap. Kosie is ‘n stoere Bloubul en bel my nog gereeld om rugby te
praat. Gerhard Schoeman, Minister Fanus Schoeman se seun met wie ek in die geheim saam gekuier en bevriend
was omdat ek toe KP kandidaat was en sy Pa ‘n NP Minister. Sy Pa het dit eers uitgevind drie jaar later op Gerhard se
troue. Klein Johan se familie, broer Jaco en suster Joye, haar man JP en kind Nakita wat almal goeie vriende is.

Klein Johan en sy Ma en suster Ek en Klein Johan Philip (Ghapi) en Andies Botha Henk en Beau van Zyl

Klein Johan, sy ma Tinkie en suster Joye. Ek en klein Johan kuier in ons geliefde kroeg waar ons elke keer kuier as ons
in Colesberg kom. My goeie Musiek vriende Philip (Ghapi) en Andries Botha uit die orkes “Georgia” se dae. Hulle het
ook op ‘n keer vir my opgetree by ‘n DA musiekfees wat ek gereël het. Ek en Andries het ook saam krieket by
Centurion gaan kyk en altyd shooters gedrink. Henk en Beau, goeie vriende in my jong dae wat my bygestaan het na
my egskeiding en Beau wat ook my Oupa onder andere vir my geskilder het.

“Rabbit” Ronny, Niel, Trevor & Duncan Piet Grobler en Jan Theron Ryk Sadie en gesin Deon (Pine) Pienaar

My goeie vriende van my NP jeug organiseerder jare, Duncan Faure en sy Boys Band “Rabbit”, met wie ek persoonlik
mee bevriend was en al hulle konserte op uitnodiging gratis bygewoon het en hulle ook aan die destydse Eerste
Minister John Vorster voorgestel het. Groot Piet is ‘n baie goeie vriend vanaf die “FIRM” kuiergroep jare wat ook ‘n
baie talentvolle sanger is en vir my oorlede ma op haar negentigste verjaarsdag gesing het. Ryk Sadie met wie ek
baie saam gekuier en tennis gespeel het en seremoniemeester was op sy eerste troue, woon vandag met sy
Taiwanese vrou en gesin in Thaiwan na sy egskeiding in SA toe hy in Thaiwan gaan onderwys gee het en hom nou
met sy nuwe gesin daar gevestig het. Deon (Pine) Pienaar, ook ‘n mede ‘FIRM” vriend met wie ek baie saam gekuier
het en wat ook onlangs oorlede is, was seker die mees positiefste mens wat ek ooit ontmoet het. Hy het later albei
sy bene verloor as gevolg van suikersiekte en was nogsteeds altyd opgeruimd en het ander mense moed ingepraat.
Hy was altyd bekommerd oor my gesondheid en altyd gespot en gesê “onthou ek dra regs voor” en vandag is my
goeie vriend ook nie meer met ons nie.

Hannes Meyer Stanley en Stefney Rens Jan en Nicolene Theron Theuns Potgieter en kleinkind

Hannes Meyer en ek ken mekaar vir baie jare uit Tzaneen/Duiwelskloof se dae en ook was ons saam op Universiteit
en saam in Burnet Straat se Kommune gebly. Ons hou nogsteeds kontak nadat Hannes ook geskei is met twee
pragtige kinders en na sy ernstige hart operasie bly en werk hy nou op Hoedspruit. My groot vriend Stanley Rens en
sy vrou Stefney wie ek met my lewe sal vertrou, en wat my bygestaan het in baie moeilike tye van my lewe met wie
ek nog gereelde kontak het en ook bekommerd is oor die kanker wat hy tans het. Stanley is die engel wat ek nodig
gehad het. Jan en Nicolene Theron, vriende uit “FIRM” se dae; Nicolene is nou ‘n Regter woon nog in Pretoria.
Theuns Potgieter my studente vriend op Giyani oor wie ek baie staaltjies kan vertel. (Sien dit ook later in die
biografie)

Andre en Suzie Pienaar Jan en Heidi van Kruiselbergen Piet (Chester) Stofberg en sy vrou Theo van Eeden

Andre en Suzie Pienaar, my goeie kuier- en Bloubul vriende met wie ek vandag nog lekker rugby praat en skryf in
facebook. Jan en Heidi van Kruiselbergen wat al bevriend was met my vanaf hulle Universiteits dae en Piet (Chester)
Stofberg en sy vrou. Chester en Jannie was albei lede van die “FIRM”; baie stout en het ook gereeld by my gekuier.
Ek was nog net twee keer in my lewe in ‘n “fight” en dit was elke keer deur Chester se toedoen. Theo van Eeden, ‘n
vriend wat by my kom woon het en ook vir my Indoor Cricket gespeel het en later ‘n Springbok onder my leiding
geword het. Hy het in Eastlyn Pretoria groo geword en toe by my kom inwoon; maar ook ‘n ondeunde outjie. Marius
Bekker, die eienaar van die Vermeulen Straat Indoor Cricket Arena het eendag spottend gesê: “Johnny het Theo uit
Eastlyn gekry maar kan nie Eastlyn uit Theo kry nie.”

Levoy van der Merwe Wallie en Jolene De Waal Gerhard en Ansie van der Walt Ek en Klein Johan

Levoy van der Merwe, goeie vriend wat as student by my gebly het en Indoor Cricket in my span gespeel het met wie
se ouers ek ook goed bevriend is. Levoy het vroeër by Nissan SA gewerk en het ook later sy eie SUZUKI handelaar
besigheid gehad; hy was getroud met twee seuns en na sy egskeing woon hy nou in Wellington. Wallie en Jolene De
Waal wat ook deel was die “FIRM”; hy het ons baie laat lag op feeste met sy doen- en sêgoed; hulle en Gerhard en
Ansie van der Walt, wat ook albei uit Universiteits jare met my bevriend was, en ook later getroud is, woon tans
onderskeidelik in Europa en Australia. Ek en klein Johan wie deel van my lewe is en ook my beste vriend en seun is.

Adriana Randall Hino Fallencamp Lukas Rautenbach Johan Kruger

My vriendin en kollega Adriana Randall, lid van die Gauteng Wetgewer en my Kiesadelings leier met wie ek baie
lekker as haar Kiesafdeling voorsitter saamgewerk het en wie ek kon vertrou en alle politieke sake mee kon
bespreek. Hino Fallencamp, “Otter Lake”, ‘n goeie vriend en eienaar van Otters Lake, ‘n Duitse kuier plek in my wyk
met wie ek altyd lekker saamgekuier het en my baie bygestaan het in my politieke werk. Oorlede Lukas Rautenbach,
‘n goeie vriend wat te vroeg gesterf het. My eerste gay vriend wat my konserwatiewe opinie en begrip oor gay wees
heeltemal verander het. Johan Kruger (kleinboet) vir wie ek bygestaan het toe hy as onderwys student vir Noord-
Transvaal onder 21 Rugby gespeel het en hom gehelp het om ‘n volla te koop om by rugby oefeninge uit te kom.

Andre en Deon Pienaar Ds en Mev Sanet van Wyk Robbie en Oom Robbie Arend

Andre en Deon Pienaar – my jarelange vriendskap met albei die broers sal seker baie lank onthou word. Ds en Mev
Frikkie van Wyk en sy vrou Sanet, my Predikant in my Moeder Kerk NED Hervormde Gemeente Montana-Oos wat my
oorlede ma en skoonsuster Susan begrawe het en vir wie ek altyd die grootste respek sal hê. Ds Frikkie stuur nog
steeds vir my opnames van sy preke wat vir my baie beteken. Robbie en Oom Robbie Arndt, sy pa, wat gereeld saam
met my rugby gaan kyk het op Loftus en albei groot ”Blou Bulle” ondersteuners. Oom Robbie het sommer vroeg
gaan slaap as die bulle verloor het. Robbie en ek was saam met vriende in Madagaskar met ‘n onvergeetlike
vakansie.

Stanley Rens en ek Ek, Marius en sy vrou Ek en Hino Fallencamp

Ek en Stanley Rens, goeie en betroubare vriend vir wie ek my oog sal gee, by Loftus met ‘n oefening van die
Bloubulle. Ek en Maruis Lategan en sy vrou in PE nadat ek Marius opgespoor het na bykans 20 jaar se soek nadat ons
kontak verloor het. Ek en Hino Fallencamp by die Otters Lake bierfees wat ek vir ‘n DA fondsinsameling gereël het.

Tino van Schalkwyk Vincent en Charmain Hubner Rulandi en Rudi Leon en Thersia Wessels

Neef Tino van Schalkwyk (neef) is baie verlangs aangetroude familie, maar ons was neefs en het orals saam gaan
kuier en baie boks gaan kyk by Sun City in ons jong dae. Vincent en Charmain Hubner en kinders Rulandi en Rudi wat
ook my “kleinkinders” is. Ek sal altyd vir hulle ‘n softspot hê. Leon en Thersia Wessels, politieke viende van vroeër
jare. Leon, oud-minister en was ook voorsitter van die Menseregte Kommissie, was my politieke mentor in my
Nasionale Party jare en geniet ek nogsteeds sy skrywes op facebook.

Ek, Steven, Vincent en Hugo Johan van der Merwe en sy dogter Tanja Hendrik en Riana van Wyk en my BMW 750il

Ek, Oorlede Steven, Vincent en Hugo De Waal op Hugo se troue op ‘n wynplaas by Stellenbosh. Hugo en sy gesin
boer vandag nog op hulle familieplaas by Eendekuil in die Weskus. Johan van der Merwe en sy dogter Tanja, en
Levoy, ‘n vriend se pa, is nog altyd groot vriende; amper soos familie. Hendrik van Wyk wat as student altyd graag
my BMW 750 il bestuur het met politieke byeenkomste en sy vrou Riana wat albei vir my met politieke byeenkomste
in my KP jare gehelp het. Ek het toe later vir hulle troukar met die BMW gery.

Kosie Erasmus en sy vrou Piet, Swannies en sy vrou Amanda Ollie, Patrys, Ek en vriende

Kosie Erasmus, ‘n vriend van my wat op Naboomsptuit gewoon het en baie saam gekuier het en sy vrou. Kosie se pa,
ook Oom Kosie, was Burgermeester van Naboomspruit en die bekende sanger Surene Erasmus is sy broer Niekie se
dogter. Francois (Swannies) Swanepoel, my “FIRM” maatjie en sy vrou Amanda kuier saam met Groot Piet. Ek en
Francios het baie saamgewerk in die Tshwane Stadsraad waar hy werk as Stadsbeplanner. Ek, Ollie Grobler, Patrys
Mathysen en vriende almal van Naboomspruit se dae kuier lekker saam in Knysna met ‘n vakansie toe ons nog almal
jonk en ongetroud was.

Ek en Robbie Arndt Ek en die Ardendorf broers Theuns, Nico, Annetjie, Drice en vriende Willie Nel

Ek en Robbie Arndt, ‘n boesemvriend, baie gelukkig op die vlug terug van Madagascar af. Ek was die Bierdrink span
bestuurder van die Ardendorf broers wat die bierdrink kompetisie by “Daisys Ladiesbar” in die Hollyday Inn Hotel in
Pretoria gewen het. Die drie Adendorf broers Duayne, Beyers en Dewalt het wat ook later vir Noord-Transvaal rugby
gespeel. Ek, Drice, Nico en Annetjie kuier lekker by Theuns en sy familie by Groot-Brakrivier naby Mosselbaai met ‘n
vakansie waar ek en Drice (toe my meisie) ook in George vakansie gehou het. Willie Nel, ‘n goeie vriend wat baie by
my gekuier het in Erasmuskloof en later ‘n Argitek geword het.

Maggie Erasmus Gert Pretorius en sy vrou Emgee Taute en Ettienne Jaco Nagel en sy dogtertjie

Maggie Erasmus, oud Kollega en goeie vriendin in die Tshwane Stadsraad. Maggie was ’n goeie vriendin en nadat sy
stief deur die DA behandel was is sy nou by die VF+. Gert Pretorius, Kollega en vriend vir baie jare in die Tshwane
Stadsraad en sy vrou. Gert het groot geword en skool gegaan in Balfour waar my Oom John du Plessis die Skoolhoof
was. Emgee Taute, goeie vriend wat my baie gehelp het op Tukkies toe ek die DA Studente voog was en ek later
uitgevind het dat hy gay is, saam met sy man. Jaco Nagel is klein Johan se halfbroer wat vroeg uit die skool is maar ‘n
groot sukses gemaak het as top motor verkoopsman in Pretoria. Hy het heeltemal te jonk getrou en is kort ná sy
huwelik geskei en het ‘n pragtige dogterjie met wie hy nou gereeld kontak het.

Christo Fereira en sy vrou Tommy du Plessis Joggie en Tinkie Vermeulen en Nakita Elmarie Linde en seuns Barend Jacobus

Christo Fereira, goeie vriend en oud Springbok rugbyspeler, wat by my in Pretoria gebly het toe hy vir die Blou Bulle
gespeel het en sy vrou. Christo, ‘n prokureur, werk vandag by SARFU in Kaapstad as prokureur wat die SARFU
kontrakte met spelers sluit. Tommy du Plessis, oud Bulle en Springbok skrumskakel was ‘n Universiteit vriend wat
baie saam met my en Wynand Claasen gekuier het. Ek onthou toe Wynand in Frankryk gaan rugby speel het en ‘n
meisie daar ontmoet het en Tommy spottend my verklae het by Wynand dat ek sy Frans geskrewe briewe lees.
Joggie en Tinkie Vermeulen en Nakita, hul kleindogter, ook Klein Johan se ma en haar man met Kersfees by ons.
Elmarie Linde, goeie vriendin en kollega van die Tshwane Stadsraad saam met haar twee seuns. Barend Jacobus wat
ook baie op my plaas in Hammanskraal kom kuier het, hier by Leeu welpies in die Pilansberg wildtuin.

Louis Joubert Evert Fereira Evert Visser Rudolf Harmse Theo Swart

Louis Joubert wat by my op my plaas Indermine naby Hammanskraal gebly en geboer het. Hy is ‘n uitsonderlike
vriend wat oorspronklik van Louis Trichardt af kom waar sy ouers bly met wie ek ook bevriend is. Louis het lank
rondgeswerf tot hy hom op Jeffreysbaai gaan vestig en werk het. Evert Fereira, Provinsiale Krieketspeler wat ook in
my Indoor Cricket span “FIRM” gespeel het en my altyd “Oube” genoem het. Ek en Evert se pa, ook Evert, was ook
goeie vriende en moes ek baiekeer mentor speel met die pa en seun misverstande. Evert Visser, met wie ek nog
baie kontak het, het vir ‘n kort tydperk by my gebly en gewerk in my Action Cricket Arena in Centurion. Rudolf
Harmse, my vriend saam met wie ek baie gekuier het wat ook saam met my vakansie by Club Mykanos in die Weskus
was en my help bestuur het toe my ouers en ons saam met Stoffel en Marie daar gaan vakansie hou het. Theo Swart,
goeie vriend by Water Gat kuierplek in Pretoria-Noord met wie ek ‘n baie spesiale verhouding gehad het was ook ‘n
provinsiale fietssryer met baie persoonlike probleme waaroor hy gereeld by my kom raad vra het.

ix) My Welmans Gesin en Familie

Pa Lucas en Ma Chrissie Welmans Johan Welmans Hendrik en Susan Welmans

Ma en Pa Welmans Hendrik en Susan Welmans Ek en broer Hendrik

Pa Lucas en Ma Chrissie Welmans, my ouers vir wie ek baie lief was en sou my nie self kon indink wat van my sou
geword het as ek nie heeltyd hulle vertroue en liefdevole leiding gehad het nie. Hulle was wonderlike ouers vir my en
my broer Hendrik en het as hegte gesin baie vir ons beteken en alles gegee wat enige kind van sou kon droom. Hulle
nalatenskap en opvoeding het baie vir ons in ons lewens beteken en het ons nooit enige iets tekort gekom nie. My
Broer Hendrik en Oorlede Susan Welmans voordat Susan tragies ‘n beroerte gehad het wat haar persoonlikheid
heeltemal verander het. Ek salute my broer Hendrik wat vir jare daarna tot sy oorlede is so mooi na haar omgesien
het. My skoonsus en ek was baie goeie vriende en het mekaar baie goed verstaan en sal sy altyd gemis word.

Welmans familie foto Ma Chrissie en Boet Ma Chrissie, Boet en al hulle neefs en niggies

Ma Chrissie Welmans en die hele familie op haar 90 ste verjaarsdag op 9 Augustus 2015 wat ook haar laaste
verjaarsdag was voordat sy oorlede is op 30 Julie 2016. Dit het baie vir haar beteken dat die hele familie op haar 90
ste verjaarsdag en die Kersfees was, wat ook ons laaste Kersfees as familie saam met haar kon wees. Ma Chrissie en
Boet Jansen van Vuuren, haar enigste en langslewende broer saam op haar 90 ste verjaarsdag funksie. Ma Chrissie
ook saam met al haar neefs en niggies op haar 90 ste verjaarsdag funksie wat vir haar geweldig baie beteken het. Ek
is baie dankbaar dat ek daardie 90 ste verjaarsdag funksie kon reël en vir al die vriende en familie wat dit bygewoon
het.

Ek en Rina Familie saam met Boet en Martie Broer Hendrik se kinders en kleinkinders

Ek en Rina Welmans in gelukkiger dae voor ons egskeiding met vakansie in Durban. My broer Hendrik, Martie en
Boet Jansen van Vuuren, Johann en Elize Engelbrecht, Ek en Klein Johan by Martie se 80 ste verjaarsdag funksie in
Evander waar meeste van Boet se oorlewende familie aan Ouma en Oupa Jansen van Vuuren se kant teenwoordig
was. My Broer Hendrik se kinders, kleinkinders en agter kleinkind almal saam met vakansie by Kleinmund. My pa en
ma baie jare gelede met Clarise se doop in Pretoria waar oupa en ouma saam met Chantelle, Morne en Jenice sit toe
hulle nog baie klein was.

Antoinette en Stefanus Scheepers Collette en Jimmy du Plessis Pa en Ma, Klein Johan, Collette en kinders en kleinkinders

Antoinette (Stander) en Stefans Scheepers, dogter en skoonseun van my broer Hendrik, woon tans op Wellington in
die Kaap en albei het besighede daar. Hulle woon saam met al hulle kinders en kleinkind en is ‘n hegte gesin waar
elkeen sy kant bring. Collette en Jimmy, die jongste dogter en skoonseun van broer Hendrik, by wie hy al jare woon
in sy eie woonstel, en wie albei onderwysers is tans in Upington in die Noord-Kaap. Hulle is baie gelukkig daar as
gesin met Clarise wat ook nou daar woon en Jaqnice in Gauteng. Klein Johan en al die “niggies” saam met Colette by
my ma se 90 ste verjaarsdag funksie; die “haan onder die henne”.

Ek, Johann en Elize Engelbrecht Johann, Klein Johan en Ek (Drie Johanne) Marie en Stoffel de Kok Ek en Hendrik

Ek, Niggie Elize en Johann Engelbrecht kuier saam by Bonacord Dam en omdat ek en Elize saam grootgeword het is
sy soos ‘n suster vir my en kan ek nie genoeg dankbaar wees vir alles wat sy en Johann vir ons in Pretoria beteken
het. My Niggies Marie de Kock en Elize, is my enigste niggies aan my oorlede Ma se kant vir wie ek albei baie omgee,
en Stoffel vir wie ons baie mis na sy afsterwe. Johann Engelbrecht, Ek en Klein Johan kuier lekker saam by Bonacord
Dam as die drie Johan’s in die familie. Ek en my broer Hendrik kuier op Kameelfontein Landgoed en is dit fantasties
dat ons nog sulke goeie broers vir mekaar kan wees en dit geniet om mekaar gereeld te kan sien en saam te kuier.

Oom Strop van der Merwe Tannie Marie en Tannie Mona van der Merwe Ek, Vercuiel by Tannie Mona in die Hospitaal

My oorlede Oom Herklaas (Strop) van der Merwe, ‘n bekende, bekwame en uitsonderlike karakter wat ook ’n
Magistraat van beroep was en ook ‘n vlieënier in die Derde Wêreldoorlog was. Hy was ‘n legende en sal baie lank
deur ons familie onthou word. Sy eggenotes in sy lewe was oorlede Tannie Marie wat my ma se jongste suster was,
en oorlede Tannie Mona met wie hy ná die afsterwe van Tannie Marie mee getroud was en wat ook ‘n baie goeie
tweede ma vir Marie en Elize was. Hulle het ook twee seuns uit die huwelik, Vercueil en Herculus. Vercueil is getroud
met Teresa met ‘n dogter Carra en Hercules met Karin met twee dogters.

Die Van der Merwe familie Stoffel en Marie de Kock en met hulle wittebrood in Durban Johann en Elize Engelbrecht

Die van der Merwe familie, Johann en Elize Engelbrecht, Tannie Dorie van den Heever (Elize se Skoonma), Tannie
Mona (Elize se Ma), Vercueil en Teresa van der Merwe, en Marie en Oorlede Stoffel de Kock wie se huis ek altyd
Desember vakansies by Outeniqua Strand opgepas het, almal by Prinsloo se troue. Stoffel en Marie het my en Elize,
toe ons klein was, altyd saamgeneem om te gaan swem of fliek by die Inry toe hulle nog uitgegaan het. Stoffel was ‘n
regte terggees en onthou ek die staaltjie toe Marie hom met haar skoen gegooi het en hy ‘n merk teen die kop
oorgehou het. Hulle het later jare verhuis van Pietersburg af George toe waar Stoffel besighede gehad het en Marie
en haar twee seuns en hulle gesinne woon vandag nog daar. Stoffel met sy uitsonderlike geaardheid en baie liefde
vir Marie en sy seuns word baie gemis. Johann en my niggie Elize Engelbrecht wat in Brits bly met wie ons gereeld
nog in kontak is en mee goed bevriend is.

Marie en Elize Stoffel en Johann Vercueil en Teresa van der Merwe Hercules en Karin van der Merwe

My twee niggies Marie en Elize en hulle mans, oorlede Stoffel en Johann by Prinsloo se troue. Vercueil en Teresa van
der Merwe en Herculus en Karin van der Merwe, my neefs (Seuns van Oom Strop en Tannie Mona). Herculus, ‘n
Ingeneur, en Karin en woon vandag in Australia en Vercueil, ‘n mediese dokter, en Teresa het ‘n praktyk op Riebeeck
Kasteel in die Wes-Kaap en is vandag my huisdokter sedert ek in die Weskaap woon.

Stoffel en Marie op hul Troudag en hulle twee seuns en vouens Phillip en Maryka, Christo en Belinda Marie de Kock en gesin

Oorlede Stoffel en my niggie Marie de Kock op hul troudag in Pietersburg waar Stoffel gewerk het as skrynwerker by
‘n bou kontrakteur en later sy eie huise gebou het voordat hulle George toe verhuis het waar hulle fabrieke besit
het. Stoffel was ‘n baie hardwerkende sakeman en het ‘n baie goeie voorbeeld vir sy twee seuns Christo en Phillip
gestel. Christo en Phillip is vandag net so handig en skeppend met hulle handewerk en is albei sakemanne in George.

Dries, Tanie Mona, Elize en Prinsloo Elize & Johann, familie en seuns op hulle troue en jare daarna. Elize en Tannie Mona

My Niggie Elize en oorlede Dries van den Heever het twee seuns uit hulle huwelik gehad, Prinsloo en Johan, en na sy
dood is sy weer getroud met Johann Engelbrecht wat ook twee seuns, Edwin en Juan, uit ‘n vorige huwelik het. Elise
en Marie was baie na aan hulle tweede ma, Tanie Mona, en hier is Elize saam met haar in die hospital kort voor haar
dood

Johann, Tanie Mona, Elize Prinsloo en Nicole en Johan en Monique met hulle kinders Johann en Elize en hulle kinders en ook saam met Marie

My niggie Elize Engelbrecht en Johann is baie erg oor haar twee seuns Prinsloo en Johan en hulle vrouens, maar veral
Ouma Elize en Oupa Johann se twee kleindogters is ‘n groot ligpunt en trots in hulle lewens. Johann saam met Marie
en Elize, my eniste niggies aan my ma se kant vir wie ek baie lief is.

Sias Greyling Sias en Ria Vivian Riaan Greyling Jaco en Duane Greyling

My neef, oorlede Sias Greyling, wat vroeër ‘n verkeersman in Pretoria was en na ‘n baie groot ongeluk medies
geboard was en in Booysens Pretoria gewoon het. Hy was getroud met Vivian van wie hy later geskei is en daarna
het Ria hom bygestaan tot en met sy dood. Hy en Vivian het drie seuns uit hulle huwelik gehad Riaan, Jaco en Duane.
Riaan is onlangs ook oorlede en Jaco en Duane woon nou in New Zealand met hulle gesinne. Sias was ‘n baie goeie
pa vir sy seuns en het vir elkeen ‘n huis gekoop met sy mediese pensioengeld en as erfporsie nagelaat.

Boet en Oorlede Lettie Jansen van Vuuren op hulle troudag met ek en Elise as hofknapie en blommemeisie. Johan (Boet) en
Martie Jansen van Vuuren en Boet se twee seuns Johan, Jannie en sy vrou Henda Jansen van Vuuren.

Boet Jansen van Vuuren, soos ek hom ken, is my enigste Oom op die oomblik aan my ma se kant met wie ek nog
gereeld kontak het. Hy en Lettie het twee seuns gehad en albei is op baie jong ouderdomme oorlede. Johan het baie
jare gelede op tragiese wyse selfmoord gepleeg en hier is Jannie en sy vrou Henda Jansen van Vuuren kort voor sy
tragiese dood aan ‘n hart aanval ook op ‘n baie jong ouderdom wat beteken het dat ons Oom Boet Jansen van
Vuuren sy vrou Lettie en altwee sy seuns Jannie en Johan aan die dood op baie vroeë ouderdomme afgestaan het.
Boet en Martie woon vandag nog op Evander met Martie wat onlangs ook ‘n beroete aanval gehad het en Boet wat
met Alzheimer’s gediagnoseer is. Hulle is my langs lewende oom en tannie vir wie ek baie omgee.

Wilgekraal ons familie plaas en Oupa Hendrik en Ouma Dora Welmans Ma Chrissie, Anna en Feitjie Die Jansen Van Vuurens,
my ma se familie saam op my pa se 70 ste verjaarsdag funksie

Die familieplaas Wilgerkraal van oupa Hendrik en ouma Dora en ook hier my ma Chrissie en die twee getroue
bediendes Anna en Feitjie wat vir baie jare totdat ouma Dora oorlede is op Wilgerkraal gewerk het; daarom was dit
baie hartseer vir ons familie toe Wilgerkraal ná ouma Dora se dood verkoop is. Wilgerkraal was die bymekaarkom
plek en anker vir die familie wat ons met baie herinderinge nagelaat het. Die familie aan my ma se kant is: Pa Lucas
en Ma Chrissie, Tannie Judy en Oom Johan Prins, Boet en Martie Jansen van Vuuren, Hendrik en Susan Welmans en
ek op my pa se 70 ste verjaarsdag funksie.

Oom John en Tannie Maretjie du Plessis Pietie en Janie du Plessis op hul troue waar ek hofknapie was en jare daarna. Almarie du
Plessis/Botha/van Heerden my enigste niggie aan my pa se kant van die familie.

Welmans/Du Plessis familie Almarie van Heerden en haar kinders en kleinkinders Elmien du Plessis Rossouw

Die familie aan my Pa en Ma se kante kuier lekker saam op my Pa Lucas se 70 ste verjaarsdag funksie in Pretoria en
my Pa se suster, Tannie Maretjie en Oom John du Plessis wat die Hoof was van Balfour Hoërskool. Die familie aan
my Pa se kant is: Oom John en Tannie Maretjie du Plessis, Pa Lucas en Ma Chrissie, Pietie en Jannie du Plessis,
Hendrik en Susan Welmans en Almarie en Chris Botha. My niggie Almarie du Plessis/Botha/van Heerden, wat baie
ongelukig was om twee eggenotes aan die dood af te staan, asook een van haar twee dogters, Marisa, op ‘n baie
jong ouderdom aan ‘n hartsiekte. Almarie, my eniste oorlewende niggie aan my Pa se kant, woon vandag op Louis
Trichardt waar haar kinders en kleinkinders ook woon. Ek onthou die dae toe ons as kleuters op Klipskool saam
gespeel het en al die seevakansies saam met ons ouers daarná.

Ma Chrissie Broer Hendrik Chantelle, Antoinette en Collette Antoinette se kinders en kleinkind Jimmy, Colette en dogters

My Ma Chrissie wat in haar 80’s was en altyd goed versorg was tot op haar 90 ste jaar voor sy oorlede is. Collete du
Plessis saam met Antoinette Stander en haar kinders Chantelle, Michael, Stiaan, Franco en kleinkind Aneme’ woon
almal nou op Wellington in die Wes-Kaap behalwe Collette en haar man Jimmy wat in die Noord-Kaap in Upington
woon met hulle dogters Janice en Clarise, asook haar pa, my broer Hendrik.

Niggies en neefs saam met Ma Chrissie in Lynwood. Ons kuier in George by Marie en Stoffel. Henning en ek saam met sy kinders in
Kaapstad. Hendrik en die drie Johan’s met Kersfees op Brits

Elize, Ek, Marie, Oorlede Sias en Hendrik kuier saam met my oorlede ma Chrissie op Kameelfontein Landgoed en die
laaste keer dat ons almal saam kon wees. Daarna is eers my ma en toe later Sias oorlede. My Pa Lucas en Ma Chrissie
en agterkleindogter Chantelle, kuier jare gelede lekker by my niggie Marie en Stoffel in George en ek kuier lekker in

Kaapstad by Henning en sy kinders een vakansie wat ek daar gehou het. Kersfees by Johann en Elize op Brits kuier
die drie Johan’s lekker saam met my broer Hendrik in hulle lapa.

Heildronk op Ma Chrissie se 90Ste verjaarsdag en die famielie kuier lekker saam. Hendrik en sy kinders by die see.

Broer Hendrik, Collette, Antoinette en Chantelle Chantelle en Micheal Morne, Anneme’, Stiaan en Morne en Macyla

My broer Hendrik, en sy kinders Collete, Antoinette en Chantelle by die “Waterfront” in Kaapstad en sy kleinkinders
Chantelle en Michael op hulle troue en Morne, Stiaan en Aneme’, sy agter leinkind Aneme asook Morne en sy
vriendin Macyla wat nou saamwoon in Wellington.

Johan en Vincent wat soos my eie seuns is en albei by my “groot” geword het. Ek en klein Johan hou gereeld

k

vakansie by Dwarskersbos. Vincent is getroud met Charmain en het twee pragtige kinders, Rulandi en Rudi, my
“kleinkinders”, en kuier lekker saam met my en Ouma Chrissie.

“Ander Oupa” en Kleinkinders Vincent Klein Johan Ek, Klein Johan en sy familie

Ek en my “kleinkinders” Rudi en Rulandi op hulle “Ander Oupa” se skoot. Vincent, wat soos ‘n seun vir my is, se twee
kinders wat my “ander” oupa noem. My twee “seuns” Vincent en klein Johan en sy ma Tinkie, Jogie, broer Jaco,
Claudia, suster Joye en haar man JP en klien Nakita almal saam op Tinkie se verjaarsdag braai.

Vincent en Charmain Ek en Rudi Ek en Rulandi Klein Johan, Rudi (Yorkie) en ek

Al my “kinders” en “kleinkinders” wie ek beskou as my “gesin” omdat Vincent en Klein Johan albei van jongs af by my
kom woon het en as gevolg van hulle huislike omstandighede soos my eie kinders geword. Vincent is later getroud
met Charmain wat vir my soos ‘n skoondogter is en hulle kinders Rulandi en Rudi soos kleinkinders wat my hulle
“ander oupa” noem. Klein Johan is ook soos my eie seun wat al langer as 15 jaar by my woon en ook graag wil
aansoek doen vir ‘n “van” verandering na Welmans. Rudi ons hondjie (Yorkie) is soos ‘n kind vir ons in die huis en
gaan orals saam waar ons gaan vakansie hou of kuier. Ons is albei baie geheg en beskermend oor hom.

x) Spesiale en betekenisvolle mense in my lewe.

Pa Lucas Welmans Ma Chrissie Welmans Broer Hendrik Welmans

My Pa Lucas Welmans wie se name ek het, was my held van alle tye en voorbeeld van ‘n goeie hardwerkende mens
wat altyd eerder na iemand anders sal omsien as homself. Hy het op sy stil manier baie wyshede kwytgeraak wat ek
vandag nog respekteer. My Ma Chrissie wie ‘n baie sterk persoonlikheid gehad het, kon leiding neem in alle situasies
en was ook my rugraad in my lewe. Ons ouers was tot hulle afsterwes altyd daar vir ons en het hulle hulself
partykeer tekort gedoen en sou hulle nogsteeds hulle kinders en familie bystaan. My broer Hendrik is agt jaar ouer
as ek, en as gevolg van die ouderdomsverskil kon ons nooit saam grootword of skoolgaan nie, en het totaal en al in
ander wêrelde grootgeword. Tenspyte daarvan was ek altyd sy kleinboetie wat met sy rugbybal mag gespeel het en
na “Pat Boone” se plate op sy outydse grammefoon kon luister. Vandag is ons twee broers baie na aan mekaar en
het veral voor en ná ons ouers se dood mekaar gereeld gesien en behulpsaam gewees. Ons is nou altwee
weeskinders en sal na mekaar moet omsien tot ons afsterwes.

Marius Lategan en ek 20 jaar later Boodskap van Maruis en van toepasing tot aan al my vriende Marius Lategan jonger en ouer

Marius Lategan was vir my ‘n vriend wat ek met my lewe kon vertrou en wat onder my gewerk het by die SAUK en
later my Beton fabriek bestuur het. Ons was baie na aan mekaar soos broers en was hy altyd daar wanneer ek ‘n
ware vriend nodig gehad het en my veral bygestaan toe ek deur ‘n baie moeilike huwelik en egskeiding is. Ons paaie
skei later toe hy in die Kaap gaan werk het en ons heeltemal kontak verloor het. Ons ontmoet mekaar weer 20 jaar

later nadat ons albei deur moeilike tye gegaan het en hou nou gereeld kontak met mekaar. Ek onthou die een aand
wat ons gekuier het en plate gespeel het en ons besluit het om vir mekaar ‘n plaat te speel. Marius se keuse vir my
was “Don’t fly so high my little bird” van Veginia Lee. Toe ek hom vra hoekom die besonderse plaat, was sy antwoord
dat hy die klein voeltjie is en altyd ‘n beskerms gevoel by my het. Ongelukkig het hy toe weggevlieg maar het darem
weer teruggevlieg sodat ons vandag nog steeds goeie vriende kan wees.

Nico Monteiro Nico en Annetjie Monteiro Ek, Nico en Ma Chrissie

Nico Moteiro wat sonder sy biologiese ouers by pleegouers in Randfontein grootgeword het en ná skool met ‘n
onderwys beurs by die NKP in Pretoria gaan studeer het. Ek maak kennis met hom in sy eerste jaar op Onderwys
Kollege toe hy my kom help het in ‘n verkiesing om plakkate op te sit. Hy word later vir my soos ‘n jonger broer en ‘n
kind in my ouerhuis en werk naweke en vakansies by my fabriek en gaan ook gereeld saam met my op vakansies. Na
hy sy studies en weermag opleiding voltooi het gee hy onderwys by John Vorster Tegniese Hoërskool in Pretoria. Hy
is later getroud met Annetjie en het drie dogters. Hy koop ook later PC Beton Fabrikante by my waar hy altyd
naweke en vakansies gewerk het en besit die fabriek vandag nog. Hy is een van my vriende “broers” wat ek altyd
naby my sal wil hê en nooit van sal afstand doen nie.

Ek, Nico en Johan Venter (Vennas) Ek en Vincent Hubner Ek en Vincent in Mozambuqe

Johan Venter (Vennas) ontmoet ek deur Theuns Olivier, rugby afrigter by TUKKIES vir wie Vennas rugby gespeel het.
Vennas is ‘n mediese student wat van die platteland, Dendron in Limpopo, kom waar sy ouers geboer het word gou
‘n boesemvried van my. Ons het gereeld saam gekuier, vakansies gehou en op hulle plaas gaan skiet. Ek onthou hoe
senuweagtig Vennas was toe hy vir die eerste keer saam met my Durban toe gevlieg het. Hy praktiseer ná sy studies
en weermag opleiding as mediese dokter op Dendron waar hy ook boer en trou ook later en het twee seuns uit die
huwelik. Vennas was ‘n ware vriend wat ek altyd sal onthou.

Vincent Hubner ontmoet ek op ‘n vriend se bachelers partytjie op agtien jarige ouderdom en ontferm my oor hom
nadat ek hoor dat hy uit die skool is as gevolg van ‘n baie onskuldige probleem. Nadat sy pa in ‘n moterongeluk
oorlede is, bots hy onskuldig met die gereg en sy familie skryf hom af. Hy kom woon toe by my en ek laat hom verder
studeer in Rekenaarswese waarin hy baie goed presteer het. Hy word soos ‘n seun vir my wat ek nie kon gehad het
nie en sal ek altyd ‘n softspot vir hom hê. Hy trou later met Charmaine, wat soos ‘n skoondogter vir my voel en hulle
het twee kinders Rulandi en Rudi wat ek as my kleinkinders beskou en ek vir hulle ‘n “ander oupa” is soos hulle my
ook noem.

Ek en Klein Johan Ek en Klein Johan Plot 25 Indermine Hammanskraal Ek en Louis Joubert

Johan Louw of klein Johan soos hy in ons familie bekend staan het een naweek in 2007 op 19 jarige ouderdom by my
op die plaas by Indermine Hammanskraal kom kuier saam met Barend, ‘n vriend. Hy het in ‘n kinderhuis
grootgeword en was nie baie aan ‘n ouerhuis blootgestel nie. Hy het nooit regtig sy pa (Louw) geken nie en hy moes
ook later uitvind dat hy nooit sy biologiese pa was nie. Sy ma, Tinkie was van hom geskei en is toe met Hendrik Nagel
getroud. Klein Johan het by my kom woon om op die plaas te help, en soos hyself later gesê het, vir die eerste keer
‘n regte huis en familie het alhoewel hy sy ma baie lief het en altyd sal respekteer. Daar het gou ‘n pa/vriend
verhouding tussen ons ontstaan wat in die 14 jaar al sterker gegroei het tot so ‘n mate dat hy besluit het om aansoek
te doen vir ‘n van veradering na Welmans. Hy het in die 14 jaar baie gehelp en veral met die versorging van albei my
ouers wat by ons gewoon het tot en met hulle afsterwes. Klein Johan bestuur vandag my POSTLINK winkel in
Saldanha en geniet die pos en verantwoordelikheid geweldig baie. Ek kan my nie indink wat ek sonder hom sou kon
doen nie. Hy verdien om ‘n Welmans te wees en my seun genoem te word.

Louis Joubert ‘n vriend wat aanvanklik op my plaas Indermine in Hammanskraal kom help boer het was iemand om
te verstaan. Hy het in Louis Trichardt grootgeword waar hy matrikieleer het met verskeie onderskeidings, en na skool
by sy Pa se saagmeule gaan werk het. Sy ouers is toe later geskei en Louis het sy ouerhuis verlaat en in die Westelike
Provinsie gaan werk. Hy beland later in Pretoria waar ek en hy kennismaak en vriende word en hy kom help my boer
op my klein plasie Indermine by Hammanskraal. Hy verhuis later na Jeffreysbaai waar hy vandag nogsteeds bly en
werk. Ons hou nog gereeld kontak met mekaar.

Ek en Doc van Wyk by ‘n SAICA Toernooi Dr Fritz (Doc) van Wyk Ek en Mariaan Schreuder Addie Eastman

Fritz van Wyk, of Doc soos ons almal hom genoem het, was ‘n mediese dokter in Carltonville en ons dien en was
albei baie aktief op die National Indoor Cricket Association Uitvoerende Bestuur. Ek en Doc word boesemvriende en
sy eggenoot Ina en hulle twee seuns Ruan en Chritiaan was soos familie vir my. Ek en Doc stig later saam die South
Africa Indoor Cricket Association. Doc was ook my mediese dokter en red my lewe omdat hy my betyds na ‘n hart
spesialis gestuur het kort voordat ek soos die spesialis bevestig het, op die punt was om ‘n reuse hartaanval te kry en
daar het ek toe ook ‘n “stent” in my hartaar gekry. Doc het self later ‘n hartomleining gehad en toe ek hom vra of hy
dan nie bang was om dood te gaan nie was sy antwoord aan my: “Johnny, as dit so lekker aan die anderkant gaan
wees soos wat ons in die Woord lees, hoekom moet ek dan bang wees as dit daar dan baie lekkerder gaan wees as
hier want hier is dit vir my baie lekker.” Doc het daarna in Ierland gaan praktiseer vir ‘n paar jaar en later teruggekom
en in die Moot Hospitaal as Hospitaal dokter gewerk. Doc sterf later aan ‘n hartaanval wat vir ons almal baie tragies
was en sal ek my ou vriend altyd onthou as iemand wat lief was vir sy medemens vir wie ek met my lewe vertrou het.

Mariaan Schreuder, my eerste groot liefde wie ek op Universteit op ‘n koshuisdans ontmoet het. Ons studente
verhouding was baie intiem en haar Pa, ‘n Gnl Schreuder, Kommisaris van Polisie eers in Pretoria en later in Port
Natal (Durban), was nie baie gelukkig met die baie intieme verhouding nie; veral omdat ons al op twintigjarige
ouderdomme wou trou. Op die foto was sy saam met my op my 21ste verjaarsdag funksie op Giyani en moes sy kort

daarna uit my lewe gaan terug Durban toe waar haar ouers gebly het. Ek wonder nog altyd hoe my lewe sou uitdraai
as ons toe getrou het.
Addie Eastman, vriend vanaf voorskool; ons het baie saamgespeel in die groot Letaba koppie waar ons ouers albei
winkels op Letsitele gehad het. Ons was saam in Dr Anneke Laerskool, Ben Vorster Hoërskool en op Univeriteit en, al
het ons mekaar jare laas gesien praat ons vandag nog oor die foon met mekaar asof ons mekaar gister laas gesien
het. “Friend for life”.

Henk van Zyl Ek en Steven Fereira Ek en Drice Odendal Drice Rossouw (Odendal)

Henk van Zyl was ‘n baie goeie vriend van my op Universiteit asook daarná, veral tydens en na my egskeiding in
Pretoria. Ek en Henk was saam op TUKKIES en in Taaibos Koshuis en het gereeld saam uitgegaan en mekaar
bygestaan toe hy en Beau, sy huidige vrou, uit was en later ook met my liefdes terleurstelling met Mariaan. Henk
was ook die eerste persoon wat van my huweliks probleme met Rina geweet het. Hy word later my ouditeur by P C
Beton en hy en Beau met hulle vier kinders gaan vestig hulle in Ermelo waar albei grootgeword het. Ek verloor later
kontak het hulle en maak eers weer kontak met Henk met ‘n sake aanbod in Pretoria waar hy nou ‘n suksesvolle
sakeman is en Beau, wat ook vroeër vir my twee skilderye geskilder het, haar eie kunsgallery het.

Steven Fereira was die seun van Fanie Fereira LPR, ‘n baie goeie vriend en kollega van my in die KP wat ook al
oorlede is en ek en Steven word goeie vriende, veral tydens en ná my egskeiding. Hy gaan later saam met my
vakansie hou in Maurituis wat een van my beste vakansies ooit was. Steven trou later met Margariet en ek was die
seremonie meester op die spogtroue in Sandton. Steven skei ook later van Margariet en trou weer en ons verloor
kontak en ek sien hom later eers weer op sy neef en ‘n vriend van my, Hugo de Waal se troue in Stellenbosh. Baie
tragies pleeg hy selfmoord en was die samekoms op Stellenbosh ons laaste kuier. Hy het my altyd “Boeta” genoem
en wonder ek vandag nog hoekom hy my nie gekontak het om te praat of te help voor hy sy eie lewe geneem het
nie. Steven sal lank onthou word.

Drice Odendal en ek ontmoet toe ek KP Jeugleier was en ek genooi was om beoordelaar te wees by ‘n redenaars
kompetisie in die Koshuis Erika waar sy die Huisvoorsitter was. Al was ons ouderdomsverskil redelik groot het ons
dadelik gekliek en ‘n goeie verhouding het ontstaan. Ons was altwee baie lief vir die politiek en sy word die eerste
vroue redakteur van die studente koerant “Die Perdeby” en later redakteur van die KP koerant “Die Patriot”. Sy
vergesel my ook in my verkiesings veldtog as kandidaat vir die Parlement in Waterkloof Kiesafdeling wat ek as jong
kandidaat nie ver verloor het teen Adjunk Minister van Finansies Org Marais nie. Na Drice se Pa se afsterwe is sy
verplig om te gaan boer op die familieplaas in die Bethlehem distruk as erfgenaam en ek oorweeg om my besigheid
te verkoop om saam te gaan boer. Ons verbreek die verhouding die vorige Desember toe ons saam met vakansie in
George was omrede dit nog te kort na my egskeiding was en ek ook nog nie op daardie stadium reg was daarvoor nie
en ons albei ook te veel gehad het om op te gee. Dit was baie hartseer en vriende het daarna gesê dat sy van alle
meisies die regte een was vir my. EK onthou dat die sangsolo van die groep “Cinema” met “My kind of Girl” was my
liedjie vir haar. Drice trou later met ‘n boer van Bethlehem, Ben Rossouw en is nogsteeds baie gelukkig getroud op
die plaas en het ek nog gereeld kontak met haar op facebook.

Wilco Koedood Ek, Wilco en Hugo de Waal Ek en Robbie Arndt Vercuiel van der Merwe

Wilco Koedood was een van my uitsonderlike vriende wat in Nederland gebore is en sy ouers kort daarna na Suid-
Afrika toe ge-emigreer het. Hy het in Pretoria-Noord grootgeword en deur vriende daar word ons vriende. Wilco was
‘n redelike introverd maar die goud van die aarde. Ek onthou toe hy die eerste keer vandat hy volwasse is saam met
my Durban toe gevlieg het vir ‘n naweek. Toe die vliegtuig opstyg, spot ek met hom dat vliegtuie eers veilig is nadat
hulle opgestyg het en die seatbelt liggie afgaan. Die seatbelt liggie gaan toe nie af nie en die Loots konding aan dat
die vliegtuig ‘n band gebars het met die opstyg en dat hy ‘n noodlanding moet doen. Na die skrikwekkende
noodlanding word ons vervoer na die VIP lounge om te wag vir ‘n ander vliegtuig en dit het my toe mooipraat en
baie doppe op die huis gekos om Wilco te oorreed dat dit nie gereeld gebeur nie en ons het toe ‘n baie aangename
naweek in Durban geniet. Wilco hou ook vakansie saam met my in die Weskus en ons kuier by Hugo de Waal wat
boer op Eendekuil, en was hy baie depresief om daar weg te gaan terug Pretoria toe. Hy was ook baie teleurgesteld
in my toe ons verskil het oor die Ja en Nee stem referendum in 1989 en ek gese het as jy JA stem en eendag as die
ANC in bewind is op die vliegtuig klim om te emigreer dan skiet ek jou in die rug. Hy trou toe later en ek was sy
seremonie meester en hulle emigreer en woon vandag in Canada met twee kinders sonder dat ek hom kon skiet. Ons
hou nog kontak al is dit net op facebook.

Robbie Arndt en ek word groot Blou Bul ondersteuner pelle en mis nie ‘n game nie en ry selfs naweke agter hulle aan
na ander provinsies vir wedstryde orals soos Bloemfotein en bly in die selfde Hotel as die Blou Bulle. Ons besit saam
seisoenkaartjies en later losiekaartjies op Loftus. Ons gaan hou saam een van my beste ervaring vakansies in
Madagaskar. Vandag is hy getroud met drie kinders en het ons min kontak met mekaar. Een ding weet ek dat ons
altyd Blou Bul pelle sal bly en altyd vir die Blou Bulle sal skreeu.

Vercuiel van der Merwe, my neef en mediese doker, asook ‘n baie goeie vriend wat altyd daar is as jy hom nodig het.
So sien hy ‘n moesie aan my nek raak en moet ek hom belowe dat ek die moesie sal verwyder omdat hy bekommerd
was dat dit kwaadaardig kan wees. Dit is soos Vercuiel is; altyd bekommerd oor my gesondheid en die beste mediese
GP wat ek ken. Hy is vandag my persoonlike GP vandat ek in die Weskus bly en kyk mooi na my gesondheid.

Johann en Elize Engelbrecht Henning Stander Ek en my Yorkie (Rudi) Klein Johan en Rudi

(Yorkie) Johann en Elize (my niggie) Engelbrecht is nie net familie nie maar was ook huisvriende in Pretoria. Ek en

Elize het amper saam grootgeword toe sy by ons op Letsitele kom bly het ná haar ma Marie, my ma se suster, se

dood. Ek onthou hoe ons as kinders saam gespeel het en om mekaar te akkomodeer speel ek saam met haar

papierpoppe en dan sy weer saam met my karretjies. Ons het ook ‘n hele dieretuin op die plaas Berlyn gehad waar

ek grootgeword het van honde, Marmotte, Koenyne, Budgies, Duiwe, Hoenders, Katte, asook ‘n nagappie. Elize het

twee seuns, Prinsloo en Johan by haar oorlede man Dries van den Heever. Sy trou later met Johann Engelbrecht, ‘n

ou Indoor Cricket kennis van my wat ook twee seuns uit sy vorige huwelik het en hulle is ontsettend gelukkig

getroud. Vandag woon hulle op ‘n plot net buite Brits en ons en hulle het in Pretoria gereeld oor en weer gekuier.

Johann en Elize beteken geweldig baie vir my en kon ek altyd in die verlede en ook vandag op hulle staatmaak vir
enige hulp.

Henning Stander, ‘n vriend en aangetroude neef wat ek verewig sal waardeer en onthou, selfs nou na sy afsterwe
aan kanker. Ek ken Henning van sy Onderwys Kollege jare af toe hy my met ‘n politieke verkiesings gehelp het toe hy
as student baie in politiek belang gestel het. Hy ontmoet my broer se dogter Antoinette deur my en hulle trou later
jare met drie kinders Chantelle, Morne en Franco. Die huwelik het met hartseer vir my en my ouers verbrokkel en
hulle skei later as gevolg van botsende ideale wat ook beter uitgewerk het vir Antoinette en die kinders. Henning
was een van die mees hulpvaardigste en goeie mense wat ek ooit geken het en kon jy altyd op hom staatmaak. Hy
was baie bemind in ons familie en gesin en sal ons hom verseker vir altyd onthou en mis.

Rudi, my Yorkie hondjie wat soos ‘n kind in my huis grootgeword het, en kan ek my skaars indink sonder hom. Hy
slaap elke aand in my kamer en sit ook elke aand op sy “oubaas” se bors en TV kyk. Hy is baie lief vir kar-ry en gaan
orals saam en het gereeld in die weskus saam vakansie gehou en so ook talle ander plekke in die land. Hy is ewe lief
en gemaklik met Klein Johan by wie hy heeldag kuier. Een ding weet ek dat as ek eendag nie meer daar is nie sal Rudi
wel in goeie hande wees by Klein Johan wat net so lief is vir hom.

Hennie de Vos Theuns Potgieter en Nico Monteiro Johan van der Merwe en Nora Stanley Rens

Hennie de Vos, Theuns Potgieter en Nico Monteiro oor wie ek reeds baie geskryf het kan ek net sê dat dit drie
persone in my lewe is wat ek altyd as my eie legendes sal beskou en wat elkeen ‘n onsettende spesifieke rol in my
lewe gespeel het met wie ek nooit kontak sal wil verloor nie.

Johan van Der Merwe en sy vrou Nora het ek mee vriende geword nadat hulle seun Levoy na Universteit by my kom
bly het. Hulle het later bevriend geword met my ouers en familie en kan nou selfs as ons eie familie beskou word.
Johan is ‘n uitstekende “handyman” en het my telkemale bygestaan, eers op my plaas en daarná met verskeie sake;
selfs my voertye deurgegaan voordat ek dit koop. Johan en Nora het ook afgetree en woon vandag by Kleinfontein
landgoed net buite Pretoria en hou ons nogsteeds kontak.

Stanley Rens, ‘n vriend en gewese Raadslid kollega in die Tshwane Raad vir wie ek baie respek het en met wie ek my
lewe sal kan vertrou. Ons kan ure gesels oor die politiek, besigheid en talle ander onderwerpe sonder dat ons
mekaar verveel. Stanley het al baie tot my redding gekom, veral finansieël as dit met my baie moeilik gegaan het; ek
sal altyd dankbaar daarvoor wees en hoop dat ek eendag dieselfde vir hom sal kan doen. Hy is ná ‘n vorige huwelik
weer getroud met Stefney, wat nie net mooi is nie maar ook ‘n baie mooi hart en geaardheid het. Stanley is ‘n ware
vriend wat ek vir altyd wil ken! Ek is diep bekommerd oor sy gesondheid omdat daar onlangs kanker by hom
diagnoseer is en ek bid elke dag dat hy volkome sal herstel. Ek hou gereeld met hom kontak om ook te verneem na
sy welstand en ook om sommer lekker te gesels.

Xi) My uittrede uit die politiek en aftrede!

Ek besluit om uit te tree uit die polilitiek ná 47 jaar se aktiewe politieke lewe en 20 jaar as Stads Raadslid van die City
of Tshwane, en om my met my aftree jare in die Weskus te gaan vestig. Ek ontvang ná my aankondiging meer as 300
facebook boodskappe, telefoon oproepe en boodskappe van goeie wense uit alle oorde. Dit wil my tog voorkom asof
ek darem ‘n merk in my lewe, en vir baie ander mense kon maak en agterlaat.

xii) My aftrede en liefde vir die Weskus

Velddrif

Die Weskus en Velddrif, my voormalige gereelde en gewilde vakansie dorp.

Ek besluit om die Weskus my toekomstige vesting te maak met my aftrede uit die Stadsraad van Tshwane en die
Demokratiese Alliansie. Ek het amper my hele lewe lank (50 jaar) in Pretoria gewoon sedert ek op Universitiet van
Pretoria was in 1971 maar omdat my geliefde stad so baie verander het en een van die hoogste misdaadsyfers in die
wêreld het, besef ek dat ek nie daar my laaste jare wil woon nie. Ek sal die Blou Bulle en die bosryke natuur baie mis
maar geniet ek nietemin om in die Weskus tussen “mense mense” te woon. Al die weskus dorpe is vir my iets
besonders en daarna het ek my op die ou einde in die Weskus kom vestig. Elke Weskus dorpie geniet ek en het vir
my ‘n besondere betekenis en sal ek hier bly tot aan die einde van my lewe.

Laaiplek Hotel en die “oubar”, gesseligste en vriendelikste kuier kroeg in die land met ons goeie vriende Andre en Nollies aan
die stier.

Velddrif en Laaiplek, die lekkerste plek in die wêreld om vakansie te hou en te kuier! Velddrif is my gunsteling dorp
en hou ek nou al baie jare gereeld daar vakansie en het ek al heelwat vriende daar. Die “Ou Bar”, ‘n tipiese
visserman kroeg in die Laaiplek Hotel, een van my gunsteling kuierplekke waar jy met almal saamkuier en gesels,
ongeag waar jy vandaankom; almal aanvaar jou daar en word almal later soos familie.

Weskus met sy mooi strande, vriendelike en plat op die aarde mense!

Maak nie saak waar jy in die Weskus gaan kuier, inkopies doen of sommer op die mooi strande gaan braai nie, mense
is altyd toeganklik, vriendelik en behulpsaam. Ons braai graag langs die mooi helder blou see op afgeleë plekke.
Ons gunsteling ingerigte braai is op die ongeskonde strande net voor die wind opsteek waar Rudi (Yorkie) na wellus
op die strande kan rondhardloop.

Dwarskersbos

Dwarskersbos waar ek en Klein Johan gereeld vakansie hou en naby Velddrif en Vredenburg in die Weskus waar ek myself
kom vestig het na my aftrede!

Dwarskersbos, ‘n pragtige klein vakansie dorpie net 10 km buite Velddrif op die see, en daarom het ons elke jaar by
ons goeie vriend Nollies se woonstel (Lekker by die See) vakansie gehou wat gewoonlik hopeloos te kort was en ons
baie depressief daarvan vertrek het terug Gauteng toe.

Ek en Klein Johan met vakansie by Dwarskersbos en braai ons gereeld ook saam met vriende

Ek en Klein Johan kuier lekker by Dwarskersbos en eet seekos by Muisbosskerm op pad Lambertsbaai toe. Ons kuier
lekker by Muisbosskerm, ‘n opelug seekos restaurant op die see, asook by ons vakansie woonstel “Lekker by die See”
in Dwarskersbos waar ons ook baie lekker kon braai by Nollies se strandhuis.

Dwarskersbos ons gereelde vakansie plek en kuier lekker by Nollies se vakansie woonstel.

Nollies ons vriend en gasheer by “Lekker by die see”; sy strandhuis is en was vir ons nog altyd ‘n hoogtepunt van die
jaar. Ons mis vir Petro sy oorlede vrou met haar sprankellende geaardheid wat altyd vir ons ontbyt gemaak het baie
na haar afsterwe. Om gereeld op die strande te braai of sommer net te sit en uitkyk oor die see met ‘n dop in die
hand is altyd verfrissend en die braai daarná by “Lekker by die See” nog beter, veral saam met ons vriende.

Aurora

Ek bewonder Aurora, ‘n baie mooi Weskus dorpie aan die voet van die berge met pragtige natuur en ‘n ou Kerk en
winkel. Aurora is ‘n baie klein rustige dorpie met net ‘n kerk, skool, poskantoor, eethuis en winkel en is so 40 km van
Velddrif en Vredeburg af met berge en landelike gebied rondom hom. Ek sal ook glad nie omgee om my daar te gaan
vestig met die pragtige natuur en stil lewe met opregte mense nie.

Vredenburg

Vredenburg, die “hoofstad” van die Weskus met alle besighede, industrieë, kuierplekke en hospitale.

Ons vestig ons op 5 November 2020 met ál ses ons honde en twee katte in Louwstraat 11, Vredenburg, as my eerste
tuiste aan die Weskus. Vredenburg, die sentrale punt en “Hoofstad” van die Weskus het alles wat ‘n groot dorp het
en is dit vir my ‘n moet om nie te ver van Vredenburg te bly nie met sy verskeie Hospitale en goeie dokters. Daar is
ook die Weskus Mall wat enige tipe winkel en eetplekke in het. My nuwe Kerk Gemeente, die Weskus Nederduitsch
Hervormde Kerk, is ook in Vredenburg. Ons winkel is in Saldanha, net 13 km van Vredenburg af en ry ons elke dag
heen en weer. Die klimaat is heerlik; nie te warm of koud nie en gerieflik woon ek net twee strate van die Privaat
Hospitaal af waar my Internis se spreekkamers is.

Langebaan

Langebaan is die elite vakansie plek in die Weskus met sy luukse Club Mikanos en helder blou strande en yacht club
waar almal kom vakansie hou. Die lekkerste eet en kuier plekke is ook daar en ontwikkel Langebaan as dorpsgebied
by die dag.

Paternoster is ‘n vakansiedorp met baie vakansie en aftree huise asook sy strande, eetplekke, kuns galery, teater en
die bekende “panty kroeg” is baie aanloklik vir vakansie gangers.
Tietiesbaai en ander klein strand dorpies daar naby is ook baie gewilde vakansie dorpies en brei geweldig uit teen ‘n
groot tempo en sou ek nie graag weer in so ‘n dig bewoonde gebied wou woon nie. Parternoster is seker die
gewildste vakansie dorpie in die Weskus met sy vissers huise en bekende bou styl.

St Helena Bay

St Helena Bay met sy visfabrieke en talle residensieële ontwikkelings en onontwikkelde strande is ook baie gewild vir
‘n voornemende aftree bestemming.
St Helena Bay met sy twee visfabrieke en pratige hoog geleë woongebiede met see uitsig is besig om vining te groei
met veral Gautengers wat soontoe verhuis met hulle aftredes. Erwe is nog redelik beskikbaar teen lae pryse.

Hopefield

Hopefield, ‘n klein Weskus plattelandse dorpie met ‘n groot gemeenskap, skole, besighede en boeregemeenskap.
Hopefield is ook een van my gunsteling platteland dorpies in die Weskus met al die nodige geriewe en binne 30 km
van Vredenburg en Velddrif af. Ons groot vriende Hein en Elma Gericke woon ook daar en sal ek ook nie omgee om
daar te gaan vestig nie. Elma en Hein, wat ons geweldig baie ondersteun in die Weskus, was albei saam met my
betrokke by die Indoor Cricket (ICSA) en help sy vir ons in die winkel en ry een of twee kaar ‘n week heen en weer
Saldanha toe.

Lambertsbaai

Lambertsbaai, ‘n vissers en vakansie dorpie waar ons al in die verlede vakansie gehou het en ons lekker by Cornel se
Jackals Creek kuier kroeg net buite die dorp altyd gekuier het.
Elandsbaai, ‘n vakansie dorpie en Graafwater, ‘n tipiese plattelandse Weskus dorpie, is ook nie ver daarvandaan nie.
Lambertsbaai is uit en uit ‘n gewilde vissers en vakansie dorpie met alle nodige geriewe – na my mening bietjie ver
van groot dorpe soos Vredenburg af. Die tweekeer wat ons daar vakansie gehou het, het ons dit baie geniet en
gereeld by Muisboskerm, die bekende vis strand eetplek gaan uiteet en het altyd lekker by Hugo de Waal-hulle op
hulle plaas by Eendekuil gaan kuier.
Elandsbaai, ‘n klein strand orpie wat baie gewild is met sy strandhuise terwyl Graafwater en Leipoldsville plaas
dorpies is wat hoofsaaklik die boere gemeenskappe bedien.

Saldanha Bay

Saldanha Bay, pragtige Weskus dorpie en met ‘n hawe, asook industriële dorp met ‘n groot besigheids en Industriële
ontwikkelings. Die grootste deel van die land se ystererts word van Saldanha af per skeep uitgevoer na die buiteland.
Saldanha het ook die grootste bevolking inwoners ná Vredenburg in die Waskus met Yskor, nou heelwat Kleiner, wat
ook daar gevestig is. Dit is ‘n mooi skoon dorp met baie goeie paaie en skoon strande. Meeste winkel groepe is daar
gevestig en daar is ook heelwat gastehuise.
Ons vestig ons Postlink winkel in Saldanha, die bekende industriële en hawedorp van die Weskus met al sy baie
besigheids- en werksgeleenthede waar jy ook alles sal kry wat nie in Vredenburg beskikbaar is nie. Die winkel is in die
Hoof Straat geleë en baie gerieflik vir kliënte.
Ons ontmoet ons nuwe Raadslid Andre Truter en sy vrou wat ook help om ons gevestig te kry as ‘n nuwe besigheid in
Saldanha. Die mense hier is baie vriendelik en ons beplan om Saldanha ons toekomstige vesting te maak.

Xiii) Huldeblyk aan afgestorwe familie en vriende met “Rus in Vrede”

Ek bring hulde aan die volgende geliefde lede van my familie en goeie vriende wat in my
biografie genoem word en wat reeds oorlede is tot en met die samestelling van my Foto
Memo Biografie en almal het ‘n belangrike rol in my lewe gespeel:

Oupa Hendrik Welmans, Ouma Dora Welmans (Jansen van Vuuren), Ouma Lettie
Welmans, Oupa Hans Jansen van Vuuren, Pa Lucas Welmans, Ma Chrissie Welmans, My
Boetie Welmans, John du Plessis, Marietjie du Plessis, Pietie du Plessis, Chris Botha, Judie
Prins, Johan Prins, Sias Greyling, Riaan Greyling, Marie van der Merwe, Herklaas van der
Merwe, Mona van der Merwe, Lettie Jansen van Vuuren, Johan Jansen van Vuuren,
Jannie Jansen van Vuuren, Susan Welmans, Stoffel de Kock, Dries van den Heever,
Henning Stander, Andries en Anna Barkhuizen (Skoonouers), Marisa Gerber, Piet Beukes,
Jan en Cila Seegers, Steyn en Iris Stenekamp, Doc van Wyk, Jan van Zyl, Lukas
Rautenbach, Deon Pienaar en Steven Fereira.

xiv) Slotsom en einde

Slotsom!
My lewe is saas ‘n lied in die wind wat se klank so stil verby gegaan het.
Ons kan nie altyd hierdie lied kies wat die lewe vir ons speel nie, maar ons kan
kies hoe ons daarop wil dans!
Die baie mooie jare, maande, dae en ure het soos die wind vir altyd by ons verby
gewaai
Vandag is net die herinneringe van ‘n baie ryke lewe oor en die dankbaarheid aan
my HEMELSE VADER vir alles wat ek kon bereik wat die moeite werd was!
Dankie aan almal wat my lewe met my kon deel en vir wie ek altyd baie lief sal
wees!
Lucas Johannes Welmans (Johan/Johnny/Wellies)

Die Einde