จัดทำ โด นางสาวสูรีตา เดวาดาแลนิทานพื้น พื้ บ้าน เรื่อง ตากใบ จ.นราธิวาส
คำ นำ นิทานพื้นบ้านเรื่องตากใบสะท้อนให้ เห็นถึงความสัมพันธ์ ความใกล้ชิด ระหว่างคนมลายูพื้นเมืองกับพ่อค้าคน จีนที่มาค้าขายจากทะเล และยังได้ เรียนรู้สภาพภูมิศาสตร์ในการค้าขาย ทางเรือของคนสมัยก่อน
เมื่อประมาณ 400 ปีมาแล้วใน ราวสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนต้น มีพ่อค้าชาวจีนคนหนึ่งล่องเรือ สำ เภามาจากประเทศจีนเพื่อไป ขายสินค้าแหลมมลายู
ในเรือสำ เภาได้บรรทุกสินค้า เครื่องปั้นดินเผามาเต็มลำ เรือ เช่นลายคราม ชามเบญจรงค์ โอ่ง ไหลายมังกรเป็นต้น สินค้าเหล่านี้มี ลวดลายสีสันงดงามมาก
วันหนึ่งขณะเรือสำ เภาแล่นอยู่ กลางทะเลใกล้ปากอ่าวทางตอน ใต้ของไทย ได้บังเกิดลมพายุขึ้น ลมแรงจัดมากจนในที่สุดเรือกำ ลัง จะจม พ่อค้าจีนจึงได้สั่งให้ปลดใบ เรือลง จากนั้นเรือค่อยๆจมลงใน ท้องทะเล
พ่อค้าจีนไต้ก๋งพร้อมลูกเรือทุกคน ได้พยายามช่วยเหลือตัวเองจน สามารถขึ้นเกาะที่อุดมสมบูรณ์ แห่งหนึ่งได้ทุกคน
เมื่อคลื่นสงบทุกคนจึงพากันไปกู้เรือ และนำ สินค้าขึ้นฝั่งได้สำ เร็จจากนั้น จึงเอาใบเรือ เสื้อ สื้ ผ้าขึ้นไปตากตามต้นไม้และสิ่งไม้
มีแมีขกมลายูคนหนึ่งมีอมีาชีพชีตัดไม้ไม้ปขาย ได้มาตัดไม้ใม้ กล้บริเวณที่พ่อค้าจีนจีตากใบเรือและ เสื้อผ้า เมื่อมื่เห็นสิ่งเหล่านั้นแขกมลายูจึง จึ คิดจะ ขโมย จึง จึไปตัดต้นไม้ที่ ม้ ที่มีเมีสื้อผ้าตากอยู่ แต่พ่อค้าจีนจีและลูก ลู เรือกลับมาเห็นเสียก่อน
จึงจึร้อร้งตะโกนขึ้นขึ้ว่าว่เจ๊ะจ๊เฮ้ เฮ้ ๆๆๆ เอาเสื้อสื้ผ้าผ้อั๊วอั๊คืนมา แขกมาลายูตกใจมาก จึงจึกล่าวขอโทษและรับรั ปากว่าว่จะไม่ทำม่ ทำอย่าย่งนี้อีก พ่อพ่ค้าจีนจีและลูกลูเรือรืทั้งหมดจึงจึยกโทษให้และได้อาศัย ทำ มาหากินบนเกาะนี้อย่าย่งมีคมีวามสุขสุ
ต่อมาได้มีพ่มีอพ่ค้าสำ เภาจีนจีลำ อื่นๆ ล่องเรือรืมาค้าขายบนเกาะนี้ มากขึ้นขึ้สินสิค้าส่วส่นใหญ่ที่ญ่ ที่ นำ มาขายมีชมีามเบญจรงค์ โอ่งไห ลายมังมักร เครื่อรื่งลายคราม จนทำ ให้ชาวเกาะแห่งนี้ทุกทุ ครัวรัเรือรืนเป็นป็ศิลปะประติมากรรมมาเผยแพร่ ในประเทศไทยจนถึงทุกทุวันวันี้ ซึ่งซึ่สามารถไปชมได้ที่วัดวัชลธารา อำ เภอตากใบ จังจัหวัดวันราธิวธิาส
นิทานพื้น พื้ บ้าน เรื่องตากใบ จัดทำ โดย นางสาวสูรีตา เดวาดาแล รหัส136610192 เสนอ อาจารย์ นวพร แซ่เลื่อง นิทานนี้เ นี้ ป็นส่วนหนึ่งของวิชา วรรกรรมสำ หรับเด็กปฐมวัย(1107240) สาขาการดูแลเด็กปฐมวัย ภาคเรียนที่2 ปีการศึกษา2566 มหาวิทยาลัยราชภัฎยะลา